장음표시 사용
161쪽
unitas resiluta sine usu potesatis concilii δε- pra Pontificem.
16 Hic tam expetitus imitatis & pacis effectus tum prospere successit , cum Martinus V. a memorato Concilio inctus, solus certus & legitimus Pontifex extitit. Quois modo autem id evenerit sine usu potestatis concilii supra Papam, paucis dicam. Ejus esectio peracta est post cessionem seu renuntiationem liberam Gregorii XII , qui s retoris probabilius veriis Pontifex erat , & post depositionem ali rum duorum, Ioannis nimirum XXIII. & Benedicti XIII. De Ioan
sed ita , ut Ioannes , qui depositioni suae non solum s s) F
quia probabilius verus Pontifex fuit Urbanus VI. cui idem Gregorius XII. post alios duos Iesitima electione successit . Licet enim Urbani electio a Cardinalibus peracta , incussi metus titulo vocata fuisset in dubium ; ratiliabitio tamen subsequens , & multo magis nova ab iisdem peracta ipsius p sterior electio , & quadrimestris pacifica possessio, aliaque
a Raynaldo allata an. I 376. illam luculentissime vindicant. Legenda praeterea epistola Regis Castellae ad Martinum Regem Aragonum scripta an. r 397. Raynald. t. 8. pag. . in qua argumenta pro Urba no UI. multo probabiliora elucescunt . Neque Gregoris
XII. praeiudicat depositio ipsi uillaeta in Concilio Pisano : si-Suem quantum laboret Ii ius concilii auctoritas cap. 6. vidimus, ac propterea ius de ponendi verum Pontificem , quidem Gregorium XII. pr babilius credimus , nondum
ante depositionem legatis asynodo missis spopondit fore, ut synodi sententiam etiamsi in se latam cum birreti depo-
162쪽
136 DE POTEsTATE ECG Es-sTICA ante sententiam, sed postea etiam ' publicum & solemnem praebuit asseiasum, antequam Marii nus eligeretur, hoc annis su se se quodammodo pontificatu abdicaverit. Quod si haec omnia is secit , dum esset in custodia ; acta nihilominus dici nequeunt ex metu cadente in conflantem Virum , quo libertas ejusmodi actis necessaria tollitur e hic enim metus in eum non cadit, qui ex metu id facit, quod iure & ii ste facere debet . Joanues autem XXIII. ob restituendam Ecclesiae unitatem & pacem iure naturati ae divino renuutiare debebat Papatui, ut promiserat ac iuramento etiam firmaverat. Satis itaque Voluiararius M liber fuit eius as. sensus depositioni pramitus, etiamsi ob aliquem metum suisset elicitus . Multo. autem evidentius voluntarius est agniatus , cum liber e custodia Florentiam advolans, ubi Grat Martinus V. huic suam cessionem & obsequium deci
Restabat Petrus de Luna dictus in sua obedientia Bene limis XIII, qui nec cum Gregorio XII. iuri suo in pontificarima voluit renuntiare , nec cum Joanne XXII Lconcilii sententiae se se subjicere nec ante nec post sententiam consensit. Omnem nihilominus difficultatem dispellit sententia in ipsum lata tamquam schismaticum & h: reticum, quippe qui sub finem concilii in apertum schisima & in naeresim lapsus , ex ipso schismatis & haeresiscrimi-stione acciperet , eamque , quantum in se fuerit , consse maret, approbaret, emotosa-ret tom. II. Conci l. col. I98.
a ) ; se quodammodo submisit synodo , eique in se auctoriatatem , qua carebat , impertivit: unde in exordio sente tiae synodus declaratam voluit ejusdem submissonem spontaneam . Post depositionem vero ita clare eam sententiam confirmavit, ut pontificatu se a dicasse, quemadmodum in unitatis bonum , nec no a capromissione, ae iureiurando obstringebatur, negari non Pos sit . Quam in rem notaudaraesertim haec ratificationis verina , quae renuntiationem liberam exprimunt : Immo e dem
petierat , seu s quod sbi nune
in eodem competebat, pure, simpliciter , o ablattite libereque ponte redebat renuntia bat. T. II. Concit. Col. 2I6.
163쪽
sura ΜοχυΜ PONT. ET CONC. GEN. CAP. IX. I 3 erimine ab Ecclesia separatus , iam a primam exciderat ,& primam suo vitio ac voluntate spoliatus , Pontifex amplius non erat superior Concilio, sed juri & sententia conia ellii suberat. Id quomodo verissimum sit , explicandum . Cum cerrum est hominem sthismaticum non esse in Ecclesia catholica 3 eum Vero aeque indubium est schismati eum ab Ecclesia eatholica seiunctum non posse esse caput ejusdem Ecclesiae, nec verum legitimumque Pontificem primatus iurisdiictione praeditum, cum nulla sit iurisdictio nisi in unitate Ecclesiae 6j. Schismaticus antem non ille solus est, qui separatur a capite ipsius Ecclesiae Romano Pontifice, a quo quicumque separatur, ab ipsa Ecclesia catholi. ea illi unita tamquam capiti est pariter separatus; sed ille etiam atque potissimum, qui sit divisus a corpore & unitate Ecclesiae, & cum catholica Ecclesia nequaquam communicet. Nam, tu docuit Augustinus De unitate Ecclesiae
cap. 4. Quicremque ab ejus Christi corpore , quod es
Ecclesia, ita dissentium, ut eorum communio non sit eum TOTO, quacumqua diffundi ur, sed in aliqua parte separmia inveniatur , manifesum est eos non esse in embolica E Aesia . Porro Ecclesiae corpus, quod ob sthisma huius temporis in tres partes , seu ut vocabant ) obedientias susrat divisum, coaluerat in unum , cum tres illae obedientiae per Constantiense concilium ad unitatem Venerunt. Id non sub hujus concilii initium factum est sed tunc cum post eoadunatas duas obedientias Ioarinis XXIII. & Gregorii XII. agentibus cum Sigismundo Rege concilii legatis , ceteri, ac tandem Hispani, qui dissiciliores fuerant , ex teristia Benedicti XIII. obedientia accesserunt ad unitatem, exisceptis paucissmis huic pertinaciter adhaerentibus in Pini se la Hispaniae angulo, qui proculdubio catholica Ecclesia di ei non poterant . Cum ergo post omnium obedientiarum ac totius corporis unionem Benedictus ab illis separatus , sejunctus esset a corpore & unitate Ecclesiae catholicae ὶ; schias sinaticus 6 Vid. Antonin. pari. Σ.
ubi Cancellarii Parisiensis len
Hae in hypothesi Papam posse fieri schismaticum
docuit Sylviux in 1.2. S. Th mae t. I. q. 39. a. I. si 'πμ
164쪽
138 DE POTEsTATE ECCLESIASTICAsmaticus vere esse coepit , immis etiam haereticus mania
sellus, quippe qui Ecclesiam Christi inter paucos suos partiarios in Paniscola inclusam crederet , pertinacissimeque νη M. e. praetenderet, ita ut legatis a synodo missis dixerit: abi in
ra, inquam, Ecclesia: Ex verberando manum suam, ad c thedram suam dixit'. Hic es arca Noe , in qua paucissimi erant. De Constantiensibus autem , qui ex omnibus obediis entiis coaluerant , pronuntiavit et Ira magis sunt schismai es, quam ego. Id Donatastarum errorem praeseri , quo ad eos paucos in Africae angulo Donati partem se uentes V ram Ecclesiam redactam putabant, Iocque nomine non solum schismatici, sed haeretici etiam fuere, inficiantes verae Ecclesiae praerogativam, idest cattolicae toto orbe diffusae AHac itaque duplici schismatis & haeresis causa Benedictus
XIII. . si verum Pontificem fuisse existimes j ipso facto
sua voluntate primatu & pontificatu exauctoratus , rite ac Iegitime deponi potuit a Concilio tamquam .schismaticus& haereticus, quod cum non congrueret Ioanni XXIII , in sententia contra hunc edita declararum non legitur. 18 Vides interim, quibus modis divina providentia usa est ad abolendum per Constantiensem synodum pertinaci ssi mutn schisina , ut ne opus esset eamdem synodum qui quam iuris exercere ad deponendturi sua auctoritate .quem piam verum, licet ignotum, actualem Pontificem. Gregorium enim XII , qui probabilius erat verus & legitimus Papa , non deposuit , cum sponte cesserit .. Ioannem vero XXIII, si verus Pontifex suisse credatur, deposuit quidem, sed ex ejus voluntate atque consensu , qui cessioni sequi valet. Solum Benedictum XIII. post adunatas obedientias deis posuit invitum, cum renuens accedere ad unitatem, & Pontificatui cedere, persistens pertinacissime in manifesta separatione a corpore Ecclesiae catholicae iam adunatae , se se schismaticum & haereticum prodidit : ex quo in depositio-rifex seipsum separet a commu- commun rat eum quibusdam s5. nisue catholicorum Episcoporum, adhaerentibus . Conser quae M
165쪽
tili sementia ipsum synodus schismatis & haeresis nominibu ab Ecclesia praecisum , & a pontificatu, quem praetendebat,
depositum declaravit potius quam deposuit . Necessitas ergo remedii, ex qua geneTali concilio ius coactivum tribuendum credebatur supra Pontifices in extraordinariis casibus memoratis a Constantiensi, ac praesertim in difficillimo ejus temporis schisi mate, quo evanuerit , ere hactenus disputatis quisque intelligetis
q. U. Dimad mersis de appellationibus a Papa ad
rq Unam hic animadversionem non praetermittendam existimo. Qui ex necessitate remedii in periculis fidei, vel in scandalis morum aut schismatum, ad generalium conci liorum auctoritatem supra ipsos summos Pontifices propugnandam moventur, Velim serio conserant pericula & scandala, quae ex ipsorum sententia dimanant , eaque non disificilia , nec rara, sed facillima & frequentissima apud eos , qui eamdem sententiam sequuntur. Ex hac enim inter alia
non pauca , quae memorare non vacat , originem ducunt
appellationes a sententiis etiam dogmaticis sedis Apostolicae , seu summorum Pontificum ad generale Concilium . Quae & quot scandala hisce quoque posterioribus saeculi post receptam a quam plurimis adversariorum sententiam appellationibus ejusmodi universiam turbarint Ecclesiam noti si simum est: & utinam huius scandali turbarumque reliquiae adhuc non superessent i Neque dicas appellationes non esse
passim approbandas nisi in casibus extremis ac neces is, earumque abusum atque frequentiam esse tollendam . Si enim appellatio a Papa ad concilium cecumenicum tamquam
ad superiorem auctoritatem per' se legitima est; quis cohibere poterit appellantes praesertim in materiis dogmaticis , quin suum casum extremum ac necessarium praetendant ΦS E Nonne
166쪽
ID DE POTEsTATE ECCLEsIAsTIC Nonne inter causas & casus maxime necessarios illi potis. simum censentur , qui ad fidei doctrinam pertinent λ Data autem adveriariis hac libertate , quonam evadet unitas fidei eum Romanae sedis fide iure primatus necessaria, uti antecedenti opere demonstratum arbitror λ Cum itaque haec pericula & scandala majora & frequentiora sint , quam illa schismatum ob incerti iuiis Pontifices ; ratio autem diactet inter duo pericula & mala , quae simul nequeant vitari , illud potius cavendum, quod majus est atque frequentius ; quis non intelligat stan lorum & periculorum nomine non approbandam, sed omnino reiiciendam adversariorum sententiam de jure Conciliorum generalium in Romanos Pontifices, eamque potius amplectendam , quae Pomtificiam auctoritatem sepra ipsa generalia Concilia ita explicat statuitque, ut cum antiquitate Plane concordet, quaeque cum vi ac ratione primatus concinens , unitati totius
Ecclesiae conservandae pnesertim in fide , turbulentissimi Dque disiensionibus & scandalis impediendis est maxime nocessaria ΤΣo Hac in re veIIem adversarios catholicos legere Ioannis Ludovici Μοςhemii celebris inter recentiores here-rodoxos scriptoris dissertationem , De Gallorum appellati nubur ad Concilium universe Ecclesiae , unitarem Eccissae spectabilem tollentibus I hanc enim eorum. sententiam non
cohaerere probat cum illis principiis , quibus ex primam divini iurix Romanam sedem seu Romanos Pontifices t
tius Ecclesiae & catholicae unitatis centrum profitentur .
Sed nos hisce subsidiis non indigemus . Quae in praemisso libro De vi ct ratione primatus disseruimus pro statuendo
Ponrificii primatus jure ac vi cogente ad unitatem communionis , dc potissimum fidei universam Ecclesiam , & vi
quidem eum infallibilitate cun juncta in defuitionibus dogmaticis, omne prorsus appellationum jus praesertim a definitionibus fidei palam excludunt. Quae autem in hoc opere attulimus circa Ponta ficum & eonciliorum generalium auctoritatem, satis superque constituisse videntur , Concilia quantumvis generalia , scii Episcopos in Conciliis generaliabus convocatos colleEtive sumptos ira subesse iurisdictioni summorum Pontificiun, ut ad ipsa concilia quasi ad sit
rius tribunal deferri nequeat proprie dicta appellatio.
167쪽
Principia & summa totius ratiocinii, quo generalibus conciliis negandum est jus supra Romanos Pontifices.
UI D autem hac in disputatione immorer se ribus, si paucis vis omnis eorum , quae diximus, restringi queatὶ Quaestio, de qua in praesentiarum egimus , utrum generale concilium iras habeat coactivum in Papam; cum generalis concilii natura non solos Episcopos , sed & ipsum Papam tamquam Ecclesiae catholicae & generalis concilii caput complectatur, ejusque suffragium cum suffragiis Episcoporum consentiens praesumat; contradictionem quamdam involvere non paucis visa est: in eum enim , qui decretis condendis sua voluntate assentime, ius coactivum non cadit. Si autem a Papa separentur Episcopi , & his decernentibus separatim a capite seu contra ipsum caput, ius coactivum in Papam tribuendum credatur quae esse videtur adversariorum sentet intia j, id alio nomine repugnat; eo quod Episcopi quicumque, & quoctunque numero coacti in synodo , & separatia capite, generale concilium non sint , nec in ipsum c put superiorem suum coactivam & proprie dictam iurisdictionem obtineant. Ut autem quod in hanc thesim statuetv-dam multis disserui , unico veluti obtutu percipiatur , sor tiasque animo inhaereat , totius ratiocinationis summa ad quatuor certa principia revocare juveritis a Primum principium . Certum es Papam ra iove
primatus ea juri dictione potiri , qua iure disino superi es tota Eecissa etiam collectivi sumpta , o quocumque etiam generali concilio , seu quibuscumnque Episcopis Giam
collectis una cum capite in generasi concilio , quod uni r salem Ecclesiam repraese ι . .
168쪽
r et DE POTEsTATE ECCLEsIAsTICA Id manifestum est ex constitutis in singulari libro DF vi ο ratione primatus , quo Christus Petrum cum peculiari iurisdictione primatus propria omnibus Apostolis i lique Ecclesiae praeposuit , & in Petro aeque praeposuit toti Ecesesiae & cunctis Episcopis Apostolorum succelloribus e- ins successores Romanos Pontifices , ut eiusdcin Ecclesiae uritatem contineant atque tueantur . Non possent autem
hunc finem effectumque obtinere , nisi praediti essent iure cinctivo in omnes cum ipsa unitas non ex singulis taurum distributive acceptis , sed ex omnibus in unum coactis, seu collective sumptis coeat. Hoc quoque jus in omnes collective , quod fluit ex natura seu ratione primatus, confirmavimus pluribus hoc ipso in opere cap. 4. 3-
Qui porro ius habet coactivum in omnes etiam Episcopos universalis Ecclesiae sumptos collective , is proculdubio ius habere debet in eosdem, licet in generali frequentissimo concilio ex universa Ecclesia convocatos , qui maiori privilegio gaudere nequeunt, quam ipsa universalis Ecclesia . Qui vero ius habet coasivum in aliquem , eius superior est : ac idcirco omnes Episcopi etiamsi collecti in generali synodo, in quos Romanus Pontifex ius habet , ipsum si periorem suum agnoscant necesse est idemque superior pariter est generalibus synodis & Episcopis, qui in ipsis con
3 Secundum principium. Certum quoque es nulli inferiori competere jus coactivum in superiorem suum , nis hoc
jus inferiori coriis documensis probetur ab eo collaxum , qui
eidem superiori jurisdictione praesit.
Hujus principii prima pars cum sit manifesta ex ipso naturali iure, quod a nemine in dubium vocari poterit , ampliori confirmatione non indiget .. Altera Vero pars, qua dicitur inferiori ius in superi rem suum conferri posse ab eo , qui ipsi superiori iurisdictione praeflet, liquet ex ratione ipsa naturali , quae dictat hoc casu inferiorem utentem jure sibi tradito ab eo , qui in superiorem suum iurisdictione potitur , non inferioris , sed superioris delegantis personam gerere., & hoc jure in
eumdem posse legitime agere.. Praxis. etiam communis eius odi delegationum idem confirmat.
Tertia pars , qua hoc jus inseriori collatum diximus esse Dis Eoo b . O le
169쪽
SuMMORuΜ PONT. ET CONC. GEN. P. X. I 3 esse probaudum documentis sive rationibus certis, evidens est:
alias enim cerrum superioris ius , quo eximitur a iurisdi-Hione insetiorum, in ipsos insertorus exeri ab eo legitime poterit, omneque ius inferiorum in superiorem inane , irritum , & commentitium praeseret
4 Tertium principium. Cum ex dictis emtum si fummum Pontificem esse superiorem , O jus superioris habebe in totam Ecclesam , . in ipsa generalia concilia I suus autem Detis ipsus fimmi Pontiscis superior si I nec E Hem, nee tiniversale concilium , seu nec Episcopi ex tota Ecclesa in generali concilio adunari , quor Papa inferiores vidimus jure divino, poterunt tu hunc superiorem suum D. risdictionem exercere, nis haec jurisdictio ipsis a Deo tributa
Si Ecclesia , Episcopi omnes etiam collecti in synodo cecumeni ea subjecti sunt iurisdictioni summorum Pontificum; sequitur hos in spiritualibus soli Deo subesse, ut
plenius cognoscetur ex constitutis cap. s. Nemini vero ,
qui Papa inferior sit , posse asseri ius in ipsum, nisi hoc
jus cuipiam a Deo tributum certis documenris probetur, 1 quet ex parte tertia principii praecedentis : neque enim jus in superiorem , quod inferiori non competit ex ipsa rati ne naturali , .Praesumi potest collatum . a Deo naturalis legis auctore , nisi argumenta , quae hanc divinam institutionem Ac delegationem quamdam adstruant , sint evidentia & p nitus certa; cum praesertim agatur de iure in Papam quoque , si opus sit , deponendum , quod potestatem requirit auferendi ab eo primatus, qui non ab Ecclesia, .nec a Concilio, sed a Deo immediate collatus summo Pontifici, nonnisi auctore ipso Deo auferri potest . Vide c. 9. n. 4.& II
s Quartum principium . Ut jurisdictio in Papam im
seriori , cui per se non competis , a Deo collata certo alia quo monumento probaretur Γ asserendum esset aliquod expI ratum restimonium mei facrae Scripturae, vel traditionis sanctorum Patrum , vel aliqua generalis Concilii aut summorum Pontiscum definitio , ex quibus sontibus .erui potes insilutio aut delegatio divina . Si nihil ex his proferatur , non erit certa instimio aut delegatio divina , seu certum non erit Deum eam potestatem supra Pontificem superi
170쪽
xM DE POTEsTATE ECCLEsIAsTICA rem suum tribuisse Ecclesie , vel generali Concilio e ae propterea ius certum Pontificis semper praevalebit ex creto Pontificio primatu , quo jus in omnes collective certissimum obtinet.
6 Numquid vero ex recensitis certisque divinae instiis tutionis sontibus aliquid exploratam certumque adversarii protulerint , Vidimus . Loca sacrae Scripturae ac traditionis Patrum pro primatu Pontificio in universam Ecclesam Rpro iure cogendi omnes collective nostrae sententiae faventi
pro statuendo autem iure concilii seneralis supra Papam nec I) ex Scripturis , nec ex traditione quicquam ab adis versariis ingestum apparuit , quod ad rem certo conficiendam pertineat . Pauci quidam textus , qui Papam inseri rum iudicio subjiciunt sub ea conditione, si erret in fide , cum non adstruant iurisdictionem in Papam , nisi ob haeresis crimen desciverit ab Ecclesia , & primatu sua voluna rate' O Quidam pro statuendo
ex Scripturis generalis Concilii iure supra Pontificem nimium abutuntur illis Christi verbis ad Petrum Matth. I 8. Si peccaverit in re frater tuus Sc. Dic Ecelesiae ; ae si Christus Ecclesi nomine generale concilium universam Ecclesiam repraesentans designaverit tamquam tribunal , ad quod causae Pontificum , quae in quaestionem veniant , deserendae sint. At casus, de quo eo loco agitur, non erat de peetato Petri, sed de fratris crimi. ne , qui Petrum cssendisset, di bis correctus primum a Petro inter te um Alim, dein iterum adhibitis testibus noluisset respiscere . Num si Papa sine fructu aliquem corrigat, qui illuni offendit, cou-
lium, ut iuridica in eum se ratur sententia , nec sufficiet cuiusque Ee lesiastici superi ris iudicium, qui potestate clavium praeditus sit Z Certe eo testimonio Ecclesiae nomine stra positos Ecclesiae generatim significatos S. Ioannes Chrysosto mus docuit , & Ecesesiae praxis confirmat, ut notavi C. I. n.
3. Cur autem eiusmodi iudicium alicui ecclesiae praepostost committendum potius, quam
ipsi summo Pontifici, si a quopiam offendatur, ratio in promptu est : quia nemo etsi supremat potestatis in propria causa
haberi solet idoneus iudex . qui omni affectu ac praejudicio careat, nec in suspicion unaliquam veniat.