Apomnemoneumata

71쪽

ODU τι τοὐτο τ θηρων ο καλοῖσι καλον κα δεραῖον, τοσούτω δεινότερόν ἐστι τῶν φαλαγγίων σω κεῖνα μενάψαμενα, τουτ δε οὐδ ἁπτομενον εα δε τις αὐτο θεῶται, ἐνίησί τι και πανυ προσωθεν τοιουτον στε μαίνεσθαι ποtεῖ ἀλλα συμβουλεύω σοι Ξενοφῶν, πόταν ἴδpς τινα καλον, φευγειν προτροπαδην σοὶ ὁ ω Κριτοβουλε, συμβουλευω ἀπενιαυτίσαι μολις γαρ αν ἔσω ἐν τοσούτω

δέ χρόνω το δηγμα γιης γένοιο ούτω δη καὶ ἀφροδισιάρειν

verisis et sententia perinde ineptaua. Aliana item vel Di ἴσως δε a ineno-atani cinerans aput Hippocrateni Vol i, p. 33. Est enina haec formitilausitatissiua se noliastis, ut Aristophanis et Eustathio. Hic mittam etiani ignoti Xenopnonti et aequali aus Eρω- τες I Odunt jam ante Sto Daei haec repetentis aetater talia fuisse lata.

τίς τινος.

turo.

Ι4. φροδίσια Re venereae, coitus Socrates juventuti incontinenti concedit consuetudineui eum prosti-Dulis vilibus et turpi Dus. Hinc fide-I:ssim his Soci alis auditor Antist nenes in Conviv. iv, 3 ita de Se mutetua ' H δε ποτε κa ἀφροδισιάσaι το σῶμά

Neque atine dici alter ostendit loquos illic allatus. Hic signincatio illa,

etiamsi exeniplo poSAet con rinari Rutipsa ama constructio ἀφροδισιάζειν προς φροδίσια, Vel Propter praeceden προ iφροδίσια, de re dictum,

72쪽

86MEMORABILIUM

προς τοιαῖτα, ολ μη πάνυ με δεο μενου ου σώματος ουκαν προσδεξαιτο η υχη, δεομενου δε υκ αν πράγματα

παρεχοι. αυτος δε προς αὐτα φανερος ν ουτω παρεσκευασμενος στε ραον ἀπεχεσθαι των καλλίστων καὶ ωραιοτατων η οι ἄλλοι των αισχίστων καὶ ἀωροτατων.

i5 περὶ μεν η βρώσεως καὶ πόσεως και αφροδισίων ούτω

παρεσκευασμενος ην, καὶ ωετο ουδεν αν ηττον αρκούντως ηδεσθαι των πολλα επι τουτοις πραγματευομενων λυπεῖσθαι δε πολλελαττον

ΚΕ Φ. Q. E δε τινες Σωκράτη νομίζουσιν, ς ενιοι γραφουσί τε

μεν δ βρώσεως καὶ πόσεως καὶἈφροδισίων et cet. Contra ianitia clausula finem tractationis ad s. 5 perductae non dennit. An forte Xenopnon Socrati apologiam moriam victuSque exemplis singulis positis e gere voluit i in vero ad sermone trirnS iidit V Sed ninis nae perverSitaStollitur deleta ac appendlice, in Qua non Sol uua aν, quod ego Olina deleuam, sed etiam aρκούντως, PIO a Bessurione quoque miSSum CODetu p. 689, non minus insurile liciunt quaim περὶ βρώσεως καὶ πόσεως καὶ

λυπεiσθa δε πολ ελareo Socratern dici oporteDat, qui haec OΠania, ut modo dictum, i Denter facienat, sed λυπεiσθαι δε οὐδεν. I. Capite antecedente docere ingreSSUS erat Xenopnon Socratem discipulis suis non Olum SermoniDUS, sed exemplo etiam magnopere profuisse. Quod arguuaenium S. 5 subito abruptum deserituri nisi dicas Xeno- pnontem per totum illud caput exemplis vitae, moriam, victusque Socrati ipositis rena peragere voluisse deinde ad sermone transisse. Hic contra Xenoptio aggreditur opinionem O-rum oppugnare et refutare, qui τεκμαιρόμενοι, id eSt, comparatis dialogis et sermoninus cum Opnistis auitis, et a discipulis Socrati multis per- ScriptiS, argue Dant eum Glisputando Paulem valuisse discipulos in linaveritatis et virtutis inducere, perdiicerevem ad virtuten ipsam doctrina non potuisse. Sed totum n. l. Ut verna προτρεψασθa et προαγαγεῖν εὐίρετην,

egregie et unice illustrat lociis ialogi inter latonicos, Di Clitopnon p. Io B, sic de Socrate profitetur

73쪽

καὶ λεγουσι περὶ αὐτοῖ τεκμαιρομενοι, προτρεψασθαι μενανθρώπους π ἀρετην κρατιστον γεγονεναι, προαγαγεῖν δ' ἐπ αυτην οὐχ κανον, σκεψαμενοι μη μονον α κεινος κολαστηρίου νεκα τους παν Οἰομενους ειδεναι ερωτῶν ηλεγχεν, ἀλλα καὶ α λεγων συνημερευε τοῖς συνδιατριβουσι, δοκιμαζόντων ε ἱκανος η βελτίους ποιεῖν του συνοντας. λελ δε πρῶτον α ποτε αυτου κουσα περ του δαιμονίου διαλεγομενου προς Αριστοδημον τον μικρον επικαλουμενον. καταμαθὼν γαρ αυτον με θύοντα τοῖς θεοῖς με μαντικὴ χρωμενον, ἀλλα καὶ τῶν ποιουντων ταυτα καταγελῶντα, Εἰπε μοι, φη, ω 'Αριστοδημε, στιν ωτινας ἀνθρωπους

3 τεθαύμακας επὶ σοφία; Eγωγ', εφη. καὶ ος Λέξον μῖν,

ε , τα νόματα αυτῶν. Ἐπι μεν τοίνυν πῶν ποιησει

συνόντας

δε μηδεν μηδε ποτιθεμενους' μοιοι γάρ εισι τοις τοὐς λύχνους προμύττουσιν, λaιον δε- εγχεουσιν. Cicero

de Orat. I, oci Ut Socratem illum solitum aiunt dicere, perfecturi sibi

74쪽

38 MEMORABILIUM Μελανιππίδην επὶ δε τραγωδία Σοφοκλεα επὶ δε ἀνδριαν-4 τοποιία Ιολύκλειτον επὶ δε ζωγραφία Ζευξιν. ΓΙότερά σοι δοκοῖσιν οἱ ἀπεργαζομενοι ἴδωλα αφρονα τε καιακίνητα ἀξιοθαυμαστότεροι εἰναι η οι ζῶα εμφρονά τε καὶ νωγὶ Πολυ νη Δία ο ρωα, εἴπερ γε μη τύχ τινὶ, ἀλλα πο γνώμης ταυτα γίγνεται Τῶν δε ἀτεκμάρτως

εχοντων του νεκα στι καὶ των φανερῶς π φελείαοντων πότερα τύχης καὶ πότερα γνώμης εργα κρίνεις ;ΓΙρεπε μεν τα - φελεία γιγνομεν γνωμης εινα εργα.5 ύκου δοκεῖ σοι ὁ ε ἀρχης ποιῶν ανθρώπους ε

ωφελεία προσθεῖναι αὐτοῖς δι ν αισθανονται καστα

οφθαλμους μεν στε ορὰν τα ρατα, τα δε στε ἀκούειντα κουστά οσμῶν γε μ ν ει μη ρῖνες προσετεθησαν, τί αν μῖν φελος ην τίς δ' αν αἴσθησις ν γλυκεων καὶ δριμεων καὶ παντων τῶν δια στοματος χδεων, 'P μη

75쪽

UB. I. CAP. IV. 6 γλῶττα τουτων γνωμων νειργασθη προ δε τουτοις υδοκεῖ σοι και τοδε προνοίας εργοις οικεναι, το πε ασθενης μεν εστιν η ψις, βλεφαροις αυτθν θυρῶσαι, α ταν μεν αυτηὶ χρησθαι τι δεθ, ἀναπεταννυται, ε δε τω πνω

συγκλγηεται ως δ' ἁ μηδε νεμοι βλαπτωσιν, ἡθμον

βλεφαρίδας εμφῖσαι ὀφρύσι τε ἀπογεισῶσαι τα περτων ομματων, ως μηδ' ὁ ε της κεφαλης ἱδρως κακουργη το δε την ἀκοην δεχεσθαι μεν πάσας φωνας, εμπίμπλασθαι δε μηποτε καὶ τους μεν πρόσθεν δόντας ἀσι ζωοις

ολυς τεμνειν ειναι, τους δε γομφίους οἴους παρα τούτων δεξαμενους λεαίνειν και στόμα μεν δι ου επιθυμειτα ζωα εισπέμπεται, πλησίον φθαλμῶν και ρινῶν θεῖναι '

τοῖς τυράννοις, οξε κaὶ δριμε καὶ

στρυφνὰ καὶ τὰ τούτων ἀδελφά.

sunt in iuris vestigia et, ut dixi ad An . , , , inu fere pro Dantia, Pium Eden EDrim etiam temere Saepe inserant. hθμον Spiritum asperiana advidit

PraeStare pOSSunt ni vero coli usus praeserendus est pter ventorum ad litam mentionem, qui pulverem et festustas oculis ingerere facile et nocere

visui possent, nisi pili additi arcerent, et pulvereΠ1 tun radiis solariDus ingestum quasi pereolarent. SCHΝ.

76쪽

40 MEMORABILIUM

επε δε α ἀποχωροῖντα δυσχερη, ἀποστρεψαι τους τού

ουργοῖ καὶ φιλοζωου τεχνήματι. ο δε εμφῖσαι μενερωτα της τεκνοποιίας, εμφῖσαι δε ταις γειναμεναι ερωτατο εκτρεφειν τοις δε τραφεῖσι μεγιστον μεν πόθον οὐ

ζην, μεγιστον δε φόβον οὐ θανάτου 'Aμελε καὶ αὐτα

εοικε μηχανημασί τινος ζωα εἰναι βουλευσαμενου. Σ δε σαυτον φρονιμόν τι δοκεῖς χειν, αλλοθι δε οὐδαμοῖ οὐδεν

οἴει φρόνιμον εἰνα καὶ αὐτ εἰδως τι γης τε μικρον μερο ε τω σωματι πολλης ουσης χεις καὶ γροῖ βραχυ πολλοῖ ντος καὶ των ἄλλων δηπου μεγαλων οντων κα - στου μικρον μερος λαβόντι το σῶμα συνηρμοσταί σοι νοῖν δε μονον αρα οὐδαμοῖ οντα σε ευτυχῶς πως δοκεῖς συναρπασαι, καὶ ταδε α περμεγεθη καὶ πληθος πειρα

77쪽

του δημιουργους οὐδε γαρ την σαυτο συγ ψυχ ην

ορας η του σωματος κυρία στω στε κατα γε τουτο

εξεστί σοι λεγειν τι οὐδεν γνώμn, ἄλλα τύχV πάντα 1 πραττεις. καὶ ὁ Ἀριστόδημος, οὐτοι, φη, γω, Σωκρατες, περορῶ το δαιμόνων, ἀλλ' κεῖνο μεγαλοπρεπεστερον γοῖμαι η ς της μης θεραπείας προσδεῖσθαι.

Oτι ει νομίζοιμι θεοῖς ἀνθρώπων τι φροντίβειν, οὐκ ἄν ἀμελοίην αὐτῶν. Eπει οὐκ οἴει φροντίρειν οι πρῶτον μεν μόνον τῶν νων ἄνθρωπον ρθὸν ἀνεστησαν η δε ὀρθοτης καὶ προορὰν πλεον ποιεῖ δυνασθαι καὶ τα μερθεν

μὰλλον θεῆσθαι καὶ 'ον κακοπαθεῖν επειτα τοι μεν ἄλλοις Ἀρπετοῖς ποδας Ἀδωκαν, Ῥι το πορευεσθαι μόνον

Zeunius potuit etiam ad universam malibus praecellere naturali DUS AEOrq laeStioneΠ1 aeSpicere, an non noc oris et a iura facultati Dus. SCHΝ.

universum anente inliqui divina et θεῆσθai Magis Oculonii volupta- consilio praestantiore regi en Seredit tem ex aspectu reriam Superioriam ca-Deinceps aλλ' υ a conisest Hein piendari spectavit, imam ut omneSdornus. SCHΝ at a P vi in deonim cognitionem coelum intuentes den Diargius h P CODetus p. 65 I. capere OSSent, opiae est opinio Cice- Saepe haec confusa ronis dem D. 2, 56 Facit, ut hoc IO. μεγaλοπρεπεστερον ἀξιοῖ Q in Statuam, antecedens it consenuens terponit Wyttenu ad Plat. De sera mentio Onunodorun ad corpUS SO-nUII1. Vin I p. 36. tum pertinentium. SCHΝ. ΙΙ τι φροντίζειν MOc idem S. 4, νεποίησari me loco et positu alti-επιμέλεσθa ditatur, unde simiai in Ore oculoriirm aurium et oris loquitelligitur Aristo termini dubitasse de voluisse auctorerm recte uti eis-

eam pae non potuisse nec in com- ησαν. SCHΝ Delevi haec, quae fru-muni omnium nominiani nec in vita Stra contra delentes Uetur Oraes.sua a noscere Quae Vero mollinc ερπετoici tro προβάτοις, pedatis traduntur a Socrate, miniiDe cirram animali Dias, generatim dictuΠ1 miror, peculiarem reriana numanariam a diis quod indar et Oetae cuivis conce-SUSceptam et geStam compro Dant, sed initis. SCHΝ V. de hoc vocabulo potius docent, Orminem esse Sinailem laren S. Diat. Vol. 2 P. O5.

78쪽

42 MEMORABILIUM παρεχουσιW ἀνθρώπω δε καὶ χειρας προσέθεσαν, αἰ τα

πλεῖστα οἶς εὐδαιμονεστεροι κείνων σμεν ξεργάζονται. 12 καὶ μην γλῶττάν γε πάντων των ωων εχόντων, μόνην την ων ανθρωπων ποίησαν οἴα αλλοτε ἀλλαχὴ ψαύουσαν του στοματος ἀρθροῖν τε την φωνην καὶ σημαίνειν παντα ἀλληλοις α βουλομεθα. τ δε καὶ τα των αφρο δισίων δονὰς τοι με αλλοις ζωοις δουναι περιγράψαντας του του χρονον, μῖν δε συνεχῶς μεχρι γηρως αὐτα13 παρεχειν ; ου τοίνυν μονον ρκεσε τω θεω του σωματος

επιμεληθηναι, αλά περ μεγιστον εστι, καὶ την ψυχην κρατίστην τω ἀνθρώπω νεφυσε. τίνος γαρ ἄλλου ζωου ψυχη πρῶτα με θεῶν τῶν τα μεγιστα και κάλλιστα

συνταξάντων γησθηται τι εἰσί; τί δε ολον ἄλλο η ἄνθρωποι θεους θεραπεύουσι oi δε υχη της ἀνθρωπινης ἱκανωτερα προφυλαττεσθαι η λιμον η δίψ0 η υχη

gatione aec legi et intelligi πόσον λιa.

parat oculi infra, 4, 3, 5 PlaSi Simi aliquana labeant raptam mententiaelem init eniim infinitivuna novies ita universae At recte amplificari derepeti, intellecto τί δοκε σοι aut Sinaili runa notionem, ut eo major animi aliquo ad litantento in eo et fallitur svinam creationen perspicientis vis et fallit lectoreui ID enia seuuithir, intelligatur, lector facile sentit . et Πάνυ καὶ ταυτα φιλάνθρωπα, καὶ τοῖτο Platonein Legitin libri Io, p. 4 Bip. προνοητικὁν, υπερβά λει και τοῖτο ψι- Stimiliter a μεγιστα κaὶ κάλλιοτὶ deλaνθρωπίa Sic plura etiam hoc universo posuisse admonuit Neis-Apoloσ. s. 17. Mini vecta ali illo latis. SCHΝ. excidisse vident a viii Hactuin 'it Qκανωτερα ἐστὶ delet Plirygers. olim

79쪽

MB. I. CAP. IV. 4314 νωτέρα εστ διαμεμνησθαι Ου γαρ πάνυ σοι κατάδηλον

οτι παρα τἄλλα ζῶα ῶσπερ θεοὶ ανθρωποι βιοτεύουσι, φύ

σε καὶ τω σωματι καὶ τ9 ψυχθ κρατιστεύοντες ; με γαρ βοος αν εχων σῶμα, ἀνθρωπου δε γνώμην, δύνατ αν πραττειν α βουλετο, ουν ὁσα χεῖρας εχει, φρονα ' στὶ, πλεον οὐδε εχει σὴ δ' ἀμφοτέρων των πλείστου αξίων τετυχηκως υ ο ει σου θεους πιμελεσθαι. ἀλλ' ὐταν τί I5 ποιήσωσι, νομιεῖς αυτούς σου φροντίρειν; ταν πέμπωσιν, σπερ υ φης πέμπειν αυτους, συμβουλους τι χρη ποιεῖν και η ποιεῖν 'Oταν δε Ἀθηναίοις,

εφη, πυνθανομένοις τι διὰ μαντικης φράζωσιν, ου καὶ σοὶ δοκεῖς φράθειν αυτούς; οὐδ' ταν τοις Ελλησι δερατα πέμποντες προσημαίνωσιν, οὐδ' ταν ἀσιν ἀνθρώποις, ἀλλα μόνον σε ξαιροὐντες ε ἀμελεία κατατίθενται;

κανο εισίν ευ κώ κακῶς ποιεῖν, ε μη δυνατοὶ σαν, καὶ ἀνθρώπους ξαπατωμένους τον πάντα χρόνον οὐδέποτ αναἰσθεσθαι; οὐχ ορας τι τα πολυχρονιωτατα καὶ σοφω-

posse intellexi min lennurgius, qui tui iuraui abiecisses Graecisinunt o ἄνθρωποι Sed praestat erasis, de illustrant loci a viris doctis compa- qua dixi praef. Cyrop. p. i. rati, insta 2 2, 3. Oeconom. 3, a, φύσει atiirali corporis et animi Platonis Phaedon S. 5 q. SCHN. praestantia veriit Veislcius, ut isti I 5. τερaτa Moeris p. 366 ερα

lis locum transtulit Plutarcnus de Da tio. sit altius tamen τίθεντa in niterno ainore p. 478 D. laei de For videliatur esse. SCHN Hujus ver DitUna p. 98 F, aliuin Anaxagorae loeliin exempla plurima cum Sic Oriuncti ea de re affert, sed corruptuiD SCH. v. in Thes Stephani p. 165 alte-oτa rit salsi deos facere vis tua tui etiam s. 6. male illatum. CRUSa, hiando dentium et albiis de-

80쪽

41 MEMORABIMUM

τατα τῶν ανθρωπίνων, πόλεις καὶ θνη, θεοσεβεστατάεστι καὶ α φρονιμώταται λικίαι Ῥεῶν Ἀπιμελεσταται; 7 γαθε, φη, κατάμαθε τι καὶ ὁ ο νους νὼν το σον σῶμα πως βούλεται μεταχειρίβεται. οἴεσθαι υν χρη καὶ την ν τω παντὶ φρονησιν τα παντα πως ν αὐτ9 δυ4, Ουτω τίθεσθαι, καὶ μη το σον μεν ομμα δύνασθαι επὶ πολλα στάδια εξικνεῖσθαι, το δε του θεοῖ ὀφθαλμὸν αδυνατον εἰναι αμα παντα ὁρῶν, μηδε την σην μεν υχην και περὶ των νωδε καὶ περὶ των ε Αιγυπτω καὶ ε Σι

κελία δύνασθαι φροντίζων, την δε του θεοῖ φρονησιν μη

ανθρώπους θεραπεύων γιγνώσκεις τους ἀντιθεραπεύειν εα- λοντας καὶ χαριζόμενος τους ἀντιχαριζομενους, καὶ συμβουλευομενος καταμανθανεις του φρονίμους, ουτω κῶ τῶν θεῶν πεῖραν λαμβάνpς θεραπευων, εἰ τί σοι θελησουσι περιτῶν ἀδηλων ἀνθρωποι συμβουλευειν, γνώσει το θεῖον τι τοσοῖτον καὶ τοιοῖτον εστιν σν ἄμα πάντα ὁρῶν καιπαντα κουειν καὶ πανταχοῖ παρεῖναι καὶ αμα παντων 19 επιμελεσθαι. εμῶ μεν οὐ ταὐτα λεγων ου μονον τους συνοντας δοκε ποίειν πότε πο τῶν ανθρωπων ὁρῶντο, ἀπεχεσθαι τῶν νοσίων τε καὶ αδίκων και αἰσχρῶν, ἀλλακαὶ ὁποτε εν ρημία εἰεν, πείπερ γησαιντο μηδεν αν ποτεῶν πραττοιεν θεους διαλαθεῖν.