Jo. Laurentii Berti ... Opus de theologicis disciplinis nunc primum septem voluminibus comprehensum, & praeter uberrimum, generalemque rerum indicem ad calcem appositum, integra adversariorum in auctorem opuscula, quae hactenus prodierunt, necnon apo

111쪽

toc AUGUSTINIANUM

servin eis ostris eradibus fumore , , licet gratias parvas & inferiores admittant, prine pium tamen duartim delectationum Me Iiberaramm , o pro araduum superiori te iri tabuiam non deserunt. Gratia enim ινώ bus isserior sufficientes vires non eonfert. quibus fraenari possit robustior concupiscentia, iaconstituenter adimpleri praeceptum. Verum pati ratione ex nostra sententia Iansentanaee diametro opposita, at sue luculentissimis teitimoniis hucusque productis legitima consecutione insertur, a nobis reprobari primam ex damnatis propositionibus , quoniam etsi ad potentiam coniunctam eum actu , quam Schola potenuam positi Is appellat , requirimus gratiam efficacem, seu delemtionem viritieem gnoscimus tamen in gratia inferioris gradus Hiemis nris,Mlitatis: nec admittimus systema GHum detin iisnam im inlibitium . sed duarum delectationum, qua-irum nee superior vanit Arecessitate ad agendum, nee inferior haeret necessario in parvo motu . quem exentat. systo nimirum traditum a Theologis A. Lenu metatist in quotum lectione si aliquantulum A non mus jese exercuisset. non ausus esset orthodoxis scri

Lπ N seeundam Ian senii pro sitionem , Interiori . 1 ejatia in flatu naturae lapsa nunquam resistitur

nil previtare protert Anonymus, quod in anteeessum ' 'non sit omnino discussum. Cuncia nihilominus summatim attingamus. Ait primum . istius propositionis tensum non esse, quod interior gratia mis semper eon sequatur e sinum . ad quem exeitat voluntatem , quandoquidem parva etiam gratia excitat in sensu Jans nil velisitates quasdam, via eo gaeeurias, ut idem anseatus ait liv. a. de Grat. Christi cap. 27. Orte. ut monet Anonymug. in hoe non consistit ansentanus error ἰ quod enim gratia saepenumero e

vitet parvam voluntatem, comprobatur experimento,

demonstratur a Noriso, aliisque Theologis praestantis limis, quorum memini I. & seeundo, imo & a

Ludovico olina ; qui dis, 44. Concordiae affirmat

motus gratia prae nientis sue admodum debiles esse m 'propter mosi areaepara tonem ει renatum nostrum , e e. o pnuerim ia delicia, pravassue a Deliones , tum etiam . quoniam Spiritus uli isti Amrat. nemini interim denegauio, quae ad fatalem ostus tunt. Tenuissimos hviusmodi motus, qui auctore eodem Molina interdum adeo sunt debiles, ut deprehend. edi aeninei nequeant. quis dixerit producere effectum, ad quem excitant 'Id multo minus affirmari potest in sententia Congrui-sarum vocatione non congrua, & in sententia iii mistarum ae noltra de Gratia non efficaci . In quo e eo situm sit Iansentanum dogma ostendimus nos s. num. & longe antea lib. i . cap. 8. ubi seripsimus: Iansemus paream quidem. O invalidam voluntatem amo inspirari fatetur , sed quam necesse si permanere isi. infirmam a que turpentem, vis silministretur delectatio tam invida, frua arbitrium Irabat inde esinobili ηαε si

cato ad libritat s exstium , non uatur faucta operationis

rusas, nisi ad it gratia necessitatem inferens . in nisi

1n alternio cupiditatis edi eoa delectationis reis eiu ι ἐιIam superans in bonum voluntatem nostram tantavi, ut nequeat contraniri, commitit: & in 1. Prop. Ian-

senti l . cfμ 3. Per Ia senium sub gratia paris .

premente pereessa cupiditate , non est potentia recte mperandi, sub gratia magna Mea non stat pote fas pectandi. O necessitate alligati illud tantum fore re istimus, quia muis deiectat; ita ut alternantiba desistionibus , nee una alteram superante , necessario natatibus mderiis haereat animus. Hunc esse da mnatum Iansenti sensum eo cludit tandem Anonymus, ut paullo infra videbimus. II. Deinde Anonymus ait, nec eos Theologos a I f Pontifice eum Jan senio damnari, qui asserunt inte-νω. 41. riorem gratiam semper Moiacere aliquem essectum l. -- tantate. modo in eantur, nonsemper proaticere omnem Diam emesiam . cuius producendι υeram eo era potentiam.

Praemonstravimus nos ipsi hane veritatem Anon ν- trio lib. cap. 8. testimonio Archiepiscoyi Tranen - , - . ex oennium sere Theologorum s o. sententia, pluraque addidimus . v. num. & 6. ubi quod proletarius iste scriptor ieiune ae frigide narrat.

perspicue & luculenter comprobatur. Nunc . quoniam is itate cogente fatetur eos dissidere a Ianienis. quidorent dari gratiam . quae non producit effectum. cuisiui pro onai veram confert poteutiam , ad ea loea , unde quaedam nuper exscripsimus. itigato aliquantu-liun animo reVerisin. Itaque lib. cap. 8. expos,

ra Iansenti doctrina eirea invalidam pareamqne vesu

tatem, quam destrinam noxiam . blasphemam. horremisimumque appellavimus, ita sententiam nostram ex posuimux. In pia tua assectione, quam pergratiam fuse Peleutis nos vicimus hominibus inspirarι, tribuitur stis peris , non Didem executio, sed vera potestas .

quam non ιta expedita , ut reapse prodeat m actum i &Paullo supra pag. I 36. Fatemur qualemcumque Erat amm is Rutu sis parvam , sis magnam esse erat iam

C si . minde e enimus dari erariam is cacem . cui istantas resi iti ae tandem per gratiam suffieientem dari nobis potestatem implandi ditana mandata, sed nom

aliter insitam , . expeditam . ut ad poenaiam a tam non sit necessaria gratia esseo: atque in lib. 37. cap. 3. Gratia inspiraus wluntatem paream edi imaIidam restem huius istantatis est es ax. quoniam actu hanae voluntat- in at; respou operationis tibe . T. G. mersionis. in adimpleti is praeopti, est suffoens tam tu modo. Ex his vero fluit ham obvia ratiocinatior F tente Anonymo, a Iansentano errore sunt alieni, qui, licet asserant internam gratiam semper producere aliquem essectum, ut mentis illustrationem . piamque motionem voluntatis, docent tamen dari gratiam, quae non produeit eis ham, euius producendi veram e ere

tentiam: ita accusator citi num. 2. At Augustini

ni Theologi, quamvis doceant gratiam semper aliquem Produeere essectum. piam semeet cogitationem , de

voluntatis affectum, eonfitentur attamen dari gratiam, ua non exequimur opus . cui ira exequendi veram triauit mis temt ita nos in loeis nuperrime laudatis .

Isitur Autulfiniani Theologi , latea te ipsemet convi-

Matore. a Jansentano errore sunt alieni.

IlI. Ex quo in Iansentano systemate necessum sit se.I. voluntatem cibis3ui delectationi gradibus superiori . &absque huiusmodi delectatione omissio actus non sit beta. sed omnino necessaria; insert Anonymus duo requiri, ut dici possit quod voluntas gratiae resistat .

ides uod erat a careat eo effectu, ea quem excitat , er uod eo referat Doluntati potentiam operandi ipsum sectum. Rursus ex hae Anonymi pranotatione, seu potius reciprocatione per lineam eamdem , apparet nostrum a Janaenio disierimen ; quum Jansentanam illam necessitatem reiiciamus, & gratiam absque effectu. ad quem excitat voluntatem. veraemque cum tali Vatia age

di potentiam dati sileamur , ut ostendimus paullo

ante.

IV. Animadvertit praeterea Anonymus secundam Jan senii propositionem nequaquam in eo sensa suisse

proscriptam . qtiis gratia nunquam pr intur eo est tu, ad quem inclinat inluntatem. vel quod uunquam priuetur me tu . fuem revera produxist , si mι-rem Misissee debellanaam eviditatem , propterea quod etiam lani nius lib. q. de Grat. Christi eap. 4. & , iiimm . eonfii mque gratiae & eoncupistentiae deseribit. nec negat gratiam illo frustrari effectu, ad quem excitat, satetur quoque gratiam effectum in aliis circumsta tiis sore consecuturam, si nimirum cupiditas. quae a ctu robustior. & ardentior est, gradibus esset debilior. Quare frustra novatores conantur illiusmodi su terfugiis eludere Summorum Pontificum constituti

nes.

Ad haec reponimus, quod licet novatores his elyugiis dolose utantur; sunt tamen omnia recta fide ab orthodoxis ae praestanti mimi et Theologis tradita . Ut

enim demonstravi 2. num. a. atfirmavit Macedus, Augustinum delectationes eamis deles atιonibus spiritus v uere, o in ea pugna eoneupiscentiam cxm gratia committere , fortiret victo Ham assignare . Docent

Thom illae laudati a Gravesono, ibique a nobis num. s. quod si Deus homini male inino grati- conferat ,

Deus gratiam minus istidam conferat, qua in gra-Aibus eseaeiae superire, majην. ae fortior non sit ar

dibus odistinationis, seu maritiae voluntatis, fune ruagra tia toluntatem quidem eommovibit , sed iliam non c-vertet, nec illius obstinatienis eradias superabit, eritra ne temporis totum sufficiens in cax , non putilem defectu IM, cum rei a Sui sua conmerteret seruuinem ,s minor est vetantatis res entia . sed ex desinu D tantatis , qua obstinatione sua meis ob it. Assirmat doctissimus instouli ε, de quo eo Ioci num. 6. quods foret.ν J dmina gratia motis, oe ea motione accensaehantas et ineat stiperetque pravam cupiditatem , ιμ- m

tis disinae eratia ecticax ser quoa si e conrra vehementis sit ipsa eviditas, cassa in eae redditur Hiana

motio. aut eiur Dis ita retardatur. ut lieet sectum ali

quem habeo, non tamen hahet effectum , au quem ex disiana ordinatione refertur. At quid plura salsiὸiose repeto quando ipsemet Augustinus d. dono Persem ea P. I n.

ait Tyrios Sidoniosque eredituros fuisse. u qualia viderunt Cororaitae & vethsaitae signa vidissent, quia

112쪽

η- erant se exeaerari. I. . nee sie in natum e Tymrum in Geloniorum : ideoque gratiam in his ob

minorem excaecationem minoremque duritiem isturamisisse essectricem . quae in illis maiorem obdurationem & caecitatem sessicient iuit & inefficax. Discat

ergo tandem Anonymus quaenam sit ni Qbterlaeti a n vantium . & quamam Catholicorum alteria . Luctam esse inter eoncupiscentiam & gratiam , hanc Meaeem esse quando gradibus seperat contrariam cupiditatem, & sessicientem & inemeacem quando se perior non est gradibus obstinationis atque malitiae , ae demum in tali circumliantia non e sequi et sinum . qaem produceret si minor esset cupiditas & tesilientia voluntatis , est insignium Theologorum sententia , ut vident qui forte non sent magis excaecati, quam se

rint Cormaitae. Quo ergo iure haec dicuntur se bie sepia novantium in eo isti deeipiuntur , quod ex illo gratiae , & eoncupiscentiae confitctu , qui utinam non dareturi interunt se, robustiori e cupiscentia voluntatem necessitate siccumbere , & tib viis

Eirici delectatione necessario obsequi & assentiri . e medio se blatis gratia sessiciente, A libertate , ut diximus sepenumero.

V. Advertit praeterea Anonymus, sensem secundae Jansentanae propositionis non esse, quod cupiditas nui ννε. εν quam res at gratiae , sed quod homo nu uum ei resseat , Me est nunquam eam privet eo sesti . quem p ruisset producere , atque etiam pro laxisset, si istantos gratia consentire voluisset : neque etiam sensem eiusdem propolitionis esse , quod fratia tuterdum eo pridi tur evectu , quem in aIla sisterio minus resistente asse queretur; quoniam iuxta Jan senium eaciem ηratia iuuno victrix es . in altero non viviris pro majori, vel minori concupis entiae res entia. Poterit aduersarius, quandoquidem qui naue hisee praenotationibus nondum lanianii sensem adinvenit. illum a nobis percipere legendo qum tam huius dis. seriationis sectionem . Duo tamen hic animadvertat: primum , ex quo gratia interdum eo privetur esses u . quem in alio minus resistente assequeretiit . desiit simum Thomiliam Antoninum Mailautiε inferre suod

revera detur gratia fusticiens . cui in hoe istatu infimmitatis resilititur: ait enim diis de div. grat. q. s. t. a. susscientem gratiam , quam laseu D. Thomae a. admittit , verit e propriismo sufficientem esse. hac' produlia ratione. enim gratiae divinae motio mg. tit quatuor interiam essestum non haleat, nou π itie ex defectu ipsius motio uis iume . ae υιm agendi

non habeat: es enim verissime finiciens , imo , natura sua ectico . Me minorem suo in ordine vim habet Meucii , quam habeat v. g. calor in eruiue physico , quem nemo negoriis υim haPere Ruscientem inmotirenesti, itant f Omottim Isentim unis non comburat. id uonori

tur ex quo las is ut d hi Dirtus enmsinonia , heu quia Istutiis ovistum humiditate O aqua, impressisui . feam. es eii senis obbstat. Atque idem de istantate

semienatim est: nam s prava vestimas minori v. g. e M inarisue Osrmata edet munusve intensus esset praditis ipsius habitus . quo veluti mutiere a virtute cotincia r

trahitur , ad vitium impeliitur ; ipsa eadem divinae

gratia motio ut quatuor voluntatem aa virturem impenieret , atque huius consensum sit neret e speraret e uim vim proi habitur, in malitiam voluntatis , eamque a sequendo vitio retraheret. Quia si ea gratiae dii ni --lso ut quatuor voluntatis co sensum non obliuet, id non

eritur ex deseriti iUur motionis gratiae dilina . sed euprava dis sitione v Iuntatis , quae ob pravum habittim mensum , g. ut quinque. ipsus iam iis impresson. , . vi seu effractae divini moti nis non D ieitur. Hi ne apparet nos eadem quippe tradita a me fuerunt lis cap. II. lib. i3. cap. ia 3 ex conflictu concurei stemne& gratiae, variisque graditas utriusque, unde Iansentar ni perversa illatione deducunt nullam in hoc natu dari,s, gratiam s.cientem , cui libere humana voluntas re-hstat, meliori N legitima consecutione inferre ipsam susscientem gratiam , & Catholicum dognis secundae Jantalii propositioni eontrarium . Aliud vero, quia Anonum i memoriae sebiicimus, est , Macedum quoque, Nori sum, Auguli inenses&. idianos, Ioannem

Gonrales . praecitatum Mais IQ, immo& Congrui- stas omnes, negare entitativam di istinctionem inter auxilium sessiciciis & emcax , atque assirmare quod eadem gratia , quae in uno Dd rix est . in altero dirix. ut evidenter ostendimus a. & s. ideoque cavendum adversario , ne id enumeret inter dogmata Jansentana a Summis Pontificibus condemnata. . . VI. Tandem Anonimus . quo sensu damnata stpropositio secunda Iansenti, poli praecedentia diverti-HL. I .cula exponens, ait, Theorios Drahodoxos ad evilaudaι I seniumram cavillationes suacias exuereraci potestas, quae per gratiam consertων, nost a tu lieata per cum litatem maserem . feci audia D pstentia expediara: in ulterius quia potestas illa fit relati a ia eradus eviditatis , ita M H- secundκm praesentes , quas h. . Berri Theol. Tom. bet, vires, post operaνι bonum illud, ad quηd eratia

excitat voluntatem , seu ita ut revera i sit gratiae eo

femine in eircumstaretiis eviditatis fortioris. Videntur haee ad primam . non ad secundam Ian- senii propositionem spectare, atque abunde iis ratiς -

ctum g. r. num. & num. 3. ac seqq. tamus nihilo tamen minus nonnulla , ne dicamur stoe ei habuisse hane eruditorum Margaritam. De potentia expia ta non esse eamdem omnium Orthodoxorum mentem demonstravimus praelaudatis locupletissia me . Indicet ergo An ymus , quos modo nominet orthodoris; nam s loquatur de universis, sitam inle-tiione Gmmorum Theologorum vel oscitantiam, vel mentis hebetudinem patefaciet. Audivit nurryrtit rum Thomiliam, qui ait gratiam illam esse ιnesticacem , & finieientem duntaxat, ac proinde talem , cui voluntas resilit, qui eum si motio ut qMatuor , mufu-perat pravum Latitum intensim ut quinque t ideoque

adinvenit Theolo um Orthecimum , qui negat gratia meiente . ut distinguitur ab emeaci, conferri potentiam expeditam a glutine robustioris cupiditatis. Inveniet Thomillat alios, utique Ortiad x, docentes illam esse gratiam sufficientem tantummodo , quae in gradu.bur istaciae superior, major , fortior non est radibus ob mmitionis. seu malitiae et Iuniaris , si legerit quae scripsimus L 1. n. s. ideo3ue nee hi a noscunt in gratia sumetente. & non eificaci, potentiam expeditam a plutinamento concupiscentiae tortioris. Si autem coniiciet oculox in num. q. eiusdem percipiet ex Ca

dinali mriso illam iuxta Marium. aliosque, dici potentiam completam atque expeditam, quae iuri it omnia pro leutia auxilia. de quae ad agendum alio non intdiret adiutorio ; & eonsequenter occurrent orthodoxa alii negantes eonferri per auxilium mere sub ens potentiam Moeditam. Si ulterius legerit 6. num. l. discet a Tneol is quam elurimis, nec non a centum

Galliarum Episcopii rejici aequilibrium illud , in suo

gratiae gradus aequiponderent gradibus concupiscentiae, quum non teneatur Deuς iis . qui maioribuet erimini. bus sese implicant, ampliorem gratiam consare: un

de & in his sessiciens gratia, cui reluctantur, nequii

esse expedita a glutino cupiditatis robustioris . Ex his perpaucis non enim praestat omnia repetere intelliget eriminator gratiae se scienti, cui voluntas obsitit, non adscribi ab Orthodoxis omnibus hanc proprietatem , ut voluntatis conserat completam ex mi- tamque petentiam . Ceterum quum in hisce voeabulis Potentia expedita latere pollit aequivocatio, ii ue adversarii notiti abuti soleant, ut aiebat Mamuli E , de

quo vide f. 4. num. o. idcirco nos affirmavimus tom. pag. r i. aliisque in locis, potentiam, quam eon ieri gratia inspirans piam ait Hionem . a qua non petatur sortior cupiditas . non esse ita inseditam, ni re se prodeat in Elum : quod a nemine eorum , qui ad ponendum actum requirunt auxilium e scax .

negari ritest. Necessum ergo non eli ad refellendam Iaasenii haeresim . gratiae . quae ab emeaei contradi-

tinguitur, adscribere potentiam ex diram , neque id requirunt Orthodoxi omneς, prout Anonymus praemittit, tamquam rem singulis Tneologis exploratissimam. Quamobrem in eo consistit Iansentanus error. quod stib .les fiatisse victrici voluntas necessitate sectatur, nee actas siti sim eius sit potestate: ιdoque perIam fenium sub gratia taris . premente perversa cupiditate . non has itie potentia re te eperandi, O tib gratia maena . rebina non sat potestas peccandi. O nNessitate ali sati illud tantum facere ροfumus, quod magis desectat. Atque ita nos Jansentanam descripsimus haeresim praecitata pu 3ψl. Profecto Austustinenses, etsi

in delectatione vi rici Unoseam auxiιium operationis seu gratiam efficacem: in delectatione tamen minori

Miscunt gratiam possibilitatis . sive auxilium sussiciens ; quoniam licet pratia sit minor gradibus . est altioris ni nilominus ae supernaturalis ordinis. & potens est seperare quoscunque gradus e cupiscentiae ; haec vero, quantumvis robustissima, non obit tingit arbitri uni vincuti necessitatis. Quod vero minor gratia maiorem concupiscentiam non Iuperet, non evincit quod seperare non pollit , sicuti quod gratia finitieni sensit Thomiilico, aut gratia nos eo grua sense Maresano non ita at obsequentem sibi voluntatem . minime probat quin hujusmodi gratiae voluntas obsequi α δε-

temperare non valeat: sed hoc unum commonerat, in minori saneta detestatione non haberi gratiam victricem, gratiam quae ita movet ut per adeat, gratiam quae praeparatur a Domino non tantum ut v

luntas pollit. sed etiam ut velit & faciat o quod n cessum non est iterum iis explicetur, qui emcacis gratiae naturam. & energiam quomodolidet assequuntur. VII. Nil aliud num. 7. addit Anonymus, nisi ad prassantem lan sentanam haeresim coercendam minime satis esse s lateamur interiori gratiae in eo senti ali- νυ so. quando resilii, quia homo aliquando vin producat in cium , ad quem gratia excitat inluntatem , vel quodo 2 et

113쪽

1og AUGUSTINIANU

sens foret iis et Jansenius, qui eadem omnino

fitetur.

lam hac audivimus num. t. eadem rursus repet insunt n. 3. iterum haec attentis auribus excepimus n.

s. , ubique ostendimus ulterius ad coercendam hinresim requiri, ut in minori delectatione Unoscatur

vera potestas agendi, & a superiori delectatione tolt

tur vinculum necessitatis.

VIII. Ait postremo Anonymus plures reperiri Ian- senianos, uui asperiora Ianienti verba emollientes, non solum corant saepe resi i litteriori gratia , sed admittunt praeterea eratias fi lentes, qua dant verem ι-κm operandi petentiam. Alia etiam addum illam p rantiam esse eo istam, proximam , imo expeditam Greut amr mera tamen bara verba esse . atque ad i volvendum errorem ae mmodat quoniam evidens est,

non posse haee omnia ea tholico sensu mistri , quandiu non reiicitur doctrina duarum delectationum M. deliberatarum . invineibilium pro graduum superioritate: admissa enim hae doctrina nunquam voluntas

restini deletitioni victrici. & si victrix non iit, gradibus ue superior, necessum eli ut voluntas obsequatur cupiditati. vateor me ignorare quinam lint Iansentini illi iam suum purantes, qui cum adhaereant delectationum in vincibilium systemati. asserunt dari cum stratia sunfieiente, quae distincta sit a desectitione viesriel, p

tentiam complatam, proximam , imo expeditam G rei

rivum. Non enim haec duo consillare possunt , dati plenam resistendi potentiam. re voluntatem necessario obsecui eupiditati eradibus saperiori: nee puto talia aut Calphurnium Lanarium . aut inmitem dicturos. Novi quidem dati Jansentarios, qui abstinenta neesistatis vocabula , de assirmant neces tatem . tiatinatem pugnare invicem: sed hi distinguunt merasitorem naturalem a necuptate inclinationis , autumantes

nihil esse natu Hi nerestati alligatum si in illud υ Iunias propendeat; & aiunt quidem voluntatem a gravitia excitatam aliquando resistere & reluctari, sed negant dari hane reluctandi pote solem, quandiu voluntas sub victrici delectationa consistit. libertate indisse- ω rentiae sublata . Alsae haec verborum aucupia egomet exsufflavi in praelatione libri xvir. Uerum sue repe riantur, live non. Iansentani illi, vel potius cucumbitae, adit ruentes potentiam reluctandi reseditam uti m . simulque necessitatem onsequendi eupiditati . quae gratiam gradibus superet: memoria repetendum est . a nobis systema duarum delmatio um defendi , at non duarum delectationum inoincib itum , &neeei litatem graduum se rioritate inserentium , ut ostendimu in octava lacitone ad articulum I. A-

De Anon mi prenotatisnibus in tertiam Ians Hi

propositionem. - . L Aueis me expediam a praenotationibus A non R - . IV mi in tertiam Jansentanam , quamvis integrum' 'occupent atticolam, a 32. νῆina ad sexagesimam . Sunt enim omnia, quae a nobis prius, & quidem luculentiu , hierunt tradita, ac minde talia, quibus, etsi nulla alia momenta suppeterent, An nymus m nisestae calumniae eonvinceretur. Postqv m ergo praeis

misit, tertiam propositi em his verbis expressam . Ad merendum . demerendum 1n statu naturae uuamn requisitur tibertas a necessitate, sed si eit sitirtria e mone, a Ian senio latius ex sei in tribus libri,

de Gratia Christi, scilicet 6. 7. & 8. eamque pror

sitionem e sequi ex systemate duarum delectati num, quarum robustiori necessu in sit voluntatem ob temperate ; ait lan senium duplicem tantum dissi M. re necesertatem. unam coactionis, m cheram simplicem .sea υοι untariam, ut constat ex lib. 6. de Grati Christ. cap. 6. sub netes state autem eoactionis Iansenium replecti omnes actus , qui fiunt yoluntate actu velitieme . & qui non myunt istenda i odisi. m. 3. Jam vero constat nos propositionem iliam tertiam reprobasse lib. I 7. eap. 3. ae demonstrasse tradi illam

a lan senio pluribus in loeis. de profluere a prine ipio

duartim delicia o mum invincibilium , iuxta qu tas nec ario abripitiae a superiori desectatione , produxisse quoque Ian lenii verba deprompta ex lib. 6. de Grat. Christi eap. 6. quibus Jansenius adstruere nititur duplicem taurum necessitatem , eva mouit, oe sm-esierem , seu istantariam ; ae demum haec omnia Ian.

eommenta reiecisse tum eo loci, tum praecedenti libro I 6. mp. a. & 3. Manifestum est mo , nos

ab errore & haeresi tertiae ν ostionis penires recississe, ex eiussem accusatoris allata praenotat One. Il. Praemonet deinde Anonymus, Iansenium ea .

distinctione supposita asserere quod libertati repugnet

necessitas coamonis , non oram necessitas simplex de s

voluntaria I idque adniti ut demonstret lib. 7. de Gratia Christi Salvatoris cap. i. & lib. 8. cap. 14. pluri basque aliis in loeis, quae rete ere superuacaneum i, x et ae taediosum, & ubique doctrina oc verbiς Augustini eumdem Jan senium abuti.

Quid vero nox ' Praeeitatis lib. I 6. cap. 3. non tam tum id de Iaasenio assirmavimus , verum etiam s phismata eius omnia diluimus. ae primum ea, quae

dormatistes ex Aueultino deprumpsit. Ea enim staphismata Imponentes seripsimus: autem vi sunt modo Josmiam. Illud , inquiunt . in μοι estare voluntatis. F perfecte liberum , o is ciens ad meritum , quia fam

a coactis, sat est, ut mos sit p. esse libemm . in .

Ira voluntate, ac Miratum cum merito. Hie subjecimus argumenta Iausensi, ae priori loco ex Augustidii libris petita. Stagula intem resutavimus inserias. re-Vsionem nostram his verbis aggredientes: in iam sese tali ausi erige rem nim uetani est e ridereo obtruueare. Pudeat ergo rurias Anonymum ccmviciorum suorum, quae ex Leeunda quoque praenotatioue

in ipsum recidunt. III. Tradit Anonymus praevidisse Iansenium, quod

modus hie tuo itur evonendi tibertatis, requisitae ad meritum & demeritum, commovere poterat Christi nolum animos , ae mirus videri Scherasticit. Deiade proaucit prolixum Iansenti loeum ex lib. 6. de Grat. cap. 33. ubi perspicue docet, actus linuntatis necessa Wos , a quibur abstiuere non m mus , esse tamen νον ιH ate visera. . nos tuorum actuum domi, os esse. Et haec eriminatorem Augustiaianae Seholae aperte redarguunt. Quod ut uellius lenor percipiat. animadvertere debet, quomodo Iaa senius, licet lib. 6. de Grat. Chri Satri cap. 6. mL 3ῖα scribat, mπου

hiive Seholossiet, ista doctrina ; Veis tamen interie

ctis ad se trahet e conatur S. Ahumam, M. Up. l. γα etiam Scotum . idemque fuere nititur de aliis Scholastieis antiquioribus. Mo vero praeci in cap. 3. lib. II. Scholasticorum quodue auctoritate den-- stravi non lassicere ad merendum, vel demerendum libertatem immunem a reactione; tk postquam lans se runium usurpato Scholasticorum praesidio exspoliavi. ad p. hunc modum res otionum mearum seriem ab tui :Ex dictis manyese deprehenditur aut dotas , . aut in rantia Iausinissarum in camando sibi patraeisio veterum Scholasticorum. Quod vero attinet in verba Iansenti eodem lib. 6. cap. 33. totus ibidem est, ut ex hom-slino evineat actum voluntatis deliberatae neeessarium esse in potestate. R dominio eiusam 'oluntatis, quoniam iuxta Augustinum nihil tam eli ia nostra pol state, quam ipsa voluntas, Sc illud omnino liberam est, quod cum volumus farimus. Vide Ianseatum inv

t6. α seq. Nos autem eodem eap. 3. pag. 187. lum

an senti argumenta exseriismus, & sequenti mina

cuncta dissolvimus, contra ex Augustino demonstrantes, nulla ratione motum voluntatis esse eulpabilem, si ex nec fritate eveniat. ae doee tes quo sensu inte ligendus sit S. Pater inversus Manichaeos. Ec quo 1 su adversus Pelagianos decertans. Ex eo itaque te tio capite, praenotationi suae comparato, poterit m ius Αnonymus nostram a lan senio discrimen , luamque in calumniando turbulentam praxipitemque imeonsiderantiam deprehendere.

IV. Pergens Anonymus in stirare Iansenti sensum,

ait ab illo nequaquam repletiva serentiam contra Hi ma.

nis, sive potenatem uendi oe non Meuai ad libitum . U. voluntatIr. productis ad id commonstrandum verbi Jansenti ex praecitato capite 36. de ex cap. 37. ac 38. Iibri 6. de citati a Chri iti Salvatoris. Verum admittit Iansenius, ae simul non admittit mistestatem ageredi, in non agendi ; quoniam , ut nuper diiscebamus, illud in sensu Ian senii est in potestate volunt eis. quod cum volumus, facimus. etiam sineressario v limus . Id amemat Anonymus proximo n. 3. 3c mu igitur ex hoe n. ρ verbisque Jansenti ab Anonymo recitatis. In primo enim testimonio ait Iausenius nultam esse δειν.-mentum ti natis . etsi voluntas necessarie bc immMab ιitere velit: in altero inquit, ubi eunque est voluntas, ad- .sse modum liberiam. live contingenter aran. me πεσθrio ; in tertio addit voluntatem actus sui dominam esse, uantumcunque σIiquid immutabitito, necessarioque velit. laee tandem nihil sunt aliud, quam potestatem voluntatis pro sola spontaneitata usurpare, ut evineunt etiam loca a nobis praemissa ε. 3. num. 2. At ego ad res tandas tmhnas omnes lati senianas demonstravi diversa ratione v luntatem protendere in finem ultimum ; diaversa autem ratione eligere media ; 3c aliter loquendum de voluntate ut natura s, aliter vero ut est tibis ad

114쪽

De i '- ne dum an I motus, que voluntatis inveniri in naturali instinctu . quo se tur in finem sed in electione mediorum . in qua pru-Prie relucet libertas , admittendam esse libertatem o positam n stat L. Vide tom h patina 288. Vitavi ergo ambiguitatem omnem , qua san senius errorem involvit suum , & iure in eonviciatorem quartam quo que eius praenoritionem obtendam. I .. V. Ex Iansentanis verbis insert Anonymus, Iansi ' nium quando voces illas usurpat. --iu tas must obit m asere, o non agere, εuna st domi rum at Mum . quod habeat quodam sense ndisserenuam

cout diesionis, νω se sam mmeri r in determinet adve dum, inci nil alitia asserere, quam voluntatem velle cum advertentia & reflexione, Πω ab eo isse in nullatenus ρUiι absti-- ι ideoque Elam eoacti Nem, quae rationis advertentiam excludit. repugnare libertati, necessitatem viro simplicem voluntariam vere eum libertate subsistere. Bene habet: nequeunt ergo. nisi per summam ea, lumniam, tanquam Jansentani traduci . qui negant Iibertatem a reactiona esse veram libertatem, s requiritur ad merendum edi Gmerendum t δι qui emente sitatem remure ementium Idera arbitrat , quatenus Liberum arbiννικm est ; neuti reo praeli iti tom. 3. pag. 273. 27 . a in ne loea alia commemorem . idefluedi quinta Αnonymi prenotatio fidem nostiam testatur, calumniam ipsus aegravat, di fieria cuncta disipellit, 'M. VI. Prosequitur num. 6 Anonymus animadvertere, R d. ρ. quod Jansemus. dum aiserit voluntatem posse disse.tias re si vetit, id φrmat. non quod resera voluntas pc

leo di entiendi Mim ia, sed dissentiret s veitit, Iuum tamen velle dissentire non mola. Ait hoe Truentinae Synodo adversari o nihil enim fingi testa surdius . quam eilium adversus haereticos Mfiniisse, voluntatem posse velle dissentis . hi velit issentire . Neque enim Lutherani ac Calvinistae negabant vol-tatem posse velle, quando vult. At adulterina Iansmii interpretatio in ea Cone illi verba, 'sse disse; tire se velit. mirifi e gruit duarum delectationum syllemati; in quo volputas e sentiens delinationi alteram gradibus superanti, nequit profecto intelligi quomodo possit velle ei dissentire. Haec semel, iterum, ae tertio audiWimus: atque hinc ea indem, quam supra . eonseeutionem desueumus, Iansmisini calumniosissime insimulari Theologos

negantes voluntatem necessario velle, & necessario a L. πι- r. sentiri delectationi, quae gradibus alteram vincit. μν ας-tra murmvimus nutum dele latreuem iniicere etian

iam libereati, nisi sit Guctatio stimmi bom manifestati

uvari nequit De nratis instiGH. Ita serissurus lib. T. cap. I. Affirmamus itaque ιαμ ..uin me . quando ruit, esse poteitatem nolendi . De Concilio itidem Tridentino scripsimus lib. I eap. xl. Gm haeretiri re mmotione Dei doctrina de gratia per se Graia mala e secutione inferrent liberum arbitrium non e-- perrii Deo moventi; d nit uno ius Tridentina pram veri utique . Misari, sed oberem arbitrium non rari nec ratare, sed niam motum posse diisentire se l.tit rqui ouc verbis a Dei exeitatione 3c voluntate auxilio emeaei praemota apertiis me seiunximul necessitat . Verum tamen est, quod Theolosi oppugnantes gratiam per se emearem, utuntur advertus nos eadem definitione Tridentini: ae Thomiliae e muniter resipondent, non posse voluntatem eum ipsa premotione efficaci ς iunae redissensum . quum imponabile sit -- lantatem simul velle & nolle r at non proinde iidem Thom istae n ant potentiam dissemimai. Horum vero sententiam ego approbanς haee seri eici eapite tr. Refmiaeo optime ex ut d nitionem Tridentinν Commii per sensiam compositum ae drui m. Neque enim Tho.

. istae docent quod tu sensu composito me tationis oe m tunis disini mis it in uobis potentia dissentiendi , tit

mfiit eo σω dissensus cum ipsa e cari excitatioue mmotione, ta ut senstis composeius P divisus appetisννη mem actus i non possibilitatem . Et poli pauea ratiud os mss. ssissentire , aliud dissensire raras . Dum eme tamur auxilio ineati . . auibiliter assentimus poss-ur tamm non afrutiri. En Augustinenses, quorum nos minimi sumus, agnostentes eum gratia emeaei, Ze eum delectati me victrici veram doemtiendi potemriam , atque eam Thomistis, non cum Jansenio, exponentes Tridentini Concilii decreta. . UII. Aperius dicta Anonymus summatim miligit,ae 8 inserens ab errore tertiae propositionis eos non esse alien , qui aiunt: in untatem noo si e dissentiri illi deIectat . . quae eradibur citeram fuerat , si enim noumsiis iasntiri defectationi fradibus praeponderanti, I Lbera men est libertate a necessitate. Spectavimus satis is ref in is ta ballade . e so Munt voluntatem p e dissentire praeponderanti

delectationi, Iudiee Anmmo, iniquissime appellan sur Iansentani.

ad M,mi minorata in quartam IoseHi propositionem.

I. TN quarta Iansenti propositione duae sunt parte .

I. I. semipes etaui Umittebant 'raevenrestis notia interiorix neeusitatem a s si, Mutis aestis, etiam ad initium fides. a. Et iri hoc eraut haeretici , suod euem eam gratiam talem esse, eui ρ ex Minoa volu .s e

suere υσι obtemerare. Quum haec propositio damnata sit, tanquam falsa & haeretio . An ymus num. I. affirmat iuxta eommunem Thialogorum sententiam Distatis nota asset priorem partem, & nota haereseos

miteriorem . . . . r

Sententia nostra est. δε-je vianos ad 1nitium H, dei admisisse ostiam illum nati-u . etiam tuterioris , M uon gratiam. que ad illuminationem moris adiit imoirationem dites ianir ρον δε in Matiouem viritus Sancti; Ae hane sententiam nos demoni fratis arbitramur invicti limis monimentis. Quae si Anonymo vi, deantur infirma . ea diluat. solvatque. Quod νtsi s

cerit, convincetur tamen auctoritate ill rium Seruptorum, hane noliram mmmuni Theologorum sententiae non adversari. . Αe primo ostendimus lib. 34. c. p. I. gratiam intrinae illuminationis neque arianis in postremo itatu fuisse reiectam , laudatis Ioa

ne Gonrales e troversa 4. de auxiliis arta 6. vaniensi & Duaeensi Aeademia . ceterisque permulti Deinde auctor Diale Thomistita vinu eatae , animal. 29. affirmat in eadem sententia stetisse Thomam de . Lemos . Didaeum Alvarer , aliosque Umae notae Scholae i millieae Prostabres, necnon censiores s lectos in Gleberrimis Congregiti ibus de Auxi iis . Insuper Ioannes Baptista Gonet disput. Σ. de Grat. - ari. demonstrat, aliquos ultem Semipelagiano' adis. 1 . in illium fidei & bonae voluntatis necessariam putati ei differentem gratiam, quae ab humana voluntat: dete minationem expectaret, laudans pro eadem ententia Franei seum meedo. qui idem triaidit in ii Oro inserismo. Mens dii inittis ins rata. arti c. Steterunt ins per in eadem opinio e Salmanticenset, Contensonus, Pieeinardus. 5 a Duliε de quibus praeeitatus auctor, se hola Thomistieae Vindieata anim. 16. Nec huius sen in . tentiae infirma suat argumenta , quod Semineugiant ε.M. eam tantum gratiam denegarent, ex qua aria traban- et με tur consequi libertatis exitium . & quod L ProsperadWersus tuos pugnaverit pro gratia excitante bonam νωm mvoluntatem, ut vidimus sita t3. cap. s. Me non la-T D tet Honoratum T mely in propolita a Ian senii vehementer optare , ut Franciscut Macedo suam retra- Lctasset sententiam . senti retractasse dicitur Constus in editione Lugdunensi ann. icti. Sed nunquidpterea Gonet sententiam priorem in clausenio damnatam asseruit Nunquid ab ea recesserunt eomplures

alii hactenus recensitit Praeterea Gonetus in Manuali zzzPreditionis Lugduni praedicti anni 168 t. priorem senten- -- tiam uti3ue retractasse videtur . prout animadvertit' er Toumelius ; sed stimul eum Manusii , eodem anno et 'imi. iisdemque Lugdunensibus typis euravit utram imprimeretur Copeus, continens ampliores Thein a M'. logiearum disquisitionum tractatus: ibi oue tom. IripaS. I 8 num. item I 8. asseritur MmipeIagianos. non

uidem omnes, sed tamen aliquos revera ad initimae tam rii admitisse νnter orem gratiam ilium nantem, elam 2 .raliter excitantem, qua nutum di determinationem voluntatis expectaret , atque haec eadem est sententia ρ 1ν mitra . necnon Dionysii Petavit. Sententia vero G PM. neti ad hunc modum exposita traditur etiam in Mo--ali posterioriam editionum , ut constat ex vineta anni r t. pag. ae Patavina anni 17 . pag. 4t 8.

At quoniam de T melio incidit mentio; ex ips met evidenter demonstrabo . valde esse probabile S mimia anos ad initium fidei a misisse interiorem gratiam Moemi illi rationis. Caleans enim T rnelius vestigia Stephani Dectamps, de quo dixi nonnulli siseperius ad i. Anonymi art. num. a. ae pertractans de Gratia Adami q. L pag. Uea. edit. 13. tamquam rem

in Augustino exploratii limam sta it , adiutorium ne quo nun Adamo collatum, seu gratiam suffieientem& possibilitati in sola mentit illuminatione situm tui si

se . seeundam suae eonelusionis probationem his verbis absolvens: In mente igitur S. Pol oris oratia inmee .lii nata i solam lueludebat mentis illustrarioσem , cuiro me tι flatu semper opponit gratiam voluminis. Audiatur modo Petavius. qui de Heta Pelag. cap. q. 'νην. num. lΣ. demonstrat huer m revelationem, qua Dei voluntat innotescit, sed non inflammatur voluntas ' revocandam esse ad legem forinseeus lasonantem. Nam

is sini Deiani c inquit eratiam Christi non in ..

115쪽

tio AUGUSTINIANUM SYs T. VINDIC

r a letis pro stione . sed in animis voluntatis evita. tione, verum metaphorica edi morati positam putarent , ut eruditiores THMosi fatentur , praetereaucos tuos, qu consensu ma Oris partis evioduntur ; nihilominus eos, Prosper auerisur m Carmine de ingratis, utilias alias

gratia Cmisi mandasse partes , quam dialoris . monit ris , ce forinseus insonantis. Idem nos de Semipelasianis scripsisse apparet ex tom. a. pas. 2IL Jamor

ita ratiocinamur. Semipelagiani admiserunt intemam revelationem, atque illus irationem mentis, uua volun . res moraliter. & metaphorice excitareme t nane prinpositionem , teste Cl. Petavio : tradunt eruditiores

Theologi , praetre paucos illos , qui consensu maioris pa sis ex oduntur. ARui interna revelatio. & illulu tio mentis est auxillim quo non , collatum Ada mo : Mee propositio est Dechampsit, Toti melν . ali namque recentiorum. Ergo Semi laniani non den

garunt necessarium esse ia initiam fidei auxilium Maous non , eollatum Adamo . Ut ut sit de hae facti qua stione; ninnitemam est sententiam nostram de grati interioris illustrationis, sed non volucitatis , a iamia pelaguuis non denegata, traditam suisse a Petavio,

inviue propugnari , & ab omni censura esse prorsus

immunem

I . II. Ait Anonymus , nonnullos alios , Leet numero R α δ paucissimos , velle priorem partem Iansentanae propositionis nulla inustam tensura ; sed horum assertionem ab aliis reiici tanquam temerariam , quoniam Summus Pontifex notae haereseos addendo notam falsitatis, quae .u censi, ali rum tropositiouum omissa es , aperte i nuit lis e notam eadem in primum propositionis mem

brum. Praeterea inquiunt iidem The mi , quaesti nem illam , an Semipelagiani necessitatem pratiae a 4 singulos amis. etiam ad fidei initium. ad trutterent . ita ad iactum pertinere, ut etiam speciet ad dogmae. Nam si sanianianus quis e tendat . quod talis gr tiae neceisitas revera a Semipelagianiis fuerit admilla , sequi videtur eos in De esse haereticos , quod adm smmi talem gratiam . eui posset voluntas obsistere vel obtemper aere: quae est haeresis proseripta in altero membro quartae propositionis . Quidam alii Semip laetanos in elisses duas dividentes fatentur unam . non alteram, admi misse necessitatem gratiae ad fidei initium : sed horum quoque opinionem alii cevient

esse explodendam , quum & lansenius illam Semi- pelagianorum distinctionem tradiderit . Haec Anooy-

Driimn ς sententi A nostra Semipelagianos omnes asmisisse ad initium fidei gratiam duntaxat supernae illuminationis, quae ista cum non sit vera illa gratia, quam Augustinus adversiis Pelagian propugnavit , consequens est Semi agianos ad initium fidei verant Christi stratiam noci admisisse . Quare nos primatri quoque Iansentanae propositionis partem famam diximos tom. 3. PV--& 346. Ceterum qui aiunt Semipelagianos admisisse gratiam a libero arbitrio pendulam , quaecumque gratia ea sit, sive intellectu , sisve voluntatis , sive utriusque. nullatenus friuolis hiaste Anonymi notationibus refelluntue . Nam ad I- inpondebunt non esse paucissimos illos Theologos ,

sed permultos. ve praeclarissimos. ut constat ex num. --edenti. & ex tom. ι de Theol. Disc g. 23 Potest autem utraque nota haereseos , in fassiaris convenire uni eidemque parit: ut eonstat ex quinta propositione , in cuius cetaura nota falsitatis minime , mittitur, quidquid affirmet Anonymus immemor e rum , quae scripserat pag. 6. Attamen neque nos primam illam eontemnam praetermisimus, sed eam prosedaximus octavo argumento in eodem via. Pag. 23 Ad 2. reponem , eam consecutionem . qisae insertur

in syilemate Jans eniano, in quo e medio ita litur pintestas ae libertas utendi & abutendi adiutorio gratiae. 8e adstruitur isa gratia interens necessitatem , nota inserri ex sententia Catholicorum . qui pro libertate indifferentiae . & pro gratia suis ciente N efficaci distinua a sumetente, adversus Iansentanos decertant . Ad evidens est a me quoque praenotatam fuisse pag. Est . illam distinctionem Semipelagianorum tra- Etam a Iansenio lib. p. PAE P. cap. a. de ian senium refutatum iacte pag. 233. eiusdem vol. 3. Nihilominus qui eontendunt Semipelagianos non denegasse ad fidei initia gratiis indifferentis necessitatem , responde bunt se a ransenio distrepare . quod non inter damnatas haereses, sed inter fidei dogmata recenseant Iibe

eatem indoeerentia.

III. Praetermissis Anonymus quaestionibus ad histo--m etiam spectantibus . quas ad fidem directe non perti

M. O . nere fatetur. inquit rem esse cestissimam & indubitatam, haeresim in suarta Iansenti sitione cubantem hane esse . Pod dona gratia talis si , cui humana t-luntas resipere. vel obtemperare non post . Et quamquam ia ex pro lationibus aliis perspicuum lit. Ddem tamen uberiori explicatione commenstraturus advertit primo eamdem quartam propositionem ex eo principo manare, quod voluntas eo semper meessamν

immutabiliter ruratur, quo eam trahit majον - -

prase iisdem repetitis, quae iam singulatim produximus, & expendimus. Addit vero num. PF. 6 Iansenti discipulos post Innoeentii X. constitutionem, quartam, sicut & teteras propositicmes, simulate reii. cere . fatentes posse quidem humanam voluntatem divinae gratiae obtemperare, aut resistere; verum id asiserere adiecta semper conditione , s velit . quae Un rantibus Jansentanorum mysteria fucum suit, pr pterea quod ιu circumstantiιs. in quibus istantas rem ritur , idest sub pondere robustioris coneu piscetitiae .ntitio με o wlle possit. Monet insuper fidem non ad

hibendam esse Iansenio, ubi ait hominem posse gratiae inferiori obtemperare . & gratiae quae cupiditati praedominatur resistere , aut per sum ιiberi arbitrii nexibilem facultatem . aut paullo propinquius per fidem, vel multo plenius, pr nquiusque per ear tatem,

ut dixerat art. a. num. s. siquidem naee omnia mini

me ad ueram libertatem constituendam sussiciant. Quum enim in Iaalaniano systemate cupiditas , eua

in nobis remanet tanquam pondus ad peccandum, non

possit vincere superiorem gratia diae flationem προψ-

tam . a peccato retrahentem , ad boniam intincibiIirre determinautem , consequens est . quod humana

luntas sub illa minus mi ila eupiditate nequeat divinae eratiae resillere : atque his effugiis perperam e nari Ian senium , ut sese a Tridentino auathemate possit subdueere. Advertit quoque Pa . 67. num P. ut suos obtendat errores Iansenium se . Induere larva Tiamisti . . t adhibere sensus co Uui . sensus di-iisi diu uuion m: sed Thomilli , verbis. non reconsentire: quum hi sub gratia efficaci veram potentiam resiliendi cum eeteris Orthodoxis admittant . quam potentiam veram, ac proprie dictam Ian senius reii cit , ideoque affirmans posse hominem resistere pratiaeelseaei in sensi dita . id asserit praedilatarum subsidio aequivocationum . quae in famos duarum d/DAarionum indeliberatarum , pro gradiaum siperioritata inmine ibitium principio mese', caurent. Haec Anony- anus de quarta Iansenti propositione ad paginam usique 69. Mani illismum est eadem ab Anonymo semper repeti: quod tamea ahsque ullo fastidio, & maxima an, mi iue unditate exeipimus i quoniam nil nobis aece tum magis, quam si universa Iansentanorum ectigiae tegantur: quibus scripta opponentes nolim reletrum Iimus sblemniorem de adversario triumphum . H resis itaque Iansentana in quarta propositione est , quod humauia veluntas umina gratia resbiere , O o temperare nou p uit, nempe quod neces rario robuiti

H obsequitur delectationi. At nos scripsimus tom. 3. pag. 337. aliisque in locis , quorum nonnulla P--

monstravimus ad praeced. pro . num. 6. . nee sum

riori delectatio e concupiscentiae . nec robustiori det Etatione gratiae injici vino tim necestatis ; ac Triciutinam Synodum definire . quod liberum arbitrium are tum & exeitatum gratia efficaci nou rapiatur nMessia rara, sed pinit dissentire sit velit. Quartam igitur H positionem , sensumque eiuς legitimum reprobavi .

Quidὶ An non in quartam Jan senii propositionem iraee

re, tam fatrum est . quam es salsum non pertinere ad Itiarum arbitrium potestatem ostendi Dei non agendi, crti hertatem A NEC Essi TATE Poterat ne senuis Iansenii, ab ipso Anonymo expositus . verbis magis expres sis refelli Quod Anonymus addit de Iansentanorum calliditate latente in ea conditione . si inlit , qua in transennam inducuntur ignorantes sensentanae haeretem mysteria.evidens itidem est , a me calliditatem ipsam praemonstrarum fuisse in praefat. ad librum I . in qua de Iansenti discipulis haee litteris tradidi: AM G-. t.

horrent illarum plurimi etiam a necessitat iv vocabulo , p. 31 .rmantes necessitatem ac libertatem pugnare invicem :at uecusitatem nartiralem, necessitatem inclinationis

dis iugatiuι. autumantes nihil esse naturali necesιtate ιIisatiam , s in illud Doluntas propendeat. Hanc vero Jansentanam doctrinam annon exeeratus sum lib. I cap. prop. 4. ita scribens, Haec est communii tiberia itrrai notio , ut sit potejiai anima libera ad faciem dum I non fritendum ', uiae jure ac merito iam ra est Ianseniona propositio, quod ad merendum , vel de merenatim in hoc flatu non ν/quiritur tibertas indissere tu , dummodo a itrium Donte tantarie vitia, ita xt libertas cum necessitate effusistat Annon euncta Iansenti effugia, innixa conditioni istiusmodi. δεοι- modo istit, lib. I 6. cap. 2. pag. 27 . & cap. i. m23'. in medium attuli, diligenterque contrivi Et nos ergo Iansentanae haereseos areana novimus e nec novimus tantum; resutavimus quoque & disiecimus:& quamvis minimi simus Augustinensium universorum; nou tamen indigemus praeuistissimi hujus An nymi

116쪽

hymi si lari doctrina adhaereses discernendas. Printerea nos non tantum facultatem arbitriii Rexibilem.

ac potestatem a fide, O a gratia haliturii collatam

adrersus novantes triaidimus , verum & potentem resistendi gratiae , tametsi proatiat carnalis prout olfendimus ad procitata Anonymi in prop. a.

num. s. id ue a Iansentanis hoe etiam in capite sumus alienissimi. Insuper dii linetionem se tis comm sit ae ditiis explicavimus lib. 4. mp. t 3. quatenus nab praedeterminatione petiistit libera potestas ad oppositum,

non autem ut traditur a Novatoridus, asserenti Inon

remanere sub ineata δει reto sitis tot indisserentia, j. , fuia jura damnatum ess a Tridemino sess. 6. ean. 4. et Et lib. r . cap. it. ad hune modum loquimur Refmnara optime ex ri desiuisissem TH Grini Concuti se sensim cumriptum aedita m. Neq- enim Thomi Rae docera quoia insensu excitati s Cr moti nis Hianae non fit iu uobis potentia dHenriena , ut ea Iliamin vin hi; sed docent tantum, quia non p. τre Oni dissensus cum ipsa es ei excitatione ει mori se, ita ut se sus compositus--ifus an ueri positi irem incit non pusibilitatem. Distinctionem emo se Ius rem sitiinditas, prout traditur a Thomistis salva libertate indifferentiae, non ut adhibetur a Iansenio eadem libertate sublata, admittimus ae propugnamus: atque hoc etiam nomine a Iansentanis discedimus. Quantum denique spectat ad systema duarum delectationum nilat ex adnotationibus xiv. ad primum Aninimi articulum, aliisque vr . ad aret. 'praecedentem . a nobis veram ad oppositum mi6 atem agnosci ,

etiam stib d relatione. radibus alteram ueperat;& eons uenter nullus a Iansentanis e haracteribus ab adversitio delineatis in Auguli iniano systemate adin- 'enitur ; sed op sitis omnino , insignibusque notis illud praefulget& quot Anonymus apices in lans

nium hactenus exaravit. sunt totidem a umenta ad ipsius eriminationes redarguendas.

f. XIII.

Au praenotationes Am mi in quintam I seu i propositionem.

s... Λ D postremam Ian senii propositionem progre-

. diens Anonrmas prismittit in hoc omnes eo sentire , quod Christus praedestinatorum Redemptor his gratias e aces meruerit . qui et vitam assequantur aeternam: Ianianium vero poli Calvinum ad si

los electos Redemptionis nomen limitando . docuisse Chri ilum mortuum pro salute duutaxat Priistimat rum . & tamquam Semipelastianos traduxisse , qud dixerint Chrissiam pro univerus hominibus mortuum es se , aut sanguinem sudisse ; ut habetur prop. I. Se minusianum est dicere Chriseum pro o sus mutus Aemiudus mortuum eme , aut uneuiu/m fudisse. Ait ergo taliam, temerariam & scandalosam esse frane pro. politionem , quatenus redarguit communem sententiam Orthodoxorum , affirmantium Chrillum pruomnibus omnino hominibus mortuum esse. tamquam id sciret Semipelagianorum assertum ; impiam vero, blas emam. eontumeliosam, derogantem divinae pietati , S: haereticam . quatenus enuntiat Christumaun taxat pro salute Praedellinatorum esse mortuum. Ita que hine infert tenendum esse . tamquam fidei dogma inconcussum , quod Christus non pro 'adestinatorum Euntaxat. sed ertiam suo nomuliorum saltem reproborum saluta mortem subierit: & quamvis Summus Pontifex eonstitutione sua non definierit . Utrum Chrsus pro omnibus omnino hominibus sit mortuus; asserere tamen communiter Theologos, esse de fide quod Chrimis mortuus sit pro omnibus fidelibus , qui per baptisimum gratiam regenerationis acceperunt, imo plurimos censere . quod certum sit Grai tudine fidei Chritium mortuum me pro omnibus hominibus nullo excepto, pro reprobis etiam infidelitat, qui nihil unquam audierunt de Chritio . necnon pro parvulis in utero materno morientibus: quamvis nonnulli Theologi numero mucissimi , & quorum sententia ab aliis rei ieitur, & firmioribus momentis convellitur . dmuerint

Christum pro satura parvulorum in utero matemo m mentium neu esse mortuum. Haec Anonymus.

De eensura, qua delator ait quintam Jansentanam propositionem fuisse ab Apostolica Sede reprobatam, nihil est quod modo reponam. Censuram enim illam omni aequitate latam iuisse demonstravi lib. t . cap. re lib. 28. cap. 9. at ue hine etiam Gligi-e,.: tur , quam praecipiti . de iniquo iudicio Ianseminia

. accensear. In cetera Anonymi verba aliquid leviori MAE, Glamo animadvertam. Ae primum Chri itum promeruiisse Praedestinatis singulis eratias e acer, quibus veniant ad regnum , si e Mes gratiar intelligas, suae ex absoluto Dei beneplacito, non ex priacientia

in actum certissime erumpunt 3 non omnes consentient, quod huiusmodi gratiae sint admittendae, atque

a Medistis omnibus reiicientur. At quoniam a nobis propugnantur; sinamus hominem de hix quidquid ei libet proserre . Ad sequentia quod spectat . ti nos firmissime profitemur Christum m omnibus omnino hominibus mortuum esse . Id praelaudatis in locis demonstravimus ex Apollolo seribente a. ad Corinth.

Unus pro omnibus mortuus 6ὶ . r. ad Timoth. t.

Dedit Redemoliouem semetipsum pro omnibur, & cap. a. salvatis est omnium homi me ex Tridentino Concilio sess. 6. eap. 3. Ille pro omnibus mortuus est : ex liniversa Traditione Patrum. unde collegimus testimonia eomlura irenaei. Clς mentis Alexandrini, Athanasii, Cyrilli. Gregorii Naxiantent, Optati Mi- levitani, Ambrosii. Au uilini, Leonis Magni i P-speri. aliorumque . Qui sunt emo ii Theologi, qui

adversus iam e inressam divinarum Aripturarum auet ritatem, plerimmamque traditionem asserere audento ristum mn esse mortuum pro amuibus i Si qui sunt, his Augustinenses unanimiter ad Versamur. Pro par iis quoque in utero matrum decedentibus mortuum esse Chri illam Redemptorem univosorum, mni proculdubio eredimus & profitemur : atque ea praesertim ratione, confirmata lib. cap. t. tersimoniis Ap

stoli & Augustini ostendimu contrahi ab omnibus paria

vulis ori uale peccatum, quoniamro omnibus mortuus est Christus . vide tona. . IV. ira vereor tamen, quin Anonymus existimaverit theologos illos asserere Christum non es Ie mortuum pro parvulis materno in utero decedentibus, qui negant contem iisdem mmulis auxilia sufficientia : nam revera pag. 247. Gabrieli

Vasquea gratiam iisdem insantibus On 3nti audacter

imponit, quod etiam Munatus sit, pro illis montiamum esse Chrisum e quam in V quium palumniam a

nobis sublatam invenies vi. num. D. . .

II. Nil aliud num. a. ιη Ians uimo Red is legi--.mus, nisi a Iansenio lib. 3.-Grati Ch iiii Salvati cap. 21. Mueficium minis Chrissi ad flos PMd θη-t 'torrestrivi, Verum negant ne id Augustinenses The logi ' Nequaquam. Ubm enim iet. de Theol. distipi cap. r. legitur scripsit Iansenius lib. r. de Grati

Christi eap. 2 t. OHuibus illis , H quibus Christus favuinem fusit, quatenus pro eis fidit. etiam os sciens auxιtium donari, quo nou solum possint. sed e iam re ipsa velint, O faciant id, quod σν ras issendum in facietatim esse deemur. pctu e eo, si Iosenio Merhabenda est , ebiunt Sareatis niser Iesus Chrisius diavini fonsuinis pretium pro iis, qui e caci gratia prisvantur. Vides ne a nonis Iansentanam propostionem

ipsemet in loco, in quo eam deriehendit Anonymus,

praemonstratam ὶ III. Animadvertit praeterea Monymus, Iansenium I eo loci errorem suum aliis verbi et ad timere . dum ait de Augustino: Nullo modo mine iis eius consensa umer, est..u Chri s Daininus vel pro inse Iibus in ι fidelitate

M salute mr tuus esse, sanguinem fudis . femet fum

demptisuem δε ise. Patrem orome sentiatur . Haee quoque a nobis praenotata fuerant . eademque Lomnino verba. immo & alia produximus citato cap. 3- eademque pagina a se ad evincendum quintam γε propolitionem in lansiit libro inveniti. Non ergo fraude veritatem abscondere, nec Jansentanam harem renovare studuimus.

ly. Suscipit Anonymus mirocinium Augustini , subjiciens. inam tu rioso set Augustiuo doctrina hac,

qua ipsi calumniose imputatur . nemo nori videt. Addit etiam Chii lo eontumeliosam, &divinae pietati der gantem esse. Observat Jan senium eo extulisse huiuste coctrinae impietatem, ut cit. loci scripserit, Chrillam ara sanctissimum Doctorem tam deprecatum fuisse pron a Iistratione reproborum, quam in salute diaboli. Ait exitialem illum et rem manare ex quo nulla aliast operaudi ratio . quam delectatio victrix : ex quo enim delectatio. quae praevalet, semper necessario, ac invineibiliter suum habeat effemim . 1 uitur Dei mandata . & perseverantiam in tultitia esse imposibilia iis omnibuς, qui desciunt. Si enim iis omnibus. qui non perseverant, impossibilis sit perseverantia; Ch milus noluit ipsis aeternam salutem possibilem reddi,

noluitque ad istos moriem . sanguinem , redempti nem, propitiationem suam dilatari. An unam primum gratias rependimus , quod Ia

senii destrinam dixerit iniuriosam Augussim ; quamquam auxiliis ae defensoribus illis ille non egeat, pro quo filii , & discipuli collatis viribus eertant . Nos quidem Augustinum Iansenio adversari dei miravibinus in Antithesi ad quintam Iansentanam eodem lib.

II cap. I. De eadem propositione tom. 3. pag. 3 r. scripsimus t Demeat divini miseri dia . extinuat m

tium sanguiniis Christi, magnum Redemptisnis opus in

minuit, o Salvatoris meritum . cruriatus, obedientiam, oratιonem vulnera ta jeudit . . tum vero ad

reliqua pertinet; de Vilemate duarum delectationum non semel pertractavimus, & ostendimus a nobis rei iei

117쪽

reiici selectitiones inisu ibris . & ad agendum nece sine impellentes . Itaque δ: principium, unde fluit

L siis Quinta Jansentana, intellimus . Ceterum sementi nostra sunt nonnulli, qui culto Dei iudicio non tantum denegatur Glitiat a Uur a. dc finalis perseseram . verum etiam auxilium si scιως cu)us generis sunt obduratorum quidam, & parvuli maternis in uteris decedentes: fle nihilominus pro iis quoque mortuus est Redemptor hominum universorum . De. monstrivimus enim 6. amatem collationem auxiliorum ad peculiarem Dei providentiam , non ad universalem communemque redemptionem . spectare. Specialissimum quoque Perseseramra donum iis tantum dari, quos Deus a masta perditionis discrevit. & ad salutem medellinavit voluntate escisci. sententia est Augultinensium ae Thomiliarum omnium; idque nemo unus ignorat. Et tλmen ii etiam, quibus aut gratia e ax, aut pres erantia negatur, servare manda ta, & salutem eonsequi nossunt, ut ollendimus eodem 6. & plurimorum Theologorum auctoritate. Iu- Te ergo eontendimus in ea quaestione, an Chrsuspis omnibus omnino hominibus Iubierit mortem . pr riosum favuinem fustitit, praescindendum esse a Scho- Iaitieis contrciversiis, quae ad gratiarum diliributionem, ad auxilia efficacia, M ad finalem attinent persederantiam: in quibus Theolo 'i non conveniunt . etsi Christum pro omnibus hominibus mortuum contrRCalvinum oc Jan senium fide firmi istina, & unanimi

consensione propugnent. I s. U. Anonymus ulterius animadvertit Ian seniano; quosdam ad temperandam quintae propositionis duri- fateri CHV uis uou Iotam pro salute Praedestimatorum mortuum esse, sed etiam pro temporalibtis iliis gratiae chias, quibus aliqui reprobi hac in vita exorma tur. Verum allucinantur, dum ficie effugio a Jan senii doctrina putant se esse alienot. Neque enim diis, tetur lanienius Chrillum mortuum eise ad obtinenta reprobiς quaedam divine gratia: munerar sed hoc cu-krte docet lib. a. de Grata Chri1li cap. 2I. Subscribendum Anonymo, quotiescunque non aber

rat a veritate. & fatendum eli pr.eter temporalium gratiarum munera ad veram mmm numque redemptionem constituendam aliud requiri, ideli , oblati nem pretii pro omnibus, susceptionem commutat cauis . remediarum iniit tutionem , & gratiae praeparati nem atque exhibitionem: quod vero laxe ornnia recipiantur ab iis singulis, pro quibus Chri ilas crucem mortemque subiit. salsum est quoniam licet pro Omnibus mortuus sit, usu tameu onrues beraeficium mor ris e us recipiunt, ut inquit Trideminum Concilium Osi. s. cap. 7. Porro no . de communi illa redemptione. ad quam plura praeter tem Iales gratias exiguntur. scri-π-. s. psimuς lib. 17. cap. 4. c. 7rissus ora is, mortuus quantum ad communem causa n mitiuet. ut tum tueret remedia . quibus mimium iaminum posui .leleri peccato , pretium fa,uiuis fui pro pinu 9s esserens .cti maiis enisu esset cmulum Redemptor . Salvator, ammarum Medicus. 'Mediator Dei, omiuum . nisi pro omnibus metium sitMiisset, I reces fudusser, remedia Gstitui et . numn etiam Himios . reprobis, obhratis. fimis parasset . atque exhibuisseti occurrunt vero inscriptis nostris quampluritna alia his consimilia, quae opportuniori loco proserentur: haec enim sussicium adcommonlitandum in iisdem sc iptis charactere in alium res a I. inlbniano adversantem. H. Vs. intert Anonymus ex dictis sensum vi intae pro-3 positioniς ex mente lati senii nullum alium tale, quam

Cruisus pro nullius reprobi aterua salute moratiussi, nou autem quia pro nulla re Wobis gratia tempo ali obtinerula si montius i qιd utis reclanum ahersarii falso comen lentes. ideo damnatam me pro sitnuem , quιa mortis Cisisti heuestrum ad elicioru u fatalen, re-μ1nseudo, excludit gratiar temporales reprobis tollatas. Iam constat ex praeced. num. nos in eo adversari mim genere nequaquam compreliendi: unde nee Fulgentio Bellelli, nee mihi hoc lan senistarum effugium,

quod Chrillas etiam reprobis temporales promeruerit gratias, in altera parte Anonymus Obiecit. sunt autem in omnium Augustinentium , Dionali larumque plurium sententia nonnulli, uibus nec temporalis pratia consertur. ut sunt pueruli in maternis visceribus pereuntes pro quibus tamen mortuuς est Dominus . Quare non cohaeret Scivillarum noli rarum prineipiis

Jan senisticum illud assertum de gratia ad tempus reprobis distributa, cuius tantum causa iidem reprobi diei possint communis redemptionis parti upes. VII. Ait hoc num. 7. Ationymuς Ian lenianos do- 's lota uti distinEtione, ut Innocentii X. definitionem II eludant. Volunt enim Christum Mu pro filis praedo ' ' Rivisti, peo omnibus omnino hominibus fuime mo tuum, tu qua ultim scilicet Omullus o mutuo redimendi, m/tium παν fano nis fuit susscisus. Demonstrat non aliter sensisse Ian senium lib. 3. de Gratia Christ. Ses isti cap. I. At I senius Pra er sumicientiam pretii

iure meritoque eontendit, requiri ad Redemptionem, quod Gri ius sanauium suum obtulerit ex Intenti uetit omnibus prolit: sed hanc inteutionem nerat ad il-Ios extendi, quibus non confertur delae atro seper νω trictrix. per quam infallibiliter , iuvi utibilitet, .necessario salvantur. Arbitra inur nos , Theoloecis affirmante x Christum pro omnibus mortuum esse quantum ad musti. tu finem O f cleutiam pretii non esse Iansentilatum nomine traducendos, quum id allaruerifit Lovanienses

macenses, Thomiliae , Cardinalis de Lauraea, Vas. quelius. immo & S. Prosper ad obiecta Gallorum .

ut demonii ravimus L sum. lentiam enim hi NFaunt applicationi , neque denegant oblationem ejusdem pre t ii, piissimamque Redemptoris intenti nem, ut omnibus prosit, sed negant tantummodo ipsius pretii o. mnibus & singulis actualem communicationem . Ad praecludenda tamen omnia Ianseniliarum effugia nos lib. I . cap. 4. diximuς orae ter fuseleutiam pretii admittendam quoque esse illius exhibitiovem pro omnibus . una cum Redemptoris in omnes effusa . ae beneficenti lima earitate. Christum ita legitur rom. 3. pag. ῖ6i. pro omnibus mortuum quantum ad si fetentιum ρν rii verissimum est, ct conj at hoc passim .rmari a Patri. lus. c, Theolosis : nee a vi autem . ut praeter tressereretiam pretia admittatar huiue pretii exhibitis r si seni v ad redemptionem stifceret sta pretii fuscientia . emuldubio etiam dam uati Cy dimoues fit ut redem i. Poterant ne meli ut ab .Augustiniano Scriptore reiici Iansentanorum et sugia VHI. Haec cum ita sint, reliqua Anonum i PraenO- ta, stata velociori gressu percurram. Num. S. inquit Ian- .senianos etiam asserere Christum pro Oismibus mortu esse quoad rem munitatem causae , Icilicet propter cat sem seius geueris Dimaui susceptam . Ο pmpter assu viam Naturam omnibus com mιnem ; addunt quoque quod Chrisus media quaedam , . aux Ita seueraIia toti e utri humauo propoGerit atque c ut ιι lerit, idest , erratιonem

homini; ad beatit adinem, Ierem natu omnibus inditam, praedicationem Evangelii. Sacramenta per Christum in liuita . &e. Num. 9. animadvertit haec cunnia ad generalem redemptionem non suiscere ; quum Iaasonius lib. a. de Grat. Chrili. Salvat. cap. 2. eadem docea. dixerit quod nullo mola inde sequatur si ciens a Mutorium omnibus ex tali redemptione emulum esprae ratum. Num. io. inquit ad naeresim quintae prinwinionis eiurandam requiti. Ch sum quisque fateatur mortuum quantum ad tutenti uem pretium ess renti, in quantum ad applicatiouem illiuς pret i per me lia . que redimeHis repe his vere stissiciarer . ita ut Deus virtute meritorum Cir i aliis 1tiam praedestiuatit ferat auxilia vere stipi euria, guibus salus possit Ob- ueri. Num. it. pertra flat de voluntate Dei antecedenti definiens. quod Theolregi satis communiter hanc

voluntatem antrae rente u explicantes aiunt eam esse .

qua fertur tu objectuis . non quidem qVale es in ipse . Iea assera .euas a quibus ais cir umstantiis, voluntatem

Uero consequentem eam, qua fertur in ob efestim, quale

senium vero tib ῖ de Grat. Chr. Salv. cap. r. referre voluntatem antecedentem ad statum Adami aute pectatum , ideoque posito Adami lapsu manere in Deci erga repra L nudam quam dum yelieitatem quae neu de term uatur ad danda ulla sistitientia auxilia , persistius ipsi, sat post iiiii r. inquit id lansen vae dostinae mirifice cohaerere; naria in syllemate

duarum delellationum, quae invicem eoltu 'antur. &quarum superior gradibus alteram insuperabiliter vincit. ille tantum potest bonum agere , per se ferare ,& salutem aeternam adipisci . qui habet gratiam cupiditati praep)nderantem , ideoque aeterna Sus illi, censeada eii ini ibi bilis , qui carent gratia gradibuς superiori ; ae proinde noluit Christus iis obtinere auxilia ad salutem sulficienti. i . Num ty. monet rursus, quosdam Jansenti discipulos reprobis quoque concedere stratias parvas cupiditate intuores: sea quoniam in Ian leniano syllemate necessum est sub huiuscemiai gratii; succumbere robulliori cupiditati pnon sui licit earumdem gratiarum collatio ad statuendam uoluntatem illam antecedentem , qua siluet etiam reprobis reddatur pollibiliς ; neque harum cavillation udin subsidio hae resis cuintae propolitionis repellitur . Num. ia. addit alios Jausenii senatores

eatenus in Deo admittere voluntasem antecedentem salvandi omnes , quatenus tali voluntate Deus vult

ris est salvet omnium hominum in se pretise considerata : verum sensum hune ANstolicae sententiae, Deus vult omnes semines salvos fieri, a vero alienum ei se, Sc longillime accersitum ς quum nee Jan senius antecedentem Dei voluntatem ita accepta se negare potuerit; ac praeterea illiusmodi volunt ac sterili; sit , α otiosa : nee dici pol sit Christum tali voluntate mortuum esse pro reproborum salute. Nuin. denique I . ait

118쪽

I . ait nusinium afferte expositionet dum Apostolici

textus ti aditas ab Augustino . in quarum una expli-eatur de accommoδεω δμintis,is . quatenus Deus vult salutem eorum omnium , qui revera salvantur ; in MIera exponitur de ominibus si uti m , scilicet , de

Judaeis, gentibus, s h. liberis . adultis, parvulis,

Ece. addere insuper ex disitionem tertiam, nempe quia Deus iacit, ut sancti homines salutem omnium velint. & orando roptent. Verum ex his expositionibus minime insertur, iuxta Augustinum, Deum

velle ut salvi fiant solummodo ellam ; quum S. D eior pluribui in locis expresse doceat . Deum velle

salutem minium omnino hominum , praesertim istia de Catechiz. rud. num. sa. & de Sp. N lit. cap. Chri ilum autem pro omnibux mortuum inirmet lilia

. O' impers. eap aliisque locis innumeris . inando i itur Augustinuς lexium illum Apostoli exponit

de solis electis , Ioρίων δε -:Murate Dei obstata in rimat ι a. ers.s Peiasiavos Semipelagianos . qui Iositum oe Dei pra electo um salute rejiciebant e at voluntas ista con inuens & abGluta non excludit voluntatem conditionatam & antece dentem salvandi reprobos . Perperam emo Iansenius in patrocinium erroris sui advocat Augustinum. Haec

Anonymus

Nemo, ut etiam in has pramotationes aliquid animadvertamus, debet Iansminisse seri eo quod seri serit Christum rectissime diei pro totius mundi redempti ne crucifixum , propter veram humnae natura fusceptio . propter communem tu primo homine emmam perditionem . propter uuam omiatim naturatu. o vetam

omnium e sam in veritates captam , ut nos diximus tom. p. pag. 336. sunt enim hae phrases ae verba S.

Prosperi ad O. obtellionem Gallorum , & ad primam

Vincentianam . Nescimus itaque eur Anonymus haec inter lati seniana effugia recenseat. Imo s accuratius ansenium legerit lib. r. de Grat. Chri 3. Salvat. east.2idi perci olet allatam Prosperi ei elieationem a Jans nio reselli: quoniam Prothoo aut, io, G docti, - - t. πη quam in scriptir suis Latet in Christis is p eo

omnibus, nullo excepta , se dedisse redemptiovem . t e Ierurit fixum esse, veri mortuum ; atque ex hac salsa de Augustino opinione audacter prociaere ad interpretationem aliam, quam traditae a prospero non viretur praeferre his verbis: Hine eenuinius, veriusque res'

a mus , dici se.dedisse redemptionem pro omnibus, Me s , pro nu ersa sua Melisia reto orbe disimis . Amplectentes itaque sententiam ac verba Pro mi, adversantur Ianienio, non ipsi adhaerent. Vide Fhilippum Van-Waure.lib. c. pag. ra. Janserviani item dici nequeunt , qui docent sinsulis nominibus conferri auxilia quaedam generalia id si quidem tradunt Thomi me, horumque celeberrimus et homas de

Lemos, prout essendimus h. μ num. p. Enimvero quod auxilia supernatumilia cc iutri rea universis ii minibus iatu conserantur , 'effata antecedente Dei voluntate, &humani generis Redemptione, scholallio est quaestio. non fidei decretum . Fatemur . quantum ad num. 9. attinet. requiri ad communem redempti nem . quod sufficiens auxilium sit omnibus νωρον tuur, ut recte hoc in imo scribit Anonymus o sed ho tamur, ut sibi conlians, dum nobiscum congredietur, a prae ratione ad distributionem pertransiens attendat huiusmodi vocabulorum discrimen . Reminiscatur quoque , scriptorem, cui diem indixit , nulli i docuisse auxilia senicientia non esse omnibus, di singulis h minibus praeparata, sed iis his instituendo quaestionem 6. ,. disputasse . Dum ipsi anisi viis e uia snstitiis om

p. 43η. Minimbus mon solum parata sui O eQibita . verum 4 ,4 etiam pro quatilet temporis eircumstantia, praesertim urgente praecepto cellata di defintilse, quia Detis omnibus in svulis paravit, exhibtiit, O quantum es ex se nulli prorsus mortalitiin deumat supernas illuseras;

net, etiarumque gratiarum Mursecentissimam Iareitatem rnon de praeparatione , sed de Miuali receptione tantum halitaste , sibi iendo positionem alteram . Nou se de fide , qtiod a ilium gratia omni As misericord

ter exhibitκm. ae praeparatum , .mris reapse recipiant.

um itaque Anonymus poli varia in quintam lan

sentanam propci itionem maenotata, paRina tandem 6M concluserit. Glius prope Brisuis tertinet o proprium Iem sum eise , quod Deus voluntate aulecedemi velit Omneremiana iues salvos feri, quod e turtute et tantasis illius antecedent , illis omnisas , O suauiis coisserit, Mulerit, atit saltem 'aeparaverit auxilia sussc euria ad fatalem revincetur ipsemet suis verbis , si Theol ρis auxilia sufficientia singulis parata fatentibus obi Grit haeresim propostionis quintae lansentanae . Ad te

. constat ex praeci num. 7. et tam Aupullinentes pinet sufficientiam ae ma itudinem pretii ad communem redemptionem. requirere es dem pretii oblati eri ,

ideoque iudice Anonymo Jansentanis undique opponi. At quod ille subiicit ad hanc oblationem spectare, tit.Deus virtute meritorum G si aliis , quam praes sis Berii ThGL Tom. VL

IO IV. CAP. I. II

natis conferat auxilia vere finicientia , aliqua indiget explicatione nam quod revera ob Christi merita aliis

quam praedellinatis eoaserantur auxilia . certissimum omnino est; quod autem horum auxiliorum collati descendat ex voluntate Dei antecedenti. & ex communi Redemptione, non ex voluntatem eque rete, atque

ex redemptionis & meritorum CF iiii oreticati salsum est, aut saltem positum in controversia: siquidem voluntas antecedens , & communis memptio ad omnes de singulos homines extenditur ; ideoque si ex aut cedenti Ici voluntate, &Christi Riaemptione a

xilia sussicientia conferrentur aliqui et: deberent eadem ratione eonferri omnibus t atque iccirco Mediit econtendunt dari omnibus auxilium rufficiens, quoniam huius di tributionem referendam putant ad ipsam v luntatem Dei antecedentem . Ad ri. constat ex lib. v. de Theolog. disciplinis a nobis non repudiari sententiam Thomiliarum , qui aiunt antecedentem v luntatem Minotare homines secun m se iseeutos, Vm D. Llin Iatem vero consequentem comtarari aurationales in certis constitutas circumj liis; & ulteriuς ad illam addere omnem , quo omnes ad salutem per-

riarum munera. Tradita autem a nobis haec notio a

te dentis voluntatis nequaquam nova visa suisset Ano nymo, si auctores laudatos s. f. pervolutasset: at s let oriri ex rerum ignorantia hominum admiratio. Systema duarum delectationum ιnvincibilium . quam mnum. 12. rursus Anonymus meminit, Augustinensium neminem propugnare conliat ex dietis . Referri quoque a IanIemo voluntatem antecedentem ad statum, qui A evaricationem praecessit, nos ante An nymum tradidimus tom. t. pag. χ88. & ulterius,

quod ipse non feeit, inanem illam sanianti elusionem

resutavimus . Sunt tamen ex Orthodoxis nonnulli,

atque hos inter Ioannes Dri edo in libro δε Captis.

cent, Deum votuisse faliure em es homines fecundum primam naturae humanae institutiovem , tu qua recepit

Adam pro omnibus hominibus ν titiam, per quam δε

vari possent; non tamen habuisse Deum simi m seu palim voluntatem circa omnes homines, postquam ilians lapsos iis

Adam trinovit; ut inquit de ea Dited is sententia

Danciscus Maro lib. 4. de Provid. cap. I. un v. g. SurienEtsi ergo falsum est , & a nobis quoque reie1tum ,

quod antecedens Dei voluntas solum pertineat ad 'tum innocentiae; non tamen ob hoc tantum san senius tua . damnandus esse videretur. Si quis etiam voluntatem antecedentem ita acceperit . ut velit vocari antecedentem.

ro . yrrhic tenda ab afuuectis . seu a partitutoribus ei eum inuriis; non erit statim Iansentanae haereseos culpandus ; nam hanc esse S. Thomae, omniumuue Th mistarum sententiam seribit idem Maresus lib. m. de Attris. ean n. . & revera id S. Thomas disertissime docet t. p. q. arr. 6. ad L. Quod demums,h. ait Anonymus num. t s. de allatis a Iansenio tribus . .. io. Augustini expositionibus; primum recolenda sunt quaep de iisdem expositionibus tradidit opusci' ea ara. d misimus Cardinalis de Lauraea, de quo . 6. num. II. Deinde animadvertendum est nos etiam lib. S. cap. I.

adversus jansentanos scripssse instri rejici a sanitio Pr

toparente Augustim aute cedentem voluntatem falli diomuer e us interpretationer supra recensitos de voLη- rate emeaci in abstula accipiemias esse, quam praese tim uolebaut admittere Petallo. . Vide tona. i. De

Theol. disci pag. 39ῖ. Ex his autem omnibus conllat ipsa Anonymi praeficitata in quinque Iansemi propositiones fuisse a nobis praemissa . omniaque dogmatist tum essutia fuisse diligenter dispuncta ; & consequenter praenotata ipsa vindicationibus nostris sulcrum ν sidiumque prae e. IX. in postremo primae partiv articulo demanstrat Iam Monymus suinque Jan senii propositiones necessario fluere ex principio duarum delediationum invinci, ium: quod utique a nobis maemonii ratum sala tom. 7. pag. 716. & seq. necnon an singulis huius articuli. m. adnotationibuς. Itaque necessarium non est, ut de his. in quibus convenimus. fiat inter nos diu tu na & acerrima e certatio. Si nos gratiae, quae robustiorem concupiscentiam non superat, anteced tempectandi necessitatem, & non veram recte agendi potentiam, delectationi autem victrici, aut eoncupiscentiae praedominanti necessariam . &a sola coalitone imis munem operum reciprocationem alligavimus; excusare errorem nostrum non possumus t contra autem si in parva deludiatione 'tutatem agendi, atque in delectatione superiori agnoscimugiit talem indisseremiae; noa poterit adversarius criminationis, Scalumniae suae magnitudinem ullatenus occultare. At proh Deus immo

talisl Poterat ne quispiam illas Jansentani erroris syrtes

accuratius vitare, quam sepenumero repetendo . - m.

119쪽

11. AUGUSTINIANUM SΥST, VINDIC.

vetare t Fraude haec , α limitia a nobis diei ubique Anonymus cumirat , nivri ex charismate id asserat , alii diiudieent. Nolumus, ut senismi Reditata -- lateat iudicium clarissimoriun Theologorum , quibus libroram nostrorum discuisio. dc eensura e missa fuit . quorum aliqui . & quidem Μωistarum asdicti Hrtibus, non silum agnoverunt. & declararunt in illis defendi Cardinalis Norisii, re Antonini insis la doctrinam, /udicis immitinem a Jansenti errori si mram quam Theologis mnibus eomperium est', sentem quinque propositio num non elle delectationem victricem ν λ- . prout ab Augnificiensib iis traditur, sed delectationem ipsam fatali necessitari adstrictain, di a Libertate miseere via seiunctam. ut statuitur a iansenio. ud vero plur a neus arti iose, 3e I leniano sens dicta esse Mnonymus ubique scribit, nsi in nsoribus visum est omnes Iimiteς uitatis transceniam , Meoque in marunt ignorari ab ipso Anonymo reislam Hadriani VI. de quo Ludovisus Uius Lib. v. De Tradendis diasse. prope finem, Omnis et omnias Catholimra m d ba . quantum fas esset, bes a solAn imerpretariis, mi e ; ac monitum S. Ainanasii seribentis Ora orsis Arianas , de ancipiti qmam horum haer sicorum enuntiatione r me fi ovis ex ore oris sim-kiciter diceret, ni seget, quod male suo Minis da Mediso. quippe ibi bina mens superarer miriorem I euendi morem. Et quantum ad Fulontium Bellelli rectat ; addiderunt , eo iam vita suam in Romanη

Eeelesiae communione . si ambiguum quid & minus exactuan protulisset, serumdam suisse Auonymo prae eceptionem illam Facundi Hermianensis lib. x. cap. Non ex levi fouo υerborum , sed ea inremtione uis nitu timamia sunt qui iucuntura. dicentis editem tmemis, eum iam per Ana defuina est , excommunione redigi so matur. sis e aliaque plura viri sapientissunt, quos Roma plurimi facit, eelebrat. de veneratur. mole

runt ietvanda fuisse ab auctore lauseris, Redites , si1 quid in seriptis nostrix ossendmet exhibens aliquam Iansentani erroris suspieumem: quae tamen omnino evanescit, dum a n inis sab desinatione relatiis vi, Ariel defenditur libertat his erentia. X. Postremo Anonymus inquit sistema duarum deis testationum , quae sint reser me victrices. sententia ritu, Hyacinthi Amat de Gravem e rura Praedicatorum Familia luisse ab Ecelesa iure optimo -scriptum ,

tamquam virnImtum principium . ex qua fluunt damnatae Ia enii propestiones : ita enim vir cl. seris

psit in Epistolis , quas Benedictis XIII. Pontifici Μ,

Verum theologi huius judicium ae erviendum estri inde liberata delectatione victrici, & rei ante; tum quia eodem in loco, quem citat Anonymus M. O hoe vocabuluin neeethranti expresse additur is oti ni re atrie vi triri tum quia vir praeeurus norare non poterat senisnliam Joannis G etales, & Ant hini Massilis eiusdem Ordinis, de qua f. a. num. 4. dc f. tum dearum quia idem Gravesen alibi stribit,ex Υhom illis alios triuere emeacem gratiam emitative distinctam a sufficienti ἔ alios autem velle gratiam cacem non diuinitii ex entitate , seu ex natκra sua a aratia fusciεnte, sed teretum penes intensionem gra- , duum esιacia. quibus superat gradus malitia uvium ris creata. addens alia plura, qyae gratiam matι-victricem dilucide explicant, &-rie confirmant; prout conliat ex cit. a. num. 3. Quare spem to quoque P. Gradelanii iudicio, quinque damnatae propostiones suunt ex duriteis delectatisvis ostemate, prout a Ian- senio statuitor cum antecedenti. atque inevitabili ascessitate; non autem ut in Scholis nostris traditur . necessitate illa seclusa, & cum libertate indisserentiae quemadmodum interitus liberi arbitrii, & peccandi necessitas consequitur ex decreto absoluto, de ex gratia emeaei ueraclitante , prout adstruitur a Calvino ς non vero ut salva libertate . de fatali neeessitate se.

mota, defenditur a Thomistis.

Findi ηιαν libri De Theologieit disti glinis ab iniqua Iansmianae hae eos calumni . NUllum lan senianae haeress eharacterem Seriptis

a me di aratis inesse non tantum evineunt superiores adnotationes. sed etiam Theologi doctissimi untiarunt: quorum aliqui dixerunt cominae a orthodoxiam esse satis manifestim ex propositi nibus tertio Volumini subiectis, a sexagesima seeunda usque ad octogesimam quartam; aliqui vero affirmarunt omnem erroris suspicionem a me procul amandasse. dum prelatione ad librum im enarratis Jans nianorum effugiis, haee omnino vitanda praemonui , de subi nde mandavi litteris e Simae re M-ν. cir ab o

-ri. Ad hane declarationem, non ad animi fraud lentiam erant ab Anonymo revocanda, quae ipsi aut 3mbigo visa sunt , aut fuerunt ignora : maxime quod non semel. sed innumeris in lisis, addito etiam Iureiurando, quinquE damnatas propositiones eadeae perspicuitate prostri erim. & eompluribus quoquς λωgumentis oppugnaverim. Quid enim magis e sint neum multati, quam ea . qim in limrum lection instura di me ilia videntur . sum aliis, quae obvia& aperta iunt, mmparare ant quid magis sin dissonum atque iniquum, quam sententiis exuram traditis omnino neglectis ae praetermissis, ex Miis obse xioribus, atque e suo loco divulsi . ori doxis stimmoribus 4eeusationem intondere t me autem artificio uti Anonymum, ae inseper in delectis a se locis C tholicorum placit a damnatis erroribus non se radire. 'uamvis evidentissime constet ex dictis . Mundam

collectione meum is rum , quae sententi in noctram comprehendunt, & ponderatione pliorum, quae tantam in ejus animo indignationem excitaverunt , ut nos odisse .videatur eane peius de angue : atque id

peris, propitio Numine, Usredior.

quod fere totum versatur in exponendo A gustiniano systemate; lib. xiv. eap. L hae e leguntiirrsenseuius statuit in Mam gratiae in ri Hati- vi'r' ri, quae a ιιι beratis inifrentia liberi arbitrii penitus seiuncta est. NM tera dicimus isdeliberatam quidem es iuue vitia noem, quora ν ἐπ-iratur aD o 1 in pruina. per mimum actum in Hiberatum innim merem nisi acere ut liberi arbitrii disi, retus amemsus, firmi me tenemus . cum meritum haberi προ-ους ne mie rentia Iliaetatis. At hie deIectorio e uina es cum delibreatione comparate ad aerea, qua ciunt uo a ιibero arbitrio hae selectatione exestato Et paucis interiectis: sequitur quidem ex hae Hraei d sectatione . DIIibiliter sectuς. eo quod animus a Ioctatur b-um, ovi masis delectat; sed se Misare libere , quis adeo in hae vita delector bonum asi uod,

ut nequeat tu eo nureis i raim aliqua mali. Ac rursus ibi. dem : μη erso vis. neque nostrastumariqui mons mdelictationem victricem iuxta Iansentana demta. H. Lib. xlv. eap. t t. solvendo argumenta adversus se infratiam per se efficacem memini his me strississe 'maeo quia sub fratia in ei non rems .eo Mesas ad oppositum , dum operatur in nobis visis, O rarit, Mi faciamur: id enim pr sat per fremam inluminatis.11.m, O ino rationem sanciae in Duir. at non latim. a nebir verum sub omni rationa Deri , ,-m sub

omni ratione λην a ponat, rapiatque in se memem . animum isti meo ditate, etia iis verum bonumque in ommuni protendimus . Neque indueit 3 Da eiaco neces statem. propterea quod . . sit insuibiliter σων immeum σε : naenquam enim eveniet, Mi no inplectamur silemma Muntate quod nos maris trahit magis e da. uesar, quana Μ ipse Aetitiaris . Dorea votauras , in delia

alio animi flerseverat; edi nihilominus id potes m

a Hevitudine honitatist . ideoque potest alio amare δερ rari , edi ex maudi desectamne marrescere. Ibidem: Gη- rado possie hominem disseniam etiam in sensu re e minationis o axe rationis divinae. Itemque: Ausustinas Meet nor nerassatio θεκi quod magir desectat. summanerestate pro ii auibiti consereti me actus, mn pro ne Miloηe possibilitatis ad actum os situm e gwo sensis ne

res est ut stinamur, quo diu sedere volumus , festa

semper potestate non υσυπῶ quod Doruuetur. Hl. Diximus paullo ante a nobis in Praefat. lib. xvii. haee , rejmis Iansentanorum eavillulis. pr nuntiari: Sincere tenendum est riri in hoc flatu mariam cui voluntat sidere. culpabdi renitoria re seisi s iam tib etatem indi eremiae in Ar e iam . quae eum am natione oe voluptatefiunt, non sincere ad merisum. -Id. meritum: Iibertatem inbitrii non em ere absque elis.

120쪽

DISSERTATI

M, potestate, ae dominis. Eo loci animadvertimus illam Jansenia norum aquivocationem , quae in nobis mendaciter & iniquissime latere dieitur . ita de quibusdam recentioribus lan senii esseelis pronuntianim :Illud quMue co-edum posse istantatem a gratia excitatam era reluctarit verum cne reluctanai potestatem durine aut, quanditi voluntas actualis eratiae inspirari emovetur. isa ut libertas Disserentiae nunqtiam astu rem

aι Db vinelei riseetatione. Verbis ita e . nou re sa Hesdei Pti sunt a damnotis erroribus aheni. . 3. IV. Cap. t. eius in libri Iansentanam haeresim ex-τ 3 ponentes verba haec adhibuimus: Ait Ianhenius impos 3 7 sibile esse, ut vigente fausta Aetitiatione imettum ρυ- Iera desiderium G eonsideratio pereati se e contra Iub υλidiori coneu ferentia nece Lario libertim arbitrium

succumbere . . . . Nos contra contendimus nullam desillationem injicere vinetitam libertati , nisi summi bovi polumen gloriae manifesti , atit boni, ut inquiunt . iucommuni . extra quod divagari nequit , inluntatis instinctus ς propterea quod Me duo taurtim tollunt inuisserentiam Aduii: ideoque sent quacunque gratia proe tus potest in/quias reluctarι , ν ta quocunque premente cupidi tate mles /ustus perse orare . Atque poli unam . alteramve lineolam 1 Nam sententia re sera nec sempereratiae deise ationem ini insuti Mentimur e neqtie necesse est, ut sequamur Pod maeis et Iat. Eademque Eagina et Satis quippe 6 ad prostitanda fella Iaufemi , Iub parva desectatione seram pote uatem agendi . atque sub desectatione victrici potessarem aenoscere relucta l. EM M V. Tertio autem rapite produEsis Jan senii verbis . hane illationem depromo. Ergo per Iausenium qui uis meretur, necessario abripitur a fueristri desectatione pqui sero peceat , uecessitate Decumlit stib premente cupiditate , m tam meritum , quam demeritum utilia alia ratione dicitur libertim , nisi quia est υoluntarium . O posita autem Jansienio doctrina Augustini hane statuo

adversus Iansentanos consecutionem : Ergo docet Augu- sinus non posse eum Meessitate permanere libertatem ambire i, non motum culpabilem , non pruria acceptum m eatum , non meritum spectans ad mediorum elestionem , non domeritum. non opus aliquod dignum retributione ,

vel poena . Huc spe tant subiicienda proximo β. 4. quamvis haee abunde demonstrant eoς, qui aiunt nos cacem gratiam constituere in delectatione indeliberata, iuυincibili. & necesilaute, vel ratione omnino carere , vel oculis.

g. II. enissimae fastatis eo iucuutur , qui aiunt negari in Serm is nostris aeristiam sui ieientem ab ecthaei diuinctam.

. .. I. UNimvero libro tri eap. it. explicata gratiae eL pax.34M XL fiocitate, haec addo de auxilio sufficienti i sicarnalis detectatio . cui hama Iuutas obstrinoitur . illius eratiae issectatiani praevaleat, frustratur Die Doe u , cy redditust in frax : haec est gratia fuserens . cui libemm arbitrium qua re Muter resistit :quam sufficientis gratiae descriptionem esse illam , Tam tradunt Antoninus Mais liε . & quidam alii Tho-m istae, constat ex 2. num. 3. & 6. m. . II. Iab. xiv. cap. 8. reiecta gratia Amsinissice suffi-Gς- s cienti, ham litteris trado e Est ergo gratia fuscien e sensu Thomsim . ae x sero. iiD , quae dat posse , mutvlis: & quam Wis eo loci satear, me discedere ab ea Thomistarum sententia, quae tenet auxilium sufficiens.& emcax inter se natura. ae Derie disterre . ac potiuet amplectar sententiam alteram , quae censet eamdem gratiam, quae in uno est escax . in altero esse euntaxat finicientem ; ostendi tamen f. r. hane asserti nem meam a Theologis praestantissimis . inter qiuneminent quoque Thom istarum nonnulli , plenissimist calculis approdari i atque in eo stam esse noliram eum Medistis disceptationem. quod nos ad aflum requiri

mus gratiam seipsa emeacem . non autem controve

sam statui in deneganda . vel adlimenda dii findi ione illa entitat is divinorum auxiliorum . Ceterum quod ad F sentem rem attinet; eodem cap. 8. scripsmus: Pare iure discrepamus a Iausenio circa gratiam inest eacem. Primo enim fatemur qualemctimque gratiam iis Me flatu . sis parvam , si e magnam , es eratiam Cissi . mmae d se imus dari gratiam inesseatem . cui voluntas νε it. Ac tandem μ' stratiam sine e tem dari nobis potesatem implendi diυira maiaeta , eamque veram in propriam , Ied non latito validam edi expeditam . ut ad ponendum actum nons ι necessariae alia esticax. Legendas Nordias in Iaufeniani erroris e Iumnia sublata cap. a. Vide, num a Norisio latum , ut aiunt. unguem distemus. . III. Hue manifesta sunt, quae leguntur eodem in eapiter Gratia sinciens . puae imperfectum actum. alia quam scilicet mentis eouusbationem , ae pium voluntatis motum predueit, etiamsi ad actam umn trahat , ex ΛBerii Theol. Tom. VL

O IV. CAP. II. Pas

ad illum ordinatur . ad illum recitat, ad illum etiam , nisi reluctaretur per 'ersa voluntas, foret e cax. Et ibidem rIn pia tua astactione, quam per grat/am Iusscientem nos

dicimus hominibas in pirari, triaustur veris, mu gusedem executio, sed Dera potestas, quamquam non ita ex

pedita , ut re se prodrat in actum; quia ut diximus . Mir gratii d edius est, sed inluntatis humanae obicem ipsi gratiae opponensis . Porro quod diximus de potentia non ita evedita, ut prodeat in adium , restillime dictum esse . atque antea traditum a Theol nigmaestantissimis. & ii tenue vindicatum a Cardinali N risio . demonstravimus capite I, 2. num. 9. &seqq. necnon 3. q. num. I. & DIU. Guid vero in dissertatione adversus haerentniansentanam, sive in xvit. libro Seripsmus in Priniat. pag. 3Ir. Sincere enim, o absque sermonis ambι-Su tate leuendum est. nunquam 3otis deseri as Deum ipsi prius aeserant, nee de e illis gratiam susscientem , dum p raecepta femore istunt. Addidimus 34 a. scap. 1. ut constat ex meced. j. iustum habere pote- 3 3 statem perseverandi, & quidem a gratia sumetente , quocumque premente cupiditate , atque sub gratia . quantumvis parva, dati seram potesatem aseudi , e haerenter ad ea, vae praemissa suerant pag. 139. minima gratia actuali posse homines resuere cuilibet Wviscentiae. Capite item eontra secundam Ia sentanam statuimus hane Auguli inianam antithesim :Augustinus aenoscit in hoc satu non solum adjutorium quo, sed etiam adjutorium sine quo non . sve pure suffiiciens. In eodem eap. q. ad obielta lausentanorum respondit Gratia Doriens nou dat mile re unctum cum actu , di proxime est metum, in expeditum , couce M. Non dat posse ab actu fiunctum . incomplerum . ueto. Et ne aliquis tardioris ingenii . & Augustinianae Scholae ignorans loquendi sermulas, ad ea

voeabula pose comptatum atque expeditum.corrugaret besas nares. advertimus iteriam illam a nobis appellari potentiam proxime expeditam. quae ut ponat inum rat am uberiorem non posmiat. Rursus prope finem illius thesis hale scripsimus: Suffciens est eratia quaeli bet , quantiamvis minima, licet requiratur gratia Haed terminaus, ut ad actum rei a applicertit. Quibus an lucidiora ad gratiae sufficientis commendationem produci valeant, ignoro. U. Attamen de Gratia fuse enti. de quidem ut distinguitur ab emeaci, lib. 18. cap. 8. data opera pertra

Etavi: ibique haee mandavi litteris: Iusti . fuscieutem: iezz.κratiam adesse , O neminem deseri a Deo , nisi ipse Deum . s. reserat , eum omuibus Catholicis profitemur . Item: ILIη tantum in quoio 'aver stur, num re se auxilias scisistis snstitis emu uo homi uibus usu Ium parata ut o

exhibita, verum etiam pro qualibet temporis circumitan tia . cla praesertim urgente 'acuto retiata. Ibidem: Haberi veram eratiam suffcientem , etiamsi non inoiretur a Domi uo Lausea tarariae desectatio, quemadmouum amversus secundum propositionem Iansevir propugnoimtis , repetimus in pr.e entia. Rursus: Est ergo valde probabilis, in Sciatis retepta sententiis, omnibus indisi iaminatim dari f. teretis eratiae adjutorium . Iterum tDeus pro omnibus ae svuIis remedia falutis Assisuit , para itque . exhibivit. in Pantum esto se nulli mortalium denegat supernas illa attones'. atiaraimque aerati rumhe rentissimam laetitatem. Praeterea: Cuilibet silesi, nisi libere must obicem, adest gratia orationis. qua impetrare potes auxilium immediate sinciem ad ι D. da manuata. Erit ne posthae, qui absque turpissimo mendacio assirmare audeat nos a nomine gratiae se cientis abhorrere . quoniam illam alicubi appellavimus ineficacem Erit ne, qui sine manil esta calumnia ponsit asserere, quod in hae gratia non fateamur veram recte agendi potentiam , quod gratiam justis auferamus. quod negemus singulis viatoribus paratam esse,

atque exhiberi Si erit qui haec effutiat 1, negabit quoque solem in meridie splendescere. f. I M. Decipitur, o alluet me qui uis ait mos existimare mliqua praecepta es iussis impossibilia. I. TUstis liquidem susscientem gratiam adesse testati J sumus an imis praxedenti laudatis. Quid e-

nini his verbis expressius: Sincere ab gue sermonis πι- ambieti tale tenendum est, nunquam iustis deseri a Deo, μ- sii.

tibi Detim ipse prias deserant . nee Aesse iliis gratiam sufetentem . dam 'nepta seruare istant ρ Quid iis lutulentius : Quacunque memente eviditatem vi iussus perseuerare Quid uarius istis: Iustis susscientem et tiam adeo , G neminem deseri a Deo . nisi ipse Deum

deserat, eum omnibus Catholicii profitemur Prosecto haee tantum accusatoribus universiis ora occludunt.

II. His adde quae scripsi adversas primam sans et nianam lib. 17. cap. I. Ipsam enim pm sitionem p. i. s. refutavi ex Augustini vernis lib. de Fide contra P a Mani-