Aristophanis Nvbes cvm scholiis

231쪽

Omittunt x. etiam Baroecianus 127. oratissimilia, primus Obraei Vt Emmisi Regius, etiam primus utinensis. Ex quo facile intelli-ψtur emina esse libri Ravennatis scripturiun δημηγορουσι δ' ἐκ τέ-νων , quam merit recepit Reis3giua, qui tamen veram hunc aedem auam ommutare secit eum v. losi credo ne consimilia simum rentur. Nihi quidem aptius videtur consilioque iniusti oratoria a m mmodatius, nullo haec ordine, sed ut quidquid in mentem veni quaeri. In eod. en desunt versiis 1091 - 1094.1097. Verba, καὶ των θεατῶν ποτεροι πλειους, σκοπει, αBrunesciana ad ut in vulgatis, in unum trimetram coniuncta arent, quem deinde danaeter sequitur,

καὶ ὁ σκοπῶ τι δηθ' -ας.

Sed irimetri Iocum non habent in systemare dimetrorem Quare mutavimus versuum descriptionem, in in observari velim, tuano

versum,

mulio egantiu esse monometram, quam, ut vulgo, extremam Pin

232쪽

τους Εὐρυπρώκτους τουτονὶ νουν οἰδ' ἐγω κἀκεινονι, - τον κομήτην τουτονί.

tem dimetri. Nam hoc breviore verat apte indicatur pausa eos quendi , qua circumspectans Iustus orator opus habet, donec satia Perlustrato spectatorum consessu mIrabunduari haec verba emanapa -- πλειονας, νη τους θεους, τους ευρυπρώκτους.

τους ευρυπρώκτους. καὶ τουτονὶ Ουν οἶδ' ἐγω, κακεινονι, καὶ τον κομητην τουτονί.Benueitis, ornis priore aι, quod etiam a tribus codd. Brunc sit et Bavari et Roman. m. aliasque abeat, Ita, coringerulum putavit t ἡ Κρυπρωκτους τουτονὶ

incisi autem sic edidit tτους ευροπρώκτους τουτονὶ γουν οἶδ' ἐγω, κμεινονι, καὶ τον κομφην τουτονι.Sed minem non eat locus in systemate dimetromini. Bavennas denique liber et Venetua o habent, reor haud dubie librata, qtaeodicem eum acripsit, unde illi sunt derivati tτους εὐρυπρωκτους, τουτονι, καὶ τον κομήτην τουτονι. Non idonea de caussa ostendii Eliniaeiunia coniunctum eum o hulia demonstrativis iura desinentibus in Auctario ad crimenaea V. 108.1104. Hic versimilua deest in cod. m. 1i04 1105. Hos quoque verius male manescius in unum ti nilimni coniunxit. Nuomun prior insili de auma ut V. 1098. nao-

233쪽

nometer esse debet, an tacat at tua per uisis orator dum aliqvid praesidia inveniat. Nullum autem persus Mu reiiciuna vi dura , plenis dimetria victum ae fatetur. 11 4 πώμεθ', ω μνουμενο etc. n. . recti a Wημεθ εο in a. o κινούμενo cum aeqq. tribuuntur bidippida. in Ib. autem, item f. C. Phidippidae assignantur tres sequent versu. ERM- μεθ' etiam minvita is quattvox codd Bessis resepiti an B. MDchrae secundo, quinto, sexto Phidrypidae emona ante tuae voυμενο posita eat. A Q. D. PMdippidae pMaooam xaefigunt Verauia106. In quarto Beo et D mei tertio a manuarii ia omnia e m. tinuantur Iu in Oratori , sed iuramo recentior manus V sui 1105. adsumpsit φειδ. caelemini Branckiu verru διιασει - θοιμorami- Uectare censet, quod nudo animire ad Socratem Portissat disci, Pulos. v. v. 49 seq. Scholiastae autem inte F lationem, qui, atem ideo abiici dicit, ut eo celeraua lauro P sit a tua orator, ineptissimam vicit. At ea non solum aptissima, sed unice ea mi Non enim apud Sooraticos exsugium quaerit iusiua orator, quippe iustiti exierat, nevi hi sunt ηινουμενοι, sed Uentatore in ubi omnia plena videt molli tu es esseminatorim homin ina, Pernimem sua metuens , ni linritui partibus accedat, simulat se Vestem ita transmissuIunx mae, quo expeditior ipse ad eorum Megem perfugere Possit. Sic demum hic Iocus dignus est Aristophanis Petulantia et cerbitate. Post hunc ei suin aliquantisper solucis ceu stare Videtur Plii lippides , dum histrione , qui orator una Persona egerant, amitato in poatacensia vestatu, in Socraten et dueeoiadem mutati

sua uterque a domo exeunti

1108. ἐπάγεσθαι. Facile in menter veniat seruiendum esse ἀπάγεσθαι,,aod etiam habet cod. vat probatque Rusterus EnΝ. Non Vaticanus, ad Axundet cod. ἄπάγω liubet. Id a uno oquoque Placet, cuiu in ossiue gloMo est nελθεῖν, liaberitque hVeneius et prauius sextusque Doliraei, ne dubitandum videtur quin

234쪽

limo vera sit a plura. Nam etsi etiam Hἄγεσθαι-gnificat aecum cree, habet id tamen adiunctam notionem vel loci, ad queam quia ducitur, vel negotii, ad quod adhibendus u. Quare quum quia donnam damistiquein ἐπάγεσθαι dicitur, intelligitur ia non esse domesticus, sed ad domesticos accedere novus Caelemni quartus Resua et Ravennas et Venetua aliique libri norae pro πότερον , quod, ut et nutos Atticum et ad sonum hic suavius, recipiendum duxinaua. 11lo. σοι B. -υ. C. τό. ERN A. διδάσκω - λέγειν. c. διώξω του λέγειν. Vnuamobraei διδάσκων σου λέγειν. D. et duo di soni codd. διδάσκω το λέγειν. Quartus Regius a prima manu τό, sed emendatum os. In obraei primo διδάσκω ὁ λέγειν, supimaeripto e. σοὶ ἡ τό; in alio adnotatum Aςτε λέγειν -- δηλ', et alia recentiore manu ἔνεκα σου; in alio denique scripturn διδάσκω λέγειν,

omissa media voce Hinc conserat quis, vulgalana ot, quamqvana aptissimum sat, tamen explendi versus caussa a conectoribus additum esse, poetam auten acripsisse η διδασκη- λθεαν. Vsus est

hac forma esiodus O. et D. 64. recteque eam restituita. H. V alias in Homerico hymno Cereri v. 144. Vereor tamen ne non i veniatur apud Atti a. 1112. Aliquot codd. in iisque avennas et Venetus στομώσης, ut Iegitur apud Suidam in ea voce sed apud eumdem V ota recte, in caeteris libris, στομώσεις. Tun aliquot libri θατέρω . Misi us θατέρα. Vulgatum et optimi codd. habent, et Suida in V. στ μώσης, et soliol ad v. 1163.1114. Rav. Veia. Iori 1116. οἶμαι η Sic B. Hic versus cum sest in c. I. tribuuntur Phidippidae. m. Vulgo, χρον μὲν ουν- αι καὶ κακοδαιμον Codd. plerique οἶμαι γε και textius Mutinensium orosas primu ηδηPro oἶμαι γε. In Dorv. omissa nota personae Codd. Ram et Ven.ωχρὸν μὲν ουν ἔγωγε καὶ κακοδαιμονα, quasi haec dieeret Strepsiades. Et data sunt huic haec inha in Ravennale. At Strepsiadis nishil intereat, pallidusia Tedeat saliua an non, dummodo dicendi aselea didicerit, ad Phidippidis est coloria et sorinae iacturam dolere, Postquana invitus ad Socratem est adductus Nihilo tamen minus

235쪽

F-stat illorum Istromam aeriptura, modo etiam alteri a Ium Minis ratum Nam illud o a nihil est nisi vo clivinita acripturae vel potius eo ectio, quaa super ova acripta quum in textum Ven et,

σοὶ ταυτα ραταμελησειν.Cod. - χωμι νυν οἶμαι δέ σου rneliana, auctoritata membri Prima verti choro, illa oἶμαι δέ, et quae sequuntur Phusippivi tiL besa, et vinus, ut in membr. aio dese ait:

Meuar. χωρεῖται νυν. c. rωρεῖτε - nemus Veraua eum sup riore continuatua Phidippidae. In C. et minckii cod a membrines meique teretio obas, non otiμαι, Maod a vant alii codd. In BRV. et quarto Begio, χωρει νυν οἶμαι δέ σοι. versusque tributi Phidippuli In B. tribuuntur Strepsiadi Secundus obraei, bas δὲ ταυτα μεταμέλειν. In eodem ante isere persona ori videtur notata visae Cliori haec esse apparet ex eo, quod non aurit trina tria scripta si essent systema iambicum, eo oporteret, ut olimeonieceram, o a δ' ἐγώ σοι ταυτα μεταμελησειν. Sed etiam ut ex libria dedimus, recte se habent. Vocatum est hoc metritu a metri ς ε Εὐριπιδειον τεσσαρωκαιδεκασύλλαβον , cuius mentionem fecit inter asynai toto Hephaeatio v. Elem. d. metri III 8, 18 P. 593. et Elmaleium in censura Hecubae Porsoniana p. 272. M. Lipa et a laesi. 12io. 1118. ordo est, βουλόμεσθ' υμῖν φρασα τους κριτας, α κε δεπουσιν etc. Pro φράσαι, α οἷ κοιτά κερδανουσιν. ad schol ERΝ. Pro μis liber Ravennas et Venetusημεῖς, quod recepi Saepius eo

Primoniine praeter necessitatem utitur soriis, quum vectatores NIoquitur, ut supra v. 607. Thesna. 785 830. Similis, ut hic, im dicum benevolentiae captatio est in Av. 1102 seqq. Caeteriam ineta vetti praefixus est huic versu titulus ἐπιή a masna servavi. 1119. Πρωto Ia male. Sed pro stou cod. R. habet sereri quod vulgato sine dubitatione praeserendum est Hesych. νεῆν, bio

236쪽

Nata etiati Branellius dinit ex A. C. quibusculi conmntiunt RaV. nas, Venetus, tuque libra. v. ora appetia ad Mup. P. 489. vennas βουλε- 1122. Vium εἶτα τον καρπον τεκούσας ἐμπιλους φυλάξομεν. Et τον καρπον quidem aptissime dici ex eo patet, Mod postquani MAssione et repastinatione agroriam dicturn erat, mactus Potius quam vites commemorari debent. Duabus enim ina iis ae benefica praebent Dabes, quum serentur fruges, in satione adiuvanda quam natae sunt et Mevere, in maturandis. At non congruit ista acriptum mi Iegibus graminatiora, quique nuper novam Syntaxin nraa Graecae edidit, nihil profecit, quum p. 315 ad muniendum dν καρπον Platonem in Phaedore p. 110. D. adhibuit id enim quin recte diceretur ne dubitare sialem quisquam poterat sed illud' erae ostendendum, αμπέλ- carere articulo posse. Id aenaeis librami, qui extum bolaraei et ut a. acripsemini , a quibus positum est τον καρπον τεκουσα τα ομπέλους. Illud a etiam in secundo et quarto obraei et Bar. 43 ad ἀμπέλου explicandi causa miseri-Ptuna mν καρπον qui tueri volet, acribere debebit τεκούσης ἀμπέλου, cuius tamen scriptiuae nequa in libris ullum vestigium est, nec nolle eam ex scholiastae versia et Naa: χαριέντως εἶπε τεκουσας

καὶ φυλάξαι, ἐπὶ της βλαστησεως της ἀμπέλου λίαν γάρ ἐστιν ευχ

ρὲς εῖν. Sed alio modo oririgendus est locus.' Neque enim nem gendum, quod optimi codd.mari Misce. 127. Bosrae primus et tertius aeno sane Ieticulo exhibent, idemque codices, ex monobraei tertio, τας-μπέλους rainent, unde et oration ad legem syntacticam accommodata, et aena eo, quo hic opus est, de unoρπον τὰς τεκούσας αμπέλους.

Plerisque codd. omisit. 1125. προσχέτω, aod mestio in mentem venerat, posuit Dindorsus. Eodem Versu primus Mutinensia πησεται, quae Arma hic illic ab librariis scripta cohaeret cum participio πησας, quo usus

237쪽

Πιμπτη, τετράς, τρίτη, μετὰ ταύτην δευτέρα

εχ ην ἐγώ μάλιστα πασῶν μερῶο 1135

δέδοικα καὶ πέφρικα καὶ βδελυττομαι, ευ ς μετα ταύτην ἔσθ' ἔν τε καὶ νέα.

- γαρ. Potuerat Maesis, sed non praeserendunt, νικα ναρ αν ἀ τ

terdum an hac somna omittitur. m. Ad noctiamiam dequctionem sponsae respici, monuit valceflet sua Silv erit vol. V. p. 43. 1l32. Ex Suida in v. βουλησεta genuinam scripturam restitu . Legebatur enim in libris Aristophanis et schol ad V. 1118. τυχεῖν ων, nec quidquam liversitatis adnotatum invenio nas deosse aea in sexto Dobraei. Commendat repositum pro eo amet usus, qui eam Iarticulam accedente a pene sta tat, et numeroriam, si iis affoc genus exercitatas aurea habeat, suavitas, sublata illa, riui legaturi Pomonum quidem, qua τυγχάνειν .ine Pariicipio noui tabat pro Lia daci, satis refutatum esse a viris doctis constat. Cur Aegyptum memoret poeta, duas scholiastea caussas affert, unam quod superior Aegypti pars, qua Thebae sunt, Herodoto teste III. 10. imbribus careat, alterani latrocinia et fraude Aegyptioriam. Videtur utrumque ita coniungendum esse, ut dicat, malle illo vel in sacca Posse Aegypto esse, quanivis aliis abundatite incommodas.1l37. μετὰ ταυτηνὶ Vt v. 1134. I. μετ' αυτήν. m. minescius e membr. et auo cod. ἔστ' ἔνη, pro vulgato ἔσθ' ἔνη, and habent quum alii libri tum Ravennas et Venetus, more Atticorum. Pritetis fragmentum lexici rhetorici cum Photio editi p. 663. inte pretes ad Hesych. via. I. p. 1236. Rulinicenium ad Tim. p. 103. Buumannique excursunt VI ad Demost a. or an Mid praecipue conserendus Idoloriis in Manuali chronologia vol. I. p. 266. seqq. et 27s. aeqq. copiosa de vocabulo Doidisseruil in Stephanua tu Iim die Thesauri, sed non ut satis accurate desnivisae eius signisi uο-

238쪽

-ει' ἐστι, ταμ' ἐκεινα, των νωπίσκων - δἰ ἡμέρας λαλούντων πλῆρες - βαλοπε--πομῖ, κενὰς δὲ τὰς πειράσπας. 1056

ἐἴτ' ἐν ἀγορα την διατριβὴν ψέγεις ἐγώ δ' ἐπαινω. εἰ γὰρ πονηρ- ην, χμηρος οὐδέποτ' - ἐποίειτον ἐστορ' ἀγορητην ἄν, ουδὲ τους σοφους απαντας. ανε μι δο ἐντευθεν εἰς την γλῶτταν, ην ὁδὶ μενου φησι χρῆναι τους νέους ἀσκεῖν ἐγώ δέ φημι i060 καὶ σωφρονεῖν αδ φησὶ χρηναι δύο κακὼ μεγίστω. ἐπεὶ, δια το σωφρονεῖν φ πώποτ εἶδες δηαγαθόν τι γενόμευον, φράσον, καί μ' ἐξέλεγξον εἰπών.

κολλοῖς ὁ γοω Πηλεως ἔλαβε δια τούτο την μάχαιραν.

1053. Reifigius ex coniectura ταυτ' ἐπιὼν αυτ ἐκεῖνα. Satius duxi interpungendo post ἐσἀ sensuin aperire. Vsitatissimum est ita D ἐκεῖνο, ut in Ran. 318 Mes. 78. Sic Ach. 4r et Lys.240. τουτ' ἐκεῖν' Οὐγὼ λεγον. v. 507. τουτ' ἄρ' ἐκεῖν' ην τουπος. Pac. 516. δη 'στὶ τοὐτ' ἐκεῖνο. Et apsum aυτ' ἐστὶν ἐκεῖνα tum bibus p. 85. Ac simpliciter oυτ' ἐκεῖνο , quum accidit, de quo quis eo tat, usurpatur: V. Ban. 1342. Ain. 820. Av. 353. Pac. 289.1058. Respicit illud Iliad. a. 248. λιγυς Πυλιων αγο της , et

Mae sequuntur.

1061. Rav. m. δύω. Item ain tum cum adnotatione, vin1062. ἔλαβε R. nαβεν. BN Ven. πολλοως. Sio et- -- antis et tertitis bobmei, prior supra scripto oῖς. In alio eius codice nouoις, se supra scriptum. In eiusdem primo si quarto adris supra positum γάρ. Sextu δια τουτ ελαβε. Porsonias in praes. ad Hec. p. 41. ἔλαβε δι' αυτο. Praeserendum hic δια τουτο iudical a ElnisIeius in censura Hecubae p. 266. G. M. tapa in eamdemque sententiam copios disputavit Reisignis in Conieci . p. 6. seqq.Vulgatam recte defendisse mihi videor in Elem. d. metr. p. 147. Videst etiam p. 139. con naturque ea ratio etiam eo, quod vel trimetri ultima aestita invenitur in Ban. v. 1203.

καὶ κωδάριον καὶ ληπάθιον καὶ θυλάκιον ἐν τοῖς ἰαμβειοισι. Eiusmodi trimeter nescio an etiam in Eurip. Iph. Aul. 1334 sit com

239쪽

μάχαιραν ἀστεῖον - κιμος ἔλαβεν ὁ κακοδαίμων 1065' ο λος δ' υκ των λύχνων πλεῖν η τάλαντα πολλὰ εἴληφε δια πονηρίαν, αλλὰ μα - ου μάχαιραν.

stituendus De machaera Pelei v. Apollodor. p. 257. et notas ad eum Hemii p. 788 seq.1064. υκ ἐκ λυχνω. B. inserit4ων. Si cum vat. q. pariter habet, deleas oυκ. recte se lectio habe t. Sane ovcoat alienum, nec locum hic habet intereogatio. ERN. Plerisque codd. Υπέφβολος δ' υκ ἐκ των λυχνων , idque nescio an etiam in BaV. et Mut. b. c. sit, ex quibus4 ovi pro δ' ἐκ adnotatun video. In intem ogatione non video quid hic represtendi posset. minescitia e eod. at dedit Psερβολος ὁ ἐκ των λυχνων. Et sic etiam Ven. Sed prinius Muti-tiensis 6έρβολος δ' ὁ ἐκ τῶν λυχνων, confirmam ille, quod recte ab eisigio repositum os oυκ των λύχνων. Sic enim loquebantur, ut ό ἐκ των λυχνοπωλων significarent. Vide schia ad Av. 18 ubi est ἐκ των ορνέων. τάλαντα πολλὰ Πολλῶ anini Vitiosum Visum est se eri Orina risi, cui cmaεῖν η desiderat numerum cerium, ut supra 104o. πλεῖν η μυριων , . .. Bdd exempla p. minsterii ad lut p. 264 Arbitro legendum πέντε. Supra meντετάλαντος δικη, unde patet, hunc numerunt in ' summa magna exprimenda usurpariun π ιὰ est Mosaa, πολλὰ τάλαντα α -- η πέντε. Subtiliter quidera Emaestius sed nishil mutanduar sque enim noua pertinet ad nileis', sed via re'

licit: lepidum lumini sectiliaeus, inaesiam ames Hyperbolus eam tantum abest ut machaerant adeptus sit, ut potius opimitatem integris talentis, ac multis quidem, ampliorem Ibi paraverit. 1065. Vulgo A -ον γε κέρδος. Orestium visorv. m. b. Pro eo M tertius Dolrraei. ΜM. b. γε τό. -- ias et Bav. solum ohabaeit, quos sequuti sulnus.1067. Nullus liber pro vulgato u - μὰ ι - μάχαιραν

F vel et quod Elmsteius in censura Hecubae Porsonianae p. 268. E. coniiciebat, 11 ου, μὰ ια, μάχαιραν. Sed quum Barocc. 43. et Mintus sextusque D aeaei, ac tertius Mutinenae metro eonsulant Priore is deleta, hos sequendos putari.

1068. Vulgo καὶ την θέτιν δ' ἔγημε. Nostra lectio debetur libro Ravennati, Veneto, quarto Regio, aliasque.

240쪽

ουδ ηδώς ἐν τοῖς στρώμασιν την νύκτα παννυχίζειν. 1070γον δὲ σιναμωρουμένη χαίρει δ εὶ Κρόνιππος.

σκέψαι - ω μειράκιον, ἐν τω σωφρονεῖν παντα ανεστιν, δονῶν θ' ὁσων μελλεις ἀποστερεῖσθα- παίδων, γυναικῶν, κοττάβων, ψων πότων, καχασμῶν. καίτοι τι σοι χν αξιον, τούτων ἐαν στερηθῆς; 1075 εἶ. πάρεις ἐντευθεν ἐς τὰς της φύσεως ἀνάγκας. 1070. -υς παννυχίζειν, ut apud Pandarum Pyth. VI. 52 γλ

αιεῖ φρην συμπόταισιν ομιλεῖν. 1071. Σιναμωρεῖ dicitur proprie, qui temere et stulte alii fuid laedit vel cominapit. Ita usurpavit Herodotus aliique Atticos quum grammatici vadunt σιναμωρον Vocare, qui etiam λιχνo drcatur, eo ad factum est, quod qui ligurire amant, cibos Vel quidquid eomun Palatum titillat, temere attrectant et vitiant. Inde translatum etiam ad lasciviam Veneream. Hic non male interpreteris exini. Attulit 1ionnulla de hoc verbo Iacobvius ad Achillem Tatium P. 608 seq.Do forma dixit Lobeckius ad Phryn. p. 689. aeq.1072. Mutinensis primu εἰ- σωφρονεῖν παντα ἔνεστιν. Vulgo κιχλισμῶν. Ex libro Ravennate am- reposuimus. Ita in Ecclesiis Isis 848.

γέρων δὲ χωρεῖ χλανιδα καὶ κονέποδας ἔχων, καχάζων μεθ' ἐτέρου νεανίου. Susidas in V. καγχάζει καὶ καγχασμός, ό ἔκχυτος γέλως. Vtravis lectio et defendi et impugnari potest. κιχλισμῶν scribere potui librarius, qua κιχλιγιν e v. 983 . in mente haberet. Si genuinum est, stridor puellarum ridentium, quum attrectantur, intelligendus. - χασμων adeatur fortasse emendatio esse docti grammatici. Haec enim a Vera scriptura est, de ipso est Phidippide licta vox illa. Disserentiam multi observamini accurata indicatam esse a Clemente

Alex in aedagogo II 5. p. 167. B. 196. η ὁνεκμελης του προςώπου ἔκλυσις, εἰ μὲν έπὶ υναικῶν γινοιτο, κιχλισμος προςαγορεύεται' γέλως δέ ἐστι πορνικος εἰ δὲ ἐπὶ ἄνδρῶν καγχασμός γέλως ἐστὶν οντος μνηστηρώδης sic Pro μνηστηριωδη scribendum κἀξυβρίζων.

Postrema horum ad procos Penelopae spectare vidit vaefieldius in Silv. crit partis III appendice. Apud Aristophanem uiae Vox aptior sit, apertum est. Nam κιχλισμῶν nihil opus, quum γυναικῶν Γαerit; conviviis vero et compotationibus conveniunt καχασμοι.

1073 ν ἄξιονJ I. u. ζῆν ἐστὶν ἄξιον Hossa. v. aeq. dem παρειμι δη ' ERN. 1076. Servavi vulgatam, quae est in optimis codd. Sed nunis Bar. 43. obraei quinto Mnestaque L. a. et Mut. b. πάρειμε τ' ἐντευθεν legatur, dubium est, utriam libramis obversatus sit v. 105s anulis separari a versu poeta Volaera Caeteritu φύσεω

라틴어 텍스트