장음표시 사용
221쪽
CONTRA opus IusTINr FEBRONII CAP. V. Iss,, ex quibus si omnia ad Episcoporum , qui accusamur , ,, expoliantur deponuntur, patrocinium , defensionem at ,, que praesidium conlata atquae confictae credantur, m. D mo jure possit reViucere is
Num ea, quae de Summi Ponti eis auctoritate imconsistis Pseudo-I dori decretalibus traduntur, novi quidpiam induxerint, quod anterioribus temporibus numquam fuerit auditum , usuque
In id exscribendus ex laudata dissertatione atque Paragrapho numerus undecimus. ,, Non pauci de Pseua ,, Isidoro severius conqueruntur, perinde ac si ejus impinis sturis disciplina vetus abolita , & nova fuerit introd ,, cta, adeo ut hinc deserti antiqui canones , stacti disci-m Plinae nervi, perturbata Eeiscoporum & provincialium se conetIlarum iura, sublatae iudiciarum legeς, aliaque reiis Ecclesiasticae damna illata fuerint. Haec autem novae &,, mutatae disciplinae reprehensio quam minus aequa sit , is quisque facile intelliget, si duo animadvertat, nimirum ,, pleraque pseudo-Epistolarum Isidori excerpta esse ex senis tentiis Sanctorum Patrum , ex sinceris eonstitutionibus Rin ,, manorum' Pontificum post Siricium, ex canonibus con- ,, ciliorum, ac ex Romanis legibus: quae iam novi iuris ,, novaeque disciplinae non sunt: cetera vero eam discipliis nam plerumque exhibere , quae jamdiu inoleverat, Vel ,, jam ante' aliquanto induci coeperat Ιmpoilura autem in is eo sta est, quod Pseud Isidorus eas sententias iis auct ,, ribus imposuerit, quorum non sunt , & posterioris aevi
,, disciplinam antiquioribus Pontificibus affixerit, quasi prio D ribus Ecclesiae iaculis haec viguisset. Ceterum quod de ,, novae disciplinae introductione inseritur , stultus quide
rapita anteriora pseudo Isidoro .
222쪽
xos Vi NDICI E AUCTORITATIs PONTIFIC olane suisset impostor, si sperasset suam collectionem M.' ceptum iri ab hominibus , quae nouam omnino discipl' sui quoque saeculi moribus & consuetudinibus ab-' horrentem contineret. Quod si quaecumque contriu con.' suetudinem ingeruntur, etiamsi bona & utilia sint, ipsa V novitate perturbare solent; multo magis de HS timcndum erat, quibus disciplinam per se optimam , & san- ctioribus fultam legibus, longoque usa ab Omnitas rece ' piam quispiam evertere & immutare contenderet . Null1' autem tumultus, clamores nulli audisi sunt ob inductas' decretales apocryphas, nisi in ea parte quae ad Episco-'' porum causas & iudicia pertinet r cla quibus aliqua apud - Hiacmarum leguntur, & in epistolis Nicolat I. e At in his ipsis causis atque ludiciis , quod in
pseudo-epistolis ac synodis Isidorianis traditur , non erat' omnino novum. Nonne causae maiores, quae circa accu- sationes Episcoporum versantur, certis antiquorum P n-' tifi eum decretis Apostolicae Sedi referratae, sine eius RG sensu definiri non poterant λ Vide inter inera Leonis epistola. o. a 3. & I. ac Gregoria IV. epistolam PI-' mam ad universos Episcopos . Nonne Epitcoporum a
pellariones ad eamdem sedem antiquis canonibus & con suetudini, nec non primatus iuri innixas , probaUimus in Observationibus ad dissertationem V. Que elli pare. I. c. s. 6. & 7. Τ Ne omnes promiscue recipiantur au' accusandum Episcopum cautum fuerat in canonibus Co- ' dicis Affricani DL8. I 2'. Igo. M L 3I. nec non , canone sexto Concilii CR quem ex Graeco oodice Nicolaus I. laudat epistola octava . Episcopos electos αsuis rebus expoliatos non cogendos ad judicium, ni 11 prius in laum gradum restimantur , & omnia eisdem ablata redintegrentur, colligitur antea decretum ex Cin dice Ecclesiae Asricanae e. 87. Haec & aliae eiusdem g se neris, qixae novae dist plitiae a Pseud Isidorianis decraa-M libus inductae tribuuntur , legere licebit in Epistolis S M P. Sc 38. Nicolai I. qui tamen ea non ex illis apocryphis, uuibus sIὶ carebat, sed ex antiquioribus documentis con m ri si firmat:
223쪽
CONTRA Opus IusTINI FEBR Ni I CAP. V. Inis firmat: quemadmodum ante ipsum secerat etiam Greg rius IV. in epistola prima in universos Episcopos , in ,, qua Aldrici Cenomanensis cauliun sibi reservat. D Η ctenus ibi. 6 Si novitatis capita a Febronio reprehensa vellem singillatim expendere , praesto haberem in singulis quaedam Pseudo-Isidoro antiquiora gesta , vel testimonia de Ponti,
ciae potestatis usu α exercitio in iis , quae ex vetusta disciplina ad Episcopos, vel ad Metropolitas , seu ad provinciales synodos deserri solebant. Haec autem etsi in quibusdam capitibuς rara vel rarissima inveniantur , ac inepta prorsus sint ad affirmandam in iisdem capitibus constitutionem, Vel reservationem generalem, quam ille priscinrum sanctissimorumque Pontificum inducta auctoritate non dubitauit asserere; cum tamen ea ipsa rara vel rarissima sincera documenta ac festa disciplinam , apocryphis Pseud Isidorianis decretis inditam , ante Isidorum alicubi saltem receptam pri erant, novitatis ab eodem inductae censuram abitergunt: neque enim omnino nova & ab ipso
inducta dici potest disciplina, quae ante illum alicubi saltem recepta dignoscitur. Forte in ea Galliarum parte, in qua est Mosuntia, ubi eas supposititias merces fuisse fabricatas' probabilius coniecimus, disciplina in ipsis proposita, pag. quoad rariores quoque casus si qui nullo aliunde exemplo in aut testimonio fulcirentur j aliquamdiu aute Isidorum inva-Iuerar S. Bonifacit Episcopi Μoguatini opera, qui Apostmlica legatione praeditus, quantum Apostolicae auctoritati d
serret , eaindemque observantiam in eam regionem inducere studuerit, ex ejus epistolis liquet. Vide inter ceteras ejus epistolam Ios. ad Cudberctum Archiepiscopum Cantuarientem, in qua aliquot praecipua disciplinae capita ab eodem S. Martyre & Germanorum Apostolo iis in locis instituta , ac in Pseud Isidorianis decretis postea repetita exhibentur. Idem quoque spiritus in successiores ipsus Ollum, Riculsum, Aingarium transivit, ut ex aliis documen ris constat. Quodsi Pleud Isidorianae decretales eam disciplinam praeterunt , quae antiquioribus monumentis Pr ba
rur, & jamdiu ante saltem iis in locis vigebat, ubi Pseud Isidorus illas condidit; num aequa sit illa reprehens νη- novae disciplinae introductio ipsis decretalibus attribui
224쪽
Quod mveriam jus itima eria diis iplinae,
ry8 VINDICIAE AUCTORITATIS PONTIFICI Etur, quivis intelliget. Negari tamen' non posse videtur , quin eadem disciplina latius fuerit propagata & magis multo. atque facillusi inoleverit postquam eaedem decre. tales editae ac divulgatae fuerunt', & mox in quibusdam conciliis . laudatae,. ac subinde etiam insertae, in collectiones Reginonis, Burchardi, & aliorum, quae oti suam. brevita tam ac methodum. magno. usui fuere
f. II Num disciplinae novitas , siqua ex apocopbis
Pseudo-Isdori decretalitus in valuit , u rue posteriorum temporum obtinuit, ius falyum cI corruptela sit, quae antiquoi canonum juri d
ri . . requens apud Febronium. occurrit mentio , atque distinctio iuris antiqui & novi, quorum alterum . in Cano nibus antiquis, alterum in Pseud Isidori supposititiis decretalibus continetur . Jus: antiquorum cauonum appellat genuinum & verum ius, Pseud Isidorianum jus spurium &salsum quod cum antiquo & vero iuri praeiudicare non possit . Veluti corruptelam omnino corrigendum traducit . Cum autem non de materia divini aut naturalis iuris , quar ut cum ipso Febronio animadvertinius cap. 2. N. I. mutari non potest, nunc sit nobis sereno, sed de materia canonum pertinentium ad disciplinam , quae pro Varieta elocorum , & temporum , atque circumitantiarum mutari.
potest ; illud ius verum est in capitibus disciplinae, quod
statutum. probatumque a legirima. Ecclesiastica potestate viget. Antiquis Ecclesiae saeculis vigebat disciplina antiquis canonibus praescripta , eaque tunc constituebat verum ius omnino servandum, uisi justa de causa a potestate legitima aliaeuibus in circumstantiis dispensatum fuisset . Si au-
225쪽
CONTRA OPUs IusTINI FEBRONII CAP. V. rem circumstantiis temporum aut docorum mutatis, necesistate vel utilitate publica postulante, ea disciplina mutanda, vel relaxanda generatim fuerit ῆ nova disciplina, posterius licet inducta, quae a legitima potestate recepta usu,obtineat, ius verum condit. Quod si quaedam invaluerint .ex apocryphis documentis; non idcirco falsum ius illud est ite. iri.
dicendum . quod ex , salsis sontibus originem, seu incremen. ςπPhi eum, aut propagationem faciliorem habuit - Neque enim aut .
ea recentior disciplina ex ipsis supposititiis documentis iuris vim & auctoritatem consequuta est, sed ex illa Ecclesi,stica potestate, quae eamdem novam disciplinam recepit confirmavitque. Hanc . quicumque damnaret tamquam talis sum ius & corruptelam, damnare deberet ipsa concilia non solum particularia , sed etiam tecumenica temporum posteriorum, ac praesertim Tridentinum , quorum disciplina, in plerisque capitibus constituta, 'non est antiquorum canonum ius, quod unum Febronius jus merum genuianum vocat, sed est disciplina posterius inducta, & pro varietate circumitantiarum mitigata, atque mutata, & solum contra irrepentes abusus & corruptelas opportunis remediis munita . Quod si non omnes cautiones sive a Conciliis , sive a Pontificibus hactenus appositae, ad omnes abusustollendos sufficiunt; abusus eiusmodi sicut ipsi iuri, ex quo non prodeunt, tribuendi non sunt, sed vitio hominum, qui iuris limites transgrediuntur; ita eidem novo iuri falsi iuris notam nesueunt appingere: alias ius falsum pariter dicendum esset ius divinum, 'quo potestates Ecclesiasticae ac saeculares constitutae sunt, cum ex hominibus potestate abutentibus aliquor scandala & corruptelae nascantur. 16 Ne quid vero suci ex Febroniano systemate OL Kό: h ' fundatur, quoa lectores impediat, detegenda est aequivoca- ham: R ..tionis origo. Totum Febronii consilium in evertendum repimen statumque monarchicum Romanis Pontificibus, Pseudo. μ' ' 'S' Isidori decretis , ut putat, attributum, unice tendere ex toto ipsius opere liquet. Idem Auctor non omnem monarchiam a Ponti ω ,-..fice absolute excludit recitat enim sχὶ Gersonis testimonium, monarchia'
et Addi possunt, quae ex in Appendice lib. 3. cap. I.
Gersone affert etiam Bossuetus Pag. 84. t m. a. novae edit.
226쪽
et M VINDICIAE AUCTORITATIs PONTI EICIAEro claves, idest potestatem Ecclesiasticam, ammat Petroatas tamquam morarine δὴ & solum reiicit potestatem
monarchicam excessivam, estraenatam , despoti eam, & arbi-riariam cum dominatu coniunctam , quam sane Christus nee Petro nec Petri succestaribus tradidit . Huic autem monarchicie excessivae potestati cum favere visum esset novum ius, quod post Isidorianas decretales inolevit & o liuet; novum hoc ius spurium & falsum censuit appellanis dum . Cumque nullo iure mutari aut praescribi positi co tra ius divinum ac naturata ei excessivo & despolim d . s. s. s. 6. minatui convcrium ; non male videtur intulit se nulla praescriptione, possessione, cessione &α iuri antiquorum canonum , qui hanc monarchiam illi miratam ignorant , potuisse derogari atque praescribi ; ac idcirco novo inri tantam vim non posse vindicari , ut veterum canonum ius abrogarit. Tora aequivocatio sita est in pravo intellectu nominis monarchiae. Eius quidem arbitrarii monarchici regiminis, quod Febronius perstringit , principia divino ac distinguen- naturali iuri repugnant. At num ea ex novo iure , quod . ..2 Obtinet, consequamur, si quis negaverit , a Febronio reis vinci non poterit. Distingue ius novum a novi iuris a usibus, qui non ex ipso jure novo per se, sed ex vitio abutentium proficiscuntur , quemadmodum potestas Ecclesiastica , ad novi juris normam exacta, distinguenda est ab ejusdem potestatis abusibus, qui malitiae abutentium & praescriptos ejusdem iuris limites excedentium tribuendi sunt : & sicuti ex iis abusibus eadem potestas nec neganda, nec in dubium revocanda est; ita ex abusibus eorum , qui PontificIae potestati usum essearnem & excessivum tribuunt, impotentemque, despoticum, arbitrariumque dominarum, non est neganda , nec in dubium revocanda est potestas monarchica supra Eeiscopos , quam Summis Pontificibus in limitandis restringendisque, cum expedit, istorum facilitatibus jure primatus competere probavimus. II Haec potestas cum versetur circa usum & exerciarium facultatum Episcopalium , quod Christus non consti- sed legitimae Ecclesiasticae dispositioni reliquit , disciplinam respicit , quae pro Varia temporum ac circum stantiarum ratione mutari & innovari potuit; novumque in ea jus, quod actu vigeat, potuit contra ius antiquum praescribere
iuris abusis bus aQuatenus ius novum possit prae seribere an- tuit, quo
227쪽
CONTRA opus JUSTINI FERRONII CAP. U. 2DI'ere . Hinc manisesta fit Febronii hallucinario, Cum c. I. I. n. 3. in hac materia, quae disciplinae est, veluti αμ tum generale principium statuu illud .ex Uincentio Leri. Musi, antiqui satis MeliRIonam novitatis Profanitati ante 4nendam, quod de materiis fidei & morum ad naturale aedivinum ius immutabile pertinentium verum est nec non
illud aliud principium , quo id sequendum amrmat , quod
semper, quod ubique in cathesica Ecclesia constanti observantia viguit : neque enim aptari potest disciplinae mutabilis iuribus, quae pro Varietate temporum , locorum, atque circumstantiarum varia esse ciueunt . Neque dicat potestatem Episcoporum esse iuris alvini, cui detrahere quicquam est iuri divino detrahere: saepe enim dixi, & iterum dico, eam potestatem quoad institutionem quidem inniti iuri dis vino; at non item quoad usum & exercitium facultatum Episcopalium, quorum determinatio dispositioni Ecclesiae a Christo tributa, non divini , sed Ecclesiastici iuris est, &praescriptioni ac mutationi obnoxia r unde falsa falsissima. que agnoscitur illa Febronii thesis e Non profum Me is parte Romanis praescriρrio , cesso, possessio , consuetudo &α Ingerit abusus a Christi institutione alienos , quos iuri divino praejudicare non posse pronunciat. Quis autem tam quam verum ius venditat potestatis abusus Hi a nemine probantur, nec ullis novi iuris auctori atibus approbati ,. ius condidisse creduntur, quod divino iuri praevaleat. Sola potestas a Christo instituta in aedificationem dirino iure filicitur: abusus in destructionem inducti tamquam eidem divino juri contrarii reprobantur ab omnibus, nec a quopiam ad vim prascribendi contra antiquum legitimum ius , aut novi i ris condendi evehuntur . Quod si quaedam hodiernae disciplinae capita novo iure inducta post Pseud Isidori merces, etiamsi a multis saeculis usu recepta vigeant , veluti abusus non serendi eliminanda essent , & falsi juris censuram mererentur salsi quoque iuris , ut monuimus , nomen tribuendum esset non solum Pontificum frui hissimorum decretis, sed etiam canonibus conciliorum quantumvis generalium , ac Tridentini , qui non aliam Gisciplinam probarum ac
praeceperunt.18 Neque causetur ignorantia salsarum decretalium , quae omnes diutius occupabat. Nam praeterquamquod sere C e Omnia,
228쪽
etoa VINDICIAE AUCTORITATIs PONTIFICIAE
omnia , quae Pseudo-Isidoro eribuuntur , anteriorem , ut inindicavimus, habent originem ; nonne in materia disciplinaeius novum etiamsi quibusdam in capitibus errore aliquo inductum ac propagatum, cum a legitima potestate proprio iure receptum M approbatum est ὴ non ex ignorantia , sed ex auctoritate approbantium , nec non ex ipsa consuetudine legitime praescribente vim iuris acquireret , dum nihil contra divinum aut natural ius receptum , aut approbatum . sit λ Cum Africani in ephicia ad Coelestinum resisten tes appellationi Apiarii suarum Ecclesiarum consuetudinem vindicaturi, hanc Tationem attulerunt : quia nulla mirum definitione hoe Ecclesiae derogatum est Africa- ς apertissime praesumpserunt, suae quoque Ecclesiae ius antiquissima consuetudine comprobatum , conciliari aliquo decreto posse abrogari, & jus novum induci , ut vel Febronius innuit la A cap. a. 7. n. ro. Si novae disciplinae novoq te iuri inducendo ob abusuum scandalorumque pericula obsistendum νς ii ς x. credatur; initio quidem debito tamen cum moderamine ,
licebit obsistere, id ne tannim secerunt Asricani, cum me. moratis clericorum inferiorum appellationibus ad Apostoli. eam sedem inducendis se se opponentes , antiquam & Vigentem suarum Ecclesiarum consuetudinem vindicandam curarunt. Vide observationes nostras in Dissere. V. Quesnel-ie. x. adit. S. Ii. At si disciplinae novitas iamdiu inducta , aliquot s or ,.. culorum consuetudine, di non tam Pontificum, quam coninciliorum praesertim generalium auctoritate recepta & Confirmata inoleverit, ac in praxi vigeat; huic iuri, quod ad derogandum anteriori disciplinae sufficit , ac tamdiu inveteratum, novum ius nequit proprie appellari , ita ut ob a usus, qui non ex ipso jure , sed ex abutentium vitio di- manant, idem ius Per se se tamquam spurium atque fal-
Exempli m sum venditetur, quis sequus rerum aestimator id rectum ac
gratiam Epi- -m credere poterit λ' a'. ..i . in ro, quae ex principiis generalibus iuris ceris, ut iii '' in F, pluribus immorer , in confirmationem non modi- neque tamen cum iuverit exemplum iuris, quod Constantinopolitano E-,ii, j.ναM. piscopo post aliquot saecula accessit. Febronius c. 8. 2. tum tamqu1 obtrudit Graecam sue Orientalem Ecclesiam, in qua cum .a..ζ-iis' non obtinerent apoc phae Pseudo-Isidori decretales, & ω disciplinxm lini , & etiamnum hodie avitam disciplinam magis quam
229쪽
COMYRA opus IUSTINI FEBRONII CAP. V. 2ogia Latina sematam depraedicatis Vide autem quid in Comstantinopolitana Orientali Graeca Ecclesia jamdiu ante ipsum Pseu Isidorum contra avitam disciplinam inustat. Huius Episcopus ante medium saeculum quartum erat simplex Heis racleensis Μetropolitae suffraganeus, qui nullo iure in alium quempiam Antii titem sinebatuc . Canones Nimini caverant ut Patriarchalibus & aliis praestantioribus sedibus , sua iura conservarenturis Cum porro Imperatis sedes constituta filiseset Constantinopoli, & idcircis haec urbs, Romanae aemula,
iuuior Roma appellari coepister ; anno 38r in CΡ synodo I. hujus Episcopo decretus fuit honoris primatus pos R manum Episcopum, ρ ρ erea quod urba ipsa si iunior Roma. Haec erat praerAEMiVa meri honoris & ordinis, non iuris. Sensim vero concurrentibus ex toto Oriente ad eam
tu iam, in qua Imperator residebar , pluribus Episcopis obvarias occasiones & causas, perfacile suit ibidem Episcoporum eo confluentium synodos cogere , in quibus di melli res & graviores quaelliones cognoscerentur atque definire tur , & ordinationes quoque Episcoporum assentientibus Μetropolitis, &. Imperatoribus annuentibus, ab eiusdem urbi ς Antistitibus pera rentur. Ita non solum Nestorius, sed etiam S. Ioannes Chrysostomus, Atticus, Sisinius, &S. Proculus Constantinopolitani Praesules de Episcoporum causis& appellationibus e Variis Orientalibus provinciis ad se delatis passim iudicarunr, Sc athum etiam Episcoporum o dinat1oues secisse lςguntur . quae cum nullo iure antiquorum canonum effet ab ipsis possent, sumteiri & defendi coeperunt ex memorato decreto Concilii CP. primi , quasi primatus honoris huic sedi asterius, quia est Iunior Roma, non meri honoris gradum , sed earumdem praerogativarum participationem inserret , uti colligitur ex Concilio Calchedonensi aEL 16. nec non ex relatione huius synodi ad
S. Leonem. Aliquid igitur peculiaris durisdictionis vel hoc
tum pore exercebatur a Romano Pontifice supra Episcopos pinertim occidentis in appellationum causis & ordinationibus . idque toto in Oriente notissimum esse debuit, ut simile ius in Episcopos orientis ob communicatum n Vae
Romae honorem sibi sancti quoque Episcopi huius urbis
vindicandum putarint. Huic quidem novitati novoque iuri , quod opponebatur antiquo firmato canonibus Nicaenis
230쪽
ro V NDICIAE AUCTORITA's PONTIFrcrae totius Ecclesiae reverentia consecratis, & pra iudicio erat=s
Ilis metropolitis & patriarchis, S. Leo papa rtiter res iistit. At idem iis, consentientibus ii v quorum intererat, de Sanctorum quoque Episcoporum uua , conciliique Calest donentis decreto approbatum , sensim obtinuit , ac Nicaeno canoni, & antiquo iuri, Romanis Episcopis non amplius repugnantibus, tandem praescripsit, adeo ut, 3ὶ licet novae praerogativae subinde Constantmopolitanis accesserint , deas lorum iure nemo. amplius dubitet , neque in concilio Flo.
rentino mota fuerit de hoc ulla qaaestio , nec nunc moveretur, ut arbitror, si CP. P triarchar, ad unitatem Ecclesiae redeuntes, eadem jura vellent retinere. Si Febronius non
auderet hoc CP. Antistitu in ius impetere & impugnue i ris restituendi nomine , nec praescriptionis , cessionis, aut possessionis vim ipsis negardi ; quomodo auserit haec opponere contra ius Romanorum Pontificum, qui praerogativa primatus supra Episcopos & supra usum atque exercitium facultatum Episcopalium potet atem divinae institutio. nis & ius certissimum obtinent, ac in eiusdem iuris exeris citio diuturna plurium saeculorum consuetudine', & Conciistiorum etiam generalium approbatione sulciuntur
3 Exemptiones ex. gr. ς - piscopalium , quam amplio- eumdam Monasteriorum , quae eum dioeceseon CP. Patriarchae intra fines aliarum non tam ει suberant, notissimae sunt.