Aristophanis Nvbes cvm scholiis

171쪽

κροις, τράγος, ταυρος, κυων, ἀλεκτρυών.

ὁρῶς, α πάσχεις την τε θήλειαν καλεῖς ἀλεκτρυόνα, καὶ ταὐτο καὶ τον αὐήενα.

οπως, ἀλεκτρυών κἀλεκτρυών.

ἀλεκτρέων- τον δ' ἔτερον ἀλέκτορα 657. τράγος, ταυρος R. I. inverso ordine. ERN. Etiam Bav.

658. Ravennas, en o πάσχει 659. I. ταυτόν. RΝ. Etiam assi codd. κατα ταυτόν. Vulgo κατὰ ταυτό. Qua in scriptum subiectu tribracto anapaestus offensioni est, de io aeri in Elem. d. meis. p. 130. seqq. Addem braeum in Aristophan. p. 111. 44m. ElnasIeius in censum HecubauPorsonianae p. 67. sive p. 249. d. Lipa non habebat medelam inpremptu. In censura meae Euripidis Supplicum editionis p. 437. 246. M. Lips. Pomoni inventum attulit ἀλεκτρυῶ, idque ut ratum posuit ad Med. v. 398. De ea sorina inmodicam a v. 1431. Sed eodd. Hari et Barocc. 27. apud Porsonum habent καταυτό: in Ba- mcc tamen a suprascriptum. Ego quidem, quum Dorvinianus praebeat κατ αυτο, id ipsum emendate scriptum reposui. In fine huius versus RaV. ex praecedentibiis iteratἈλλ' οἶδ' ἔγωγε τἄρρενα. 660. Hic versus in MSS. et edd. sic Iehitur: TR πω δη; φέρε ΣΩ. πῶς ἀλεκτρυὼν καλεκτρυών. Quod iam olim reposui, τέρ'. πως, adscriptum est etiam a Porsono, confirmatumque sexto Des mei, in quo clare scriptum onως. Posuenia Reigius ita coni-gebat, λεκτρυων χηλεκτρυών. Becta id quidem, si in praecedente versu legitur κατὰ ταυτό. Sed quum hodie sciamus et o triaequente, in a contrahi, distinini non possentἈλεκτρυὼν χἀλεκτρυών, nisi aut a exis, conssatum aliter quam natum ex si a sonuisse, ut Socraten distincte o ἀλεκτρυὼν χη ἀλεκουρυὼν pronunciasse statuer mus. Nunc vero reposito - ταυτ recte se habere patet libromini scripturan ἀλεκτρυὼν καλεκτρυών. Unistri In non satis intelligo, qui ad Medeae V. 1103. totum versum Strepsiam tribuendum censebat, scriptum hoc modo: πῶς δη φέρε, πῶς ἀλεκτρυών κα- λεκτρυών.

172쪽

ἀλεκτρυαιναν ευ γε νη τον 'Aέρα 'ῶςτ' ἀντὶ τούτου του διδάγματος μόνου διαλφιτώσω σου κύκλ την κάρδοπον. 665

ιδο μάλ' αμις τοsθ' τερον την κάρδοπον εὐρενα καλεῖς, θήλειαν οὐσαν.

τετρόπω ρενα καλῶ 'γώ, κάρδοπον;

ΣΩΚPA ΤΗΣ μάλιστά γε

-περ γε καὶ Κλεώνυμον.

ωπον; Et profecto, si subiectum nunciataonis estκάρδοπον, cessarius est articulus. Sed quum ἐγώ. quod miranti apprimo e-Venit libris firmaturi sit omnibua, non mendanda, sed opticauida in haec ratio dicendi Scilicet subiectum est αυτην , quo intelligendum ex praecedentibus, praedicata autem αὐέενα κάρδοπον. an sensus est: τῆ τροπφ αὐέενα καλῶ ἐγὼ αυτην, καρδοπον λέγων. 669. Omittunt a Bav. en alia i ii codd.670. In M. C. Ib aliter pereonae ordinantur. Nam V hicis sertur ad Strepsiadem, ut sit scilicet continuatio praecedentiunt e bomana: πῶς δη, φράσον, et V 671 672. tribunal Socrati , 678. rursus Strepsiadi ad Verbum καλεῖν. Et nobis ordo vulgatus personariam diutum suspectus fuit. Itaque hanc rationem secuti sumus. ERN Betinenda vulgata personarum diatributio. Nam si vemia 670. cum praecedentibus eaebis continuaretur, non modo responsio Socratis ad id, aod intenogaret Sta epaiades, nulla esset, sed etiam, si versus 6 1. 672. Socrati tribuerentur, hic Strepata Io, non se digna , diceret In eo enim lepor huius loci inest, quod insulsus

173쪽

την καρδόπην , θηλειαν;

horno, Strepsiades, Verba ταυτὸν δυναται σοι κάρδοπο Κλεωνυμ', malo intellecta, sic accipit, Mi i Socrate Cleonymum mactram Vocasset. Itaque tantum abest, inquit, ut ille mactra sit, ut ne habeat quidem mactram. 672 Bav. ιαι. In ven omissumo'. III particula hic adeo significat, quae eo facilius post adiectimini collocari potuit, saουεια στρογγυλ quasi pro una Voce sunt.

675. Vulgo, την καρδόπην λέλειαν ρθότερον λέγεις. Sed

Ionge exquisitiorem et elegantiorem lectionem servarunt, eis non

adscripto nomine Socratis, Ravennas et Venetus, την καρδόπην - λειαν. ρθῶς γαρ λέγεις, Ῥaam praefixo postremis Verbis Meratis nomine reposuimus. Ac languet sane ὀρθότερον. Non enim tauri luberina fingitur Socrates, ut κάρδοπον ferri posse censeat, sed sev ritate ea, quae philosophum decet, unice rectum esse καρδόπην - etitat Boeepit ho etiam Misigius, sed ut Socrati tribueret - λειαν ὀρθῶς γαρ λιγεις. At ita inutile est λειαν, nec Placet Pamticulae a collocatio. Sed θηλειαν ne etiam a Strepsiade dictiun redundaret, distinxi verba eius in duas sententias.

677 δηγε Λη Ia. RΝ. In editis hic versus si Iegitur, ἔτι ὁ γ περὶ τῶν νομάτων μαθεῖν σε δεῖ.Equidem quum in ordine harum particulamin et significatione, tum in eo haereo, maodivit earum haec verba cum superioribus aliquo certe modo connectit Turbatani huius versus Iectionem esse, 6-rietas acripturae in codicibus ostendit, ἔτι δη περὶ των .aod est etiam in Ravennate et Veneto; ἔτι γε περὶ τῶν ἔτ' ἔτι περὶ των, ἐπ' ἔτι γε περὶ τῶν ἔτι δη περ γε τῶν ἔτι δη γε περὶ των, ἔτι δη γε περ τε των. Vulgatam tuebatur Belsigius in Coni p. 230. sed quae ille do particulis 3η γ disputavit, nec mi omnia sunt, neque ad hunc lociun quidquam faciunt Illud ego miror, quod

174쪽

iuuari paullo ante de particulis Dia dissereret, p. 228. non hac quoque A Dreponendum censuit, praesertim quum etiam in Eccles 195. nonnulli libri perperam pro a scriptum ii beant. Id totur reposui.

680. ven. Φινιλλα.682. Ven. μεινέας, supra scripto v. 683. Bav. ἔστιν. ἔστ' υκJ υκ ἔστ' IK quod lenius videtur. RΝ. 684. R. Ου αὐήεν ημῖν. I. c. αὐέεν ἐν μῖν. RΝ. Id cum Branchio recepimus, inventuin illi in quattuor codd. quibus accedunt aliquot alii Bav. et en ut Ernestii R. Alteriun praeserebat Reifigius in Coni p. 25. Item Elnisleius in Auctar ad Acharn. 178. p. 119. Pauci codd. omittunt γ'.685. Bavennas πῶς γ' a solus, quod amam, nec male, etsi aliter sentictat Inislatus ad Med. 1334. not. s. XIX.

175쪽

ορῆς γυναικα την Ἀμυνίαν καλεις.

ουκουν δικαίως, ἐμις- στρατεύεται; ατὰ τί ταυθ πάντες ἴσμεν, μανθάνω;

ἐκφρόντισόν τι των σεαυτο πραγμάτων.

κακοδαίμων ἐγώ, 'οῖα δίκην τοῖς κόρεσι δωσω τήμερον. 695686. Hunc Versuin omittit Bam687. Veterat edd. et codicum sere omnium scriptiua γυναῖκα την Αμυνία in edd. recentioribus ex perpaucis usque deterioribus codd. in γυναῖκα δη τον Ἀμυνία abierat. Alii codd. τον Ἀμυνιαν, sine δη. Invenitur etiam o 'Aμυνια- τὴν Ἀμυνια. Recte Brun-crius Veterem scripturam revocavit Sensus vectoriun hic est seminam, cui nomen est Ammaa, Vocas. 688. Projςτι ex libro Ravennate Wις dedimus, api una Pra cedentibus, et plenuia contemptionis. 690. Vecta haec, ουδὲς μα Λία, male vertit volsus, da hannu MI4on Significant nullo pacto, ut oυδέν γε in Avibus V. 1360. Nam Suepsiades quum dixit α πάντες ἴσμεν, mores Amyntae in mente habet Socrates autem illam nominum recte forinandorum doctrinam minime notam esse omnibus contendit.

692 ἐνθάδ'J B. ἐνταὐθ nox t γε χρη. m. Ven. ἐνταυθ' ἀγε χρη Invernigius libros suos habere scripsit ἐνταυθεν ἀλλ' εἶχε χρη De Ravennate nihil adnotavit ex Belaei schedis Seidlemas

176쪽

Ο μαψακιοτέ - λὰ περικαλυπτεα. ἐξευροιο γαρ νους αποστερητικός, κἀπαιόλημ'.

φιρε νυν, ἀθρη- πρῶτον, ὁ τι δρε τουτονί. 730ουτος καθεύδεις;

μα τον πόλλω 'γὼ μὲν ου.

727 L. a. ἐξευρητέος. Em. Sic etiam tres ne i Ravennas, Bomanus, Venetus, i orvulianus, item duo alii apud Porsonum et duo obraei. Vulgo wρητέος. Recte Porsonu ἐξευρετέος, eam sese main asserena ex Plat. Rep. II. p. 380. A. M νευρετέον - eiusdem Politico . 294. c. obraeus scripturae diversitatem p. Thucyd. III 45. assiecti. 728. Siaad. an παιόλημα Unc citas. καὶ παιόλημ' el: παιόλημα pro varia lectione V. Besych in ἀπαιόλημα et ibi init item Eustath ad Il. . p. 352. GL R. interpretatur παραλογισμός. m. 729. BaV. αρνακιδῶν. Tum vulgo ποστερητιδα. Sed bene anchius ex A. c. ἀποστερητρίδα reposuit. Id Porsonus apud Staidam HS in v. ἀποστερητιδαε αρνακιδα invenit Bavennas et sextus Dolaraei ἀποστερητικην , quae lectio pertinet ad V. 746.

οὐδὲν ἔγωγ' habet quod Brianescius propter responsionem Socratis,

177쪽

Οὐκ ἐγκαλυψάμενος ταχέως τι φροντιεῖς;

ἀκνιοας μυριῶπις, α 'γὼ βούλομαι περὶ τῶν τόκων, - οπως αν αποδῶ μηδενί.

ιθι νυν, καλυπτου. καὶ σχάσας τὴν φροντίδα λεπτην, κατὰ μικρὰν περιφρονε τα πράγματα, τέο ὀρθῶς διαιρῶν καὶ σκοπῶν.

οῖμοι τάλας.

et acete repetitum oυδὲ praeserendum putat, etsi e cod C. ediditos . ἔγωγ'. Ad id nihil ex Bav. et en adnotarit viceriis. Apud Suidam locus hic omissus in S. quo orsonus usus est. Susedae editi scripturam probabant oupius Cur norias in Stud. p. 63. et Reigitis. Recte vero ulteriis coniecitis in oυδέν γ' ἔγωγ' Ita secundus obraei ex merulatione primae manus, idque Voluit etiam libramus in primo codice dare. In Rav. haec omnia, α ι'- ἐν τῆ δὐj Strepsiadis sunt. 736. πρῶτοςJ L. Ia et Ib aran. r. πρῶτον, 'od eram Videtur. m. ἐξευρεῖ legitur, etiam πρῶτον cras deberet. Tum recte se habet πρῶτος. Nam ex libris Ravennate et Veneto Iegendum ἐξευρων. υτός, inmait, τι βούλει πρῶτος, λέγε, tu se prιπιιι aliquid inveni, idque mihi expone Atque ita etiam scholiast ea videtur legisse, cuius haec est ianotatio: διαβάλλει δ- τον, ω μη παρέχοντα ευρημα τοῖς μαθηταῖς. 740. In hoc et v. 742. 43. 760 Iepide ridet praecepta dialecticorum de meditatione. m. 741. διαιρῶν Ηρπει διαιρειν, διακρίνειν, ἐξακριβούν. V. Bos. Obs erit p. 24. seq. ERN.

178쪽

ἔχ' ἀτριμα αδν απορῆς τι των νοημάτων, ἀφεὶς πελθε. κατα τα γνώμη κάλον κινησον αὐθις -- καὶ ζυγώθρισον.

. ἔχω τόκου γνώμ. ἀποστερνικήν.

ἐπιδειξον αυτήν.

743. R. ven. talai Legebatur Vulgo, asyτα την γνώμην πάλιν κινησον αυθις αὐτ κά ζυγωθέρι νον. Quod in paucis codd.scriptum est aυθις εἰς υτό, metro aptavii Brunclitus, aυθις ἐς αυτ exhibens. Sed praepositionem istam, quam Bari ven aliique boni eod L non habent, additam esse patet expeciendae consti uctionis caussa, quae perturbata fuit, quum την γνώμη per errorem esset illatum voluit eam expungi etiam linuetua in Auctario ad Acharia. 178. non tamen emendans locum. Ego reposui τῆ γνώμη, Sum haec, nisi sitior, tragici citiuspiam verba.744. R. I. Ib. ζυγόθρισον, et sic habent SS. Politicis X. 26. vi fluctuat inter ζυγάθρισον γγόθρισον, unde secutores ex Aristophanis libris secere ζυγώθρισον, item Hesychia edd. pr. Sed Suid. ζυγώθρισον. Et huic favet analogia, ζυγωθρον, ζυγωθριζω.ci et Bos Olas. r. p. 163. EM. Valescenarius ad Theocr. Adoniis. p. 335. et minorius e scholiasta notant Videri suisse olim, Mi Ucκἀναγνωσον pro καὶ ζυγωθρισον legerent. 746. γ ἀποστερητιδα eo. 729. Enae Sic etiam sol iobraei. 747. m. deletan, L. νυν μοι τοδι. In C. totus Versus est Socratis. Versus lectio onusino adhuc suctuat Suid i ἐπίδειξον etiam aliter profert, quam hic est. BN. Suidas in V. ἐπίδειξον haec asseret: χεις τινὰ γνωμην ἐπιδειξον αυτην. Ravennas et V netus, ut Vulgo, ιπὲ δη τῶν μοι. n. το τι; nisi quod Ravennas etiam ἐπιδειξον αυτην Strepsiadi tribuit Brunescius e B. οὐ δη νυν μοι τοδὶ edidit Tres alii eius codd. - τι non praefixo Socratis

179쪽

ε μηκέτ' ἀνατέλλοι σελήνη μηδαμου,

ου - αποδοίην του τόκους.

υτι κατὰ μηνα τἀργυρια δανείζεται. 755

nomine alius Regiv τοτι, etiam absque monti Socratis. In cod.tib absunt pereonamin nomina Noa lectionem iuviam servandam censuimus. Eanique etiam Minius proluilint. Mutata illa fuit in B. et L. ab libratas, quum nomen Socratia exindisset, ut in plerisqua

180쪽

ευ γ' αλ' ἔτερ- α σοι προβα- τι δεξιόν. εἴ σοι γράφοιτο πεντετάλαντός τις δίκη, οπως α αυτὴν ἀφανίσειας, εἰπέ μοι.

liasten, qui pluralem αργυρέων repetim diserte scribit, iniuria videtur Brunescius reprehemlere. Vix enim credi potest, hunc tam ineptum suisse, ut de genuivo cogitaret. Inimo genitivunt libraru, quum in contextu Aristophanis inale scriptum reperissent αργυρέων, etiam in scholus reposuerrunt pro eo, quod scholiastes scripserat, αργυρια. Id reposui, quia multo verisinadius est, pluralem ab Aristophane Iam singularem positum esse Platoneni in Cleophonte auctores huius usus citavit Antiatticista p. 79, 20. Atque ipse iac istophanes, ut in Avibus V. 600. 756. Reisigaus in coni. p. 816. hunc Versum minore interpunctione posita cum sequentibus coniungendum cenauit Probarem, si statim aequeretur oπως. Mi re a laam. 757. Videtur H latere aliquid amarae reprehensionis, eme

. M dum a Paca v. 171. Fallitur. Si aliquid huc certi Iespic retur, facilius a Cleonis illis quinque talentis cogitari posses, de

, quibu mi is Acbarn v. 6. Sed saepe etiam is alii scriptoribus

z. c...'isque talenta memorautur omnino me a itinerua turn in iure Attico, ut in praescriptione, turn in Vita communi quacumque in re usitatus est Sic in ipsis Nubibus v. 10. atque alibi apud Aristophanem. Vnus eoomni πεντατάλοντο hic et 3 769. non deterius inescio visum Sed alteram forinam Atticam esse observat acholiastes Ita in quit. 1049. πεντε ριπω ξύλ'.

758. Ven omittit αυτην. 759. Ne quis sorte putet V a ατα ζητητέον Socrati potiusquam Strepsiadi convenire, meminerit velim, alacriorem approbatione Socratia et confidentiorem factum esse Strepsiadem Accedit aliud, minime illud negligendum. Nam particulae ἀτὰρ ea ratio est, ut non, quemadmodum auά, etiam ad respondendum alii a hibeatur, sed reseratur ad ipsius qui loquitur praemessa Verba. Id sue fit etiam quum ab alio interpellata est oratio, ut in Vibiis V. 648. Non negligendus hic usu huius particulae Vesparum e sum 530. tractantibus.760 Britnescius e suo codice nam quod in dicit Invernies in Bav. esse. Ia codex cum en et Ernesti R. aliisquo et antiquis