Aristophanis Nvbes cvm scholiis

111쪽

μηπω γε μηπω γ' αλλ' ἐπιμεινάντων, να αὐτοῖσι κοινώσω τι πραγμάτιον ἐμόν.

ΜΑΘΗΤΗΣ

γεωμετρία.

196. S. Bavax. μis a Schulgius coniecit. Scholiastes obaerVat egressos esse aliquos discipulos, scilicet ut riderent istum n viam advenaan. Sed Verisimilius est, hos ipsos, quos modo subtereanea scrutantea Vidit Strepsiades, in interius conclave se recapere iuberi. Eodeam Versu Reisi iis e cod Dore dedit περιτύχn, aptius id esse ratus pro ea quam esse putabat horam Verboruni asserentia. Apud Doliraeum tantum valebat Porsoni auctori ais, ἐπιτυχη a Dropterea praeserret, quο περιτυγχάνειν φns ei hominicinuυγχανειν liceretur. Confunduntur haec verba ab librariis, maae sic potius disserae videntur, ut ἐπιτυγχqνει-ssicatur, M Maaerit, περιτυγχάνειν, Ῥῶ non quaerens in aliquid incidit Bav. κεῖνο.200. Pro eo, quod Vulgo legebatur, Guν αγαν γ' ἐστὶ χρονον, cum Branchio scripssmus nολὼν αγαν ἐστὶν χρόνον , quod est etiam in SS. Ravennate, orgiano, aliisque. Ac Letiam ab Ernesti L. Bil est. V. ad V. 197.202 203. ea etinet ad reprehendendum Socratem, qui Mudium geometriae et astronomiae commendabat suis. Xenoph. Mem Socr.tib. IV. ERΝ Bav. en aύτη. 203. Cod. Ven cum articu lo χρω μον ut suspiceris id ad huiusmodi scriptiuam pertinere, οὐδ' ἰυν τι ἐστι το χρησιμον; IsTOPH. Nub c

112쪽

204. γην αναμετρεῖσθ-J Ambiguria est in Verbo, qu- signiscar potest metiri et A nsura disidere, M inplex μετρεῖσθαι, Diod Pamme est nenouraiecipere me ambiguitate eapiam risus, et iri identur philosophi non populariter loquentes. m. Fallitur testius, philosopias non populariter loquentes infideri putans. Nam αμετρεῖ- pro simplici μετρεῖ nequaquam proprium est philosophoriar atia a populae sermone alienum. Ita Euripides in Iona V. 1271. ἐν σομμάχοι γαρ αν-ετρησάμην φρένας τας σάς, - μοι πῆμα δοςμενης τ' ἔφυς. et in nectra V. 52. γνωμης πονηροι κανόσιν ἀναμετρουμενοετο σῶφoo Iστω. Ad illa, πότερα την, γυχικην, compara Bachmanni Aneedota vol. I. p. 279. 3.20s. Tenet vulgatum σύμπασαν MV. 208. Videri potest aia scribendum esse. Sed nihil malandum. Leviter et velut obiter monstrat Athenas distincte mox Euboeam et Lacedaemonem unde ibi ηδὶ ei: αυτηt.211. Pro Κικυννεῖ recte Briincrius duce cosside suo Atticam

113쪽

ώς ἐγγυς μῶν τοsτο μεγα φροντίζετε, ταύτην φ' μῶν ἀπαγαγεῖν πόήρω πάνυ.

formam reposuit Bav. Κικυνεις, ουμοὶ pro Vulgat or 'μοι. Ven. κικυννεῖς εἰσὶν δμoὶ.213. Reigitis e scholio γουνίδο coniecit alios olim, sed re- pumante metro, ηνὶ pro 3 legisse Plenam distinctionem postriδί, a Brunchio in minorem mutatam, a me, ut Graeci semnonis consuetudo postulabat, plane sublataris, servarunt volsus et Reifigius. 2i4 ὁμωνJ Sic MSs Edd Ald Flor Paras Baψ etc. Qua dam, quas nondum vidi , μῶν. Hud servat Kusteriss Vellem seplicasset. Inidiuge dictum ad populum, conversa repente oratione, non ad socratieuna. BN . mi hck ius recte dedit μῶν duobus HSS. Regiis et schol. S. Sic etiam Bav. Editiones Ra habent Liugdunensis ei Amstelodamensis, ut Harlesius observat. I e sulis acta Euboea V. Thucyd. I. 114.215. πού 'στιν η πού 'σθ', quod non displicet. ΕΗΝ. Id Bentleio quoque rotundiu, vasuin Briincrius o 'σri retinuit. Et sic Rav. in quo, ut in Veneto, est 1ακεδαιμόνων. 216. πάνυ φροντίζετε Ia πάνυ μέγα φροντίζετε. Iossa oυ πάνυ ii repsit in textum. RΝ. Etiana Biuncto B. πάνυ μέγα. Alii codd. in iisque Bav. πάνυ pro μέγα. Ven. πάλιν. Brancrius recte e Bentieti sententia 6 edidit pro πάνυ, quod ex interpretatione na

tum, et praeterea satis inVenustura est, quum statim sequatur πάνυ.

Praetulit πάνυ Belsigitis. Suidas: μέγα ἀντὶ του μεγάλως. ριστοφάνης εφέλαις τούτο μέγα φροντι τε.

114쪽

Σωκράτης.

Σώκρατες.ω' υτος, ἀναβόησον αυτόν μοι μέγα. ΜΑΘΗΤΗΣ αὐτὸς μεν οὐ σῶ κάλεσον ου γάρ μοι σχολή.

Ω Σώκρατες, Σωκρατιδιον.

220. ω Σωκρατες Π , quod SS. nostra sera an omnes, est insititium ad complendum versum. Nec est in edd. antiqvis meIs estque alienum. Nam Strepsiades demum V 223. alloquitur Socratem. Bestilleius conigit: τι Σωκράτης ; Cur autem non, Σωκράτης; ERN Belgius probabat entlesi correctionem. Nam sane Brunc hius, qui e quattuor codicibus ω Σωκρατες edissit, magnopere fallitur in eo, quod haec verba non vocantis. sed admirantis esse putat Admirantis foret , Σωκράτης. Nihilo tamen minus retinendam existimavi libroruia1 SS. lectionem, quae a recte intelliotur, egregiam in movendo risu vim habet. Etenim Strepsiades, Socratis nomine audito, pro ea, a ardet, discendi cupiditate, illico hunc Vocat Socrates autem, superbi homo supercilii, et caelestia mam Iam humana curana, animum hon advertit, quid ἐφημερος iste, quem dicit, sia epat. Igitur Strepsiades, reverentia totas, metunt, ne ipsi nefas sit illum vocare, ob eamque rem discipulum id facere iubet, et quidem μέγα, Voce auiore Hinc scholiastes: τ μαθητι λέγει ὁ Στρεψιάδης καὶ τουτο, οἷον ου ηκουσε μου, αὐτος - βόησον. Qui videtur aυτο pro avro legisse. 222. Comittunt en Mut C.

115쪽

πρῶτον μέν, ο τι δρας ἀντιβολῶ, κατειπέ μοι. 225

ἀεροβατῶ καὶ περιφρονῶ τον λιον.

ου γαρ αν ποτε

ἐξεύρον ὀρθῶς τα μετέωρα πράγματα, εἰ μη κρεμάσας το νόημα, καὶ την φροντίδα 230λεπω καταμίξας ἐς τον μοι οπιαέρα. εἰ δ' ων χαμαὶ τανω κάτωθεν ἐσκόπουν,

ελκει προ αυτὴν την ἰκμάδα της φροντιδος. 226. Has ipsis verbis Socratem irradet Strepsiades V. 1507. 227. Καπειτ' est in Bachmanni necd. II. p. 108, 1 cod.Ven. περιφρονεῖς. 230. Ven. κρεμάσαις. 231. N ομοιον αέρα pertinet ad opinionem Ionicorum de artis Ina, quam inde ab Maximene dicebant ἀεροειδη, auctore Iutarcho de Plac Phil. IV. 3. BΝ. d. Bela eri εἰς, fortasse ex Rav. 232. εἰ δ' αν χαμαὶ LL, ων χαμαί. ΕRΝ. Cuin Brinnescio et reliqius, edidianas. Nec memoratu e libras MSS. αν. 233 ου γαρ αλλ' C. ου γαρ αν ἄλλ' salvo quidem Versu, sed non e forma Attica vid Ban. 192. EccI. 386 ad 1. Benti ad Callini. D. 2. triens ad Lucian. . I. p. 545 qu tamen sanitur divisim legendum cum putat. BΝ. Fallitur ille eo tantum, Paod prο- nunciari divisim putat nam multo usu factuna est ut haec Vecta sine interpunctione in unum coniungerentur: non sallitur in expli- Canda sorinuda, quum putat ellipticam esse. Nam intelligitur ado ra contrarium eius, quod est in vecto uun ii coniuncto. Vt exemplo ostendam quod in Banis legitur'. 498. φέρε δη ταχέως -τ' ου γαρ ἀλλα πειστέον, hanc vim habet non enim non obe diendum, sed obediendum est. Inde ου γαρ ἀλλα est nam profecto. Potest aliquando etiam ex praecedentibus aliquid intelligi, ut infra V.

330. οὐ γαρ, α ι', αλλ' σθ' τι πλειστους αυται βόσκουσι σοφιστάς, - οὐ γαρ refert ii adμὰ Λι Ἀλλ' ὁμιχλην καὶ δρόσον αυτας ηγούμην καὶ καπνον εἶναι.

116쪽

βουλόμενος μαθεῖν λέγειν. ἡπ γαρ τόκων, χρηστων τε δυνιολωτάτων γομαι, φερομαι τα χρήματ' ἐνετυράζομαι.

νόσος μ' ἐπετριψεν ωπική, δειν φαγεῖν. ἀλλά με δίδαξον τον ἔτερον τοῖν σοῖν λόγοιν, 245 τὰν μηδεν ἀποδιδόντα μισθὸν δ Ἀντιν αν πράττι μ ὀμοὐμαι σοι καταθήσειν του θεούς.

ποίους θεους ὀμεῖ συ , πρῶτον γαρ θεοὶημῖν νόμισμ' υκ ἔστι.

Perturbatos asser hos duo versus graminaticus adiectus a me libro de em rat. r. gramm. p. 368. Seq.

Ravennas et Borgianus, atque Ellains et Bavax Deinde unus cod.ap. D r. νεκ Belsasius Dεκ 241. Pro Mςκολωτάτω exspectes adverbium. Sed librorum scripturam etiam Suidas, a 'cratio, Thomas M. habent in V. χρησται. 244. - ἔτριψεν. 247. πράττη μ', ομουμαι σοι καταθησειν Sic et Thuc. I. 27. Demostii. c. Midiam p. 40. d. Tanor. RN. 218. Suidas V. νόμισμα habet πρῶτον μὲν γαρ θεοι. Sed eius US. apud Doliraeum πρῶτον γαρ omittit. Cod Aristophanis Dore. θεόν. Rinagius ex coniectura, ut videtur, θεοῖς. Grammaticias a me editus cum libro de in rati r. gr. p. 384 iisdemque verbis

117쪽

τουτονὶ τοίνυν λαβὲ

τὸ στέφανον.

ἐπὶ τὶ στέφανον οἶμοι Σώκρατες, ω ερ με τον Ἀθάμανθ' κω μὴ θυσετε.

118쪽

λεγειν γενήσει τρῖμμα κρόταλον, παιπάλη

μα τον ι' ου ψεύσει γέ με καταπαττόμενος γαρ παιπάλη γενησομαι

259. πάντα ταύταJ L, ταυτα πάντα. Vereor ne Aristophanes scripserit πάντας ταυτα. Nam πάντα sane, meo sensu, hic friget. Em. αυτα πάντα etiam Bav. en aliique libri Ernesta comectura sane peracuta est. Eademque et Reigii fuit, et Schutetri sententia, qui id ipsunt in versione expressit. Verum tamen nihil in vulgata lectione mutandum videtur. Nam non solum satis est, Socrate a τους τελουμενους ταλα ποιΟὐμεν, respondere, sed egregia etiam vis et deridendum philosophum in vectis αὐτα πάντα inest. Spectant haec Verba ad illa, quae ante commemoraVerat, ἱερὸν σκίμποδα στέφανον. Quibus quum deinde addit, haec omnia perpeti oportere eos, qui initientur, insigne quoddam momentuna magnamque Varn his nugis tribuit, quasi nulla earum sine magno detrimento

omitti possit. 260 Bav. quem sequitur Be Ucerus, Ooῶμεν, et sic sere ubique, quum prima syllaba brevis est Quod semel dici satis duxi.26 l. παιπάλη Homer. Od. . 418. Φοίνικες πολυπαιπαλοι. isti Eustath. h. l. memorat. RΝ. Quod scholiastes narrat, lapides

conterere Socratem . eoque pulvere conspergere Strepsia lena, Vereor ne isse ex mala interpretatione Vectomim τρῖμμα et παιπάλη confinxe rit, quae Vecta apertum est, hic metaphorice dicta esse. Neu Coronae eam Vim esse significat Socrates, ut dicendi artificiis inibuat

eum, cui imponatur. Quam ut capit aptet, illiti dicit, αλλ' ἔχἀτρέμας. Sed, ut in vili illa et soritida domo, corona multo plena est pulvere, quo, dum ea imponitur Strepsiadae, excusso, hic ait, μα τον ι', ου ψευσε γέ με. 262. Vulgo ἀτρέμας. Raram fornaan ἀτρεμὶ Belcherus ex codice Bav reposuit. Eam ἀτρεμεὶ scripsi ex grammaticomam sententia: V. Herodiani Ἐπιμερισμ. p. 255. Theodosii graminat. p. 75 4. Favorini Excerpta p. 103, 35. 264. Bav. Ven. ἐπακούειν, male. V. I indors ad Plat Gorg.

g. 93. p. 137.

119쪽

εὐφημεῖν χρὴ τον πρεσβυτην, καὶ της εὐχης πακουειν. δέσποτ αναξ ἀμέτρη ' Ῥήρ, ο ἔχεις την γην μετέωρον, 265 λαμπρός τ' Αἰθηρ, σεμναί τε θεαί, Νεφέλαι βροντησι-

κεραυνοι,

αρθητε, φάνητ υ δισποιναι , τω φροντιστῆ μετέωροι.

μήπω μήπω γε, πρὶν αν τουτὶ πτυξωμαι, μη καταβρεχθῶ. τ δε μηδε κυνην οἶκοθεν ἐλθεῖν ἐμε τον δύστηνον ἔχοντα.

ἔλθετε δῆτ υ πολυτίμητοι, εφελαι, τωδ' εἰς ἐπίδειξιν,

268. καταβρεχθῶIL, καταβραχθῶ. de Vecto V. Thom M. RΝ.RRV μηπω γε μηπω γε πτύξομαι- καταβραχω cum aliis codd.269 το δὲ μη κυνῆνJ Forma το δὲ μ ins m1rsus occuuit, Ran. 741 etc. De ea id Eustath ad Odyss. p. 1542 qui interpretatur, ῶς κακόδαιμον ἐστι μοι το ERΝ. Ne pileum quidem, inquit, ne attulisse. Id niinimam, puta, male factum.

probare, ob metrum, cui sic consulitur. Sed μηδε friget: nam simplex negatio requiritur. Et omnes grammatici veteres commemorantia. l. sic ut 81 μη κυνην. Rectius Benileius μη κυνέην. Sic recitat locum Salmas ad Tertuli p. 400. et favet S. Coisi. m. Grammatici, qui hunc locum commemorant, exiguae auctoritati sunt, scholiastes Aristophanis ad lutum V. 469. ad Vespas V. 443 ad Aves V. T. et Eustathius ad Od. V. p. 1542. I. 42 qui adeo neglexit numeros, ut Pro κακοδαίμονα, Maod scholiastae tamen isti habent, ταπεινο ν scribere non dubitaret. Μηδὲ tantum abest, ut frigeat, ut dictum sit elegantius. Nam quis nescit, quum repente in aliquod discrimen incidimus, ita erini omnitu rationem Commutatam Videri, qua3i, quae Ventura essent, praevideri potuissent. Sic de inde quum alia nos neglexisse, tum ne hoc aut illud quidem curasse conquerimur ita hic Strepsiades, quasi aliquid tamen in hunc casum asserendum fuerit, pessime, inquit, lacum, quod ne neum quidem mecum attuli. κακοδαίμον' MS. M. Euat. I. c. ταπεινον male. m. Κακοδαίμονα non minus ex interpretatione natiun quam ταπεινον Eustat . Quare e libro Vrbinate δυστηνον reposui, cui accedit unus Mutinensium quos Balcemis contulit.

120쪽

εἴτ' ἐπ' 'Oλύμπου κορυφαῖς ἱεραῖς χιονοβλήτοισι κάθη- ελ' Ωκεανου πατρος ἐν κήποις ερδν χορον Ἀταπε - εἴτ' ἄρα μιλου προχοοῖς δάτων χρυσέαις ἀρυτε- όχοισιν,

η δ ιμ- μν. ἔχα β σκοπελον' νιφόεντα αμαντος' ἐπακούσατε, δεξάμεναι θυσίαν, καὶ τοῖς ἱεροῖσι χαρελσαι. 275 271. Ven omittit rεραῖς. 272. χορον Ιστατε V. K t. ad Plui. 761 ubi docet esse saltare

in orbem. ERN. orsonus apud obraeum scribenduin iudicavit ιερον χορον στατε, νυμφαι. Videtur haec appellatio paullo Ia guidior esse, a s νυμφα scripserit Aristophanes, malis id eum nidia ante posita distinctione dixisse, ut esset νυμφα ουσσι, , quo significaret, quae Oceani filiae nymphae perhiberentiar, ipsas esse Nubes. Sed nihil videtur esse, cur librorum cripturam omnium nautemus, modo ne νύμφαις, Ῥaod est in gratiam et honoram I DII- Phariana, quae sunt in horti patris Oceani, Pro συν νυμφαιε dactum Putetur.

σοῖς. Hiem contracte legendum, eis non necesse sit scribi, Iam

Benueius. RN. Hoc receptiuus cum Brunescio, restitutum iam a Koenio ad Gregor Cor. p. 29. Libri MSS. omnes ἀρύεσθε. Vide Porson ad Phoen. 463. πρόχουσιν Β πρόχοις. I. L. πρώχοισιν. m. Vnus Regiorum Munckii πρnoησιν. Ravennas, Venetus, orgisnu προχόοισιν.Brunescius cum plerisque edd. πρόχουσι. reli Mait, somnam dativi inauditani. Itaque πρόχοισιν restituimus Vicia ad Grip. Ion. 449.275. Huic versiculo stellani addidit callinius. Vir doctus in exemplo meo Canin incripsit ωπακούσοιτε. Sic MS. R. m. R

라틴어 텍스트