장음표시 사용
211쪽
εἶτα βαδίζει, ἐν ταῖσιν οδοῖς εὐτάκτως ἐς κιθαριστο 665τους κωμήτας γυμνους ἀθρόους, - κοιμωδη κατανίφοι.
εἶτ' - προμαθωῖν ἐσμ' ἐδίδασκεν - μηρὼ μφωνιχοντας, η, Παλλάδα περσέπολιν δεινάν, , 'λιπορον τι βύσμα,
963. Bav. νενόμιστο, ut edd. Vett. 964. B. Ia. παιδος φωνην, sic et Aristides r. Pro Quatuor varis. Probat Benueius. EBΝ. Aristides p. 168. 169. sive p. 162.
eis Iebb. et Sextus. Ita etiam Brunescius e tribus Beois, confirmarentque hunc ordinem Verboriam alii codd. atque, ut Vadetur, etiam
Bav. et Ven. Vulgo φωνην παιδός. in nonnulli male μηδέν. 965. a. ευτάκτως ἐν ταῖσιν ὁδοῖς. Id- ἐς κιθαριωτουπτο εἰς, iod ut maps solenne Aristophani et Atticas praetuli ERM οτάκτως ἐν ταῖσιν ὀδοῖ ἐς κιθαριστου etiam Bavar et Eabung. Ἐς κιθαριστου Munescius quoque e B. . in Bam est eis. Tum κιθαρι- στὰς Ven. 966. -υς κωμητας GL eo s. c. πολίτας. ERΝ. Κωμηται τuunt, mi proprie vicani dicuntur i. e. eodem in urbis vico habitantes.
vid. Phot. V. κωμην' κωμητης. Ita n Lysimae 5. ἐμὴ κωμητις. κεἰ κριμνωδηd amant libri, προμνώδη, Maod etiam in Ven est, κριμνώδη, κρυμώδη exhibentes. Adde Suidam V κρημνώδη Κρυμώδη etiam apud Aristidem leoturi manescius in addendis glossam mγχρότατα reseret, et κρυμνώδη legendtun putat. Immo hoc debebat esse κρυμωδε κρυμός, ut apud Dionys Perieg. 780 de Thermodonte, κείνου δ' ἄν ποταμοῖο περὶ κρυμώδεας χθας τέμνοις κρυστάλλου καθαρον λιθον. Vimammae bene se habet, e κριμνώδη ei: κρυμώδη Homerias Iliad.
XII. 278.ωπε νιφάδες χιόνος πιπα-σι θαμειαι, ἀυστι χειμεριφ. Et XV. 170.άς δ οτ αν ἐκ νεφέων πτηται νιφας η χάλαζα ψυχρη πο φατης αἰθρηγενέος Βορέαο.Vtrique lectioni tuendae aptita est locus Iliad. XIX. 357.ώς δ οτε ταρφειαὶ νιφάδες ιος ἐκποτέονται, ψυχραι, πο επῆ αίθρηγενέος Βορέαο.
Praeserendum tamen duxi κριμνω , vis et naos comicum vide..tur, et nescio an aptius ait. Nam in nivibus primo et praecipue
spectatur densitas, eaque merito etiam potius ommemoranda est,
Mam frigus, Iod sponte intelliorum 967. Ven. ἐδιδαξε.
968. Bav. cum plerisque libri περσέπιολιν, Maod est etiam apud Aristidem et Dion Clios t. r. XIII. p. 417. mi. Reislc.
212쪽
s69. Bav. ἐντυναμένης , Venetus ιντυνομένης , supra scripto ad secundam syllabam . Alius apud Dobraeuin codex ἐκτειναμένους. Ἐντειναμένους tuentur caeteri, Aristides, se ammaticus in libello doconstri Verbo me editus p. 391. Suidas V. βωμολοχευσαιτο , a vinetiam glossatores. Σιαειναμένης , a codd. Bam et en scriptura
ducit, defendi poterest ri me iάρας intelligatur. Plane liversum genus dicendi est ἐντεινειν εἰς μετρον Vel εἰς ποιηματα , de quo dixit Baindoinus ad Plat Phaedon. 10 p. 17.970. βωμολοχεύσοατ' V. Suidas in h. V. Haec vox occurrit et in fragm. Aristoph. p. Suid in Xιάζειν, ubi, Toup. sed ibi additur versua, qui non est in editis, et non vidit Totipitis eum recipiendum putat Valescenar. Diaulae in Eurie se. p. 224. RN. Versus quem Brunmita, alchenarii auctoritate permotus e Suid post v 970. addidit, luc est: αυτος δειξας, ἔν θ' αρμονίαις πιάζων η Σιφνιάζων. Addendum censebat etiam Porsonua, quem Vide apud Dolaraeum P. 37. et in Misceu QMddio e sitis p. 22. praecipue vero in Append. ad To . Vol. IV. p. 482. ad Vol. V. p. 377. Et sane veri simile id videatur necesse est consideranti quae apud Suidam scripta sunt: Aιάζειν Πραξιδάμας ημόκριτον τον πιον καὶ Θεοξενίδην τον Πννιον πρώτους ἐπὶ χρωματος τάξαι την ἰδέαν ποιησιν ' ως 'Doκράτης ιν τοῖς προς Εἰδοθόαν ως παρ' 'Αριστοφάνει τεταγμένον υποτείνει δέ τις αυτον βωμολοχευσαι, αυτος δειξας ἐν αρμονίαις πιάων η δε- φνιάων. Vadentur Suidae verba hoc modo emendanda esse: ς Σωκράτης ἐν τοῖς προς Εἰδόθεον παρ' υριστοφάνει τεταγμένον πο- φαινεν, εἰ δέ τις et mei . Socrates ιν φ προς ἰδόθεον citatuae inachol Apoll Rhod. I. 1207. tum olim, tum e cod Paris editis A cedunt ad Suidam haec Pollucis IV. 65. 66 τ μέντοι σιφνιάζειν καὶχιάζειν, το περιέργοις μέλεσι χρησθαι, ἀπο Λημοκριτ- του πιο καὶ Φιλοξένου του Σιφνίου, ς καὶ Ἀερτονίδης ἐκαλεῖτο καὶ Φρμιν δὲ τον Κάμωνος μέλεσι πολυκαμπέσι τοῖς πωτων κωμφδῶν δυποὶ κάμπτοις κληθεῖσι κεχρῆσθαι λέγουσι. Attamen non solum ipse Suia das refragatur, qui in V. βωμολοχεύσαιτ ei Qv oλοκάμπτου hos
Versus continuos asserens non habet istum Versum, sed etiam Versus ipse eiusmodi est, ut non videatur huc ei locus suisse. Nam quid est: αυτὰς δειξας de discipulo dictum Mao tro id artis musicae convenit, sua iuventa alios docenti, aut publice ostentanti, non disciapulo aliquid ultra praescripta audenti. Atque ipsa Verba ostendunt, a Paucis comprehendas, sensum esse neque sua Ipsius inventa proferens, neque imitans alios. Quare rectius, opinor, iudicassetio sonus, s aut quod de V. 962. ad Phoen. 667. monuit, etiam Ves
213쪽
oῖα οἷ νυν τα κατὰ Φρυνιν ταύτας τὰς δυςκολοκάμπτους, ἐπετρίβετο τυπτόμενος πολλάς, τὰς Μουσας ἀφανίζων. ἐν παιδοτρίβου δε καθίζοντας τον μηρὰν ἔδει προβαλέσθαι
Suidae vel Socrati accidisse statuisset, ut e poetamin diversorem vel diversarum sabularini locos confunderent, aut in priore Nubium editIone scriptum hunc versum fuisse coniecisset, ita ut illic de ma-gIstris prae; sicarentur, Paae hic vituperantur in discipulis. Aegre ferinius, quod ab Aristide nilii auctoritatis in hac re accedit nanias Versus 970. et 72. coniunxit, omissi qua inter eos media
97l. De linaiide v. mutaris de musica P. 1133. B. Buret tium in Conament Acad. Paris. Inscri . . p. 268. et vilinium ad
Pollucem IV. 66 p. 385. 972. V. Thom Mag et ibi Inti. ERR978. Suid i παιδοτρίβου male βαδίζοντας Προβαλέσθαι non
bene interpretatur scholion est porrigere, non contrainere Pede re
crura Em. αδικοντας etiam Suidas S. Uti Porsonum Cod. ven. καθέζοντος. Briinctius glossas assert ἐνμεσθαι, περιβαλέσθαι, et ex ali codice , προαγαγεῖν, προτείνειν. Quarum interpretationum priorem praeseri , u προβαλέσθαι τον μηρον sit praetenta tunica, vel praetento cingulo semora obtegere. In quo fallitur. Nam primum προβάλλεσθαι simpliciter dictum, non addito nomine eius rei, qua quid tegritur, proprium est Dumantium Xenophon CyroD.
H. 3.10. καὶ ἐγώ, φη, ἐκ παιὁιου σεις μὲν προβάλλεσθαι πιστα- μην προ τουτου, ορο ανήμην πληροσεσθαι ' και ει μη ἄλλο μηδὲν ἔχοιμι τὼ χεῖρε προέχων ἐνεποδιζον τι δυνάμην, τον παίοντα καὶ τούτο ἐποίουν ου διδασκόμενος, ἀλλὰ καὶ ἐπ' αυτῶ τούτω παιόμενος, εἰ προβαλλοιμην. Deinde non meo dicereiaebebat, sed m-οου, in Aelianus V. H. IX. 13. κιβωrὀν του σώματος προβαλλόμενος. Solet enim huic verbo accusativus addi eius rei, qua quidaeoturi Ita πλα προβάλλε - , de qua formula dixit Cuperus Obss. I. 12. Ita Xenophon Cyrop. I. 3, 24. προβεβλημένοι δὲ τους θωρακοφόρους μενουσι. Et VII 5, 3. καὶ οἷ συ αυτ δναπέθνησκον, ο μὲν προβαλλόμενός τι, ο δὲ φευγων ο δέ γε κάναμυνόμενος οτ ἐδύνατο. stophanes in Lysistr. 987.
A quo minus quis in mestii explicatione acqviescere dubitet, de protendendo pede hic m. ex alio simillimo Aristophanis loco patet, inmanis V 201. ουκουν προβαλει τὼ χεῖρε κακτενεῖς; Nimirum pueri in gymnasio lavini sedentes iubentur pedes protendero, ne adductis pedibus foedum et obscenum spectatoribus adspectum praebeant. Eadem de caussa arenam, in a sedissent, eo turbari oportebat, quod paullo post narratur. ARISTOPH. Nub. I
214쪽
τους παῖδας, πως τοῖς ἔξωθεν μηδὲν δειξειαν ἀπηνές εἶτ' ἄψ πάλιν αὐθις ἀνιστάμενον συμψῆσαι, καὶ προνοεῖσθαι 975 εἴδωλον τοῖσιν ἐρασταῖσιν της βη μη καταλείπειν. ηλειψ- δ' - ουμφαλο ουδεὶς παῖς Ἀπένερθεν τότ'
ἄν, πετοῖς αἰδοίοισι δρόσος κά ποὐς, ῶςπερ μήλοισιν, ἐπήνθει. Ουδ α μαλακὴν φυρασάμενος την φωνήν, Ἀρος τον ἐι τὴν
in συμφῆσαι, quo in libris edd. est. At Benueius caesurae causa in principio addit, ', et in fine deleto cum ustero et oupio qui et corr. ἐρασταῖσιν Maod saepe a nostris duobus, . et Ia abeat. Placet. 'Ν. mnMu ξυμψῆσαι edidit, quam fori in licet Attici scriptores non ceria quadam et constanti consuetudine adhibuerint, de qua re dixerant Benisterii ius ad Lucian Vol. I. p. 94. et Volsius in praelat ad Platonis Synaposium p. 17. q. credibile tamen est eos molliore lutem uti maluisse, ubi aliam asperiores litterae vicinae essent codd. et Suid in V. habent συμφῆσαι. Caeterum nos e libris Ravennate et Verret e mus , ἀνιστάμενον συμφησαι καὶ προνοεῖ- , Pro Vulgato, ἀνισταμένους συμφῆσαι καὶ προνοησαι. Προνοῆσαι enim tu rarioritui errore, uti e praecedente infinitivomμφησαι οrtua est, scribi coepit, quod legitur etiam apud Suidam. oνooυντες - Athenaeo I p. 266. F. adscripsit Pomonus lasse σταμένους autem ex interpretatione natum, quum in numero in lari haererent interpretes. Verrem hac numeri mutatione etiam inmi istis est . 89 ubi similiter in duobus eodd. pro me laevit alis reperitur προέχοντας ' Apud Suidam in edd. vere et M apud Pomaonum leotur ti -θις ανισταμένους τους π δας. 976. Vulgo legebatur, auωλον τοῖσιν ἐραστοῖς της βης μηκαταλειπειν γε. Bentleius corrigebat, ' Idaeios, clato a Fod nec Suidae edd. eu et S. apud Porsomini habent, est onituunt plerique codd. os cum Brianescio Toupii emendationem sequuti si mus Bav. en et quattuor SS. R. ε ωλον τοῖσιν ἐρασταῖς της ηβη μη καταλείπειν nisi quod Ven. καταλιπεῖν. Et ita etiam Suidae
215쪽
τὀ εαυτὸν προαγωγευων τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐβάδιζεν. 80 Οὐδ' αὐέλέσθαι δειπνουντ' ἐξην κεφάλαιον της ἐαφανῖδος, ου - ανσον των πρεσβυτέρων ἁρπάζειν, οὐδὲ σέλινον. ουδ' Ἀψοφαγιῶν, οὐδὲ κιχλίζειν, χυδ' ἴσχειν - πόδ'
ἀρχαῖά γε καὶ ιπολιώδη, καὶ τεττίγων ἀνάμεστα, 980. Ven. ἐβάδιζας.
s88. οὐδ' ὀψοφαγεῖν De usu piscium capit Athen. VIII. .
de obsonio largiori malina capere: nam et oψοφάγοι, et oψοφαγίσταντοι, apud Xenoph. Mena Socr. III 13 et 14 sunt, qui iamus obsoniis utuntur. De κιχλιζει, . schol ERΝ. Grammat laxis in Bel heri Anecd. p. 271, 30. κιχλισμός, πορνικος γέλως πολὐ κιὰ ακ σμος. Priorem hiaus versus partem Athenaeua VIII. p. 345. F. ex secundis Nubibus assert. Integrum posvit Plutarchus in libro quo doceri virtutem posse monstrat P. 439. E. 984. Λιλολιω- etiam Ravennas et Venelais habent Brunescitis ex A. B. ιπολιώδη edidit mamn semauti manius. Ita apud Pin I xum a monosyllianam est, nii. VIII. 142. Nem. I. 111. atque i maeco scribi etiam diset in De Dipoliis, solemnitate Iovis Πολιέως, quae etiani Buphonia dicta sunt, Vide praecipue orphyrium de abstin. II. 29. p. 164 seqq. tum Aelian. v. H. VIII 8 Pausan. I. 24 4. et 28, 11 et schol ad Pacem V 420. ac Meum in Graecia seriata. Forniani Marn ιπολιεῖα habet Iolcon Sangema apud Porsonum in D mei Aristophanicis p. 156. communatam a Belcher cum Axπόλια p. 91, 7 qui in codice δικoinis scriptum esse dicit. Etiam apud Hesycinum est Aιλολέεια, φώ alio loco Aιπόλια habet. Videndi eius interpretes. Diserte innotra in iis nominibus, quae s habent, Theodosius in nini p. 69, 21 memorat. Et an M. P. 275 3 λέγεται καὶ Λιλολεῖον, ωςπερ βαλανεῖον. Si ita est, Vulgi usu declia navit haec vox, quam analogia Aιπολιεῖ dici postulabat. Iniaco 420. legitur Bιπόλεια. Grammaticus ille Sangermanensis, ut Suidas, id estum idem cum Diasus esse putat. At iasi Iovi μειλιχίω extra uri 1 acta esse Thucydide auctore constat Dipolia vero Iovi Πολιε in arce celebrabantur. Βουφόνια ex Hesychio in V. βουτης colligas proprie partem Dipolioriun dictam esse, ut una Meursius non debuerit reprehendere Caatemini de huius sacri ratione non poenitebit legisse quae reinerua dixit in Symbol. Vol. IV. p. 22. seqq. et Mauri Guil ines teriis in ultibus deorum apud Modios L
216쪽
ἀλλ' οὐ ταμ' ἐστὶν ἐκεῖνα, 85ἐξ - δρας Μαραθωνομάχους 'μὴ παίδευσις ἔθρεψεν. οὐ δε του νυν εὐεις ἐν ἱματίοις προδιδάσκεις ἐντετυλῖσαι ως τε μ' Ἀπάγχε- Οταν ὀρχεῖσθαι Παναθηναίοις δέοναυτους,
τὴν ἀσπιδα της κωλῆς προέχων ἀμελῆ της ριτογενείης
p. 25. De cicassis aureis, quibus prisci Auxenienses comas omabant, vide Thucis. I. 6. Meum de fortuna Athen. c. 1 Aristophanes Eq. 1331.
ον ἐκεῖνο ορῶν τεττιγοφόρας αρχαι πηματι λαμπρός. 985. Ven. Κηκιδου. 986. Μαραθωνομάχους Ηaec lamna est etiam apud Eustath. p. 1398. 22. Alibi Aristophanes Μαρα νομάχαι, ut et Suid in Μαραθών. m. Μαραθωνομάχαι legitur in Acharm. V. 181. Restituit hanc formam etiam in Nubium Versu e cod Veneto DindoAEus. In Acharnensibus Eustathius legit Μαραθωνομάχοι. Ad aurea suaviorem vulgatani praetuli, quia est etiam apud Mistidem T. III p. 269. alve Vol. II. p. 217. ed Dindors. 987. Salmas ad Tertuli Pau. p. 399. accipit de veste duplici. Ego potius ceperini de inpia,eMe, elia, a Cicero ait Cati . Orin 1o non togis, quibus non eatiuntur hominea, sed involvuntur; quae uni molliorum hominum. ERΝ. Legebatur vulgo: συ δὲ τους νυν ευθος ἐν ί-τέοισι διδάσκεις ἐντετυλιχθαι. Et sic Rav. liquot eoda et Suidas eduus ac S. v. - habent Iματίοις. Branescius allatis similibus locis, in quibus composita verba pro simplicibus adhibentur, e coniectura reposuit ἐν δατέοις προδιδάσκεις, a Caesiaraversui redditur. Videtur, si silentio fides, hoc esse in Veni, et mi. a. 988 ωπε μ' ἀπάγχεσθ' m disrumpar ira. v. Perlaon ad Aelian V. 8. Mox nae M ναίοις, pr Παναθηναιο Q S. B. EBR. D resius in Miso crit p. 266. edulus ille quidem, ae saepe tamen male sedulus eo uetudini Atticorum poetan uni observator, ἀπάγχειν corrigisat, is diphthongum numquam elidi rederet. In quo recte discearat ab eo Branescius. 989. την ἄσπιδα - προέχωνJ L. Ia προέχοντας. Benti. προέχωσ'. Em. In vet. προέχει ' inveniri observat caliger Pro ἄμελῆ in Bav. et alii est αμελεῖ. Scholiastes in antiquis libria inveniri vicit, ἀμέλει της τριτογενειης. Et Tριτομνειης in Ravennata leo crede dum Invernigio, quum id ex Veneto nolaverit Belaerus. Id ut a Vulgari consuetudine remotius, ac proinde aptiua Mari orationi r cipiendum duxi In Dorv. deest mo Et coniiciat quis sorsitan pro eo ei scribendum esse. Sed id faciis subintelliolair Transit a plurali numero ad singularem, ut supra v. 975 Meumius in Panathe-
217쪽
αἱρου 990 κἀπιστησε μισεῖν ἀγοράν, καὶ βαλανείων ἀπέχεσθαι, κά τοῖς αἰσχροῖς αἰσχυνεσθαι, καν σκωπιν τίς σε φλέγεσθαι' καὶ των θάκων τοῖς πρεσβυτέροις υπανίστασθαι προῆιουσιν, καὶ μη παρὰ τους σαυτου γονεας σκαιουργεῖν, ἄλλο τε
naeis c. 12. inVestes saltasae pyrrhichana puem putat, hoc, ut Videtur, loco motus. Ita diceret orator id, quod Velcher Visum est, nuditati Iton adauctos Verenda texisse vipeo. At hoc repugnat praegressis V. 77. Neque, ut nudi saltaverint, non subligaculo cinutos fuisse credibile est. Quare mollitiem potius, quae istis V alium involucris Irrepserit, perstringere videtur poeta, Verbis, ut solitum, ad obsceniora deflexis, quum alioqui dicendum fuisset, tarn
male exercitato esse, ut non valeant altius sublatos gestare clipeos.
Similiter ἀγυμνασια in facibus salanssis, exemplo a Panassienaeis repetito , vituperat in Banis V. 1087. aeqq.990. Ravennas Q πιστησει.
R. I. quod secutus sum. RΝ. Hinc cius aκων, ut in RaV. scriptum, in ed sua reliquit.
994 Pr κακοεργεῖν, quod vulgorae tur, plerique codd. et Su das V. ἄχρηστα habent -κουργεῖν Κακοεργεῖν Βmnescius tuetur V ο γογγυλέει, quod ipse in Theani. 56. pro rorrvula reposuit. At ibi nunc editum roγγυλλει. In nosiae quidem loco veram lecti
neu servavit liber Ravennas, in quo acriptum, παρα του σαυτοὐγονέας σκαιουργεῖν. σπαρα etiam scholiastes pro vulgato περὶ habuit, recteque interpretatur, μη παρὰ γνώμην των σῶν γονέων. Σκαιουργεῖν comprobarit etiam unus ex Dobrae codd.s95. In οτι- μέλλεις consentire videntur libri, nisi quod unus mendose μέλους. Aliquot codd. αναπλάσσειν ἀ ἀναπλάσειν ων πλάττειν Ravennas Cum ea scriptura congruit, quod multi codd.ἄγαλμα aina articulo habent. Reigius in chrestoinatiua Graeca legebat, o τι της αἰδους μέλλει τωναλμ' ἀφανιζειν. Postea.autem 'ro-bahat Brianescii correctionem, Ox της ἰδους μέλλεις ταγάλμ' ἀναπλάπτειν. Haec scriptura insolitum quid praebet, maxime propter articulum. Nam quum vel hoc satis mire dictum sit, aliquam ima-
218쪽
μηδ' εἰς ὀρχηστρίδος εἰς 'ττειν, να μῆ πρὸς ἡτα κεχηνώς , λωβληθεὶς π πορνιδιο της ευκλεια ἀποθραυσθῆς' μηδ' ἀντειπεῖν φ πατρὶ μὴ ν, μηδ' Ιαπετὀν καλίσαντα μνησικακῆσαι τὴν λικίαν, ἐξ ἐς ἐνεοττοτροφηθω.
onem Pudoris fingere, magis molestum est, addito articulo eam NMaenet quasi unicana, quae fingi possit, commemoram. Cod Ven. cum Vulgatis et Suid V αχρηστα praebent αναπλησειν unde Wolfius, H της αἰδοὐ μέλλει ἄγαλμ' ἀναπλησειν , etsi non alis apte ante pretatus. Sensus simplex et planus est: quidquid pudori tui de cus contaminet. Id ipsum legit scholiastes ad hunc v. cuius lineo Verba sunt: περ μέλλει μολυνειν την αἰδῶ. Nam αναπλησας, requit
gnificatione huius verbi vide Euhithenium ad Timaei Lex Plat. p. 81. Sed non opus duxi μέλλει inferre, quum etiam μέλλεις recto et nait, repetito quidem ad Oo participio ποιῶν.
στοφάνης μηδ' εἰς ορχηστριδος εἰςάττειν, να- προς ταυτα κεχηνὼς μήλωβληθῆς. Verbum ασσειν saepius obscuratum librariorum imperitia, ut infra V. 1801. et in Pindaro Olymp. XVI. 153 ubi nos
certissima coiiaeci tum m ἀνάσσων reponendum docuimu ἀνή-ων. Eodem modo in Agamemnone . 76 legendum est: τε γαρ νεαρος μελος στέρνων
999. μνησικακησαιJ Exprobrare, vertit Friscliliniis, bene, ut OPinor L. et Ia habent μνησικακησο)ς; sed insinitivi praecedunt. Em. Sem et Maviter magnaque cum dignit adae, uit in re evera, quitur poeta, cuius rei nihil suboluit interpretibus, ne Volfio Pa dem in ossio. Et tamen admirantur amaui istas versiones, in quibus adeo vix umbra conspicitur Aristophanis ingenii, ut qu st
219쪽
εἰ ταυτ υ μειράκιον, πείσει, τούτφ, ν τον ιόνυσον, 1000 τοῖς Ἱπποκράτους ιέσιν εἴξεις, και σε καλουσιν λιτομάμμαν.
ἀλλ' ο - λιπαρός γε κά ευανθῆς ἐν γυμνασίοις διατριψεις, ου στωμυλλων κατὰ τὴν ἀγορὰν τριβολεκτραπελ οἱάπερ
οἱ νυν, eius luculentissima sunt et initiintissima arma, ethun de industxia 1001. In Bav. κλιτομάμαν. Posterior pars huius vocabuli a
insaniis instar, nistrent e vita Vocantis, amplex et stolidus est. Videndus de ea voce griunmaticus in Bali viri Anec t. p. 3i 3. Similiter Maμμάκυθo in Baias so. M lito, ineret genere oleris, et nullius saporia aut aeriinoi lae, Plinius XX. 93. Festus V. blum Nonius p. 8o et 550. Matim coniecti in v re p. 135. Inde Ha ius in Tritc. IV. 4, 1. Mite et Iuιea es meretrix, nisi quae uu in s in ad et Laberius in Tusca sic enim inscriptus erat hic mimus, ut apud Charisium p. 181 non Tucca e Tuscus, ut apud Nonitu p. 80.
bipedem Muina a Iuum. Inde etiam λιτάδες ρον-is apud Suidam et B ychium, 1 Co vicio usua videtur Menander, a Plinio commemoratua. Innoκράτους υἱέσιν autem auum diuit Aristoplis a ludit in similitudine Verbor 1m υἱέσιν et D νιν; quod obaervavit Resint enitis ad Timaei L Alcon Hat p. 262. Hi enim ridebantur propter Mιαν. Photiua: - τους Ἱπποκράτους υίους ἔλεγον, καὶ τους Παναιτέου, καὶ, μνονος, εχ ηνιαν κωμφδουντες. Vide scholia ad h. I. Athenaeus
ut 17 P. 96. πιρα ἐξης ἐπει νέχθη, μητρόπολις τις ς ἀληθῶς
-- καὶ μητηρ των 'Iπποκράτους υἱῶν, Ους ε Λωδων κωροδουμένους οἶδα. Eanidem ippocratis sanidiana tangit Aristophanes in Thesmoph. V. 273. De eo autem non amentior Bu kenio, quod hunc lusum in vocabulis ύσὶν ε υιέων ωgiatun iocum dicit. --ψde sane lusit, qui hunc iocum primus invenit. Sed hic iocus ita se ultro cuique obmidit, ut veri simillimum ait Hippocratis filios Vulgo Iπποκράτους audisse, Poetasque usos tantiu esse eo, Paod omnium sermonibus tritum reperirent. Idque confirmari via detur Photii Athenaeique testimoniis. Hac autem in re a non saltimur, non potest reprehendi Aristophanes. Non enim risum hoc
220쪽
ουδ ἔλκόμενος περὶ πραγματίου γλισχραντιλογεξεπιτοιπτου. αλλ' εἰς Ἀκαδήμειαν κατιών, υπο ταῖς μορίαις ἀποθρέξει
dicto captami, sed usus eo est, ut re, quae iam non Nagis rideretur, quam proprium cuiusque nomen Iisden in Vocibus lusisse Augustum apud Macrobium Sat. II. 4. a doctis quibusdam viris obaervatiun adnotavit Porsonus. Macrobius ita quum audisset, inter pueros, quoa in Syrra Herodes rex Iudaeormn intra bima tum us-εit intersci, suum quoque eiu Occisaran, ait meatu est modis Porcum eis quam suum. Caeterum recte Dulcem1 καλουσιν. Est autem hoc non praesens, sed sutumana Atticiun ut recte obseraravit
1005 Ἀκαδημίαν ' Κusteriis putat Suidam in codice suo habuisse 'Eκαδημιαν. Sed id ductum Videtur e scholiaste, quem ex- acripsit Suidas Itaque non praetulerim hanc lectionem cum Men gio. Nec necesse est scripsisse 'Ἀκαδημtiau, M. est ap. Steph in 'E καδημεια. m. Suidae Verba, quae huc pertinent, haec sunt:
o καδημου τινὸς ρωος ονομασθέν. πρότερον δὲ δια του Ἀκαδημία ἐκαλεῖτο. ριστοφάνης εφέλαις. .inde nostrum locum a scripsit. In quibus haec verba, πρότερον δια του Ἐκαδημια ἐκ λεῖτο, Diogenis Laerta sunt, III. T. quibus ille utitur, quum auulisset Iociun Timonis v. Branck Anal Vol. II. p. 70.
δένδρει ἐς εζόμενοι - λειριόεσσαν ιεῖσι. Itaqua tamen Suidas in Aristophane 'Eκαδημίαν legisse videtur. Cuius
quidem non tantam duxinnis auctoritatem esse, ut ab libroruin omnium lectione recederemus. - Ἐκαδημια , ut clare testatur Diogenes, antiquitiis ille locus dicebatur, eaque Arma nominia consulto usus videtur Timon, ut antiquit alia abigo suam in risu captando vim haberet. Sed Aristophanes, qui hic ab isto consilio alienus est, formam adhibuit sua aetate usitatam, a etiam Eupolis in 'Aστρατεύτοις utitur ibidem apud Diogenena, ἐναυσκιοι δρόμοισιν Ἀκαδημου θεού. Ita etiam Horatius Epist. II. 2 45. De utraque huius nominis scribendi ratione copiose disseruit illenaoiis ad Diogenem p. 14 l. Quod
ad mensurim attinet, quartana flabam ancipitem apud Latinos esse constat Laurea Tullius apud linium H N. XXXI. 3. produxit. Cicero in tuo versu de Divin. I. 13. inque Academia umbrifera in gine Loceo, produxeritne an compuerit, Hruo potest. Apud Graecos non memini correptam legisse. Inuno ex Alexidis dubia fabula qui apud Athenaeum VIII. p. 336. E. locus exstat, aliud docet hoc Verau: -κειον, Ἀκαδήμειαν, ' Ωιδείου πύλας. μορέαις Meurs. Att. Lecti. IV, 6.