장음표시 사용
191쪽
CONTRA OPUs UsTINI FEBRONII CAP. II. I Q cap. I. s. indicata confirmant. Nihil in his contra ius Episcoporum divinum; quia licet Christus instituerit Episcoporum auctoritatem , diceseseon tamen & subditorum designationem, facultatumque Episcopalium moderationem dc illum Ecclesiasticae potestatis dispositioni reliquit ; haecque ad disciplinae materiem pertinent, quae Variare potest , si Ecclesiae bono expediat. 7 Ne vero in hac sive dioecesion sive facultatum Episcopalium moderatione seu limitatione Pontificio inrisuhordinata, effraenis si dominatus, qui nullis legibus constrictus pro arbitrio evagetur, & licentius excurrat; Papae potestas in id subiecta est illi naturali atque divinae legia S. Paullo memoratae: PGestas a Deo in aedificationem , non in destructionem. Quod in destructionem Ecclesiae veris geret, abusus esset potestatis Pontificiae; usus siquidem legi. timus ille solus est, qui aedificationi, idest publico Ecclesiae hono inservit. 8 Cum Febronius hisce naturalis ac divinae legis finiabus, quos abutentes potestate tradita transgredi non verentur, haudquaquam contentus, potestatem Pontificiam reum cari vult ad canonum antiquorum normam ea opinione
innititur, qua Summum Pontificem eiusque auctoritatem vi coactivae & iuri canonum subesse existimat. Opinio vero ejusmodi ex eo principio dimanat , quo claves & iurisdi. Hio Ecclesiastica ipsi Ecclesiae immediate traditae dicuntur, eaeque sic ab Ecclesia Summo Pontifici & Episcopis tamquam suis ministris communicari , ut omnis istorum jurisdictio pendeat ab Ecclesae voluntate ac beneplacito; quod cum in conciliorum praesertim generalium ipsam Ecclesiam repraesentantium' canonibus declaretur, non solum Episcoporum, sed Pontificum etiam summorum potestas ita ipsis canoniabus adstringi creditur, uti subest Ecclesiae , in qua totam iurisdictionem contineri non dubitant. Hoc vero principium de clavibus immediate traditis ipsi Ecclesiae eo 1ensu acceptum , quo Ecclesie nomine omnes non solum clerici, sed etiam laici atque mulieres ad Ecclesiae corpus pertinentes comprehendantur, omnibusque clavium potestas immediate tradita iudicetur , falsissimum & damnatum ab Ecclesia, Febronius vindicare non poterit. Quod si Ecclesiis nomine intelligantur Petrus & Apostoli , quibus sane claves& Ec-
contra Episcoporum ι sest, utionem divinam a
pro est aeni dominatu summi Pomiiscis
Distinctio ἱnter usum potestatis, Rabusum. Febronii
undamen tum, quo pontestatemPon tifieiam re vocari uult ad normam
tegitur . Revertitur. Febron. e. X. l. a. m. 3. a.
192쪽
peculiare primatas proprIum non deis 1 reunt . r. I .
etillatis Pontificiae num substit eoe in e tioni cano.
166 Vi Noa CIAE AUCTORITATIS PONTIFICI R
& Ecclesiasticam potestarem Christus immediate dudit, P tro primum , cum ipsi separatim illas promisit : Et tibi
dabo claves 3cc. Apostolis autem postea, non tamen separ tim , sed una cum Petro, cum post resurrectionem dixit: Accipite Spiritum Sanctum &c. verissimum & catholicum
est : & hinc quoque certissimum eatndem jurisdictionem clavium in Romanos Pontifices & Episcopos S. Petri &Apostolorum successores ita transisse , ut omnis jurisdictio Ecclesiastica in ipsis immediate resideat. At sicut Petrus ScApostoli in omnibus Apollo latus iuribus & facultatibus pares, non erant pares Petro in vi & iurisdictione propria& personali primarus , quam & idem Febronius excipit , dum in titulo capitis I. paragraphi septimi ait r omnium Apostolorum in Ecclesiastica potestate aequalitas salvo Pelia primatu I ita non aeque pares iurisdictione dici queunt Episcopi, & Romani Pontifices successores S. Petri, quin tuis competat ius aliquod personale proprium primatus, quod
nulli alii commune esse potest. Hoc ius in conservationem unitatis Petro & successoribus ejus tributum a Christo, eam
iurisdictionem peculiarem , eaque iura primatus propria &essentialia requirit, me quibus ut ex Febronio audivi mus j unitas non potes servari. Hinc ius coactivum non
tam in singulos, quam in omnes simul fideles ad unit tem fidei & communionis cum Romano Pontifice custodiendam in libro De is er ratione primatus statuimus luculentissime , cui Febronius quantum detrahat ex praecedenti capite, in arbitror, manifestum est. Cum porro ad unitatis conservationem subordinatio omnium etiam Episcoporum supremo capiti Romano Pontifici sit pariter necessaria
in regimine universalis Ecclesiae & in materia disciplinae , ne dissensionibus, quae unitatem scindant , aperiatur occasio; hoc capite satis explicatum videtur , & ita constit tum , ut dioeceseon & subditorum designatio, Episcopaliumque iacultatum moderatio quoad exercitium & usum dispositioni Apostolicae subesse iure negari non possit, quatenus utrumque non in destruetionem , sed in aedificationem &bonum Ecclesiae dirigatur, ut divino ac naturali iure in
ρ Quodsi ad impediendos vel tollendos Pontificiae
potestatis abusus Febronius cum ceteris adversariis contenis dat s
193쪽
CONTRA OPUs IUsTINI FEBRONII CAP. II. Isrdat, Summorum Pontificum auctoritatem praeter divitium ac naturale ius, quod negligi potest , coezcendam quoque esse sacris canonibus praesertim conciliorum generalium, Scita vi coactiva coercendam , ut iidem Pontifices, si data
potestate abutantur, a generali synodo iudic ri, & si opus st) deponi etiam possint, quia subsunt iurisdictioni, quae universali Ecclesiae 3c cecumenicis synodis universam Eces sam repraesentantibus immediate collata suit; haec est illa thesis, quam falsam, infirmissimisque momentis fultam , totique antiquitati contrariam ostendi libro praecedenti. Nec v I .
quidpiam apud Febronium reperire licebit, quod ex ibidem si
cisputatis dissolutum non sit. Solos enim auctores allegat ejusdem sententiae parronos, qui ad idoneam alicujus thesis probationem nequaquam lassicere dicendi sunt ex illo. Febroniano principio , quo non admittenaeis significat nisi eas sententias , de quibus schoia catholicie omnes consentiunt.' nodos Constantiensem S: Basileensem ingerit, quarum canones in hanc rem obiectos non magis probare j bidem prinbarum est. E contra primatus rationem, quae Vim coactivam Pontifici se iurisdictioni tribuit in totam Ecclesiam etiam collective sumptam, Sc in ipsa generalia concilia ,
quae sine consensu Romani Pontificis vim nullam cecume
nicae synodi propriam obtinent, neque in negotio fidei, neque in materia disciplinae, ipsos Pontifices a cuiuscumque concilii iudicio 3c potestate eximere, totamque Praeterea antiquitatem ita eosdem tamquam superiores sui isse venerarint, ut si errent etiam gravissime, a nemine iudicari pos- snt, nisi ex haeresi vel schismate recedentes aό Ecclesia ,δc in liceresi vel schismate pertinaces Pontificatum amis rint, & Ecclesiae superiores amplius non sint, pluribus eodem in libro constitutum fuit. Febronius igitur , qui nulla efficaci 3c idonea auctoritate vel ratione Romanos Pontifices subiectos credit canonibus δc vi coactivae conciliorum generalium , quibus ipsi non praebuerunt assensum , subiectos vult Episcopis inferioribus suis , qui etiam collective sumti Pontificiae potestati subditi Scsubordinati esse debent iure primatus ac proinde quantum primatus iurisdictionem extenuet in ipsa materia disciplinae, quis non intelligat et o Quanq
194쪽
I68 VINDICIAE AUCTORITATIs PONTIFILIAE Gest Pon. - Io Quanto autem idem in hac quoque materia deraminoe i. trahat supremae auctoritati Apostolicae, quae primatui com-ἡςnxe quam petit, alia evidentiori forsitan ratione patebit, Quam mul-
iure mitti, ta lummi Pontifices antiquis etiam temporibus gesserint lxtu vindica- constituerint non tam in Occidentalium quam in Orientalium Ecclesarum regimine, ac in ipsa maioria disciplinae, ex Veteribus , quae supersunt , monumentis capite s quenti indicandis notissimum est . Haec jus illorum demonstrant in universam Ecclesiam , quod a primatu dimanat . Quid rebro- Febronius ne haec iurisdictioni primanis tribuat , aliis a que causis a primatu alienis pleraque adscribit . Quaedam scilicet ejusmodi gesta intra Occidentales fines ad jus Patriarchicum , quod Ecclesiasticam habet originem , reserenda existimat. Aliqua ad concessionem concilioriam , a lia ad delationem & obseqetium Episcoporum , vel ad tacitam salten; ecclesiarum approbationem , quae Omnia ad institutionem Ecclesiasticam pertinent , adeo ut hinc scri- 'Don. e. s. ps it : Habet universalis primatus sua iura partim ex δε- ,δ'' re divino , partim ex humano , immo plura ex hoc, q-m ex ilio . Habet ordo Episcoporum sere omnia sua ex jure divino. Ita deteriorem multo emeit jurium Pontificii primatus rationem, quam Episcopalium , cum illorum plina ex humano iure derivet, istorum autem fere omnia ex divino. Id autem etsi valde iniuriosum Pontificiae auelarituti , serendum tamen aliquo modo crederem , si facultates , quas ille tribuendas eredit primatui ex divino jure, verae c. praecipuae jurisdictionis facultates essent . Sepositis vero iis, quae ad jus humanum ab eo reseruntur , quid in materia cisciplinae reliquum est, quod primatui reservet ac tribuat ex divino iure, nisi ea quae merum directorium, meram in-
t sere spectionem , exequutionem meram canonum Drseserunt , a
seipithim, siaque eiusdem seneris ex eodem recensita capite praeceden-m b d h; I qvR Omnia non Verae & praecipuae coactivae iurisdictio- οῦ re 1 si nis , sed Ordinis tantum & honoris primatum constituunt. sasti eum idi II Id totum explicatius fier exemplo potestatis Pondis is i. ' rificibus tributae in serevdis legibus Ecclesiasticae disciplinae.
iuri divino. Haec potestas primatus propria conceditur a Febronio, quai. νε uls. . tenus primati supremo competit inspicere , & proponere , inserendis quae regendae Ecclesiae utilia vel necessaria iudicat . Η
. uuis ireaorii, honoris, & ordinis ius est. Quid autem de
195쪽
GONTRA Opus Ius TIRI FEBRONII CAP. II. 'Θ iidie coactivo, quod ad iurisdictionem proprie dictam pertinet oc ius Febronius Ecclesiasticis Pontificum legibus
adeo negat, ut eas vim obligandi non habere assirmet, nisi ab Ecclesia recipiantur e qua in re nec generalibus con
ciliis parcit, quorum leges circa disciplinam eadem conditione adstringit. Ita porro ejusmodi legum serendarum E elesiastica iurisdictio prorsus destruitur. Generales leges Ecclesiasticae , quae omnes ligent , ferri non possunt nisi ab iis qui toti Ecclesiae mesunt . Tales simi Papa & Epist pi adunati in generali concilio . His autem vis ligandi a
Christo tradita in Petro & Apostolis, non fuit tradita sub conditione consensus 3ὶ : alias ipsi per se non ligarent .
nisi eorum subditi suo consensu recipientes legem, se ligari sinerent: quod esset vim & potestatem legislativam Petro& Apostolis, eorumque successeribus etiam in concilio colia lectis adimere, atque in receptionem & consensum subditorum transferre. Cum itaque in istorum arbitrio positum non sit, ut Ecclesiasticam legem a Papa aut Concilio generali editam recipiant vel respuant ; certum est ex Ap ilolo ad Romanos I 3. eos graviter peccare , qui non obediendo contumaciter superiori potestati resistunt : nisi sorte ipsorum legislatorum voluntate & consensu saltem tacito praesumendum sit, ipsos in serenda lege noluisse aliquos bligare. Ita certa est praesumptio Tridentinam synodum decretis pertinentibus ad usum Latinae linguae in divinis os-ficiis , ad ritus & sormas aliquorum sacramentotum, ad usum calicis, & alia similia disciplinae capita , licet generalibus verbis fuerint expressa , noluisse Orientales oblig 1e. Et simi Iiter ubi ex concordatis, vel ex diuturna regi nis consuetudine ipsis legislatoribus Ecclesiasticis non igno. ta, & ipsorum saltem tacito consensu approbata invaluit , ut leses aut decreta disciplinae vim obligandi non obtin ant, nisi in iisdem locis fuerint promulgata: ἱ praesumen-Y dum Seripet Augustinus L3.
de liber. arbitr. e. 24. Praece
pium non est ab illo, cui praecipitur , sed ab illo qm praecipit. Idem sentiendum de legibus quarum vis a potestate legis
196쪽
17 ν ViNDICIAE AUCTORITATIS PONTI EICI Edum est eos ibidem, nisi expresse resistant , noluisse absolute novis legibus aut decretis obligare et unde cum expediis re credunt ea recipi , curare solent ut promulgentur ac . recipiantur. Sicubi vero leges absolute editae non recipiata. tur ab iis qui parere debuissent: ne in publicum damnum animarum vertatur lex, quae in bonum publicum edita sue-- rat; ipso legislatore sciente, & non repugnante , ac tacite
consentiente , fieri potest ut eadem lex vim obligandi amittat, vel legitima praescriptione abrogetnr. Si id tantum stripsisset Febronim , nihil juri Pontificum aut Concili rum detraxisset. At ea, quibus vim legum assigit subdit
rum receptioni atque consensui, cum merum ius proponendi , non autem cogendi in illis adstruant , probari neutiquam possunt. Sed transeamus ad alia , quibus Febronii indoles in derogando Apostolicae auctoritati etiam atque eliniam detegetur, & Pontificia legitima potestas magis magis. que vindicabitur.
197쪽
COMTRA opus. IusTINI FEBRONII CAP. III. III
De suprema & plena Ecclesiastica potestate, quae Romanis Pontificibus competit jure primatus . Quibus limitibus divini ac naturalis iuris circumscripta , & quam aliena a monarchico arbitrario & est ni d minatu , quem ipsi assingit Febronius . Summa, sed non sola potestas est in Ecclesiae regimine , quippe quae cum potestate Episcoporum a Deo instituta copulatur,& regimen non simpliciter monarchicum, sed ex monarchico & aristocratico temperatum constituit.
a X eonstitutis hactenus sicile est intelligere, quam ponti is vere summis Pontificibus suprema & plena Ec- Pin pit L et clesiastica potestas competat iure primatus . Sum prema illa est , quae supra omnes Ecclesiae pol sales ita eminet, ut nulli istarum subiiciatur. Pontificium primatum esse potestatem supremam inter Ecclesias parti in Cesares, nec cuiquam particulari Ecclesiae , vel Concilio , quod particesarem quamlibet Ecclesiam repraesentet , esse subjectam , ex conaemnatione errorum Wiclessi facta a Constantiensi, & a tota Ecclesia Episcopis quoque Galli-eanis confitentibu approbata manifestum est . Hinc sum- m. praefata mis Pontiscibus iuς competit saltem in omnes Episcopos& Ecclesas particulares iure primatus , qui non est meriordinis & honoris , sed peculiari iurisdictionis primatus . Id quidem confirmant antiquissimorum quoque temporum Festa. Semper enim illi data occasione in particulares e 1- majoriuri sedium Episcopos , & in echlesias particula Y a TeS
198쪽
t a V1NDICIAE A Ut TORITATIs PONTIFIra aeves ex iure primatus suam sollicitudinem curamque exte derunt. In novissima editione operum S. Leonis hoc Pontificii iuris exercitium ex ipsius litteris deduximus , idque dissertationi materiem praebuisset amplissimam , nisi moderationis & brevitatis studio sufficere credidissemus textus
huc pertinentes innuere tantum in primi tomi indice verbis , Leonis jurisdictio oe sollicitudo in universa Ecesem ιQuod autem ibi de S. Leone praestiti , aeque praestari posiset ex S. Gregorii Magni litteris , nec non de aliis Romanis Episcopis antiquis , quorum epistolae non exiguo numero ad nos pervenerunt , idemque liceret quoad alios vetustioroes , nisi eorum epistolae ac rerum gestarum memoriae vicissitudinibus temporum intercidissent. 2 Hic vero serendum non est quod audenter scripsit Febronius, primis Ecclesiae saeculis Episcopos provinciarum rexisse pa, liculares Itias Ecclesias inconsuho Romano Ponti Episcopi pri- ω. Quamvis enim olim Episcopi in casibus ordinariis suas L Eu .' ' Ecclesias per se ipsos , vel per concilia particularia rege- m-μ rem; in gravioribus tamen vel difficilioribus circumstan-V; Manium tiis, & occasione Praesertim dissensionum, schismatum , at- que haeresum prioribus quoque faeculis Romanos Pontifices censuerunt consilendos. Nonne ad priora saecula pertinet S. Clementis epistola ad Corinthios , qua quaestiones sibi
propositas memorans, excusationem affert cur tardius res.
pondeat λ. Nonne secundo saeculo S. Polycarpus Romam prosectus , non tam de die paschatis , quam de aliis quibusdam quaestionibus cum Aniceto Pontifice egit, uti ex S. Irenaeo narrat Eusebius lita . s. Ηist. c. 24. ubi alios quo. que Asianarum ecclesiarum Episcopos Romam identidem , ob causas utique Ecclesiasticas , accessisse testatur ρ Litteras Dionysii Corinthiorum Antistitis ad S. Soterem laudat Eu, sebius lib. 4. cia 23. in quibus ipsius Romani Praesulis epistola ad eosdem Corinthios data memoratur , & in publicis Ecclesiasticis conventibus die dominico lecta , se deinceps etiam legenda. traditur, aeque ac legebatur indicata S. Clementis epistola. S. I Leum a martyribus Viennensis&Lugdunensis ecclesiae ob quasdam ecclesie quaesiones texatum Romam missuim tradit S. Hieronymus ire libro De viris in sin c. 4s. Quis ignorat epistolas datas & redditas a M Cypriano ix Cornelio circa qua si iuncin baptismatis , Vel
199쪽
COMYRA opus I STir I FEBRomi CAP. IV. Iraeirca disciplinam de recipiendis , qui tempore persequini in .nis defecerant Τ Quid de causis Origenis , Dionysii Alexa drini , Martiani melatensis , aut Donati a Casiis nigris , is quibus. Romani Episcopi auctoritas enituit Quantum
huic auctoritati detulerint S. Athanasius, S. Ioannes Chrysostomus, S. Flavianus Constantinopolitanus , aliique orientis Episcopi variis persequutionibus vexati, exploratum est omnibus. Quid de depositione & condemnatione Apollin ris Laodiceni , atque Timothei Berytentis , quas a Damaso Papa bis petierunt Orientales, ut idem Pontifex tradit in epistola apud Coustantium I n. g. Notissima sunt testim nia de consuetudine considendi in causis gravioribus Apin solicam sedem , quam consuetudinem dum semper ab orbeo' ex antiqua tradisione servatam amrmavit Innocentius d. in litteris ad Patres concilii Μi levitani, nec non in Maiis ad concilium Carthaginense , eam Sardicensi concilio
auteriorem satis declaravit . Haec in raritate monument
Tum , quae ad quatuor priora saecula dc ad quinti initium Pertinent , Ob refellendam geaeralem Febronii propositi
nem videntur lassicere. 3 His autem si addantur alia eiusdem generis multo ptiua, quae ex Romanorum subsequentis aevi Pontificum , cti,nirpo
& Pseudo . Isidoro antiquiorum gellis ac documentis suppe ol: . Irunt; evidenter patebit eos ante supposititias eiusdem mer- ' .ces non solum consilio direxisse omnes qui ad ipsos consu- tu , gerent , Verum etiam in omnium occidentis & Orientis
Episcoporum ac Metropolitarum dioecesibus actus iurisdictionis exercuisse semper , quod nonnisi iuri primatus adscribi potest; cumque jus primatus ipsis competens iure divino, tu iisdem sit ius ordinarium ; non male ordinarii ' G ordinariorum appellari & censeri queunt, quippe quibus in
alienis quoque dioecesibus ius ordinarium ex primatu CO- petit , ea tamen moderatione exercendum, de qua post pa in dicemus, & praesertim cap. q. 4 Neque hoc Ioco quempiam permoveant illa Febro, Comparni nil, quibus ut indicata Romanorum Pontificum gesta in ζει qu is alienis dioecesibus atque provinciis a iure ipsorum ordina- alii Episcopirio extrudat , ingerit omnes Episcopos aeque posse eadem ubique praestare, si necessitas urgeat , uti lane quaedam
iustam generis, praesertim in ordinationibua ab eo recem
200쪽
174 VINDICIAE AUCTORITATIς PONTIFICI IE ita praestiterunt aliquot sancti & celebres viri extra sua. rum viceceseon ac provinciarum fines ut ne tamen ius in eas ordinarium exercuisse credantur , nec ordinarii ordinais
riorum appellati sint, vel appellari queant . Ratio quoad hos manifesta eL Cum enim isti ea ex caritate gesserint, ut necessitati publicae providerent solius quidem necessitatis nomine ab ipso Febronici excusantur tum Vero certum aliunde est ea , quae ex caritate ac necessitate a Rumpiam gesta sunt, aut geruntur in locis , & in perisus , in quas proprium jus ordinarium non habet, ad veram &ordinariam iurisdictῖonem ipsi vindicandam traduci non posise; sicut neque ad verum ius & ordinariam iurisdictionem resertur, cum laicus in necessitate baptizat ia Perteram igitur Febronius ius vocavit ea qualiacturique Episcopalium munerum gesta, quae in necessitare non juris , sed caritatis ossicia sunt . Ad eae quidem peragenda sanctos illos cele-ν bresque Episcopos , qui nullum jus proprium in alienas dioeceses ac provincias habebant, sola impulit caritas, quae nullis adstrieta. limitibus in accurrit , quocnmque Ecclesiae
a. p.ri ;ε S Neque Vero idem eum Febronio dicendum dα sumiae in iis .ii 'mis Pontificibus , quasi ad ius. primatuς ordinarium reserenda non sint, quae illi pesserunt extra Romanae dioecesis
o durar, stitutione extendatur in totum mundum & in universam
Ecclesia. n ; ius autem primatus proprium sit ire ipsis ius ordinarium; quaecumque illi ubilibet gesserunt ac gerunt iure primatus, iuri ipsorum ordinario adscribi queunt. Ea igitur, quae data Occiuione ab illis gesta vidimus supra ripiscopos, & in Episcopornm tum Occidentis tum Orientis dioecesibus, cum Ecclesiae necessirius vel utilitas postulavit, ad ordinariam primatus iurisdictionem pertinere quis ambigat λ6 Id ut clarius elucescat, distingue Pontificum Romanorum gesta, quae facultates Patriarcharum aut Metropolitarum. proprias respiciunt, ab iis quae ad Episcopales facultates reseruntur. Quoad priora gesta recolendum hic est,
a. -τα. Lixi l latius ' alibi explicavimus , solum S. Petrum iure primatus,' qui praecipuae iurisdictionis , & non meri honoris & ordinis primatus fuit , ex Christi institutione aliquam