장음표시 사용
51쪽
piscopis, ipsisque particularibus synodis praesunt iure divino λ Poterunt ergo & hi, si ex varietate cIrcumstantiarum expediat .. in aedificationem Ecclesiae Episcoporum iacui ales moderari , vel etiam restringere . Ex his autem omnibus
facile est intelligere , quo aequo sensu iurisdictio Episcoporum , quae quoad institutionem a iure divino provenit, a iure smul Ecclesiastico quoad subditorum ac dioeceston d signationem, & quoad facultatum Episcopalium moderati nem & exercitium dependeat , & Petro ac successoribus eius Romanis Pontificibus aliquatenus subsit: quod si adversarii suum antesignanum Gersonem sequentes non inficientur , licet vo bis videantur discrepare, nobiscum reipsa conis
18 Nolui hoc loco contendere, quonam sensu intelligenda sint illa Parrum & antiquorum Pontificum testimonia , quibus claves per Petrum ipsis Apostolis communic tas, & Episcopatum a Petro & per Perrum originem ducere pronuntiantes , Episcopalem iurisdictionem a Petro &Petri succetaribus in alios dimanare , videntur innuere . Sententiam enim de suprema & plena istorum potestate supra Episcopos ex minus certa & controversa interpretati sinne nolim pendere & arguere . Dum Episcotorum iurisdictio seu auctoritas , quae iuris divini negari non potest , Pontificiae subordinata & subiecta concedatur quoad subditorum designationem , .& quoad Episcopalium facultatum exercitium atque limitationem , ut adversarii ex constitutis concedant oporiet; satis mihi nunc est , quocumque modo
explicanda sit ejus origo & propagatio.
52쪽
tionum, quas ediderunt Potuinem ante ConeLitum a
De jure Romanorum Pontificum & Generalis Concilii. Num alterum alteri praestet in materia iidei. f. I.
Num Romani Pontificis desinitios praecest ipse noncilium generale, cogat Patres Concilii, ita
ut non possint ab ea di sentire ς ει quatenus Episcopi sui in Conciliis judices , etianis e
dem de itioni unitatem oe con sensum debeant praesare.
I UNC veniamus ad Concilia generalia, in quibus & sum ni Pontificis & Episcoporum imtervenit & concurrit auctoritas . Ut autem clarius decidarur quaestio, quodnam sit ius P par 3c Episcoporum in ejusmodi synodis, & ut in generalis synodus auctoritate praestet iunimo Pontifici, an e contra, distinguendum est. Vel enim agitur de materia fidei, vel de negotio disciplinae. Si de primo agatur , iterum est distinguendum. Vel enim in materia controversa ad fidem pertinente edita praesumitur ante Concilium Apostolicae s dis proprie dicta definitio, vel non . Si sermo sit de fidei definitione a summo Pontifice edita ante convocationem aut definitionem generalis Concilii; ex principiis jam constitutis in libro praecedenti De vi ratisne primatus deciso manifesta est. Cum enim ea Pontificis definitio per se se ad unitatem cogat omnes fideles & universam Ecclesiam s
53쪽
siam , si praesertim si infallibilitatis privilegio gaudeat,
uti eam gaudere probavi in eodem libro cap. II., coget etiam ad assensum & unitatem omnes generalis Concilii Patres. Adversarii catholici , quibuscum agimus , si conc dant praestituta principia , ut ex ipsorum sententiis ea comis probavi eodem in opere potissimum c. I haerenter loquentes non poterunt repugnare, & quaestionem movere in hac thesi , quae exinde fluit , nisi concessis principiis contradicentes , secum ipsi pugnent. a Neque vero his refragatur , sed potius suffragatur quam maxime primae Hierosolymitanae synodi exemplum . Iin ea S. Petrus primus omnium sententiam tulit ; alii autem omnes eamdem amplexi , unam cum eo definitionem edidere. Idem dicendum de Romanis Pontificibus , qui eadem , qua Petrus , definiendi potestate atque auctoritate siniuntur. Si nimirum in fidei quaestionibus eorum praecedat d. finitio; cum ea omnes Concilii Patres ita debent conci-ne1 e , uti Hierosolymitanae synodi Patres cum Petri se tentia convenerunt. Omnes quidem definitiones Pontificiae in materia fidei inveniuntur semper receptae a Conciliis vere cecumenicis , nullae rejectae . Q iodsi quandoque ad novum examen res deducta fuit in Conciliis, id iactum non cum libertate disset attendi , sed ut nova discussione dissentientes aut dubitantes ad unitatem dubitam reVocarentur . Vide praecedentem librum de primaru c. I 3. q. I 3. & conserre pariter juverit 3. II. num. 59. Excitati sane nonis nunquatri non extarii tumultus per eos , qui errori ab Apostolica sede praedamnato savebant ; sed semper ratum est habitum, quod a summo Pontifice fuerat definitum ; & qui definitioni noluerunt acquiescere , inter haereticos recensiti. Adde quod pauci semper fuerunt , qui repugnarunt definitioni Pontificiae, prae illis qui acquieverunt di praestiterunt D a debi. i Bossuetus quidem in differtatione praevia Defensioni De. elarat suis , quae praemissa est novae editioni anni 1743. e. a.
pag. 2. sententiam illius , qui sit insallibilis, neque generali Concilio subesse fatetur . Iu- falsibilem , qua quidem in re talis es , cuiquam fabesse M.fas.
54쪽
68 DE POTEITATE ECCLEst AsTICA debitam obedientiam atquie unitatem ; neque ex illis paucisa capite & centro unitatis catholicae dissidentibus, qui non
poterant dici aut haberi generale Concilium , jus generalis Concilii supra Papam colligere licet . Quodsi etiam complures contra A stolicam desinitionem conspirarenti quod non nisi per dolum aut vim possiet accidere nemo his cecumenicae synodi nomen & ius posset attribuere, sed Pseudo-synodi de Conciliabuli, uti Ariminensi Sc Pseudo- Ephesinae synodis evenit , quae sane nullum habuerunt ius in summum Pontificem , aut in Episcopos eidem adhaerentes, qui ex unione cum capite Sc centro unitatis generalis Concilii titulo ac iure potiri poterant. rsei ,σέ 3 Atqui, inquies, si Patres in Conciliis etiam gene- quatenus sint ratibus sequi debent desinitionum fidei, quam antea Roma- ruis Pontifex edidisset; quomodo ibidem erunt veri judices, uti eos esse nemo inficiari potest y Quidni Z Num iudicis ratio in libertate dissentiendi collocanda est, ita ut cum obligatione assentiendi stare non possit λ Nonne Episcopi in Calchedonens iudices suerunt, tametsi Leonis definitioni in Eutychis errorem antea editae, & ab Episcopis tum Orientis tum occidentis subscriptae , de ita catholicae Ecclesiae non stilum tacito , sed etiam expresso consensu approbatae, ex nostrorum quoque adversiriorum sententia assentiri opus. O Lb. vi Nonne ' iudices itidem egerunt illi totius Orbis Eoi oe piscopi, qui post Calchedonensem definitionem utique emptoriam, Leone Imperatore postulante, novum judicium protulere litteris, quae in Codice en clio continentur Z No ne iudices haud dubie suerunt Apostoli & seniores la Hierosolymitano Concilio, cum omnes in S. Petri sententiam EsHὶ νη. ἐ- transierunt , ut notaVit S. Hieronymuς , etiamsi idem S D Aoso h Petrus Spiritu Sancto certissime amatus, controversiam amte omnes definierit ea inique sententia , contra quam licite nemo catholicus poterat reluctari λ Nonne ut alia m.
mittam in so Tridentino Concilio veri judices suerunt Episcopi quoad ea quoque fidei decreta , quibus damnarunt
haereses a novatoribus releritas , & pluries etiam antea damnatas, etsi nemo de iusta i Ilum condemnatione potaset ambigere λ Si adversarii non negent , Episcopos in hisce circumstantiis sui se veros iudices, licet de definitis antea non possent dubitare , vel ab iis dissentire; non ergωDiuitigod by GOt, gle
55쪽
iudicii proprie dim in materia sidei essentiale est, ita posise Episcopos in utramlibet partem sententiam serre , ut si id quandoque non possint licite, veri iudices nec sint, nec haberi queant . Non inficiandum Episcopos eos se , immo etiam debere dissentire a definitione , si eam doctrinae fidei
Contrariam cognoscerent. At cum haec hypothesis in memoratis circumstantiis fit omnino falsa certum quippe est& S. Petrum Spiritu Sancto amatum , & definitiones in generalibus Conciliis editas, seu comprobatas , vel Epist
porum subscriptionibus atque consensu receptas errori Ο,
noxias esse non posse ) r falsum pariter est Episcopos indictis circumstantiis , in quibus judices agebant , potuisse ab iisdem definitionibus dissentire , perinde ac si judicii ratio dissentiendi potestatem semper requirat. Idem est de fidei definitionibus Romanorum Ponti na. ii; D. ficum, quos ex Christi pollicitatione Petro facta ita a Deo pra-r. pag. dirigi, ut ipseram iudicia pro sancienda regula fidei DL q 'VINA aeque ae SUMMA auctoritate nitantur , cui Chrisiani OMNES ipsius quoque mentis obsequium praestare
renentur, testati sunt tres ac triginta Episcopi Galliae in litteris ad Innocentium X. an. I 63 3. Gallicani , qui ita credebant, dum in recipienda definitione Apostolica iudices egerunt, ut adversarii cum Bossueto contendunt; iudicii utique rationem cum potestate ambigendi vel dissimi tendi connexam non iudicarunt . Numquiδ enim liberum ac licitum credere poterant dissentire vel dubitare de judicio divina aeque ac summa auctoritate , nec non orsi poli ritatione nixo P Egerint quidem illi in recipienda definitio ne, de qua tunc agebatur, tamquam Veri judices , non tamen independentes , sed subordinati , ea scilicet hierarchica subordinatione , cuius iidem Gallicani Antistites meminerunt ' in aliis litteris ad Episcopos regni in eodem negoti uia. pse. scriptis. Haec autem subordinatio , dum iuris aequalitatem inter inseriorem & stuperiorem excludit, cum generatim e
ficit , ut inferior, qui superiori iudici est subordinatus , nequeat contra istius iudicium legitimam serre sententiam rium multo magis eficit , ne id possint Episcopi subordinati summo Pontifici , cui cum Christus in finem cust diendae unitatis presertim in fide idoneam auctoritatem dedit , ut in dissensionibus circa fidem definitionem ederent ,
56쪽
o DE POTEsTATE ECCLEsrAITICA quae Omnes obligarer ad unitatem atque a sensum Eiriscopis profecto etiam jud cum personam post Pontiaciam de finitionem gerentibus, eam solam potet larem dedisse credendas est, ut in eumdem unitatis finem cum Pontificis judicio conjungerentur , non Vero ut contrariam serentes sententiam, unitati obicem ponerent , & unitatis centrum in Romana auctoritate a se constitutum desererent . Hoc sensu memorati Episcopi Galliae in lauflatis litteris ad Episcopos regni scripserunt, se ira recepit se Apostolicum iudicium, cui per UNITATEM Christiani Episcopatus hie--chica SUBORDINATIONE colligati erani nota hi rarchicae sub rdinationis debitum in bonum unitatis in ut
merito ccediterint pro stion uni condemnationis UNA
CUM EO Romano Pontifice ) a se qYoque esse prol
tam ct pronuntiatam, eo nimirum mentis obsequio , quod etsi ab ipsis Episcopis , etiam cum iudices agunt , disimery te ac summae auctoritati Christique pollicitAtioni nixae , hierarchica subordinatione prasotim ess ; non tamen idcirco judicii rationem exuit vel excludit . Er jure qui
s Iudicium enim proprie dictum tunc fertur , cum quis ex causae cognitione sententiam pronuntiat: fertur autem sententia ex causae cognitione etiam post auditum summi Pontificis iudicium, cum habito sussicienti materiei controverser & momentorum cxamine illud judicium cum veritate convenire dignoscitur Sc iudicatur tametsi alio nomine , ex. gr. ob praerogativam primatus atque ob debi tam fidei unitatem ad assensum cogat. Qtiodsi expendamus accuratius quaenam causae cognitio lassicere possit ad serendum iudicium seu definitionem fidei; inveniemus satis. esse cognoscere , num sententia aliqua conveniat nec ne cruri traditione Ecclesiae catholicae. Cum vero traditionem omnium ecclesiarum inquirere nimis longum & fere impossibile sit ; S. Irenaeus in celebri textu quem fuse explicavi in praemisso libro c. 13. I. , & quem ipsi Gallicani adversarii lautant, sitis ci se daxit ad veritatem catholicam discemendam & ad haeresim diiudicandam cognoscere Romanam traditionem . Hanc autem cum exhibrant definitiones Romanorum Pontificum , ' in quibus S. Pe- ' tra; loquitur, explicatur Roma lar Ecclesiae fides; iudi
57쪽
mΜΜORUΜ PONT. ΕΤ CONC. GEN. CAP. II. 3Icium fidei satis idoneum seretur ab his qui sententiam, de qua sit controversa , catholicam , si cum definitione Pontificia concordem ; secus vero a catholico sensu iudicent a. lienam , si discordem inveniant. Hoc quidem iudicii gene- m η. νε. 6 re usi Gallicani Episcopi in Eurychis causa scribentes ad 77 S. Leonem Pontificem, nonne ex concordia cum definiti ne eiusdem Pontificis suarum Ecclesiarum doctrinam iudi. arunt Veram atque catholicam; Eutychianam vero ex discordia iure damnatam suo quoque calculo comprobarunt ΘHaec ab iis potissimum animadvertenda sunt , qui credunt non agere tamquam iudices eos Episcopos, qui Apostolicia definitionibus acquiescentes, aliud examen ad ferendam sententiam 1iecessarium non arbitrantur. sine ratio si quid
valeret inquiunt Gallicani in Comitiis Parisiensibus anni I 18. diei 8. Maii j; nullum esset amplius generale Concilium , cujus decreta similiter in uanari neu possent; cum a Pontifice antea fuistent proposita e semper enim dicerentur
plerique Di copi ius su scribentes non alius secisse , nisi
submittere δε auctoritati , quam in allibilem judicant. 6 Pirectare admodum D. pene lonus Archiepiscopus Cameracensis in epistola, seu instruetione pastorali diei ro. Aprilis anni III s. explicat qua ratione assensus Episcopo. riun Pontificiis definitionibus adhibitus & adhibendus judicii naturam induat, exemplisque subscriptionum , quae generalis Concilii decretis pariter subjiciuntur , confirmat . I9dicare pos iudicium Ponti cis os suum judicium cum Pontificio conjungere . H.ic ratione Episcopi olim si feri Grunt ipsorum Consiliorum generalium decretis . Eorum juθ-
missio erat jus tum , ο eorum iudicium erat submissio . Sis scribentes je Ie fomittebant si aut confirmabani δε- eisonem I,nodi. Id constat ex actis , Sc ex his aliisque similibus subscriptionum formulis . Iudicans subscrips r eo enosos consens obtemperanr sententiae Ductis mors n beatissimorum Episcoporum cons vitens ego subcri . Cognoscens risussionem sanctorum P trum , cum sequi debeam eorum judicium, subscrips δρα Si in Conciliis iudicant Episcopi tunc etiam , cum obedientes subscribunt definitioni, quam sequi debent ; quidni eadem iudicii ratio habebitur, cum in iisdem Conciliis Patres definiunt, quod antea definivit summus Pontifex, quam vis
58쪽
vis sequi debeant eius iudicium λ Quodsi quidam inter hos
non ex intrinseco caulae & momentorum examine , sed ex auctoritate Pontificia atque ex debito unitatis & obedientiae consentientes, serrent sententiam nonne rationes, quae
ad huiusmodi consensum movent ex primatus fine , & ex Christi institutione atque promi stis , nec non ex traditione Patrum, quibus unitatis debitum , & inerrantiam Pontificiam in definitionibus libro praecedenti statuimus, cereum &dogmaticum proprie dictum iudicium eliciunt λ Hoc sane si extra oecasionem concilii via per adversarios suiscere dicendum est ad statuendum tacitum illum Ecclesiae dispersa consensum , quem iudicio cecumenicae synodi aequivalere ,& aeque cogere omnes Christianos fatentur Episcopi siquidem in tota Ecclesia dispersi non ob alias sere rationes Pontificiis, quae extra Concilium generale eduntur , desinitionibus assentiuntur & parent ); haud video quomodo in Concilio cecumenico judicium ejusmodi insufficiens judicari
Quid dicendum eum generati Concilio nulla pr.ecessi Pontificia definitio.
Si porro agatur de quaestione fidei , quam ante Concilium non definierit Romanus Antistes , quid sentiendum, si qua inter Concilii Fatres & summum Pontificem oriretur dissenso λ Contingere quidem potest ut in discutiendis ante definitionem momentis , & in veritate inquirenda multi & plures Concilii Patres aliter atque aliter pinando discrepent & inter se, & ab ipso Romano Pontifice . At quoad discutiendo & inquirendo dissentiant , ac definitio nulla ex parte proferatur ; erit haec dissensio opinionis, non definitionis, nec fidei r nec quisquam utrinque alterum coget ad assensum, cum e actio ex definitione edita atque Ecclesiae proposita oriatur . In ejusmodi distensionibus, quae ex difficultatibus hinc inde ingestis, dum veritas quaeritur, provenire solent , illud sere accidit , ut definitio Diuitig Coo le
59쪽
SuMMORUM PONT. ET CONC. GEM CAP. II. 33xstio differatur, quoad veritas manifeste elucescat. In desiis iniendo autem numquam factum eli , & numquam fiet ut Concilii generalis Patres aliter circa fidem aefiniant, aliter Papa r ac proinde in hypothesi , quae numquam fuit aut er1t, immo nec esse poteit , non est laborandum. Dixi numquam fuit aὶ in generali scilicet synodo libera, ut cludantur Pseud synodi , in quibus fraus , seu vis, Rmetus domi ι'etur, ut de Ariminensi & Pseudo-Ephesina di- ximus , qr ae generalis Concilii nomen & vim nequeunt obtinere . Addidi nre esse potes . Sicut enim fieri nequit ut Petri ac successorum eius fides Vel momento desinat esse res n. in illa petra , cui bono unitatis ex Christi institutione tota ρrimat.- Ecclesia catholica , seu totius catholicie Ecclesiae fides s perstructa, in unitate eiusdem fidei debet consistere; ita fisri nequit ut eadem Ecclesiin & Episcopi catholici, saltem plerique , desciscant ab ea petra , dc ab unitate fidei Petri ac successorum eius dissentiant sive in Concilio , sive extra Concilium , cum iustitutionem Christi nec Ecclesia, nee Episcopi catholicae Ecclesiae infringere vel mutare, aut deserere umquam possint . Semper itaque generalis ac liberi Concilii Patres , qui una cum capite legitime adunati universam Ecclesiam repraesentant, ti non omnes , saltem plerique in definiendo conspirabunt cum definitione summi Pontificis: & si qui pauci distentiant, horum iudicium extra petram & centrum catholicae unitatis , immo contrarium unitati fidei, quae Apostolicae sedi debetur , nullo jure coactivo gauderet , iurisdictione nulla , quae solum habet locum & vim in unitate cum Petro, & cum successoribus Petri, ut in eam unitatem conspirent & conserant , E ΠΟΠ . a Inepta hoe loco, ubi de definitionibus fidei agimus ,
esset oppositio ex quinta Sy Udo , quae si separatim a Uigilio iudicium suum protulit, non tamen discordia fuit um-
suam in substantia fidei , sed
in quaestione de personis tantum; de in hae ipsa quatilio
Patrum eiusdem Coneilii deis Creta vim generalis synodi noth habuere, nisi postquam Uigilius , qui prius dissentiebat , peremptorio iudicio consensum praebuit. Vide librum De pria
60쪽
non vero Contra unitatem , quemadmodum statui cap. v num. II. Haec ex praemissis certa.
8 Cum adversarii vim & auctoritatem in summum Pontificem tribuunt definitionibus fidei, quas Epiis, congregati in generali synodo ante sententiam ipsius Pontificis
ederent; idcirco tribuunt quia censent dogmatica ejusmoda decreta tametsi Pontificio suffragio carentia , vere esse &vim habere decretorum concilii documenici . At haec ipso tum hypothesis falsissima est . Concilium enim vere remismenicum , quod ex tota Ecclesia convocatum , repraesent universam Ecclesiam, non ex solis Ecclesiae Epistopis comstat, sed ejusdem Ecclesiae caput Romanum Antistirem reis quirit , idque non ob meram ejus materialem praesentiam ,
sed praecipue ob directionem & auctoritatem , quae sine rusensu & vi coactiva eiusdem intelligi nequit. Vide quae tu
hanc rem animadvertentur cap. q. Σ. , nec non adde
da cap. 6. 2. & 3. Hac de causa sicut generalis concia iii definitionem non constitueret praecedens solius Papae se tentia, nisi Episcoporum quoque suffragia cum ipsius dinis nitione iungerentur; ira nec illorum concors licet decretum dogmaticum ante Pontificis approbationem editum sufficeret ad constituendum proprie dis um oecumenici concilii i
dicium, quod ex concordi Episcoporum & capitis iudicio
coalescit, .sc vim eiusdem synodi eropriam obtinet . Certe si in materia disciplinae decreta cuiuscumque frequentissimae syaodi , quibus desit Pontificia approbatio , vim non habuerunt nee habere poterant generalis concilii , nec coeg tunt, nec cogere poterant summum Pontificem, uti capite
uario probabitur latius; idipsum multo magis dicencium de sanctionibus in materia fidei , in qua fides a concilii Patribus definita , nisi concordiam praeferat cum fide sucis cessorum S. Petri, nequit dici illa perra Ecclesiae , quae in Romanae sedis fide a Christo constituta , est fundamentum illud, cui totam Ecclesiam adhaerere & incumbere necesse est, ut in libro De vi primatus demonstravi. Negari quidem aequit, quin Episcopis in generali concilio definientiis bra conveniat illud prolatum in Hierosolymitana synodo , fisum es Spiritui Sancto Ο nobis r at id ipsis non conis venit, nisi in eo concilio Episcoporum sententiae ita conis spirent cum sentemia summi Pontificis, uti Apostoli atque