Aristophanis Nvbes cvm scholiis

281쪽

δεῖ δη λέγειν πρὸς τον χορόν πάντως δὲ τουτο δράσεις. ΣΤPEWΙΛΛΗΣ καὶ μην ὁθεν γε πρῶτον ήρξάμεσθα λοιδοραῖσθαι, ἐγω φράσω 'πειδη ναρ εχτιώμεθ με ἴστε, πρῶτον μεν αυτὸν την λυραν λαβόντ' ἐγὼ 'κέλευσαῆσαι Σιμωωίδου μέλος, τον Κρῖον ς ἐπι 13ω δ' εὐθέως ἀρχαῖον εἶναι φασκε το κιθαροιν,

Nihil enim frequentius pera aulatione Verborem me et aνθρωπος. Ea uti debebam in dissertatione de aetate Orphei Argonauticorum p. 785. ubi in epigriiminat Phalaec apud Athenaeum . p. 440. D. eo ma s, Maod isti versus in se nam bibacem scripta sunt, ponendum erat u

In Ravennate libro et Veneto scriptum eat:αλλ' ἔσθ' τω θρασυνεται' δηλον το λημ' ἐστὶ τἀνθρώπου. ne sortasse coniiciat quis scribendurn esse, δηλόν γε τανθρωπου 'στὶ το λῆμα. Sed praestare videtur, quod dedimus, remotis interpretamentis.1356. Vulgo δη λέγειν χρη προς χορόν. Articulum, qui, cessarius est, textius obraei a interpretis adscriptum habet intextu exhibent Mut. a. b. Propius emuniar. 43. et quintus D raei χρη λέγειν προς τον χορόν. ο6 ήδει, primae litterae superscripto 1 Hinc emendavi δεῖ δη λέγειν προς τον χορόν. In Ach. 416.

δει γάρ με λέξαι τῆ χορφυῆσιν μακράν.

1357. Vulgo καὶ μην ὁθεν γε τοπρῶτον. Ita etiam . habet Nembr. θεν πρῶτον. manescius recte e C. D. edidit oθεν γε πρῶτον , idque etiam inalbingensi, mennate, Domi aliisque est.

Ravennas, Venetua, Doo Bomanus.

282쪽

IS AP ΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ

ἔδει τε πινο- gπερεὶ κάχρυς γυναῖκ' ἀλουσαν.

ου γὰρ τοτ εμυς πω σι ν αρα τυπτεσθαι καὶ πα-

elegans Visum. iobraei teretius v αρχαῖον εἶν' ἔφασκε, supra adscripto ab recentiore manu υς. .eid. Ib. Bar. 43. obraei quantus ὐσ ευωως εῖν ἔφασκε κιθα ζειν ἄρχαῖον. Primus obraei, ο δ εο ς ἄρχαῖον γ' ἔφασκ' εῖναι το κι ρίζειν. Vnde eoniici potest, ora G,υς ἀρχαῖόν γ' ἔφασκ' εἶναι τι το κιθαριζειν. 1362. Plerique codil. κάγχρος. At brevis est prima V. V P. 1306. et adnoti ad Thoin M. v. ἀλεῖν. Athenaeus ex Tryphone XIV. p. 618. D. ίμαῖος, Ἀπφυλιος καλουμέν η ην παρὰ τους ἀλέτους ἐδον Ἀσως ἀπ της ψαλίδος. ψαλὶς δ' ἐστὶ παρὰ χωριευσιν νόστος καὶ τὰ ἐπιμετρα των αλέτων. Vide Hesychium an ίμαῖος, ψαλιά, μαλις πόστον, qui est reditus ex mamento quod molitur, ut deum colebant, quem Vel Nόστον Vocabant et v. Eustath. p. 1885, 25. vel EGOM- v. eumdem p. l. 17. 383, 42 et Hesychium v. ευνοστος. Adde eumdem . προμυλέα. Cons. Golgiua de pistrinis veterum p. 378-385 et Ilgenius an disquisition de scolus p. 25. Meuipluna eiusmodi cantionis habet lutarchus in convivio apienturia p. 167. D. αλει, μυλα, λει.

καὶ γὰρ Πιττακος δεῖ μεγάλας Μυτιλάνας βασιλευων. 1363. Vulgo, o γὰρ τότ' εὐθυς χρην 'Ἀρα τυπιεσθαι καὶ

πατεῖσθαι, quod sex antiobraei tertius et quintus. Quod Branchiva ex A. C. dedit, χρην σ' ἄρα τυπιεσθαι τε καὶ πατεῖσθαι, habent etiam Bavenna et Venelua. In Mut a. M χρην 'Ἀρα τύπτεσθαί γε κοιπατεῖσθαι, Maodissimam est placuisse Reisipo in Coni p. 92. Sic tamen etiam Doru nisi maod lac, etiam pro In Mut. b. c. o-braeique 2 6 legitur χρην σέ γ αρα τύπτεσθαι καὶ σωτεῖσθαι. In Elbing. ' et καὶ πατεισθα desunt omittunt καὶ πατεῖσθαι etiam Dolarae 4 in quo scriptum iρην γ' ἄρα τύπτεσθαι, et Arund in a

σε τύπτεσθαι καὶ πατεῖσθαι. Benueius, ut anapaestum a quarto Pede TemoVeret, contemt, o γὰρ τότ ευμ χρην σε τυπτεσθαι τε κώπατεῖσθαι. Probarunt Belgius, orsorius an prae ad Hec. p. l. Elnasteriis in censura Hecubae p. 266. H. ed Lips et in auctari ad Ach. 127. Facilior haec quam vera emendatio est. Nam codicumscripturas consideranti, quum omne tueantur ea, defensum illud iure ala Bessio in Coni p. so fluctuent autem in postremis Verbi non potest bacumini esse, tale quid, quale v. 14ol ab Aristophane scriPium esse: ου γὰρ τοτ εο ς χρην σέ γ' ἄρα τυπτόμενον εσιτομβῆναι. Quare corrupta uncis inclusi. Mira Scaligeri sententia fuit, prodita in ed. a. 1624 uno verbo legendum Me τυπτεκαιπατεῖσθαι.

283쪽

τοιαυτα μέντοι κάὶ τότ' ἔλεγεν ἔνδον, Η περ νυν, 1366 καὶ τὰ Σιμωνίδην ἔφασκ' εἶναι κακὰν ποιπην.

1364. τέττιγας Spanhenuus male refert ad έστιῶντα, quasi cicadas comederint, idque issuauat. m. Recte quidem τέττιγας Spanhemius ad έστιῶντα reseri, sed non cogitandum de cicadis appetitus commovendi caussa, quod ille vult, appositas. Hoc enim dicit Phidippides, risus captandi caussa quidni Verberandus eras, quod canere me iusseras, quasi qui cicadas invitasses, quae rore Vescuntur, neque aliud agendum habent, quam ut canant. Apud Suidam . ἔδει legitur τέττιγα, aod non tam confidenter quam Dol raeua in Araras mutem. Potuit enim etiam τέττιγά μ' illo

1365. Mut a Porsoni Harteianus et Bar. 127. ἔνδον πεν. Dolarae tertius, ἔνδον ἔλεγε. - c. οἷα καὶ νυν. Venetus, duo quos dixi Porsoni, et Dolaraei tertius oIάπερ καὶ νων. MV. o tu Aων. Von sol et in fine versus OU περ και νυν.1368. Bav. ἔφασκεν.1369. Ven omittit uθύς. Qui seiuentem Versum non hidippidi, sed ipsius senis verba continere putant, maluerint αυτον

1870. πρῶτον Πν. Domi Eliang. πάντων. obrae 4 πάντων τ Est hoc e glossa, quam patet stasse πάντων ων ποιητῶν. Brimcrius, glossam S. C. v ασω δηλαδη sequutus, hunc versum cum aequente coniunxit, cui signum Intereogationis apposuit, ut uterque Versus orationem contineret Phidippidis, ironico negantisse quidquam ex Aeschyli carminibus cantatumina esse. In Veraionear pressit, ut ironice potius 1qqisi, quam intenogare videatur Phissippides. Et hoc modo fere caeteri quoque interpretes. Alii hoc versu trepsiadis de Aeschylo sententiam contineri putant. Id si placuit Aristophani, perincommodo loco posita est ista parenthmis, servato ordine versuum, quem libri praebent. Sic tamen Reis. . Praestaret, Diod Sesiuisius probante Reigio coniiciebat rἔπειτα δ' ἐκέλευσ αυτον ἀλλα μυήέινην λαβόντα ιν γαρ ἰσώλον νομέω πρῶτον ἐν ποιηταῖς

τῶν Αἰσχύλου λέξαι τι μοι, κνθ' arao ευ ς εἶπεν ψόφου πλέων, ἀξύστατον, στόμφακα, κρημνοποιόν.

284쪽

ψόφου πώων, ἀωστειον, στόμφακα, κρημνοποιόν. κἀνταυθα πως Ιεσθε μου την καρδίαν ὀρεχθεῖν; ομως δὲ τον θυμον δακών ἔφην, οὐδ' αλλὰ τούτων λεξον τι των νεωτέρων ἄττ' ἐστὶ τὰ σοφὰ ταυτα.

In qua ratione tamini illud displicet, quod haec Parenthesis adderetur mentione eschyli nondum acta, qui ante nominandus erat, Maam parentiIesis Ista recte posset inferri Mino minus Versus iste collocaretia post V. 1872 soc modo:

κἀνταυθα πῶς οrεσθέ μου την Ἀαρδιαν ὀρεχθεῖν; ἐγὼ γὰρ ἰστύλον νομίζω πρωτον ἐν ποιφαῖς.

Sed non videtur ab libromun scriptura discedendum esse. Nam multo abluas est, laudari eschylum eo, quod novitia ista Sora alicoriuii doci na inibutus adolescens uni Vituperat, hunc scilicet, inquiens, ego Primum poetariam esse censeo. Quo iudicio quum antiquae disciplinae iam sectatorern suepsaadem Vehementer rutignatum facit poeta, satis, vi apse de Aeschylo statuat, aestimare spectatores possunt.

Ego ero a lius me continere non potui, non tolerare Niptius PO-

tui tu amentiam EBΝ. Vulgo, ἐν δέ τ' ου ηνεσχόμην, atque ita C. In mendar est κἀγὼ δ' ιδι ἐξηνειχομην. mancri codex καν δ' υκετ νεσχόμην. B. καγῶ δκλ ἐξηνεσχόμην. Quartus neous, Venetus, aliique libra , κἀγὼ δ' ουκέτ' ἐξηνεσχόμην. Boi-gianus, κἀγὼ δ' ου ἔτ' ἐξηνεσχόμην. Ibingensis , κἀγώ υκ Bavennas dentove, κἀγ' ἐκ- ἐξηνεσχόμην. Brunc us reposuit, ἐγὼ δ' ἔτ' - ηνεσχόμην, ine o si emendatio est in Eni Suid.

vol. I. p. 179. At saud dubie vera lectio ea est, quam codex B gIus B servavit, et cmus manifesta aiant in maxima parte librorum

vestigia, κἀγὼ οὐκέτ' ἐξηνεσχόμην. Eanique etiam in duobus HSS.

285쪽

πολλοῖς κακοῖς καἰσχροῖσι κἀντευθεν μέν, οἷον εἰκός, ωος ποδ ειος ἡρειδόμε- εἶθ' υτος ἐκ-απηδῆ, καπειτ' ἔφλα με κἀσπόδει καπνιγε κἀπιτριβεν. 1380

-κουν δι--g, τις-- Εὐριπιδην ἐπαινεις, σοφώτατον;

ἀλλ αυθις - τυπτήσομαι.

Heianis inventam merito probatari videas a Porsono in appendice ad Tolipsi Euieti lari in Suidam. Sed eum erram puto, quum tim a cornicis pro oδι- abiudicanduin cenavit. Vide ad Soph. ach. 160. . Vltima syllaba verbi κἀγὼ coalescit cum praua sequentas particulae o--, quo nihil frequentius. νεύρομην autem ut in Pace, V. 702.ωρααιάσας - γὰρ ἐξηνέσχετο ορῶν πίθον καταγνυμενον οἴνου πλέων. 1878. R. c. κακοῖσι, αἰσχροῖς κἀν με οἷον. Ita Versus non stat C. et Ib addunt oυν, L. et Ia postlatio addunt vi per glossana. κἀντεμεν etiam habet Ia Ex quibus nihil extrico, quod melius sit vulgato. ERN Vulgo: κ τ' ἐντεsθεν , οἷον εἰκός. Idque et atri in C. Caeteri codd. vix ullo excepto κα-εὐθεν οἷον εἰκός, in quibus sunt Ram et Venetus au κἀντευθεν Ουν-Lν εἰκός, quibusdam in fine foetri r addentilnis. Is consensus in vocabulo κατευθεν, quod sane multo elegantiu est, quamκετ' ἐντευθεν, ese morit nos ut κἀντευθεν particulam is reponerennis Maequmum excidi et propter litterarum similitudinem cum ultima pra cedentia vocabuli syllatii, ab aliis oων additum fuit, ab aliis, iisque metri peritioribua A ἐντεω ν acinai coepit.

etiam Ravennas, Venetus, aliique boni libri habent, communivii que Porsonus inmobraei Aristophanicis p. 51.1380 Iabes omnes κἀπέτριβεν, minter MVennatem, in quo eat κἀπέθλι', et Venetum, in a κἀπιθλιβεν, quod non ausus alun reponere auctoritato horum duor In codicum, qui ex uno conseniunt fonte fluxerant, quian nullus illam scriptumini aliua liber ex- iubeat. Etiam Suida vulgatani lectionem habet, tu sic scribit: ἐσποδε κἀπέτρψεν κονιορτου ἐώηρ- συνέτριβεν, 1382. ἐκεῖνον c. ἐκεῖνον; ao vem est. Ironice enim da-cit tu vinetitissimum tuum,oca ERRI383. V. Thona. N. in vπτησει. m. Ven. αυθις τυπτησομαι,

286쪽

καὶ πῶς δικαίως ris, 'ναίσχυντέ , ' ἐξέθρεψα,

αἰσθανόμενός σου πάντα τραυλίζοντος, ο τι νοοίης. 1385 εἰ μιι γε βρυν εἴποις, ἐγὼ γνοὐς αν πων ἐπισχον μαμμῶν δ' αν αἰτησαντος, σων σοι φέρων αν αρτον

κακκαν δ αν οὐκ ἔφθης φράσαι, κἀγώ λαβὼν ε ραζε

quoque, intellecto mirmoso non lisplicet navennas num a vulgata

discedait, non indicatiun Videtur ἐνδίκως γὰρ habere. 1386. τραυλέσαντος οbraei sextus, quod non probem Ram inseritis. Pante πάντα. Ven. νοεῖς. 1386. b. παρέσχον pro ἐπέσχον , male. Proprium Verbum est in insantibus v. ad Callini. h. in Del. 51. . . Παρέσχον Bru clii quoque codex. Id supra scriptum in Dore Phi ichus in Beklceri Anecd. p. 31 9. βρύ. o noκόρισμα, ο ἐστι λεγόμενον τοις παιδίοις σύμβολον του πιεῖν οπερ ἔνιοι - τω ο γράqουσι, βρον. Et Antiatticista ibidem p. 85, 28. es. ἐπὶ του πιεῖν. Ἀριστοφάνης

φιλαις δευτέραις. Eustathius p. 1106, 12. 1142, 18. βρυν -

Aristophane asseri. H. Stephanus in Thes. T. ΗΙ. p. 33. 34. Interanistin ore balbutientiiun puerorum miratus, s legendum censebat, nonas buas apud Non tu comparans. Eadem etiam Scaligeri sem tentia suit, qui in ed. Aristophanis a. 1624 adnotavit m se etiamsπῖν' - αυσα βρύν. Haec quamvis non inscite animadversa , --men non sunt Vera Finguntur istiusmodi voces a nutricibus, levi saepe similitudino adductis ut in hac factum, Maae ex labiorum ial ratione, qua sonus prope qualis e editur, inta est. Simile est

illud Phoenicis de Achille, οἴνου ἀποβλύζων ἐν νηπιώρ ἀλεγεινή.

Miae particula deest etiam in Dorv. Dobraei quarto, ut a. b. maeautem Baroceiani 43 et 127. Dorm obraei tertius, quartus, oui

ius. Secundus no a prima manu, sed supra correctum κω.

Sextus κειν, cum interpretatione ἐλθεῖν. μω quidam etsi non ita videtur a Graecae orationis indole Milionere, ut dici non potuerit, tamen nescio an natum si ex seων, quod inalbing est. Suadet celete Dorv. Mi habet. Θω σοι φέρον ἄρτον. 1388. Bam ven. I obraei tertius oυ απ.κακῆν R. c. κακκῆν, ua eat . 1894. m. mantalu καακανε MSS. A. C. D. quibuscum consentit Elbingensis, edidit, omisso tota subscripto, quod abest etiam in Aldina et B ulfi κακαν script 31m. Duplicatum cluetur Inescius versum Pace 162. V. mox V. 1394.

287쪽

ἔξω 'ξενεγκεῖν, ἁ μιαρι, θύραζι- Ἀλλα πνιγόμενος

οἶμαι γε τῶν νεωτέρων τὰς καρδίας ἀντισηρ 1395 δαν, ο τι λέξει. εἰ γαρ τοιαὐτά γ' ουτος ἐξειργασμένος λαλων ἀναπείσει,

τὰ δέρμα τῶν γεραιτέρων λάβο μεν ἀλλ' α ουδ' ἐρεβίνθου. 400

edidit vulgatum servat Bav. De Verbo προυσχόμην . alch ad Callina se. p. 227. Quartus Beou αγχων. Ea scriptura ustis Reiώ-gius in Coni p. 38 deleto mox,ci cum multis codd. ante κεκραγότα, anapaestum, qui ipsi perelegans videbatur, intulit, antistrophicam id rationem postulare ratus. Recte tamen recessit ab ista opinione in editione fabulae.1390. καὶ Ia omittit. RΝ. O uiuat etiam quanque codd.Briinckii et Ravennas, primus, tertius, Aminus Dol mei, inque,

1392. γ' ἐνεγκεῖνJR. 'ξενεγκεῖν. Ε . Nonnulli codd. ut vulgo, ἔξω, ἐνεγκεῖν. Sed meliores ἔξω 'ξενεγκεῖν. Aliqui ἔξω γ' ἐξενεγκεῖν. 1393. Vulgo ἀλλ' ἀποπνιγομενος. Dedi, quod praebuerunt

Ravennas et Venetus, ut et accommodatius ad rem, et elegantius ad numeros.1395. τας καρδεις πονδῆν' Imitatus est Philostratus Vit Apoll.Ι. 87. quod non vidit oleamus. Non necesse est cum Kustero interuligere προςδοκώντων. Em.1397. τοιαυτα Ιb. αυτ vitiose 'Hξειργασμένος est ex uua doctrina, inte dicendi. Nam ita dicitur in omni genere qui Persectus est. ERΝ. 1400. Osδ' ἐρεβίνθου Vame interpretantur hunc locum, nec

satisfaciunt Beroerus explicat, emerimuε λάβοιμεν) corrum senumne erebintho quidem. Sed quis emit senis vel hominis omnino co- rivina Simplicissimam puto interpretationem scholii ERN . Miritin prosecto, Ernestio hoc excidere potuisse, nec redordatum eum esse, eodem modo et Latinos et Germanos loqui, ut, maod nihili vel eum cum malo coniunctum est, habere se nosse, etiam si vilissimo Pretio ema possit, significent. Perinepta sunt, quae scholiastea N

288쪽

σον ἔργον, ἁ καινων ἐπῶν κινοὰ καὶ μοχλευτά, πειθω τινα ζητεῖν, πως δόξεις λεγειν δίκαια.

ώς δὐ καινοῖς πράγμασιν καὶ δεξιοῖς ὁμιλεῖν, κά τω καθεστώτων νόμων περφρονεῖν δυνασθαι. ἐγώ γαρ τε μεν ἱππικα τον νουν μόν προςεῖχον. 1405sert Ineptiora etiam, Miae sunt in scholiis Victorianis, ex quibus patet, quantopere se in re facilliana torserint interpretes. Quin

fuisse, qui verba au' ουδ' ἐρεβίνθου Strepsiadi tribuerint, ex hisce Suidae colligi potest: ἐρέβινθυς το του ανδρος αἰδοῖον. Ἀριστοφά- φάνης εφέλαις το δέρμα τῶν γεραιτέρων λάβοφεν - ὁ δὲ πρεσβύτης ἄλλ' ουδ' ἐρεβίνθου τουτέστιν αἰδοίου σημαινε δὲ καὶ τοὐσαριον. Ac videntur illi corra1Pisse scripturam legitur enim vulgo, το δέρμα τῶν γεραιτέρων λάμφεν αν αλλ υν ἐρεβίνθου. Branckius,

secundi versus 4netrum laborare ratus, sic edidit:

idque est in libro Ravennate. In addendis tamen massa se legere dicit, το δέρμα τῶν γεραιτέοων λάβοιμ' ἄν οὐκ ἄλλ' ουδ αν ἐρεβί- θου. Belsigius dedit, λαβοιμ' ἄν ου αν Ουδ' ἐρεβινθου. Satius

eras quod nunc secanius, sedes Particulariis commutare. Ac nescio

an idem placuerat Porsono, qui citaverit Athenaeum p. 236 C. et D mosthenem p. 852, 21. d. Belah. Nam apud Athenaeum Diphilus: οτι οἴτ ιιοι το δεῖπνον αλλ χυδ α ' ἔχει Demosthenes autem: πὲρ δὲ Φωκέων φθεσπιέων φων ουτος ἀπηγγειλε προς μες, αλλ' οὐδὲ μικρόν, scilicet ἔνεστιν ἐν τῆ ἐπιστολω1401. Buic versui stellulam praefixit Caninius ut vilioso. Nempe in edd. tum deerat ἐπων. unde ulcerus coniiciebat καινῶν λόγων. Ἐστῶ etiam . et ceteri nostri. ERΝ. Ἐπῶ restituit Misterias eaeSS. vat et Arund Bar. 43. obrae omnes.praeter tertium, in ovo, ut inmari et, ut Videtur, Bar. 127. λόγων. Venetus, ἔργωνε κινητὰ και μοχλευτὰ καινῶν ἐπῶν. Ridet Euripidem, qui in Medea V. 1314. d. ora scripsit:τι τάρδε κινεῖς κἀναμοχλεύεις πυλας; Sed eum primo τουςδε λόγους dedisse, sagaciter coniecit Porsonus, cui vereor ne non iure contradixerit alnis eius ad suae ecl. V. 1284. Hinc dubitari potest, H an λόγων apud Aristophanen Praestet.

aliique, et ex emendatione primae manus B. Ac reposuit Brianescius. Membranae, RaV. Ven et alii Vulgatum habent.1405. Vulgo , ἱππικῆ μόνωτον νουν προςεῖχον. Benueius mulando veri omini ordine metrum restituit, ἱππικῆ τον νουν μόνη προςεῖχον, eumque sequutus est Briinckius taber Ravennas, μόνον

289쪽

ΝΕΦΕΛΑΙ. Isaουδ αν τρι' κειν ἡήμαθ' οἷος τ' ην, πρὶν ἐξαμαρτε ωυνὶ δ ἐπειδή μ' ουτοσὶ τουτων ἔπαυσεν αὐτός, γνώμαις δὲ λεπταῖς καὶ λόγοις ξννειμι καὶ μερίμναις,

οἶμαι διιδάξειν ως δίκαιον τον πατέρα κολάζειν.i

ῖάπευε τοίνυν νὴ ' ως ἐμοί γε κρεῖττόν ἐστιν 1410ῖππων τρέφειν τέθριππον η τυπτόμενον ἐπιτρψῆναι.

ειπε δη μοι, ου κἀμέ σοι δίκαιόν ἐστιν εὐνοεῖν μοίως 1416 τύπτοντ' Αεδήπερ γε τομ' ἔστ' εὐνοεῖν, το τυπτειν.

τοσὶ τῶνδ' ἐξέκαυσεν αὐτός, ο ἐπειδή μ' υτοσὶ τούτων δ' ἐξώ

παυσεν.

1411. Bav. omittit τέθριππον. Ven. λπον τέθριππον τρέφειν.1413. a Del. R. at Ia pro rcha hetis' ut etiam in V. seq. non bene B ἔγωγε in ora mutat Ia σε delet Em. - πρῶτον. vulgo ἐρησομαι γε τουτί. Membr. ἐρήσομαι τουτι. . . D. Ibing et alii optimi codd. ἐρήσομαι σε τουτί, maod recepi Briinckius Rav. m. λύπτησας. . 1414. Legebatur mνοῶν τε καὶ κηδόμενος. In OrV. omissum τε. Dedi quod sensus requirebat.1415. Ven. οὐκ αν μέ σοι. 14l6. ἐπειδήπερ του ἐστJovigo: τυπτειν' ἐπειδήπερ τοὐτ' ἔστ' εὐνοεῖν' τύπτειν. Atque u etiam menstr et quartus Beotis Sed RH. τυπτειν sine . orgianus, τυπτειν μειδήπερ του ἐστιν. Sic etiam Venetus, nisi quod mπτειν δ' habet. c. ἐπειδήπερ γε τουτιστιν. B. Ia Ib aliique codd. ἐπειδηπερ ε τουτ' ἔστ . quod recte recepit Brunckius Codex Britnescii, τυπτοντ . ἐπειδήπερ τουτ' ἐστιν. Ac τυπτον a manescio merito rec4ptum est, Maod habent etiam avaricus et extus obraei cuius in ecundo quidem 4 ARISTOPH. Nub. N

290쪽

IM APIΣΤΟΦΑΝΟΥΣ - γα τὸ μὲν σὰν σῶμα χρὴ πληγῶν ωον ἶναι,τοπὸν δὲ μη; καὶ μην ἔφυν ἐλευθερός γε κἀγώ,

κλάουσι παῖδες πατερα δ' υ κλαειν δοκωῖς φήσει νομίζεσθαι - παιδὰς -- τουπον εἶναι l420ινὰ δέ γ' ἀντείποιμ' ἄν, - δὶς παῖδες οἱ γέροντες. εἰκὼς δὲ τους γέροντας η νε-ιρου τι κλάων,

ππειν τ' sed supra sci ipto, et glossa Misoντα. Probavit etiam Porsonus is ata ad Bec. 1161 p. 108 ed. iaps a. 1824. Is in Doliraei Aristophanicis reliqua sic scribi iussit istiδηπερ οδ' ἐστὶν

εὐνοειν το τυπτειν.

ea ab edd. antiquis, et codd. Ravennata, Veneto, Bomano, ibi sensi, avarico, et Brancksi omnibus, nisi quod in C. an marmo3- δη scriptum, in membri autem ibidem in marone minio additum in L , sed in neutro codice pereonae indice notato cauasa, quare ista Verba nituerentur, fortasse suit, quod ea, quae Pra

cedunt, ad imitationem ficta sunt senarii Euripidei in Alcesticis 694. quem Aristophanes etiam in Thesmopli. 194. habetiχαιρεις ορῶν φῶς παπιρα δ' ο χμψειν δοκεῖς. adduin Amon torvorund I a primus; in liber cananii in quo addita nota pae sonae; - secundiis Dobraei. Non vi

acumin eat, esse hoc supplementiam metricomun Nam ne apta quia

deni est ista Strepsiadis quaestio. Sed quod eisigius dedit, --τέρα δ' - κλάειν δοκεῖς τι δη, vix inveniet cui probetur. Ego quidem laeuna almum ponendum censui. Nisi fauor, hi Menio liquid scripserat Aristophanes: ἐπει γ', εἰ φησεις νομιζεσθαι σν -- δὸς -- τουπον εἶν , ἐνω δέ γ' ἀντειπο- αν. aik, ιμι - ωνή. H. 142o. Primonion omissum in membri abent illud B. D. Briisse erit codex autem, Dore Canini liber Mut 1. νομιζεσθαι, παμ

η male. Supae lativus et pro comparativo reperituri Mych. μώ--στα - πλέον - μῶλον δευς νέους τι κώειν. Deleritis Bergio cora, ut postulat vere , et voliauit ulceriis Abest a noatris R. Ia mae vulgo , εἰκὸς δὲ μαλιστα -- γέροντας η - νέον τε κλάειν. Munescius pro μάλιστα edidit Euo erum A. C. quod etiam in vatieano et Ravennate et Bomiano et Dorv. est Serunt

라틴어 텍스트