Aristophanis Nvbes cvm scholiis

151쪽

ἐξότου ναο ἐνθάδ' υκ ανδρων, οἷς ἡδυ καὶ γε , ὁ σώφρων τε χἁ καταπυγων αριστ ήκουσάτην, 525 κἀγω, παρθένος γαρ ἔτ' ην κοὐκ ἐξην πώ μοι τεαειν, ἐξωνα, παῖς δ' ἡτέρα τις λαβουσ' ἀνείλετο, υμεῖς δ' ἐξ ἐψατε γενναίως, καπαιδωσατε,

518 5is Libri omnes, καὶ ταυτην σοφώτατ' ἔχειν τῶν ἐμῶν κωμωδιῶν, πρώτους ξιωσ ανανεωσ' μῶς, nisi quod in Dorvili.

hic I do Verborum, σοφώτατα των ἐμῶν κωμφδιῶν ἔχειν, tum in secundo obraei a correctore nρωτως, et denique in quibusdam plene ἀνανεύσαι Vide de hoc loco praefationem. 520. π ανδρῶν φορτιαῶν Iudiosius raverati P nuncian, stibus. m. Non iudice esse illos ἄνδρας φορτικους, sed Poet . a quibus ictu est noster, Cratinum et Antipsiana, recte monuit Esaariis p. 28 Pro ανδρῶν u. ἄνων,-- ανθρωπαν-

dimus Id, a ex illentio coniecturarii sacere licet, sortasse etiarn in Veneto est, qua est cum ed Britnesciana collatus. Caeteri omnes, eti m MV. μῶν. At neque omnino multum blandiretur Atheniensibus, a quosdam tantum eorum peritos diceret, et pariun concinne loqueretur, at aui: μῖν τοῖς σοφola de solis sapientioribus, μῶν autem de universis, aut de universis ωμῶν τοῖς σοφοῖ , de iisdemquovμῶν τον δεξιΟὐ daceret, a i quidam illorum oφῶ essent nou δεξιοι. Senaua hic est: etsi posthabitus aliis, non tauam cor mittam, ut Vos, qui periti estis, idcirco deseram, atque ad Voc biclam meam a reo deuectem. 524. 525. Posteaquam sollicet sabula Baetateneo bene exceptaset, quam ego sub alieno lumine edidi, vos autem favore Vestro se-

cIstis, ut diligentius elaboratam ediderim - ἐκ τούτου, si illo, i quam tempore de vestro favore non dubitavi. RN. De sabula ista, Maae ana1ης inscripta fuit, videndi Seissimis in disputatione de ram Aristoph. Ssivernius in commentat de Nubibus P. 26 seqq.et qui nuper fragmenta odere coepit G. Dindoinus. Recte Briinclaus quatiuor codd. et Hephaestione o σώφρων edidit. Sic etiam M. Ravenn Mor Elbing aliique.la omittit D. ERN. Etiam Ven.

152쪽

ώπολις μὲν ον Μαρια- πρώτιστον παρειλαυσεν,

ἐαστρέψας τους μετέρους Ἀπια κακὰς κακῶς, 650

προμεὶς αυτ γραυν μεθυσην του κόρδακος λεχ ην Φρύνιχος πάλαι πεποίηχ ην το κῆτος σθιεν.

εἶθ' Ἐρμιππος -οις okσεν εἰς Υπέρβολον. αλλοι τ' ηδ πάντες ἐρειδουσιν εἰς Υπέρβολον, τὰς κοὐ των ἐγχέλεων τὰς ἐμὰς μιμούμενοι. 555οπι ουν τούτοισι γελε, τοις ἐμοῖς μὴ χαιρέτω.54s. Pro Μαρικῶν πρωτιστον Ban μακαρικαν προτερον. 551. m. εῖνεκα, BaV. ουνεκα, pronomine se, ut Vulgo, e quenti vereri adiecto. amendarit Bentienas. 553. Branescius, quum legeretur is ' μιππος αμις πεποιη--κεν, male mutato ordine verborem, dedit, D' ἄμις Ἐρμιππος ἐποιησεν εἰς Υπέρβολον. Bav. αυτις πεποηκεν. Nec Valesain in Pe secto libri, quammiana ex eiseri silentio quis colligat in Veneto esse ἐποιησεν. Ego quidem ex eo istro a meis' pro uitana syllaba ore adnotatum inVenio, sed Vereor ne is error sit, ortu ex ἐρειδουσ'in sequente versu. Quod si eadem in Eupolideo, quae in Isis huius generis polyschematistis licentia assinissa suit, servari persectum posset vectis ita collocatis, εἶθ' ἄπιθι πεποινιεν Ἐρμιππος εἰς Υπέρβολον. Sed quum desint exempla huius forinae satis certa, ison multum enim tribuerim si quae obramis p. 120 attulit recipiendunt duxi ἐποιησεν. Sinulis fluctuatio est . 546.554 ven. ἐρειδουσ unc versuti ominii C. Ἐρεέδουσιν, --νehuntur , acci an pastaser. Mych. ρειδε, σφοδρῶς ποτηνό- ρει. m. 555. εἰκοῖςJ Athen. VII. 13. εἰκους. Huc pertinet glossa H sysau, εἰκούς, εἰκόνας. ubi, Inu. Vsus est etiam Euripides. H. Vaticen ad Phoen. p. 168. m. Recte quidem, sed non satis explicate scholiastes: αντὶ του λέξεων εἰπεῖν ἐγχέλεων ἔφη. Norat Aristophanes Hermippum caeterosque qui illo terispore vigebam e anicos , quod , si quid ipse magno cum plausu theatri diasset, ut illud de anguillis, id isti imitemur, eaque via favorem quaerant

spectatoriani Neque enim dubitari potest, quin illam Geonis cum piscatoribus anmillas capturis comparationern , quam posuit in Emutibus V. 864. summa populus approbatione exceperit. Est ealii verbis comprehensa:

οπερ γαρ οἷ τὸ ἐγχέλεις ρωμενοι πέπονθας.οταν μὲν η λιμνη καταστῆ, λαμβάνουσιν ουδέν' ἐὰν δ' ανω τε καὶ κάτω τον βορβορον κυκῶσιν, ἄψουσι καὶ ἡ λαμβάνεις, ην την πόλιν ταράττης

153쪽

Υψιμέδοντα μὲν θεων στρον .Zην τύραννον ἐς χορον 560 πρῶτα μέγαν κικλήσκω,

τόν τε μεγασθενῆ τριαίνης ταμίαν, ' . . . ,-

σης πριον μοχλευτήw καὶ μεγαλώνυμον μιτερον πατέρ . 565λθέρα σεμνότατον βιοθρέμμονά πάντων. τόν θ' ἱππονώμαν περλάμπροις ἀκτῖσιν κατέχει

Ω σοφώτατοι θεαταί, δευρ τον νουν πρόσχετε. 657. Bavenna τοῖς ἐμοῖσιν ευφραίνην'. 558. Ven. τας προτέρας.

659. In descriptione versuum huius caminis et scholiasten et Inclcrum deserendum putavimus, quom uterque satis hiulcos numeros protulit Alia ac multo peior in Ravennate libro versuum dispositio est. Sunt autem homun Verin IIII primus , ecundus, quintiis, nonus, chorianthic dimetiri a talecti tertius, extus, duodecimia choriambici dimetri calaIectici quartus chorianiniciis maneter catalectus; septimus, dactylicus teminister catalectus; octavus, dactylicua pentameter catadlecticus in in uinum; ecbanus et undecimus, Glyconet. Caetemur Munesciua atropham hane P iner atque antistro ain semichorio tribtiat, non nomis lectore. Idem etiam aliut ab eo iactum est, ubi huiuscemodi choricis anti-vibus Vicina est paralisais, ut in Avibus v. s. 769. 1058. 1083. in Vespis v. 1oso lo91. 1275 1284. Ac sane madet id et aco

mite facta partium responsio, et ipsa cantionum uariam ratio ac

numeri.

154쪽

ἀτινες τηρ-μν μῆς ἐν γαρ ἡ τι ἔξοδος 575μηδεω ξ μ νψ, τότ' η βροντῶμεν η ψεκάζομεν. ἁτα των θεοῖσιν ἐχθρὸν βυρσοδέφην Παφλαγόνα ἡνίχ' ἐρεῖσθε στρατηγόν, τὰς ὀφρος συνηγομεν, κἀποιουμεν δεινά βροντὴ δ' ἐῆἐάγη δι' ἀστρατης

Quem non debebat reprehendere Porsonus In praes ad Hec P. 44. quamquam recte ille probans murium. Nam πρόσχετε τον νουν non solum Pherecratis illud exemplum, ain etiam exempla eius sese mulae in anapaestis apud Aristophanem tuentur, quod eo in metro

Talia enim saepe silurarum numero, non ovilem rationum di menda aurit. Eadem ubique arietas occumit vide v. 480 me quidem vulgata lectio auribus magis continendatur, in qua , non sonora vocalis, tantum bis, non ut in altera lectione quater iteretur.

Illud dubitari potest, an acripserit4 στρατηγησοι. Sed vide Reu gium in conieci P. 226.583. v. Suid. MDνδιων δυσουλια. 585. nam a prima manu ἐξαμαρτάνειν, ast recentiore u- -

155쪽

ην Κλέωνα τον λάρον δώρων ἐλόντες - κλοπηλώἶτα Φάσπε τούτου τ' - τον αυχένα, αὐθις ἐς τἀρχαῖον ἡμῖν εἶ τι κἀξημάρτετε, ἐπὶ το βέλτιον το πρῆγμα τῆ πόλει ξπινοίσεται. 590

τ' μέσου μάκακχοι πάγχρυσον ἔχεις οἶκον ἐν κόραι σε -- 595δῶν μεγάλως σέβουσιν' τ' ἐπιχώριος μετέρα θεής, Ηγιδος νιοχος κολωδος Ἀθάνα Παρνασσίαν θ' δ κατέχων πέτραν συν πεύκαις σελαγεῖ κώ-πε Pro saxis unus Regiv βέλτιστον. At rectae in x. βωτῶν, - . 590. et in Ecclesiis v. 475.587. - δῶρον. 588. BaV. κἄρημάρτηται, quae vulgata erat scriptura emendata ex membranis Briirachii aliisque libris. 690 ξυνοισοαι ranula, ξυμφέρεσθαι ἐπὶ το βέλτιον --nδet in panem metiorem, est etiam in Eccles. 476. M.

591. Relatus volabat lω, ἄμφ' ἐμοι, quod ita pus Suidam et in scholiis esset. Inmouisaucia luminis XVIU. ἄμφι μοι ' μείαο φιλqν γόνον ἔννεπε, Μουσα. et simpliciter aμφι, δ. XXI. XXXIV. In Ven est ἄνα αυτε 'φα

156쪽

Βάκχαι - ισιν ἐμπρέπον, κωμάστης Αιόνυσος.XOPO ἀντεπέ..-4 ημεῖς δευο ἀφορμασθαι παρεσκευάσμ , ἡ Σελήνη συντυχοίσ' ἡμῖν ἐπέστειλεν φράσαι, πρῶτα μὲν χαίρειν Ἀθηναίοισι καὶ τοι ξυμμάχοις 605 εἶτα παίνειν ἔφασκε δεινα γαρ πεπονθέναι, ἁφελοsσ' μας απαντας, οὐ λόγοις, αλλ' ἐμφανῶς πρῶτα μὲν του μ ὀ εἰς δεδ' υκ ἔλαττον η δραχμην, ωπε καὶ λέγειν παντας, ἐξωντας ἐσπέρας' μ πριν, παῖ, δεδ ἐπεδη - σεληναῖον καλόν. 610601. βάκχαις ελφίσιν Sic Eurip Ion. 551. Λελφιδας κόρας

durit, et alibi Aελφιδα πέτραν an Meinis. AN. Versu 306. κἀπὶ Λελφισιν πέτραις. 602. Κωμαστης ιόνυσος Sio dicitur ab Orgiis et saltationiabus Bacchicis Κωμάζειν dicitur de pompis sacris o est ap. Eurip Phoen. 797. ubi de Baccho serario, estque Moς ορτησεως, ut recte acholia. s. Hesych in h. v. et ad Il esse ing ad Diodori III.

604. Edidimu ἐπέστειλεν, quod ante , , , et alia amant Graeci Male vulgo et contra morem Atticorun poetarum producta propter duplicem consonam syllaba, ἐπέστειλε. 606. Bav. ἔφασκεν.607. Ven. μῶς.

ου του μηνός, secundum Invemigium.

610. πρίω L. πρίου. c. n. πριη. a. n. σεληναῖον. RΝ. BaVennas, en Doro Baroco. 127. et ming et alii codd. cum Ald etaius edd. πρ. Schol. ad Acharia. 34. πριω,r πρίασο Acta mensium proprium dicit. Id Hestiriasse ex is ad rea adiecto a turn, siqvidem in Mut. c. est nρι ω. Recepi coniunctivuna, qua huic Ioco rectio quam imperativus convenit. Vide quae in dras de Praeceptis quibusdam uicistariim da Us vetandi modis dixi. Prolπεια - ἐπει Σεληνα- inementer dubito an Athenien- ροοσελήνη in comitiunt semone non dis ut, etsi usinthius p. 84 T. 63, 13. id ipsum ut comprobet, verba haec inειδη φως σεληνοιης καλὸν affert codd. nonnulli Maηναιας. Quod excla. Ib. Iam olim Teposui, σεληναῖον, eo magis tenendum duxi, quia litteras non ambimis scriptum est in tertio Dobraei, qui liber saepe optimas lectiones exhibet. Quod hic ως σεληναῖον, alibi dicitur o σελήνιον. Athenaeus m. i. P. 276 D. - πιότερα γουν τα νυκτωρ μόμενα

157쪽

ουδὲν ὀρθῶς, αλλ' ανω τε καὶ κάτω κυδοιδοπῶν.ῶςτ απειλεῖν φησὶν αυτ τοὐς θεους κάστοτε, ηνίς αν ψευσθῶσι δειπνον, κἀπίωσιν οἴκαδε, ς ορτῆς μη τυχόντες κατὰ λόγον των μερῶν. 615κμ Ἀταν θύειν δέν, στρεβλοsτε καὶ δικάζετε. πολλάκις δ' ημών αγόντων των θεῶν ἀπαστίαν, ηνίκ' αν πενθῶμεν η τον Μέμνον Σαρπηδὀνα, σπένδεθ' μεῖς καὶ γελῶτ' ανθ' ἁ λαχών Τπέρβολος τῆτες ἱερομνημονεῖν, καπειθ' φ' μῶν τῶν θεῶν 620τον στέφανην ἀφνρέθη μῆλλον γαρ ὁτως εἴσεται κατὰ Σεληνην ς γειν χρη του βίου τὰς μέρας

- την Ἀναπνοην, μα το πιος, μα τον χρα, οὐκ εἶδον ούμ ανδρ αγροικον οὐδένα, Ῥυδ απορον, οὐδε σκαιόν, οὐδ' ἐπιλήσμονα 625των ερειων, καὶ τῶν ξύλων τα πρὸς το σεληνιον κοπτόμενα, κὐτῶν καρπῶν δὲ οἱ πλεῖστοι πρὸς το σεληνιον πεπαίνονται. 611. φησὶν μῶς, κουκ correxi dudum φησιν, μῶς δ' ουκ. Sed id iam occupavit Benileius. RΝ. Recepit etiam Brunci ius. Et accedit aliquid manienti ex scholio in quinto obraei ab alia manu adscripto, μας δὲ ἐκ. Sed libri omnes oυκ. Caeterum quae hic dicuntur non videtur dubitari posse quin pertineant ad ea, quae in diebus festis et sacris novari debuerunt, ex quo a Metone emendata fuerat ratio temporiam, quod factum est l. LXXXVII. 1.618. Hunc versum omittit Rav. 622. Foranula est eclege Solonis, ii iussit μέρος αγειν κατὰ Σεληνην. Diog. Laert. I. 59. Gemin Isag. o. 6. Quonaodo ale damur turbatum apud Athenienses, varie disputant Scaliger ei alii v. Spanti ad h. l. sed nihil extricant. Em. Vide Ideleri Manualochronologiae Vol. I. P. 266 seqq.623 MO non materiae rudem incligestamque molem, sed va-auini atque inane spatium dicit. V. diss de antiquissima Graecomini mytholooa ri Ase scholiastes ad Ban. 919. ἰθέρα, quod probabat Porsonus. 624. Bavennaa ἄνδρα γ' αγροικον musen. ουδαμου. ARIsTOPH. N . F

158쪽

ος τις σκαλαθυρμάτι' ἄττα μικρὰ μο, νων, ταυτ ἐπιλέλησται πρὶν μαθειν δμως γε μηναυτὀν καλῶ θυραζε δευρὶ προς το φῶς. που Στρεψιάδης - τὰν ἀσκάντην λαβων.

ἀνυσας τι κατάθου, κώ πρόςεχε τον νουν.

Ο τοὐτ' ἐρωτῶ σ' ἀλλ' ο τι κάλλιστον μέτρονηγεῖ, πότερον το τρίμετρον το τετράμετρον;

tricos, qui et insuaves sunt in ultima Praepositionis, et faciunt ut nomina in recitando obscurentur. Debebant enim in primam praepositionis syllabant aculere. Si plures libri quam illo Dolismi codex vis o omitterent, facile a Uucere ut hario putarem veram scripturam esse, nερ μυων, η περὶ μέτρων, η περὶ ἐπων. M in re dubia servare malui, quod habet laser Ravennaa. 638. Πότερα - iobraei codicum in incitatis.

159쪽

-δὲν λέγεις, Ἀθρωπε.

περιδου νυν ἐμοι, 640 εἰ μη τετράμπρόν ἐστιν, ἡμιεκτέου.

ἐς κόρακας, ῶς προικος εἶ καὶ δ μαθής. ταχύ γ' αὐδυναι μανθάνειν περὶ ρ δμῶν.

πρῶτον μh εἶναι κομψὰ ἐν συνουσιλ 645 ἐπαχνθ' ὁποῖός ἐστι των .vθμῶν κατ' ἐνόπλιον, ωποῖος - κατὰ δάκτυλον.

640. περιδου Grammatici veteres omnes, tym M. Suid. Photius hinc citant περιὸου. RΝ. Recte Briinclitus hanc scripturam improbat, docetque περιδου non a περιδέω , sed a περιδέδωμι serinatum, ut anόδου inmanis 1235. Veiba περιδου νυν ἐμοὶ E m. M. P. 663, 50. auxilit. 641. Vulgo, εἰ μὴ τετράμετρόν ἐστιν μιεκτεόν. At id vesε μ το τετραμετρον ua est inmut a Vel σει θημιεκτέον dicendum fuisset Apin Suidam V περίδου est ημιεκταιον. νημιεκτέου, Piod restituendum vidulorsonus, exstat in Ven Mut a. b. Iiisque. 643. Legebatur μανθάνειν συ περὶ μυῶν. M a metriciaposodiae male gnaris insertunt, sustulit Brunescius. Atque id ovia tu etiam Ravennas, et, ut videtur, Venetus. 645. Venetus σοφόν.646. Ravennas Malari pro mugato A ἐπαριν, Maod habet etiam Ven Scripsi cum Belucer ἐπαχνθ', hac potissimum motus rationa, quod ea Atticis usitata naensura est: Vade Vesp. 516. actu Ius Suppl. Postv. 766. ex codd. οὐδὲν ἐπα ντες. Soph. Ai. 1263. Mutasse videntur grammatici, Bonieri primo liae adsueti, quo 1 πρω--wre 'urere aliam partem sententiae putarent corripiunt primani Attici in iis in res, quae ad hemici Versus exemplum sunt formata.

160쪽

τίς αλλος αντὶ τουτου του δακτύλου; - του μέν, ἔτ' ἐμου παιως ἔντος ουτοσι. 650

ἀλλ' ἔτερα δὲ ῖ σε πρότερα τούτων μανθάνειν, των τετραπόδων αττ' ἐστὶν ορθῶς αὐρενα. 655

649. τίς αλλο etc. Dulcem se nec poetae sententiam nec expositionem scholiomim intelligere fatetur Mox τουτουὶ νυν δἀκτυ-M Bentleius, et intelligit de riguo indice, quoniam de medio V. seq. ERM Vnum ex digitis osterulii sed mox pontot digitum insanaeua, signaficans penem pueri eo nomine appellari.

650. προτου L. Ia πρῶτον. Post is omittit B. ΕΗΝ. Prol. inalbing ox est. mutunt D etiam Mut a. et tertius Dolaraei, in quo saοντως, congruens illud cum M', quod pro D in Bav. m. Barocc. 127. est Πρῶτον etiam Ravennas. 651. χρεῖος Susid. αγρεῖος , quod placet iratem. AN.l reais mcie recepit Brunmus e membri quibus accedunt Ravennas et alu B ἀρχεῖος, quo aerata olim scriptum Videri posse putatimnescius. Elbing ἀχροῖος. Arhaio est etiam in Theam. 160. 652 τι δέ;J B. τι δαι; bene. m. robavit etiam Munesciua τι δαι, repertum in membri et aliis codd. In Rav. est x δη; In Ven. omissum oυδόν. 654. πρότερα τουτου Πλ προ τούτου, 1od Versiun destruit. D. τούτων. Em. λύτων εtian Ravennas et alii habent, quod recipiendum putavi Toύτου enim librariomini curiositati deliam videtur. Plurali quum utitur tantas tamque difficiles intellio res, Mana fraududenta illa oratio est. Ven. πρότερα τουτου δει σε. 655. - ατ