장음표시 사용
61쪽
SUMMORUM PONT. ET CONC. GEN. CAP. II. 3sseniores in Hierosolymitana synodo conspirarunt eum S. Petri sententia . Neque dicat quispiam : Cum Ecclesia catholica sit columna & sundamentum veri aris . nonne C Iumna pariter & fundamentum veritatis haberi debent g
neralia Concilia & Parres , qui in generali Concilio universam Ecclesiam repraesentant λ Ea enim praerogativa sicut convenit Ecclesiae, quatenus fundata & tedi ficata est super eam petram, quam , ut ait Augustinus, non vincunt superbae inferorum portae; ita non aliter ipsis cocumenici Concilii Patribus convenire potest . Hinc ad eos , qui etiam in generali synodo non aedificarem super ipsam petram, seu in unitate fidei Petri & Apostesicae cathedrae , ea praerogativa & Christi promissiones non pertinerent r cum Christus prius de Petri fide dixerit , Super hane petram aedi cabo Ecclesiam meam , ac dein promiserit , D portae inferi non praevalebunt adversus eam , idest adversus eam petram, sive etiam si velis j adversus eam Ecclesiam, quae tamen super illam petram fidei aedificanda , ipsi tamquam fiundamento & unitatis centro debebat incumbere & adha
ρ Insallibilitas definitionum 3d doctrinae fidei, quam Christus promisit Ecclesiae docenti , seu Episcopis docentibus Ecclesiam, cum fiterit promissa Apostolis non separaris a Petro, sed una cum Petro , cui omnes quoque Ap stoli ratione primatus, ut probavimus , debebant in unitate fidei adliaerescere ', pronussionem quiὸem huiusmodi ad Episcopos Apostolorum successores extendi certum est, quando una cum Petro , seu cum Petri successoribus in unitate ejusdem fidei definiunt & iudicante non autem omnino ceristum pariter est , num Episcopi in hujus fidei unitate definierint, eaque infallibilitatis praerogativa gaudeant, nisi ex consensu vel confirmatione summi Pontificis constet, ea Episcoporum iudicia cum Apostolicae sedis fide convenire . Feriandus Carthaginensis ecclesiae diaconus in altera epist Ia Pelagio & Anatolio Romanae Ecclesiae diaconis tradiista c. q. ad certitudinem & plenam eonfirmationem statorum concilii generalis sufficere scripsit, si perducta in notitiam totius Ecclesie Apsolitae fidei C- NIRE Armentur, A solicae sedis roborata CONSENSU Lege etiam capita O. & 7. , ubi iisdem conciliis umversa,
62쪽
6 Dc POTEsTATE ECCLEsIAITICA Iibus secundum auctoritatis locum post canonicos libros triabuit ex accedente Romanae sedis consensu, definitionibus autem fidei ex eodem consensu vindicat robur invictum. Adversarii quoque , qui cum Bossueto conciliarium definitio- ους Θρφν' num . rebur invictum eliciunt ex consensu Episcoporuim ' ' eum Apostolitae sedis sententia , Sc in hae unitate plenam firmitatem stam ptaedicant, nequeunt prosecto tantam vim
asserere Episcopis , si cum horum judicio sedes Atrastolica nequaquam contentiat a qua 3 fidei cartitudinem esse Iisten
dam Ioannes Gerson in sermone coram Alexandro V. a firmare non dubitavit Consensus quidem vel dissensus ea pitis non inlue aestimandus est , ac dissensus vel consensuqeujuslibet alius Episcopi, eujus assensus si desit in generali, concilio, ubi alii Patres cum capite concordent, nihil praeiudicat firmitati sententiae; uti praejudicaret, si Romani Pomtificis assensus vel deesset, vel vocaretur in dubium. Io Hac de causa Marcianus Imperator sollicitus d eonfirmatione definitionis Concilii Calchedonensis, eamderre
uti necessariam ad tollendam omnem , quam maligni intemPretes 3 Gerson . serm. in die Asiens. Domini t. a. edit. D pin. pag. i 36. de Indix seripsi: Facile in eis sin eritos cor tur , csem Ecclesia Romana usu cotareant , a qua fidei certitudo petenda est. Cur verum sit certitudinem fidei ex Romana fide esse petendam , non solum ex eo patet , quia Romana fides certis Christi promissis munita indefectibilis est , ut in lib. De vi primattis c. 33. probavimus, & in Ap.
pendice hoc tomo edenda con firmaturi sumus verum etiam quia ex antiquorum traditione ac dogmata catholicci certum
est, veram Christi fidem esse Apostolicam , quae stilicet ab Apostolis tradita , & ab Apo stoli eis Ecclesiis suscepta , ac
per succestionem Episcoporu- conservata , ad nos usque i temerata pervenit. Olim quamdiu certum fuit Eccl8sas Ap stolicas acceptam ab Apostolis fidem incorruptam serνaia se ; ut discerneretur vera fiden Apostolica , receptum erat ad sedes Apostolicas pro vorare ruut ex Ire meo liquet. Cum autem inter Apostolicas iam ita omnes defecerint a catholica fide . un.i Roma ua sede excepta , quae sola avita in traditionem custodivit ; hinc iure ab hac fidei certitudinem esse petendam Gerson prodidit. Confer De vi primanc. I i. n.42. 34.
63쪽
SUMΜORUM PONT. ET CONC. GEN. CAP. II. 37 pretes sparserant , dubitationem , his verbis enixe petiit r uod nonnullorum animis, qui Eu Metis etiam nunc mari vim opinionem perverstarem sectantur sq) , ambigv xa aι.ρου Q. rem multum injecit, tirrum rua Beatitudo , quae in Bnodo decreta sunt, confirmaveris. Et ob eam rem tua pietas litis eras mittere dignabitur, per quas omnibus recissis ρο ρ
pulis manissum fiat, in sancta Bnodo peracta a tua Be
ritudine rata laberi . E contra vero Nicaena Synodus II. generalis VII. aE . s. Pseudo-synodo Iconomachorum Episi coporum CCCXXXVIII. auctoritatem abrogavit , propter ea quod non habueras adjutorem illius temporis Romanum Papam , vel eos, qui circa ipsum sunt, sacerdotes, nec etiam per vicarios ejus , neque per en clicam episeolam , quemadmodum LEX DICTAT conciliorum . Ex conciliorum itaque generalium lege in materia potissimum fidei , ut eorum statuta vim cecumenicae synodi habeant, aliquam Pontificum Romanorum Iapprobationem necessariam esse septima generali Synodo assirmante dubitare non licet.
Omnis quidem et mmdi ambiguitas de Pontificio a Gsensu definitioni Calchedonensi cunctis Patrum susstagiis editae debebat excludi ex Le nis eρist. 28. ad Flavianum, ad cuius normam ipsa definitio exacta fuerat ; & multo magis ex epist. ios. ad Anatolium, in qua gesta concilii quoad Edem explesse approba ta leguntur . Sed cum in ii sidem gestis ad Pontificem misiss praeter definitionem fidei
disciplinae, in quibus unus ci ea praerogativam sedis Cp. a Patribus editus , a Leone fuerat reprohatus occultata P
interpretes Eutychiani erroris fautores lparierunt Iu Fulgum, ea gesta Pontificiam confirma tionem non potuisse obtinere ;& ita definitionem fidei , etsi
a Leone certo approbatam, ita dubium adducere nisi sunt . Huic ambiguitati extirpandae aliam epistolam III. ad totiugsynodi Patres idem Pontifex dirigendam credidit , ne infirma aut dtilia haberentur, quin
nulla , inquit , sunt emfensus
mei sentem a roborata. Haec ὀubitatio a perversis licet inter pretibus ingeri non potuisset, nisi eo quoque tempore aput catholicos obtinuisset sententia, ad vim dogmaticae defini tionis a generalis quoque Coa cilii Patribus editae necessarium esse Apostolicae sedis eoasen sum sive eonfirmationem.
64쪽
mare s=io Eccles Vtico seu ex Ephesinae synodi actis )nihil aliud esse ait, quam plenam ct manifestam suam as
sensonem facere e cumque is non soli Apostolicae sedi, dum conciliorum decreta confirmat, sed omni et etiam ecclesiis aptans, allatis verbis Philippi legati Apostolici , qui sententiam in Netainium ab omnibus Orientis Sc Occidentis Episcopis approbatam, firmam, seu plane confirmatam dixit juxta omnium ecclesiarum decretum ,. subdit .' Hinc Auisere , ut sin se mutuo ipsa ecclesiarum decreta confirment. Ea enim omnia vim haben= coufirmandi , quae eccissarum omnium consensonem unitatemque declarant , cum ipsa uvitate θ' consensono mutuis decretorum EMG asicorum firmitudo consei Quidnam hinc contra nos Z Decretorum confirmationem fier, declaratione consensus nemo negaverit. Decreta item non solum Apostolicae sedis, sed Episcoporum qu que ecclesiarumque ceterarum consensu confirmari , ita ut
ipsie definitiones Apostolicae ab Episcopis sive in concilio p sertim generali adunatis, sive per orbem dispersis stibis
gnatae, seu receptae & conprobatae , ex hac omnium unita iate , unanimitue consensu maximum robur acquirant , in
praecedenti opere De vi primatus pluribus assirmavimus .. Nulla igitur in hoc vertitur quaestio. Solum videndum nequis vim coactivam ad unitatem Apostolicae sedis definiti nibus neget, quamdiu non pareat haec Episcoporum & ecclesiarum consensio tribuat vero definitionibus Patrum g neralis synodi , antequ'm ejusdem sedis confirmatio sta consensus accesse: t. E m vim coactivam ad unitatem rati ne primatus ex institutione Garisti competere Pontifici ix definitionibus ante omnem consensum, Ecclesiae , in memorato libro probatum est . Uide praecipue cap. I 8. Num vero definitiones Parrum concilii vi coactiva fruantur, etiamsi quovis assensu sedis Apostolicae careant, hacteis Senus dicta, ut arbitror, satis declarant . Hic autem mirum maxime debet accidere, quositam adversarios , qui ad vim propriam generalis concilii necellariam existimant con sensionem. Episcoporum cujusque saltem notabilis portio. nis, seu regionis Ecclasae catholicae , ita. ut ob desectum
bujusmodi generalia habita non misse putent Concilia VI. R VII. quamdiu defuit Hispanorum x Gallorum consensus a
65쪽
SυMMO UBI PONT. ET CONC. GEN. CAP. II. 3ν sint e contra Uem necessariam non credere consensionem
capitis riusdem Ecclesiae , licet caput negari nePeat Pars Iraecipua & maxime necessaria corporis , ac in materia ilia ei fides Romanae sedis ex institutione Christi sit petra Riundamentum Ecclesiae, ac centrum tinisatie fidei, cum quo totius Ecclesiae fides conveniat & in unum coalescat necesse est
66쪽
De iure summorum Pontificum di generaliti Conciliorum in materiis disciplinae.
De Canonibus discipli ne editis in generali Concilio , quibus accessit assensus , Ieu confirmatio
summi Pontificis . Hos canones ipse debet observare non jure eorumdem canonum , sed autiori naturati ae divino, quibus iidem Pontifices obfranguntur.
1 I loquamur de altera quaestione in materiis disciplinae , circa quas plerique canones generalium Conciliorum versantur, quaestio, num in his Concilium generale sit supra Papam , huc revocatur, num eiusmodi Conciliorum decreta in materia disciplinae summos Pontifices obligent per se se , idest num iure generalis synodi istos obitringant, nec ne. Hae autem in re est distinguendum . Vel enim eli sermo de canonibus disciplinae , quos Papa una cum Patribus Concilii sanxit, seu a Patribus iam constitutos sua quoque auctoritate confirmavit ; vel de iis qui statuti a solis Concilii Patribus ,
Papae assensu & confirmatione carent. Hoc capite agetur tantum de primis . Certum est autem canones In in me
nicis synodis constitutos, quibus ipsius Pontificis assensus vel confirmatio accessit , obligare ipsim Papam . At ejusmodi obligatio non provenit ex humano jure, cui summus quoque Pontifex subsit . Concurrunt enim in statuendis ejusmodi canonibus & summus Ponti sex & Concilii Patres . Obligatio autem humani juris, quod in subditos & inseriores tantum vim habere potest , summum Pontificem a ficere nequit, neque ex jure ipsius assentientis aut confirmantis
67쪽
SυMΜORUM PONT. TT CONC. GEM. CAp. III. 4rmantis Pontificis, neque ex iure Patrum concilii. Non ex iure ipsius Pontificis ; neque enim is in se aut in successores suos sibi aequales habet imperium. Non ex iure Patrum Concilii; hi siquidem per se, etiamsi collective accipiantur , cum subditi Sc inferiores sint summo Pontifice, uti capite sequenti III. demonstraturi sumus ; nullam in ipsum superiorem suum iurisdictionem proprie dictam obtinent , aut obtinere queunt. Solum iis canonibus , quibus summi Pontifices assensi sunt , ita obstringuntur , uti suis di praedecessorum Iegibus obligantur , quas aeque ac sacros canones se servaturos olim in solemnibus professionibus ei. iam iureiurando firmatis pollicebantur . Id autem non iuri humano coactivo tribuendum , sed vi directivae , ut ajunt, idest altiori iuri naturali atque divino, quod exigit ut in iis, quae hono publico constituta sunt , superior praecedat exemplo, nec aliis violandarum legum viam aperiat, quod
a Bossuetus in sermone ad celebria Comitia Cleri GaI- Iieani habito Parisiis an. I 68 I. distinguens inter potestatem Apostolis & Petro traditam , illam , ctuam super omnes sine refrictio, S. Petro a Christo collatam consessus est, nullos alios terminos habere assirmavit, nisi quos prete. scribit REGULAE. Esse na des hornes que celie, que donne D REGLE. Haec autem regesa , cui suberat idem S. Petrus, qui super omnes sine refrictione praesectus fuerat , nulla lex humana esse poterat, sed naturalis tantum ac divina, quam indicavimus. Hac de causa Gelasius epissi x3. ad Dardanos scripsit : Uniuscujusque isnodi constitutum , quod uni salis Ecclesiae probavit assensus , non aliquam iis. magis exequi sedem prae ceteris oportet , quam primam , quae ct unamquamque I nodum sua auctorita/e confirmat , , continuata moderatione custodit. Alia similia aliorum Pontificum Ieguntur . Nullus est Princeps, qui licet nulli humano coactivo juri subsit , eodem tamen airectivo , & . naturali ac divino iure suis quoque legibus non obstring tur, ne destruat exempla , quod in bonum publicum Αatuit . Quare S. Ambrosius epist. 32. ad Valentinianum ,
suis praescripse i aliis , inquit , praescripse di tibi . L
Res enim Imperator fert , quas PRIMUS ipse cusodiat . Et Theodosius, ac Valentinianus ipse L. I. Cod. tit. I .
68쪽
1 DA POTRITATE ECCLEsi AsTICA De I g. Cons. Digna vox es majestate regnantis , te gibus obligatum se profiteri o quin tamen idcirco se iisdem aut praedecessoribus sitis sibi aequalibus , vel sibimetipsi coactivo jure subesse dici possit. Hoc ergo sensu cum Romani Pontifices se obnoxios affirmarunt sacris disciplinae canonibus , non idcirco conciliorum quandoque etiam non generalium, in quibus dicti canones fuerunt constituti , &ab Apostolica sede recepti , ius in ipsos exinde deduci podi est , cum ad eorum observantiam non humano , sed natu rati ac divino jure obligentur,
Adeo vero boe altiori naturali divinoque iure ad exequutionem oe observantiam canonum dia
sciplime , quamdiu vigent , obligantur summi Pontifices, ut licet pro suprema sua potestate possint in ipsis dispensare , vel eosdem etiam
aliquando refringere vel mutare ; non tamen
debeant, nec licite id possimi absque legitima
causa. 3 Potestatem dispensandi in materiis disciplinae constitutae canonibus conciliorum etiam generalium , quae antiquissimis exemplis prohatur, summis Pontificibus competere adversarii negare non possunt. Hanc quoque a Calchedonensi ce-cumenica synodo agnitam & approbatam demonstrat exemis plum Maximi Antiocheni , qui tamquam Episcopus in ea fuit receptus ex sola Apostolicae sedis auctoritate, atque dispensatione a rigore canonum, ex quibus illegitima illius ordinatio ipsum repellebat . Quia tamen eumdem S. Leci dispensatione usus tamquam Episcopum receperat , synodus quoque inter Patres recepit. Actionem, quae hoc factum apertissi. Digitigod by C
69쪽
su MM RUΜ PONT. ET CONC. GEN. CAP. III. 43 pertissime probat , in dubium revocare studuit Palchasius Quesnellus. Eam vero cum & ex diversae originis codicibus , & aliis monumentis vindicarimus luculentissime in Observationibus ad dissertationem IX. Quesnelli insertam nostrae editioni operum S. Leonis tom. 2. adstipulantibus cum Tillemontio aliis doctissimis criticis exinde concludendum est ipsius Quesnelli verbis o Iam praeclarissimum antiquit umque prae manibus habemus testimonium Iummae auctoritatis Pontiscis Romani tum M STNODOS, tum in Orientales Episcopos , majorum , inquam , ac primariarum seditim. Hoc & alia similia dispensationum exempla sunt. Quodsi hae dispensationes non passim, nec temere, nec sine justa causa a Pontificibus concelsae aut concedendae sunt; id non ex eo pendet, quod canones Conciliorum , in quibus est dispensandum , ius coactivum in ipsos Pontifices habeant; sed ne dispensantes sine iusta causa, potet fate in aedificationem Ecclesiae a Deo collata utantur , aut potius a utantur in destructionem : quod in divinam ac naturalem legem pugnaret. Huc pertinent illa S. Bernardi ad Euge. nium Papam : Non sum tam rudis , ut ignorem , postos mos dispensatores , sta in aediscationem , non in destructionem. Denique quaeritur inter dispensatores , ut fidelis quis inveniatur. Ubi necessitas urget, excusabitis dispensetis es. Ubi utilitas provocat , dispensatio laudabilis 6ι , uiuitas , dico, communis, non propria . Nam cum nihil horum es,
non plane fidelis dispensatis , sed crudelis dissimilo os .
Qui autem ex causa necessitatis , vel publicae utilitatis in canonibus disciplinae a generalibus quoque synodis constitutae potest propria auctoritate dispensare ; superior utique , vel saltem non inserior probatur e neque enim sacultas disipensandi in legibus superioris ulli umquam inferiori competit, nisi sorte ex interpretativo saltem ipsius superioris consensu, quo nomine Episcopos in ordinariis & freque tioribus calibus potuisse ac pol se ne dum in canonibus disciplinae, sed aliquando etiam in votis dispensare , Theol gi docent. Summis autem Pontificibus facultas dispensandi in generalium synodorum canonibus ab iisdem synodis concessa, & quodammodo delegata probari nullo ipsbrum Conciliorum testimonio poterit . Immo cum Tridentina synodus sest 23. c. 2I. declaratum voluit, ea , quae statuit
70쪽
ria decreta sis, ut in bis I, salva semper auctoritas sedis Apostolicae o sit , o esse intelligatur s hae sormulae,
Apostolicae auctoritatis praeserva tivae , auctoritatem eidem propria iure competentem , non autem ab ipsa synodo c--
cessam seu delegatam siginificant e potestas enim Disa dici nequit illa quae cuipiam tribuitur , sed quae eidem aliunde
competere praesumitur . Hac de causa asse utiri non possum
iis qui ea verba lix interpretantur , ac si idem concilium verbis ipsis facultatem summis Pontificibus concesserit, qua alias caritissent. Nisii prius probetur Papam, aeque ac Epis copos reliquos, inferiorem ac subditum esse conciliis in inmenicis; suo iure dispensare poterit, neque hae concessione atque consensu. ind gebit. Tridentin certe synodus, quae Apostolicae sedi plurimum detulit, eiusque consensum & a P. probationem quaesivit, de hac facultate concedenda ne co sitavit quidem. 4 Ea porro auctoritate , qua Romanus Pontifex dispensare , ubi expedit , in generalium etiam Conciliorum canonibus ad disciplinam pertinentibus potest , potest e .
iam , ubi aequλ causa adsit , abrogare vel mutare discisinam canonum , ut aliquot exemplis etiam vetustis probara liceret ; quod ad supremam ejus pote statem declarandam confert. Cautius id & multa cum mo teratione agendum ,
atque ita. ut ex abrogatione vel mutatione vitentur scandati, publicumque bonum promoveatur : quae sa) conditici iure ipso. naturali ac. divino imposita , summos Pontificea.
o Hue reseruntur illa et iam sessionis 7. in prooemio decretorum de Reserm. Salva semper in omnibus sedila πιο- solicae audioritate. Σ) Sia Bernardus epist. I 3I. quasdam Pontificis facultates extraordinariae & supremae potestatis recensens , necessitatis vel utilitatis conditiones adiicit , s utite iudicaverit . s --
cesse visum fuerit , quoties, ex t dira videbit Et e contra Gelasius tu deere tali epistola ad Epitcopos per Lucaniam &Brutios ac Siciliam constitutos c. 9. scribens , . illa decreta nou immutanda , qua nec ulla necessitas , nee Eccle si prersis extorquet utilitas , di iapensa iones , aut mutationen nonnisi ex utilitate vel neces sitate Eccletiastica esse lacten das significat ..