Aristophanis Nvbes cvm scholiis

251쪽

ως αδικός εἰμι, καὶ δικάσασθαί φασι μοι. νυν - δικαζεσθων ὀλίγον γαρ μοι μέλει, 1145ἀπε μεμά κεν υ λέγειν Φειδιππίδης τάχα δ' ἔσομαι, κόψας - φροντιστηριον. παῖ, μι, παῖ παῖ.

1140. Vulgo Aοιά τε, Mod tuetur eGin Venetua. Sed quiunaniar. 42. obraei quinto Mutia inventum a μέτρι ατα, quorum in uno ossa oλινα τινά est, quumque etiam in tertio obraei, qui

Vulgatum servat, adnotatum sit τινά, recte et Porsontis emendavit

μέτρι' area et obraeua, qui videndus in Aristophanicis p. 4M et ad Pomoni Iliscellanea p. 390. 1142. Pro ἀνωβαλου μοι eod. ven. ἀνσδε υμαε. Pariem, a

quit, nunc ne cape, partem disse exigere, parten Temiue Ita nunc ille nihil, olim pauxilluni, et fortasse ne id quidem capiet. Et tamen illa Strepsiades modica et iusta vocat, quo non Potest nouosum movere spectatoribus. Sed iacit id etiam geatu Non bena enim in antiquis edd. plene post aeotiis commate Post ἄφες dia tinguebatur, quod posterius placuit Belaigio. Nam et sententilia ratio et initio positum pronomen distinctivum ἐμου, cohaerere omninu.que adαφε cum praecedentibus arguunt. Aliter dicendum fuisset μιτρι ' αττα γαρ μου, io tamen orationem languidam reddidisset. Sed iunctis, quae iungenda diximus, copula requirebatur LuPantaoυ φασιν. Eius Ioco ille gestu humeromini et manuum, quo sit in discrimine, indicat quo fit ut copulae omissio etiam leporem addat iis quae dicit. 11 44. ικάσεσθαι nescio an ex Euateriana in posteriores en est Certe edd. veli et codd. δικάσασθαι.

252쪽

πολλεν ἀλλον, καν παρῶσι χίλιοι.

nimis p secto vile honorarium. Ves Pius achesiaste mceum farinae dici putat, Propter id quod v. 665. minimo Strepsiades, διαλφιτώσω σω κοὐ τὴν καρδοπον. Et eat hoc quiderii verisina timum Mocum sinna ineri ab hominis ustico ae eum saccum oportebat talam esse, a conspecto statim intelligerent pectatores, sarina plenum aso. Estque in hoc a proprium nomen Mismo Quamquam Utar non opus est dici quid insit in sacco, tamen non inepte adderetur, sarina plenum esse, praesertim pauperi isti Socrati, qui vel furori coactus suaerit ut coenam luiberet. Ac mirum eat, quod sese C. apud Bruncisuri adnotatio adscripta leotur, quae, Muna Interula accedat, trimetrum praebeat, τον θυλακον , o tim

alia et i inter repeti videbantur, κεἰ καρησ- edidit. Recte se habet

253쪽

πρόβολος ἐμός, σωτηρ δομοις, ἐχθροῖς βλάβη,

λυσανίας πατρωων μεγάλων κακων' 116οδν κάλεσον τρέχων ἔνδοθεν, ἐμέ.ω τέκνον, ω παῖ,

καν παρῶσι. Quod de uno facto dixerat Strepsiades, Socrales univerae de quam a liti caussa eloquitur. 1157. Viag βοάσομ' ἄρα. Aliquot eoild. βοάσομαι, ἄρα, quod Briinckius recepit Ravennas Mid Ia et alii βοάσομαι τ ἄρα Venelus, βοάσομαι γαρ ἄταν. Susida et insoάσομαι et an υπέρτονον particula omittit. odio quae vera acriptura sit ambiui non potes Et aio Elmalesua ad Avi 1196 eone Belaig. Coni P. 43. Hic quuaren in atra editione pro ea qua capitis tinebatur antistrophicaea sponsimila faciendae cupiditate, mire conturbavat hoc carnae

νώσεσθ' ἔτι .didit, aod eat in libro Ravennate, et, ut videtur, in Veneto. B. ἐργάσαι- et Suida ad princeps in ἰὼ κλάετ 1163. V. suid in ἄμφηκες. Celemni haec inepta sunt, ut opianor, et ex alio poeta ducta irridendi eius caum, ut alia plura. Neqaliter iudicalidum dem 1 165. Ἀσανιας κακαν. ERN Netrici acti

Bastae ineptas versuum divisiones coneximus. Verina hic anapa sucus est paroeni acus mapondeis constans.

1164. Vulgo ἐχθροῖς ανιαρός. Postremo voeabula in BrunckKeodice adscriptum βλαβερός. Quartus Regius, Ravennas, Venelus, aliique libri, ἐχθροῖς βλάβη. Quod genuinum videtur Brunckio. Ac merito Porsonus legebat βλάβος. versum autem trimeta una se-eimus. Is Vulgo dimeter est , verbis πρόβολος ἐμὸς cum Praec dente vocabulo λάμπω in unum versiculum coniunctis.1i65 - 4167 versus dochmiaci sunt. Fallatur enim scholiastea, sui tertiani a illainini vocabuli λυσανίας producendam dicit, quae iura suo lato corripitur caeterrena V. 1166. male liber navennas et v netus o. κάλεσον οθεν τρέχων. 1167. ἁ τέκνον etc.J In eod. c. et Ia haec Socrati tribuuntur:

quod non displicet propior v. 1166 Sed cita v. 1169. Mirancia.

254쪽

αύτη γένοιτ' ἄν παυς τε καὶ νέα γυνή 1l85

καὶ μην νενομισται , .

- γάρ, οῖμαι τον νόμον

τουτὶ μὲν ουδέν πω ποδ ερον τε και νέαν.

ἐκεῖνος ουν τὴν κλῆσιν εἰς δύ' μέρας 1190 ἔθηκεν, ευ τε την νην καὶ την νέαν, ω αι θέσεις γίγνοιντο τῆ νουμηνιμ

nein MN. Male Vulgo, εῖς τε την ἔνην τε καὶ νέαν. MV. et e alia m. D. τε καὶ νέαν. Id scio defendi posse sic ut ait resti dem, sed in huius risi explicatione inolesta est ista particula. Eam non dubitanduin puto quin corrector aliquis posuerit, recte isse quia dein dupliciis offensus. At id errori assi debetur. Nam hic eoadies distino, debuisse res ipsa prodit. Quare εις τε - ἔνην καὶ τηννι- sempm. Nescio an huc trahi possit, quod in aecundo Dobram V. 1179. scriptum est,aὶ την νέαν. Certe id simili a nationi oc Iomni tribui potest, ut quod versus 1189 in ut a post versum IIs2. t collocatus caeteriam Dae metam Bar. 43. obraei quia1-tus, M. c.

255쪽

αρχαὶ τα πρυτανεῖ', αλλ' εν τε καὶ νέα;

με οἷ προτένθαι ναρ δοκουσί μοι ποιεῖν 1193. Versus 1193 1196 in Mut. b. posui post v. 1201.1195. παλλαττοινθ' ἔκόντε. Est vectum proprium in tali re,

cum quis per compositionem aut alio modo se expedit e controversia aliqua et inolestia. m.

1197. Versus 1197 - 1201. Athenaeus IV al. p. 171 ubi de προτένθαις agit, e Nubibus prioribus affert. Sed Bruncicius lege11- diu censet ἐν δευτέραις εφέλαις. indoinus in dias de fragm.

Aristoph. p. 17. dii scitasse aliud significare Athenaeiani voluissa Putat, quam se, quum illa scriberet, morum Nubium exemplar versasse, alterum non inspexisse. De προτένθαις docta est adnotatio Briincliti, qui ex Athenaeo docere studet, προτένθα non losos hac significare, sed certum collegium, Publica auctoritate constitutum, cuius officia ad sacra pertinuisse videantur. tque eodem significata hoc nonae positum videatur in Pherecratis et Philyllii Versibus, quos Athenaeus asseri . Sed tamen valde incerta est illa Britnescii coniectura, etsi Athenaeus προτένθα cun παρασιτοι componit, de quibus copiose disseriti lib. VI p. 234. c. aeq. Nani ipse Athenaeus qui dicti esseni: προτένθαι non satis Idetur compertum habuisse. Si vera est eius opinio, officium eorum in gustan lis carnibus, quae sacras epulis pararentur, constitisse putandum Scholiastae non inepte censent eos dici, qui obsonia ante quam in somniasterantur coemant, quo ea dein maiore pretio enumdent. Propolas a Graecis accepto vocabulo Latine ectius, pinor, dixeris, quam cociones aut arulatores. 1198. Addidimus articulum. Antea legebatur aera codex Athenaei aίάρχαι. Ven. την ἔνην τε καὶ νέαν. 1199. Ravennas et Venetus noειν, quod ex interpretatione natum videri possit. Tamen recipiendurn duximus tum codicum AmsTOPH. Nub. I.

256쪽

ευ κακοδαίμονες, τί κάθησθ' ἀβέλτεροι,

, μετερα κέρδη των σοφῶν οντες λίθοι,

αριθμός, πρόβατ Ἀλλως, ἀμφορος νενησμένοι;

optimorum auctoritate, tum quod noιεῖν ab imperitis librariis in hac sede iacillime mutari potuit in παθεῖν. 1200. D ώς τάχιστa R. πως, mox φέλοιτο, Vitrose. m. Bruncksii ut vulgo, ώς, quod ipse probat caeteri quattuor cum Ravennate, Veneto, Bavaro, Hari et ut videtur Barocc. 127. Onως, quod etiam scholiastea in quarto Regio habet. Idque recipiendum putavimus, etsi dubitari potest, praesertim quum in DorisI. aliisque codd. ad A ia supra acriptum sit Onως λιαν. Quod scholiastes iste codicis Regii apud Brunescium dicit. ἐποίησε δὲ την συνταξιν ασαφη τω προτάξαι την κατασκευην, adlitur: main si quid hic

ambiguitatis est, non est in inversione membrorum, sed in eo quodonae statim ante τάχιστα collocatum primo adspectu videri potest

piam simis re at ita etiam alibi, ut in Ach. 754. oκα μὲν ἐγὼ τηνωθεν ἐμπορευόμαν,

ἄνδρες πρόβουλοι ταῶτ' ἔπραττον τῆ πολει, οπως τάχιστα καὶ κάκιστ' απολοίμεθα.

1203. μέτερα κέρδη των σοφῶν Ηunc Atticasmum pro κέρδη

ημῶν , των σοφῶν, bene illustrat usteriis ad lut 33. ΕΝ. 1204. ριθμος in secundo Mutinensi, Bar. 43. et quinto Do-braei, ut apud Suidam . ἀμφορεαφόρους, omissum, sed in duobus illis Britannorum codd. Postea adscriptum. νενασμένοιJ S. M. C. Ib Sui H νενησμένοι, eoque spectat et C. in quo est νενοισμένοι. itaque acile quis hoc praeserat cum Kustero De Vecto νέω, unde hoc ducitur, mineuisterii ad L cian. I. 306. et lati ad Hesycli in ένηται. Sed et νενασμένοι bene Graecum est, quod servat cod. B. Hesych. νενασμένος, ἐμ επληγμένος, Ῥaod Spania ad h. l. oririgebat πεπληρωμένος non bene Glossa cod. R. ἐμπεπλησμένοι' unde Hesychianum Verbum conigendum. At l. cod L. ἐστερημένοι οἴνου η φρονησεως, Uao quotmodo

an Verbis sit, non intelligo, quainquam aensum commodum facit. A1λως Dulcem interpretatur plane, quam in Verbi nondum epem. Intelligo fustra, temere. Ceterum per proverbium homine stupidi sic dicti videntur, nescio unde aut foeneratores sic dicuntur, quia non magis fruuntur copiis, cimani amphorae tuo. 8Ν. N.-νησμένοι ainuo codd. Brutichii praeter B in quo est: νενοισμένοι,

turn etiam Ravennas, Venetus, Uring aliique Vide Midani in a φορεαφόρουςe inveνημένην, ubi rectissime, ἄμφορεῖς δὲ νενησμμ

257쪽

ως εἰς ἐμαυτὰν καὶ τον υἱον τουτονὶ 1205 ἐπ' εὐτυχίαισιν στεον μοὐγκώμιον.

μάκαρ ω Στρεψίαδες,αυτός τ' ἔφυς, σοφώς,

φήσουσι δη μ' ι φίλοι 1210 χοἰ δημόται ζηλουντες,

νον, inquit, αντὶ του μαπαιως κέραμοι σεσωρεομένοι νῆσαι γαρ τοσωρευσαι. Neque enim de amphoris temere, i. e. nimia impletis hic agitur, sed de congestis coacerVatisque amphoris. Numeros, inquit, eatis, pecudes, et inutilis supellex. Eadem sententia in illo

Horatii I. Epist. 2, 27.

De Verbo νενησμένος videndia Buurnatantis in meam. r. 6I. u. p. 192 Suidam patet αλλω curn νενησμένοι coniunxisse, quod Pi cui recentiorstus editoribus. In antiquis edd. postiλλως interpungiuat, Ud ita revocari, ut cuni αρι-s comungeretur: nam exempla talis numeri sunt pecudes et amphora Eurip Troad 476.

1207. Insolentem vocativum ut lusum comicum notamini piaeter soboliastam Elinsteius ad ed. 389 et Buti mannus in gramm. r. vol. I. p. 210. Iniarum Strepsiades plenus gaudii quum encomitu in se filiumque canere suscipit, Poetariun more insuetis nominum sormas uti conatur. Versiis est Ionicus a minore dimeter cat lecticus Sequuntur eum tres Versui, ex iambo et Cretico composita, interiectoque iambico dimetro, alius illius generas et clausula Cretica. ni Euripideus quattuordecim syllabarum , de quo genere supra

dictum ad V. 1116.1208. υτός τ' ἔφυς, σοφος D. interpungit post ἔφυς, et in seq. intelligit I. Sed ἔφυ non tam commode refertur ad μάκαρ. quam ad σοφός. RΝ. Elimn Brunckius post ἔφυ interpungit, et hoc refert ad μάκαρ , male, etiam Belgio iii lice.1209. ἐκτρέφεις L. Ia. τρέφεις, male MN. Immo be'e, ut hic versus par sit ea qui praecedit, et ei, sivi sequitur. Atque ita etiam Ravennas Scholiastes inemqua, ut lago legitur. ἐκτρέφεις 1212. ζηλουτιες --as interpretatur beata n praedicante

quo sensu Verbum ζηλουν dies saepe. Sic dici posse non negem: sed hoc non opiis erat vici, cum ante, μακαρ. Malim non ine

258쪽

νικ' - νυ νικας λέγων τὰς δίκας. αλλ' ςάγων σε βουλομαι πρῶτον ἐστιῶσαι.

εἶτ' ανδρα - αυτου τι χρη προαναι; 1215 οὐδέποτέ γ' ἀλλα κρωῖττον ευθυς ην τότε απερυθριασαι μαλλον η σχεῖν πράγματα, - των ἐμαυτου γ' ἔνεκα νυνὶ χρημάτων ἔλκω σε κλητευσοντα, καὶ γενησομαι

1214. Ravennas et Venetus: obraei quintus, et, in quo laaγὼν scriptum, tertius pro iugato kἄγαγὼν praebentishάγων, vi cum Elnislato ad Ach. 1210. et in censura Hecubae p. 272. d. Lips. praeserendum duxi, quoniam in hoc genere metri non video anapa aliam ab Aristophane admissum esse. Quamquam non est ea in illo pede offensio, ut prorsus reiiciendus videatur. Sed non negligenda disserentia, quae est inter praesentia et orasti participiiun. Nam εἰράγων dicit, prope idem est ac si diceret hάγειν σε βουλομαι καὶ ἔστιῶσαι. 1215. De προαναι . schol. o. ius ea vera est interpretatio, ut sit peranιuere aliqγι alicui, i. e. credere. Nam Prosum dere est neotεσθαι. Herodotus de Arione I 24 τον δὲ συνέντα τουτο, λισσεσθαι, χρηματα μὲν προαντα σφι, τυχην δὲ παροι--τεόμενον. 1216. Vulgo ευμ τότε. Praetuli ordinem Vectoriam, qui est in Ram ven primo utinensi, et uno obraei. Suidas in ἀπερυθριασα habet ην τοτ ευθυς. 1217. Vulgo male ἀπερυθριάσαι γε. Veram scripturam aliquot, in iisque optimi libri praebuerunt. Pr μαλλον η σχεῖν πράγματα apud Suidam V ἀπερυθριασα interpretis Verba posita sunt, χρη- σαντά με σχεῖν πράγματα. 1218. Vulgo οτε των ἐμαυτου γ' υνα ιυνὶ χρημάτων. Nos Bruncicium sequuti sumus, qui ex A. C. quibus Rav. et alii codd.accedunt, ἔνεκα edidit. Eadem lactionis arieta V. 123.1219. Etsi κλητέ ρ' κλητευειν proprae de eo dicitur, qui in ius

Vocat, tamen iratistatum eat is etiam ad eos, quos anteatatur is, qui aliquem reum agit, quoniam hi quoque si adiutores sunt in

259쪽

hθρος ἔτι ροὰς τούτοισι ανδρὶ δημότν. 1220 ητα ουδέποτέ γε την πατοίδα καταισχυνῶ ζῶν, αλλὰ καλ-μαι Στρεψιάων

ἐς την ἔνην τε καὶ νέαν.ΣΤPEWΙΛΛΗΣ μαρτύρομαι, ὁτι ι δο εἶκεν μέρας του χρήματος, ΠΑΣΙΑΣτων δώδεκα μνῶν, ας ἔλαβες, νουμενος 1225- τον ψαρον Ἀπομ

ius Vocati''is Satis est de his verbis memorasse, quae dixit Rulin-henius ad Timae lexicon p. 160. 1221. Pertinet ad notandam impudentiarii et acerbitatem Ain mensium in re pecuniaria. Em tinnio litigandi cupiditatem poeta notat. at o Murn in Rav. ven. 1222. καλουμm Attice pro καλέσομαι. . ad V. 99. et E Masa ad Iliad. a. p. 44. et r. p. 398. m. Non opus videtur, ut καλουμα hac pro suturo potius accipiatur, quam pro praesente. 1226. Male quidam scholiastaeψαρον larem intellio Volueriant. Neque enim disrum est, ii colora certum genus dea gnetur, iVeid est cinereunt aut murinum, mittis nodi sunt equi, qui ab nostratiubus m 'Mo . et nicia famen, diversi illi quidem inter se, Vocauatur, sis album nigris punctis distinctum, qui nobis dicunt mur imeheiachianis l. Nulla de illa voce attulit H. Stephanus in Thesauro.1227. R. Ib. σν πάντες, quod mihi uidet Besertur σιωπώμενον, me dicit ille sumsisse pecuniam ad emendum equum quem sciunt omnes etc. Favent etiam L. C. qui omittunt με. Em. Vulgo te tiar, ου πάντες μεῖς στε μισουνθ' ίαπικήν - post lax Kustem editio addit. Quattuor Regii cum Bavennate, Veneto, aliisque libris plerisque Verana lectionem habent, ον πάντες μεῖς ἴστε μι- σοὐνθ' ἱππ-ην. Eanaque cum Brinnescio recepimus Brunc Hi ο- de vulgatum habet, sed adnotato e. ον. In sexto Doliraeiras in

260쪽

μὰ Ar οὐδέEM' ου γάρ πω τότ ἐξηπίστατο Φειδιππίδης μοι τον ἀκατάβλητον λόγον. 1230

ωον δὲ διὰ τουτ' ἔξαρνος εἶναι διανοεῖ;

τι γὰρ ἄλλ' αὐαπολαύσα- του μαθήματος;

καὶ ταυτ' ἐθελήσεις ἀπομόσαι μοι τους θεούς, 1229. το χρεος Αρέo Pr monosyllabo sedὰ χρέο o uiuit

L. Ia. Contra post arib et schol ut inis est . 1240. . addunt τον , quo SerVaretur Versus, elai το χρέος -tieretur. R. post Aι'

addit os dῆ Apparet lectionem Versus fluctuare Credo o χρέος per glossam additum venisse in te un. ERN Verissimo iudicavit Erneatius. vulgo legitur: καὶ νη Ar noδωσειν γ' ἐπωμνυς του θεοὐς το χρέος Συ μὰ ι ου γάρ πω τότ' ἐξηπιστατο.

Atque ita etiam liber Ravemias, nisi quod in eo, ut in veneto, - ποτ' est Verba orielo omisa sunt in codd. B. et Brunesciano et Bavarico, aliis iue plurimis, in quibus deinde scriptum, μα τον ζ, ου γάρ πω. Quod uiunque recte aequutus est minorius. Nχρέo abest etiam ab Elbingensi. . . quaestus Begius, o χρέος. μὰ ι ου η , ου γάρ πω τότ' ἐξηπιστατο, nisi quod in quarto verba χρέος, in fine superioris Versus adiecta, postea erasa sunt, ananentibus tamen vestigias Illud μὰ ι οὐδm os se etiam Do-brales primus et territus habent. Secundus Mixo in υ γάρ, cum glossa A Correctoria videtur, esse, a quidem scholiastes Hante)α intelligendum censuit, quod patet fieri non posse. Haerebat ille in eo, iis Strepsiadem putabat concedere debere, se iurasse. Et profecto nihil esset, quod quis reprehenderet, si meto AI legeretur. huius est iii μὰ τον ια dain, repetere ova ἀποδώσω. Et tamen id voluisse poetam, caeterorum consensus libro- uni in a docet. Sed debebat id paullo significantius indieare. Id vero factum in scriptura codicis Dominiani, quam propterea P cipiendam duxi. Non enim Ravennatis et Veneti libri, quos non liberos esse a criticomam veterum conectionibus ahqint exemplis cognoscitur, tanta debet auctoritas esse, ut eos etiam in deterioribus

sequamur.