장음표시 사용
191쪽
1 α Quaesis VII. De esse libus Peeeati actualis
intentionem eius areidit s ut eorruptionettura consequens , vel etiam ipsa --deeentia aes euis: Et iteo in hoe , quos Iibenter fieri , punitur ἡ dum ex hoe , quud Iibenter faeit, aliquid acerdit prater intentionem erus , quod voluntati eius. adversatur.
XVIII. Observat insit per S. Thomastum hoc a.. 2. ad T. tum in 1. dist.. q. I. a. s. citato. ad 3. Qu)d paena ordinatur ut medietna ad culpam ,
sed non semper ut medietna illius , qui peeeaoit s qu)d enim latro fuspendatur , non ea ad eorrectumem ejus s similiter, quὸd homo in inferno damnetur : sed
quantoque ordinatur ad par am , ut me-ADina alterius a sicut fur suspen itur in
bonum totius eommunitatis , ne passimis furta eommittantur aliquis in inferno damnatur ad deeorem Uuiversi, ne aliquid inordinatum remaneat, si euu
An Peccatum aliquod inducat Reatum. Poenae AEternae , & infinitae
r. π π Ane quaestionem etiam tra- ctavimus Tom. s. in I. par..
Ω uast. v. de mina. Damonum Dub. s. ubi contra errorem Orio eniadscriptum ostendimus , poenam Da . monum , & Damnaetorum aeternam so-re , & finem nunquam habitura ima; quae veritas est de sideia Ut tamen S. Thomam sequamur , qui eam tractat hac g. 8 . a. 3. eam leviter attingemus. Qui x verb art. 4. statientiquaerit et an alicui peccato debeatur
poena non solum in duratione . sed etiam in quantitate infinii a ; ideo de hoc etiam sermo erit II. Dico ergo primo. Aliqua peceata inducunt reatum. poenae aeternae :ea. scilicet omnia, quibus caritas ex
tinguitur ; & quae ideo mortalia dia
cuntur , qu ad caritalem , & gratiam , quae est ammae vita , deleant, eamque reddant spiritualiter mortuam . Duplex autem est poeni peccati mort xlis: una damni , quae consistit in detrimento omnium bonorum , & praecipite in exclusione a Regno Coclesti ,& privatione divinae visionis; quam
expressit Christus Matth. 1 . Via 4 I. Diseedite a me maledicti, & Paulus x. Cor. 6. v. s. Iniqui Regnum Dea nompossidebunt Et ad Hebr. 11. V Parem sequimini eum omnibus , ω fa crimoniam , sinὸ qua nemo videbat Deisum. Alia est poena sensus , quae posita est in eruciatu rei sensibilis , de
qua mentio est Matth. 3. v. Io. 13. νας 2. 1 F. v. 4r. & alibi saeph dum impii dicuntur in ignem mittendi. Deis utraque hac poena loquitur praesens assertio , qu bd aeterna futura sit: &quidem non solum ex lege a Deo lata , qui sub poena aeterna peccatum mortale prohibuit sed eκ natura , &malitia peccati mortalis, de se poenam. aeternam inducentis III. Probo prim5 sc. Deus , curi sit Iudex iustus, non punit peccRI gravius, quam mereantur: sed punit
peccata mortalia poenis aeternis ; ergo tales poenas meremur . Min. in Sacris Litteris manifestissima est. Matth. 2 s. v. 46. Ibunt ba in supplietum aternum ilvel ut legit S. Thomas: In eom tisi nem aternam . Quibus aperth declarat , non solum ignem in serni sore aeternum ; sed etiam combustionem cruciatum , & supplicium Damnatorum . Item Marti 3. v. 1ο. dicitur: Qui autem blasphemaverit in Drritum Sanctum , non habebit rem Usionem inta. aternum . ρκ reus erit ateνni d.ticti Et x.. ad Thessat. r. v. o. de. iis, qui non obed tint Evangelio Domini nostri
Iesu. Christi , dicitur et quod poenas dabunt in interitu aternar a faeie Domini IV. Neque dicas. in sensu Scripturarum aeternitatem non semper synificare durationem, quae proisus sine ea reat; sed durationem ad longum tem pu
192쪽
piis Nam sicut supra citato loco resisPondinius, Ma n praesenti dicimus: quod ei si alicubi nomen ater sum in Scriptura non significet durationem sne fine . dum tamen loquitur de poena Dimilatorum de Aterni late rigorO-
se tali , de nunquam finem habitura
loqui , patet , tum eX contextu . tum ex communi sensu Patrum. Eodem enim modo Scriptura loquitur de aeternitate poenae Damnatorum , dicens , eam fore aeternam, ac loquitur deis aeternitate vitae Beatorum et sed vitam Beatorum fore aeternam, idest finem nunquam habituram, nemo unquam in dubium vertit; ergo Sec. Und D. Gregorius l. 4. Diat. C. 44. Consat inquit; ε' incuna ιnter verum est, quὸου sicut sinis non erit gaudia bonorum g
ita sinis non erit tormento malorum. .
Nam elim veritar ae eat : Ibunt impii
in supplietum aternum , sum autem invitam aeternam g quia si v 'rum es, quod tromisit, falsum proeut dubio non erit , quod minatus e si Deus . Propterea Coniscit. Laterania Capia Firmiter, sanxit rq ubd mali reeipient eum Diabose petnam perpetuam,' boni eum Cbriso gloriam
hoc art. 3. sic e Peccatum, quod ponit deordinationem de se irreparabilem , inducit reatum poenae de se irreparabilis, & aeternae; quia cum reatus poenae sit effectus deordinationis, manente deordinatione debet manere reatus r. sed deo di nat io, quam ponit peccatum mortale, est de se irreparabilis ;ergo inducit de se reatum poenae &L. Min. prob. Illa deordinitio est de se irreparabilis, quae tollit principium alicujus ordinis ; sicut deordinatio
mortis, ac caecitatis dicitur ex se irreparabilis, eo, quod mors tollat principium vitae, de caecitas tollat principium visust sed peccatum mortale tollit gratiam , quae est principium vitae su ,ernaturalis , & avertendo ab ultimo fine, tollit principium ordinis, . quo, voluntas subditur Deo ; ergo con- Ianet deoissiliationem det set irreparabilem . Semper enim inquit D Thom. hoc a. 3. a defectus , quo subtrah tur principium , irreparabilis est : si aut mi alvetur priuripium, eius virtute alia
defectus reparari possunt . Sit ut si eo
tia fri visionis reparatio . nisi sola vi
tute divina: Λευ ro fatυο principio Dia oo , aliqua impedimetita adlaenia ut di . Aut , reparari possunt per naturam , per artem .... Et ideo si per peccatum eo rump itur prine pium ordinis , quo voti n-tat homiuis subditur Deo quod est ul- irinus finis i erit tuor linatio , quant yme i de se , ire parabilis . VI. Ex quibus insertur, qui d cum peccatum veniale talem deordinati Ne ponat , quae salvat ordinem ad ultimum finem, nec tollat principium
'itae spiritualis; non inducit desectum
irreparabilem , nec realum poenae elernae, sed temporalis tantum. Quare D. Thom. hac q. 87. a. S. Peccatum inquit causat reatum poenae eterna , inquantam irreparabiliter repugnat ordiani di υina jusilia ; per boe scilicet, quos contrariatur ipsi prine ipse ordinis. θυοδ est ultimui finii. Minifestum est autem , quod in quibusdam precatis ea
quidem aliqua inordin itio g non tamen per eontrarietatem ad tillimum finem ,
sed solum circa ea . qua sunt as sinem ς inquantum plus , v I minas debitὸ eis
intend/tur , salvato tamen ordine ad uia timum finem e puta eum homo . etsi nimis ad aliquam rem temporatim at .riatur , non tamen pro ea vellet, Deum
endere, aliquid eontra praeeptum ejus faetendo. Unde hibusmodi pereatir non debetur aterna poena , sed tempora 1s.
VII. Probatur tertio haec assertio
init d peccatum ad aeternam poenam obliget, sumi potest ex tribus. Primo iaEx parte eius, in quem peccatur, qui est infinit. magnus . nempe , Deus: unde offensa ejus , infinit 1 poena digna est: nam tanto maiori dignior est poena peccatum . quantb dignior est persona, quae olfenditur. Secundo. Ex ho-Iunt Me peccantis, quae ita fiticini in
193쪽
1 4 ci titio Vn De esse Ilibus Peeeati actualis.
eo, quod amat, constituit; ut propter illud Deum contemnat, eique taliter adhereat, ut vellet semper illi adhaerere . & nunquam ab eo avelli. Tertio .
Ex natu ipso peccati , quod cum privet gratia, sine qua non potest fieri remissio peccatorum ; si in tali statu
moriatur, semper in culpa remanebit, clim non sit ulterius susceptivus gratiae: manente aulem culpa manet deis bitum poenae , alias remaneret aliquid inordinatum in Universo. Sed hare tria concurrunt in peccato mortali et offendit enim Deum infinite magnum , eumque propter creaturam , cui adhaeis ret, & cui vellet semper ad herere ,
contemnit; gratia insuper privat, sin. qui reatus poenae deleri non potest;
ergo si in tali statu moriatur , irreparabiliter, & in aeternum puniendus erit . videatur D. Thom. citato lo
VIII. Sed dices primo. Poena deis bet commensurari culpae et sed culpa temporaned, imo saepe brevi momento committitur; ergo poena aeterna esse non potest . IX. Respondeo cum D. Gom. hocari. 3. ad x. dist. mai. Debet commensurari quoad acerbitatem , cone. Quoad durationem, nego maj. Poena tinquit S. Din. peceato proportionatur feeundans arerbitatem , tam in judicio divino , quam in humano. Sed sicut august. dieit xx. de Civit. Dei cap. I r. in nuLIo iudicio requiritur , ut petna adaquetur culpa secundam durationem. Non enim quia adulterium , υel homieidium in momento eommittitur, propter boemomentanea poenἄ punitur ; sed quandoque quidem perpetuo carcera, vel exilio ;quandoque etiam morte: in qua non consideratur oceisionis mora a sed potiti rquod in perpetuum auferatur is foetetate viventium e cr sic reprasentat suo modo asernitatem pana inflicte siviniths . Iustum tamen est, fecundkm Gregorium
lib. 4. Diat. c. 44. qu i qui in suo
aterno pereavit eontra Deum, in aterno Dei puniatur . Dicitur autem aliquis in
suo aterno peccasse , non solism feeun km continuationem actus in tota homissita durantis ; sed quia ex hoc ipso , quba finem in peccato constituit, voluntate- habet in aternum peccandi. Unde die rGregoriur nuper citatus quὸd iniqυε voluissent sinὸ sine vivere , ut finὸ sine polusent in iniquitatibus permanere iaX. Ita quoque respondet in x. dist. 42. q. I. a. 1. ad 3. his verbis: Homo non dieitur in suo aterno peee se . qui semper in actu pereati permanserit; sed
quia in uno actu voluntat/s adbasit pee-eato tali moso , ut ei in aternum aab
reret , si impune posset. Vel dicendum , qu)d dieitur in suo aterno preeasse s quimmortaliter peccavit, quia privavit se gratia per pereatum mortale , sinὸ quaae homo nou potes a pereato liberari ; crideo fe impotent m reddidit ad resurgendum et unde , quantam in tuo fuit, se obligavit, ut in peecato in aternum permaneret, & conseqtienter in reatu poenae . mare '. de Malo art. Io. ait IEκ parte vero inbarentia ad subjectum , peccatum poenam perpetuam habet a quia privat hominem gratia , per quam ρο- tes pereatum remitti: peeeato autem manente , non solvitur pana ; quia imoediibus Dei mhil potest esse inordinatum Et ideo sietit homo , qui se in puteum projiceret, unde per se non posset exire aquantam in ipso es. faceret, ut in per petuum esse ι ibi : ita etiam qui mον ta- Iiter pereat, quantum in ipso est, se in poenam aeternam insuetι . Pulcherrima
sand similitii do l. Addo: quod si uni actui amoris Dei
momentaneo correspondet jus E praemium aeternum, ut contigit pio Latroni; cur uni actui momentaneo odii Dei, vel alterius peccati mortalis non poterit iust E respondere poena aeterna - Εκ hoe enim . quod eontra infinitum p teat , debetur sibi poena infinita : non autem potes esse infinita acerbitate, et quia in creatura finita non potest esse qualitas infinita: sed recompensatur per 'durationem infinitam , quia creatura rationalis durationis in infinitum eapax est: quia acti aliter peccavit. debetur
i non folym pana damni, sed etiam
194쪽
una sensus . Ita S. Thom. in x. loco Jaudato ad L. . XI. Dices secundo. Nullus iudex, nisi sit erudelis, infligit poenam , quasi delectatus in poena , sed propter emendationem: sed Deus est piissimus iu- de X; ergo pro peccato mortali infligit Poenam ob emendationem, & conie-quenter non aeternam .
XII. Respondeo eum D. Τhom haem. 87. a. 3. ad L. Quὸi poena , qua etiam secundam Ieges humanas infligitur, nomD-εν ea medicinalis et , qui punitur , sed solum aliis r Sicut eum latro suspen-ἀitur, non ut ipse emendetur , sed propter alios; ut saltem metu poena peccare desistant , fecundum illud Prov. 19.
Pestilente flagellato, stultus sapientior
erit. Sie igitur ε' aterna poena Repro-Iorum a Deo inflicta sunt medicinaIes his, qui considerarione poenarum absitis
ment a peeeatir , feeundis m illud Vat. s . Dedisti metuentibus te significati nem, ut sugiant a lacte a reus. Qua ratione dives ille sepultus in Inserno rogabat Abraham, ut monendos cuis xaret fratres suos de poenis, que is ipse cruciabatur; ne & ipsi venirent in locum tormentorum, ut habetur Lu
Neque sequitur, Deum velle poenas aeternas, quasi delectetur in poenis propter ipsas: sed quia delectatur iuordine iustitia sua , evius pulebritudo apinparet in perpetua poena perpetua eulpa.Ita S. Doct. in x. dist. 42. a. ad 4.
α hoc a. 3. aι 3. . I Ι. an rans meeato Morta It debita sis In ita Quantitatist XIII. E hoc agit s. Thom. hac e. 87. a. 4. Et sensus est: an sicut peccato mortali debetur poena infinitae durationis et ita etiam debeatur poena infinitae gravitatis, S i tensionis . XIV P eo et o secundd cum emeem . At Ices peccato, nempe, mortali debetur poena partim infinita, parti infinita . Prob. Poena debet proportio in nari peccato: sed aliquod peccatum, nempe, mortale, partim est infinitum, partim finitum . In eo enim duo sunt: unum est aversio a summo bono, quod est infinitum ; unde ex haeparie peccatum est infinitum: aliud est inordinata conversio ad bonui commutabile ; & ex hac parte peccatum est finitum . Tum quia bonum commutabile est finitum. Tum quia ipsa conversio est finita; non enim a clus alicuius creaturae potest esse in-s nitus. Αversioni ergo in peccato reia pondet poena damni , qua est infinita , inquantum est amissio summi, & infiniti boni et conversioni autem inordiis natae respondet poena sensus, quae est
XV, Neque dicas, conversionem in peccato non esse semper ad bonum finitum , sed aliquando directh ferri ad bonum infinitum; veluti cum aliquis Deum blasphemat, vel odit -- Nam assumtiim salsum est . Quicumque eis nim mortaliter peccat, finem suum. constituit in creatura , quam inordinate diligit r quod verum est etiam de eo, qui Deum odit, vel blasphemat. Is enim hoc iacit, quia seipsum Deo praesert in amore, aut bonum illud , quod amat, & cui apprehendit, Deum esse contrarium: & hae ratione Daemones, & Damnati odio habent
XUI. Ηὶe dubitari merito potest tan dum S. Thomas dixit, poenam damni esse infinitam, intellexerit, eam esse infinitam simpliciter; aut secundum intensionem, vel acerbitatem XVII. Respondendum tamen est negative. Et ratio est e primo . Nam privatio Dei, quae est poena damni, est privatio Dei non absolui Ε, sed ut visibilis, seu participabitis i creatura per visionem: sed quamvis Deus inqu& absolute sumtus sit simpliciter, de omnibus modis infinitus, rion est tamen infinito modo participabilis a creaIura per visioncmi ergo cum qua tit
195쪽
itas privationis desumenda sit ex quantitate formae, qua privat; cumforana qua privat poena damni, nempe , visio Dei, non siri infinii a simpliciter in se , sed solum extrinsece , de objective, idem erit dicendum de ejus privatione .XU III. Secunda ratio . Poena
damni proprie est ille animi dolor , quem quis percipit ex eo, quod in
aeternum divini ratis conspectu privatussi. Ut enim ait D. Tho m. a. de Malo a. h. ad 3. Poena essenti aliis alias poena dainni consilit in Maratione a Deo, cr dolore ex inse proveniente . Certu in est autem, hunc dolorem non
esse infinitum simpliciter; ergo nec poena damni. XIX. Tertia ratio est. Si poenia damni esset infinita sinpliciter, sequeretur, Omnium peccatorum mortalium cenam eisentialem esse parem in aceritate ; cum infinito non sit aliquid maius, neque infinitum, neque fini
XX. Sed dices primδ . Peccatum mortale est offensa simplieiter infinita ; ergo ei debita est poena sinpliciter inanita. XXI. Confirmatur . Quamvis peccatum sit simpliciter in ratione offensae infinitum, unum tamen peccatum est gravius altero; ergo quamvis poena ips debita sit simpliciter infinita, una tamen potest esse gravior al
XXII. Respondeo primh, conte dendo lotum. Nam peccatum mortale , quantum est ex se , promeretur
poenam intensive infinitam , esto deis facto tali poena non puniatur; quia, vel non est possibilis, vel homo eius non est capax. Huic responsioni lavet
D. Tho. in 4. dis. 46. q. r. a. 5. dicen SδPoten alia ratio a signari , quψre pena peeeati mortalis sit aterna I qui per HItid eirea Deum , qui est Unir υt , pereatur: Unde eam non post esse penain ita per intensionem , quia ereatura non est eapax alie usus qtialita lix infinita s requirιtur, quὸd sis saltem duratione infinita. XXIII. Respondeo secund3 , tone.
ant. Neg. cons. In P cccato enim moris
tali est ratio offensae , & ratio maliistiae moralis. Peccato, ut offensa est, non
re*ondet poena . sed is sis factio : &hac, ut sit aequalis , debet esse infinita . Poena autem correspondet malitiae, quia oldinatur contia turpitudinem νει inordinationem . quam malitia p nit . Et cum malitia peccati moris
talis sit finita poena quoque debet ense finita . Doctrina hae sumitur ex
D. Tho. laudato loco νn 4. Sent. dis. 46. q. I. a. 3. ad 6. ubi ait : Quod pena respondeι culpa . pr ηιλ teque nio, secundis m inordιnat onem , quae invenitur in ip a , Ur non fecundum dignν latentiis ejus, in quem pereatur s quia se σω iliis hel peeeato redderetur Isna in ira rn-
XXIV. Ad confirmationem, dist.
ant. Est gravius altero extrinsech, CO.ant. intensive, nego an . & consequ.
Si enim poena esset simpliciter infinita, esset inanita secundum intensionem , & sic una non eiset maior at Iera . XXV. Dices secundo. Saltem poena damni in omnibus est aequalis ; ergo ista erit simpliciter infinita , Ant. prob. Privatio totalis, de in facto esse non suscipit magis, oe minus, ut sit praediximus ex D. ThO. v. 73. a. r. &λ. 1. de Malo a. s. sed poena damnieli privatio totalis, & in facto esse, cum nihil relinquat de forma opposita . nempe, visione beatifica ; sed eam
totam auferat; ergo &c. XXVI. Respondeo , neg. ant. Et si aliqui oppositu ni sentiant. iniani vis eis ni in concedam , carentiam visionis beatificat, quae est scena d. mni, in pueris cum solo Originali decedentibus ella aequalem . quia in omnibus habet aequalem carisam ; id tamen non concedam in adultis. Unde si duos adultos , in quoium uno rem in una fuerit peccatum originale , in alio non , conistingat decedete cum unico peccato actuali mortali omnino aequali in gravitate ; posterior habens Origi N.ile,
196쪽
εe mortale, gravias etiam poena d mni torquebitur, qu in prior habens tantum mortale. Et ratio est: nam ita se habere debet earentia visionis, quae est poena damni, ad Damnatos, sicut visio beatifica, quae est praemium, ad Beatos: at haec non est aequalis, sed major, vel minor secundum diversitatem meritorum , ut contra Iovinianum suo loco ostendimus; ergo neque illa debet esse aequalis, sed ma-3or, vel minor secundum inaequalit
Ad prob. anteced. dist. mai. priva. tio non suscipit magis, Se mimas in se , co. mai. Ex earte causae, vel e sectus, nego maj. Sicut macula precati habitualis, quamvis sit privatio, suis scipit tamen magis, & minus ex parte actus peccati, ideoque non omnes maculae lant aequales, ut supra diximus e ita poena damni, . quamvis sit privatio, suscipere poterit magis, &minus ex maiori, vel minori gravitate peccatorum, quibus inducta fuit; re majorem tristitiam de amissioneis gloriae parere in uno, quam in altero. Haec responsio est D. Tho. in a.dis. 41. q. n. a. s. νεν e. ubi ait rQuamvis negatio feeundom magis, s manks non dieatur in se s tamen qua tam ad eausam suam intenditur, Θ missitust ; Aut dieitu magis eaeeus , evi eκ toto erutus es oeurus . quania ui ex aliquo humore ad pupi Iaran eo currente visum amistit s quamvis uteraque caecus sit.
An peeeatum veniale in Damnato per
accidens , & ratione coniuncti nis cum Mortali, poena aeteris
ni puniatur ι. I. Priis resolutio nubis. I. Ertum est, ex iam dictis, eatum veniale per se non i
ducere reatum poenae aeternae δeum non avertat hominem ab ultimo
fine, nee ipsum privet gratia, & ea-ritate, quae sunt principium vitae spiritualis: & proinde non esse desectum ex se irreparabilem. mod hu eontrovertitur est i an peccatum veniale in Damnato, ratione conjunctionis eum mortali, per accidens aeterna poena puniatur. Qiod in duplici ea su potestas itari. Vel de peceato veniali in hae
vita non remisso, & manente in Damnato , tam quoad c Plpam , quan . poenam: vel de veniali remita quo ad eulpam in hac vita. & remanente solum in altera ouoad poenam. II. Dico primo. Peccatum veniale non remissum quoad culpam in hac vita, & coniunctum eum mortali peraecidens punietur in Inserno poena aeterna ; quamvis ex se poena solut temporali puniendum esset. Est contra Scotum , de alios Rece liores .
Eam tamen tradit S. Tho. Τίim in 1. dis. 42. q. r. a. s. ad 6. his verbis: Disendum . quod ille , qui deeedit eum mortari, Ur veniali simul, punitur in Inferno pro veniali , punitur in ater num: longὸ tamen minas acerba psna , quam illa , qua es pro mortali . me
autem aeeidit veniali, inquant m moris
taIl eonjunctum es , quod gratia privat asinὸ qua nulla igna potes esse purgati-πa . 6' expiatidia . Tum Q. V. de Mais a. xo. ubi sic concludit : Veniale auo tem peccatum , eam non fit contra eariatatem , non meretae ραπam Hernam en
197쪽
i 3 Quaesis VII. De lectibus Peeeati a suaIis.
specie pereati , ex parte inbarentia ad DU.ctinis per se loquendo , lura no privat gratia ; sed per aceidens sit tria
tia . Eν sie per aeridens punitur psnaaterna. Ubi respondet argumentis in contrarium . Hoc etiam indicat hae
III. Ex his probatur conclusio ra otione. T mdῖu durat poena pro peccato, quamdiu durat culpa: sed culpa venialis hac non remissa , si conia Iungatur culpae mortali in inferno nunquam remittetur, sed semper manebit ; ergo semper durabit poen . Mai. probatur. In operibus Dei nihil manet inordinatum et sed si nianente eulpa non maneret poena , aliquid
inordinatum maneret , quia per pse Ram reparatur ordo laesus per culisam; ergo&e. Mi n. probMur primὼ .eccatam veniale quoad culpam delexi non potes , non deleto , ac remita mortali, ut docet S. Tho. 3. D q, 87.ώ. 4. Nam remissio culpae cujuscumisque nunquam fit , nisi per virtutem gratiae , qui autem est in peccato mor tali earet gratia Dei; ergo', non remisso mortali , veniale remitti non potest: sed constat, in Damnatis non remitti mortale quoad culpam ergo nec remitti potest veniale. U. Probatur secundo eadem minor.
Remissio cujuscumque peccati non fit snh aliqua applicatione meritorum Christi r Ipse enim ea propitiatio pro
Lantam , sed etiam pro totius mundi I. Ioann. r. v. h. sed Christi merita non applicamur Damnatis, quia .
non miri Cluisti membra , ut docet P. Tho. 3, p. q. 8. a. 3. nec pro illis in tali statu etiistentibus Christus suam obtulit passionem, & merita ; eryo Peccata quoad culpam in hae vita non Femissa . quaecumquae siu , non remit
v. Nec dicas prirnb. Est, Damna,
tis remitti non possint peccata veni.
Ea quoad culpam per suus bonem ,
aut meritorum Christi applieasIonetus posse tamen remitti per satispassionem in eo modo quo in purgatorio existentibus, per satispasuonem aliquam temporalem remittitur poenae , de culpa venialium hae non remissorum . VI. Respondeo enim . disparem ense rationem. Nam in Purgatorio ex iastentes habent gratiam , qua per uois luntariam pena acceptationem culpa venialis dimitti potest. Nam ut docet
D. Thom. in 4. dist. LI. qu. 1. a. μquaesti lincula r. Culpa venialis in eo, i etim gratia decedit , pia bane vitam dimittitur per ignem purgatorium s uua poena illa aliqualiter Desuntaria virtute gratia habebit vim expiandi euI-pam omnem , qua simul eum gratia βα-xa potes. At in Damnatis , nec est gratia , nec voluntaria poenae susceptio ,
sed continuus ad culpam affectus , dea poenis aversio VII. Dices secundd. Culpa venialis
per se larvum meretur poenam temporalem ; ergo in Damnatis non meret uxpoenam diuturniorem , cum non sit
necesse, illam esse graviorem in Damis
natis, quam in aliis. VIII. Respondeo, neg cons. Imd α suppositum. Ut enim D. Τhom docet hac q. 8 . a. y. ad 3. IEternitat prngnon re hondet quansitati culpa, sed iris ramissibilitati ipsius. Et r. de Malcia. Lo. ad s. Non propter maioritatem ea a ipsius veniatis, peeeatum veniale eonjunctum mortali diutius - punitur εsed pruter indelebilitatem , prove. nit ex adjundro . Et ad x. dixerat et Qudd acerbitas prna directὸ respondet quantitati meeati : sed aternitas pςna responset. Ode bilitati ipsius. Qua quiadem eonv mι aDPando percato veniat
muni Theologorum axiomate punit clintra condignum , & remunerat ultra condignum et sed si in Inserno puniret peccatum veniale poena aeterna , p niret ultra condignum , clim ei pinna
dumtaxat temporali 1 debeatur ; e
198쪽
X. Respondeo, distingv. minor. Si
puniret per se , conc. min. Si solum per accidens, nego min. Pςna per se veniali debita est tantum temporalis; εε hae punit illud Deus , dum ejus quantitatem attendito quod verb petaecidens, dum coniungitur cum moris
tali , psna aeterna illud puniat ; hoe
procedit , quia cum veniale illud sa- ciuin sit indelebile in aeternum et scutin aeternum manet culpa, ita in aeteris num manere debet mna. Dicit tamen D. Τho. . de Malo a. ro. ad 7. qubdFena pereati veniadis , etiam eam in imferno punitur , mrtigaxur quantλ' adaeerbitat . videatur D. Tho. ibi. s. I I. Resolutio feeunda Partis. XI. in Ico secundd. Valde probabile II est, peccatum sive mortaleo, sive veniale, remissum quoad culpam in hae vita, non puniri in inferno pς-na aeterni, sed temporali tantum. In hanc sententiam propendit D. Tho. in
A. dist. 11. q. r. a. I. ad 3. ubi relata opinione xliorum volentium , peccata per consessionem , vel contriti nem quoad culpam, & poenam essen-Italem rem illa , punienda esse in in- serno pro pςna residua, pqna aeterna τSieut es in Denialibut, qua in purgatorio puniunt vir pςna temporali , se ista infreno aterna . Ea reiecta r Sed his inquit non videtur simile . Quia veiania Ie ideo in inferno aternaliter pun tur , uia semper manet s eam non sit ibi aIL
quid , quod eulpam ἀelere possit: sed prnaeκ boe ipso , quod solvitur , expiatur . Et ideo alii dicunt: quὸd pena, ε uius es a Ii uis debitor post eulpam remissam , in
inferno punietur temporaliter . Nec proin
redemtio ; quia pgna , quc Divitur, non redimitur . Nee est inconνenient , quod quan tym ad aIiquid aeeidentate pρn inferni minuatur usque ad diem iuisicii , .
XII. Ex quibus S. D. rationem pro hae assertione ministrat. Nam ideo peccatum veniale non remissum in hae vita, quoad culpam, aeternaliter in inferno punitur; quia eum culpa i inferno deleri non possit, culpa venialis in hac vita non deleta sempet manet; & manente culpa reatus poenae manere debet , nec desinere potest ; ergo si supponatur peccatum ve niale, aut moriale dimissum quoad culpam, non est, cur per satispassi nem condignam , & aequalem, poena temporali etiam in inserno solvi possit.
XIII. Praevenit insuper S. D. rati nes, quae in contrarium objici possent. Nam primo non sequitur, quod in inferno sit redemtior etenim ille . posna redimitur, qui a mena ex toto, vel ex parte absolvitur; qui vero i
tam poenam luit, ac solvi t. non redimitur - Nec sequitur inconveniens , ex quo poena Damnati in aliquo acci dentali minuatur. Esto enim status Damnatorum , lit pote intermino, sit invariabilis: esto nulla pςnarum mi isti alio eis st futura , quod indicat vel unica gutta aquae diviti Epuloni in inserno posito ab Abrahamo den
gata. Unde S. August. in PDI. ros. Ad dubium: an poenae Damnatorum aliquando mitigentur Respondet , non ita mitigari, quasi ea, quam quis que semel subiit , Dat mitior , aut toritaliter , aut per intervalla e quandoquidem dives ille, qui guttam aquae petiit, non obtinuit. Ex quo Theologi inserunt, erroneam esse quorumdam Veterum opinionem, existimanistium . Daemones , & animas Damnat
rum in pervigilio Pascha iis a tormentis
Nam ad haec, & smilia respondit
iam S. Thomas, inconveniens quidem esse , poenam Damnatorum minui quanis tum ad aliquod essenii ale, & in hoe sensu esse invariabilem ; sicut invariabilis est gloria essentialis Beatorum ceterum sicut gloria accidentalis Beatorum augeri potest, & minui . ita quoque Damnatorum poena. S. aulem 2 1 Au
199쪽
Augustinius ad poenam essentialem , quae eonstituit statum Damnati, non ad accidentalem , quae illi statui ac-dit , respexisse dicendus est. XIV. Sed dices. Poena, quam Damnatus patitur, esti, aequalis, quia tamen eam invite, ac involuntarie paritur, sufficiens esse non potest. XU. Respondeo, non esse quidem Lissicientem ad meritum, vel satisfa-etionem; quia ad hanc requiritur, quod poena, quae toleratur, sit spontanee, & voluntarie acceptata: suffiscientem tamen esse ad satispassionem; ad hane enim solam requiritur aequalitas inter poenam, & culpam , iuxta illud Apoc. t S. v. I. uuantum se glo-νimavis, O in deliciis fuit , tantum date HIi tormentum, dr luctum. a-
re & in humanis reus, qui sustinet poenam a Iudice taxatam , ver E solvit debitum iustitiae; iicet eam non spontaneh, sed invith patiatur. XVI. Solum restat serupulus deis mente D. Thomae. Esto enim loco supra laudato hanc sententiam exinpr b docuerit, probaverit, & ab obiectionibus in contrarium vindicaverit et attamen dia inc. praecedente ,
siuncula s. oppositum sensisse videtur . Ait enim et In illis autem, qui damnantur , non potest alistia eulpa dimitti , nee aliquis reatus toIli; eam careant caritate , per quam , O culpo purgatur , or νeatus taIlitur et ideo culpa etvnialis in eis semper manebit , vel reatus illius , si etiam ante perearum mortale, venialo dimissum fuset
quoad eulpam manente reatu . se propter bor aternaliter Damnati de venia-
ibus punientur . Qisibus docet venialia, etiam quoad culpam in hac vii dimissa , puniri aeternaliter in inferno. His responderi posse censeo . Vel S. Thomam ibi quidem hanc sententiana tenuisse, ut probabilem e sed postea dist. xx. sequente P. I. arta Iaad rem accuratius examinante is ,
positae ut probabiliori adhaesisseis. Vel utramque tanquam probabitet ..problemmatich cuique pro arbitrio te. nendam reliquisse. Quapropter & ego utraque proposita , Studioso libertatem relinquo, eam, quae sibi magis arriserit , amplectendi: utroque enim modo S. Thomae adhaerebit.
remaneat aliquando obligatio ad Poenam Temporalem t . I.
r. Id Rocedit praesens Dubium dea
re obligatione ad poenam tempo ratem , etiam dimissa culpa , subeundam in praesenti vitae an vercisubeunda sit in vita sutura, ex quo
pendet eκ istentia Purgatorii, suo loco examinabitur, ex iis tamen, quae haedicentur, pro existentia Purgatorii, Mnecessitate precum pro desunctis validum parabitur argumentum . Dixi aliquanda et non enim semper dimisi culpa remanet reatus, seu obligatio
ad poenam a sed frequenter accidit, ut dimissa culpa , totaliter deleatur e
tiam reatus poenae temporalis: quod
contingit in susceptione Baptismi , &cum quis per poenitentiam tanto fervore contritionis , & caritatis ad Deum
convertitur; ut jus divinae iustitiae, per
peccatum laeta, totaliter repare Iuret quo servore caritatis conversa Maria
Magdalene audire meruit a Christo
Lucae T. V. 47. Remittuntur ei perca ta multa , quoniam dilexιι muItum acui autem minus dimittitur , minus diis
ιigit . Et eadem ratione pio Latroni dictum fuit Lucae 13. V. 43. Hodie mecum ejur in Paridiso . Procia it ergo ,
quando per poenitentiam diuinae justi. tiae non est plene satissaelum. II. De hoc agit S. Thomas hace. 87.
a. 6. ubi votata quod maeula peccatia, bomine tolli non potest, nisi volanistra hominia ordinem divina iustitia a
200쪽
spontaneus assumat ris recompensationem culpa praterita ; vel etiam a Deo illatam patienter fustineat et titroque enim modo pana rationem satisfactionis habet dipaena autem satisfactoria diminuit alia quid de ratione poena. M enim de rarione poena , quὸd sit contra voluntarem . Pana autem fatisfactoria , etsi fecuniam absolutam considerationem sit
contra tutuntatem , non tamen ut nune et
cla per hoe est voluntaria . Unde simpliciter est volutitaria , feeundum quid autem involuntaria: sicut patet ex his, qua supra Lie voluntario, involunιario dicta sunt i q. 6. a. in Quibus verbis non intendit D. Thom. yςnam satisfactoriam pro culpa rei nissa amittere veram rationem pςnae: nam s. p. q. 86. a. o. eam saepius vocat absoluter nam . Et lect. r. ine. 6. ad Hebraeorsimpliciter dicit, quod panitentia nonrollis omnem poenam , Iieὸt tollat culpam. Sed solium, quod diminuat aliquid de ratione pςnae rigorose talis: quia petna rirorosE talis est contra voluntatem patientis; pcna autem lati si factoria voluntari h a patiente suscipitur. Modri ad praesens dubium redeo. III. Lutherus tollere volens, & Indulgentiarum usum, & satisfactionis necessit item, & Purgatorium , dogmati et aevit, simul cum culpa semper remitti totam rinam: ideoaue post deletam culpam, seu maculam , &post remissum peccatum , nullum prorsus reatum p ςnae remanere. Calvinus autem ι. 3. Inst. e. q. s. 3r. distinguit inter renam qua' infligitur
in vindictam, & punitionem p cat rum ; & correctionem , seu castigati nem ad cautelam, & emendationem in futurum . Pi ima est a Deo, ut Iudice ; secunda a Deo , ut Patre. Primam dieit, remissa culpi , non manere, sed
in totum condonari; secundam vero aliquando manere. Pater enim linquit quam filium severias corrigis, non hoc agit , ut vinsitet , aut mulcter a sed ma- ais , ut doceat, Θ eantiorem impossem
rediat. iniae doctrina in Scholis Calvinisticis, & aliis Aeatholicis communis eli. . I I.
IV. 'T Ico. Deus aliquando remittit ita peccatum mortale , & reatum pςnae aeternae et ita tamen , ut velit, hominem, cui remissio facta eli, aliqua psna temporali punire, non praeci se, ut cautior fiat imposterum ; sed etiam in vindictam , & satisfactionem divinae iustitiae pro peccato praeterito. EO proportionali modo , quo Rex aliquando condonat reo Offensam , & pvna in capitalem, quam meruit: & tamen, ne Omnino videatur neglecta iustiti publica; vult illum per unum, aut
alterum annum exilio, vel carcere punire. Sic Deus nobiscum agit. U. Probatur autem ex Scripturis.
Primo. Ruia mors, & aliae calami tales huius vitae sunt pcna peccati
originalis, Rom. s. v. ix. Per unum hominem peeeatum in hune Mundum inistravit, ae per pereatum mars. Unde sGenes. 3. v. tr. dicitur Adae: Quia audisti vocem uxoris tua, cla comedisside tigno , ex quo praeveram ι ibi , ne comederes, malediisa terea in opere tuo . . I9. In sudore vultus tui vesceris pane. Et v. x s. dicitur mulieri: In dolore partes fias. Haec autem omnia
manent in iis etiam , quibus per Bapti iamum in novo, vel per aliud remedium in veteri Testamento remissum ea.
Q iod vero haec sint proprie pina in
vindictam peccati originalis, saletur Calvinus ipse L. In l. c. I. s. q. his verbis r se a veris non Iedie deliis es una, sed detestabile fuisse scelus oportet , quos tam severy tillus est Deuι ;Decies ipsa pereati in Issu Ada ean derauda nobis es , qua borribiIem Dei
vindictam aeeensit iis totum humanum
genus. Ubi duae illae particulae severθtite isti, Se harribili, Dindicta non tignificant cautelam in futurum, sed punitionem, seu iustam vindiciam pec