Aristophanis Nvbes cvm scholiis

221쪽

ΝΕΦEAAL IMστεφανωσάμενος καλ- λευκῶ μετὰ σώφρονος λικιώτου, σμίλακος ἔζων, καὶ ἀπραγμοσύνης, καὶ λεύκης φυλλοβο-

ηρος ἐν βρ χαίρων, πόταν πλάτανος πω ψι ριον. ην ταλα ποιης, αγῶ φράζω, καὶ πρῖς τούτοις προσουν τον νουν, 1010

ἔξεις ἀεὶ

στῆθος λιπαρόν, χροιὰν λευκήν,

gatum ἀποθρέξεις est etiam apud schol. Soph. ad Oed col. 701. Quartus Begau αποθρέξη Maod Bra1nescio non displicet, quia mediam ori in Attici in suturis ament. Nos recepimus 1τοθρέξει, inventum etiam in Rav. et uno obraei, apud quem alius aπoθρest. Ita in Banis V. 193. Ουκοὐ περιθρέξει δητα την λιμνην τρέχων. 1006. Bav. en omittunt 1ευκφ. 1007. μιλοκο. R. I. σμιλακος, Maod non necesse. Etiam ap.

Plin. XVI. 10. cod. Vetus nilax, ubi de arbore est, quam taxum vocant. Hic intellioth herba coronaria, imilis hederam, quae et nicophoro dicitur, sin XXIV. 10. RN Bam Ven. μιλακος. Brimescius σμίλακος cum quattuor codd. quibus accedunt 8S. Metind.Bav. et tres obraei. Vide quae dixi a d Eurip Bacch. 110. Porsonus huc respicientem indicavit hilostratum Imag. U. 26.4n ώς ἐς αστυ κατιὼν ογι στεμφυλου καὶ ἀπραγμοσύνης, καὶ κατα των ἀστυ- τριβων ἐρευγοιτο. Mae singula unde petita sint, dixit Dobraeus

P. 40. πρσημοσύνην , quamquam permira quaedam apud omnes gentes inveniuntur somni nomina, tamen haud facile quis credat florem esse, quod auctore Aristophane mammatico quidam, in iisque mayclitus, tradidere lasoriun hoc inventum esse, Vel ex eo cognoscas, quod hunc florem in Academia crescere aiunt. Recte Bergierus proprio usitatoque significatu ab Aristophane dictam απρα-

μοσυνην ostendit Esli 1 παρ' υπόνοιαν dictum, ut V. 1020 ψηφο- σμα μακρον. Vtratae interpretatio prostat apud Suidam. Quod ad Tem attinet, compara suppositam Demostiaeni orat Philipp. IV. p. 150, 6 - 13. De λευκή athletaxum coronamento id scsol. Theo-

eriti ad II 121.1009. BaVennas et Ven. φράσω. Suspiceris fuisse, qui luo I gerent αγωγε φράσω. Sed praestat vulgata lectio. 1010. B. ἀει. m. Sic etiam Bav pro Vulgato αἰει. 1012. m. m. Hari Baroco. 127. λευ- pro Vulgato λαμπράν. Etsi λευκοὶ etiam mari dicuntur, tamen rex, recipiem dum putavi. Nam et solent hanc vocem yammatici per λαμπρος interpretari, neque hic quisquam, si isμαραν ab Aristophane Pr

222쪽

ωμους μεγάλους, γλῶτταν βαιάν, πυρον μεγάλην, πόσπιν μικράν.

ην δ' περ οἱ νυν ἐπιτηδευρς, 1015 πρῶτα μεν ἔξειε χροιὰν χράν, -- μιαρούς, στῆθος λεπτόν, γλωττον μεγάλ. πυγὴν μικράν, κωλῆν μεγάλη , ψήφισμα μακρή 1020και- ἀναπείσει το μεν αἰσχρὸν πανκαλον γεῖσθαι, το καλον δ' αἰσχρόν, καὶ προς τούτοις της - μάχου καταπυγοσύνης ἀναπλησει.

ω καλλίπυργον σοφίαν ἀντιστρ. 1025 κλεινοτάτην ἐπασκῶν,ος δέ σου τοῖσι λογοις σῶφρον ἔπεστιν ἄνθος. εὐδαίμονες δ' ησαν ρ'

sectum esset, a raptum emit 1ευκην. S ificat autem puritima qua integrum colorem, cui opponitur xρὰ χοοιὰ, 1017.1o19. Hunc versum non habenti Ia ERN. 1020. ψηφισμα μακρόνJ ungit rhetores et Iegislatores verbo-aos. ναπεισει, int. το ἐπιτηδευμα τουτο V. 10 i5. v. Suidas in 'Ἀντιμάχου. m. 1024. -απον ἀ-N LL, Ia addunt, non male quamquam id intelligi potest e v. 1020. ERN 'Aναπλησε dubitam potvit aetivumne sit, ut in Ach. 847. an passiv IIII. 025. Praefigebatur χορός. Vide ac V. M. 1026. J Abeat R. I. Ia MN. Viag κλεινοτάτην τ ἐπασκῶν. Copulam, quam quidam codd. habent, recto omisit Brinnesciua trium vidi auctoritate, quibus accedunt Ravenna et Venetus. Vid. EIn Q. ad Med. 07. 1027. Bav. δέ σοι. Tuun RaV. - τοις. 103o tis delet R. at contra Post via' ης, τότ' ἐπι , male.E Vulgo ex metricorum constitutione edebaiux,

των προτέρων. Et halisnt hanc acripturam tres codd. Dolisaei, Mutinenses secundus et textius, Baroccianus 3 in quo, ut in uno obraei, I pr ης

223쪽

scriptum Mutinensas primus a vulgata non nisi eo discedit, aodo et pro oἷ ora habet Antiqui et melioris notae libra, avennas, Venetus, Domissilianus, membranae Parisienses, quartus Begrua, Brun-chii codex, arteianus, Baroccianus 127. Dolime primus et te tiua MVams, margo ed. Caninii haec praebent: ευδαιμονες δ' ησαν

AtDie mestius quoque, nisi fallor, in Regio suo, quem eumdem cum miscis membrania esse credo, non post νικ' ς, sed prolus Verbis scriptum os ta dicere voluit. Nec dubitandum quin istud νικ' ab aliquo metrico sit profectum. Satis id, nis codices ostenderent, armeret inusitatum Atticis ς, de ma videndi Moeris p. 175. Phrynichua p. 149. et ad eum obeckius, non tum mentorassiua lota, neque uomini, quos ad ma 611 exis attes rat; nem Buumannus an gramin. r. vol. I. p. 549. et Vol. II. p. 428. in qua adnotatione numerus 144 in 154. nutandus. Beponi ησθα

pro ab ad Aiacem voluerat Lobeescius in Aeschyli Choepit. 358. Eiseop. Hero L. 1416. Iphig. AH. 339 1003. et recte quidem in Euripi.

deis nam de postremo non erat quod Matthiae dubitare debuerit: sed apud Aeschylum codex Robortent veram scripturam conservavit. Apud Aristophanem quidem ista deterioriam codicum interpolatio hanc utilitatem habet, ure ostendat etiam melioriam liti ominis piauam Vitiatam esse inserto ἐπι , 1od ab interpretibus adscriptiun in textum venit. Eo eiecto, verba, ut in optimi libris, accuratissimeque in tertio Dolaeae scripta sunt, ευδαιμονες δ' ησαναρ Ἀλωντες τότ' . . . των προωρω tres vllabas deesse indicant. Ea in restituerent metrici, intidemn mia' ης , in perite sane. Potuerant sine peccato, a ων λέγεις posuissent. Sed aliquaut Verisimilius est, quae multarim fuit omissionum caussa, vocema, quae nillil ad sententiam consereet, ab Uγrariis esse neglectam: ευδαιρονες δ' ησαν ἄρ' οἱ ζῶντες τότ' ἀνέρες - προτέρων. sumatur uten haec nominis illius somna etiam in comoeru, idque non solum in dactylici Mneris numeris, sed inaan in aliis, qui quidem canuntur, ut iniquit 1295. Caeteriin1 των προτέρων curn τότε Putandum est constri etiam esse. De somnula assa a copiose disserisit mi dorsus ad Hai. Phaedon. c. 35. p. 54. qui quum eam sere sic ause pari docuit, ut ad tempus praesens reseratur, non addidit, qua ratione id fieret. Scilicet cogitari ista Iocutio postulat, ut iam c- --, hoc rat, vel j it Patet vero, qui iam se cognoscere indiacat, respicere tempus illud, a nondum comorat unde sive de Praeterita re, siserae praesente Ioquitur, tempus in mente habet Praeteritum, idque etiam verbo designat.

mi Vulgo προς ουντάδ idquo in Bav. m. et caeteris est melioribus libris inescius, qui in strophico ἐνταυθα posuerat,

224쪽

κομψοπρεπῆ Μουσαν ἔχων, δεῖ σε λέγειν τι καινόν, s

δεινῶν δε σοι βουλευμάτων ἔοικε δειν πως αυτόν, Ἀ035 εἶπε τον ανδρ' ὁπερβαλεῖ, κι, μη γέλωτ' ὀφλήσεις.

κά μην πάλαι γ' ἐπνιγομην τα σπλάγχνα, κἀπεθυμουν

ἐγὼ γαρ ηττων μεν λόγος δι' αυτ τosτ' ἐκλήθην

ἐν τοῖσι φροντισταῖσιν, τι πρωτιστος ἐπενόησα l040 καὶ τοι νόμορς καὶ ταῖς δίκαις τἀναντί' ἀντιλέξαι.

dedit nρὰς γουν τάδ'. Eo postea intellexu non opus fuisse. Et profecto etiam servato in strophici ἐνθάδε defendi hic potest Vulgata.

Quanaquam non Veri simile est, in armane, in quo caetera ibi accurate respondent, temere ditanibum choriambo esse oppositum.

Quare si quis hic in προς ουν τάδ' acMaiescis, rectius in atrophico lege ἐνταυθα. Credo tamen hic potius ab librariis peccatum esse, quum etiana in uno apud Porsonum, et in tribus Dosrael libris o desit, quorum in uno supra scriptum est, prosectum, ut Videtur, ametricis. Itaque recepi, quod secundusi obraei praebet, προς τάδε s. 1032. Ven. κοσμοδ επῆ.1034. ευδοκιμηκεν α ευδοκίμησεν, L. D. addunt o ERΝ. Miror ego articulum a Briinckio neglectum esse, qui vulgalaam tinuit, ευδοκιμηκεν ἀνηρ. Restituendum vidit iam Belaius, et se monia et metri caussa Addunt etiam alii codd.1035. De hac constructiqne verbirati dixit alnisleius ad Medeae v. 552. not. f. 1037. Vulgo κά μην κάλ' ἔγωγ', et sic pars codssicum. In allia Plene scriptum παλαι ἔγωγ'. Fibranae Britnescii et alii boni codd.καὶ μην πάλαι γ' ἔγωγ' ἐπνιγόμην. Bavennas et Venetus, καὶ μην ἔγωγ' ἐπνιγόμην. Quartus Regius et Leidensis καὶ μην πάλαι γ' έπνιγομην, Fod recepit Briinclitus. Ac Benueius quoque aut aio scribendum censuit, aut καὶ μην πάλαι 'γώ πνιγόμην, Maod post

mus etiam Porsono placuit. Mihi non duplex crasis in offensu est: vide V. 898. sed facta crasis in nά- 'νω, quae vereor ut alibi reperiatur. Quod in Ilienn. 1027. Iehitur in cantico πάλαι ἐφέστηκε, conuptum videtur. Neque v. ἐγὼ hic potius, quam Mis motri-rimus comparari uodammodo potest . 4. καὶ μην πάλαι γ' ἄλγκτρυόνος κουσ' ἐνω. 1038. Ven. πρότεροςῬm πρωτιστος. ορο πρῶτος. 1039. Vulgo καὶ τοῖσι ,όμοις καὶ ταις δικαις. Bavennas et V netus, omisso Primo και , luam minιν νόμισι. Non placet τοῖσιν

225쪽

ΝΕΦΕΛΑΙ. I Iκαὶ τομο πλεῖν η μυρίων ἔστ' αξιον στατήρων, αἱρούμενον του ἐντονας λόγους, ἔπειτα νικῶν. σκεψαι δὲ την παίδευσιν ἡ πέποιθεν ως ἐλέγξω ο- σε θερμ φησὶ λοὐσθαι, πρῶτον οὐκ ἐάσεια l045και τοι τινα γνώμην ἔχων ψέγεις τὰ θερμὰ λουτρά;

ὁτι κάκιστόν ἐστι, καὶ δειλὸν ποιεῖ - -δρα.

ἐπισχες εύθὼς γάρ ' ἔχω μέσον λαβών αφυκτον. και μοι φράσον των του σιὰς παίδων τιν' ανδο αριστον ψυχὴν νομίζεις, εἰπέ, καὶ πλείστους πόνους πο-αι 1050

καιτοι τις ανδρειότερος ην;

ita cono tum sequente ταῖς δίκαις. Vt edidimus, orsonu praes. ad Hec. p. 40 et 4 Inisleius in censura Hecubae p. 266. E. Q. Ups. Quidam codice ἀντιλέγειν Vel ἀντιλέγων vel ἀντιλέξας. 1042. 043. In S. R. sunt in margine. m. 1047. ειλo habet B. et quartus Regius, ut vulgo. Tres reliqui codd. Brunckii cum Bavenn Mor Dorvin atque uno Mutinensi δειλότατον, Ῥaod etiam scholiastes habuit. Ea scriptura ala usu est Reis us, ut ederet: καὶ δειλότατον ἄνδρα ποιεL Ad rem omparari possunt Antiphanes et Hemippus apud Athenaeum L p. 18. C. 1048. ἔχω λαβὼν ἄφυκτον Β λαβὼν ἔχω γ' αφυκτον, quod veHssimum est. Itaque recepi MN. Ravennas et Venetita, ut Visgo, ωοὐ γάρ σε μέσον ἔχω λαβὼν φωκτον. Vae ita etiam Branctius edidit sed recte probat lectionem quaret Begii, ευθυς γάρ ' ἔχω μέσον λαβὼν ἄφυκτον. Sic etiam Bari et Baroco. 127. Dobraeique pranius et tertius, Suidas V. ευθυς, et editus t S. probasseque videtur etiam Elansleius in auctario adnou. ad Acbarii. 571.

Membranae - γάρ σε μέσον λαβὼν ἔχω γ' ἄφυκτον. 1049. Παιδων abest ab Ravennate et Veneto.1050. πώποτ' u. πότ'. AN. D λουτροις πρακλείοις .Eustath ad Iliad. p. 1279, 2. et 'd Odyss. P. 1594, 16. et M. Gia. Bin temni in libelli Germanice scripti de cultibus deoriam apud Bhodios pari. I. P. 15 seqq.105 i. Ven. Manuop

226쪽

ταυτ' ἐστι, ταμ' ἐκεινα, α των νεανίσκων - δι μέρας λαλούντων πληρες ο βαλαναῖον κομῖ, κενας δὲ τὰς παλαιστρας. 1056

- ἐν ἀγορα την διατριβὴν ψέγεις ἐγώ δ' ἐπαινω. εἰ γὰρ πονηρον . χμηρος οὐδεποτ' - ἐποίειτον ἐστορ' ἀγορητην ἄν, οὐδὲ τους σοφους απαντας. αυειμι δῆτ' ἐντευθεν, την γλῶτταν, ην ὁδὶ μενου φησι χρῆναι τους νεους ἀσκεῖν ἐγώ δέ φημι i060 καὶ σωφρονεῖν, φησὶ χρηναι δυο κακὼ μεγίστω. ἐπεὶ - διὰ το σωφρονεῖν φ πωπος εἶδες δηαγαθόν τι γενόμενον, φράσον, καί μ' ἐξέλεγξον εἰπών.

πολλοῖς. οὐ Πηλεως ἔλαβε διὰ τούτο την μάχαιραν.

1053. Belsigius ex coniectura ταυτ' ἐστὶν αυτ ἐκεῖνα. Satius duxi interpungendo post ἐστὶ sensun aperire. Vsitatissimum est x x D ἐκεῖνο, ut in Ran. 318 Mes. 78. Sacracla 4 l. et Lys.240. του ἐκεῖν' οὐγὼ λεγον. v. 507. τουτ' ἄρ' ἐκεῖν' ην τουπος. Pac. 516. δη 'στὶ τουτ' ἐκεῖνο. Et apsum aυτ' ἐστὶν ἐκεῖνα tum bibus p. 85. Ac simplicuer τουτ' ἐκεῖνο , quum accidit, de quo quis ogitat, usurpatur: V. Ban. 1342. Ain. 820 AV. 353. Pac. 289.1058. Respicii illud Iliad. a. 248. λιγυς Πυλιων αγο της , et

Mae sequuntur.

106l. Rav. m. δυω. Item alu tantis cum adnotatione, vin1062. ἔλαβε R. nαβεν. BN Ven. πολλοως. Si Mimn -- antis et tertitis bobraei, prior supra scripto ola. In alio eius codice πολλοῖς - supra scriptum. In eiusdem primo Misaarto adris sura positum γάρ. Sextu διὰ τουτ ελαβε. Porsorius in praes..idmeo. 'p. 41. ἔλαβε δι αυτo. Praeserendum hic δια τούτο iudicabat ElnisIeius in censura Hecubae p. 266. G. M. tapa in eamdemque sententiam copios disputa : Reifigitis in Conieci . p. 6. seqq. Igatam recte defendisse mihi videor in Elem. d. metrii 147. Vide ibi etiam p. 189. Confirmaturmae ea ratio etiam eo, quod vela metri vitana soliua invenitur in Ban. V. 1203. καὶ κωδάριον καὶ ληπυθιον καὶ θυλάκιον ἐν τοῖς ἰαμβειοισι. Eiusmodi trimeter nescio an etiam in Eurip. Iph. Aul. 1334 sit com

227쪽

μάχαιραν ἀστεῖον - κιρως ἔλαβεν ὁ κακοδαίμων 1065' ο λος δ' υκ τε λύχνων πλειν η τάλαντα πολλὰ εἴληφε διὰ πονηρίαν, ἀλλὰ μὰ ι - μάχαιραν.

stituendus De machaera Pelei v. Apollodori P. 257. et notas ad eum Hemii p. 788 seq.1064. - ἐκ λυχνω. B. inserit4ων. Si cum vat qui pariter habet, deleas υκ recte se lectio habe t. Sane sυκ at alienum, nec locum hic habet intereogatio. ERN. Plerisque codd. υπέοβολος δ' υκ ἐκ των λυχνων, idque nescio an etiam in Bav. et Mut. b. c. an, ex quibus4 ovi pro δ' ἐκ adnotatun video. In inter rogatione non ideo quid hic represtendi posset Bruncrius meo l. at dedit Psερβολος ὁ ἐκ των λυχνοον. Et sic etiam Ven. Sed primus Mutiariensis Υπέρβολος δ' ὁ ἐκ των λύχνων, confirmanis ille, quod recte ab eisigio repositum os oυκ των λύχνων. Sic enim loquebantur, ut ό ἐκ των λυχνοπωλων significarent. Vide schia ad Av. 13. ubi est ἐκ των ορνέων. τάλαντα πολλὰ Πολλὰ mini vitiosum Visum est se eri Orina ris , L. πλεῖν η desiderat numerum certum, ut supra 104o. πλεῖν η μυριων , . . . .

πέντε. i r πεντετάλαντος δίκη, uti te patet, hunc numeritat in Summa magna exprimenda usurpatuara. Mina est Mosam, noλλὰ τάλαντα - -- η πέντε. - Subtiliter quidear Emaestius sed nishil mutandum. equo enim noua Der et ad nileis', sed 'τάλωντα,

dicit: lepidum lumini socii teleus, inachaeram, 'perlinitia ero tantum abest, 'it machaeram adeptus sit, ut potius opimitatem integris talentis, ac navitis quidem, ampliorem sibi paravinia 1065. Vulgo ἀστεῖον γε κέρδος. Onatuunt umorv. in b. Pro eo M teritus Dianae, init. b. γε - Ravennas etiam solum Ohabaeit, quos sequi vi amnus.1067. Nullus liber pro vulgato u - μὰ ι - μάχαιραν

praebet quod Elmsteius in censura Hecubas Porsonianae p. 268. E. coniiciebat, 11 Ου, μὰ ια, μάχαιραν. Sed quuta Barocc. 43. et quintus sextusque obraei, ac terim Mutinensis metae eonsulant Priore is deleta, hos equendos putari.

1068. Vulgo καὶ την θλιν δ' ἔγημε. Nostra lectio debetur libro Ravennati, Veneto, quarto Regio, aliisque.

228쪽

Ουδ ηδὼς ἐν τοῖς στρώμασιν την νύκτα παννυχίζειν. 1070γυν δὲ σιναμωρουμένη χαίρει, οὐδ' εὶ Κρόνιππος. σκέψαι γάρ ἁ μειράκιον, ἐν τω σωφρονεῖν παντα ανεστών, δονῶν θ' ὁσων μέλλεις ἀποστερεῖσθαι, παιων γυναικῶν, κοττάβων ὀψων πότων, καχασμῶν. καίτοι τι σοι χν αξιον, τούτων ἐὰν στερηθῆς; 1075εῖεν πάρεις ἐντεμεὶν ἐς τας της φύσεως ἀνάγκας. 1070. δὐ παννυχίζειν, ut apud Pindarum Pyth. VI. 52. γλυ-

αιεῖ φρην συμπόταισιν ομιλεῖν. 1071. Σιναμωρεῖ dicitur proprie, qui temere et stulte aliquid laedit vel cormimpit. Ita usurpavit Herodotus aliique Atticos quum grammatici vadunt σιναμωρον vocare, qui etiarn λιχνo dicatur, eo id factum est, maod qui ligurire amant, cibos es quudquii eomun palatum titillat, temere inrectant et vitiant. Inde translatum etiam ad lasciviam Veneream. Hic non male interpreteris exari. Attulit nonnulla de hoc verbo Iacobatus ad Achillem Tatium P. 608 seq. De sortita dixit Lobeckius ad Phryn. p. 689. seq.1072. Mutinensis primu εἰ- σωφρονεῖν παντα ἔνεστιν. Vulgo κιχλισμῶν. Ex libro Ravennate καχασμῶν repostumus. Ita in Ecclesimvsi 848.

γέρων δὲ χωρεῖ χλανιδα καὶ κονέποδας ἔχων, καχάζων μεθ' ἐτέρου νεανίου. Suddas in V. καγχάζει καὶ καγχασμός, ό ἔκχυτος γέλως. VmiVis lectio et defendi et impugnari potest . κιχλισμῶν scribere potui librarius, qua κιχλιζειν, . 983 . in mente haberet. Si genuinum est, stridor puellarum ridentium, quum aurectantur, intelligendus. Κα- χασμων Ideatur fortainae emendatio esse docti grammatici. Haec enim a Vera scriptura est, de ipso est Phidippide licta vox illa. Disserentiam multi observamini accurate indicatam esse a leniente

Alex in aedagogo II 6 p. 167. B. 196. η δὲ ἐκμελη τον προςω- που ἔκλυσις, εἰ μὲν ἐπὶ γυναικῶν γινοιτο, κιχλισμος προεαγορευεται γέλως δέ ἐστι πορνικος εἰ δὲ ἐπὶ ἄνδρῶν καγχασμός γέλως ἐστὶν οντος μνηστηρώδης si pro μνηστηριωδη scribendum κἀξυβρίζων.

Postreana horum ad procos Penelopae spectare vidit vaefieldius in Silv. criti partis III appendice. Apud Aristophanem uiae Vox aptior sit, Pertuni est. Nam κιχλισμῶν nihil opus, quum γυναικῶν dix rit; conviviis vero et compotationibus conveniunt 'ασμοι. 1073. - αξιονJ L. Ia. Θ ἐστὶν ἄξιον glossa. v. aeq. iidem παρειμι βῆτ'. ERN. 1076. Servavi vulgatam, quae est in opinnis codd. Sed quum in Bar. 43. obraei quinto, inestaque L. a. et Mut. b. παρειμι δη ἐντευθεν leginu, dubium est, utriun libramis obversatus sit v. 1059. an aes separari a versu poeta VoIuerit Caeteriun φύσεω

229쪽

απολωλας αδυνατος γαρ εἶ M. in . ἐμοὶ δ' μιλων, χρω τῆ φύσει, σκιρτα, ἐλα, νόμιζε μηδὲν ἀηρόν. μοιρος γαλῆν τώχῖς άλους, τάδ' ἀντερεῖς ὀναυτόν, 108oως ουδὲν δίκηκας εὶτ ἐς τον - ἐπανε νεγκεῖν κἀκεῖνο ως η των ἔρωτός ἐστι καὶ γυναικῶν.

scribendum videbatur UmHeio, diligentissimo observatori usus, incensura Hecubaelox soniana p. 268. F. d. IIPs. aod ea forina a veititur in Vespis V. 1282. et 458. quibus soli an locis genitivo huius nominis usus est Aristophanes Libri quidem etiam illis in Ioci φυσεω habent et prior quidem eorum quum ait in camine paeonico pedes omnes puros habente, est sane quo ύMos, quod a Benuei prosectum est, valde commendetur: αλι απὸ σοφης φυσιος ωυτόματον ἐκμαθεῖν. Quod si sic acripsa poeta, donea exe alio est a carmine metico. leni uti quis possit etiam in altem Ioco, φυσεος, ην ἔχει τις ἀει, quand aidem illud quoquo melicum carinen est, in a. dismtiter aervata videtur syllabamur responsio. Quanaquana in Glycone poly-achematisto recte elial φυσεως scrini potuit Benuesua emun aliud huius sorinae exemplum addissit ex muti v. 1044.

ωβρεως ς αἰπύνομαι. At in iambis vehementer vereor ut epicam soruarum admiserant coniim res muti versum corruptum esse

credo, sive a corrigendus est,

1077. Benueius corrigit ἐμοίχευσάς τι, κἄτἈληφme; similiter

Dulcinis. Em. Vulgo ἐμοίχευσας τι κατιληφθης. Recte Bru crius Benileium sequutus en Neque aliter vi letur in Ba v. et Ven.

1079. Ram omittitona. 1080. αυτόν Int maritum, a quo deprehensus est, sive quem iniuria adfecisti. At C. Ib habent aυτούς , adversarios, accusat Oxes Huc vergi scholion. ΕΩΝ αδ abest ab libro Ravennate. 1081. δίκηκας DC ib. δίκησας. ERN Britnescius e cocta LB. D. δικησας. ea sectum tuentur Bav. m. alii Pro h Bav. εἰς. In Veneto est ali 4υν ἐς ut comparant aerent. Evia. III 5, 35 seqq.

230쪽

1084. EM. γε πειθόμενος, quibus consentiunt R. L. I. quod seri potest, M deleatur cuincia. το σοι. at C. idem, sed sinere. Em. Munckius, μφανιδωθῆ πιθόμενός σοι. Ita NS. c. ἁ

qui quattuor eius codd. cum Bav. et Ven aliisque bonis codd. πειθόμενo sine rL mittunt o etiam Bar. 43. et quintus Dobraea. rati scripturam esse, quatri recepit Bessi us quem vide in o ieci P. 1 is numeri docent. Durum eat enim πιθόμενος ita collocatum, ut Ilurna Producta Iintum pedem inripiat durum etiana encliticum o sub ietu Brunckianaan scrripturali a quia proluit, necessario o debebit ὀρθ-ονουμενον scribere. Sed eo facile car Inus habet*1 notam interpretamenti, quod contra γε, ρομαμ significat, hic aptissimum eat.1087. υν ανJ a. u. Ουν ποτ' ἄν. Em vereor ne non recte horam libroman scripturam notaverit Erilestius Natri in Rulinicensi eo latione nihil ad hunc versum adscriptum quam noτ' ἄν. Maod Periinet ad finem versus Vulgo enim legitur, τι μὲν Ουν αν ἔτι μελων πάθοι --o noti Quod in Bam ei ven ornissur a se Alese hibetur, id videtur ad illud a spectare quod post ot)ν est Baroce. 43 Hariolanus, Mutinenae secundus, Dianaei quintus et pro M, et in fine nos habent ut auspicio sit, etiam in Leidens es para tis seriptum esse. Quod si Bav et venetus vere prius Illud aν omittunt, valde probabile est, genuinam scripturam esse H μὸν οἶν τι μεμων ἔτι πάθοι κακόν ποτ' αν.

라틴어 텍스트