장음표시 사용
251쪽
CONTRA OPUs IUςTINI FEBRONII CAP. VIII. 12strum haud dubie Apostolorum Principem jure primatus. ipsis Apostolis & Ecclesiae subditum indicenta Id profecto alienssimum suis ab Apostolorum spiritu , qui Chricti d si ina & exemplo imbuti , nihil contendentes quis inter
ipsos esset major vel minor, didicerunt majorem ex li militate debere minora ossicia susci pere , nec ea refugere . quae inferioribus solent convenire . Cum Apostoli Petrum ti Ioannem miserunt in Samariam , nec majoris nec minoris personam respiciebant , sed de conversione eorum, qui in Samaria receperant verbum Dei gaudentes , missi ne Petri & Joannis Apostolicam curam & sollicitudinem ad hoc perficiendum necessariam, ab aliquibus inter ipsos praestandam censuerunt; eamque Petrus licet maior una cum Joanne libentissime suscepit. Velim adversarios congruentiora cogitare , praesertim de Apostolis , quos cum pares
potestate esse contendunt excepto primatu , tam vero ali
nos fateri debent a judicando sibi subditum ipsorum Primeipem , qui primatu iurisdictionis omnibus praeeminebat . Istud iudicium solis adversariis familiare ex eo falso principio originem ducit, quo concilium generale in eo Apostolorum conuentii considerantes , ius eidem in summum Pontificem tribuunt, quod in missiqne Petri & Joannis ab Apostolorum metue alienissimum fuit.
D .lla Febronii e. a. f. 3. quibus contendit E clesiam posse transferre primatum a Romano
Fas primatus Petri & successesuin eius alligatus suit Romanae sedi probabilius ex facto Petri , qui ibidem p stremo sedem fixit, & obiit certum tamen est eum ab ipso Christo fuisse attributum Petro & successoribus eius , qui post ejus mortem ipsi legitime fuissent subrogati. Quam-
252쪽
diu Petrus stat Hierosolymis , aut Antiochiae , vel alibi , primatus eidem collatus a Christo , personae eius adhaesit , antequam Roniae sedem figeret . Cum autem Romae ita fixisset, ut ibidem moreretur; primatus in eadem sede quotiammodo depositus , in eos transivit , qui ei in eadem sede sit ellerunt. Non locum aut materialem. cathedram, sed successorum personam primatus sequitur tamquam ejusdem dignitatis & auctoritatis heredem . Hinc iure Bellarminus in textu, quem Febronius recitat & laudat, scriptit : Si μ
cum ergo ipsa ex Christi insiluio oe jure disino est, quia
Christi, ipse insiliuis in Petro Pontificatum duraturum seque in finem mundi; ac proinde quicit que Petro Iuccedit , a Chriso accipis Ponti catum . Extra hanc successionern Pontificatum seu primarum constituere, & transferre ad alitiin Episcopum , qui successor Petri non sit, contra Christi inlliturionem esset. Hanc vero translationem Febronius Ecclesiae voluntati ac beneplacito tribuit ex eo principio, quo potestatem clavium, oe omnem Ecclesiasticam iuri ictionem ipsi Ecclesiae immediate traditam autumat; ita ut non ininus electio successoris S. Petri, quam determinatio Φoci &Episcopi, cui primatus computat, ab ejusdem Ecclesiae dispositione pendeat, cuicumque demum Ioco Ecclem primam 5edem Qxerit , ut loquitur cap. p. 87. Num id fieri
possit voluntate Pontificum , si Romanam Sedem deserentes , aliam Sedem perpetuo retinendam eligerent , inquam S. Petri successionem & primatum transferrent , non est facile decidendum. Certe cum Romana Sedes per tot saecula in possessione sit ejusdem primatus , & series Episcoporum Romanorum semper posita si praerogativa primatus; non expediret hanc alio transferre , ne magna in Eccleliis gigneretur consulto. Alligatio enim primatiis alicui particulari Sedi ea de causa fuit quodammodo necessaria, ne vagus incertusque esset Summi Pontificis locus, quo in gravissimis Ecclesiae nece itatibus ex remotis quoque rosionibus tute confugeretur. Cum autem a tot laculis omnes Ecclesiae agnoscant Romanam Sedem illam esse, quae Petri successionem Sc primariam obtinet ; non sine maxima &evidenti neces state hanc successionem cum primatu ad aliam Sedem transferre liceret. Auctoritati autem Ecclesiae , si
253쪽
CONTRA OPUs IusUNI FEBRONu CAP. VIII. 227 tribui non potest, non solum quia Febronii hypothesisnde elavibus immediate traditis Ecclesiae alibi expunximus ;verum etiam quia quacumque de causa alio transferri non posset primatus, nisi Pontifex ipse ante mortem sedem suam. cum primatu sibi annexo alio transtulissetis Sede enim eius nondum translata, ubicumque ille obiret, sive Μediolani, sive Neapoli, sive Parisiix &α semper Romanae Sedes vacaret, de qui in demortui locum esset electus , is non Μediola. riensis, non Neapolitanus , non Parisiensis , sed Romanus Episcopus esset S. Petri succellor, in quem. ex institutione Christi , cui derogare nequit Ecclesia , primatus iure su cessionis transisset. Nihil ergo succensendum erat Benedicto XIV. si refutandam credidit eorum opinionem , qui praedictam adnexionem primatus Romanae Sedi factam alsem
xunt ita esse de jure humano, ut mssis ab Ecclesia difοi- ,Δ:- una ab altera separari. Recte autem Febronius , us e. i. cum consessus sit talis translationis legitimam causam ha- Renus defuisse, Christumque primatus auctorem atque Cori. servatorem volui isse Romanae sedi ac successioni, non ob stantibus tot tantisquae vicissitudinibus, suam constare firmi. ratem; non dubitandum quin eodem protegente futuris quoque temporibuς eadem firmitas sit constitura.
anima uersio in verba alloquutionis Curia ad Patres concilii III. GVtbaginensis, s iu commentariam a Febronio iisdem verbis subje
ctum cap. 2. I. n. I. tom. I. pag. 71. Celebria sunt illa S. Cypriani verba ad Patres conci-1ii Carthaginensis tertii, quibus proposita de qua agebatur quaestione circa baptisma , num collarum extra Ecclesiam esset irritum , ait e Superest ut de hae ipsa re singuli quis furiamur proferamur, neminem judicantes, aut a jure c-- municationis aliquem, si diversum senserit, amoventer. Ne
254쪽
Σ28 UNDICIAE AUCTORITATIS PONTITICUEque enim quisquam nostrum Episcopum se esse Episcopo.
rum consiluis , aut rannico terrore ad obseqvendi ne.
crastarem collegas suos adigit , quando habe, omnis Episcopus pro ιicentia libertatis oe . potesatis Dor aris bitrium, tamque judicari ab alio non possit, quam nec ipse potes alierum judicare . Sed expectemus aeniversi judicitim
Domini noseri Iesu Chris i , qui Duus m solus habet potestatem, praeponendi nos in Ecclesiae suae gubernatione , de actis nostro judicandi. Etsi his verbis indirecte punis
gere voluisse credatur S. Stephanunx Papam , qui exco . municationis minas in Afri eanos intenderat, nis a sententia de irrito haereticorum baptismo, quae reipsa selia erat, recederent; cum tamen haec verba non ad Stephanum, sed
ad Africanos ejus conellii Episcopos directae fuer i , quin rum nemo ex instituti e Christi alii erat superior; nemo se Episcopum Episcoporum credere poterat, cui scilicet ius in alium competeret. Cum vero idem S. Cypriaruis Romani Pontificis primatum, seu, ut Febronius ibidem. Vo. Cat, Principatum in universali Ecclesia agnos.eret, & principatum quidem ex insiturione Chrisi, ut ex aliis ejusdem Martyris testimoniis explorate exui idem Febronius fatetur hic locus aeque Stephano Papae ac aliis Africanis Episco. pis aptari nequit. Romanum quidem Pontificem ob divinae institutionis primatum seu principatum in universali E clesia adeo suprx Episcopos iurisdictionem habere Cyprianus credidit, ut in causa Marciani Arelatensiis ad Papam scripserit , eum auctoritate sua comprimeret , atque de-Ponendum praeciperet. Quod ergo, de Episcopis inter se aequalibus affirmavit Cyprianus , de summo Pontifice interpretandum non est. Si vero de Episcopis potestate sequa
ibus vera est prim, illa Rars , qua pronuntiavit nullum posse judicari ab alio potes atly aequalis; secunda certe pari, qua dixit judicium ejusmodi uni soli Deo esse reserva Ium; cruri non est vera generatim de ipsis Episcopis, quos Papae iudicio subjectos idem Cyprianus agnovit,. ut gesta de Marciano patefaciunt; tum vero de solo Romana Pomeitice verissima est , cum ob potentiorem divinae instituti nis primatum nulli potestati. Ecclesiasticae subsit, ut suo loco probavi ia
255쪽
Ut autem intelligantur apertius recitata Cypriani Verba, iuverit eius mentem intimius inquirere Zc declarare . Cum sciret quanta esset apud omnes Pontificiar Sedis a Horitas , quae sine sententiae adversabatur; vidit in hujus patrocinium perutile futurum contra ponere Stephano omnium suae frequentissimae synodi Episcoporum consensum, qui comcitatas illius minas posset efficacius temperare , & sorsitan etiam reprimere. Ne vero hic omnium consensus in suspicionem veniret, dum suffragia illorum petiit, ut haec non
favore aut metu ext ra, sed omnino libera esse apud omnes constaret, eosdem initio certos facere voluit se neminem a sua communione amoturum , etiamsi contra suam-met ipsius sententiam in eadem es Ioquutione expressam com
gregati Episcopi pronuntiarent . Haec satis obvia laudati loci explicatio nonne Cyprianum, in sui defensionem tam tummodo intentum , ab impetenda Apostolica auctoritate
alienum praesert Sed de Cypriani verbis & consilio
satis . Nunc addenda nonnulla de commentario Febronii , quo ex recitatis verbis manifestum fieri affirmat, S. Cyprianum ιicet alias primatum Romani Pontificis probe recognosceret , et erumtamen imperiam ct externam coactionem ab
eo exesus se. Talem scilicet hic Sanctus MartFr prae σφυρ-rer fatebatur principatu u Summi Pontificis in ani mali EcAesa, qualem Caprianus gerebat in Asticana, qui aequalitatem O' tibertatem Episcoporum Africae non infirmabat Ised ius fiam dabat concilia convocandi , tuisque mae=dendi , Coepistopos fraterne admonendi, similiaque, quae R mano rim, sci per totam Ecclesiam compertint , in sua Ah cana exercendi, eo semper salso , quod Stephani Romami Pontificis oreresalis primatus si ex insitutione Christi ,
Curianus e contra humanae ordinationis . Optime quidem
his verbis fatetur Febronius primatum seu principarum Summi Pomiscis in uni Uali Mesesa ex institurione Christi . Peto autem, num primarum meri ordinis & honoris, rem haretici A schismatici Romauis Pontificibus conc ere non dubitaream, an vero etiam intelligat primarum verae peculiaris jurisdictionis, quem vel ipsi adversarii omnes catholici eisdem vindicant cum catholica Ecclesia i Si Febronius abhorrens a nomine Igrisdictionis mallet uti voce
256쪽
VNDICIAE AUCTORITATIs PONTIFICIAE auctoritatis , ut ibidem, significat n. 2. dum re comenta. mus, inutilis , ut ipse ait , est concertatio .. Cum Vero Summis Pontificinas deneget verum amperium , quod omni
jurisdicitioni mere tali conustum idest connaturale in eodem doco pronuntiat; propriae i& verae iurisdictionis primatum denegare videtur . Dicet forsitan iuri Vicilionis nomen sibi displicere , quatenus imperium in subditos, & aliquem dominatum a spiritu regiminis Ecclesiastici alienum videtur
adstruere, non ita vero auctoritatis vocabulum,. quod conveniti etiam patribus in filios, dominis in . servos &α qui tamen iurisdictione in ipsos proprie dicta non gaudent . Hoc sensu noster auctor c. s. 4. nia 8. loquens de Obedientia Romanis Pontificibus debita, consare ait non onmemale fientiam supponere aut inviisere ex opposito jurisdicti nem: hoc pater in patre, hero , . magisero Scc. Ita iurisdictionem propriam Ponti filio primatui iterum videtur a Limere, sicut & connaturale iurisdictioni imperium. atque coactionem externam superiori textu negavit . Has tamen propositiones incaute exciderint homini , quem a catholica de primatu. sententia nihilum abesse certim me iudico. N que enim crediderim ipsum re ipsa velle potet tali Ecclesiasticae , quae est potestas ligandi & solvendi, serendi leges, praecipiendi, judicandi &c.. haec iura adimere, quae jurisdietionis & imperii propria sunt. Haec autem si non neget Romanorum Pontificum primatui , seu principatui in universali Ecclesis c non video quomodo verum imperium , di externam. etiam coactionis vim poenis,. si opus sit , accensuris Ecclesiasticis inserendam negare possit: & siquidem ipsi primatui subest uniis, alis Ecclesay n ne omnes, qui sunt in Eccletia, ipsorum spirituali regimini subditi sunt,& dici queunt 8 Textum quem eodem num. 8.. recitat ex S. Bernardo lib. . via de Considerat. c. I. . imperium typhi saecularis & effraenis, atque arbitrarii dominatus extrudit , non vero imperium in unitatis bonum & in aedificati nem Ecclesiae. Hoc si utantur Pontifices supra ipsos etiam maiorum Sedium Episcopos , quis reprehendere potest, quasi . a primatus potestate exorbitans & extraordinarium Gesta S. Cypriani , cum S. Stephanum excitavit ad praecipiendam Gallicanis Marciani Arelatensis depositionem , nonne imperii di externae coactionis potestatem confirmant Neque
257쪽
CONTRA Upus IusTINI TERRONII CAP. VIII. aget Neque dicant, 'S. Cyprianum non excitas le S. Stephanum ut hanc depositionis sententiam serret per se , sed ut eo praecipiente a Gallicanis in provincia serretur. Cur id non
egerunt Gallicani Per se se, si id iunc proprio iure agere potuissent 8 Cur scripserunt ad Stephanum , & cum ipsis Sanctus quoque Cyprianus apud eumdem intercessit, ut datis ad ipsos litteris absento idest deposito ) Marciano alius in lectim ejus substitueretur P Quae sane Pontificiam
auctoritatem .eo casu exercendam declarant. S. Cyprianus
certe id agere ausus non est, cum jus , quod sibi humana
institutione competebat, extra Africam non extenderetur ..
Ex zelo scribere & excitare Stephanum poterat, Marcianum deponere, aut depositionem ejus Gallicanis praecipere, aliumve substituere non poterat. Gallicani autem, quos ad Stephanum ea de re scripsisse S. CF primus testatur, ea soriste de causa confugerunt ad Stephanum, quia ius, quod primis illis saeculis aliquando exercuerant nonnulla Episcoporum concilia in Episcopos provinciae, cum humanae institutionis estet solus nimirum Romanus Antistes S. Petrisiiccessor Episcopis iurisdictione praestat iure divino poterat vocari in dubium apud Gallos , qui tunc nullum somsitan inter suos exemplum eiusmodi depositionum nou rant ; at ius Pontificium supra quoscumque universalis E clesiae Episcopos, quod e divinae institutionis primam ori tur, multa Ecclesiastica institutione aut exemplo poterat tuis firmari , aut in dubium adduci. Num Papa hoc ius exerceret per se Romae, an Nero mercendum crederet per Episcopos provincite, eo quod haec methodus facilior magis expediret, iuris Pontificii substantiam nec immutat nec infirmat. Η . iactum ex Cypriano deductum inanem detegit Febronii nissum . quo ex ejusdem Martyris gestis colligi ait, hunc Romano primatui jus solum aedisse concilia con candi , illisque praesidendi , Coepiscopos fraterne admonendi , smiliaquΘprasandi, quae cum primatui meri honoris & ordinis congruunt, tum Vero imperium, & externam xoactionem , qu in depositione Marciani excienda erat, nequaquam prase runt. Quodsi S. Cyprianus in litteris ad Stephanum, a vocibus imper i & coactionis abstinens, communem in eo omnium Episcoporum sollicitudinem commendavit ; non idcirco parem cuique Episcopo ac Stephano auctoritaretnasse
258쪽
231 VINDICIAE AUQT RIvATIs POMTimotae asseruit. Commune omnibus vigilantiae debitum M ossicium in eo collocat, quatenus omnes Ecclesiae ubi libet laboranti ex communi Eelo debent subvenire; Stephano autem, quem in Episcopali ordine praeminere assirmavit celsiore fastixis, eam praeci piendi & deponendi auctoritatem vindicavit , quam ex potentiori primam eidem comrtere nan is orabat .
pam auctoritatem exercuerit . In cap. 6. F hronii I. num. 5. t. I. pag. I 8 I.
Quod hic amrmat : Ipsum Concilium Tridentianum ....... superi ritatem in Pontificem actu exemetiisse variis locis deprehenditur , falsissimum est . FH-laciae , quae Febronio sucum socii , origo si detegatur . omnia facile intelligentur . Concilii generalis mine accipiendi non sunt soli Episcopi ad Concilium convocati separatim a Papa , qui tamquam caput eidem conisellio vel per se vel per suos legatos non solum adesse , verum etiam praeesse ira debet, ut decreta tum fidei tum disciplinae vi generalis synodi careant , si ejus assensus vel confirmatio desit. Vide lib. De potest. Eccles quoad definitiones fidei c. h. , & cap. q. quoad canones disciplinae. Cum kaque sermo est de decretis concilii cecumenici , non est sermo de decretis latis a solis Episcopis adunatis in synodo, sed de decretis satis simul a Papa assentiente seu coninfirmante eadem decreta vel per se vel per legatos , qui Papae sententiam suo calculo protulerunt : haecque sententia ceterorum singularium Episcopo in sententiis ita praestat , ut quidquid ceteri sine ipso constituerent nullam vim generalis synodi propriam obtineret. Quod autem ipso assen- Iiente ratum est , adversariis non prodest : sicus enim in
259쪽
CONTRA Opus IusTINI FEBR NII CARVIII. α33 consentientem , aut in seipsum nemo habet imperium, ita ex decretis synodi, . quae Papa 'consentiente vel confirman. te cecumenicae synodi vim habent , eiusmodi concilii .auctoritas seu coactiva vis supra Papam nequit inferri. Hoc uno principio omnia Febronii obiecta enervanis tur . Qitaecumque enim decreta & canones generalis cone iis Ili nomine editi non Episcoporum tantum, sed Papae e iam auctoritate & assensu editi intelliguntur . In hac uni. rate maxima conciliorum generalium Vis est, quae cum auctoritati . Papae his decretis maxime necessariae nihiI praetu. . dicat, tum Vero nocet Febronio, nisi probare possit decreta a solis Patribus edita sine consensu Papae , vel contra ejus
sententiam, generalis synodi Vim obtinere , ipsumque P, pam etiam invitum per se cogere . Dico per se cogere I siquid enim aliquando exigeret , ut in quibusdam negotiis Oisciplinae Papam se se accomodaret sententiae plurimorum, ne scissurae & scandala excitarentur; id non auctoritati Patrum concilii tribuendum esset , sed illi altiori divino &naturali iuri , quo scissuris & scandalis obviam ire etiam ipse summus Pontifex obligatur: nec tamen, si se hac de causa accommodaret plurimorum sententiae, assensus eius sufficiens deesset, ex quo decreta' concilii ipsi quoque essent tribuenda. Hinc si conciliorum decreta edita leguntur non Papae, sed concilii cecumenici nomine , . nihil obest ὁ .cum nomine generalis concilii non Episcoporum tantum , nec solius Papae intelligatur auctoritas, sed Episcoporum saltem plurium & i Papae in eamdem 'sententiam consensus , seu ut Galli adversarii explicare solent consensus co poris Episcoporum cum capite. Hinc quando Tridentina synodus abolevit 'uaedam mandata Apostolica, mentales T servationes, accessus & recessus, qui eo aevo a Pontificibus concedebantur, coadiutorias, vel alia huiusmodi, exemptorumque privilegia in aliquot capitibus restrinxit; cum haec Papa assentiente facta suerint, quis concilium exercu1sse suo pra Papam iurisdictionem concludat Non absimili aequia vocatione Mesesiae nomine quod Tridentina synodus alicubi adhibet, Febronius a tirur , cum ius Ecesesiae memoratur in iis . , quae facultates Pontificias tangunt, ac si
hinc probetur ius coactivum , 'seu proprie dicta iurisdictio supra Papam, & in facultates Pontificias.
260쪽
De potestate iurisdictionis di inguenda
Distinctionem apud Theologos solemnem inter potestatem ordinis & iurisdictionis perstringit Febronius C. 7. I. n. Licere quidem ait distinguere duplicem potestatem Dis palis ocii in eam quae est ordinis, & quae iurisdictionis rat eas dividere nefas esse contendit , Ο' ejus naturae r pugnare: quasi natura Episcopatus utramque potestatem ita
requirat, ut Episcopalis ordo sine iurisdictione stare non possit , 3c iurisdictionem Episcopalem ab ordine separare dilaceratio si Episcopalis dignitatis a Chrisi insituto ali na, easque dissociare , . inter se quodammodo discindere si piaculum . Haec si stricte accipienda essent , non sine piaculo quispiam Episcopatui cederet e cessione enim iurisiclictio , cui cedens renuntiat , sejungitur ab ordine , qui numquam amittitur e & ita culpandi essent non pauci Sanctissimi viri a Febronio quoque laudati c. q. 7. n. a. qui justis de causis Episcopatum dimiserunt : nec eximi possent a gravi censura Nicaeni & Africani Patres, qui Episcopos a schismate, in quo Episcopali iurisdictione fruebantur, Tedeuntes ad catholicam unitarem, in gradum si plicis presbyterii recipientes , Episcopalem iurisdictionem xb ordine dissociarunt. Christus quidem Apostolis ordinem imul & iurisdictionem contulit, eorumque successores Episcopi cum non sine certae jurisdictionis & dicereseos attri4
butione consecrentur, utramque simul 3c ordinis & jurisdictionis potestatem accipiunt . At hanc utriusque potestatis connexionem ita esse necessariam iure divino, ut alteram ab altera disjungere criminosum sit , amrmari non potest. Si haec Febronius eo consilio tantopere inculcavit , ut si
citius suaderet eis Episcopales facultates , quae ad iurisdictionem Dig imi Co gle