장음표시 사용
41쪽
SuMMORuΜ PONT. ET CONC. GEN. CAp. I. Isteris quoque Apostolis ab ipso Christo tradita filii; non tamen ita cuilibet singillatim fuit tradita, ut S. Petro , sed in commune & collective cum Petro , qui utique cum Narat . M. Iiis erat, eum Christus dixit: Quaecumque ligaveritissiper Mai . terram dcc. 8ὶ ut omnes intelligerent Episcopos Apost lorum successores nihil posse nisi in unitate cum Petro &successoribus Petri , qui solus claves aliis communicandas
acceperat, quemadmodum animadverterunt inter adversarios
Petrus de Marca , BOlluetus , atque Nicolius . Primus indiffert. De discrimine cleris. laici c. 3. n. 2. conside rans Ecclesiallicam iurisdictionem Petro promissam illis verbis, Tisi dabo claves regni caelorum, ρο quoscumqtie I gaveris &α quae ceteris quoque Apostolis eorumque luccessoribus communicata fuit , idcirco ea verba ad unum Petrum directa assirmat , ut sciren3 omnes Pontificii potesarem semper cum Petri Ecclesie capitis communione o uniassis retinendam , ad quod ipse praecisue cum potesate IAgandi contumaces huic unitati cogere posset. Clarius autem tactus in celebri sermone de Unitate Ecclesiae ad Cois mitia Cleri Gallicani an. I 68 I. Discimus ex doctrina S. Episcopi Ecclesiae Gallicanae allegat in margine S. Caesari vin Arelatensem in epistola ad Symmachum t. I. Conciliorum Galliae ) auctoritatem Eccissalicam, primum conseia ruram in unius persona , non fuisse propagatam ni sub
conditisne, υν revocetur fluere ad principium suae unitaris, ex quicumque eam exercendam susceperinι , omnes debeant se praesare inseparabiliter unitos eum eadem cathedra , i, est cum Romana, de qua multa statim subjicit . Nicolius tandem in articulum ρ. Symboli Apostolorum pari. I. C. E. brevius & expressius idipsum declarat . Interroganti enim , Nonne Apostoli celeri eamdem Petri potesatem accepere Prespondet: Verum es ipsos eam accepisse , sed σι eamdem
adversarii quoque maximi niseiunt, Iib. I. de Plancta E elesia c. II. id paucis explicat: Petro erga dictum ess sne aliis, ct non aliis sine Perro , nι i relligatur fie e. attributa pote
stas ejusmodi , ut alii sina ipso non mont . I e sina aliis possit ex privilegio sibi rellato, re messa M. plenitudim potest
42쪽
s.prema minprimis a. plenitudo toletalis .
16 DE POTEsTATE ECCLEsIAsTIeAexerceant in unitate eum S. Petro . Num si qui potestare clavium uterentur contra Voluntatem Petri aut succrebrum ejus eadem praerogativa sungentium, eam exercerent in unitate ipsius Petri, an contra unitatem λ Recolatur illudprincipium , centrum & radicem unitatis catholicae ratione primatus situm esse in Petro & successoribus ejus , ut unitas servetur ab omnibus , & schismatum ae dissensionum occasio eorumdem auctoritate auferatur .. Nonne si quidam Episcopi contra istos aliquid molirentur & auderem, ape ta scissurarum causa contra bonum unitatis prodiret Τ Quix in hoc conflictu praevalere dicendas esset nonne ille , cui vindicandae unitatis cura iure primatus suit a Christo commissa cum potestate. ad ipsum finem obtinendum idonea ut ex adversariorum consensu probavi lib.. De vi ct ratione primatus c.. q. Irritum ergo & inane esse deberet . quidquid alii Episcopi contra hanc unitatem tentarent; illaque tantum rata , quibus ius suum exererent in unitataecum. Petro. & successoribus Petri ..
Episcoporum jurisdictio, licet sic in tutionis dia
, Iubes tamen juri Romanorum Ponti cum, ita ut Episcopales illorum facultates in bonum Ecclesie possint ab sis limitari oe r
fringi quoad Quin idi exercitium ..
ra Ex hac porro divini iuris potestate summorum Pontificum supra ipsos Episcopos in bonum unitatis Ecclesiae, catholicae dimanat illa suprema. potest.S , & plenitudo potestatis Ecclesiasticae iisdem Pontificibus tributa a Ss. Pa.
tribus atque Conciliis , ob quam Episcoporum iurisdictio tametsi . institutionis divinae ρὶ, ita subest iurisdictioni sum
ς hiare summorum Poditi- tionem ipsorum Episcoporumificum potestas eam subordiu, requir,t , qua inferiores ture:
43쪽
M MMORUM PONT. ET CONE. GEN. CAP. I. IImorum Pontificum, ut ab his iustas ob eausis in Ecclesiae bonum tendentes moderari & resti ingi queat. Episcoporum quidem potestatem a Christo in Apostolis institutam , non omnino illimitatam , sed ob subiectionem & subordinati nem sedi S. Petri, in qua est potestatis Ecclesiasticae plenitudo, posse ab hac aliquot limitibus circumscribi , notavit Clerus Gallicanus in Comitiis extraordinariis diei 8Μati m. I7χ8. Loquens enim de Episcopali potestate a
Christo instituta ait : - Iesus orsus ipse tua insitutione limiter praes ripst huic poιesaii, quam Iubjecit sedi Petri , in qua poseis plenisudinem sosolicae potesatis . C Perspiad i vino se naturali superioribus subi ieiuntur. Cum enim Deus si Deus ordinis, ordinem in
ter Potestates omnino servandum tonstituit . Ordo autem naturalis omnino exigit, ut in.
feriores sint superioribus subis ordinati atque iubi octi iuxta
illud Petri ep. r. c. a. m 3. Subditi seisur estote omni humana creatura propter Deum , sive
eibus St. nec non ex illis Pauli ad Romanos C. I . v. I. Omnis anima Potestatibus Sin
non es enim Potes, nisi a Deo: quae autem sunt , a Deo ORDINATAE ont . En ordinem inter Potestites a Deo ita dispositum, ut inferiores quantumvis potestate aliqua praeli-ti , IuMimioribus sui subordiis nati atque subiecti . Vide .
suae attuli supra not. I. ubi ipsum s. Paulum Petro Apo-Holorum principi aliqua rati ne subordinatum ostendi ; &Confer quae addentur in Vindiciis C, a. n. 3. & seqq. Hinc inane prorsias agnoscitur illud
asserenda aequalitate iuris Ap stolorum & Episcoporum cum S. Petro & successoribus Petri ductum ex illis Christi verbis ad Apostolos Io. c. 2O. U. 2I Sime misit me Pater, o ego reo vos et quasi Apostoli e rumque successores Episcopi usa sine ulla restrictione potestatis, sine subordinatione ulla mittendi fuerint, uti sine ulla restrictione Pater Christum.& Christus Apostolos misi .
iurisdictio Petri supra Apostolos . & Romanorum Antistiis tum peculiaris supra Episcopos omnes, & quaevis istorum suta ordinatio iure divino instituta . ac primatui iurisdictionis adnexa , esset excludenda : quod neque adversarii catholici admittent, qui in aequalitate potestatis ac iuris inter ipsos Pontificium primatum utique
iurisdictionis ) excipiunt , uti
ex catholico dogmate excipi. endus est.
44쪽
Perspicue Gerson in tractatu De statibus Ecclesasticis se monem faciens de statu Praelatorum, postquam docuit Episcoporum institutionem esse iuris divini , tradit eorum Staintum subelle summis Pontificibus, non ita tamen quod illum possix Papa annullare, sed ita ut quoad nsum ci evercilium posse potestatem illorum limitare arcere . Et cori sideratione tertia : Staius praetationis Discopalis fabuit in Apo- solis siccesseribus usum vel exercit in suo potestatis sub Petro successoribus ejus, tamquam sub habente vel habentibus plenitudinem fontalem Epoc palis auctoris alis . Unde oe quoad talia minores Praelati si funt Dibopis, a quibus usus suae potesatis quandoque similatur vel arcetur: ct sic a Papa posse feri circa Praetatv majores ex certis oe rationabilibus caiss non es amhipendum . Similia habentur in eiusdem Gersonis dialogo De tri late ligandi solvendi rom. 2. pari. a. pag. 399. Ius μοι satis loquitur de pote ilate iurisdiction s , pleisi; uti esii. det penes Iulum tin Pontificem , ct Vi in is D tria soles msive: cricris vero per partes aerivatur iuxta de erminationem legitimam istus senialis Cy trimae pote linis , idest eiusdem Pontificis; infertque hunc idcirco poste prohibere Fraelatis absolvere a qui bii tam casibus. quod est restring re solvendi facultatem . Hunc adversariorum ducem alii Gallicani adverserit sequuti paria tradidere. 33 Id quidem omnes catholici exemplis evidentibus
maximeque probatis sateri coguntur. Ita ex. cr. Potestas
ligandi & solvendi , quam in Episcopis Apollolorum sit
celibribus esse institutionis divinar nemo porcst negare, per reservationes quorumdam graviorum criminum potuit a Pontificibus rei tringi ; & ita pariter intra dioeceseon Episcopalium fines quaedam loca dc personae a iurisdietione E. piscoporum potuere subduci ; quorum utrumque etsi parce faciendum visum est , alterum vero Ch irrepentes nonnullorum abusus exemptionis nomine inductos quorii mdam Sanctorum querelas incurrit ; pro suprema tamen Romanorum Antilii tum potestate ac potestatis plenitudine rarum per se se praesumpst Tridentina Synodus , ubi de casibus reservatis, & de Regularium exemptionibus stantit . Hae nimirum Synodus sess I . c. 7. casuum Apostolicae sedi reservandorum facultatem refert non in consensum Episci eorum ν
45쪽
SuMMORUM PONT. ET CONC. GEN. CAP. I. I9porum, sed in biupremam Romanorum Antistitum potest rem his perspicuis verbis : Merito Pontifices Maximi PRO
inta causas aliquas criminum graviores suo potuerunt pec
Hari judicio reservare. Qua in re illud praesertim animadvertendum est, quod si quae potestas Episcopis iure divino tradita videri poterat intacta relinquenda , ea procul dubio est potestas absolvendi a quibusrumque peccatis, quam sine restrictione ulla ab ipso Christo Apostolis di Episcopis Apostolorum successoribus collatam liquet. Si ergo haec tanta ac tam illimitata potestas ita divino utique iure subest auctoritati Pontificiae , ut pro suprema Romanorum
Antistitum potesate restringi per relervationes merito pintuerit; quidni aliae eorumdem Episcoporum facultates, cum expedire visum suerit , eadem suprema potestate moderari seu restringi similiter poterunt λ Dum porro eadem Tridentina Syfiodus exemptionum abusibus prospectura , locorum Episcopis non omnes, sed quasdam tantum facultates con cedens in loca & personas exemptas, eas sere non ordinariae ipsorum iurisdictioni concesiit, sed tanquam sedis Ap stolicae delegatis; nonne exemptiones ejusmodi ratas praesumpsit ὶ Certe quoad exemptionum privilegium si nemo iure succensere potest duabus antiquis Synodis, Carthagi- ρ ρ nensi anni set s. re anteriori Arelatensi in ipsius Carthagi- Me . .
nor sis actis laudatae, quarum altera sibi competere non Oubitavit facultatem eximendi in quibusdam capitibus a iure dioeceiani Episcopi monasterium Lerinense , prima vero quoddam monasterium provinciae ByZacenae primati Africae addictum confirmavit; quis in dubiim revocet similem p testatem Romanis praesulibus , quibus suprema plenissima potestas in universam Ecclesiam jure divino concedenda
I Neque vero quoad istorum auctoritatem in moderandis vel restringendis Epit porum facultatibus vetusti ra desunt exempla. Nihil apud adversarios frequentius i. geritur , quam Episcopos iure divino esse judices in controversiis fidei. At nonne S. Petrus Chrysolosus suam sententiam rogatus ab Eutyche in materia ad fi)em pertinente, se excusavit rescribens : Nos enim pro sudis pacis re v. s.;
fidei extra consensum Romanae civitatis Episcopi causas A.
46쪽
dei stidira seu ex Graeco dijudicare ) non possumus. Haec manifesta restrictio est iuris Episcopalis, cujus similem Itam , G. v. gyptii allegarunt in concilio Calchedonensi act. ot ni Gme ineat. his absque ipso Antistite Alexandrino in ageretur ab ali- 'ra' quo Itifacente Episcopo. Vide nostrain adnotationem in reis citatum Chrysologi lomm . Di Vino quoque iure pertinere ad Episcopos conferre sacros ordines iis, qui regimini sua. rum ecclesiarum utiles , Sc multo magis u necessiarii sint , quis ignorat Τ Africanae autem ecclesiae sub finem quarti &initio quinti saeculi magna sacrorum ministrorum labor bant penuria, adeo ut multae earum plebes essent desertae , nec unus saltem diaconus alicubi reperiretur. Provideri huie necessitati poterat partim recipiendo in suis gradibus eos ,
qui e Donatistis ad catholicam unitatem revertebantur, par
tun vero promovendo ad ordines saltem illos , qui apud Donatistas baptizati in infantia, rationis usu praediti ad e
thesicam redierant. Duo autem interdicta Romanorum Anistis itum in transmarino concilio edita obstabant , timin
quoel memoratur in synodo Carthau inensi anni or. Id em Septembris, ut ordinati in par3e Donati , s ad catholicum incia H erere Ii transire voLeriaν , non suscipiantur in suis honorialus alterum indicatum in alia syno lo Carthaginensi anni ejusdem XVI. Κati Julias, ne inlantes Donatillarum ad
ecclesiam rederatium ad ordines promoverentur. Vide Codicem emonum ecclesiae Africanae can- Sp. ejusque procemium; ubi traditur decreta legatio ad Papam Anastasium ,& Uenex um Mediolanensem, uti necessitare exposita adordinationem insantium dispensatio peteretur, quia ab his s Zibus Me fuerat prohibitum. Haec duo interdicta res ricti nem potestatis Episcopalis evidentissimam praeferunt; qua cur Asticani non uni Romanae, sed Mediolanensi etiam se di tribuant, explicandum est, ut appareat Romanae auctoritatis in ipsis Episcopalium facultarum restrictionibus praeeipuam habitam suisse rationem. Concilium transmarinum, in quo a memoratis sedibus ea interdicta manaverant, non aliud seiste quam Cantianum anni 39 I. probabilissimum est . Haec synodus coadia potissimum ob extinguendum c 3ebre schisina Antiochenum . Ut expetita ab omnibus, &maxi-κd Tialom meu nucessaria restitueretur Antiochenae Ecclesiae unitas , non δε-
, . ' in lus Am osius, qui a Theodosio Magno plurimi habebatur
47쪽
suΜMORUM PONT. ET CONC. GEN. CAP. I. 2Ibatur, sed & summus Pontifex apud eum Imperatorem egernnt. Captum tandem consilium de convocando Capuae conciliε . Cum mos olim non esset ut Episcopi Romani extra Urbem ad Concilia accederent , S. Ambrosio praecipuam curam suisse commissam , eumdemque forsitan ipsius
Romani Episcopi vices quasdam gessisse satis credibile est.
Etsi vero idem Ambrosius omnium quidem actorum moderator & quodammodo auctor habeatur; summi tamen Pontificis auctoritatem in iisdem gestis potissimum valuis. se , ipsumque S. Ambrosum eidem auctoritati summam vim detulisse patet ex eiusdem epist. q. ad Theophilum . Capuanae enim synodi Patres in causa indicati schismatis , quae ab ipsis terminari non potuit , totius negotii cognitionem & examen Theophilo aliisque aegypti Episcopis ita demandarunt , ut de gestis hujus examinis referrent ad S. Fratrem nostrum Romanae sacerdotem Ecclesiae sunt ipsius Ambrosiii verba ) , ut cum id gestum esse compererimus , tiod ECCLESIA ROMAENAE haud dubie comprobaverit , Leti fructum ejusmodi examinis adipificamur . Cur non ad Mediolanensem , sed ad Romanam solam se lem relatio deis creta; nisi quia hujus auctoritas ab Ambrosio, aliisque Capuanis Patribus maximi habita, ac si ad ipsim referre de extimine, quod ab iisdem saerat commissum Egyptiis , sit
resurre ad eam, cuius solius auctoritas in Capuano Occidentali concilio ita piaestabat , ut cum sola ob universalem primatum in Patriarchales etiam Orientis ecclesias u riun ius haberet, eius solitas comprobatio ad Antiochenum dissidium extinguendum crederetur sussicere λ Hujus quidem sedis auctoritas id obtinebat, ut decreta etiam in frequenti Romana synoelo constituta solius sere Pontificis nomine inseriberentur, quod unus pro omnibus ad vim decretis gignendam valeret. Hinc quoque cum Orientales Apollinaris atque Timothei depositionem petierunt ab Oecidentalibus , quos S. Basilius generatim memorat, eam a Damaso Ponistifice bis peti ille a me denuo postulatis ) amrmat idem
Pontifex epist. I apud Coustantium num. 3. idque ut d hilom Amsolitae sedi reverentiam praesarent , ex eiusdem epistolae num I. quae Verba potiorem hujus auctoritatem significant.1s Expressius vero Asticani hanc potiorem Romanae sedis
48쪽
aE DE POTEsTATE ECCLESIAsTICA sedis auctoritatem declararunt, cum ob memorata transmurinae synodi interdicta decrevere , ut lis erae mittantur ad
fratres o Gepiscopos nostros , O' MAXIME nota hoe adverbium ) ad sedem Aposossiam I ad eain scilicet sedem ,
unde nobis auctoritas praeso est , ut jamdiu ante Tertulli nus Aser scripserat. Ceteri enim licet magnarum urbium Occidentis Episcopi, nullum per se iurisdictionis titulum in Africam obtinebant, nisi quatenus uniti Romano Antistiti
in aliqua synoda unam cum eo sententiam serebant. In ea autem , quam exposuimus , animarum necessitate, nonne potuissent Asri providere suis plebibus ex Donatisti conversis, nihil obstantibus interdictis synodi transmarinae, a quibus ipsa necessitas juilam dispensationis causam prae bebat Ita quidem egissent , qui hanc restringendi faculta tem Apostolicae sedi denegassent Sed Africani hoc ius eidem competere non ignorantes, etsi magniς premerentur angustiis, nihil ausi sunt ipsis interdictiς contrarium fac re , nisi prius missis legationi x transmarinam Ecclesiam,& MAXIME Romanam sedem constiterent ia Conser qua in hanc rem notavimus in Tractatu De antiquis canonum, collectionibus paret. 2. c. 3L Qui autem vel in maxima clericorum inopia conversos eX Donatistis Ordinare noluerunt, ne interdictum in transmarinis partibus factum. Glsolveror, nisi prius eorum, qui interdictum sanxerant , & ΜAXA ME Romanae sedis consensum obtinerent; nonne legitimam prosecto interdicendi, seu restringendarum facultatum Epis copalium potestatem asnoverunt Z
Ree limitatio ae restrictio, licet versaretur cirem facultates Episcoporum , quae in origine sunt juris divini, quomodo referatur, ac referenda
sit ad materiam disciplinae , Ο ad jus Eccles sicum ἀ
I6 Supremae Pontificiae potestatis plenitudinem , cui Episcopalium facultatum modus & exercitium subjicitur , alia Digiti oti by cio os e
49쪽
su ΜΜORUM PONT. ET CONC. GEM. CAP. I. 23 alia animadversione clarius forsitan explicare & confirma
re libet. Jurisdictio, prout distinguitur a potestate ordinis.
absque Iubditis , in quos eXeratur, iterilis eli, Omnique u praes .ite
su dc exercitio caret . Hinc designatio & attributio subis ordinis curditorum, seu regionis, aut dioecesis, in qua Epistopale tu, 'My exerceatur , ad jurisdictionem actualem est necessaria: &qui subditos Episcopo aut dioecesim assignat , is Episcopo jurisdictionis ejus, nute in origine est institutionis divinae ,
usum & exercitium tribuit. 'Romanorum Pontificum ius in totum Orhem, ipsaque totius orbis subiectio ex Christi institutione, ac iure primatus iisdem, mi Vidimus, competit. Eadem vero iurisdictio etsi aliis quoque Apostolis in universum mundum a Christo milIis extraordinario iure communicata, ut illis in initiis opus erat; soli tamen Petro & successoribus ejus competit iure ordinario ex institutione divina, cui nulla Eccles astica institutio derogare quidpiam potest, ut paullo ante observavinaus. Porro licui desis natio subditorum huius vel illius regionis aut provinciae, quae Patriarchis, Exarchis, aut Metropolitis attributae suerunt, non pendet a divino iure, quia Christus eiusmodi partitionem aut desic nationem non instituit ; sed pertinet ad institutionem Ecclesiasticam , quippe quod eam partitionem ac designationem Apostolis, eorumque successoribus Christus reliquit; ita etiam dioeceseon Episcopalium institutio, sibilitorumque designatio , quae Christum non habuerunt auctorem, ac propterea iurisdictio Episcopalis , quae in origine est iuris divini, quoad des gnationem attributionemque 3 cecsis ac sii Mitorum , & quoad actualem ipsus iurisdictionis facultatumque Episcopalium rasum iuuibditos , qui ab earumdem dioeceimn attributione dimanat, Ecclesiasticae institutioni resecenda est; & eatenus pertinet ad disciplinam, cuius materies Variare, murari, augeri, vel restringi porcii, prout expedire iudicetur ab iis qui superiori in eas dioeceles auctoritate fluuntur. Cum sciis licet Episcopalis potestas in bonum Ecclesiae iustitura su rit a Chri ilo iure divino ; si in idem honum expediat Episcopalium facultatum usum & exercitium moderari vel restringere , haec moderatio vel restrictio , quae publicum Ecclesiae bonum a Chri ilo praecipue intentum respicit , iis Proculdubio attributa dicenda est , quibus eas dioeceses Asubdi.
50쪽
24 DE POTEsTATE ECCLEsIASTICA subditos designare, atque huic vel illi Episcopo attribuere, eumque Episcopalium iacultatum usum & exercitium, quod Ecclesiae esset utile vel necessarium, praefinire ab ipsomet Christo relictum fuit ; ut ne divinae institutioni Episcoporum quicquam detractum credatur ; cum eiusmodi moderatio seu restrictio non versetur circa id quod in Episcopis est originis ac institutionis divinae, sed circa id quod a Christo Apostolorum , & Ecclesiae Praepositorum dispositioni relictum, a jure Ecclesiastico proficiscitur , Sc ad disciplinam refertur .
II Si vero hanc potestarem nemo negaret Apostolis , qui in universum orbem missi a Christo eviraordinarictiure iam explicato φ fluebantur; nemo, inquam, hanc potestatem ipsis negaret, siquidem in Episcopales dioeceses ,& iacultates Episcopis tributas pro varietate circumstantiarum, & Ecclesiae bono moderationem, aut restrictionem aliquam inducendam putassent: quis eamdem potestatem ne. pare poterit successoribus S. Petri, qui iure eodem, sed ordinario in totum mundum a Petro manante primariri cauissa potiuntur ; eademque de causa utique institutionis diis
vinae in omne ius aliorum Apostolorum extraordinarium , Petri autem ordinarium ira succedunt, ut ei per se se nulla potuerit aut poterit Ecclesiastica institutio derogare Nullus, credo, ex adversariis catholicis in dubium vocabit antiquissima provincialia concilia potuisse Episcopalium facultatum usum praefinire, moderari, vel restringere, prout bono publico expedire videbatur . Ius quidem anti uarum synodorum , quae sere suerunt particularium proVinciarum , vel regionum ampliorum, ita illi legitimum habent, ut ad harum normam nostri quoque temporis disciplinam reum candam contendant. Ratio veri & proprii earum juris alia non est, nisi quia eadem concilia , licet particularia, non
autem incumenica fuerint ; cum tamen eiusdem provinciae
vel regionis Antistitibus iurisdictione praestarent , poterant ipsis eum Episcopalium facultatum usum praescribere vel mutare, qui utilior esset, & in aedificationem Ecclesiae con ferret. Hoc ius si tribuitur conciliis particularibus , 'uae solo iure Ecclesiastico toti provinciae vel regioni, ejusque Episcopis iure divino in origine institutis praesident quantomasis concedendum successoribus S. Petri, qui omnibus E