장음표시 사용
121쪽
δενδροκόμους, νατηλεφανεῖς σκοπιὰς ἀφορώμεθα, καρποὐς ἀρδομέναν θ' ἱερὰν χθόνα, καὶ ποταμῶν ζαθέων κελ*δηματα, κά πόντον κελάδοντα βαρύβρομον. 285ἷερεῶσι φανῶσαι, Paod apertum est ex capi 3 in quo scriptu nisρεῖσι φανεῖσαι, cum interpretationφάπηρέταις. Sic Nubes V. 357. Socratem cornpellant, Wτε, σεμνοτάτων ληρων ἰερευ-
'78. ευάν ητονJ enueius malebal: ευάγη o vel myάθη M, L. BQ ευάχητον , quo Vecto titur Eurip. Hippol. 1272. Vescivάrητορρο ευηmτοι. Sed et oup. Em ad Stad. p. 305 ευωτο praesertet comparat Iudae V. 12 ERN. Ego auidem non ideo, quare is librorum lection recedea dum sit. Nam verba si iungenda sunt, φανεροὶ δροσερὸν φυσιο ευάγητον, quod quare fieri posse Benueius neget, nullo apto intelligo. Immo sic toricloco consulitur. Nam quid hoc est, oρθῶμεν φανεραι Τ Qqorsum φανερῶ addidit Quo nihil profecto potes.t fingi languidius. Id enim per se intelligitur. De ipsa Voce εὐάγη o eique cognatis voc hillis dissemitiemste bustus apud Musgravium in Lecu Eurip. II 6 sive in adnotationibus eius ad Suppl. 654. Dein nupet Elinsteius ad Eux Bacch. 660. 9μ ενάγητον idem quod λαμπρὰ essu putat. Mihi flexibilem pqtius et mobilem significare vidρtur: d qua re alio loco dicam. 279. βαρυαχέος φ L. et Suid si viri. Em. Sic etiam Ven. - - 283. Vulgo legebatur, καρπους τ αρδομένω θ' ἱερὰν χθόνα, qaavd Marox Volsio placuisse Brinnes ius, quod in meinbr copula post ἀρδομέναν non inVenaretur, ita edidit: καρπους τ αλδομέναν ἱερὰν χθόνα. cod Bavar. χθόνα θ' ἱεραν ' δομέναν tamen non debebat mutari. Id enim interdum simpliciter nutilis significat, u
122쪽
ομμα γαρ αἰθιρος ἀκάματον σελαγεῖται μαρμαρέαις ἐν αυγαῖς. αλλ' ἀποσεισάμεναι νέφος ομβρωναθανάτω ἰδέας, ἐπιδώμεθα τηλεσκόπφ ομματι γαῖαν 290
ησθου φωνης αμα καὶ βροντης μυκησαμενης θεοσέπτου;
καὶ σεβομαι γ πολυτίμποι, και βούλομαι αντα παρδεῖν προς τὰς βροντάς ουτως αυτὰς τετρεμαίνω κά πεφόβημαι
commemorarit Heynius interpretes ad Eurip. Suppl. 207. Copulae aedes quum ariet in libris, utrique in pleris sue Vocabulo adiecta, veri simillimurn est post secundam Vocem a poeta positam esse. Et aio dedit Reisious RaV. αρδομένην. 286. Nubium Variae et conanautabiles figurae quoniam tum demum marime conspicuae sunt, utina pars caeli serena est, solem fulgere dicit choriis, iubetque ἀποσείσασθαι νέφος ομβριον, nubilam SPec3em, qua totum quum obductum est caelum, nullae distinguisomnae nubium Possunt. 287 is omittunt S. L. Suid male. RΝ. Visgo contra me trurn μαρμαρέαισιν ἐν αυγαῖς. minckius odiis B. quocum Venetiis consentit, auctoritateci delevit. l siue unus egiorum, μαρμαραίησιν αυγαῖς, unde lamnam Ionicam, μαρμαρέησιν, duci posse putat. Nos e duobus MSS. Reois et Bavennate ac Borgian μαρμαρέαις ἐν αυγαῖς scribendum duximus, quae doctior lectio est.288. νέφος ομβριον L. Ia ομβριμον νέφος. ERN. 289. Quid hoc est: ἀθανάταις ἰδέαις ἐπιδωμεθα τηλεσκόπφομματι γαῖα. In scholiis commemoratur alia lectio, ἀθανάτης ἰδέας, ut haec Verba cum praecedentibus coniungenda sint. Idque etiam Belgio placebat, ac merito Quin clare liber Ravenna ἀθανάτας ἰδέας exhibet. - de specie corporis dictum in Pluto v. 559. et a
290. Vt in grandiori spiritus carmine systema teminatur Versu contrarii generis, ut mos est tragoediae.
291. καλέσαντοςJ Del. I. I. m. 293. Omissum ' in Ven. 294. - ουτως γαρ αυτὰς τετραμμαινω.
123쪽
ου μη σκώψεις, μηδε ποιήσεις ἄπερ οἱ τρυγοδαίμονες ου
ἀλλ' εὐφήμει μέγα γάρ τι θεων κινεῖται σμῆνο αοιδαῖς.
παρθένοι ὀμβροφόροι, ἀντιστρ. ἔλθωμεν λιπαράν χθόνα Παλλάδος, εὐανδρον γῆν 300Mκροπος ψόμεναι πολυήρατον,
ου σεβα ἀὐήήτων ἱερῶν, ἴνα μυστοδόκος δόμος
ἐν τελεταῖς άγιαι ἀναδείκνυται,ουρανίοις τε θεοῖς δωρήματα, 305 ναοί θ' ψερεφεῖς καὶ ἀγάλματα, καὶ πρόςοδοι μακάρων ἱερώταται, εὐστέφανδι τε θεῶν θυσίαι θαλίαι τε παντοδαπαῖς ἐν ραις,
ηρ τ' ἐπερχομέν Βρομία χάρις, 310
295. νυνὶJ γ νυν, et delet ἐστι , male. m. H. ἐστι νονι obraeus de suis codὸ obscurius scribit is νυν η I. εἰ θλμις ἐστι χ. pro Versu . Ita 6 κεἰ θ ἐστὶ χ νυνι, ηδη κεἰ μη θ. Vereor ne aliquid turbatum sit in hoc versu Languissius enim dictum νυνί γ' δη, quum Vel νυν soluun Vel ηδ satis esset. Apte diceretur νυν γ' οτε δη . Vide ad Soph. Ai. 789 Q ιδ 'ix q. - 296. Pro ωapri et oιησης, quod libri habent, nominatim Ven cum BriInchio e Dawessi obsereatione σκώψεις el: ποιησεις scripsi. Unisleius ad Ach. 278 scribi voluit σκωφει. Sic Aesi 854. σκώψεται. Neque alibi habet futurum AristophMaes. Tum cod Bork ποιησεις γ', quod defendi potest, ut sit neque de facies. Pro μηδὲ en et Mut primus oυδέ. 299 300. E addit R. V. 299 ἐςέλθωμεν, et V 300. χθόνα ἐς per glossana. m. orgianus ευχθόνα, RaVennas ἐς χθόνα, in quo Verba Παλλάδος, ευανδρονοῶν, missa sunt. Atque ἐς χθόνα etiam Venetus et aliquot alii libra. 806. Bav έψηρεφεῖς. 307. BaV. Ven. προδομοι. 309. παντοδαπαις R. male. m. Ita etiam BaV. et quattuor Beoi, quos Bram us contulit. Vulgo παντοδαπαῖσιν.
124쪽
αῖπερ γνώμην, καὶ διάλεξιν, καὶ νουν μῖν παρέχουσιν, καὶ τερατείαν, καὶ περίλεξιν, καὶ κρουσιν, καὶ κατάληψιν.
811. υκ λάδωνJ Spectant haec ad inoros sis istunt radenicamina.312. Μοοῦσα βαρυβρομει ὰυλῶνJ ω-nitorium edentisi uiae. v. Salm ad Vopisci Caran. ERN. 316. παρέχουσινJ Actitror, delendum. m. secit Brmnescius. Nobis aliter Videtur. Nain eis ultiina horum Versuun syblaba numeri lege brevis est, tamen ad id ipsum inventa est κατάληξις,in debilatata numeri vimhus vox remarescat Ch rei beno co si litur augenda in prominciatione syllaba Moest. 16e semes Axissa satia est, ne i in repeti necesse sit, quoties In fine genere nostra recensio a Brunckii atque aliorum conήuetudini diserepat.317. ροὐσιν κὰτδη ψι. Ad ilicat, ipse optimo declarat Aristophanes in Eo 1979 ubi eiusmodi sophista vocatuρ κρουστικος, καταληπτικός τ' αριρ- ροεθορυ-ιat . Sch astes ibi: κρουστικός τὸ τα - κροωμένων -ουων τῆ σφοδρό ρ ι τῶ ν λόγων. seαταληπεικός προκοπαλαμβ όμενος τους ἀκουοντα Αλτε θορυβον μη κινησαι. In postreuus, quae etiam apud Susidam laguntur, poterat interpava omittere ' an θορυβεῖν uni assentientes applaudentesque dici soleant, is signisscari potest, qui dicendo ita fore pia et retinvat auctentes, in Iaiis et clanioribus adis alio
318. Οὐτ'LMSS. R. L. edd. veri in M' Et sic cum Ber fere repostumus. Inteli propterea male retulere ad φθέγμὰ κRN. αὐτetiana Britnescius Volebat e quattuor codd. quibus accedunt Bav. Ven. πεποτηταιJ Arbitror, gestu cupiditate. m. Immo commo
125쪽
319. E productione pomae in καπνου Ρorsonus in m aes ad Bec. p. 56. et in adnot. ad ecl. 1314. couigebat, late esse Euripidis vecta, non lyrici alicuius, ut Belsigius in Coni. p. 161. refert. Si verum est, Maod suspicabatur Porsonus, neque ridendae vanae grandiloquentiae caussa numeros Tagicos Consectatus est poeta, non in tragoedia, sed in fabula satyrica tale quid scribere potuit Euripides Sed rectius de hoc genere statuit Reis ius.
320. γνωμιδίω γνώμην νύξασ'J Intelligi potest decima Stoicorinneonsectariis si longus, υνδε ε Wανιε, breVis item. εἰ καλήν, ἔξεις κοινην, ην αἰσχράν, ἔξεις ποινην. respondet sententiolis altersintilibus, εἰ καλην, υχ ἔξω ποινην , ν αἰσχράν, ου ἔξω κοινην. ERΝ Pro νύξασ 1 codd. Elbing et Bav. uέξασ est. 322. Vereor ne non sit verrum, quod se elcherus p. 138. Exit, ex machinis descendisse istes in latere scenae. Filio haec Aristophanes, nec identur illae ante conspici, quamsitan per aditum, unde choram Venare usitatum Erat in orchestrum prodeant. Monuiti sonus in praes ad Hec. p. 54.
ed Ven. ησυχα ταύτης c. Πάρνηθος, quod praeferi Des erus et sic Versus bene constat. m. ' συχος ησυχως αυτ etiam in membranis a manescio collatis posuenium Ravennas quoque et Borgianus ac Venetus aliique habent. Sed recte Brinnescias ex suo eod. et primariis edd. ησυχα ταύτας reposuit. Dindoinus edidit ησυχῆ αυτάς, quam Elnisjei cὀniecturam esse coniicias ex iis, quae ille in addendis ad Euri Heracl. 7. dixit Minus hoc suave ad sonum. 324. Brancrius, non monito lectore, Vecta Socratis sine unci terpunctione continuarit, et pro αυται πλάγιαι scripsit αυταὶ πλάγιαι. Si adis reqviri putabat, id non hic, sed in superiore Versu, χωροὐδ
126쪽
νυν γέ τοι δη καθορῆς αὐτάς, εἰ μη λημῆς κολοκυντὰις.
αδταί, reponendum erat. At multo elegantius caeteri αυται utrubique lemni. De disiuactione autem post χωρουσι iam scholiastes nouuit. Belsigio tamen Visum ita distinmere, χωροὐσ'4υται, πάνυ πολλαί.325. Caninius stellam praefixit hinc Versui, ut vitioso. Nam metriun non constat. Dulceriis bene coniiciebat, postri , a Velata excidisse, sedisci plane habent SS. at et Reg. Sed iidem Projρω etiam ciθρῶ, quod praefero cum BergIero, qui recepit. Nam quod Benueius ait, comicis aθρεῖ non esse usitatiun fallitur. Occurru apud nostram in hac ipsa fabula v. 728. RΝ. Pro παρὰ Ven. πρός. Non audiendi Benileius et Damesius quoriunmentietus, summus alioqui criticus, sed nullius auctoritatis in Aristophane, ad quem minime imbutus Attici sermonis cognitione accessit, - νυνὶ μόλις ἐώρων οNagebat. Davressi autem temeritas 3 νυν μόλις ορῶ αὐτὰς excogitarii. Vulgo, - νυν μόλις ορῶ. Atque ita etsana Bovianus, et unus Regiomani Branckii, et Venetus aliique, nisi quod enetus et plerique νυνὶ habent. Ravennas, - νυν, μόλις αυτάς. Eliodo libri omnes. Nunc cius e coniectura: παρα τηνεςoδον διαθρῶ νυνὶ μόλις - Id refutavit Porsonus in praes ad Hec. p. 53. qui recte quidem iudicans antiquum hic vitium latere, audaciorem Proposuit coniecturam: νυνὶ μάλ' αθρων βλεπε προς τηνε οδον δη νυν γέ τοι δη καθορῶ αυτάς. Sed ut hoc vix erit qui probet, ita non magis persuadebit Belsigius emini esse, quod dedit, - καθορῶ μόλις αυτάς, dubitans ille an non dicatur νυν. Vide eum in praef. P. 33. et in Conieci P. 157. At νυν η est nunc iam , δη νυν iam tandem Aeschylus Agana. 1587. φαίηναν δ νυν βροτων τιμαόρους θεους νω,εν γης ἐποπτεύειν χη. Dindoinus et Belescerus ediderimi, ηδ νυνὶ μόλις Ουτως, quae 3t libri Bav. sta iptura, nisi quod is su habet. Id est iam tandem
127쪽
ι ἔγωγ υ πολυτίμητοι πάντα γαρ δη κατέχουσιν.
ταύτας μέντοι - θεὰς υσας ου ρδης, οὐδ' ἐνόμιζες.
σοφιστάς 330 Θουριομάντεις, ἰατροτέχνας σφραγιδονυχαργοκομήτας κυκλίων τε χορῶν ψωρποκάμπτας, ανδεμ μετεωροφιν--328. manescius e suo cod pro Mει reposuit Atticam somnam ἐδης , delevitque cum edd. Vett. Unum interiragandi in sine versus, quod revocavit Belsigi Μέντοι est nimirman. 329. σκιανJ L. a. καπνόν. RΝ. Est hoc etiam in Brunciai duobus B sis, qui id ineptae coniecturae DaWein δάσκιον pro καὶ σκιαν praetulit Ravennas et Bom. Vulgaturn σκιαν habent. ProVerbiviraκαπνον εἶναι νύμην Susidas memorat in V. ἀμενηνὸς καπνου σκιά. 330. Memorabilis lectio unius Regiomini, cui duo alii codssi accedunt, γάρ, α ι' ἄλλ' ἴσθ' τι, cum gloMa, γινωσκε. Praeseri tanaeniminckius vigatam Miles .iliter videtur. Nam non solum doctior longe haec lactio est, maam Vulgata, οὐ γαρ μα ι οἶσθ' οτιη, quae inde orta est, quod quum illis excidisset, metri caussa oἶσθ' οumscribenduin erat sed maior etiam in ea Via atque elegantia inest. Quantuinvia entia imperui Strepsiadae contemptum Voce et gestu Socrates exprimat, quum haec dicit, v γάρ, μα ι οἶσθ' orari, hoc solum tamen significat, uepsiaden, ut hominem msticum, ea imorare, quae sapientibus cilicet nota sint. Atq'ai quod deinde addit, non est eiusmodi, ut id sciant doctiores, sed PIane inauditum est. Quod si dicit, o γάρ, α ι', u ἴσθ' Οτι, Prapter miserationem imperiti restici, et Mave aupercilium doctoris,
etiam rem omnem tamquam placitum sibi uni proprium Proseri, Duivique vectatoriam auianos excitat ad percipiendam rem prorsus no-Vana laque hoc aptius facit, quod ea, quae vicit, ad arridendos alios comparata sunt De oυ γαρ ἀλλα Vide ad V. 233. 331. Θουριομάντεις dicit propter Lamponent, quo duce dedisecta colona Thurium I. LXXXIV. 1. quem perstrino etiam in Avibus, ubi, schol ad V. 521. 989. De ea colonia 'ni Diod. Sic XIl. 10. Tanor. ad vitam Lysiae p. 106. d. Bessita 332. Ven. ἀσματοκάμπας. In min ana et aliis edit male Posita est maior interpunctio post μετεωροφένααας , quo oratioci ARIATOPH. Nub. D
128쪽
ουδὲν δρῶντας βόσκουσ' ἀργους, τι ταυτας μουσοποιοsσιν.
ταυτ' ἄρ' ἐποίουν Ἀνοεν Νεφελαν στρεπταιγλαν δάων πλοκάμους θ' ἐκατογκεφάλα Τυφῶ πρημαινούσας τε - ελλὰς, 335 εἶτ' ἀερίους διεφοὐ γαμψοὐς οἰωνους ἀερονηχεῖς,
eoneinna reddituri Si, ut vuIgo, int.bire sistinctione mim post σοφιστας interpungitur, neglig=entia quadam repetuum esse ex stia mandum est Verbum oσκουσι. Sed aptius esse patet, Versus 331 33s explicando versui 330. a Lectos esse quare dii maiorem distinctionem adpinai.
μουσοποιουσιν Bithyrambici poetae nutrium mentionεm faciebant. V. At istoph. Pac. 829. et sat schol. ERΝ. 334. ἐποιουν Mersibu cantabisne celebrabavi sic et prosaiei Verbo utuntur, ut Isocr Euag ILysias or. II. p. 27. ubi, Taylor Enae στρεπταιγλαν Στρεπταιγλαν S. C. Suid et chol pro mo nileius malebat στραπταιγλών. alteriitrum rectum. Sed nil refert scire quid Vei una sit, cum rit verbum ineptum dithvranthicum, quod poeta ridet. ERΝ. Recte enueiu στρεπταιγλαν intelligitemulentem tortum sulmen. Sed quare hoc verbum ad oρμὰ trilii elit, in quo hi Brittachius obsequutus est, eqvidem nescio. Ita quidem etiam eo4. Mng. lanno tru in erem iri Maod uani in seli Ius memoratur, et nubibus egi convenit, . ad is,osi inmin verborem elegantius est, et inaos po,tidum. tenit suus quemque sensus doceat necesse est, quid intersu antis hunc ordinem opithetoriian, νεῶν νεφεχεν στρεπταirio, es inter illum, στρεπΨustat, δάων ἀήμάν: Domin .lter poetaritim, altis oratorem P prius est. Cod nav. στρεπταιγλπου.
cum caeteris libris habent, si genisinum est, referri ad vistes debet: nam Inssique coniecta hic nimium epilaeta sine ordine coacervantur.
129쪽
λιξον δη μοι, τί παθουσαι, διερ- edidit Recte. necepit hoc etiam 'volfius Anροὶ οἰωνοὶ aunt Iiquisti, nobiles. Ita in Avibus 2l2. τον ἐμον κδ σὸν πολύδακρυν πτον ἐλελιζομένη διεροῖς μέλεσιν γένυος ξουθης. Et in Odyss. IX. 43.
338. μεγάλαν ἄναθαν, κρέα τ' ορνιθειά γε κιχλῶν Μεγαλῶν,
ἀγαθῶν &s L. Porio oρνιθι Ib. Optimuli est sequi testimonia Mananiaticorun Veteriam, qui hic legi dicunt κιχηλάς, οmana more, ut Athen. II p. 64. et Eustath ad Hom. Od. X. p. 1934. Menius Produxit locum Elym. S. in Bibl. Leid in quo versus hic sic est: κρέατ ορνιθεια κιχηλῶν, et addit, Aωρικῶς αντὶ του κιχηλῶν γουν κιχλῶν. RΝ. Quam lectionem Koenius ad Greg. Cor. p. 102. Protulit, eat reposuit Britnescius e membr. quibuscum plane consentit liber Ravennas et Regius trunciui, nisi quod in hoc genitivi huius
Versus omnes communem formam habent Doricam qui reposuere, male edideriint, quod etiam iniminckiana est, μεγάλαν Pro μεγαλῶν. Nam hi Dorici genitivi omnes circumflectuntur. κρέατ ρνιθεια autem quotquot libi orum auctoritate firmetur, non erit qui ab Aristophane prosectum arbitretur. Non enim satis apte copula hic abesse potest ac miror de prosodia verbi κρέα ustero assentiri Brunescium, qui mentinisse tante debebat, ultimam huius ei bi syllabam in ipso Aristophane brevem reperiri, ut in Banis V. 653. καὶ κρέα γε πρὸς τούτοισιν νάβρασς εῖκοσιν. In Nubium versu correptionem etiam flagitabat inritatio sublimioris poeseos, pariter ut in Pace v. 1282.ως ο μὲν δαίνυντο βοων κρεα, καυχένας ῖππαν. Ita Horriei γέρα, et alii alia ultima brevi adhibueriant. Κιχηiαν habuit Athenaeus p. 64. F. In Ven est κιχλῶν. In RaV. ορνιθια. 339. έντοι, enimMero, quum serio dicentem Deit Socratem poeta, ipse id ironice accipi vult. Mox B. I, Ernestii, et Bav. Ven aliique codd. δη νυν μοι, unus νυν δη μοι, ut coniicias suisse qui Vei λέγω - νυν μo scriberent, Vei λέξον νυν μοι. ae sigius, τί μαθούσαι. De ea sol nauta vide, qua in prae- satione diximus.
130쪽
ἔχουσιν. Bene nisi pronunciamlurn δεἐέῖνας. ΒΝ. Etiam qua tuo collice Brancisci et Bav. Ven aliique Phabent, quod recte HS c et laees Dolarae omittunt. Vide Branch ad Iut 1064.344. ' ἔρομαι R. delet ' et L. C. habet ἔρωμαι. d. Bas. pono delet νυν maod sane non satis aptum est. Melius foret νυν, qua o MN. orgianus, anόκριναι μοι νυν, ατ αν ἔρωμ ι- Quattuor codd. Branckii Bav. m. aliiquerari' αν ' ἔρωμαι, ut edd. veti Sed recte ille e membri edidit ἄττ' αν ἔρωμα. 345. - ἀνέβλεψας. 347. In hoc versu praesertim extremo magna est arietas IN hromin MM. Vat. B. παν τι βουλονται , Iod sane Praetuleram. Post Vat. έτ' εἰ μὲν δωσι κομητην, Maod praeseri usterus obcaesulam. B. Ib idem aed Cpro εἰ, melius. D. L. ἄταν μὲν