Aristophanis Nvbes cvm scholiis

191쪽

τις φησι ταυτα ,

οὐ δ' εἰς τοσουτον τῶν μανιῶν ήλυθας,τι membranae Regiae et unus Mutinensium Recte quaereret Phidippides ἀλλα τις, si Strepsiades diximet ου βασιλεύει Ζεύς , quia si lucnon emat, regnare alium credibile est. Sed non esse Iovem dueenti non potest asta Miaestione responderi, quia si esse negatur, nullum relinquitur praedicatiun quod cui conveniat quaeri possit. Quod videntur sensima illi, tauu es scripsere. Quocircarissiliae Verba Phidippidis esse voluerit, interpellatae orationi signum addere debebit, ut ille interrogaturiis videatur ἄλλα τις βασιλευM; Id Vero certe non venustum est. Nec ni alto minus sic distinxeris: υκ ἔστιν, ω Φειδιππίδη Ζευς, αλλὰ - ΦΕΙΑ. k; TR ALνος βασιλευει. Haec me moverant, ut plane delerem personam PhI- lippidis, scriberemque ἀλλά τις, quo nulli videor aliam huic loco vim tutem atque elogantiam restituisse. Nam inaos etiam ridicula fit stulti hominis oratio, si isto pronomine sapientiae parum anteuectas arcanam rationem subindicat. Confitentatur haec emendatio eo, quod in Ernesti R. αλλὰ in principio versus 827. repetitum est. 829. λως V. scholia Celemini alienum videtur a Istico, qui probat Socratis dogma irrideri et acriter hoc nomine perstrino

craticos Vocat γηγενεῖς. m. Recte etiam manescitis aequutus est scholiasten, qui alium dici Socratem ait, quod atheus aset, ut Diagoras Melius. Quod mestius coniecit, non est id quidem ii optum, ed minus Venustum, quia sic de in lusuia Melius vocaretur socrates. Neque vero perstrino Strusiade Socratem, sed huius enor in patria Socratis indicanda praeter voluntatem hominis ira

dendo Socrati est ut lema contulit Vesp. 1267. ubi Ana'nia Galli filius dicitur, qui emit Pronapi.831. B. τοσοῖτον. ERN. Vulgo τοσοὐ- AItemini rin et se

192쪽

- ἀνδράσιν π ει χολωσι ,

καὶ μηδὲν ἀπν φλαύρον ἄνδρας δευουλκαὶ νουν ἔχοντας ἄν - της φειδωλιας ἀπεκείρατ' Ουδεὶς πώποτ' , οὐδ' λείφατο, 835 δ' εἰς βαλαναῖον - λουσόμενος οὐ δεrique codd. orauidas in μανιων ε χολωσι. Ianaleu obseraratio est, veteres Attico non dixisse τοιουτο, quem Vide ad Q. V. 254. 832. Πειθεινde se olim nonnullos e scholio S. cognoscitur, quod vide in scholiis. Et sic Baroco. 127. ac primus Des mei. 834. -o J I. u. πέρ vitiose. m. Dicuntur talia plerumvis sine articulo, ut vino γηρως Ach. 689. - ώρως Eq. 515. no

rum partim cur necemario sic dicenda fuerint, non est obseurum.

casu factum, Q υπὸ του δέ- ubique legatur, Ach. 85o. 581. q. 231. Pac. 33. v. s. Eccles 1060. Iul. 693. Ex his apparin,

υπὸ της φειδωλω recte lese , si id est prae sua pariamOn- recte Vero etiam dici potuisse in articula, ut unis, Fod etiam in B Toco M. et quinto obrae est, videri possit ex na orium esse scribique debere maὶ φειδωλιας, praesertim si sorte haec vel mota alicuius verba sint, vel gravius loquentem sino Strepsiadem alatii naus. Aliter enim vix ferri poterit Onia, expulsum id hodie ex

Acharn. N. Vesp. 1487. Av. 1426. Sed tamen ne nk Fidenaita spernendum, ut non, si a melioribus libris commendaretur, recte almae adeo venusta dictum videri posset. Nam id esset pro pars aenoma, quasi pro tuenda laude sobriae et temperantia vitae a Iavando illi et ungendo abalinerant.

193쪽

αληθες οσραι ἐστιν ἀνθρώποις σοφά 840 γνώσει δε σαυτὸν, ἀμαρὴς εἶ καὶ π ύς. αλλ' ἐπανάμεινόν μ' ὀλίγον ἐνταυθὶ χρόνον.

οἴμοι τι δράσω, παραφρονουντος του πορος; πότερον παρανοια ιωτὸν εἰςπαγῶν ἔλω,

837. καταλουι μου B inverso ordine. Em. Sic etiam mea I ranae manescii caeteri libri uni Suida V. καταλom postponunt v, unde Belesceriis eram scripturam restituit et vide Buti manniunan gr. r. Vol. V. p. 182. aeq. De media somna Misi dubitandunt. Recte scholiaatea: καταναλισκεις εἰς λουτρά. Verbo λουσόμενo ansam Praebente, hoc genua deliciariam et luxuriae pro omni illo morus et suinptuosae Vitae cultu, quo ille rein paternam Perditum ea nonainat Strepsiades.

840. Apud Ioannem Mammaticum an oνικοῖς παραγγέλμασιν. 30 14. qiu hunc et praecedenten versum asseri, semptum est,

αληθες, σαπερ ἐστὶ παρὰ τοις ἀνθρωποι σοφά. vulgo apud Aristophanem oσα πέρ ἐστ' ἐν ανθρώποις alii libri ἔνεστ ανθρωποις, adra, ut Venetias, πάρεστ' ἀνθρώποις, alii πάρεστιν ἄνθρωποις, alii πάρεστιν ἀνθρωποις, HM σα παρ'Ἀνθρώποις ἐστι, ει σα πέρ

ἐστιν ἄνθρώποις, quod Proeserendum duxi, quum et in Bam sat et in nonnullis D pro interpretatione sit adscriptum De Vocabulo,arm V. Briinch ad Ran. 840. 84l. Haud ego credam, quod Sineres p. 7. Visum est, acete H tano illud ab Socrate discipulis commendatum γνῶθι σαυτόν.

842. ἐνταυθοῖ L. kελθών, sed illud in margine. v. ad V. 802. Em. Pro vulgato ἐνταυθοῖ Cant. 3. ἐνταυθοι, cant 1 recte Mταυθι. Vide ad V. 813. 844. mines iii ποτερα edidit sane istos, quod et saepe Pe

mutentur noτερον - πότερα, et hoc magis Atticum atque Aristopham initatissimum ait. liquid ea scriptura praesidii habet abinam et Ven in quibus est -τερ αν, non serendum id quidem vide de Particula a lib. II. c. 6 in Diar class. LXX. PL 212. nec comm tandum cum noτερ' υν, quo recte poeta usu est an Banis V. 1141. male autem hic uteretur sed nondum constat Graecos in versibus

194쪽

ἄμφω ταυτό καταγέλαστος εἶ. μὴ νυν τολοιπόν. ἀλλα τήνδε μεν κραεῖν ἀ-ασα - τουτονὶ δ' ἀλέκτορα. 850

ἀλεκτρυαιναν ταυτ' ἔμαθες τὰ δεξιά, εἴσω παρελθών αρτι παρὰ του γηγενεῖς;

Iambicis ita unxisse breves amabas, ut a pede austo metiare, mus locum quattuor breves tenere possint quod genus apaul Latinos creberrimum est. manesciunt tύδει πότερα scripsisse merito mirere, qui ad Thesmopli. 730. Improbet anapaestum tribracho adiectum in versibus iambicis. Iteid. kάγων. 845. Huius versus sensum explicat achol et Suid in oeor ris

tia mena iuvenis est utraιm eum ut mense captum deseraim, an morum, mox eventuinam, expectem Em. Ven. λέγω pro φράσω.

846 συ τουτον Β L. - δὲ τουτονὶ inale. m. Non puto δὲ an his libria esse. Nam ex Leidensimithiacentiis nihil nisi τουτονὶ adnotarit, laod etiam Bav. Ven Doru et mist alii codd. habent. Belsigius oυτον τι νομίζεις edidit, quod placeat fortasse cuipiam propter id quod sequitur, ταυτηνὶ δὲ τι. Mihi secus videtur, nonaolum quod et ex navi libro adnotatuni repperi, sed etiam propter ipsius lora rationem. Nam de gallo quasi obiter quaerit Strepsiades: scit enim, responsum H αλεκτρυόνα de gallina vero signatius loquitur quare ταυτηνὶ dicendum erat. Nam x an is dicat, nihil referi, aquidem etiarn ταυτηνὶ δὲ τινα dicere poterat, alio quidem In Versus loco. Caeteriin gallum gallinamque vel vivos vel pictos aliove modo consectos in scenam asseret a Stropsiade putandum est. 847. en o tM καλῶς γε.848. ταυτoJ B. Ia. αδτόν. ERΝ. δευτo etiam amoen. Dore et alsi. Non recta ταυτα Iegendum videbat uratinsteio ad Euris Suppl. in Diari class fasc. XVI. p. 437. sive ed Lips. p. 246.852. Hirissi ad Socratici illi propterea vocarentur, quod Gi-

195쪽

χατερά γε πολλ' ἄλλ' ο τι - - ἐκάμοτε, ἐπελανθανόμην - ευθυς - πλήθους ἐτων,

ἄλλ' ἴθι, βάδιζ Ἀωμεν εἶτα φ πατρὶ

gant IIII exemplo contemptores essent deomna, nec per se apta esset ista appellatio, mala vani potius atque inepti quam rebelles sunt, neque conveniret ingenio Phidippidis, hontinis munditiei, elegantiae, natoris supra modum studiosi. Hi mides, incomptos, truci et esserata specie laedos intelligit tinnianitas enim isto sinu designatur.

Sic Aeschylo γηγενὲς φύσημα tribuitur in Ranis V. 825.854. Ad riRmeros elegantior est vulgata scriptura, quam aliquot codd. confrinant. Membranae minori et en atque Iurividani codd. ἐπελαν νόμην εο ς υπὸ πληθους των ἐτῶν. Alii etiam του πληθους. Vulgatani defendit Belsigitis in Coni P. 145.856. καταπεφρόντικα Est verbum comice factum et dictum, et unius Aristophama EBR857. ἔποπα sola d. ustera. MSS. omnes et edd. Veterea τέτροφας. Attudii Britnescius similes Iocos ex Eccles. 681. Vesp. 665. De Orna Veis v. Buum gramin. r. Vol. I. p. 423. s. 858- πωλεσα Est ridiculum ex inopinato, cum debuisset dicere ανηλωκα non ανάλωσα, ut Suid. per παράγραμμα ARV--λεσα. ERN Suid ' εἰς ι δέον. De illa Periclis arte, Me hodie in usum Versa palam iactatur, videndus Plutarchus in vita eius Virio P. 23. Lex Aet in eiseri Anecd. p. 234, 10 δέοντα. οἴτω Πε- ρ λης, φασι, λογιζόμενος εἰς το δέον, ω μιάνει τὰ εἰς προδοσιανδιδομεν χρηματα. 859. Belaius suspicabatur Aristophanem scripsisse: EL. etiari; TR φ πατρι, et quae sequuntur. Quae sane perelegans comaeotura est. Ita supra V. 346. εἶτα τι τουτo Nec tamen quidquam a Vulgata lectione mutaverim Vecta eriana sic iungenda, p πατρὶ -θομενος, εἶτα ἐξάμαρτε. Dummodo, inquit, aut morem geras, Pecce licet SchoItastae quod adnotamini: ἀντὶ Ου, ἔχεις ἀπολο-

196쪽

ώM έξέτει σοι τραυλισαντι πυθόμενος, δν πρωτον ὀβολὰν ἔλαβον, Ἐλιαστικόν, τούτου 'πριάμην σοι -σιοις ἀμαξιδα

δι' ἐμέ, ostendere videtur, eos ξάμαρτε e Phidippim: mente dictaeum putasse qui peccare sibi videretur, si obediret patri. t hocaion dicit Suepsiades, sed, quod ipse peccare esse censet, iritem t. Nam quo iacilius ad discendum compellat filium, proniauit ei se pas- aurum esse, a quid peccet, i. e. a pergat rein familiarem perdera: sperat enim homo ista nihil sibi damni ex aere alieno fore, I repellere creditorea artibus filii possit Menipla vocabuli etia cum verbo coniuncti praecedente participio uiuere oenius a Gregor Cor. p. 62. et DaWes in Miso crit p. 279. Hic autem tia, quod post participium poni debebat, ante id collocatum est, ut in Lysistri τo Dανον τον λεπρεν- παππφον ἐκ των Μηδικων ἁτ ειναλωσαντες υκ ἀντειςφέρετε τὰς εἰςφοράς.,Hinc patet . 860. necessario in Benuei legemium esse mθνος, cuius emendationis ille ea rasas non attulit. Probavit eam etiam,

Porsonus.

860. bri omnes πειθόμενος. 861. πιθόμενος ' Sic pro vult to πειθόμεso rescripsi e Suida

in v. ἐξέτει, ut volui etiam Benileius, qui ai et in V. praeced. coserio volebat mox V. aeq. pro o C. habet oν. ERN MSS. omnea πειθόμενος. 862. De mercede iudicum diximus in praefatione.

863. τουτου 'πριάμην Suidas habet of ἐπριάμην, φaod probat

Benueius, ut reseratur ad ποτε, atque sane concinnius memin me sibi quondam ob civium Me , cum obolo primo heli tιco tibi emipsadrigulaa. Improbat tamen ulceriis. ERN. Viderauidam in v. αμανις συιά in cuius lectionem Branckius Vulgatae τουτου πρια-- praetulit, allato simillimo loco Plauti in Menaechmis II 2, 37.

xu ramum illauri, quem niihi dudum poliacuu's vire, W tiae , δι δαρι- , porculum asterri tibi. Belgius quoque Suidae lectionem probabat, sed versus 862. et 863. aedem suam permutare Volebat, quo an elegantior fieret oratio. Nec tamen nechmarium hoc puto. E lectione S. C. V. 862. oveoniicia fuisse olim libros, in quibus scriptum esset,

τον πρῶτον ὀβολόν, ον ἔλαβον λιαστικόν. ἐπριάμην σοι Βιασίοις αμαξιδα. Plane ut in Lysistrata v. 408. quem Iocum Brimescitis attulit,A χρυσοχοε τον ορμον ον ἐπεσκεύασας, ορχουμένης - της γυναικος ἐσπέρας, η Δανος ἐκπέπνωκεν ἐκ του τρηματος.

197쪽

ἔξελθ' αγω γάρ σοι - ων τουτονί, ακοντ' ἀναπείσας.

νηπύτιος γάρ ἐστ' ἔτι,

καὶ των κρεμαθρῶν ου τρίβων των ἐνθάδε.

Sed isti numeri non sunt Graecis probati. Scriptura, quam Suidas praebet, recepta illa etiam a Volfio et Reas hio, etsi bona est, tamen quilin Aristophanis libri omnes in oυτου consentrant, Suidas autem, qui neutro loco praecedentes Versus adiecit, eo ipso ad errorem induci potuerit, hoc tenendum putavi. Neque Vera hiare putanda estaententia, ut manescio videbatur. Non enim plenius interpunge dum post πιθόμενος, aed, quae est semironis familiaris consuetudo, duplex apodosis protasin sabet in medio, non illam quidem enu cistam distinctius, sed tamen mente cootatam Cont3netur ea verba ον πρῶτον βολον ἔλαβον λιαστικόν : maas dicat, cis metiri morem g διεδ prιπι quem in Metiam accepi MOD. Caeterum άμαξιδα uixum placentae genus dixerit trepsiadea, quam recentio- Te κοπτὴν Vocamant, an, quod Symmacho Visum est, parvum V hiculum, quo puer ad ludendum uteretur, hodie vix poterit ad liquidum perduci veri tamen similior videtur Symmachi interpretatio , Praesertim quum mox V. 87s eo significatu haec vox redeat.

864. Indicat poeta hoc versu, qui fructus Strepsiadi ex isto

consilio redundaturus ait.

867. νηπύτιος Ravennas, Venetus, et pauci alii ἐστιν ἀίστι sine tis. 868. 869. Interpretes non satis assequuti sunt huius loci sententiam. Debebat Strepsiadea dicere, ου τριβων ἐστὶ των μαθημάτων των ἐνθάδε, at ridiculi causa licit των κρεμαθρῶν V. 219. Responsio autem iuvenis indicat, ea verba etiam in partem deteriorem accapi posse, velut dixisset, nondum tritus est laqueis, tria: hinc iratus iuveni respondet: tu Fae tritus fores, Si penderes. Πιβων , a Latinis truse estperiauε, ut interpretatur Suidas V. et

Vesp. 1429. Sic usus est Herodotus IV. 74 μ τρίβων, pr is peritor adde Perigon ad Aelian. V. B. V. 5. In αυτὸ λ τριβων, το - omittunt R. L. v. m. Munckius v. 866 edidit των γε κρεμαθρῶν, ut huius vocabuli media syllaba coniperetur, quemadmodum V 219. Fullus tamen liber hoc se habet, nec notiastes ad Vesp. 1429. aut Suidas V. νηπυτιος, aut Eustathius ad Iliad. .

p. 1827, 18. 1450, 36. Porsonus in Miso. p. 28. κρεμαστρῶν --

198쪽

αυτὰς τριβων ' αν εἰ ποιμα- γε.

καὶ τοῖσι χείλεσιν διεὐρυηκόσιν. πῶς αν μάθοι π.θ' υτος ἀπόφευξιν δίκης, κλησιν χαυνωσιν ἀναπειστηρίαν;

bendum putabat, auctore Polluce X. 156. qui hac voce in Nubilinausum scribit Aristophanem. Sed Moeris p. 242. κρεμάθρα, Ἀστικῶς κρεμάστρα Ἐλληνικῶς. Et apud ipsum Pollucem pariana Mia scriptura, quum libri etiarn κρεμάγρα et κρεάγρα praebeant. Recte Midicare puto Bristolam in Coni. p. 102. producenda ad sermonis tragici exemplum syllaba gravitatem ostendi, qua Soeriam de huiuscemodi rebus loquatur. 869. cum Branctio omisimus, quod abeat ab duobus Regiis, Ravennate, aliisque, et, ut videtur, Veneto, qui in sine a '. 870. Huno . omittit eod. D. RN.

87l labri omnes, ἰδού, κρέμαιό γ', ως λιθιον ἐφθέγξατο

quod quum metro repugnet, mancrius scripsit, ἐδου, κρέμνι ως ηλιθιον ἐφθέγξατο. Quod mihi quum olim non recte memlatiun videretur, alus haec verba coniecturis leutabani, de quibus relatum in editione Mesciana ae iis nolo praesidium petere ex Suida, Maain V. διεὐμηκόσιν , omissis prioribus affert λοιον ἐφθιγξατο. Rei. sigius edidit, iis in coni. p. 3. proposuit 3σύ γε κρέμαι Illam rationem, qua Mericlitus in iis, quas in latonis Minoeniet libros priores de leobus scripsit p. 1sin corripienda dipsiongo

i κρέμαι defendere libromni scripturam conatus est, dudum ab ipso una cum aliis, quae ibidein protulit, reiectam puto. Velesciero tamen hodie quoque in Sylloge epigrammatum Graecomani P. 199. PIGbatam esse video Becte Resaious vastam diphthono pronunci tionem ab Sora at notari monuit. In uno apud Dol meum codice

leotu λιθιον. Vix tamen vim, qui hinc contietat, Moυ, κρέμαώγ', ως λιθινον ἐφθέγξατο. 872. ει- διεὐμηκότα Suidiis in h. . interpretatur uiam

ομινα, - συνεωραμμένα est, ut opinor, quod Latini dicunt, ora Sto, cui Os Proctum, rotundaram opponitur. Em.

874 χαυνωσιν αναπειστηριαν Ρε icua explicat scholiastes alter. Sed credo haec non laena Graeca esse, et digna Aristophanis elegantia, ae dicta ab inepto poeta et ridendi eausa hic inculcata, ut alia. Ininio dicta sunt tumida, cirridenda sophistarum

199쪽

καίτοι γε ταλαντου τουτ' ἔμαθεν Τπέρβολος. 875

ἀμέλει, δίδασκε θυμόσοφός ἐστιν φυσεν εὐθυς γέ τοι παιδάρι- μ τυννουτονὶ ἔπλαττεν ἔνδον οἰκίας, ναυς τ' λυφεν, άμαξιδας τε σκυτίνας εἰργάζετο, κἀκ των σιδίων βατρentoυς ποίει, πῶς δοκεῖς. 880

Iactationis caussa. Κλησιν patet in ius vocationem dici, quo significat artem inveniendae crImInationis.

875. Vulgo καιτοι ταλάντου τος ἔμαθεν Τπέρβολος. Et sic etiam Suidas V. ταλαντον. Sed idem et in edd. et in MS apud Porraonum adiec. 1206. ἔμαθ' habet in v. ἀναπειστηριαν. Vnde Pomaonias, καιτοι ταλάντου τοὐτό γ' ἔμαθ' Ἀέρβολος. Reisious dedit, quod in coniectaneis p. 95. desertilii , καίτοι ταλάντου γ' αὐτ ἔμαθεν Τπέρβολος. Idque, si particulama respicimus, praeseremium

Ρorsoni coniecturae. Neque enim oὐτ ea particula opus habet, sed, si quid hic distinmendum ante caetera est, est id aut argenti summa, aut quod exstitit aliquis, qui ista didicisse perinagni existimaret. Hoc posterius quum sit eiusmodi, ut a ad totam sententiam reseratur, recte se habet, quod ex labria Bavennate et Veneto dedimus καιτοι γε. De illo αἱτοι γε . Reifig. Coni. p. 296. Elegantior i men laxet Versus, s sic scrIpsisset Aristophanes,

καίτοι ταλάντου γ' ἔμαθε τοὐθ' -- λος. Hyperboli quod mentionem aest, indicio est haec non in prioribus

Nubibus scripta suisse, si veram est, moritio demum Cleone istum hominem inclaritisse.

877. De Voce θυμόσοφος vid. Suidas, qui plura habet. Addo in Vesp. 1280. ubi Amphrades dicitur θυμοσοφικώτατος, χῶ παρὰ μηδενος ἔμαθεν, - π σοφῆς φυσεως αυτόματος ἐξέμαθεν γλω τοποιεῖν. - Ernesti Regius post θυμοσοφo addu)έ. 877. Prora R. I. Ia sabent oν, quo spectat et Ib qu plane

omittit, nempe quia haec syllaba praecedit. Mox pro τυννουτονι, τυννουτor C. I. L. RΝ. vulgatuum, habent codd. Domi atque ut videtur en estque id planius. In Bav et obrae codd. ouantibus et aput Suidam in v. σίδια, sive editum sive S. Porsoni, eo- dein*1 in Suidae odio V. υννουτι , qui Iocus non exstat in diris, legitur oν, dictum illud ovaisitius, verbo ad praedicatum accommodato, cuius generis nonnulla attulit Matthiae in granina Gr. g. 801. Deinde Suidas editus in V. σιδια habet oιουτονι, sed S. τουτot. Idem S autem in maritoυτ servat τυννουτονι. Bruncha in addendis praeserendum censebat u--τos alteram masculinor lictiun putans.

880. πῶς δοκεῖς , I Schol. intelligit admirandi causa dictumi

200쪽

οκως δ' ἐκείνω τὼ λόγω μαθήσεται,

τον κρείττον Ἀπις ἐστί, καὶ τον ηττονα, ὁ ταδικα λέγων -- πει τον κρείττονα' ἐὰν δε η τον γουν αδικον πάσι τέχνη.

-τος μαθησεται παρ αὐτοῖν τοῖν λόγοιν 885

ἐγὼ δ' ἀπέσομαι, τουτό νυν μέμνησ', μως δ πάντα τα δίκαι' ἀντιλέγειν δυνήσεται.

-- insiti modo capiendum, nec eodem modo inique dicitur. Supra quam dici poteri: Mix queas credere Latini pariter sic quidemiae. Vid de hac somnula Vaticen ad Euxap. Hipp. 446. ubi h. I. non praetermisit. ERN. Cum manescio signum intereogationi in hac somnula omisimus: Vade hunc ad Plui. 742. Nam adeo ea vi detur in communi sermone trita fuisse, ut, quod etiam in aliis huiuscemodi somnusis iactum eat, et vim Interrogationis amitteret, nec Voce intereogatio exprimeretur. Emestius quae de Latinis dicit, si illud usitatum quid iuum cenae in mente habuit, aberravit a Vera ratione. Vid. Gronov. ad Plaut.. Curc. I. 1, 69. 883. Hunc versum, qui in iugatis libris abeat, cum Munescio addidimus. Exstat illo in SS. Val. Amnd membranis Regiis, Mneo eo, quem postonium Brunclitus contulit, et in huius codice: tum etiam in Ravennate, Veneto, Domi Bavari Elbing et plerisque aliis Membranae habent ἀνατρέπειν. Ordinem verborum propter numeros mutari volebat Reisioua in Coni p. 246. ae recte sera sevit in editione sua libromani scripturam. Tetio numero Elmalesua

in adnou. ad Soph. m. 1loo inmuseo criti Cantabri iam III p. 478. sive in Iphimniarum Mari landi ed Lips. p. 322.884. Ram ' ουν. 885. παρ' αὐτοῖνJ Ia. L. naargo habet re nae' αμφῶν, Maod in C est in textu E rubent hoc etiam Bam et Ubing et unus

886. ἀπέσομαι R. ἀπεσσομαι, mala, a bene contra mox τουτό γ' οὐν Ε . Vulgo soυτο δ' ουν, Pro quo Britnescius membranis oυτο νουν edidit, o habent etiam pauci alii codd.

BaVennas vero νυν , quem accentu mutato sequutus auu . Idem c

vondena, quae in i v. 803 Quare ante v. 804. addidi haec:

라틴어 텍스트