Aristophanis Nvbes cvm scholiis

301쪽

καπειτ' ἐπαναβὰς ἐπὶ το φροντιστηριον,το τέγος κατάσκαπτ δε φιλεῖς τον δεσπότην, Ἀως αν αὐτοῖς ἐμβάλyς την οἰκιαν.

ἐμοὶ δε δαδ' ἐνεγκάτω τις ημμενην, κἀγώ τιν' αυτῶν τήμερον δουναι δίκην 495εμοὶ ποιήσω, κεἰ σφόδρ' εχ αλαζόνες.

σὰν ἔργον, ω δής, ἱέναι πολλὴν φλόγα.

Verbi τιννυμι. Caeteriam conficit rem conepta syllaba in nιπλάντων apud eschyluit Choeph. 359. Recte illa ratio, quam memoraVIt Fingschius, ad Verba γίνεσθαι- γινώσκειν adhiberi potuit, ut in quibus id apsas verboritin illorum radices pertineat. 1489. Ἀδολέσχαι usitata philosophoriit appellatio V. Buhia . a Xen Mem Socr. I. 2, 31.1490. De vocabulo σμινυη videndi Bilhnicenius ad Tim Lex. Plat. p. 233. et L, echius ad Phryn. p. 302. Deest ἔξελθε in Porsonimai L Bar. 43 127. obrae 3 5. Mut.2. e ciuibus obraei tantus mox lea habet, quod in Mut 2.

1491. Quartus Begius, obrae tertius, Porsorumari Bari 127. κἄπειτ' ἀναβάς. inua obraei καπειτά γ' ἀναβάς.1493. minescius hoc loco hunc Versitan collocarit, auctoritate membr. et C. Atque ita Vaticanus, Ravenna , Venetus et pleraque alii. In Branchii codice, quarto Begi Bar. 43. Mui c. et sex DObrae libris, hic versus, ut vulgo, ante versum 1492 collocatus est, indicato in tribus omina, transponendos esse. In Bar M. et quinto Dobraei legitur -τῶν missus est versus in B.

1495. τιν' αυτωνJ Ia Bar. 43. Mut 2 Dobraei 5. αυτούς. 1496. vulgo καν σφόδρ' εω et sic aliquot codd. Eo spectatωσ', quod est in Mnestii C. Ib et D mei sexto et Brianescii codice. Tun Leid. Bar. 43. obrae 6 et, ut videtur, ut b. σφόδρα ''maod ei recepit Munc sus Branescii codex κῆν σφόδρ' ωσ'ώ-ζόνες. A. c. quartiis Beous, Ravennaa, Venetus, Bomanus, aliique κεἰ σφοδρ εω αλαζόνες.

302쪽

ἀμοι, τίς μῶν πυροτολεῖ την οἰκίαν;

ἐκεῖνος, ωπε σάτιον εἰλήφατε.

1499. - noMud B. - ποῶ. m. ac inam alii libri. Praecedentia virba in i obraei primo Socrati tribuuntur ' - -- et sequentia in Veneto servi sunti H αλλο γ' ηLBL τι δ' ἄλλων' recte. m. Ita etiani m. Da. et reliquis ut videtur eodd. omnibus, atque edd. AId. I n. Bassi.Brubach et Brunesciana Omisatianis in edd. Fare. Q Mandri Baphel. Porti, melilini et reliqvia. 15ω διαλειπολογουμαιJ V. Suid in h. v. m.

1501. In labro Ravennate hic versu et mox verba aπόλεις, ἀπο-uις. Socrati tribuuntur. Sed recte Britnescius ea alteri cuipiam Socratis discapulo assignavit. Nam Socrates, philosophicis subtilitatibus occupatus, magna cum Davitate versu demum i 506. interrogat, quid in tegulis rimetur Strepsiades. 1503. Apud Suidam . μινυη. timn in US apud Poraonum deest γάρ, aeritatum illud apud mundam v ην. contra nam et Gn. omittunt Mil.15M. me emus in Bam ei Veneto servi eat. Irridet Suepsia- dea Socratem, qui eadem dixerat supra v. 226.

303쪽

ἐγὼ δὲ κακοδαίμων γε κατακαυθησομαι.

sum adscribit discipulo. Ven. ἔτερος φιλόσοφος. 1510. μαθόν θ'Jad Canin. μαθών, vitiose unde stellula praefixa la delet y' naala. B. μαθοντες τους θεους βριζετε. . toturn resum omittit. RΝ. Pa ima edd τί γὰρ μαθὼν βριζε τόν γ' ἐς τους θεους; Becentiores e Biseti einent alion μαθόνθ' a B quaselus Regius, Ors ora imari Bar. 43 127. obraei 3. 4. 5. Aman d. τί γα μαθόνθ' υβριζετον ἐς τους θεους; nisi quod aliqui eomana se. Ita etiam in Brian eicii codice, nisi quod μαθόντ' habet Bomanus, τί γα μαθόντ' υβρίζετόν γε του θεοις. M. c. τί γὰρ μαθοντ' υβριζετον γ', τους θεους, quae est etiam Dol rapi 2 et si S iptura, sed hi μαθόν, S. vat. τι γὰρ μαθόντες τους θεους υβρίζετον; Membri C. Ravennas . Bav. ut a. τί γὰρ μαθόντες τους θεους βριζετε, quod Brunctauis non impris halbat ipsa ex coniectura dedit, τι γὰρ μαθόντ' ες τους θεους υβρίζετον. Et sic Dobraei primus et margo ed. Caninii, nisi quod iς praebent. Venetus, τί γὰρ μαθόντες εἰς

τους θεους βρίζετε. Periurbal Ionem Iiuius versus omnem ex eo DTtam esse, quod scribas fugerat genuina soriti Oβριζένην, pulem Perspexit litisimus ad ch. 733. quem victa otiani ad Med. 1041. 1334. not. s. XXI. Praeterea Brunc, ius xl γὰρ παθόντ' emendandum Censuit. Atque an Dolue supra acriptum est παθόντες, in Baris 43. autem adnotaturii, ρ. τί γα παθόντες υβρίζετε εἰς τ0υς θεους-De ea formula dictum in praetitione item de Reas si sententia, qui Liuic versu alium, quem ex Photio et Suada petiit, Praemit

1511. manescius ex A. C. ἐσκοπεισθον edidit Maod habet etiam Destrae pri in iis Vulgo ἐσκοπεῖσθε et sic RaV. Ven Mut. b. c. Sed qriarius Regius, Harteianus, et, ut vadetur, Bam c. 127. tum Do-braei tertius D, Onειτε τὰς ὁρας. Edd. et plerique codd. τὴν ὁραν. Pluralem praesereti turn censebat Munclaus, sin arem in1Me3ua

304쪽

δωκε βάλλε παῖε, πολλῶν ουνεκα, μάλιστα δ' εἰδώς του θεοὐς ς δίκουν.

ηγεῖσθ' ἔξω κεχιρευται γὰρ μετρίως τό γε τημερον μιν.

ad Aesi. 738. Remmobraeus, qui ex eo, quod in scholus e τας κινησει ei: την περιφορὰν invenitur , etiam τὰς δους V. 172. Vel την δο lectum esse coniecit. At haec sumpta sunt ex V. 172. ζητουντος αυτου της σεληνης τὰς δοὐ καὶ τὰς περιφοράς. idem Dolaraeo, ut scholiastae , την ἔδραν Visum est aκωφατον continere: ad quem finem asser Thesin. 40 133 . Id vix isto quidem exemplo cuiquam persuadebitur. Nos quidem ἐσκοπεῖσθον τὰς ἔδρας servandum putarimus. Nam Veri simile est, eos qui in praecedente vers 1 υβριζετε το βριζέτην scripsemini, hic quoque realitvisae pluralem Sed dubitari potest an praestet ἐσκοπειτην. 1512. Venetiis huic versu praefigit isμης. In ed. Berim ex Ravennate: ερμ. διωκε ex Veneto aut έρμης παῖε βάλλε. Et hoc ordine παῖε βάλλε etiam ut a. et a correctore Dolaraei secundus.1613. Si quidquam est in hac fabula, quo nocere Socrati Aristophanes et Vere inridiana conflare potuerit, est achio Versus. Nam etsi supra plura et graviora de contempla deorum, qui in civitate colerentur, dicta alant, tamen illa omnia, ut solitum erat in comoedia, pro locis quibus risus captaretur haberi poterant habebanturque hoc vero, in ipso fine sabulae dictum, aperteque ita coni- Paratum, ut quiun pietatem poetae ostendere debeat, serio proserii censeatur, non potest non quasi aculeum quentilaui in altimis p ctatorum relinquere, iure puniri, si patrios deos utili faciant, satentium. Notiun est autem, quam facile eiusmodi criminationem areipere Athenienses, quamque smere, ut postea in ipso est Socratefactum, unire consueVerint.1514. SS. et edd. τόγε τημερον πῖν. Sed Moeris p. 364. μερον εἶναι, Ἀττικῶς. DNεφέλαις κεχόρευται γὰρ μετριως τόν μερον εἶναι. De qua formula ibi Pieraoniis et oenius ad Gregor. Cor. p. 73. se l. Vide ad Viger. p. 888.

305쪽

'με θεσις του δράματος ἄρχεται ἐκ συστηματικῆς περιόδου, κά εξῆς ἐκ προςωπων αμοιβαίων οἷ δὲ στίχοι εἰσὶν ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκατάληκτοι σνθη. ἀν προτιθεται ἐν αρτν του δρεματος κῶλον ἰαμβικον μονόμετρον ἀκατάληκτον ἐν ἐκθέσει' κῶλον ἰαμβικὀν μονόμετρον ἀκατάληκτον καὶ μετὰ τον διακωσιοστὰν τριακοστον τρίτον ' ἔτερον κῶλον ἰαμβικον μονόμετρον βραχυκατάληκτον 'r) τελευταιος δὲ πάντων τούτων ούτος καταπαττόμενος γαρ παιπάλη γενησομαι.

ἐπὶ τάῖς ἀποθέσεσι των συστημάτων παράγραφος ἐπὶ δὲ φ

τέλει πάντων των στίχων κορωνίς.

1. ου ἰού μετλιαστικον ἐπιήῆημα. δια τὰ ἐγρηγορέναι καὶ ἀγρυπνεῖν δυςφορων ἀναβοῆ συμβαίνει γαρ τοῖς ἀγρυπνοsσι μάλιστα μεγάλας τὰς νύκτας νομίζειν. γρύπνει δὲ ὁ Στρεψιάδης η δυνάμενος πνώττειν π της των χρεῶν φροντίδος G δε προοίμιον σχετλιαστικὸν ἐκ του πράγματος. 2. Βασιλεs J Οὐκ ἀργῶς χρὴ τοw: νομιζειν τὸν ποιν τὴν εἰρηκεναι ἔχεται γαρ ἱστορίας τοι της τοις Αθηναίοις Πυθόχρηστον' ἐγένετο καπαμσαι μὲν τὰς βασιλείας προ-

' Sic vulgo. Aldina μέ Numerantur soli trimetri, omissis brevioribus versibus.' ' Legebatur ἐν εἰςθέσει, unde etaius haec Verba usque ad ακατάληκτον aliud scholion sae putabat sed sic omitteretur versiis 223. Ἐκθεσις autem non ultimus versus dicitur, sed posterior para homirn colloquiomini inde a V 223. Sic recte Aldina Intellio v. 236. dg τον διακοσιοστον εἰκοστόν.

306쪽

προθελύμνους ἔλκετο χαιτας υψόθ' ἐόντι a ).T χρῆμα των νυκτῶν μέγεθος, 4 ἔκταμα ἔθος δὲ τοῖς δετικοῖς ἐπαγωγ ῆ χρησθαι, οἷον, Ἀπος, σπάνιόν τι χρημα και γυνή, σπάνιόν τι χρῆμα καὶ ἐκ των αλλωνομοίως.

3. A πέρατον Μέγα, οὐ πέρας ου -- οἱ δὲ -

ραντον μετὰ του ν γράφοντες αμαρτάνουσι ζητεῖται δε πῶς τὰς νύκτα μεγάλας λιγει Θιονυσια οὐ γαρ οντος του δράματος, συνεστάλθαι τὰ νύκτα ανάγκη, δια τὰ τοιουτεκαιοφύκοπιατειν τα σιονύσια πλην εἰ μη οὐ Ῥεγάλαι καταφαίνονται διὰ τὸ φροντίζειν, περ πάσχειν συμβαινε τους ἀγρυπνοῶντας παρεπιγραφὴ δέ συγκεκαλυμμένος γὰρ ' καὶ κωθευδων, ποτίθεται ἐξανακαλυψάμενος καὶ ἔξω ν κεφαλὴν κοιήσας του περιβλήματος. . 'Aπλήρωτον, ἀτελειωτον. Glossae inesta ' ἐρατον, το μη ἔχον πέρας' ἀπέραντον δέ, το μηπεριανόμενον, καὶ το περ μὴ δύναιτ' ἄν τις ἐξελθεῖν. Schol. c. 5. οἱ δ' οἰκέται ἡ ἐγκουσινJOύτως Ἀπικοι διὰ τοὐκ. οἰκέτας δὲ νυν ου του θερήποντας μόνον λέγει, αλλὰ πάντας οὐ κατὰ την οἰκιαν καθωδουσιν δν πάντες,, τῶν ἄλλων ψω ἀμεριμνώντων , αυτο δε φροντίζω ς δια ἡτοκαὶ ὀ imo inιν ἐπήγαγεν, να μαλλον αυτοὐς - αὐση οντας ἔξω φροντίδος τῶν γὰρ βαθιως καθευδόντων ἴδιον τὸ ἐγκειν. 'Pιγκουσι. -ιδε Ἀττικόν ἐπεὶ καὶ ὐέγχουσι νει - δε ιγκουσι ἀπ τῶν 'Ιώνων λιρουσι λαβόντες, λινες ἀεὶ τα δασέα εἰς ψιλὰ τρέπουσι. Hari. 5. Ἀλλ' οὐκ αν προτοs Ἀλλ' υκ αν πρότερον. ἐν γὰρ

τῆ εἰρήνη φηῶν ἐξιπεμπον αυτοὐς ἐργασομένους, ώς - της περὶ τῆν γεηπονίαν ἀσχολίας μὴ ἀνέτω μηδε ούτω βαθέως

δυνασθαι καθεύδειν. ' Veth καὶ σέμεν liber Ravennas.

' vel ba εἰώθασι et quae sequuntur cum loco Homerico Iliad. 15. addit liber Ravennas. Abest ra ab ed. Princ.

307쪽

Λακεδαμονιοις ἐν Ἀργινωσσα ναυματοσειν μέλλοντες, προεῖπον τοῖς δουλοις, εἴ τι απτων συμπαρατάξεται τῆ ναυμαχίρ, τ ης εἰς τὰ λοι--ἀπολαυσειεν μη σάντων ων τῶν δούλων, Λακωαφονων ἐνίκησαν. καὶ ταυτα με τινες φάσκουσι τ δε ἀληθὲς ουτως ἔχει Ἀθηναίοις καὶ Λακεδα μονιοις πόλεμος ν. οὐκ ηθελον - Ἀθηναῖοι τους δούλους κολάζειν, εἴ τι πταίσαιεν, δεδιότες μη πρὸς Λακεδαιμονίους

αυτομολήσωσι το δὲ Ο τε ' ποτε μὲν μόνον χοόνον δαμα, ποτὲ δὲ καὶ χρόνον καὶ αἰτιαν, ως ἐστι μνταμα. 8 Ἀλλ' υ δ' ὁ χρηστὀ ουτοσί μω - ἐπαινωναυτὰν χρηστόν φησιν, αλλ' ἐν εἰρωνειε πῶς γα δύναται

θαυμάζειν, ον τι - μι μέμφεται;

10. ν πέντε σισύραις Στερεὰ περ σηματα παχέα, ταῖς νυν ' πιαλουμέναις ἐμφερῆ σύραις. ἔστι δε αυλα μικρὰ κε λήματα. 'Iστιον, πιυήγοντος - χειμῶνος αγχομένου δε το ἔαρος, γίνεται - ιονυσια - ε διὰ τὰ κωκαέτοὐς εἰκὼς καθευδειν, τοιούτρο σχηματι την κεφαλην περ βεβλημένους, καὶ πέντε πιβόλαια περιβεβλησθαι τὰν ἱμ. ο Σισέρη το παχ ἱμάτιον - αἰγείων δερμάτων. Gloa a

victor.

οι Κύπριοι λιγ Μι το περιείλημα της κεφαλm. η, ' τετυλωνμινος, ἐγκεκρυμμένος. Glossae M. 11. 'Aλλ εἰ δοκει, ἐγκαμεν Παρεπιγραφη ποιοσας ἀσχημον την ψιν, καὶ το σχῆμα το νεανιώκου μιμησάμενος, ῶςπερ ἐκεῖνος ἐκάθευδεν Ἀποστραφεις καὶ αὐτὰς πειρατα δηθεν καθεύδειν, ἐγκρώφας την κεφαλον τοῖς κεροεωλήμασιν. 12 Ἀλλ' ο δύναμαιJ Au ἀκ ἔπεισι ιιο ὐπνος -- οὐ δε καὶ την αιτίαν ἐπάγει το μη δύνασθαι καθεύδειν. Λείλαιος νυθλιος, κακοδαίμων.Λακνόμενος θ Ἐνοχλούμενος ' ) π τῶν τη ιπποτροφίας ἀναλωμάτων δοκεῖ γα δαπανηρον εἶναι Ἀπους τρεφειν οπερ καὶ τῆ Λααωνικὴ προςέζευκται κατάρρ. καὶ γαρ δη καὶ

' Legebatur vulgo ori 'πιτ ed princeps. ' Vulgo νυν abest, quod addit d. princeps. Hoc vocabulum habet etiam glosa Bra1ncks..

308쪽

τουτο οἷ Λακεδαιμόνιοι ἐν κοπάρας ἔθεσαν μέρει . - δε δακνῶ μεμως ἔλαβεν - του αὐτὸν κατακεκλεῖψαι εἴσω των στρωμάτων καὶ των περιβλημάτων η - δὲ χρεῶν νυν περισπαστεον δηλοῖ γαρ των ὀφλημάτων εἴρηκε δὲ - των -- ρεων. απάνην δέ, τουτέστι τὰ δεσμὰ του χόρτου, ναεξῆς καὶ ἀκολούθως τῆ φάτνη λέγειν δοκll. 14. v δὲ κόμην ἔχων Ἀκόμων γαρ οἷ περὶ ἱππικὴν

μη φθονηθ' μῖν κομῶσι, μηδ' ἀπεστλεγγισμένοις. 15. Ιακάζεταί τε καὶ ξυνωρικεύεται, - - ἐπὶ κέλη ος, νυν δε ἐπὶ ξφωριδος αρματος ὀχούμ.ος ανω καὶ κάτω βακχεύει. υνωρὶς δε, ο μη πλῆρες ἄρμα, ἀλλ' ἐκ

δυοῖν ἄκων συνεστώς ὁ νυν δίφρον καλ-μεν - δε ι πιπεύεσθαι, οὐχ αλῶς χρειαν περὶ ἱππικὴν ἔχειν, αλλα - ἐπ ένου -- οχεῖσθαι, καὶ οὐτως ἱππάζεσθαι, ν η νυν κέλη α - μιν. . Ἱππάζεται, ἐν Ἀπω πεῖται πυνωρικεύεται, ἐπὶ δίφρου φέρεται. Glossae.16. Oνειροπολεῖ 'aππους Καν τοις ὀνειροι Β

που περινοεῖ τουτέστιν, ουτω προπιτηκε τε ἀναπι, καὶ

Ουτω περὶ ππους ἐσπούδακεν, σε καὶ ο -δων τὰ ὀνει- ρατα περὶῖππωνορα το ὀνειροπολεῖν δὲ καὶ ὀνειρώττειν ταυτyδιενήνοχεν, ὁτι το μεν ὀνειροπολεῖν, ἐπ των ἐνυπνιον ορ-- των το δὲ ὀνειρωττειν, ἐπὶ των νυκτὀ αυτομάτως αφιέντων

γόνον οπερ τοῖς ἐρῶσιν ἐκτόπως συμβαίνει, δόξασι τοι παμδικοῖς συνεῶναι. - - ὀνείρασι φαντά ζεται. 17. Oρῶν-γουσαν την σελήνην εἰκάδαςJ Iτι μετὰ εἰκάδα καὶ ὁ μὴν Ε προςεγγίζει τη τριακάδι, καὶ τωνδαυείων οἱ τόκοι αὐξάνονται' η τι αἱ μυστικαὶ δαπάναιέπῆρχον οἱ Ἀττικοὶ δὲ τὰς εἰκάδας πληθυντικῶς λέγουσιν.

IIal et Suidas an δακνόμευος οἰκοδομά σε λάβοι, καὶ ἀπ- λά, τε λαος, καὶ α γυνά τοι μοιχον ἔχοι. Sio Ald. Vulgo περιειλημάτων. '' Legebatur, , hic et apud Suidam in rππάζεται. Reia1us

Verba o ovτως ἱππαζεσθαι delenda putabat, quae tie Suidas quidem habes. Austerus scribi volebat o νον πιλητίζειν καλούσιν.

O Legebatur μην και Μox μυστικαὶ δαπάνα quid essent,

non antelligere se vixit Resintdenius in adnotationibus a Titinianno editis p. 129. Vactatur scholiastea sumptus dicere, quo ad Eleusinia celebi anda Strepaiadem facere oporteret.

309쪽

υλλως. πιε η σελην ἐν μέραις εἰκοσαννια τελεῖται, ταδὲ κ των εἰκοσιεννέα ἐγγυς, ἐδίδοντο δε ἐπιτω τελει της σεμλήνης οἷ τόκοι, δια τουτο εἰκάδας εἶπεν. Η - εἰκάδας μηνόει δια μόνα τα εἴκοσιν, αλλὰ καὶ δια τα ἐφεξης τούτου γαρενεκα πληθυντικῶς δρηται.

18 υπτε παῖ λυχνον Ἀυτα πάντα παρεγκυκλήματά

ἐστι δε γαρ τον οἰκέτην τα προςταμεντα ποιησαι, μασθαι

τον λυχνον, καὶ δουναι - βιβλίον ἔπειτα καθορὰ ἐν αὐ-,κά οὐ- λέγει ' τους δανειστάς.20 Λογισωμαι Λογαριάσωμαι, λογαριάμ. Glossae. 21. Λωδεκα μνῶς Πασιφ δευτον, ἱπποτρόφον καὶ διαπορθήσαντα πην ουσίαν παρεις γαγε. αριέντως δὲ τούτου νυν μνημονεέες, ἐπεὶ καὶ αυῶς δι' ἱπποτροφίαν δοκεῖμ υχεῖν.22. ου δώδεκα μνας Τουτο παρεγκέκλημα ἐφιστη- σιν ως διαπορῶν ' του δανείου την αἰτίαν εἶτα ἀναμνησθείς,

θεν το ἐνεκα, ως ωνταί τινες αλλ' ἔστιν η τοι τη νενικῆπρὸς το μνας. 'Eνεκεν τίνος πράγματος. Glossa.TιJ ς τι, κατὰ τί; Glossa. 23. Τον κοππατιαν κοππαπίας ἶππους ἐκάλουν, ου ἐγκεχάρακται το σημεῖον ρο)' ς σαμφόρας, τους ἐγκεχαραγμένους - . το γαρ σκαὶ - Π χαρασσόμενον σαμα ἔλεγον ' ). αἱ δε χαράξεις αυται και μέχρι του νυν σώζονται ἐπὶ

Legebatur: καθοραν ἐν αυτρο, καὶ Ουτω λέγειν τους δανειστάς. N abest in Aldina Infinitivos mutavit Reigius Fortasse tamen scholiastes scripsit: ἔπειτα καθορῶν ἐν τουτω αυτόν, καὶ ουτωλέγειν του δανειστάς. ' Legebatur διαπορεῖν. Disputavere de hoc loco Scalager ad Eusebia chron. num. MDCXVII. et Satinasius in Exerc. Plin. p. 626. Vide inium praelati Erii. p. 9 et 17. Legebatur ἐγκεχάρακτο, mutatuni e Surda tumor πατιας. Deinde apud hunc pariter atque apud scholiasten erat o στοιχεῖον Σημεῖον emerulatio est Salmassi.

- Logebatur: ς σαμφόρας, ἐγκεχαραγμενους το . το γαρ καὶ το ν χαρασσόμενον σῶν ἔλεγον. Apud Suidam sic: ς σαμφόρας, τους ἐγκεχαραγμένον το, καὶ, χαρασσόμενον αλλοις σαν γαρ ἐκει-

νους ἔλεγον. Horum priora verba e cholio nostro emendanda sunt.

Reliqua suspicor ita corrigenda esse: o ra C καὶ τοπι χαρασσόμενα ἐν ἄλληλοις οἷ ωριεῖς σαμα ἔλεγον. σὸν γαρ ἐκεῖνο τη. Mnεγον.

310쪽

-ός. ἐκεῖνον ουν επισκωψαι θελήσας, παρέτρεψε το εο εἰς τευ, καὶ παρεγραμμάτισε γελοίως ἐπεὶ παρὰ τοῖς Ἀθηναίοις ὁ νόμος φανερῶς ἐκωλυε τον αρχοντα κωμφδεῖν. 'Aμυνίαν δὲ αὐτον εἰκεν ἀντὶ του Ἀμεινίαν. 32. υπα γε ο ῖππον ἐξαλίσας Καὶ τολο νειο πολούμενος ο νεανισκος λέγει. 'Eξαλίσας δέ, ἐκκυλισθῆναι ποιήσας καὶ τον τόπον, ἐν ψ ιβέντες ἐαυτους λιπποι οὐτοποιουσιν, ἀλινδηθραν ἐκάλουν ως που καὶ ἐν τοῖς απράχοις v. 904. ὁ ωτος ποινής, ἀλινδηθρας, τὰ ἐγκυλισματα ).33. 'Aλλ ω μέλ' Κατὰ ἀποκοπν του , Ἀττικῶς. υτωβν τοις παλαιοῖς - αντιγράφων ' ευρηται γραφόμενον.

34. V τε καὶ δίκας ἀφληκα Ἐγουν καὶ δικα προς--ληκα. Η, ως καὶ δίκας προςώφληκα ἐπιτάσει δε χρῆται ταυτηὶ, ὁτι ποῖ τ ζημιωθηναι εἰς χ' ἱπποτροφίαν, καὶ εἰς δίκας ἐπεπτώκειν. Ἐπιτεινε γουν - κακόν, τι πρὰς φζημιουσθαι με ἔτι καὶ δίκας ὀφείλω καὶ γαρ οὐ του δανείου χάριν, ἀλλὰ του τόκου ἐνεχυοάσεσθαι ' ἀπειώ,ουσιν. Xατεροι τόκου, Ἀντὶ του καὶ αMοι Ἀττικῶς εἶπε. λείπει ἡ πέρ καὶ τεροι υπὲρ τόκου ἐνέχυρα παρ' ἐμου - ψεσθαι φασιν Ῥῆλλ- 4, δε την ρ λησιν δείκνυσι την καπαώτου, Ῥυς φησι τόκου χάριν ἐνεχυριάσειν αὐτὸν πειλεῖν. ἐν μέτορ- ἐξ ἐμου λαβεῖν. Glossa. 35. τε δν, ω πάτερ -- ουκέτι ὀνειροπολουμενος, ἀλλ' ἐγερθεὶς λεγει. ἐωρακῶς - πατέρα ὀδυρόμενον. D seo

συνεχως συμβαινε δὲ τοῖς ἀγρυπνοῶσι τοὐτο πάσχειν, ἐδεκἀκεῖσε ἐίπτειν ἐαυτους καὶ μεταβάλλειν. 'egebatur ἀλινδηθρας τε καὶ ἐγκυλισματα. V Vulgo αυτογράφων. Aldina αντιγράφων.

Aldina ἐνεχυράσασθαι, ut eadem in contextu Aristophanis. - Μαλλον , eo scilicet, quod illa addit, alios pignorum capiendorum caussa advenire. Nisi scribendum: κά ἔτεροι υπὲρ τόκου χορα παρ' ἐμοὶ ψεσθαι φασι ἄλλον ' ἄχλησιν δεικνυσι

fp aec verrui male Iegebantur infra ad V. 37 post illa, oυς αγνώμονας τῶν χρεωστῶν.