Aristophanis Nvbes cvm scholiis

161쪽

κρούς, τράγος, ταυρος, κυων, ἀλεκτρυών.

ορῆς, α πάσχεις την τε λειαν καλεῖς ἀλεκτρυόνα, κά ταυτὰ καὶ τον αὐήενα.

μως, ἀλεκτρυών κἀλεκτρυών.

νη τον Ποσειδῶ τυ δε πῶς με χρὴ καλεῖν;

ἀλεκτρωαιναν τὸν δ' ετερον ἀλέκτορα

657. τράγος, ταυρος Β. I. inverso ordine. ERN. Etiam Bav. 658. Ravennas, en o πάσχεου. 659. I. ταυτόν. ERN Etiam alii codd. -τα ταυτόν. Vulgo κατὰ ταυτό. Qua in scriptura subiectus tribracho anapaestus offensioni est, de quo dixi in Elem. d. meis. p. 130. seqq. Adde D imaeum in Aristophaia. p. 111. 4εqq. Elnisleius in censura Hecubae Porsonianae p. 67. sive p. 249. d. Lips non habebat medelam in PI omptu In censura meae Euripidis Supplicum editionis p. 437. 246. d. Lips. Porson inventum attulit ἀλεκτρυω idmae in ratum posuit ad Med. q. 398 Do ea forma infra dicam a v. 1431. Sed heodd. Hari et Bamcc. 27. apud Porsonum habent καταυτό: in Ba-mec tamen in suprascriptum. Ego quidem, quum Dorvillianus praebeat κατ' αὐτο , id apsum emendate scriptum reposui. Ins e huius Versus Bav. ex praecedentibus iterat aλλ' οἶδ' ἔγωγε τἄρρενα. 660. Hic versus in MSS. et edd. sic legitur: TR πῶς δη; φέρε ΣΩ. πῶς ἀλεκτρυὼν κἀλεκτρυων. Quod iam olim reposui, φέρ'. πως, adscriptum est etiam a Porsono, confirmatumque serio nobraei, in quo claro scriptum nως. ostrema Belgius ita coni-gebat, λεκτρυὼν χηλεκτρυών. Recto id quidem, ari praecedente Versu legitur κατα ταυτό. Sed quum hodie sciamus et o et ῆsequente, in contrahi, distinmi non possentἈλεκτονὼν χἀλεκτρυων, nisi aut is ex p conssatum aliter quam natum ex si a son sisse, aut Socraten distincte αλεκτρυὼν χη ἀλεκτρυὼν pronunciasse statuer naus. Nunc vero reposito καὶ ταυτ recte se habere patet librorum scripturan ἀλεκτρυὼν κἀλεκτρυών. Unisleium non satis intelligo, qui ad Medeae v. 1103. totum versum Strepsiadi tribuendum censebat, scriptum hoc modo: πῶς δη φέρε, πῶς , ἀλεκτρυών κα- λεκτρυών.

162쪽

ἀλεκτρυπιναν , ευ γε νη τον Ῥέρα ' a ' ἀντὶ τουτου του διδάγματος μόνου διαλφιτώσω σου κέκλ την κάρδοπον. 665

αὐρενα καλεῖς, θηλειαν υσαν.

A. C. Hari Barocc. 127. Dorvssi Mut a. αὐήενα καλῶ 'γὼ την κάρδοπον. Vnde dubitatimnescius an praestet, αὐέενα καλῶ την ἄγδοπον. Et profecto, si subiectum nunciationas estκαμπον, II .c Mirius eat articulus. Sed quum ἐγώ, quod miranti apprima convenit, libris firmat una sit omnibus, non emendanda, sed explicanda est haec ratio licendi Scilicet subiectum est αυτην , quod intellis gendum ex praecedantibus, praedicata autem aήψενα κάρδοπον. Nam sensu est: τω τροπ αὐέενα καλῶ ἐγὼ υτην, κάρδοπον λέγων. 669. inittunt a Bav. en aliique codd.670. In M. C. Ib aliter pereonae ordinantur. In v. hi P sertur ad Strepsiadem, ut an scilicet continuali praecedentium e bomm πῶς δη, φράσον, et V 671 672. tribuitur Socrati , 673. marsus Strepsiadi ad verbum καλεῖν. Et nobis ordo vulgatus personariam dudum suspectus fuit. Itaque hanc rationem secuti sumus. ERΝ Belinenda ViiIgata personarum distributio. Nam si verius 670. cum praecedentibus verbis continuaretur, non modo responsio Socratis ad id, quod ilitem ogaret Strepsiades, nulla esset, aed etiam,ri vel sus 671. 672 Socrati tribuerentur, hic Strepsiado, non se digna , diceret In eo enita lepor huius loci inest, suo insulsus

163쪽

αλλ' ἐν θοάιε στρογγυλι γ' ἀνεμάττετο. ἀτὰρ τολοιαον πῶς με χρὴ φαειν;

την καρδόπη , ω ερ καλεῖς την Σωστράτην

homo, Strepsiades, Verba ταυτὸν δύναται σοι κάρδοπος Κλεων-- malo intellecta, sic acmpit, maa. Socrates Cleonymum IIIacua n -- casset. Itaque tantum abest, invia, ut ille mactra sit, ut ne habeat quidem mactona.672 BaV. θυι . In Ven omissumo'. la particula hic adeo armaficat, quae eo facilius post adiectivum collocari potuit, quia Ovεια στρογγυλ quasi pro una Voce sunt.

675. Vulgo, την καρδόπην λειαν ὀρθότερον λέγεις. Sed

longe exquisitiorem et elegantiorem Iectionem servarunt, et a non adscripto nomine Socratia, Ravennas et Venetus, την καρδοπην επι- λειαν ὀρθῶς γαρ λέγεις, vaam praefixo postremis verbis Meratis nomine reposuimus. Ac languet sane oρθοτερον. Non enim tarn Iuberalis fingitur Socrates, ut κάρδοπον λ posse censeat, sed se ritate ea, quae philosophuna decet, unice rectum ess καρδόπη di-etitare. sevit ho etiam Belsigius, sed ut Socrati tribueret - λειαν ὀρθῶς γαρ λέγεις. At ita inutile est λειαν, nec Placet pariticidae a collocatio. Sed λειαν ne etiam a Sirepsiado dictum redundaret, distinxi verba eius in duas sententias. 677 δήγε Λη Ia. RΝ. In essitis hic versus sic Iehitur, λι ὁ γε περὶ τῶν ονομάτων μαθεῖν σε δεῖ.Equidem quum in ordine hamini particulamin et simificatione, turn in eo haereo, Maod nisi ea n nae Verba cum superioribus aliquo certe modo connectit Turbatam huius versus Iectionem esse, 6- metas scripturae in codicibus ostendit, ἔτι δη περὶ των , quod est

etiam in Ravennate et Veneto; ἔτι γε περὶ τῶν, τ' ἔτι περὶ τῶν,λ' ἔτι γε περὶ - ἔτι δη περι γε των, ἔτι δη γε περὶ τῶν Βιδη γε περ τε τῶν. Vulgatam tuebatur Belsigius in Coni p. 230. sed quae illo da particulis 3η a disputavit, nec firma omnia sunt, neque ad Hinc Iocum quidquam iaciunt. Illud ego mirer, quod

164쪽

ἔτι δη δὲ περὶ τῶν νομάτων μαθεῖν σε δεῖ, ἄττ' αὐῆεν ἐστίν, αττα δ' αυτῶν θήλεα.

-MLλα, Φιλιννα, λειταγόρα, Λημητρία. 680

εὐήενα δε κοῖα των νομάτων;

Minum paullo ante de particulis dissereret, p. 228. non hic quoque D Mim reponendum censuit, praesertim quum etiam In Eccles 195. nonnulli labri perperam aio prο δὴ ὁ scriptuma beatit Id totur reposui.678. Ven an αδ αυτει. 680. Ven. Φινιλλα.682. Ven. μεινίας, supra script v. 683. Bav. ἔστιν. ἔστ' υκ ου ἔστ' In quod lenius videtur. RΝ. 684. R. ου αὐήεν ημῖν. I. C. αὐέεν ἐν μῖν. m. Id cum Britnescio recepimus, inventum illi in quattuor codd. quibus co dunt aliquot alii Rav. et en ut Mnesin n. Heman praeserebat Belsigius in Coni p. 25. Item Elnasleius in Auctar ad Acharii 178. p. 119. Pauci codd. tauiant 7'. 685. Bavennas πῶς γ' a solus, quod sciam, nec male, eisi aliter sentiebat Elinsteius ad Med. 1334. not. s. XIX.

165쪽

ουκουν δικαίως, Θις ου στρατευεται; λὰ τι- θ', α πάντες ἔσμεν, μανθάνω;

-δεν, - ι' ἀλλα κατακλινεὶς δευρὶ

ἐκφρόντισόν τι των σεαυτο πραγμάτων.

- ἔστι παρα ταυτ αλλα

κακοδαίμων ἐγώ, 'οῖ- δίκην τοῖς κόρεσι δωσω τημερον. 695686. Hunc restiui omittit Bam687. veterat edd. et codicum sere omnitura script- γυναῖκα την μυνία in edd. recentioribus ex perpaucis iisque deterioribus codd. in γυναικα δη τον μυνία abierat. Alii codd. τον Ἀμυνίαν, sine δη. Invenitur etiam ou Aμυνια, την μυνία. Becte Brun-escius Veterem scripturam revocavit Sensus vectorinan hic est serninam, cu nomen eat Anab mia, Vocas. 688. Projςτι ex libro Ravennate pι dedimus, situm Praecedentibus, et plenuin contemptionis. 690. Vecta haec, υδὲν μα Λίa, malo metit volsus, das Mnnumh son Significant nullo pacto, ut oυδέν γε in Avibus V. 1360. Nam Strepsiades quum dixit a πάντες ἴσμεν, mores Amyntae in mente habet Socrates autem illam nominiitii recte somnandoriun doctrinam minime notam esse intubus contendit.

166쪽

φρόντιζε δη, καὶ διάθρει, στροφη. πάντα τρόπον τε σαυτὰν στρόβει πυκνώσας.

ἀτταταῖ ἀτταταῖ.

τι πάσχεις; τί κάμνεις;

ἀπόλλυμαι δείλαιοε ἐκ τοὐ σκίμποδος δάκνουσί μ' ἐξέρποντες οἷ Κορινθιοι,

696. Stropham haec esse, cuius antistropha sequitur . 803. monui, uam primum Nubes edidi. Debebat ea autem hemichorio tribui, Vel numeris armentibus, non Socrati, cuius persona in Imbras adscripta est. Socrates putandus est intro abisse, qui redit v. 722. Brunescius temere, quum, an uno ueroV libro deesse id Tet, πάντας τρόπους αυτο edadit mox tamen recte dedit oταν ex codd. pro Vulgato Oταν γ'.700. Vulgo k ii eici alio Branchius ἐπ' ἄλλο restituit ex C. Sic etiam Suidas in V. μεταπηδα νταχύς. Neque alum, si ex assentio axistimare tutum est, B heri codices.703 Exciderunt tres utimi strophae Versus.

706. Vulgo bis ἰατταται ven. ατταται bis 'aV. his aτταταῖ. Vide Herodianum περὶ μονηρους λέξεως p. 27, 13707. Adscripta eaea Socratis persona et hic et mox V. 715. Dedi

hae choro, re ipsa postulante, et hoc quidem in e u etiam numeris monentibus. Vade ad V. 696. 709. I Κορ-ιοι Nugae sunt, quae scholiastes habet. Immo est ridiculuin ex inopinato pro κόρει v. 724 positis Corinthiis, quos Perstringere obiter Voluat, quos dicit primuin τας πλευρα δαρδάπτειν, quod quo pertineat nondum extrico secundurn την ψυχὴν ἐκπίνειν - saevitiam foenebrem nam foeneratores etiam ' χορόφοι dicuntur. V. Hesycla in ii. V. RΝ Becte hunc Iocum Erneatius

167쪽

καὶ την η ζην ἐκ-ουσιν, καὶ τους ορνις ἐξέλκουσιν, καὶ τον πρωκτὸν διορυττουσιν, καί 'Ἀπολ-σιν.

καὶ πῶς οτε οὐ φρονδα τα χρηματα - δη χροιά,

καὶ προς τουτοις ἔτι τοῖσι κακοῖς

- τον Ποσειδῶ.intelli t. Verba, τὰς πλευρὰς δανδάπτοοειν, ad libidinarii Corinthiomam pertinent, pariter atque illa, τον πρωκτον διορύττουσιν. Vide Diesin. 648. ibique schol. Vnde Κορινθιάζειν. Spectat autem eadem quae infra dicit v. 1014. ἔξεις χροιὰν χράν, μου μικρούς, στηθος λεπιόν. 710. Qui alias accurate, extremis Verauum syllabis addat, Imbeae Ravennaa, hoc in loco Verba omnia in s teminata exhibet. a15. Socratis personam cum pereona chori commutavi. Vide ad V. 696. et 707. 716 Brunchisa posuit mora suo τ' ἐμου, ad od nihil ex auia codd. adscripsit Belscinia, sed eo tranen ora ou vigatam ha

bere credo.

168쪽

υπο των κόρεων εἴ μού τι περιλειφεχμεται.

ου μαψακωτι , Hλα περικαλυπτέα. ἐξευρετέος γαρ νους αποστερητικός,

ουτος καθεύδεις',

727 L. a. ἐξευρητέος. Em. Sic etiam tres ne i Ravennas, Boroanus, Venetus I orvulianus, item duo alia apud Porsonum et duo obraei. Vulgo ἀρητέος. Recte Porsonias ἐξευρετέος, eam lasernam asserena ex Plat. Rep. II. p. 380. A. M νευρετέον - eiusdem Politico . 294. c. obraeus scripturii diversitaten ap. Thucyd. III 45. a siecit. 728. Suid. in παιόλημα tunc citas. καὶ παιόλημ' M παιόλημα pro varia lectione V. Hesych in ἀπαιόλημα et ibi inu item Eustath ad Il. . p. 352. GL R. interpretatur παραλογισμός. m. 729. Bav. ἀρνακιδῶν. Tum vulgo ποστερητιδα. Sed bene Briminius ex A. c. ἀποστερητρίδα reposuit. Id Porsonus apud Staidam HS in V. ἀποστερητιδα- αρνακιδα invenit Bavenna et sextus DObrae αποστερητικην , quae lectio pertinet ad V. 746. 732. Vulgo α ι' ουδὲν ἔγωγ Suidas in ἔχεις τι, - τον ι οὐδὲν ἔγωγ' habet quod manescius propter responsionem Socratis,

169쪽

- ἐγκαλυψάμενος ταχέως τι φροντιεῖς;

περὶ τοs; συ γάρ μοι τουτ φράσον, ω Σωκρατες. 735

απήκοας μυριάκις, α 'γὼ βουλομαι 'περὶ τῶν τόκων, . o- αν ἀποδω μηδενί.

ιθι νυν, καλυπτου. καὶ σχάσας τὴν φροντίδα λεπτήν, κατὰ μικρὰν περιφρόνει τα πράγματα, τέο ὀρθῶς διαιρῶν καὶ σκοπῶν.

οῖμοι τάλας.

et acete repetitum oυδὲν praeserendum putat, etsi a cod C. edidit m δητ' ἔγωγ'. Ad id nihil ex Bav. et en adnotarit eiseriis. Apud Suidam locus hic omissus in MS. io orsonu usus est. Su dae editi scripturam probaruint oupius Cur novisa in Suid P. 63. et Reigitis. Recte vero ulteriis coniecit a in oοδέν γ' ἔγωγ'. Ita secundus obmie ex emendatione primae manus, idque voluit etiam libramus in primo codice dare. In Ram haec omnia, μὰ Λι'- ἐν τῆ δεξιῆ Strepsiadi sunt. 736. πρ ΟςJ I. Ia et Ib a a. r. πρῶτον, lod eram Videtur. m. Si ἐξευρεῖ legitur, etiam πρῶτον scribi deberet. rum recte se habet πρῶτος. Nam ex libris Ravennate et Veneto imgendum ἐξευρών. πιός, inquit, o τι βουλε πρῶτος, λέγε, tu a primus alipli inveni, idque mini expone Atque ita etiam scholiastes videtur legisse, cuius haec est adnotatio: διαβάλλει δ- τον, ω μη παρέχοντα ευρημα τοῖς μαθηταῖς. 740. In hoc et v. 742. 43. 760 lepide ridet praecepta dialecticorum de meditatione. m. 741. διαιρῶν Hesych. διαιρειν, διακρίνειν, ἐξακριβοῶν. V. Bos. Oba crit p. 24. aeq. ERN.

170쪽

ου - , γοι, τούτων πιθυμῶ μανθάνειν οὐδέν.

ἐκεῖν' ἐκεῖνο τον ἀδικώτατον λόγον.

ἀλλ ετερα δὲ σε πρότερα τούτων μανθανειν, των τετραπόδων αττ' ἐστὶν ορθῶς ἐρενα. 655

649. τίς αλλος etc. Duhem se nec poetae sententiam nec expositionem scholionii intelligere fatetur Mox τουτουὶ νυν δάκτώ-λou Benileius, et intelligit de digito indice, quoniam de messi V. seq. RΝ. Vnum ex digitis ostetulit sed mox porrigit digitum in-sa em, significana penem pueri eo nomine appellari. 650. προτoυJ I. Ia πρῶτον. Post D usiati R. ΕΗΝ. Prois' inalbing os est. Omittunt D etiam ut a. et terti mobraei, in quo east oντως, congyliens illud cuncta', quod pro D in Bo Ven. Barocc. 127. est Πρῶτον etiam Ravennas.

ωγρεῖος mole recepit Brunctius e menitari quibus accedunt Ra-Vennas et alu B. αρχεῖος, quo aerata olim scriptum Videri posse putat Binanescius. Elbing. 4eoAς ωγρεῖος est etiam in Thesni 160. 652 τι δέ,J B. τι δαι; bene. m. Probavi etiam Brunckius τι δαι, reperium in membri et aliis codd. In Rav eatis In Ven. omissium tiri 654. πρότερα τούτου Ob προ τούτου, Maod Vermiun desistat. D. τούτων. - λέ- etiam Ravennas et alii habent, iod recipiendum putavi Toύτου enim librariorum curiositati deliari videtur. Plurali quum utitur, tantas tamque difficiles intelligit res, quam fraudulenta illa oratio eat ven. πρότερα τουτου δεῖ σε.