장음표시 사용
201쪽
λειπει το μέλος του χορου. De stropha fallitur. Nam quod, 803.
incipit camen, non stropham, sed antistropham esse ostenilimus ad V. 696. quo eius stropha incipit. Sed hic quident canticunt chori deesse certum est. Scholiastes: μέλος δε του χορου ου κειται, ἀλλαγέγραπται μὲν ἐν μέσφώ χορός , H ἔπεται ε θεσις αναπαιστι- των υποκριτῶν. Et alius: του δὲ χορου το πρόςωπον ἐκλέλιιπεν ἐπι γραφη δὲ φέρεται χορον. Alvae ita plane scriptum in libro Ravennate: OPOΣ. ΙΚΑΙΟΣ ΟΓΟΣ. Oportebat autem omina hic
canticum canere ut actu finito Simulque dum id caneretur, histriones personas mutabant. Neque enim aut Strepsiades, qui modo dixit se a proxiano colloquio afuturum esse, aut Socrate in cena manent sed qui hos agebant histriones in postscenio personas induunt oratoriun, mutatoque habitu prodeunt veterem et novam di sciplinam defensuri. Caeteriam haec cantici oniissio nescio an in iis rebus numeram debeat, quae secundam ubium e litionem non Pe sectam a poeta esse indicent.
888. In hoc camine est imitatio Herculis Prodicii, quo inducit certamen Vitii et Virtutis. ERΝ. Quae hic personae iusti et iniusti
sermonis introducuntur, non tantum dicentium pro iusta atque i iusta caussa officias fungi putandae sinu , sed quasi moes quaedam e se universa Vitae morumque antiquomini et novitiolaun. Aliter nonnulla in hoc colloquio non modo perobscure, sed ne apte quidem dicta essent. 890. ποι χρῆως c. om vulgatum verum eat, ex imitatione Eurip. v. schol. ΟΝ. . . et alius Regium, atque Elbing. mq. Sed membr. onoti Id non propter Euripidis imitationem mina esse putandum est, sed quia etiam ipse Aristophanes sic scripturus erat. Nam ona Ves quaqua Mιa est, Vel in quemquem locum', οποι πο- quemquem locum.
202쪽
892. ηττων γ' ωνJ Ba delet ' quod tamen nossiorem orationem lacu. m. Abest etiam a Bavar et Ven. t non modo molliorem orationem facit, sed plane necessarium est nisi quis haec Verba, ττων ων, cum interrogatione pronunciamla censeat, quod neminem factumun speramus. Belsigius quum iniusto orato, coniuncta tribun λόγος ηττων γ' ων ἀλλά σε νικῶ τον ἐμου κρείττω φάσκοντ' εἶναι , tria in hunc locum intulit, quae haud multis placitura pyto primum, quod confitentem socii oratorem, se ηττονα esse; einde Maod exprobrantem alteri nondum dicta ab illo de nipae Maod dicenteam ingenio suo haud paullo naIniis convenientia, quam quae in antiqua personarum distinctione dicit. Nam interrogatus qua sat si respondet, λόγος, eo fiduciam suam atque impudentiam ostendit tantumdem est enim ac si dacat, idem quod tu. Ad quod quum alter respondit tτων γ' ων, eam exprobrationem tantum abest ut aegre serat, ut ea etiam glorietur, rideatque iustum oratorem, quod ei meliori sibi vis ipse deterior videatur. 893. Videatur fortasse cuipiam ἀλλα σὲ νικω scribendum esse, sed praestare puto vulgatani accentuum notationem non enim quod hunc vincat, e quod vincat, quamvis deterior sit, gloriatur.
895. - ἐφευρίσκωνJ L. c. Ib. et edd. Vere delentiέν. quod hic non satis aptum videtur, quia nihil respondet. Deitule Vat B. D. ἐξευρισκων , quod placet Benues et Mater , sublatoque Wμὲν necessario recipiendum est. RΝ. Rug γνώμας καινὰς ἐφευρίσκων. MDAustero debetur. Ἐξευρίσκων etiam Brunescius ex A. B. Tecepit. Videtur hoc etiam in Ravennate et Veneto esse, habentque alii boni codicea. Ravennas: καὶ ταὐτα γὰρ ἀνθεῖ δια τουτουσι. Bra1nescius male interrogationis signum addidit sed in versione eius nulla intereogatio. Sensus eat homini nimimini si riuitia fit, ut tua commenta laudentur. Scholiastea implicue Athenienses dici putat. At in Socraticos hoc τουτουσὶ dicit orator undo alter oυκ, ἀλλὰ σοφου respondet.
203쪽
χωρεῖ - κακόν δότε μοι λεκάνην.
899. Legebaturiu' ἄνατρέφω ταυτ ἀντιλέγων. Bav. - ἀναστρέψω. Quod olim ex libro Ravennate a me receptuni etiam Belaia o a Posuit, ' - , non admittit aptam explicationern Dabebat Vero primi codicis scriptura admonere, reponem urn esse u ἀνατρέψω λαυτ' ἀντιλέγων. Sintilliina crasis in Eccles. 550. ἐφ ην ἐγὼ χόμην , simili modo ut hic obscurata, ver Bessio duco in Com. p. 809. scribendo in hinόμ. conisacta Consem poterunt, quae ad V. 1o37 adnotavimus. 6. καὶ δη ΗΟ κά nullum hic sensum habere videtur Du- cero, qui cori. ποῖ, acute sane: namquam ei locus omnIn -- spectus. BΝ , καὶ est nunc imum. Vis eri omni propemodum ea est, qua nos dicimus jctat De niar arcam. 7. Verba δότε μοι λεκάνην asser Suidas . δότε. Apud eum-
204쪽
dein V. λεκάνια, additur D' ἐμέσω , quod additanientum etiam Ariastophanis nonnulli codices habent. In E in M. p. 337, 1. id acriptum D ἐξεμέσω, et sic etiam in Excerptis ex Graecia codd. SS. apud Nanios asservatis p. 492. Verba ilia D ἐξεμέσω leguntur in Acharn. 586. sto. Compara similem locum Plauti Pseud. I. 3.125 seqq.s11. Rav. κρινεσσι.s12 BaV. γινώσκεις. 913. Recte Briuu&iu μολύβδwpro μολιβδφ quod etiam insen.
est, edidit. V. Moerin eiusque interpretea Coa. Ven. Ira ' habet v, unde nutu lacri. Quomodo haec verba explicanda sint, nec Veterea nec recentiores interpretes dixere. Patet ententiam requiri hanc olim huiusmodi dictis non aumani, ae plumbum Visua e aeni in te coniicere. Id esset, oti me προτου ' αν, αλλὰ μολύβδ', ut supra V. 5. ιδ' οἰκέται ιγκουσιν ἀλλ υκ αν προτολNunc quum a inseri nequeat, non satis perspicio quomodo haec expedienda sint, nisi excidisse versiculum statuamus. Nam sive λαττον, sive oυ ἐγιγνωσκον ex praecedentibus repetas, de eo quod vere factum sit loqui videbitur orator Plana saeui omnia, ide-geretur: ου ητ προσοὐ γ' ἄν, ταλα λέγων, αλλὰ μολύβδφ. Si tamen defendenda est librorum scriptura, sic erit existimandum,
205쪽
repeti debere λαττον, sensumque hunc esse non sane olim te auro, sed plumbo petebam, talia dicens. Quomini haec Vis erat, ut dicat olim ipsos illos homines perditos haec in convicii numerasse.
9l5. Suidas . notuo hoc ciντὶ του πάνυ in hoc loco dictum ait Bergiems ad Alciphr. I. s. comparat quod ibi leotu nou δύνασθαι. Sed id quidem Mesphronem noλ acripsisse credibili est Matthule in mamin. r. s. 339. p. 648. sanc locutionem, quam miram esse fatetur, aio explicat, uti quum de pretio dicitiae genitivus vel quum de eo propter quod quid fit. Neutra ratio satia commoda videtur. H. Graeci dicunt κακὰ κακῶν, ἔσχατα ἐσχάτων
κακά, ἐλτα αὐλτων πιστὰ πιστωπι vide Soph. Oed col. 1138. Philoct. 65. Oed. n. 465. Aeac in Pers. 683. qui longius etiam in
hoc tenere promessii δέσποτα δεσπότου . 669. et nisi fallor, eodem modo V. 677 δυνάστα δυνάστα dixit sic dixemini etiam noλὼς πολλού. Aristoph. Ran. 1046. de Venere, cuius multa sat apud E ripidem mentio:
ἄλλ' - σοι - καὶ τοῖς σοῖσιν πολλη πολλου 'πικά το. et in mait. V. 822.-λλου δὲ πολύν με χρόνον καὶ νυν ἐλεληθης ἐγκρυφιάζων.
Simili quodam modo dictum coniicio haia nouo. id ut sit σνς πολλου του θρασέος, Maasi dicas, ex mutis vel ante multos au- . lax. . indorsus ad Aristid via. II. p. 325. ubi scriptum est, Dσκοντες γέροντά τε εἶναι πολλου καὶ παραφρονεῖν δη, a loco scholiastes nάνυ adscripsit, praeter Aristophanen et Alciphronem commemoravit Eupolidis versus apud riscianum p. 1328. m. p. 415. ed Melit.)ἀνόσια πάσχω ταλα, ναὶ μα τα νυμφα πολλου μὲν ουν δικαια, ναὶ μα τὰς κράμβας. Da pro Pulachii Iectione notio codex, quo uatis est Lindenaannua in Priscian Oper. min. quem vide p. 249. aeq. - Versus ven. καὶ addit ante συ.
916. Vulgo, δια σὲ δὲ φοιταν. iusse olim, qui V. 16 917.
iniusto oratori continuarent, testia est scholiastes: του αὐτου δεῖν
πάντα εἶναι φασι, του ηττονος λόγου ου θέλει γάρ, νησι, το μειράκια διὰ την σηπιευηθειαν φοιταν, ω μα σόμενα τα χρησιμα --ηματα. Ac sunt nonnulla, quae pro ea ratione dici possint. Sed
206쪽
ου δέ γ' ευ πράττεις κοκαίτοι πρότερόν γ' ἐπτώχευες,
requireret illa talem scrripturam. καὶ διὰ σ' υδεὶς φοιταν ἐθέλει, πύ δι καὶ φοιτα ουδεὶς ἐθέλει qua tuam Mo non memini apud Aristophanem legisse. lia vero obstant illi personariam descriptioni, et maxime, quod deinde iusto oratori dicendum suisset oυ δὲ γνωσθησει, quod per metrum fieri non potest. Quamobrem personas quidem recte Vulgo distinctas esse arbitror, sed non recte scriptum διὰ σὲ δὲ φοιταν. ani etsi hic proceleusmaticus per se non poteStreprehendi, tamen Valde suspectu est, quum hoc sit unicum eius
in Ieotimis anapaestis apud ristophanem exemplum. Nam quod Bruncrius ex Equit. V. 503 asseri, προςέχετε τον νουν. hodie emendate scribitur πρόσχετε τον νουν. Accedit, quod etiam librortina acriptura fluctuat, quom in multis, in qualius est Venetus, deest δέ, in aliis autem pro eo scriptum c sacile videat quis, Lil bera metricis. Quare reposui, tuo patet quomodo neglectiun sual librat iis, οὐ διαχ' υ φοιταν Ουδεὶς ἐθελει. 9i7. BaV. Ven. θέλει. 918. Legebatur olim γνωσθησε πότ' Αθηναίοισιν. Recentiores editores ex codd. nonnullis, in quibus eat Dorvillianus, a adiecemini, et dederiint v ναίοις, quod ipsum codd. quidam habent. Sed a illud non exstat in Bav. Vin et membranis Briameicii , ut vel propterea suspectum esse debeat. Est Vmo etiam per ae suspectum, quia hic non copulani, sed particulam asseverantem requiri-rnas. Quare o inseriti. Quod quomodo exciderit, palaeographicas emendationes animitibus non erit obscurram. Scriptum Perpe
rana, ut saepe , τι , Vel neglectum est ab librariis propter sequens hvel omissum, quod non aptum esset.
920. ονεῖς αἰσχρῶς Etia de sordido vestitu accipi potest,
qui est signum paupertatis tamen propter oppositum Wπράττεις malim accipere de paupertate ipsa Sic αυχμον Pro penuria dixisse videtur in I. 839. ubi V. schol et Hemstein Sic avo ακριβῶς ap. Lucian Dial. Mort. 24 add. ster ad Thesmoph. 833. ERN . At est hoc proprie de sordido atque immundo corporis cultu intellia gendum, qui ut signum paupertatis exprobratur iusto oratori, destituto discipulis, a quibus pecuniam pro disciplina accipiat.921. Sententia, subest haec qui inala ista dicendi artissicia
et subtiles sallacias doceant, iam multum pecuniae corradere, itam
207쪽
'λεφος εἶναι Μυσος φάσκων, ἐκ πηριδίου γνώμας τρώγων Πανδελετείους.
της σῆς πόλεώς θ', ητις σε τρέφει
Otia: διδάξεις τουτον, Κρόνος ων.
que agere lautam et splendidam, olim autem contempto fuisse et Vita habuisse unde victum pararent. Id ei carpendi Euripidis op- Portunitatem praebet, cuius Telephum, missi sistiliter disputantena, sententia Pandeleteas ex per vorare dicit. 922. In fine vorsus Rav. addit δυ ροπος. 924. B. I. Πανδελετιους ΕΗΝ Sic etiam Rams25. Vulgo AB. μοι σοφιας, ης ἐμνησ ς. u. μοι μανιας της σῆς πόλεως θ'. Haec quum nihil habeant quod reprehemti Possit, nensiti in mentem venisset mutare, nisi optimi codd. Bam et Venetus ordinem dictoriam eum praebuissent, quem Primus recepit ex illis libris eiseriis. Et tamen vulgatus ordo praeserendus eεεet, 1 μανιας coniunctim dictum Ita intereumperetur. Patet ero, id quod interpungemio significariinus, divisita vici, ωμοε μονιας , της σῆς, πόλεως τε. Issa quem sensum haberent, ἀμοι φιος, ης ἐμνησ ς, non percepi I lsus, omnino ille parilinae-ΓX interpres malophanis, qui sic vertit hemnat nι- νιδι, der dir regernio natae. Intellexit ossius, Vertens es s Vi et doch, die viri Misi et Vide Eq. 1277. Vah, inquit, doctrinam, Iam assera labri hic amant in anteriectione, In μοι, alii ωμοι, adii, in quibus Venetus, orμοι. Vide schol ad V. 770. 928. In libello de constructione verbomini, quem adiunxi iis quae de emendanda ratione Graecae grammaticae scripsi, p. 382. I
g tur: λυμαινομαι καὶ ἐπὶ ἐνεργείας καὶ ἐπὶ πάθους λυμαινομαι,αντὶ του λυπῶ καὶ παραφθείρω καὶ βλάπτω, δοτικη, ως Ἀριστοφάνης Ἀκάστοτε λυμαινομένων τοι μειρακίοις. 929. Rav. Ven omittunt τουτον. Κρόνος de sene dictum ad-
208쪽
δωρ ἴθι, τωτον δ' ἔ μαίνεσθαι.
σύ τε - προτέρους αττ' ἐδίδασκες, σύ τε την καινὴν παίδωσιν, πως - ἀκούσας σφῶν ἀντιώ,πόντοιν, κρινας φοιτῆ.
notavit grammaticus in Behiseri Anata. p. 43,29. Hic eum simificat, qui vetustis et obsoletis moribus eat. 932. oino J A oratissum, vulgo, sed et ad sententiam et ad metram necessariuna, plerique codd. habent. Recepit innescius, D in unam syllabam contracto, Maam rem exemptis confirmarit ad Banas 1243. o 933. Quod nonnulli codd. in iisque Rav et venetus habent, ην ἐπιβάλης, si per metriam liceret, praesene civis sorsitan. Ab eo ἐπιβάian sic differt, in non solum primatri manuum iniectionem notet, sed vim iniectis manibus trahentia. 936. Rav et en male A γε.
euuidem usurn versus sulciendi praestare, quem habet . 19. καιτοι πρότεριν γ' ἐπτωχευες. t nemo iam, credo, dubitat, quin illud crum non unice versiis caussa veteres poetae addiderint, sed ita, ut illud semper aliquid etiam ad sententiam conferret Ver In quia Graece Peritus non entia illam particulam hic non posse satis
209쪽
το- δώσω κατ' ἐκ τουτων ων αν λέξιν ματίοισιν καινοῖ αυτὸν καὶ διανοίαις κατατοξεύσω. 945
το πρός---παν καὶ τώφθαλμώ κεντουμενος, ω εο υπ' ἀνθρηνων, έα των γνωμῶν απολεῖται
νυν δείξετον τῶ πισυν σηρ 50 τοῖς περιδεξίοιον ν λόγοισι, καὶ φροντίσι καὶ γνωμοτυποις μεριμναις, ὁπότερος αὐτοῖν λέγων αμεινων φανησεται. 55
apte adhiberi Remotae per codices multa exempla, in quibus hoc quoque, dedit tinfletus ad Med. 1334. Nimirili quam quis ex Ernesta codd. coniectura satae emisis possit lectionem, ea planissime exstat in libro Ravennate:
φέρε δη, πότερος λέξει πρότερον; Belsigius edidit φέρε δη, πότερος πρότερος λέξει; E πρότερος νή-
dena etiam Porsonus, quem sequutus aiam, exemplis apud Dolaraeum p. 35. allatia adductus.s48. Rav et inlim obrae codd. ἀνθρηνων. Susida et edd.Aristophani ἀνθρη μῶν. 950. Praefigebatura ός. At huiuscernodi cantiones ab liensi- choriis et ne ab his quidem sic ut cantores heniichomi omne concianerent, cantatos esse et ea ipsa et anetra pro liuit Cod Ven. δεῖξον. 951. Vulgo leot- περιδεξ μισιν, quod est etiam in S. Bavas. Idque elegantius est, quam quod Brinnescius edidit , περιδε οισι, Paragogico omisso. 953, γνωμοτύποι. R. γνωμοτυπαις. RΝ Id etiam in mensebranis est et coit Dorv. In BaV. et ven. γνωμοτυποισι. 954. Vulgo, quae mala est mel corum correcti , legebatur
ἀμείνων φανησεται. Brianescius restituit codicum scripturam όπότερος αὐτοῖν quorum perpauciis habeni Pro a toneu cod Venetus habet. γενησεται. Pro ἀμείνω autem in cod. Dormilliano est αμ. ω cum intentretatione κρειττω. de quis, quo simul metro prospiciatur, ταμεινω
210쪽
νυν γαρ απας ἐνθάδε κινδυνος ἀνεῖται σοφίας,
ης πιρι τοῖς ἐμοῖς φιλοις ἐστὶν ἀγών μέγιστος. αλλ ω πολλοῖς τους πρεσβυτέρους θεσι χρηστοῖς στεφανώσας, 960ῆῆξον φωνήν, ἐτινι χαίρεις, καὶ την σαυτο φύσι ν . L
λέξω τοίνυν την ἀρχαίαν παιδείαν, ως διέκειτο,
coniiciat. Netro quidem ego consulendum putavi articulo adiecto, id est, apposito spiritu aspiso. 956. Munescius pro ἐνθάδε reposuit ἐνταυθα, Pao ui codd.quibusdam explicationis caussa supra amplum, ut Veraus cum antia atrophico conmueret. Sed etiam Suida V. υν - h et , νον πῶς κινδυνος ἐνθάδ' ἀνεῖται. 96i Bav. Ven. -τού PT σαυτου. 962. Continuatur hic imitatio Herculis Prodita Hunc autem locum imitatus est Plautus in Bacchi l. v. taps Quaest. Per Epist. HL 17. ERN. Id est in Quaestionibus epistolicis. Locus Plauti est an Bacchidibus III 3, 16. seqq.
Versunt s62. asseret Dion . at de comp. Verbo c. 25. l. 888.ed Schaec complures versus ex hac oratione posuit Aristides T. H. p. 162. d. Iebla ad quem locum videnda schoba a rominelio edita P. 202 seqq. Sextum ainpiramina, quum adu masaean VI. 15. p. 359. assere vellet v. 962-965. Pro primis duobus posuisse hunc,
λέξω τοίνυν βιον ἐξ αρχῆς, ον ἐγὼ μητοῖσι παρεῖχον.
Psi Teleclidae est, apud menaeiani VI p. 268. B. adnotavit Porsonus ad Phoen. 567.