장음표시 사용
241쪽
scribendum videbatur tantaeis, diligentilatino observatori usus, Incensura Hecubae Porsoniana p. 268. F. d. Lipa quod ea sorinci vellitur in Vespis V. 1282. et 458. quibus solis in locis genitivo huius nomirus usus est Aristophanes Libri quidem etiam inis in I aci φυσεω habent et prior quidem eorum quum ait in camine paeonico peὸes omnes puros habente, est sane quo ύMos, laod a Benuei prosectunt eat , valde commendetur: ἄλλ' ἄπο σοφης φυσεος -τόματον ἐκμαθειν. Quod si me acripsi poeta, idonea excusatio est a camine melico. Eadem uti mare poma etiam in uero loco, φυσεος, ην ἔχει τις ἀει, quandoquidem illud quoquo melleum armen est, in quo MMnter aervata videtur syllabarum responsio. Quamquam in Glycone pola schematiato recte etiam φυσεως crta poluit. tenuesua ei maliud huius somnae exemplum addidit ex muti v. 1044.
ωβρεως ς ἐπίνομαι. At in iambis vehementer vereor ut epicam formam admiserant comici Quare alui vinum corruptum esse
credo, alvo ai corrigendu eat,
mve situ. 1077. Bentleius corrigit hιostrai νάς τι, κἄτ ἐληφθης; similiternuideriis. m. Vulgo ἐμοίχευσας τι κατεληφθης. Recte Bru crius Benuetui sequutus via. Neque alite videtur in Q. et Ven.
242쪽
τι - ουν αν ἔτι μεῖζον πάθοι τούτου ποτέ;
φιρ δη μοι φράσον συνπορουσιν ἐκ τίνων; oso1084. Edd. νε πειθόμενος, manus consentiunt R. I. I. quod seri potest, si deleatur cum Ia το σοι. at C. idman, sed sine ri
qui quattuor ua codd. cum Bav. et Ven aliisque limnis eo M. πειθόμενος ineas mittunt o etiam Bar. 43. et quintus Dobraei. Verani scripturam esse, quani recepit Belsigius, quem vide in o Ieci P. 1 is numeri docent. Durum eat enim πιθόμενo ita colloeatum, ut ultivia producta Iintum pedem inqiprat durum etiam encliticum o a Metti Munckianam serripturali a quia proluit, necessario is debebit oρθοτονουμενον scribere. Sed eo facile caremus, habet*1 notam interpretamenti, quod contra γε, Maod adeo significat, hic aptissimurn est. 1087. υν ανJ L. Ia ουν ποτ' ἄν. Em vereor ne non recte homini libromia scripturam notaverit Emestius. Nam in Rulliaeensi collatione nihil ad fune versum adscriptum quam noτ αν. quod pertinet ad finem versus Vulgo enim legitur, τί μὲν ουν, ἔτι μελων πάθοι τούτo noti Quod in Bam et Ven ona Murn esse a WPese hibetur, id videtur ad illud a spectare quod post oὐν est Baroec. 43 Harteianus, Mutinensis secundus, obraei quintus et pin M, et in fine nos a liabent ii suspicio sit, etiam in Leidans Mimanseriptum esse. Quod si Bav et venere vae e praua in- αν omittunt, Valde probabile est , genuinam scriptumini esse, τι - Φήν τι μεμων ἔτι πάθοι κακόν ποτ' αν. 1088. Bav. τουτ' ην.
1089. In nam iniusti oratoria persona non ante lea, sed ante 'Ea posita.
243쪽
πλείους, σκόπει.los l. πιι μιJ In R. tribuitur etiam iusto, sed V. m. iniu-alo. c. pro πει μαι λιλα ε λέγεις. et Pro o-- πειθομαι, καλως λέγεις. Sed πείθομαι vemini est Elin.
Ouiiuuiit.. etiam Baroccianus 127. Dorosiliaritia, primus obraei Vt timeatii ne iis, etiam primus utinensis. Ex quo facile intelligitur veram esse libri Ravennatis acripturimi δημηγορουσι δ' ἐκ τινων, quam merito recepit Reis giua, tu tamen versum hunc aedem auam commutare secti cum v. 109l credo ne consimilia disiung rentur. Nihi quident aptitis videtur consilioque inausu oratoria a Commodatiua, nullo haec ordine, aedin quadquid in mentrari veni quaeri. In cia Ven desunt veratis 1091 - 134. 1097. Verba, καὶ των θωτων ποτεροι πλειους, σκόπει, in Brunesciana ad ut in vulgatis, in inlun trametriam coniuncta unt, quem deinde dimeter sequItur,
Sed tria tri locum non habent in valdimare dimetrorem Quare mutavimus versuum desciriptionem, in qua observari velim, uinc
multo elegantiu esse monometriun Paran, ut Viago extremam Pin
244쪽
νων οἶδ' ἐγω κἀκεινονι, καὶ τον κομήτην τουτονί.
leni dimetri. Nam hoc brevior Versi apte indicatur pausa eos quendi, a circumspectans iustu orator opus habet, donec Maaperlustrato vectatoriam consessu, intrabundiis in haec vecta emnipat, -- πλειονας, νη τους θεους, τους ευρυπρώκτους.
nois πλειονας, νη τους θεούς, τους ευρυπρώκτους. καὶ τουτονὶ νουν οἶδ' ἐνω, κἀκεινονι, καὶ τον κομητην - νιBenuehis orni o priore aι, quod etiam a tribus codd. Brunas et Bavar et Ravenn ven. alliaque abest, ita eo gendum putavit tmὐς ευρυπρώκτους τουτονὶ γουν οἶδ' ἐγώ, κα-νονι. Invitas auteni sic edidit rτους ευροπρωκτους τουτονὶ γοων οἶδ' ἐγώ, κμεινονι, καὶ τον --ην τουτονι. Sed trimetria non ea locus in systemata dimetromini. Ravennas de aliqua liber et Venetia sic habent, errare haud dubie lilaeam, Piae licen eum acripsit, unde illi sunt derivati rgovς εὐρυπρωκτους, τουτονι, καὶ τον κομήτην τουτον Non idonea de causin ostendit Eliniaeiunia coniunctum eum Vocabulis demonstrativis iura desinentibus in Auctario ad Acharnenseam 108.1104. me emiculus deest in cod. m. 1i M. 1105. os quoque verius male minesciua in unum m- . memini coniunxit omni priorisimili de ea a ut V. 1098. an
245쪽
notum esse dinati Nam tacet divisntisper iustira orator dum aliquid praesidia invenisti Nullum autem in fugium incium viridon , plenis ditatem victum ae latetur.
in a. ο κινουμενο cum aeqq. tribuuntur itidippidae, in Idioutem, alam s. c. Phidippida assignantur tres sequent ersu. Ei K. Ἐττήμεθ' etiam riui ua. Qq uuox codd Bessis res epit. In Ret Dchrae secundo, quinto, sexto Phidippidae Person ante a Musυμε- posita in A. Q. D. Pludippidae Maonam praefigunt versuit 106. In quarto Regio et obraei tertio a manu Privia omni Com. tinuantura in Oratori, sed tu Bem recentior manus versu 1105.
- spectare censet, quod nudo inuolae ad Socratem Portebat visci, Pulos. v. v. 49 seq. Scholiastae autem inte Fatetationem, qui, atem ideo abuci dicat, u eo celerius fugere. o It uatus orator, ineptissimam dicit. t ea non solum aptissima, sed unice ea mi Non enim apud Socraticos exsugium quaerit iusiua orator, quippe qua Meinarat, nequo hi sunt ηινουμενοι , sed spectatore Num ubi omnia plena videt molliuin es esseminatorinn linamoiam, Pernimem lini metuens, ni horiam partibus accedat, simulat se Vestem lia transmissurum esse, quo expeditior Ipse ad omina Megem Perfugere Possit. Sic demum hic Iocus dignus est Aristopluina Petulantia etaineri uate. Post hunc ei suin aliquantisper solucis ceu stare V2- detraxilii lippides , dum histrione. qui oratoxum Persona egemini, at utato in oviscentia vestitu in Socraten et dueeuadem mutauatin uterque e domo exeunt.1108. ἐπάγεσθαι. Facile in mentet veniat ei siendum esse απάγεσθαι, aia etiam habet cod. vati probat lucra usterus EnκNO Vaticanus, ae axundet cod. ἀπογεύθοι, liubet. Id Munckio quoque Placet cuius in codice gloM ἀπελθεῖν, labentque et Venetus et prauius a turi alabraei, ne dubitandum videtur Prin
246쪽
limo vera sit acriptum. Nam etsi etiam Hἄγεσθαι-gnificat aecum Gre, habet id tamen adiunctam notionem vel Iora, ad quem quia ducitur, vel negotii, ad quod adhibendua ait. Quare quum quis donnam .am aliquem Hάνεσ- dicitur, intelligatur a non esse domesticus, sed ad Maneaticos accedere novus taeteriam quartus Regilis et Ravennas et Venetiis aliique Inει πότερα pro πότερον , quod, ut et mana Atticum et adisonum hac suavius, eoipienduinauxinaua.
soni codd. διδάσκω ο νειν. Quartus Bellius a Prima manu o,
sed emendatum os. In obraei primo διδασκω ὁ λέγειν, supinseripto ra. oi Wτό; in alio adnotatum ωπε λέγειν -- δαμὼ et alia recentiore manu ἔνεκα σου; in alio denimae scripturn διδάσκω uγειν,
omissa media voce. in consciat quis Vulgalam ot, quamquam aptias inum sat, tamen explendi versiis caussa a conectoribus ad situm esse, poetam auten acripsisse η διδασκη- λλειν. usus est
hac Araria esiodus O. et D. 64. recteque eam restituit I. H. V aius in Homerico hymno Cereri v. 144. Vereor tarne ne non inveniatur apud Atticos.11 12. Aliquot codd. in iisque avenna et Venetus moμωσης, tu legitur apud Suidam in ea voce sed apud eumdem V ora recte, ut in caeteris libris, στομώσεις. Tun aliquot libri τιφων. Belai-ς Ματέρφ Vulsatum et optimi codd. habent, et Suida in V. M μ- νς, et sedivi ad v. 1163.1114. Bav. eu OLIM
1116. οἶμαι γῆ Sic B. Hic versu mini aeq. in c. I. tribuunt. Phidippidae. m. Vulgo, χρον μὲν ουν- αι κάὶ κακοδαιμονα.
M. plerique oἶμαι γε και, tertius Mutinensium orομαι, Primus Pro oba re. In Dorati omissa nota personae Codd. Ram et Ven. ἀχρὸν μὲν ουν ἔγωγε δ κἄκοδαιμονα , massi haec dierect Strepsiades. Et data sunt huic haec verba in Ravennate. At Strepata lis nishil intereat, pallidusiis edeat saliua an non, dummodo dicendi aselea vi licerit, sed Phidippulis est coloris et sorinae iacturam dolere, Postquam invitus ad Socratem est adductus Niuilo tamen manus
247쪽
praestat illor an libroriam emptum, modo erum alteri amur auatri laturi an aliud o a nihil est nisi vel cliversitas acripturaevo potiua ori eutio, quaa super A scripta quum in textum Venisset,
Choro tisnatantur, ita scripti:
σοὶ ταυτα ραταμελήσειν.Cod. - χω- νυν οἶμαι ει σου. mitescitis, auctoritast membri Prima verri choro, illa oἶμαι δέ, et quae sequuntur Plii lippida triabiat, at veratas, ut in membrosio des psit:χαρεῖτε νυμ- α δέ σοι ταυτα μεταμελησε . Membr. χωρειται νυν. C. νορεῖτε - uterque Verrita eum atap moro continuatus Phidippidae. In C. et manescii cod. a membrinobraeique Dino obas, non o&μαι, quod a vant alii missi in Bam et quarto Begio, νώρει νυν οἶμαι δέ σοι. versusque tributa Phidipprili. In B. tribuuntur Strepsiadi. Secundita obraei, basso M ταυτα μεταμέλειν. In eodem ante χώρει persona chori videtur notata suisae Chora haec esse apparet ex eo, quod non sunt trim tria scripta si essent systema iambicum, eo oporteret, ut olimeonieceram, oἶμαι δ' ἐγώ σοι ταυτα μεταμελήσειν. Sed etiam ut ex libria dedimus, recte se habent vocatum eat hoc metriin a metri ς ε Εὐριπίδειον τεσσαρκκαιδεκασυλλαβον , cuius mentionem fecit inter asynariolo Hephaestio v. Eleam. d. meir. III 8, 18 P. 593. et Elmaleium in censura Hecubae Porsoniana p. 272. d. Iaps et ad Aeb. 12lo. 1118. Ordo est, βουλόμεσθ' υμῖν φρασσε του κριτάς, α κε δανοῶσιν etc. pro φράσαι, χῶ κριταὶ κερδανοῶσιν. ad schol. Em. Pro μis liber Ravennas et VenetusAμεῖς , quod recepi Saepius eo
Pronomine praeter necessitatem utitur choriis, quum spectatores NIoquitur, ut supra v. 607. Theani. 785 830. Similis, ut hic, i dicunt benevolentia captatio est in Av. 1102 seqq. Caeter uni in edd. veti praefixus eat huic versu titulus taιῆμμα, - servavi. 1119. Πρωto Iac male. Sed pro Eoua .d. R. habet,inrivrod vulgato sine dubitatione praesinendiu est Hesych. νεῆν, sto
248쪽
lassione et repastinatione agrorum dactum erat , Ductus potius quam vitea commemorari debent. Duabus enim hi r iis Maenesca praebent Dabes, quum aeriantur fruges, in satione adiuvanda quum natae sunt et orevere, in maturandis. At non congruit ista acriptura
eum legibus Mammaticis, quique nuper novam Synt in linguae Graecae edidit, nihil profecit, quini p. 315 ad muniem urn τῶν καρπὸν Platonem in Phaedo is p. 110. D. adhibuit id enim quin recte diceretur ne dubitare Mena quisquam poterat sed illud erat ostendendum, αμπέλου carere reticulo posse. Id aenaere Iibrarii, qui sextum bobraei et ut a. acripserrant , a quibus positum est τον καρπον τεκου- τας μέλους. Illud eta etiam in secundo et quarto Dolmae et Bar. 43 ad ἀμπέλου explicandi causa adseriptum mν καρπον φῶ tueri volet, acribere debebit τεκούσης ἄμπέλου, cuius tamen scripturae neque in libris ullum vesti uni est, nec sacile eam ex scholia tae verbis eritas: χαριέντως εἶπε τεκουσας, καὶ φυλάξαι, ἐπὶ της βλαστησεως της ἄμπέλου λίαν γαρ ἐστιν - ρὲς εῖν. Sed alio modo corrigendus est locus.1 Neque enim neglia gendum, quod optimi codd. Hari Baroec. 127. Bosrae primus et tertiua καρπὸν in articulo exhibent, idemque codices, ex PtoDobrae tertio, τας αμπέλου praebent, unde et oration ad legeni syntacticat accommodata, et aena eo, quo hic opus est, de unaeno τὰς τεκούσας ἀμπέλους.
plerisque codd. omisit. 1125. προσχέτω, Mod mestio in mentem venerat, Posuit Dindorfius. Eodem versu primus utinensia πησεται, quae forma hic illio ab librariis acripta cohaeret cum participio πησας, quo Museat Aeschylus M. 1633.1127 vulgo ηνικ' ἄν γὰρ ἄττ' ἐλαῖα. Liber Ravennas, en ius, et aliquot alii codd. νικα rae arci natas. Alii ηνια α' onii
249쪽
Πιμπτη, τετράς, τρίτη, μετὰ ταυτην δευτέρα
δεδοικα κει πέφρικα καὶ βδελύττομαι, εὐθὐ μετα ταυτην ἔσθ' ἔν τε καὶ νέα.
εο γαρ. Potuarat Maesis, sed non praeserandiani , ἡνίκα ναρ ἄν ἄντ'
sponsae respici, nonint Iri cenetssiua Silv. est vol. V. h. 43. 1132. Ex Suida in V. λυλήσεται genuinam scripturan restit n. Legebatur enim in libras Aristophanis et schol ad V. 11 8. χεῖν ων, nec quidquam diversitatis adnotatum invenio, ius deosse uin sexto Dobraei. Commendat repositum pro eo αν et usus, Pu eam Particulam accedente a pene stagitat, et numeroriam, si quis ad hoc genus exercitatas aures habeat, suavitas, sublata illa, ri si legatur. Porsonum quidem, qui τυγχάνειν sine participio noui setabat pro Da dam , satis refutatum esse a varia doctis constat. CuraeΠptum memore poeta, duas scholiastes caussas affari, unam quod superior Aegypti pars, qua Thebae sunt, Herodoto teste III. 10. imbribus careat, alteram atrocinia et fraudes A ptiorem. Videtur utrilinque ita coniungendum esse, ut dicat, male illo vesin sacca posse Aemi esse, quamvis aliis abundalite lucommodas.1l37. μετὰ ταυτηνὶ Vt v. 1134. I. μετ' αυτην. m. Brun-ek3us e menstr et auo cod. ἔστ' ἔνη, pro vulgato ἔσθ'am, quod habent quum alii libri tum Ravennas et Venetus, more Attreoman. Praeter fragmentum lexim thetorici cum Photio e liti p. 668 inisse pretes ad Hesych. Vol. I. p. 1236. Rulinicentiam ad Tim. p. 103. Buuinarinaque excursum VI ad Demosth. or. In Mad praecipue conserendus Moloma an Manuali chronologiae Vol. I. p. 266. seM . et 27s se iii copioso de vocabulo Doidisseruitin Stephanus tu Iim die Thesauri, sed non ut satis accurate desnivisae eius signis uom
250쪽
nem videatur. Notat auteni impore praximum a meto es die vel anno, iis aequatur, sive antecedat. Vnde ἐς αἴριον ἔπ' ἔννηφιν, et Do oppositum et Mae. Sed quamquam D de sequuturo die
dictum proprie crastinum agnificare desaisat, tamen quoniam assietυριο ν suo nomine Vocaluitur, qui eum mater exciperet Paraxinitisim iam antiquitus dici consueverat, ut apud M. dum O. et D. 428. μηδ' ἀναβαλλισθαι ἔς τ' αυριον ἔς τ' ἔννηφιν, secturi videtur utam simpliciter diem qui perendia saet significaret, ut apud minora itum XVIII. 14.
κης ἔτος ἐξ ἔτεος Μενέλαε, τε νυος αδε.
Rideam et Laconurn Da grammatici ἐς τριτην inte 'retantur: V. Hesyela et Harpocrati ac choL Aristopla ad ch. 17 l. quo loco alioquin haud scias an erastinua sit dies intelligendiis cons Scho mann de comitiis p. 14s. Est auteniam cognattam urnali, et sI-gnisimit unam, aeraratum in Iatino preendie.
τε καὶ δίκαι' ἰτουμένου. Vitiosius etiam apud sui iam V πρυτανεῖον I it- --o'. Britanescius, male, inquit, u*ο απολεῖν με, λωα
M. aeq. DKuur μέτριά τε. Scribi debuι τοι , quod adseraaupum eat vovet Q εασμεime permutantur. a ex gloso inνectumiuit. Hinc edidit ἀπολεῖν τε μέτειά τοι, utrumque male. Nam oὶ qui leuaxit recto hic dicatur, at minime tamen necessarium eat, in iliis au tem 3μνυσι απολεῖν τε φησι, tantum est, ut oratio sit ad cominu-nen sermonean, Praesertiminiatici, accommodata, ea ut potius hac Poethca Verboretina collocatione ab omni colloci atomun implicitate alienissania esse videatur. Imuro uno postropho deleto , sua huic loco elegantia, suusque nitor restitui potest. Non enim oμνυσι, sed oμνυ Participium ab Aristophane prosectum est. Haec quum sempsissem, Belgium quoque sic conexisse animadverti. Et ante hunc ita scribendum viderat Reislcius, reperiaque ea scriptura est in Bari 127. in Porsoni, primo et tertio Obraei fueratquo in Doruuliano, in quo in vulgaturn mutata est. In quarto Dobraei est, quod eodem
apectat, a in quora non uitiouluna esse docet Dolaraeus. Adnotatumque oμ- etiam in Caninii e l. margine. 1i39. De πρυτανειow de quil ira nondum omnia ad viidum perducta, ut alio taceam, conserendus Maiusia in Misceu philol