장음표시 사용
201쪽
peculiarem & ordinariam iurisdictionem obtinuisse supra ipsos etiam Apostolos, eodemque divino iure inter Episc
pos Apostolorum successores solum Romanum Pontificem , qui Petro succedit, eamdem peculiarem & ordinariam iurisdictionem supra alios Episcopos fuisse consequutum . Α-lii nimirum gradus hierarchici Patriarcharum oc Metropolitarum supra Episcopos patriarchatus ac provinciarum .ab
Apostolis vel ab Ecclesia postea instituti non tamen 'um sine aliquo Petri aut succestarum eius consensu 3 cum sint juris Ecclesiastici, non potuerunt quicquam praeiudicii anserre divinae institutionis primates , nec essicere quin suca hcessores S. Petri eodem d1vino & ordinario iure supra Episcopos seuerentur, quo solus S. Petrus ex divina institu. tione gaudebat. Cum porro hi gradus ea de causa fuerint i . . tatari ab Ecclesia instituti, quia solus S. Petrus, ejusque soli su seu Piaria cetares Romani Pontifices non poterant ubique adesse, nec aeque prospicere Omnibus , quae regimini tot Episcoporum Eeciniastie atque ecclesiarum necetaria atque utilia sunt έ instituti , I ' quodammodo notantur loco ipsius Petri , ut ea supra Episcopos ac in earum dioecesibus gererent, quae S. Petrus ,
si ubique potuisset adesse , omnibusque per se providere , divino & ordinario sui primatus iure serere & providere potuisset. Hi igitur hierarchici gradus inducti ab Ecclesia non ob infirmandam Petri ius , sed ob supplendum quodammodo Petri ossicium' ac vices , Patriarchas & Μetropo
litanos veluti Petri vicarios praeserunt , ita ut quidquid i ii ex solo iure Ecclesiastico gerunt supra ipsos Episcopos
patriarchatus vel provinciae, eorumque dice celes, gerant vicario quodam & delegato nomine : quod cum divino &ordi ..tio ruri primatus nequeat derogare , emcere pariter nequit quin Pontifices , si nonnulla gerant aut disponant, quae Patriarchis aut Metropolitis iure canonum competunt, ea gerant jure Ordinario primatus, ut ne alieni iuris invaseres dici possint. Haec quidem ut sibi monui ) non
passim, nec sne iusta causa a Pontificibus gerenda sunt, ne ordo ab Ecclesia institutus perturbetur, quod magnum scandalum solet commovere . Sed quidquid ab ipsis faciendum videatur , ex ordinario ac divino primatus iure factuin negari non potest. 7 Idem est de moderatione iacultarum Episcopalium , ' quas
202쪽
quaa licet in origine sint instituti is divinae subesse α.men quoad usum α exercitium dispositioui & juri ordinario Pontificii primatus satis aperte videmur probasse. Illud autem jus, quo in casibus necessitatis aut aliqua iusta de causa in Hienis provinciis vel dioecesibus Pontifices Summi υ.i M. n. . aliquid iuris exercent , ius quoddam devolutionis vel alio quocumque nomine appellet Febronius, ut vult ; semper erit jus proprium & ordinarium primatus , quo Ecclesiae necessitatibus, vel utilitati ac aedification1 ex officio prospiciunt pro supremo eorum iure: quae enim geruntur ex os ficio, non caritatis, sed iurisdictionis sunt munera . Hincipatet discrimen inter ea quae alii Episcopi ex necessitate vel utilitate publica quandoque gesserunt extra propriarum dioeceseon fines, in quas nullum proprium ius . habebant,& ea quae ex proprii primatus iure Romani Pontifices gesserunt aut gerunt, sive ex necessitate, sive alia qualibet justa de causa in alienis dioecesibus atque proVinciis , cum in omnes ipsis ius proprium & ordinarium eompeteret & competat iure primatus. Si parochus ei. gr. Vel e negligentia, vel alio quovis impedimento baptismum noueonserat, Episcopus autem conserat; nonne hic actus Episcopi iuri ipsius tribuetur, quia etsi in necessitate debeat
supplete, supplet tamen ex officio & iure proprio, quo omnibus sum dioecesis iurisdiistione ordinaria praepositus est ZInjuriosa proinde habenda ea Iὶ oomparatio Romani Antistitis cum Eugubino, qua indicari videtur illum per sese non majori potestare praeditum in alienas dioeceses, quam Eugubinus, qui solius suae di incesis negotiis esse debet inritentus e ac si primatus divini juris , qui non Eugubino , aut alii cuilibet, sed uni Romano competit, nihil praecipui& ordinarii juris in omnes Episcopos omnesque Ecclesias
i Comparatio inter Episcopum Romanum & Eugubi. num iustituta a S. Hieronymo in epistola ad Evangelium Sataeerdotii, non autem iurisdicti nn aequalitatem respicit .
203쪽
CONTRA OPUs IusTINI FEBRONII CAP. III. r 778 Cum porro eodem ordinario peculiari iure Roma- me Poe. nus sit praeditus non solum in omnes Ecclesias particulares 's quod ex doctrina Constantiensis quoque concilii ab ipsis non autem adversariis concedendum est , verum etiam in universalem ζ': φυμις Ecclesiam quantumvis collectam in 'nodis generalibus ,
quibus eum iurisdictione praestare probavi multis libro praecedenti r iurisdictionem 3c potestatem Pontificiam pris
nams propriam esse omnino supremam, nullique alii Ecclesiasti, potestati subjectam evidentissimum est . Suminam quidem & jupremam appellant aliquot SS. Patres & concilia etiam generalia , uti est Tricientinum , supremae huius potestatis testimonium dederant , quod verum non esiset , si potestate omnibus superior non esset. 9 Ne autem haec supremae iurisdictionis praerogativa in odium & invidiam vocetur , quasi tota potestas Ecclesiastica sit in solo summo Pontifice; notandum est cum S.
Bernardo eam auctoritatem esse quidem summam, sed non D. C. φαiolam, cum Episcopi, divina institutione suis ecclesiis praepositi a Spiritu Sancto , potestate iuris divini in ipsas p
tiantur . Licet ergo Papa ius in illos habeat, ex quo usum& exercitium facultarum Episcopalium moderari & limita-τe potest; non tamen pro libitu & arbitrio , sed . quatenus
in bonum & aedificationem Ecclesiae expediat; unde nequit omnia ad se attraheris, aut Episcopos quasi vicarios suos aestimare, de quo mox dicenda erunt plura. et o Hinc cognoscere licet, quo sensu Papae suprema Cureadeo
potestas sit etiam plena , & quaenam sit ea plenitudo potestatis, quae Romanis Pontificibus Romanaeve sedi tribuitur. μι- , sed Potest scilicet omnia summus Pontifex in Ecclesiae regimine, sed ea conditione, ut hujus potestatis usiis in aedificationem sit, & non in destructionem. In aedificationem Ecclesiae erecti Episcopatus , & in his constituti suerunt Episcopi, ut quisque vigilantius & facilius suo gregi prospiceret; nam nec unus potuisset ex aequo omnibus Ecclesiis Gram Ioestare , nec plures simul aequali potestate omnibus con1ulere absque periculo dissensionum & scissurarum , quae unitatem & pacem Ecclesiae maxime necessariam turbassent. Ne autem inter Episcopos aequali potestate Eccle-
sis praesectos, si nemini fuissent subordinati, orirentur dissisdia, aut in usu facinatuin Episcopaliuru quispiam coin-
204쪽
Fehronio perstricta vindicatur. e. 3. b. I. I. σ s. 8 .
I78 VI Nni in AUCTORITATIS PONTIFICIAE mitteret , vel omitteret , quod bono Ecclesiae unitatiquη praeiudicio esset; uni , qui omnibus summa auctoritate praeesset, ita erant subjiciendi, ut omnes in ossicio & unitate contineret, scissura tu impediret : haecque subordinario in aedificationem Ecclesiae necessaria exigebat , ut hic praepositus omnibus iure primatus , posset supra eosdem Epitcopos omnia, quae in aedificationem conserrent . Hanc potestatis plenitudinem Romani Pontificis primami attributam in universae Ecclesiae Episcopatus di Episcopos male audit Febronius, eamque a S. Leone memoratam in epistola 4. ad Anastasium Thei Talonicensem cap. I. restringendam credi. dii, dc intelligendam da potesate patriarchali, quam idem Pontifex obtinebat in Illyrico , non autem de potestate universalis primatus in omnes Ecclesias. Num vero is, qui ea potestatis plenitudine intra patriarchatus limites fungebatur ut Patriarcha, ipsa carebat ut totius Ecclesiae primas,
qui omnibus Ecclesiis & Episcopis iure divino praeerat ἐNum ecclesiastica patriarchatus & patriarchalis auctoritatis institutio huic divino iuri decerpere quicquam potuit Z Si
ius omne primatus in aedificationem Ecclesiae summis Pontificibus tributum fuit; quis negare ejus iuris plenitudinem potest , qua illi in aedificationem eo pleno iure utantur. Febionius certe nequit inficiari, quippe qui rὶ duobus in locis laudat textum Roberti Episcopi Lincolniensis ad Innocentium IV. apud Matthaeum Paris ad annum I 233. Violicae sedis Ianctitas non potes nisi quae in aedificarionem , non in destructionem . me enim POTESTATIS
PLENITUDO est OMNIA POSSE IN AEDIFICATIO.
NEM . Cui sententiae calculum adjiciens idem Febronius in litteris ad Clementem XIII. potestatur , se in Pontifice nullam potesatem resecere , quae ad utilitates Ecclesie , ad aediscationem templi, hoc es , ad compactionem membr νβm , corpori quo Chrisi convunctionem peninere viderur. De ' a Recole lib. Da potest. Eccl. s. I. n. 11.
205쪽
CONTRA OPUs IusTINI FEBRONII CAP. III. IIst De hac Pontificiae potesatis plenitudine, quam 3)&Gallicani cum Gersone consessi sunt , audiatur S. Bonaventura q. dist. χα paria a. art. II. quaest. s. ad in fine raui quid loquamur disputantes , vel etiam praedicanter , hoc Iana fide renendum es, quod Dominus vicario suo pi nitudinem potestatis tantulis , ct tantam utique recepit ρ testatem, quantam decebat somini puro dari. Et hoe at iis discationem corporis fui, quod es Ecclesia. Unde super hoc non temerarie judicare, sed gratias plurimas Deo debemus agere. Haec postrema sententia illos deberet coercere, qui tantam potestatem Pontificibus a Deo collatam molaste se. rentes suggillant 3c carpunt. xi Neque haec suprema & plena Romanorum Ponticum potestas aedificationi Ecclesiae prospiciens , ipsis imp rentem dominatum, & arbitrarium ius vindicat , quod unum a Christi institutione alienum Febronius se se impro-hare atque reiicere saepius declarat . Regimen Ecclesiae , quod Cnristus constituit , in caritate & humilitare sui a. tum nemo inficiabitur, si animadvertat eum praecepisse discipulis, ut qui maior est inter ipsos , fiat sicut minor ;Petrumque Apostolorum principem, totiusque Ecclesiae primatem , Christi mentem explicantem mandasse , ne quis. tuam sibi arrogaret dominari in Hero . Hac de causa San. ius Paullus in declaranda potestate sibi a Deo tradita, humilioribus vocibus sollicitudinis omnium ecclesiarum uti maluit ; Zc similiter sancti Pontifices abstinuerunt a vocibus ,rae dominatum & typhum potestatis iacularis spirant; santusque Gregorius in epistola ad Eulogium Episcopum Alexandi inum jussonis nomen effugiens scripsit: Verbum juffonis, peto, a meo auditu remourae , quia scio quis sum , qui estis . Loco enim mibi fratres estis , moribus patres . Non ergo Fuss , sed quae utilia sunt , indicare curavi . Quis tanti Pontificis humilitatem, quae potestatem non exin tenuat, sed exornat, non admiretur J Hinc quoque in iis. Z i dem
Cur line sua prema A pr na potestas Pontiseia
non arserat impotentemti arbitrari um domina
3 Vid. epist. nuncupat cap. 9. S. Driam ad Clementem XIII. 3e
206쪽
I o ViNDICIAE AUCTORITATIς PONTIFIClae curs Grex, dem litteris universalis Episcopi titulum superbae appella. rionis verbum noluit usurpare: nee jus coastivum in Epis-
- ωαι-- copos exercendum censuit , nuI cum coercitione opus esi
s i sint p '- ac propterea in epistola ad Ioannem Syracusanum stria primitus. psit: Sι qua culpa νn Disopra rnves/ιur , nescιo quis raim μυ-r sedi Apostolicae ) subjectus non sit . Cum vero culm non exilit, omnes SECUNDUM RATIONEM HUMILITA..TIS aequales sumus . Haec ex humilitate & caritate expressa trahi nequeunt ad negandam summam & plenam potestatem primatui campetentem, quatenus in Ecclesiae aedificationem conserta, quin simul negetur ipse primatus in unitatis bonum & in aedificarionem institurus. Potestas vero primatui competens in universam Ecclesiam , coercit Latra limites ejus, quod in ejusdem Ecclesiae bonum & se. dificationem refertur, quam aliena est a dominatu monam
chico potentiae saecularis, quae pro arbitrio & libitu quae Iibet sibi vendicaret λI 2 Potestas unius supra omnes etiam Episcopos m .,'' P, narchiae euiusdam species est; at non omnis monarchia imm et Ecele- vitium & reprehensionem cadit, sed illa tantum, qua quis
istis, potestatem in publici boni destructionem exerceat . Regi mini Ecclesiae cum Christus non solum summi Pontificis sed & Episcoporum potestatem immediate praefecerit , ita ut illius potestas, quantumviS summa atque plenissima, non
tamen solae sit, sed Episcopos in partem sollicitudinis v catos debeat agnoscere; & siquidem possit pro potestatis
plenitudine eorum facultates moderari ac limitare quoad exercitium & usum, prout in Ecclesiae bonum expedire judicaverit; non tamen possit omnes eorum facultates ad se attrahere, nec ipsos quasi suos vicarios efficere, neque dic cessis omnes quasi suam dioecesim habere sequitur non u
num Papam in tota Ecclesia, sed Sc Episcopos in suis cuiusque dioecesibus ordinariam iurisdictionem divini juris habere; idcirco regimen ecclesiasticum, cui Papa & Epita
copi praefident institutione divina , non esse mere monarinistre Imen ch.um , ut in Regibus saeculi , sed esse regimen ex moti. 4ὐ- , narchico & arist rMico mixtum, ut Gerson aliique Galliarii crati . notarunt. Quid quod ipse Febronius hae in re convenire coamis suit, dum regiminis Ecclesiastici rationem his verbis exposuit: Cum Ecclesia nos in uno populo, non is uris orbis
207쪽
CONTRA Opus I T NI FEBRONII CAP. IIL 18r orbis anguis sit inclusa, sed per totum mundum diffa, tisimpossibile si unum omnibus posse intendere, semperque m Iius pros Bum Reipublicae nimis remotae, fi a propriis D
minis , non mercenariis, re a ure non expedis illi forma ν
giminis monarchica, quae facile solet in despolismum deri
nare , quod est conrra naturam regiminis eccissastici in ea. ritate oe humilitate fundati . . . . sed nec ex altera ρον te expediret imperium mere aristocraticum , cum sir semen discordiarum , proin unitas vix posset servari. Atque itaininiuius a Deo es primatus talis, qualem ex sucera antiquitate hie describimus , ad servandam unitatem apprime
idoneus. Qui nec mere monarchicum , nec mere aristocraticum regimen Ecclesiae convenire assimat; mixtum utique ex utroque approbet necesse est e & monarchicum quidem
fatetur quoad summum Pontificem , qui donatus primatu ad se andam unitatem apprime idoneo , non sit aequalis p testate Episcopis ceteris, ne ob aequalitatem iuris regimen sit mere at istocraticum , quod cum esset semen discordimrum , unitas Ecclesiae vix posset servari . Ut inter Epist pos servetur unitas, unus omnibus debet praeesse , cui omno sint subordinati, quemadmodum C. I. & 2. monuimus. Ut autem declinetur seootimus eius, qui omnibus praeest, cum is nequeat esse subordinatus illis , quibus iure primatus praesidet; sussiciet lex illa divina ac naturalis, quae suis premae cuique potestati modum praefixit , in aedificationem Icilicet, non ἰn destructionem. Hanc unam potest avem Q.
premam plenamque cum nin admittamus, cur tanta de m
narchico regimine contentio est λ13 Video hie Febronium repositurum , se non quem p. bbon hi, cumque, sed excessivum tantum carpere supremae & plein rectum knae Pontificiar potestatis usum, seu potius abusum, quo post P pyi , falsas Pseud Isidori decretales disciplina antiquorum cano- Is reisui. num exolevit, summisque Pontificibus incompetens tributatur
potestas est derogandi antiquae disciplinae , & legitimis Episcoporum Metropolitarumque facultatibus , conciliorum quoque non tam particularium quam generalium canonibus magno studio conditis, & usu atque observantia totius
Ecclesiae comprobatis , quod in destriustionem antiqui sinceri iuris atque optimae Ecclesiasticae institutionis cedens , irregularis & intimitati dominatus proprium est : quae prima.
208쪽
aga VINDI cIκ AUCTORITATIs NTrFICIAE tus ratio potestati in aedificationem institutae prorsus repugnans, a nemine defendi poterit, nisi arbitretur Pontifices ex primatu polse omnia etiam in destructionem . Haec ut reseu antur, necessariam primo est aliquot certis principiis e plicare, quid in aedificationem , & quid in destruci ionem cedat Ecclesiae, & cum iisdem Principiis conferre , quae inreprehensionem adductantur a Febroni O , quasi abusum potestatis aedificationi seu bono Ecclesiae insensum certo coi tineant: postea vero quae Opponuntur ex Pseudo. ori deis cretalibus facilius disjicientur.
209쪽
Explicatur quaenam ut ea suprema & plena. potestas Romanis Pontificibus tribuenda supra facultates Episcopis . competentes , &in aedificationem Ecclesiae tradita . Distinguenda potestas ab ejusdem usu; nec ex abusibus, qui potestati tribuendi non sunt, sed ex vitio abutentium dimanant, ipsa potestas neganda . De actibus abutentium illicitis, sed non irritis.1 U M loquimur de potestate Romanorum Antio sinus quin I stitum in limitando 3c moderando usu faculisl tatum Episcopalium , quam limitationem plicatur. e moderationemque Christus non constituit, sed Ecclesiasticae potestati ac clispositioni constituendam reliquit ; de re loquimur, quae etsi quoad retestatem a Christo institutam in instituendo praecipitae iurisdictionis primam, ad divinum ius, & ad fidei negotium immutabile pertineat; quoad usum tamen ipsius potestatis , seu quoad actualem limitationem moderationemque earum facultatum Episcopalium certis ex causis faciendam vel omittendam , spectat ad dispositionem Ecclesiasticam , & ad materiam mutabilis disciplinae. In hac autem materia , in qua nihil per se naturali aut divino iure praescriptum aut vetitum est , omnis Ecclesiastica potestas ea conditione adstringitur ab ipso Deo praefinita, ut nihil statuat, praecipiat, Vetet, mutetque, nisi quod in Ecclesiae aedi ficationem sit . Igitur toata quaestio de potestate , seu potius de usu potestatis sum
morum Pontificum circa limitationem , moderationem ,
siimque facultatum Eoscopalium, de quibus in duobus prae
210쪽
IS Vivni Ciae AUCTORITATIS PONTIFICIAE Meedentibus capitibus disseruimus , litic revocatur , num Rquatenus earum facultatum limitatio, moderatio, seu etiam rellite io, quae obtinet ex polleriorum temporum disciplina, quaeque a Febronio in reprehensionem vocatur , cedat nec ne in aedificationem Ecclesiae. Hac nova disciplina ve-;-M erem non modicum fuisse mutatam negari non potest . At di in disciplina mutabili non semper mutatio, & antiquorum scipimae d canonum derostatio ad destructionem Ecclesiae reserenda est;
nem Eeele. u nimirum Ipsa mutario ac derogatio, pro Varietate tempo-
reserςd . rum ac circumflantiarum , in aedificationem , idest in bonum, utilitatem, aut necessitatem Ecclesiae inducta fuerit .
Id ut planius explicem , utar Ecclesiasticarum dispensationum exemplo, quibus legi universali in pari icularibus casibus derogatur. Quod enim valet in particulari dispens tione, qua particularis derogatio fit , valet etiam in der gatione generali , qua novo disciplinae jure inducto antiquum abrogatur.
De dispensa, et Communis doctrina eis dispensationes a legibus et- qmh Ecclesiasti eis sive antiquis sive recentioribus , quae Vigent, a nemine concedentis nisi iusta de causa , quae aliquam veram necessitatem aut publicam utilitatem requirit rquod enim ex huiusmodi necenitate aut utilitate concedi. tur , in aedificationem Ecclesiae cedit , & idcirco legitimum est. Hinc recepta sunt, atque ab omnibus laudata illa S. Bernardi : Ubi necessias urget , excusabilis dispensatio es. Ubi utilitas provocat , dispensaiis laudabilis es extilitas dico communis, non propria . Naur cum nil horum
est, non plane fidelis dispensatis scilicet in aedificationem di bonum Ecclesiae ) ; sta crudelis dissipatio est, quippe
quae in damnum Sc destructionem convertitur. Quod autem valet in potestate dispensandi , qua cuipiam legi derogandum credatur, valet etiam in potestate limitandi ac in derandi eas facultates quae Episcopis competunt , & Ponti- 'ficiae dispositioni suboretinatae sunt ordinatione divina, ut L, Plereitudo dem S. Bemardas docuit epist. Igr. Plenitudo squidem po-
inquit , super universas orbis Ecclesas singularinoa n.gas. Fraeroga iva Apostolicie sedi donata est . Qui igitur bulentemii res it, DEI ORDINATIONI rellis. Hanc ve-
ratio adhi- ro P testatem non ex arbitrio, sed ex utilitate aut necessi-
, 4- tate, bonoque Ecclesiae in praxim deducendam fgnificant , quae Dis et oste