Aristophanis Nvbes cvm scholiis

81쪽

2 3. m. R. L. ἀπέρω-- mod damnant Scirori non bene. Nam et hoc bene de tempore. V. Misteriis ad h. I. L. Bos M. p. 61. et velat ad I. Tim. 1, 4. Dixit et Poninam Nisi M. I. 54. Imario

magis Atticum est. v. Hicen ad Eum mnes. p. 238. b. et 6 νοσον απέρατον, - ως ἀπέρατον an interimgati me duram videtur, nec mihi uspiam occurifit. An sio interpungentam et o χρηματων νυκτῶν οων; ut quasi cum indignatione subiiciatu απέρατον. quam Anga fame noctes plane infinitae. m. cod Bais nas, quattuor apud minescium, et M. Axurid. Hi . ἀπέραντον. 'Aπέρατον cod. Ven et Suida et edd. pleraeque Ia a reti clam utim, penultima brevi, converaret huic loco, modo natatum e M.At , ἄπειρον dici Mat. Prod ista penurima a r ae deriisti an, alienum est. v. minus desillandiarii, quin emun- ἀπέραντον, a quiderii haec ad eum modum, ut nunc leguntor, scripta sunt Poeta Nam compaminii Ram. 1278. ω - βα-- - χρηματων κόπων σo vix Potest quin probanda videatiis interpunctio ab Mnestio Top ita, receptaque a I Ho. Accedit quod Thenustius in Paraphr Aristot Phys IV. p. 45. Ald et Polytilus Sardianus in libro περ ἀκυρολογιae, civius in Musa erit: caritatie Laac. II. p. reo haec Verba sic asserunt, ut sinen laesa viros. Non debebat Binlotia an praesition p. 32. lus auctoribus addam Philomonem in Lex technia. p. 123. s. 2. Verum ita si inta unum , ains et quod sequitur aeπέραντον. Ei voci Misigitis, qui ipse quoquo Post oσo inte unxit, signum interrogationis apposuit, singulari

82쪽

καὶ μην πάλαι γ ἀλεκτρυόνος κουσ' ἐγώ. o δ' οἰκέται ἐέγκουσιν ἀλWου αν προτου. ἀπόλοιο δῆτ, ω πόλεμε, πολλῶν λεκα, o οὐδὲ κολάσαι ξεστί μοι τους οἰκέτας. αα -δ' ὁ χρηστὰς ουτοσὶ νεανίας ἐγείρεται τῆς νυκτός, ἀλλα πέρδεται ἐν πέντε σισυραις ἐγκεκορδυλημένος. 10

ἀλλ εἰ δοκεῖ, ἐγκωμεν ἐγκεκαλυμμένοι.

Prorsus et vix aliis placitur acumine. Nam hoc genus interrogandi

usurpatur, quum contrarium eius, quod intereogamus, Veri in esse

credimus. Quod ibi et Suidas . πέρατον χρημα habent, O χρηματων νυκτῶν σον ἀπέραντον, sic est intelligenduin, τόσον ἐστιν, σον πέραντον. Quae non mirantis est, sed indimantis oratio. Non possunt verba illa gnificare quam infinitum. Minaicub οσο cum tali adiectivo coniunctum videtur, adiectum habet Verbum δύναπαι, quocum confirmitur ut apud Xenoph. Anab IV,

5, 18 et Appian de bello civ. III. 23. Talia autem, quale hoc Hesiodi est O. et D. 40. ουδὲ σασιν σω πλέον μισυ παντός, ουδ'οσον ἐν μαaάτη τε καὶ α οδιλ μέγ' ονειαρ, huc trahi non posse,

sed generis esse longe diversi, aperium est. In Aristophanis loco illud quaerendum relinquitur, sitne anέραντ- a poeta Prosectum, an ex interpretatione natum. Sunt enim etiam in antiquissimis codd.Aristophanis nonnulla a Mammaticas interpolata ut suspicari liceat,

mim plerisque MSS. perinittentes, nescio an rectiva, lectori contractionem. Alii codd. κολάου ἔξεστι Κολάσαι ξεστ cum Da vasto dedit Britnescius Caeteriini pars libro In SS. τι -δέ, Codd. Ven et Mutinenses cum impressas o oυδέ. Brianescius, quod copula desideraretur, G τ οδδέ, Vel ori ὁ Ουδ scribendum coniecit, ut in extrema sabula, παῖε, πολλῶν ουνεκα, μάλιστα δ' εἰδως τοὐς θεους ηδίκουν. Recte diceretur Oτι τ' -M' Propter atia nuina et wod;

male οτι δ' Ουδέ, quamquam ita legitur in scholius ad Aristidem ecl. Fronantes. p. 373. quod non addi aliquid, sed opponi significat. Unde recte dictum μάλιστα δ' εἰδώς, et in Eccles. 659. πολλῶν λεκεν, νὴ τον Ἀπόλλω πρῶτον δ' ἔν- ουνεκα δηπου. Alibi post πολλῶν Ου- νεκα insertura , in Eccl. 559. Theani. 454. sed ibi ratio redditur

illamini multomini. Videtur tamen πολλῶν Ουνεκα usurpatum Maaea vi, ut esset omnino. Ita nihil impedit, quin ox sine copula a quatur.

83쪽

αλλ' οὐ δυναμαι δMαιος ευδειν, δακνόμενος υπὸ της δαπάνης καὶ της φάτνης καὶ των χρεῶν, δια τουτονὶ τον υἱόν. ὁ δὲ κόμην ἔχων ἱππάζεται τε καὶ ξυνωρικεύεται, 6 ὀνειροπολεῖ θ' Ἀκους. ἐγὼ δ' ἀπόλλυμαι,

ορῶν πουσαν την σελήνην εἰκάδας. οἱ γαρ τόκοι χωροῶσιν. απτε, παῖ, λυπον κἄκφερε το γραμματεῖον , ἀναγνῶ λαβών, οπόσοις οφείλω, καὶ λογίσωμαι τους τόκους. 20φερ' ἴδω, τί φείλω δώδεκα μνας Πασία.

του δώδεκα μνας Πασιε τί ἐχρησάμν/;

οτ' ἐπριάμην τον κοππατίαν οἶμοι τάλας. 15. ἱππάζεται Sic libri scripta et edd. usteriis putat libros quosdam habuisse ίππευεται, Mao et placet oratillio ad Charit. p. 317. nempe inducti a scholiaste, qui ίππευεσθαι interpretatur:

sed id argumenturn idoneum non est, ita aclioliastae interdum embum synonymuun ponunt, ut V 28 άμιλλητηρια Pr πολεμιστηρια. ERN. Non dixerim Doruillio placuisae ίππευεσθαι. Nec synonyma sunt Iππεύειν, cuius activum in usu est, et ἱππάζεσθαι. Nam M-πεύειν est equo, ι, ἱππάζεσθαι equum rege e. 21. Rav. Mω. 23. Bis mendosa est vulgata ob A sensu vacuum, et ob armenium cui non magis est Iocus quam ante διφρίσκου ei. τροχοῖν συνηκα praesimn MSti plures. Lege συνηκ' ' ἐπριάμην etc. Pona Vs. Addunt in fine praecedentis versu συνῆκ' MSS. L. R. c. D. Ib qui tamen apponit capiti versiis 23. Etiam in MSS. Bavari Elb. Bo giano aliisque versus 23. ac incipit: συνηχ ο ἐπριάμην. Σωνῆκα adliotatio est interpretis. Nihil enim salsius Porsoni iudicio, quod

nimia reverentia probavit vir eximius, . . obraeus. Oet non esse sensu Vacuum, apertum est. Articulo autem tantum abest ut non sit locus, ut ne potuerat quidem omitti. Recte diceretur isnovatne articulo, Maia de pluribus, quos habebat fili , aliquis intellio

Posset. Κοππατίας Vero certus est equus, quem desigWat. Nequa obstat, quod V 437 τους κοππατιας dicit, quo loco hoc nomina universe generosae stirpis equos, quos emere coactus fuerit, designat. Hanc enim in habet nomen κοππατιας ἀ κοππαφόρος,

item 1 σαμφόρας, Μηδος, Κενταυριδης. Vide schol. Lucian ad

libram contra indoctum c. 5. Vol. III p. 104. et in Baciunania Me dotis vol. II. p. 335. Vanum conamentum est Voasti, Centaurid et amphora equitationi inservisse, conatis autem Vehiculis tr hendis.

84쪽

Φιλων, ἀδικεις ἔλαυνε τον σαυτου δρόμον 25

τουτ' ἐστὶ τουτο τὸ κακών, ὁ μ' ἀπολώλεκεν. ὀνειροπολεῖ γὰρ καὶ καθευδων ωπικήν.

24. ἐξεκοπην steriis vult ἐξεκόπη. Et laudat horna M. hunc V. in ἐξεκor', et interpretatur, hi , idque dicit esse κάλλιον, nec dissentit scholiastae interpretatio, πατάξαι αὐτον λιθμmaod non videtur ipsi patri convenire sed libri omnes in vulgato consentiunt. ERX. Thomas M. sic p. 323. ἐξεκόπη τους φθαλμοὐς

λέγων κάνανεκόπη κάλλιον ἐρεῖς η ἀφηρ Ἀριστοφάνης ἐν εφέλαις. εω ἐξεκόπην πρότερον τον έθαλμον λωφ. Summa huius sententiae, a ἐξεκόπη Iehitur, haec est: quidvis perpeti mallem,

quam hunc equum emisse. Quorsum vero hoc Num hoc uno euiendo equo aes alienum contraxit Nuin, si eum non emisset, sauva et integra foret res familiaris A u praeter has duodecim minas, quas a Pasia mutua sumpsit, tres minas debet Amyntae, vaas stasim commemorat quin etiam alia aliis bene multa quod ni ita esset, tabellas non poposcisset, ut videret, quam multo habereterestitores Accedit, quod sic omnis comanipitur urbanitas acuminis, quod est in similitudine homini veri omni, κοππατίας ἐκκοπῆναι. Nam quid hoc ἐκκοπηναι κοπιταειαν, nisi si hic ipse percutitur Quare non dubitavinnis ivnona scribere. Ita et sententia aptissima est, et lepor minet dicacitatis. Id unum optat Strepsiades, ne necessarium fuisset istum equum emere. tqui si oculus ex antea excussus suisset, noluisset eum enit Phidippides. Facete igitur Optat Strepsiades, equum ipsum qu κόμικα habebat, quo in hippotropheas genus equomani designatur, quae res haud parvum habet in emendis equi momentum, aliud ante accepisse nisuα, λοemptores deteravisset. Omninoque ei rei, per quam laesa sumus, imprecari solemus malum. Eadem dictionis urbanitate in vernacula versione multimodis uti poterant schntasus et Nielandius, quos miror in Vulgata lectione potuisse acquiescere. Quin idem iacit etiam Wolfius, Versionis suae, ut Videtur, caussa, quoniam, ut lusum in Verbis emaret, κοππατω achiam vertit vellem vir summus

abstinuisset ab lubrico illo et infelici vertendi labore, qui reprehensionia infinito quam audia feracior est. Servarunt vulytam etiam Britnescius et Reis tua. Συκά- probavere uiarus, velamas, Bericius, vossius. 26. - τουτι.

85쪽

ὁτε καὶ δίκας φληκα χἄτεροι τόκου-χυράσασθαί φασιν. 35

λεόν, ἁ πάτερ, τι δυς- ινυς, καὶ στρέφει, . an ' ο νέα. Aintimum est, Mamστηρια--n ἄρματα πιαμιλληματα intelligenda, auquo his nomen accusativo casu, an munitiativo dictum. Inu vitam non dubitandum videtur, quin aurigatio potius vel equitatio, quam currita eo no ne de 'retur. Quod nominativo axes positiana, quae re putandus est AEdippides ante cursus initium, quot gyaeos faetiari iant. Veri similius est tamen, accusativum ess πολεμισquin M. ia Vere durit laveritamus scholion cod. V. habere noσους καμα ς προ--κας, mali nn scriptum esse, quod Philoni dicatur excedenti minimina gyromm. Quamminan de

eo etiam tertia pars ma n dis potuit. Ita Piridippim, qui paullo

unae areis tulerat suum gyriuri a Philana invadi, nune indignari videbitur, quod in pluribus quam liceat orbibus Mos circuuingat.LDλ μιστηρια non tam binicum genus equitandi vel aurigaendi, quam ad ostentationem ex arua quorum Messus diei videtur. Nam

86쪽

δακνει με δήμαρχός τις ἐκ των στρωμάτων.

εἰς την κεφαλὴν απαντα - - τρέψεται. 40

clo' ωφελ' ἡ προμνηστρι απολέσθαι κακωλητι με γῆμαι πηρε - σην μητέρα. ἐμοὶ γαρ ην προικος διστος βίος, ευρωτιῶν, ἀκόρροος, εἰκῆ κείμενος, 45βρέων μελίτται καὶ προβάτοις καὶ στεμφύλοις ἔπεα ωμα Μεγακλέους, του Μεγακλέους,

37 δημαρχ' τις L. τις δημαρχος, HV Versu sed illud In litis. MN. Mani ven. τις δημαρχος. Ammon lituus Versus in eo positum est, quod vecta L των στρωμάτων et ad δημαρχος et ad

δάκνει reserit possunt. Quare haec non cum Brimescio ita vertenda alant, morde me donarchus p-Fianae rimoria, sed sic excitas me demarchus quivram e tragulis.

39. Σω δ' ουν, etiam HSS. Ravennas, Venetus, Bomanus cum Aldina AK συ μὲν Ουν, quod etiari inclinis edidit. 40. MV. στρώφαι. Ven. στρέφεται. 42. Φευ, is est in capite huius Versus, delat cod. R. et sic volebat Dulcemis. Em MV oφελ 43. Hunc . profert Hispo . in ἐπαιρόμενος. m. 'μαι ' ρεBrunicius Bam in ut vulgo νημ' ἐπηρε - ἐπηρε ΜS U-hing μ' ἐπῆρε ρομαι.

45. BaV. εἰκηι. 47. Suvernius p. 34. assentiri videtur Boevisio, scin coniment ad Pind. 'th. VII. p. 8os scholiasiam nugas pratebere conte dens, hunc Megaciem vel Hippocratis vel Clisutenis nepotem fuisse existimat. At nec notus est aliquis Megaeses Megaesis L neque omnino credibile, hic in re aperte ficta certum quemdam memorari. Inuno quoniam nobili nomine opus erat, usitatiun in splendidissima gente Alcmaeonidariun nomen Megatas, idque ipso significatu homini nobili congimum, usurpavit poeta Euni hominem a Vocavit Meg clem Megaesis L secit id eo ipso consito, ut non certiis quidam Izal maeonidis, sed aliquis, quicumque, summo loco natus intelliger tur Minime tamen absurda, ac nescio an aliquanto Venustior ait scholiastae explicatio, qui iterari nomen Megacha ait. Nam quum id nomen alternis vicibus in gente Alcmaeonidarum usurpatum L

87쪽

σεμνήν, τρυφῶσαν, ἐγκεκοισυρωμένην. ταυτην ὀτ' ἐγάμουν, συγκατεκλινόμην ἐγώ, 50δων τρυγός, τρασιας, ἐρίων περιουσιας η δ α μύρου, κρόκου, καταγλωττισμάτων, δαπάνης, λαφυγμos, Κωλιάδος Γενετυλλίδος.

ου μην ἐρῶ γ ς ἀργὸς ην, αλλ' ἐσπάθα. ἐγώ δ αν αὐτῆ θοιμάτιον δεικνύς τοδὶ 55

πρόφασιν, ἔφασκον - γυναι, λίαν σπαθῆς.

οἴμοι, ' τί γα μοι τὰν πότην πτες λύχνον;

deatur, nec certum Megaesem, par enim omnium nobilitas era qnec Megaesis aliqueri filium Megaciem , non enim hic risus esset Alcmaeonida esse sed sinipliciter Megaciem dici, atque id ut quam magnum esset appareret, iterari nomen illud, addito, ut oportebat, articulo consentaneum erat. Caetermin ad Alcibiadem, etsi is Alcmaeonida ex Dinomacha Megaesis filia suit, non magis haec quam ad quosvis alios nobiles adolescentes spectant. 49. Coesyrae mentio etiam inis V. 799. et Ach. 614. Quae de ea scholiastae ad illos locos et ad Nub. 65 ac Suadas assemini, valde inter se discrepant, et vix sunt ex idoneis sontibus petila videndi etiam Meursius in Pisistrato c. 4. alinemus Exerc. p. 722 et Elnas- Iesus ad Ach. 590. Si illa fuit antiqui Megaesis L uxor Pisistrati, facilem explicatum habent loci, qui sunt in Nubibus. Ita vero alia erit illa Coesyra , cuius nescio quis filius in Acharnensibus cum La

macho consoCIatur.

50. BaV ut vulgo συγκατεκλινόμην, Οὐξυγκ. 51. τρασιῆς Ε πρασιας, male ERX Πρασιας, ἐριῶν, οm. 53 δενετυλιδος ΜSS. L. Ia. 2. ΗΝ.54. Proseri versum schol Eump. admeo. 150. Ob Unus Verbi αργός, Paod h. l. semininum est. Exempla bene nauli similia habet Barne3. in Ind. 2. Mascul genus add schol ad h. l. Ε . 56. ἔφασκονJ E εγο liberior anus. Prosecta lectio haec esta metricis, qui κατα πρόφασιν scriptum inVenissent, quemadmodum scholiastes hunc versum asseri. 58. τον ποτην λύχνον Suidas T. I. p. 52. tradit Alcaeum 1υχνον ποτην dixisse ἀδηφάγον, sed in tragocomoedia. At idem deILysia tradit Eustath ad Od s. p. 1394, 38 ubi et hunc Verauna memorat Em Bav. omittitio

88쪽

διὰ τί δητα κλαυσομαι;

δτι των παχειῶν ἐνετίθεις θρυαλλίδων εο

μετὰ ταυθ' Ἀπως ψ ἐγένεθ' ως οὐτοσί, ἐμοι- δη καὶ πῆ γυναικὶ παθῆ,

περὶ τουνόματος δη 'ντευθεν ἐλοιδορουμεθα. μὲν γαλειπον προςετι ει πρὰ τουνομα,,άνθιππον , λαριππον η Καλλιππίδην, ω ἐγώ δε του παππου 'τιθέμην Φειδωνίδην.59. δευρ' ἔλθ' L. et Suidas δευε ω ERΝ. Sic etiam liber

Bovianua. Ibing ἐθ'. Omittit verbum venetus. Ecclesiaκ. 1084. δευρὶ μὲν ουν ω' ως ἐμέ. J R. I. δῆτα, male. EBN. Quum innirari legeretur, Bant1eius

κεκλαύσομαι scribendum censuit, refutatus a Damalo lac crit. p. 95. qui cum S. Baroco. 127. δια τι δῆτα κλαυσομαι acristat, maod Brunckius quoque ex A. B. quibuscum etiam Bavennas consentit, reposuit.

61. Qiu accurate artaculi omittendi rationes in Coniectaneis p. 177. aeqq. explicavat , eis ius, cum Volsi ex praecepto soli hastae , οὐτοσὶ a caeteris Verbis separavit. Potuerat omissa distinctione hoc exemplum ad ea reserre, de quibus dixit p. 183. maaaxatio convenientior eat elegantiae sermonis familiaria. Nos id diciamus: Mi una Gn Ohn hiar isore mari Sic accipienduin etiam

65. Apte ea nomina snot poeta, quod Megaeses olimVπποτρο- φlo nobilis fuerat, si autem, qui ea excellerent, libenter nomina ab equis imponebant liberis, ut Calliae exemplo docet acholiastes Em. Pro Memno in libro Bam est Κάλλιππον, an Ven Xαίριππον.

89쪽

κοινα ξννιβημεν κἀθέμεθα Φειδιππίδην.τοὐτον ον υἷον λαμβάνουσ' ἐκοριζετο οταν ὐ μέγας - αρμ' ἐλα - ποῖ πόλιν, τοω ερ αγα--ς, ωστίδ' ἔχων ἐγὼ δ' ἔφην οταν μὲν ουν τὰς αἶγα ἐκ του Φελλέως, ωςπερ ὁ πατὴρ σου, διφθέραν ἐνημμένος. αλλ' υκ ἐπείθετο τοῖς ἐμοῖς ουδεν λογοις,67. κρινόμεθα, dimidebamus. Vide Elmsi ad Eur Med. 596. 68 ξυνέβημενJ L. συνέβημεν. ERN. 68. Melandium, qui nomen hoc Φειδιππι- pereidiculum

Assieniensibus videri defuisse existimabat, bene refutavit Graesen-hanius in iuritia scholasticis 1828. ecl. II. n. 68. Ostendit enim et Phid pus nomen usitatum fuisse, quo Practer Homeracum illun diad. . 679. regis Deiotari medicus appellatus suerit, cuius mentionem esse apud Cic. pro rege Deiot. 6. Quin ipsum Phidip-Fides nomen inveniri apud Herodotum VI lo5. quartaris is honio Phil pide ab aliis appellari videatur, ut a Plinio uin VII. m. Nepote Miltiad 4. Pausania l. 28. III. 64. et Incian υπὲρ του ἐν τῆ προςαγορευσε πταίσματος . 3. T. I. p. 727. dubitentque de scriptura Gaissor lius ad Herodotum et Sisbelis ad Pausan Vol. I. p. 101. Praeter hunc memoram etiam poetam scenicum Phidippiden. Vellem Vero ne Graesentianius quidem plus leporis et iacetiaraim in his nominibus quaesivisset, quam inest, sed notasset potius Frielandium et ossium etiam propterea, quod nomina in se reo desinentia nobiliuni propria suisse contenderunt. Id illorum conamentum esse Vel ille in Terentii Hecyra Phidippus, quem non neglexit Graesentianius, docere potuerat Bectius fecissent, si dixissent, nobili genere superbos ea filiis suis dare nomina amasse, quae decere illam nobilitatem viderentur. Sed nimiruin est hoc quomanadam interpre--in inferre in veteres scriptores, quae illis niunquam in mentem

B taenii adnotatio ad Tini lex Plat. P. 269. eq.74. Bentleius, ut mollior et numerosior esset Versus, Pro ἐπει- Oam legendum putarit ἐπιθετο, idque Bruncrius recepit, neque aliter Lipsiensis editio, sed non monito lectore, mini ex libro MVentiate, qu1 ουδὲ omittit, an e Brunesciana Ven et caeteri libri, praeter Cant. 3. et Hart. 5. in quo tamen statim a repositum, habent kMιθετο. Id apte defendit Remi us in conieci p. 205. Quamquam 31 ἐπιθετ quidem ei modi est, ut plane serri nequeat Trimetrum, in quo dactylus pro uochaeo integra voce comprehensus inveniatur,

90쪽

αλλ' ππερόν μου κατέχεεν των χρημάτων. 75 νυν οὐν ολ ρο την νύκτα φροντίζων ὁδού,

non numeros IIII esse, et Benileius scite animadvertit, et mmclei ad Achi. 107. 1078. In Aristophanis conroediis superstitibus quae huius generis Xeιnpla reperiuntur, eorum pleraque dubia sunt.

In Plut 476 ω τύμπανα καὶ κύφωνες ΜS. et schol Luciau. seudolog. 17. T. Hi p. 176. τυμπαν ω κύφωνες. Nub. 1218 codd.quidani et Suid. S. in V. κλητευει, τε των ἐμαυτου γ' ενεκα νυνὶ χρημάτων, το ἔνεκα. ac 233. μέλλει θορυβεῖ γουν ἔνδοθεν. μοι δειλαιος. Sac Q. et Iiant sec. Vulgo ἔνδον. ch. 381 αλλ' ω στερος ηλθον, ἡ Αι ςτ' αἰσχύνομαι. Sic ex Reifigit coniectura Dindorfixis RaV. et Iuni sec. νη σι ηλθον. Ald et alii veterea libri

νυν ηλθον. Beliqua sunt haec. Iul. 1011. νηττάριον ἀν καὶ φάττιον ἡπεκορίζετο, de a versa multum inter V DD. disputatum est. Av. 1022. ἐκίσκοπος κω δε ο τ κυάμωλαχων.

1226.

εἰ τῶν μὲν αλλων ἄρχομεν, μεῖς δ' οἱ θεοί.

1228.

ἄκροατέον μῖν ἐν μέρει των κρειττόνων, piod patet quam facile removeri possit. Ain. 107.

εἰ προςδοκῶσι χρυσίον ἐκ των βαρβάρων. Quo loco Elinfletu χρυσον scribi malediit. Ibidem . 108o. ἰὼ στρατηγοὶ πλειονες η βελτιονες,

ubi eidem 1 νε placet, quod hic Euripidis versus esse Videatur. Thesui. 637. καπειτ' ἄποδύσετ' ἐννέα παίδων μητέρα. Lys.124. ἄφεκτέα τοίνυν ἐστὶν μῖν του πέους. Et v. 746. ἄλλ' ο&αδέ μ' ως την μαῖαν, --σιστράτη.75. κατέχεεν Ηο pro κατέχεε reposui e S. B. nam alia Versus non constat. KRΝ. Brunescius quoque sic e membr. Κατέχει μου Reifigius, ex coniectura, ut videtur. 76. Interpungebatur, φροντίζων, δου μια ευρον τραπόν. Nos, Belan et Schulgi sententiam sequuti, φροντίζων οδοὐ, μιανευρον ἀτραπo declinius. Atque hanc interpunctionem habent S. Bav. edd. Ald Iunt. Frisia1lin Leviora quidem haec sunt, et quue sensu sacilius, quam rationis aliqua pervestigatione diiudicari queant sed multa ex hoc genere coniuncta insimeni carinini aut addunt, nustatem, aut detrahunt. Frigidius enim dixisset, quum diu sollicitus suissem, tandem aliquam viam repperi. Illa longe alacriora, et ad pessendos spectatoriam animos aptiora quum diu iam circum spe Lissem, tandem unam inveni plane plantasimani. Maior est enim