Aristophanis Nvbes cvm scholiis

181쪽

daa' ἀποχάλα τρο φροντίδ' ἐς τον ἀέρα, λινόδετον περ μηλολόνθην του ποδός.

ευρηκ' ἀφάνισιν της δικαὶ σοφωτάτην, ωπ' αὐτὸν ὁμολογωῖν, ἐμοι.

ηδη παρὰ τοῖσι φαρμακοπώλαις την λιθον 765 ταυτην ἐόρακας, την καλην, τὴν διαφανῆ αφ' ης τὸ πυρ απτουσι;

edd. εἶλλε, aod probabat etiam Porsonus Suida auctore in antiis Nota satis de eo verbo disputatio Bel tishussi apud Rullirhenium ad man in γην ἰλλομένην, quam pro se eliminet ira et Porsonus, quamvis diversa probantea, attulere. 761. Bam L.

762. μηλολόν ν' In hac lectione consentiunt scripti et editi. Sic saepe Aristoteles H. A. IV. 1. I. 5. V. 19. Eustauuias autem p. 1829. in codd. antiquioribus scribi μηλονθην, idque uiciunerae, sed suae aetatis libros exhibere μηλολό ν ERN. 765 η J I. addit,oia. ΟΝ. Etiam alii quidam codd. ποτὲ

addunt. Hic versus in iis est, in quibus dubites, uisum Vulgata Iectio ab Mastophane prosecta sit, an ea, quae grammatim metram evertere Visa est, ob eamque rena iacile oblitterari potuit. Nam sic Ariasse scripsit Aristophanes rηδη ποτὲ παρὰ τοῖς φαρμακοπωλαις την λιθον. Qui Versus numeria est in iis, licet vulgares metrici hanc syllaba--m rationem improbam cogantur vitio doctrinae suae. Vide quae de ea re dixi in avim. d. m. p. 127. seqq. at codex Ravennas ha

766. R. L. n. ἐώρακας. mox την διαφανη, L. D. καὶ διαφανη. N. Immio cod&Ἀώρακας, pauci έωρας, ut Vulgo Rav. ven. Dorv. όρακας. De qua iamia Buumannua in granam. r. Vol. II. p. 416. sem ita disputat, ut eam Alexandrinis potius, iam antia quioribus usurpatam putet, Porsonum etiam ad Mρακας redisseis tua, quin negligentius inspexisset Bessim coniectanea p. 73. Nam contrarium armi adnotatio ad Phoen. 1367. Si iddi adnotatis ad Dawea Masc. p. 555. fides, non mulMuo , quem is p. 368. a re, sed Benties prima illius formae restitutio debetur. Vidandi etiam etsi ua in eonieci p. 73. et Meinerius ad Menandreap. 119. IsTOPH. Nub G

182쪽

Ο- αποστρέψαι αν ἀντιδικῶν δίκην, μιλλων φλήσειν, μη παρόντων μαρτύρων.

778. διαγέγροαται μοι J Atticis δικη dicitu διαγράφεσθαι, cum vel disserinae vel tollitur Irias Or. XVII de pecuniis uia. p. 313.

dixit de vitatione se quentior usus est de Zalationa et aio explicat Harpocr ubi v. Vales et Maricland ad Lysiam L c. Em. 774. B. συνάρπασον. De Verbo ipso id ad 486. Sic dixit et Sophocles Aiac. v. 16 ERR775. ἀποστρέψαις ἄ- Sic e codd. me ediditatasteriis, quibus naentiunt e rumiris B. Ia Ceseri cum ed&ώποτρέψαις. a delet L. ERN manescitis aQqbat o- αν αποστρέφειας αντιδικων δι-κην. Et vero oodd. nonnulli aν omittunt postἈποστρέψαις, tae ti Doliraei ac Dorvillianus, hic quidem ex emendatione vel contra, habent ἀποστρεφειας.

183쪽

779. καλεῖσθ' n. ἐκκαλεῖσθαι, quae est glossa. καλεῖν δίκην dioitur magistratus, cum eam, ut acer ait, Uriuuae agi iube Enx a vesius inmisc. r. p. 270. iasi corrigebat, quod recte repudiavit Branchius ad V. M. Deest alia in in Bav. veru, omittit.

corrigebat, διδάξαιμιχ λ' ἐγώ, numeris non elegantibus, sed qui laus illo tempore nemo missi iam offendebatur ElmsIeius ad Med. 290. tibi de inedia huius verbi fωma disserit, coniiciebat, οὐκ αν διδά- ξα μ' ἔνθ' ἔτι. Si quid coramgendum est, poterat etiam,vκ αν σέ γε διδάσκα μ' ἔτι asteret. Sed nihil mutandurn non Maod MPorsonus existarnabat, poetae aliquando medium et actior consu-derint, sed iuua διδάξασθαι est sibi aliquem ut discipulum Instituere.

Sic apii I indariam olymp. VIII. 77. τ διδάξασθα δέ τοι εἰδόmέαιτερον. Aliud exeinplum vide apii 1 Eliustrium. 783. Vulgo ότι τι ναὶ προς των θεῶν, ω Σωκρατες. B V. οτι τι ναὶ σπρος. Hoc quamvis levi vestigio elegantiorem scripturat restituendam duxi ναὶ σέ, προς θεῶν. Pleminque προς των θεω dicit Aristophanes sed invenitur etiarn προς θεῶ in Pace v. s. in Av. 663. in Eccles 1095. in Pluto 1 147. 784. Bav. σύ- Ven. - ατ

184쪽

φέρ' ἴδω, τι μέντοι ποωτον ν τι πρῶτον νη; τις ην, ἐν ἡ ματτομιθα μέντοι τἄλφιτα; οἶμοι, τίς ην;

Οὐκ ἐς κόρακας αποφθερεῖ, ἐπιλησμότατον καὶ σκαιότατον γερόντιον;

Mμοι. τί ουν δῆθ' ὁ κακοδαίμων πείσομαι; κακὰ γὰρ ὀλο- , μη -ῶν γλωττοστροφεῖν. ἀλλ , εφΩαι, ρηστόν τι συμβουλευσατε.

ημεῖς μιν ω πρεσβεια, συμβο-πομεν, ε σοι τις ως ἐστιν ἐκτεθραμμινος, πέμπει, ἐκεῖνον ἀντὶ σαωτω μανθάνειν. 795

Em. De Leidens salsa etivit Ernestius, si in eo τι νυν πρῶτον ἐδιεάχθη est, ut ab Ru Iconio notatum Vulgo, τι δη γε πρῶτον ἐδιδάσκου. - Ven. τι νυνὶ πρῶτον ἐδιδάχθης. .dd. alii H δη γε πρῶτον, - τι νυν γε πρῶτον, adii τι νυν πρῶτον, astri iobraei τι δῆτα πρῶτον, sextu τι δή γε πρότερo habent. Ructuant etiamini. ἐδιδάχθης α ἐδιδάσκου. Impexsectum Reisioua in coni. p. 231. tuetur intilibus Iocis Theam. 629 et Xenoph. ac 7 s. Et Mai.ex Dorm qui bonus codex est, ἐκδιδάσκον, sic inuti P sonus. anescius eonaiciebat νυν δη -ῶτον ἐδιώσκου , Belsigi , ἐπεὶ

τανυν τι πρῶτον ἐδασκου, λέγε. Lilustruti scripturas consideranti non potest obscuram esse, Iaminio alium aliter Veraui, cui syllaba deemat, studuisse uocetinere. Et Pariun quadem felici , nisi scitor, a cuius cori actio in RaV. et Veneto exstat. Quare m

185쪽

καστ' ἐκ γυ--- ευπτέρων τῶν Κοισύρας.

ἀτὰρ μέτειμι γ' αυτόν ην δὲ, θιλο, 800

-κ ἔσθ' πως ου ἐξελῶ 'κ της οἰκίας. 'ἀλλ' Ιαανάμεινόν μ' ολόγον εἰς-ων πονον

γαρ πάθω Sic alibi Aristophanes, it in Lysistr. 884 in Ecclesi M. 860. in Avibus 1432. Vade Valescen ad Eurip Phoen. p. 335.

799. RaV των omittit. Ven Pro articulo habet και , non male. Sed vulgata exstat inani apud Suadam V ευπτέρων. De Coesyra .

etiam ut b. 803 Carmen hoc antistropham esse ad atropham notaVirrius V. 696. Inde pro αρά γ' αἰσθάνει scribendum fuit αρ' ἰσθάνει, minata inani Versuum descriptione. Ex Veneto adnotaturn αρ' αἰσθάνηι. 805. - ven. μόνος. 806. παντα R. I. Em. Sic etiam Bav. Ven. m. iugo πά-.808. κπεπλησμένου Sed Mossa eiusdem ueστηκοτος, ιμ-ratione creti, vel cupidi se incenat, ut verbum hoc eleganter dieitur. V. Hematerii ad Hul. 673. ἐπωρμένου . seq. est vel ineuati ad discindum, vel erecti ve ad potιundaran. m. 8lo. πολέψειςJoat Amis R. . Ib Suid. ἀπολώφεις. gloss. eod. Ib. κατ- δικην κυνός. idque praesert sterias L. Ia απολαύσεις. Maod ex απολάψεις actum puto, nisi glossa est Nam

186쪽

ταχέως φιλεῖ γαρ πως τὰ τοι-

Vulgo ἄπολέψεις. 'inckiu ἀπολάηνει cum plerisque et melioribus codd. Susidas in noλάψεις ἐὰν διὰ το ε απολέψεις, τουτέσMν ἀπολεπίσας ἀπολέψαντα το λέμμα απολεπισαντα ςπερ Ου. Patet haec conupta esse. ἐὰν δὲ ἀπολάψεις, ἐκπιεῖ. Sic legendum pro ἀπολάφης, ἐκπιης. ἀπ των κυνῶν η μεταφοροῦ, καὶ ὐσα λάπτοντα πινει καταστρέφει δὲ εἰς το ἀποκερδανεῖς, φαρπάσεις, ἀποσπάσεις. χμηρος λάψαντες γλωσσησι καὶ Αριστοφάνης Νεφέλαις γνοὐς ἀπολάψεις τι πλεῖστον δύνασαι ταχέως. Caeterum Br claus codd.recte interpungere monuit post δυνασαι, non ua Ipse Bergieri editione deceptus fecerat, et ait apii liuidam est, post ταχέως. Quidain codd. απολαυσεις, nominatina, praeter eos quos Erneatius inducavit, Barocc. 43. obraei quintus, ut secumlus. Hoc Verbum, quantum ego quidem videarn solum et significatu et usu aptum est, nasi quod eius suturiun activuna non usurpatur. Anoλέπειν ναπολάπτειν Vereor ne neque explicari commode possint, neque consimi cum genitivo Accedit Maod etiam ἀπολάπτειν ωtumam habet aπολάψομαι. Denique ne omnino quidem tempus suturum huic loco convenit recteque scholiastes: ἔστι δὲ απολάψεις ἐνταυθα ἀντὶ του προς- τακτικοὐ δεικνυται γαρ ἐκ της κατασκευης, τι τουτ α 'φέλαι αυτ ἐπιτάττουσιν Haec me adduxeriint, ut scriberern ἀπολαύσαις. Ereor ortus Videtur ex pronunciatione dictantis ex cuius ore quum

exceptum essM ἀπολόψεις , haerentes in explicando hoc verbo in unoλέψεις incideriant. 811. Suidas V. Δεῖ γάρ πω et editus et S. φιλεῖ γαρ τααολλὰ ἔτέρω τρέπεσθαι. 812. R. ρα. ERN Sic etiam Ravennas et Cariat liberi venetii ἔτερα - aeteri et scripti et editi4τέρως.813. υτoιJ B. ει ν, mox Ia. ἐν ταυτφ. tabri sere

ἐνταυθοῖ, pauci ἐν ταυτω, unus p titiobraeum ἐνταυθι. Eam sommam, quam UmsIeius ad Acharn. 152. unice ut Atticam proluivisser. a. xi . Videtur, Dindorsus ubique in Aristophanem pro Dr-θo intulit retiat, Eluasleium sequi recte Veritus est talibauinius ad Plat Eua via

187쪽

P. 23. sed neque hac, ne Schaesertis ad IA nguun p. 422. nec Buit 2 I'π'n annus in gramna. r. Vol. II. p. 288. distincta satis perspectequa cuiκde his somnia explicuerant. Belescero, suae eat in eo viro linmae si

Graecae scientia, non latuisse veram rationem, testis est eius editio I enaosuimus ' ταυθοῖ est huc, iatuc: eoque significatu iam Homeriis usi parit Iliad. . 122 ἐνταυθοῖ νυν κεισο, et Od. . 104. v 262, ἐνταυθοῖ νυν ησo non ille recte intellectus Binnianno. Eo exemplo etiam in hymno Homerico Apollinis . 363. scriptum est, ἐνταυθοῖ νυν πυθευ ἐτὸ χθονὶ βωτιανει , liberius consormata oratione, quum, proprie si loqui vellet, dicin- dum fuisset ἐνταυθοῖ νυν κεῖσο καὶ πυ--. Non contenderim, T

centiores acriptores non eadem et sortasse maiore etiam libertate usos esse sed libris tamen in tam crebra commutatione hamin somnariam

non an fidem habeam, ut ine dubitatione ἐνταυθοῖ px ἐνταυθα positum laudem Eadem qua Homeriis gesscatione etiaan Euripi

προς οἶκον. sic illo loco scribendum esse monitinius olim in censura editionis Seissiemanae. Nec debebat Elmaleius dubitare, an formam, quaepici usi essent, non admisissent Tagies. Immo usurpartim eam etiam comici et prosae orationis sciriptores, ubi quidem huc et iuuo recte diceretur. Quare minime removendum hoc adverbium est ex

Aristoph. Iul. 225. 608. Distr. 4. 568 570. Librariis vero haeclarina Pro ἐνταυθι, quod est hic, Mio, debetur hoc Nubium loco,

et, qui huic simillimi sunt, Vesp. 1442. Thesm. 225. ου τοι μὰ την ημητρ' ἔτ' ἐνταυθ μενεῖς. - γάρ,' την Λημητρ' , ἔτ' ἐνταυθὶ μενῶ. Item Nudi 842. Acti. 152. Pac. 892.814 Scholiastamini conamentum est, Megaesi, alapidatis bonis, nihil nisi splendidam columnis domum reliquam fuisse. Id miror Persuaderi aIbi passos esse aliam recentiores interpretes Mega clemenim illum ut affluentem opibus et Suepsiades V. 70. et Phidippides V. 125. commemorant. Ipsique achesiasta divitias eius praedicant ad V. 71. Ex his patet, patrem, iratum prodigo filio, cui non amplius victum praebere Vult dicere: i, et perde sumptibus quos in equos facis columnas Megaesis. Sic Menander apud Athenaeum IV.

189쪽

ἐνθυμούμενος, δα παιδάρι- εἶ, καὶ φρονιάς ἀρχαικά. πλερους. Et mox, οδνηλιον ουδὲ σεληνην αρα νομίζω εἶναι θεoves Euripides fragna incert. I. ορ'ς τον ψου τόνδ' οπειρον αἰθέρα, καὶ γῆν πέριξ ἔχονθ' υγραῖς ἐν αγκάλως. τουτον νομιζε Ζῆνα, τόνδ' ηγου θεόν. Et in cyclope V. 519. Βάκχιος δέ τις θεος νομίζεται; Ita ibi scribendum, non τις θεος Recte vero etiam idem Emeatius quomodo intelligendum sit, at o Ais legatur, indieat Similiter Soph. Antig 189. ηδ' ἔστιν η σωο σα, καὶ ταύτης ἔπιπλέοντες ορρος, τους φιλους ποιούμεθα. Et Eurip Ηec. 800. νεμ γαρ του θεους νούμεθα.

Sed ut potuerit hic sies toWisis, nihilominua ex uinato more dicenda seribendum, o A. νομίζειν. Eodem modo emendasse postea cognovi Valescenarium in Diau de Aristobulo p. 4. Ita in Avibus v. 5 seqq.ι δ' ἐν κορώπ πειθόμωον τον θλιον οδου περιελθεῖν στάδια πλεῖν ἡ χιλιαι δ' ἐμὲ κολοι πειθόμενον τον δυρμορον

αποσποδησαι τους νυχας των δακτύλων. Et cum negatione supra in Nubibus v. 269.

το δὲ μηδὲ κυν. χικοθεν ἐλθεῖν ἐμὲ οὐ δυστηνον

ἔχοντα.

Et in Baias . 741. α δὲ μ πατάξαι ' ἐξελεγχθέντ' ἄντικρυς,

οτο δ λος ων ἔφασκες εἶναι δεσπότης. Accedit quod ita vel maxime loqui solent praeyesso genitivo admirationem significante Eccles. 787. της μωρως, το μηδὲ περ μειναντα τους αλλους ο τι δρασουσιν, εἶτα τηνικαυτ η ἐπαναμένειν.

Xenophon Cyrop. II. 2, 3. της τύχης, το ἐμὲ νυν κλημι - δῶροτυχεῖν. Vide ad Viger. p. 702.819. I. τι δη. Em mav δαὶ proras cod. Domnu. τι δητ' ἐγέλασας. ' Mo. Respicitur hic Iocus in Bel ri Meed. p. 22 3. In iis-

190쪽

δμως γε μην πρόςελθ', ἴν' εἰδῆς πλείονα, καί σοι φράσω τι πρῆγμ μαθών ἀνὴρ ἔσει. -ως δε τουτο μὴ διδάξεις μηδένα

ὁρῆς ουν, ς ἀγαθὸν τ μανθάνειν; 25 Οὐκ ἔστιν, ἁ Φειδιππίδη Ζεύς, αλλά τις

dein p. 83, 1 ex Aristophanis Nubibus assertur nataως, Maod in hac Maana habemus recensione non invenitur. Et ibidem p. 449, 10. Baesina Anecd. Vol. I. p. 148, 26. scriptum: αρχαιῖκόν. καὶ πάντατα τοιουτα δια των δύο . εφέλαις Αριστοφάνης ως παιδάριον εἶ καὶ φρονεῖς αρχαιῖκά. Ita etiam Phrynichus praecipit p. 39. ad

quem videnda quae copiosissime attulit Lobeckius. Cons etiam Buum. gramna. r. vol. II. p. 340. Fortasse ipsa in urbe Athenarum alii saec aliter pronunciabant.

821. Compam Euripid. Alc. 782. δευρ' ἔλθ', πως αν κά --φωτερος γένν822. Vulgo, και σοι φράσω πρῆγμ' ο συ μαθὼν ἀνηρ ἔσει. Lhil in his est quod reprehemti possit. Sed tamen, ut in re 'quam magni momenti esse credit Strepsiades, perelegans est, quod Ravennas, Venetiis, Harisianus, Baroccianus 127. et tertius obraei Praebent, τι πραγμ'. Id recipiendum duxi, into A, Maod mi tit tertius Mutinensis.

tione prianus ealdit manescius. Vide quae dixi de particula, lib. II. c. 2. in Diaae class. LXX. p. 226. Coniunctivum servant Bav. Ven. 824 νυν νηJ d. Bas. νυνὶ non male. m. μν Aia etiam in aliis quibusdam antiquis edd. est et in codd. Ven et primo Do-braei, nec dubitandum Mun verum sit Bav. νυν ια. Quod Bῶ- aikius Mit. νυν δη Λιa, non convenit huic loco. Quod edebatur, νυν νη - , non aptum est, quia Phidippides non m ista, sed MM Bla dixit. 826. Bav. υκ ἔνεστιν. αλλά τις; B. τι; sed ire principio V. seq. male repetit

auά. ERN vulgo Phidippidi tribuuntur verba αλλὰ τίς, in quibus

라틴어 텍스트