Aristophanis Nvbes cvm scholiis

101쪽

αὐτοῖσι κοινωσω τι πραγμάτιον ἐμίν.

ΜΑΘΗΤΗΣ

ΜΑΘΗΤΗΣ

γεωμετρία.

196. S. Bavar. μῖν ut Schuietius coniecit. Scholiastes observat egressos esse aliquos dascipulos, scilicet ut Herent astum n vum advenam. Sed Verasimilius est, hos apsos, quos modo subtereanea scrutante Vi sit Strepsiades, in interius conclave a recipere iubem. Eodem versu Belsigius e cod Dorv. dedit περιτυχm, aptius id esse ratus pro ea quam esse putabat horum verborum vis erentia. Apud Dobraeum tantum valebat Porsoni auctori ais, ἐπιτύχη uir . Pterea praeserret, quod περιτυγχάνειν quis et horninicinιτυγχανειν diceretur. Confunduntur haec verba ab librariis, maae, potius disserie videntur, ut ἐπιτυγχάνειν dicatur, uri quaerit; περιτυγχάνειν, qui non quaerens in aliquid incissit. Bav. κεῖνο.200. Pro eo, quod Vulgo legebatur, σωλυν αγαν γ' ἐστὶ χρόνον, cuiam minorio scripsimus noλὼν αγαν ἐστὶν χρόνον, quod est etiam in SS. Ravennate, Bomano, aliisque. Ac Letiam ab Ernestu L. abest. V. xv. 197.202 203. exti et ad reprehendendiu Socratem, qui studium geometriae et astronomiae commendabat assis Xenoph. Mena Socri lib. IV. ERΝ BaV. Ven. αυτη. 203. Cod. Ven. iam articul το χρήσinos, ure suspiceris id ast huiusniodi scriptiuam pertinere, 'ουδ' ουν τι ἐστι το χρησιμον; IsTOPH. Nub c

102쪽

M APIΣΤΟΦΑΝΟΥΣ ΜΑΘΗΤΗΣ

τι - λέγεις , ου πείθομαι. ἐαεὶ δικαστὰς υνορῶ κα μένους.

204. γῆν ἀναμετρεῖσθ-J Anil iiDritas est in Verbo, quo significare potest metiri et nomaura dis idere, rare Implex Meriῖσθαι, et irridentur philosophi non populariter laquentes. m. Fallitur testius, philosophos non populariter Io entes irrideri putans. Nam ἀμετρsies a pro simplici μετρει nequaquam proprium' est philosophoritia aut a populini sermone alieniun. Ita Euripides in lana v. 1271. ἐν σομμάχοι γὰρ ἄν-ετρησάμην φρένας τας σάς, - μοι πῆμα δοςμενης ἔφυς. et in Electra V. 52. γνωμης πονηροι κανόων ἀναμετρουμενοετο ooν στω. Ad illa, πότερα την κληρουχικην, compara Bachmann Meetata l. I. p. 279. 3.205. Tenet vulgatum συμπασαν MV. 208. Videri potest aut scribendum esse. Sed nihil mutandum. Leviter et velut obiter monsuat Athenas distincte mox Euboeam et Lacedaemonem unde isti ηδὶ et aυ t. 211. Pro Κικυννεῖ recte Briancrius duce cosside suo Atticam

103쪽

ως ἐγγυς μῶν τουτο μέγα φροντίζετε, ταυτην ἀφ' μῶν ἀπαγαγεῖν πόὐήω πάνυ.

οἰμώξεσθ' ἄρα. φέρε, τις γαρ υτος οὐπὶ της κρεμάθρας ἀνηρ;

formam reposuit Bia v. Κιχωνεις, ουμοὶ pro vulgal οἷ'μοι. Ven. κικυννεῖς εἰσὶν οὐμοὶ.213. Reizius e scholio γουνίδο coniecit alios olim, sed re- pumante metro, ηνὶ pro δὶ legisse Plenam distinctionem postriδί, a Brianescio in minorem mutatam, a me, ut Graeci sermonis consuetudo postulabat, plane a Iatalis, servarunt volsus et Reislsius. 214. A J Sic MSs Edd Ald. Hor. Paras Baψ etc. Qua dam, quas nondum Vidi , μῶν. Hud servat Kusterus Vellem seplicasset. ni.flige dictum ad populum, conversa repente oratione, non ad soceaticum. Bx mahckius recte dedit μῶν duobus ΜSS. Regiis et schol. S. Sic etiam Bav. Editiones ita habent Lugdunensis et Ainsteiodamensis, ut mulesius observat. De aulis acta Euboea V. Thucyd. I. 114.215. πού 'στιν Η πού 'σθ aod non displicet. ΕΗΝ. Bentleio quoque rotundius visum Brunescius o 'σra retinuit. Et sic Rav. in quo uc in Veneto, est 1ακεδαιμόνων. 216. πάνυ φροντίζετε Ia πάνυ μέγα φροντίζετε. Glossa ovπάνυ h repsit in textum. RΝ. Etiam Brunci si B. πάνυ μέγα. Alii codd. in iisque Rav. πανυ pro μέγα. Ven. πάλιν. Branchius recte e Benileii sententia μέγα edidit pro πανυ, aod ex interpretatione na

tum, et praeterea satis invenustum est, quum statim sequatur πάνυ.

Praetulit πάνυ Belsigius Suidas: μέγα, ἀντὶ του μεγάλως. ριστοφάνης εφέλαις τούτο μέγα φροντι τε.

104쪽

ἔφασκεν εἶναι τοὐντερον της ἐμπίδος στενόν δια λεκτο δ οντος αὐτου την πνοην

ἔπειτα κοῖλον πρὸς στεν προ εἰμενοντον πρωκτὸν χεῖν - βίας του πνεύματος. 165 ΣυEWIAAΗΣ σάλπιγξ ο πρωκτός ἐστιν αρα των ἐμπίδων τοκμακάριος του διεντερεύματος. ἐρδίως φεύγων αν ἀποφύγοι δίκην δ ις δίοιδε τοὐντερον της ἐμπιδος.

ΜΑΘΗΤΗΣ πρώην δέ γε γνώμην μεγάλην ἀφοριθη 70

sa' ἀσκαλαβώτου.

158. hoιJ B L hoι. ΒΝ. Sic etiam Suidas V. οπότερος. Sed in S. ex erra. ἔχοι. Graminaticus in Bachinanni necd. II. p. 320, 30. τι ἔτερον κωνω της ἐμπίδος καιτοι υριστοφάνης ὁ κωμικός, φασί, ταυτον κώνωπας καὶ ἐμπίδας. 162. Plerique Istri4ιαuπτου, alii διαλεπτου. Codd. Doru Veii. δια λεπτου, quo ure probasse Videtur DObraeus. Certe διάλεπτος

105쪽

telligitur ad

coniuncto.

ρε δη ταχέως

i, ut infra V. δρόσον αυτας

106쪽

λέξω νομισαι δι σε ταυτα χρὴ μυστηρια ἀνηρετ αρτι χαιρεφῶντα Σωκράτης 145 φύλλαν, πόσους αλλοιτο τους αυτῆς πόδας. δακουσα γαρ του χαιρεφῶντος τὴν ὀφρῶν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν την Σωκράτους ἀφήλατο.

107쪽

δεξιώτατα.κηρὰν διατήξας, τα την φύλλαν λαβών, 160 ἐνέβαψεν εἰς τον κηρω αυτῆς τὼ πόδε, κήπα πιισι περιέφυσαν Περσικαί.ταέτας πολυσας, ἀνεμέτρει το χωριον.

ω εὐ βασιλή, της λεπτότροος των φρενῶν.

ΜΑΘΗΤΗΣ

τι δῆτ' ἄν, τερον εἰ πύθοιο Σωκράτους 155 φρόντισμα;

149. τουτ' ἐμέτρησε Βιεμέτρησa sine oυτο B. Meum oυτ L. Blud non displicet. ERN. ἐταυτ' ἐμέτρησε EIb. ιεμέτρησε, omisso τουτω, est etiam in libro Vrbinate tribusque apud Porsonum codd.BOmanus et RaVennas, τουτ διεμέτρησε, Vel διεμέτρησεν. Grammaticus quem libro de emendorat. r. r. adiunxi p. 383 affert, πῶς δῆτα τουτ διεμέτρησε. Multis in locis observavit Brianescius, simplicia vocabula pro compositis scripta reperiri. V. ad V. 87. Vulgatum nως δῆτα τουτ' ἐμέτρησε servavit Reuigius.150. In Demeiae Phal libro de elocul. s. 152. 153. ubi de sis

agitu maae παρὰ προςδοκών acuntur, vim pro exemplo asserantur Versus huius sabulae 179. 180. codd. quidam pro κάμψας ὀβελισκον habent κηρον διανηξας, a videatur duo exempla attulisse Demetrius, Verba eius autem mutilata esse vel culpa librarioriam vesper lacunosvin codicem.152. περιέφυσαν Περσικαὶ Primum aptissime Περσικαι. sinit enim calcei muliebres, cavi, albi et tenues quae Inna conveniunt calceis Min e cera deinde περιέφυσa apte exprimit habilitatem calceomam. Si περιποδα . περὶ πόδα ποδήματα sunt oρμόζοντα, Poll. VII. 84 ubi, Init. Ceterum sinisse huic loco et forte spectatum a Poeta est Homeri M. h. 477 σακέεσσι περιτρέφετο κρύσταλλος. Em Bam καταπυγεισηι Περσικα pro vulgato Περσικαὶ e cod Dore. Bersigius, cuius ride praefationem p. 81. seq. Sic etiam en Feminino cluati, ut vadetur, in Lys 229. 230. Neutro genere, ut uποδήματα intelligantur, Hesychius, Photius. Sic etiam Pollux VII. 92. Περσικαὶ hoc ipso ubium versu allato Suidas. Dixit da hoc genere Vilis calceamenti Brissonius de regno Pers. p. 258. He Pollux X.

168. ἐκ δὲ σκευῶν καὶ ἀναξυριδες, καὶ σκελεαι, καὶ ποδιδες, καὶ Περσικαι- ωριστοφάνης ἐν ταῖς φιλαις τὰς ἀναινριδας ἔοικε καλεῖν.

108쪽

m AP ΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ ΣΤPEWΙΛΛΗΣ ποῖον ἀντιβολῶ κάτειπέ μοι. ΜΑΘΗΤΗΣ ἀνήρετ αυτὸν χαιρεφῶν ὁ Σφήττιος, οπότερα την γνώμην ἔχοι, τὰς ἐμπίδας κατὰ το στόμ' ἔδειν η κατὰ τοὐήῆοπύγιον. ΣΤPEWΙΛΛΗΣ τι δητ' ἐκεῖνος εἶπε περὶ της ἐμπίδος , 160 ΜΑΘΗΤΗΣ

ἔφασκεν εἶναι τουντερον της ἐμπίδος στενω διὰ λεπτου δ' ντος αυτο την πνοὴν

ἔπειτα κοῖλον προς στενω προ εἰμενοντον πρωκτον χεῖν - βίας του πνεύματος. 165

σάλπιγξ ο πρωκτός ἐστιν αρα των ἐμπέδων τρι-ακάριος του διεντερεύματος. ἐριδίως φεύγων - ἀποφυγοι δίκηνες τις διοιδε τοὐντερον της ἐμπίδος.

ΜΑΘΗΤΗΣ πρώην δέ γε γνώμην μεγάλην ἀφρριθη 170

ύα ἀσκαλαβώτου.

158. ἔχοιJ B. L. ἔχοι. m. Sic etiam Surdas V. οπότερος. Sed in S. ex m. ἔχοι. Grammaticus an Baesanianni necd. H. p. 320, 30. τι ἔτερον κωνω της ἐμπίδος ' καιτοι υριστοφάνης ὁ κωμικός, φασί, ταυτον κώνωπας καὶ ἐμπίδας. 162. Pleraque libri διαλέπτου, alii διαλεπτοὐ. Codd. Dorv. eu. διὰ λεπτου, quod iure probasse videtur Doliraeus. Certe διάλεπτος

non aliunde notum.

109쪽

τίνα τρόπο , κάτειπέ μοι.

ΜΑΘΗΤΗΣ

ζητοῶντος αυτου της σεληνης τὰς ὁδους κά τὰς περιφοράς, εἶτ' ανω κεχηνότος απὰ της ὀροφῆς νύκτωρ γαλεωτης κατέχεσεν. ΣΤPEWΙΛΛΗΣησθην γαλεωτι καταχέσαντι Σωκράτους. 175

ΜΑΘΗΤΗΣ κατὰ της τραπέζης καταπάσας λεπτην τέφραν, κάμψας ὀβελισκον, εἶτα διαβήτην λαβών, ἐκ της παλαιστρα θυμάτων φείλετο. 180

Ita in Avibus V. 1002. τον κανον ανωθεν τουτονὶ τον καμπυλον ἐνθεὶς διαβητην. Hoc monendum Videbatur, ne quia em et circinum diversa instrumenta esse putaret quod fecit Belaius in Museo Rhenano ann. II saac. II p. 205 cm cupidiua sua defendenti accidit ut mechanices legum oblitus facilius extremunt Veruculi apicem, quan medium emculum inflecti contenderet 180. Iuvernigius ad hunc Vera at sic scribit in bro Rasu acriptum fuerat L τραπέζης , cuius deinde loco παλαιστρας εubειL- tutum t. tW- eius quidem lari ammatic- ac iocern τραπέζης διιιιη --nentarium facis Libri omnes θοιμάτιον. Articulum qui ferri non posse vidit, mincitatis ad Plut 985. ἱμάτιον scribi IussIt. Praeterea aliis offensionem fecit inens in palaestra. Quin Belsious in praef. p. 24 seqq. etiam furti insimulatione liberara Socratem studuit, de quo tamen Eupolis quoque: Στησιχόρου προς την λυραν ινοχόην ἔκλεψεν. Sed Reisio explicatio huius loci vereor ut cuiusquam assensum tulisset, etiam a non esset resulata a Suvernis p. 14 seqq. Quamquam huic quoque idem quod mihi olim caeterisque interpretibus omnibus accidit, ut, quod vitio non animad-Verso necessarium erat, ad Parum Verisimilia confugerentiis. Multa sunt in hoc loco, quae lectorem morentur: nomen male coniunctum cum articulo, ubi aliqua, non certa quaedam ea ignificatur, θοιμάτιον; ipsum illud, quod Vesten Marripuisse dicitur Socrates a Ia

110쪽

Οὐτοι δ' ἐρεβοδιφῶσιν υπο τον Ἀρταρον.

τι δῆθ' ὁ πρωκτὰς ἐς το ουρανον βλέπει ,

a quaerendis bulbis deteneat, tibi omnino inveniantur, scare se dicit, quo agnificat, nullos hic inventum M. Deinde haec, ἐγὼ γὰρ οἶδ' ἴν' εἰδν ουτοι, vel per se plus Valent ad risun excita dum, quam Vulgata lectio. Nam non solum simplicitatem, emunetiam mistic In et ineptam buperbiam Vocabulo Oυτo prodit Suepsiades, qui hanc scilicet rem a tantis philosophis quaeri miratus, id nimiriun se quoque cire laetatur. Quae stultitia hominia magis etiam ridetur, quum illa addit, καὶ καλοι quibus verbis, duplicata sententis non modo confirmat stuporem suum, sed auget etiam.

192. Brinnescius edidit 1 δ' ἄρ' ἴδε δρῶσιν, Propterea quod

γαρ hic locum haber neiat. At enim Ver falluntur, qvi γὰρ non putant in intenogatione poni posse, nisi ubi aut e praecedentibus aut e sequentibus Verbis aliqua ratio emii possit, quare γὰρ significet igitur. Nam quaevis intenogatio ita est comparata, ut recte in ea γάρ adhibeatur, quemadmodum Romani etiam quianam, ubinm Vel nam qu , nam acti dicunt. Sic apud Homeriin Iliad. XVIII. 182.

'δει θεά τις γν σε θεῶν ἐμοὶ αγγελον κε;

Vbi nec praecedit qiudquam, nec sequitur, quare γὰρ idem sit quod igitur. Nimiritui in quavis interogatione hoc potest intelligi, lucem tua um, vel miror, Vel dic mihi. Vnde quum ipsa sequitur interrogatio, recte a aut nam adhibetur, ut vi caussa inscetur et ratio, quare quis incertus sit, in miretur, aut dici sibi aliquid velit. Ita hic, τι γὰρ οῖδε ὁρῶσιν, est stupentia novo aliomini discipulorum a spectu rationemque eddentis, quare eos miretur. Similiter infra V. 201. Pariter TemoVa conspecta,

προς των θεῶν τι γὰρ τάδ' ἐσιω; et v. 219 ubi nominari sibi iubet eum, de quo intereogat: φέρε, ις γαρ υτος ουπὶ της κρεμάθρας ανηρ; 193. υτοι γ' ἐρεβοδιφῶσιν Hincίius e tribus MSS. Regiis probante Porson ad Hec. 1206. male. Ristinguit Diios ab illis qui dicti sunt . 189. Servatum ' in Bam Post hunc VersiunBeisi iis hos inser uit ex Diog. Laert. II. 18. ριπίδης δ' ο τὰς τραγφδιας ποιῶν τὰς περιλαλούσας ουτός ἐστι τὰς σοφάς, de utinus dixit in praelatione p. 20. seqq. utarit postea sententiam ua, ut, locum assignaret ante v. 219. adiectis etiam aliis versibus, quos excidisse suspicatur utrum facile persuadeat. Sed de hiis versibus vide praelationem nostram.