Aristophanis Nvbes cvm scholiis

271쪽

τον ἐγκέφαλον ςπερ σεσεῖσθαι μοι δοκεῖς.

ου δέ, νη τον Ἐρμῆν, προςκεκλησθαι μοι δοκεῖς, εἰ μη 'ποδώσεις τἀργυριον. 1280

ρω; iam1 ausus sum vestigia sequi a bonis codiribus monstrata. Nam optativus arguere ridetur, illud pauni vertara eruet , Iod sententiam loci perturbat, corri tum esse. Id igitur in aυθι mutari, quod ovum esset aυτι scriptum, nec satis intelligeretur, positum eat aυτός, conversiasque optativus in indicativum. Sic et huius eratis aptissima est sententia, et eius qui sequii ur aperi a ratio. Contemptim quasi miserabundus dicit Strepsiades, non se uetu conmissocia, idque maminii et Mid iιa quaerenti Amyntae aerii nem reddit, gravi eum morbo laborare dicens ceretim quari com

1278. Da hoc usu verbi ῶς περ . Elmia auctar ad Acham. 193.1279. I. προ εκλῆσθαι, Ia etiam delet te, utriamque male.Προ εκώμσθαι, in ius 'γcatum ri, quae est προμησις, de quavid. Vales ad Harpocr. in h. v. RΝ. Vulg προςκεκλήσεσθαι γέ μοι, Maam lection*an etiam .choliastes habuit, Et Suidas T. III. p. mo. amitatem ex MSS. Paris integratiis. Nam in M. Vetti in v. προς καιρον ποιῶ lacuna sat servatis Ex h. I. postremis verbis εἰ μὴ αιτο- δωσεις ταργύριον. S. Stridae apud orsonum προπα- σθαι. Branckius, si quidem προςκεκλή--θa servandum est, recte edidit, προςκεκλησεσθαι γ' ἐμοὶ Liber Ravennas et Venetus, προςκεκλη--αι μοι δοκεῖς. Leidensis D. Mutinen is secundu προςκαλησθαι μοι, omittentea δοκεις. Sic etiam Doluae qtantus, nisi quod προς κεκλῆσθαι μοι glossa eius, ἐγκληθησεσθαι δοκεῖς. Dissiciis est, utra Iectio melior sit, decernere. .lgata simplicitate commendatur, et Plerorumque librorum fide altis lacilo nasci potuit interpretum diligentia, qui δοκεῖ adscripserint, quod κατα κοινo in superiore

Versu Positum esset, ut scholiastes observat. Hanc tamen lectionem Praeserendam esse rata suimus, tum optimoriam libromna auctoritate,

quam confirmant eius leui ieetionis in codd. L. a. ut 2 et D braei 5. Vestigia, tum vero etiam aliis haud sane levibus argumentis. Prannini enim etsi hic propria futurma requiritur, eadem tanis Vis in persecto inest, quae quo nia, recondita est, a iacilius futurum προςκεκλησεσθαι aure reponi ab emendatore, aut adnotam ab intem prete, ac deinde ab imperitis in totum inseret potuit. Etenim προς- κεκλησθαι, nota significatione temporiam misi toriam, hanc vim habet, ut in ius vocatum iri illum tam certum esse dicatur, asin

272쪽

κάτειπέ νυν, πότερα νομίζεις καινον αε τον Αίαυειν δωρ κάστοτ τον λων - ελκειν κάτωθεν αυτ τομ' δωρ πάλιν, '. .

ου οιδ' ἔγωγ' ὁπότερον, ουδέ μοι μελει.

πῶς ουν ἀπολαβεῖν τἀργύριον δικαιος εἶ, 1285 εἰ μηδ)- οἶσθα - μεαεώρων πραγμάτων

αλλ' εἰ σπανίζεις, τἀργυρίου μοι τον τόκον ἀαόδοτε.

si iam ait in ius vocatus. Deinde haec ipsa dicendi ratio multo magis, Fam altera, ad hune Iocum accorurnodata est. Nam non solum maior quaedam via atque alam ita orationis In persecto inest, sed longe melius etiam eo irridetur Strepsiades, qvam adhibendo tempore suturo. Omnis enim virtus huius loci in eo postia est, in Amyntas, quae Strepsiade superbe et gravi supercilio dicta erant, quam minima emboruta mutatione iacta, eodem vultu et ges 1, eademque Voce in Strepsiadem convertat. Itaque ut ille persecto σεσεῖσθαι usus erat, ita hunc etiam persecto κεκλησθα uti decet atque ut ille μοὶ δοκεῖς lixerat, ita hic, iridendi caussa illum imitatua, eadem verba repetit. Estque hoc frequens apud comicos, neque alion an a tragoedia.

1283. αὐτ -υθ' Ib. αυτ τουθ melius. RΝ. Sic etiam Mut. b. c. obraei quartus. Sed Baroccianus 127. αυτ το δωρ, Ravenna autem αυτὸ το θ' υδωρ. Non multum interest, eamdemnelii an ipsam illam amaam dicat udρου ταυτο τοὐθ'.i 284. Bav. Ven. Οὐδέν μοι. 1285. Quod in quinto bobraei est, δικαιον, quo spectet, non atrat Baroccianus 43 in quo eadem scriptura est, et pro I ex me datione ην. 1287. Vulgo sic distii itur, ἄλλ' εἰ σπανιζεις τἀργυριον, μοιτον τόκον. Calidius assensus est Reifigi vulgatam interpunctionern tenenti Ritzschius in Quaesti Lucian. p. 28. Nam etsi εἰ σπανίζεις τἀργυριου dici potuit, i. e. si haec pecuniae umma ta non Prae-MO H, a quo patet quid disserat εἰ σπανίζεις ἀργυριου , aod est in codice Brunckii, tamen parum hic commode positi in esset nolit cum Pronomen μοι. Quare cum Brunescio membranarum et quartine, interpunctionem a Iuti sumus.1288. Vulgo ἀπόδος γε missunt scin B. a. ut a. b. et

273쪽

τι δ' αλλο γ' η καπὰ μηνα καὶ - Ἀμέραν πλέον πλέον τἀργυρων ἀεὶ γίγνεται, imo υποὐήιοντος ἡ χρόνου

καλως λέγεις. τί δητα , τὴν θάλπιταν ἔσθ' -πλείονα νυνὶ νομίζεις η προ os;

οὐ γαρ δίκαιον πλείον' εἶναι.

κFτα πῶς αυτη μὲν, ω κακόδα-ον ουδὲν γίγνειται 1295ιπιψήεόντων των --μῶν πλείων, συ δὲ ζητεῖς ποιησαι τἀργυρων πλεῖον το σόν; ου ἀποδιώξεις σαυτὸν πωτης οἰκίας; φιρε μοι τὸ κεντρον.

minis Porsona Erastini videtur in Dolaram tertio, cuius in primo additum ex emendatione Voram acripturam praebuerunt MV. et

274쪽

ταωτ' ἐγώ μαρτυρομαι.

κεντῶν ποτὸν πρωκτόν σε τὰν σειραφόρον

vae Samiaxeos linguae Graecae p. 226. Meminit huius versus de cominutatione illarui particulariun dicens orsonus inmisceli. p. 181. - Οἰκιας legitur in Vesp. 456. restitutumque Ex Bam et Ven est pro altero in Pac. 1121. anoδMulti medium reponi volebatrinis1eitia discli. 278. ivlla tamen accedente auctoritate codicum.1299. Vulgo verba αὐτ ἐγω μαρτυρομαι male est tributa. c. totum versum Phidippidi assignat. Beote Bruncrius e libris A. B. D. quibuscum Ravenna consentit, muriale nomen praefixit Verbis ταυτ' ἐνω μαρτυρομ

Nng. aliique Sed Ravennas et Venetus, Πασέα ast haec mala interpretatio. Nam riuo, Stropsiades 21. et 31 creditores suos

nominaverat, hos ipso Mae, a quibus nunc postulatur, et duod tam minae monstrant. quas equi emendi causa a Maa mutuatus

erat, V. V. 21. et 1226. et quam pro curru et rotis Amyntae debebat pecunia v. V. Si et i 304.13ol. Laid C. I. ab Emeati x-norati, tum apud Briinvium ipsius codex et B. et quartus Regius, ore Elbing Dore Bar. 43.

naaos seni potest. Quantopere iam veteres int pretes se in hoo loco torserint, ex scholita cognoscimus. Palat vero aut mmam IN Pa coniunctivo coniunctum requiri, quod verbo MM subiiciatur: GM re ne te, O Mweram aut in futurum aliquod positum fuisse. Ex librorum scripturis verisimillimum sicininiae, quod placuit etianam Stephano in Thesauro, scilicet το κέντρον. Disputat de verbo ἰάλλει , ustallitus p. 1403, 13. memoratque etiam tibare apiritu aspero dici, unde sit apud Aristophaneu ἐφιαλεῖν,

275쪽

αυτοῖς τροχοῖς τοῖς σοῖσι κά ξυνωρίσιν.

αποστερῆσαι βουλεται τα χρήμαθ', αδανείσατο κωκ ἔσθ' ο- ου τήμερον ληψεται τι πραγμ Q --

quod alii φιαλεῖ esse velint. Exstat illud verbum, de cuius explicatione Valde anab tur, in Vespis v. 1348. et in Pac. v. 432. uuoque loco ita, ut Versus et *ιαλεῖν ἐφιαλεῖ a lanitiat. Sane adspiratione legitur Odyss. . 49. ἐπ-λεν, sed scholiastes Ariastophanis ad Vesp. 1339. hase ἐψίηλεν Ἀπιάλλειν in decreto Laconico est apud Thucyd. V. 77. Si ex verbo ἰάλλειν ωuctum est ἐφιάλλειν Vel φιάλλειν, crediderim hiatis forinae Proprium esse, ut significet pus aggredi, alteram mitem ἐπιαDis prinfitivum essenuisse agnificatum imminenH. Et a Nubium loco convenit. que ablioue ἰάλλειν ab usu Atticomam, ex Aeschylo comoscitur, qui et hoc verbuni saepiva adhibuit, at deriVatum ex eo posuit ἰαλτος. 4303. κινήσειν ' ἐγώ R. H. ' bene Caninitia tellulam praefixis. BN. Omittitis etiam Dormi ut vulgo ἔμιλλον αρω -- νησειν, ἐγω. Eodem modo quarius Beous, is quod eraso pr nomine a secunda manu scriptum, ἔμελλον ἄρα σε κινησειν ἐνω. Sio etiam minus obraei adscivitque Misagitis: Vide ratesationem meam ad Soph. Oed Col. p. 26. Branchius e tribus libras, quibus- cum Ravennas et Venetus consentiunt, ἔμελλόν ' ἄρα κινησειν ἐγὼ

posvit. 1304. Bav. mutn αυτοῖς. 1305. Hoc carmen chori viam e scholiastae matrici sententia numma legitur perversissimis Branescius paullo meliore usus est Vera uiui descripilone, sed id, quod summurn est, non magas, quam Caeteri, ininiadvertit, carinan hoc esse antistrophiciana, cuius anti-

suopluun incipere his verbia oἶμαι γὰρ ωυτόν -τιχ ευρησειν.1806. Codd. et a M. vetustisairnae ἐρασθεις. Priaris, ut Videtur, Cratandrina a. 1532. errore seriasse typothetae ἐραστεις, Ῥao d inde in quasdam alias venit unde edi coepturn ἐραστής. Quum in antistropha optima libri praebeant ἐπεζητει, non inepte quas coniiciat, ἐμαστεὶς illud ex male lecta scriptura participii ἐραστευσας - tum esse. a verbo usus est Aeschylus Prom. 852. 1309. Baroco M. et D mei quintus An -' Mox pro ovi tertio obraei του. 1310 Brunescius ex A. C. edidi ri φεται. i. et non ha-

276쪽

τον ποιησει τον σοφι

οἶμαι γαρ αυτον αυτί ευρο ιν οπε ἀντιστρ. 1315 παλαι πότ' ἐπήτει, εἶναι τον υἱον δεινόν οἱ

γνώμας ἐναντίας λέγειν

τοῖσιν δικαίοις, ωπε νι

ξυγγινφαι, καν λων παμπόνηρ

bent caeteri codd. Valaenamus, inmiarium amator, ad Herodot. VI. 9. λεληφrea restitui iubebat Antistropha ostendiis, inserendum quidem esse ri , - ante sima, quo loco cur exciderit in promptu eat.1313. ων πανουργεῖν ρξore, Pro ανθ' ων ἐπανουργησεν, Pro malefureis, quae nati et fraudule ter o re is ratu, Onatus est. ERN Lacunani recte oletur explevisse Reisaous, σως, ανθ' in- aereus aec uitania liberius mutans: δ τουτον ποιησει τον σοφιστην ἴσως, - ων πανουργεῖν ρξατ', ἐξαιφνης κακόν τι πάσχειν. 1314. Perversus in libris onanibus ordo I exboriam, ἐωιφνης τι κακὸν λαβεῖν , quem metro iubente ni navimus.1315 -τo in S. B. et edd. praeter Aldinam omissum in Id Muncia is codd. A. Q D. reposuit. Habent etiarn liber Ravennas, Venetus, Bar. 127. Dobraei tertius, laque.1316. Vulgo ἐζήτει. Bari 127. obraei tertius ἐξεζητει. Rav. Vma liber Caninii ἐπεζήτει quod qui Vinii putabit, in suophico

Versu scribere potωit ἐραστεύσας. Sed simplicitia et sicilius iudi- - ἐπητε reponere, quod verbum quoniam sis mendicandi significatione usurpatur, a grammaticis per gira expli intum est. Nam ἐξεζη a nilud videtur esse quam ἐζητε cum supra scopis conectione

ἐξ coniunctum, pariterque ἐπεζητε - ἐπηρτει et supra scriptorat pro uisatum. 1317 In Dobraei tertio delatum videtur OL13l8. ' Oini est R. recte. Nec enim video quorsum addatur. RΝ. Vulgo γνωμα τ' ἐναντίας. Omisit etialia Brauacrius cum MSS. A. B. Dorv. Servant particulani Bav. Von et Onanes Dol raei. 1319. Recte minorius oῖσιν δικαιοις HSS. . . Vulgo τοῖσι δικαίοις.

1322. παμπόνηρα B. παμπόκηρ utis' sit versus sequentis

277쪽

κἄφωνον αυτὸν εἶναι.

'Iον, ἰου. 1325ω γείτονες, καὶ ξυγγενεῖς, καὶ δημόται, ἀμυναθετι μοι τυπτομένεπάσι τὰ νy.οἶμοι κακοδαίμων της κεφαλης καὶ της γνάθου

ω μιαρι, τυπτεις τον πατέρα ,

φήμ', ω πάτερ'

πόνηρα , non elisa ultima, otio retinuit Brunc cius. Idem autem recte e NSS. A. C. D. σως ὁ Ἀσω edidit. Sac etiam Dore margo ecl. Caninu, et, ut Videtur, Bam et Ven. Antea enam sσως ἴσως legebatur, in in omnibus obraei et secundo tertioque Mut In C. βουλησεται glossam hanc supra scriptam habet ἐπὶ scri Mah μειω κακὰ πεισεται, η φέρειν Π τε εἶναι. Ea in MS B in ipsinin contextum illata , hoc modo rokπερ α ξογένηται. λε μώω κακὰ πεισεται ἡ φέρειν οἷος τ' εἶναι κῆν λένη παμπόνηραχως σως βουλησεται παφωνον αυτὸν εἶναι. Verba illa interpretia etiam Venetus et Bamcc. 43. iobramque quintus habent et hi duo Ruidem ut nonnumquam etiam interpres interpretem invenit, supra scriptis: μειωνα μέλλει παθεῖν παρδάπο- μένειν δυνατος εἶναι. Quae codd. illi in textu habent, pro adnotatione sunt in Dol mei primo: quintus insuper scholion la et Miaμειωνα κακα πείσεται η εἶναι δυνατὸς πομένειν.

1325. . Ib quater habent Aύ, sed scholiastes testatur esse vομετρον ἰαμβικόν. m. 1327. I. Ia. υνασθε. Ad αμνατε απ πάση in . m. AAustero prosectum amνατέ ν μοι, Θ.od nudi in scripto editove libro emit Edd. pleraeque aμυνάθε τέ μοι, et sic etiam Elbing. Membranae Rav. m. alsique libri recte habent aμυνάθετέ μοι. Alii libri paretini ἄμυνά τέ μοι, pinig ἄμυνασθέ μοι. Cons. Unisleius ad Med. 186. not. F. 1330. Vulgo haec Oραθ' μολογουνθ', Ἀτι με τυπτε cum in-

278쪽

αυθις με τα- ταωτα, καὶ πλείω λέγε. αρ' οἶσθ' ὁτι χαίρω πόλλ' ἀκουων καὶ κακά;

τον πατέρα τυπτεις; 1335

tenogationis simo edebantur, quod recte sustulit Branch us. Imperativus enim inarantia est et stupentis ob acinus inauditum interrogatio autem indicantia facto comprobari id, quod antea dixerat Atqui nihil hic Strepsiades horo de hac re vixerat, nec dicere potuerat.1332. ταυτα ταύταJ R. inverso ordine. Em.1333. Interrogative hunc versuti habet C. οἶσθ' pro rσθ' I. ut supra V l256. in Britnescius - σθ' eludit cum interrogatione, quod salsum est. Recto I. aliique codd. et edd. Veli. a.' οἰσθ' οτι χαίρω. Deinde Vulgo nou ακου- δη κακά. Et sic codd. nonnulli. B. C. Ven aliique libri πόλλ' ἀκουων κακά t a Suidae edd. Vett. et s. p. Porson in μιαρὰ κεφαλη. Recte minescius e mei T. et auo codice πόλλ' ἀκοιων καὶ κακὰ edadit, quod Mibent etiam Bavar. et Ravennaa, et margo ed. Caninii. Apud Sui an V. λακκόπρωκτεhic versiis et sequens inverso ordui leguntur; vulgatus ordo eoa-

279쪽

τον κρείττον', η τον τονα;

τοῖσιν δικαίοις ἀντιλέγειν, εἰ ταυτά γε μέλλεις μ' ἀναπείσειν, ἁ δικαιον καὶ καλὸν 1342. ἐδιδαξάμην M. S. C. εἰς διδάσκαλον ἔπεμψα, recte.

1344. R. ἀναπείθειν, melius. Fraudi sui l346. RM Briinescius e membronia edidit μέλλεις μ' αναπειθειν. Accedit Bar. 127. Dobraei primus et tertius, et, ut Videtur, margo ed Canansi, unde μέλλεις μὲν adnotatum. c. D. μέλλεις μ' ἀναπείσειν. RaVennas, Venetus, assique libri, ut Vulgo, μέλλεις αναπεισειν. orgianus, ταυτωγε μέλλεις μ' αναπείσειν. Itaque μέλλεις μ' ἄναπεισειν edidi. In D. Verbo μέλλεις superscripta glossa ἔμελλες quam qui adscripsit,imnescio videtur hunc locum p. ποσιώπησιν hac ratione Intellexisse: ἐδιδαξάμην μέντοι σε τοι δικαίοις ἀντιλέγειν εἰ δὲ ταυτα ἔμελλές μ' ἄναπεισειν, ως δικαιόν ἐστι τον πατέρα τυπτεσθαι πο των Πων, ου αν ἐδιδαξάμην σε. Non voluit hoc Mammaticus, sed praesens adhibit in indicavit, ubi e sua sententia Uieterito utenduna esset. Ipse Branckius, bona inmait, ore interpretatio, διweretur: ἐδιδαξάμην μέντ α σε νη Ar - μιλε, τοῖσιν δικαιοις αντιλέγειν, εἰ ταυτά γε μελ λες μ' ἀναπεισειν. Sed non est hic poetae aenaus. Immo mamine III poetas sensus est, sed non Verba Neque enim, quod Branchio placet, ορθως, Vel καλῶ in agmaduum est, quod ille sic interpretatur istuc mehercle ex sententia Pudore mihi remis, quod te Morei mιrανi, o perdite, iuri contradicere, i mihi perauaarmis ea sed amnice dictuin ἐδιδαξάμην, non adduto αν. Vide de particula a I. 14. Thonias M. P. 265. haec sic scripta asseret: ἐδιδαξάμην αν, , ω μέλεε τοῖσι δι--ωις ἀντιλέγειν. Recte scripta dedit Triclinius ad Soph. Antig. 356.

280쪽

-ν πατέρα τυπτεσθ' ἐστὶν - των υἱέani. 1345

αλλ' &μαι μέντοι ' ἀναπείσειν, ςτε γε Ουδ αυτις ἀκροασάμενος ουδὲν ἀντερεις.

ων ἔργον, ἁ πρεσβυτα φροντίζειν, πῖ στροφή.τον ανδρα κρατήσεις' 1350ώς οὐτος, εἰ μη - πεποίθειν - - ην-τως ἀκόλαστος.

αλλ' ἔσθ' οτ θρασύνεται δῆλόν γέ τοι τὸ λῆμα το τἀνδρός.

1845. Brunmus et Pomonu τύπτεσθαι στιν. 1348. Ravennas et primus Gobraei, o τι καὶ λέγεις. 1349 Stropha haec est sex versuum, quorum unumquodque distichon constat versu iambico trimetro acatalecto, et ordine dactylico duplici catalectico in basyllabum , qui nacriasin iambicauili et Antistropha incipit v. 1395.1351. Vulgo πέποιθεν. talo aliquot codd. Venetua vero, Bosegianus, quartus Regius, duo Porsona, primus tertiusque obraei πέποιθ'. Ravennas πεποιθει. Emendavit DaWMIus In Iac crit. p. 231. DaWessi emendationern 'πεποιθειν, Iam merito Briinvius recepit, exhibet liber Ravennas Quartiis Begius et Boxmnus, liv1353 vulgo ita leguntur hi vera et diu' ἔσθ' οτ θρασύνεται δῆλόν ε τολημ' ἐστὶ τἀνθρώπου.

In qua lectione inama numeri et prosodiae perversitas eat. Primurn enim ό, articulus, qui ipsa pronunciatione ita cum substantivo suo coniungitur, ut utrumque Vocabuliun propemodum pro uno habeatur, non potest ita in fine Versus collocari, ut non modo numeri Interruptione a substantivo suo disiungatur, sed etiam longae syllabae vicem uatineat. Dehiae secundus Versus plane omni numerodestitutus eat, quem mincius putat dimidiatum urinaetriam esse, laedum gentis metri ei prorsus inauditunt Necessario enirn, a Vese sua lac esset climeter brachycatalecticus, et hoc quoque nomine eum vocat Brancrius in utima sede piam ianibus esse des viret. At enim vero tuo versus pariter ut V. 1350 et 1352. dactylicua eatis talecticus in bisyllabum cum anacrus iambica. Itaque sagaciter Benueius,

λῆμ' ἐστὶ το τἀνδρός.