Aristophanis Nvbes cvm scholiis

61쪽

ται. ἐκλυθείσης δε της διατριβῆς, οι τε μαθηταὶ κυκλ κα - μενοι πιναροὶ συνορῶνται, καὶ αυτὰς ὁ Σωκράτης ἐπὶ κρεμάθ. αἰωρουμενος, καὶ ποσκοπῶν τα μετέωρα θεωρεῖται. μετὰ ταλα τελει ' παραλαβών τον πρεσβυτην, καὶ τους νομιζομένου παρ αυτ θεους, ιρα, προςέτι δε καὶ ' Αἰθέρα καὶ Νεφέλας κατακαλεῖται λ) πρὼς δε την ευχὴν εἰςέρχονται φιλαι ἐν σχήματι χοροs καὶ φυσιολογήσαντος ου ἀπιθάνως ἡ Σωκράτους, ἀποκαταστασαι προς του θεατὰς περὶ in

πλειόνων διαλέγονται. μετὰ δὲ ἡτα ὁ μεν πρεσβυτης διδασκόμενος ἐν φ φανερ τινὰ των μαθημάτων η γελωτοποιεῖ καὶ ἐπειδὴ διὰ την αμαθων ἐκ β το φροντιστηριου ἐκβάλλεται, αγων ' πρὰς ' βίαν τον υἱον συνίστησι τ Σωκράτει τούτου δὲ ἐξαγαγόντος λη -τφλ' ἐν φθεάτο τὰν ')αδικον καὶ τον δίκαιον λόγον, διαγωνισθεὶς ' ὁ αδικος προς το δίκαιον λόγον, καὶ παραλαβών λ αυτὰν ' ὁ ἄδικος λόγος, ἐκδιδάσκει δ). κομισάμενος δὲ αυτὸν ὁ πατὴρ ἐκπεπονη-μινον, ἐπηρεάζει τοῖς χρήσταις, καὶ ἁ κατωρθωκότος ' , mὐωχεῖ παραλαβων γενομένης δε περὶ την εὐωχίαν αντιλογίας, πληγὰς λαβών π του παιδός, βοὴν ῖστησι, καὶ προ ατ λαλουμενος β υπὸ το παιδός, ὁτι δίκαιον του πατέρας πὀ

17. Aldina ἐξάγοντος.

llo. καὶ διαγωνισθεὶςVen Veiba διαγωνισθεὶς ό ἄδικος πρός τον

δίκαιον λόγον καὶ omissa in a. 21. Sic Brinnesciua, consentientibus, ut videlia' ven. a. Legebatur περιλαβών.22. αυτον omittit a.

23. διδάσκει Ven. 24. Ita Brinnescius Viago atque etiam in AHina et a κατωρθωκότα. Ven. κατωρθωκως.

62쪽

των υἱων ἀντιτυπτεσθαι , περῶσῶν δια την αρὰ τον υἱὸν συγκροHσιπη' ο γέρων, κατασκάπτει καὶ ἐμπίμποννι η τοφροντιστήριο ν τῶν Σωκρατιστ- φὶ το δε δραμα των δυνατως ' πεισοιημένων. IV. Πατὴρ τον υἷδν σωματίζειν προτρεπεται

καὶ της περὶ φαυτον φορολογιος διατρέοίκανο, λόγων' ἀπόνοια πρὸς τουναντίον. χορῖνυε εφελῶν ως ἐπωφελὴς ' λέγων, καὶ την ασiβειαν Σωκράτον διαιωπιαλλα θ' υπ ανδρὸς . . κατηγορίοι πικραι καὶ των μαθητῶν εἷς ) κατρσλοίας ἐκτοπως. εἶτ' ἐμπυρισμὸς της σχολει οὐ Σωκράτους.

Tu δε δραμα τοὐτο της λης ποιήσεως κάλλιστον εἶναι

A πρωται Νεφέλαι ἐδιδάχθησαν ἐν στει, ἐπὶ ἄρχοντος 'Iσάρχου, τε Κρατῖνος μεν ἐνίκα Πυτων, Ἀμειψίας δε αν-νφ. διόπερ Ἀρισηοφάνης διαἐριφεὶς παραλόγως, ωήθη δεῖν ἀναδιδάξας τὰς δευτέρας καταμέμφεσθαι τὸ θέατρον ἀτυχων δε ολ μαλλον καὶ ἐν τοῖς ἔπειτα ουκέτι την διασκευὴν εἰ γαγεν α δὲ δεύτεραι εφέλαι ἐπὶ Ἀμεινίου ἄρχοντος λ).Msτ δὲ ταὐτό ἐστι φ προτέρφ. διεσκεύασται δε ἐπὶ μέρους,

26. Siciminckius, quod ram usteriis emendaverat. .egebatur συγκρισιν, quod est etiam in a. 27. ἐμπιπρα .28. Σωκρατικω Ven. 29. δυνατῶν λIV. 1. Scribendum videtur λόγων τ 2. Legebatur lxωφελῆ. Participia ad ristophanem spectant. Post ανδρο excidit ἔτι, aut simile quid, nisi ωπο ανθρώπου scripsit. 3. Legebatiir εἰς. V. 1. Sic recte Aldina Spectavit scholiastes istium versum 518. Vulgo φασι. I. 1 vomit id sae visum est etito Misc. I. 6. cum eoaue Clintono in Fast. Au P. 1.

63쪽

νυτος καὶ - τος Σωκράτει - Σωφρονι - βα- ναντες, καὶ αὐτὸν η δων--- βλάψαι, ἀπόγον κανόν 'Aerenοφάνει δεδωκασιν, - δραμα κατ' -- συσσωπα. καὶ δ πεισθεὶς γέροντά τινα Στρεψιάδην καλούμενον λά- σατο - χρεῶν πιεζόμενον α δη ἀνηλώκει περὶ την οὐ παι δὀς Φειδιππίδου αποτροφίαν. οὐ- δὲ τούτων ἐνντων, μὴ - ὁ Στρεψιάδης τι κοή ι περ τὰ χρέα, βουλεύεται προς- αγαγεῖν φ Σωκράτει τονἈ--s παῖδα, να παρ' αὐτουτὰν ἁ δικον μάθν λογον ), καὶ ἀτω οὐ δανειστὰς ἀποκρούσηται Φειδιαπιδης μεν ουν, πολλὰ δεηθστος οὐ πατρός,

65쪽

υριστοφάνει δεδωκασιν, - δραμα κατ' -- συστωνται. καὶ ς πεισθεὶς γέροντά τινα Στρεψιάδην κοα μενον-λά- σαπο - χρεῶν πιεζόμενον α δὴ ἀνηλώκει περὶ την του καμδὰς Φειδιππίδου ἄποτροφιαν. λω δὲ τούτω ἐ--κν, μὴ ἔχων ὁ Στρεψιαδη τι ποιησa περ τα χρόα, βουλεύεται προς- αγαγεῖν φ Σωκράπει τονἈ--s παιδα, να παρ' αὐτουτὰν ἄδικον μάθε λόγον ), καὶ Οὐ- Οὐ δανειστὰς ἀποκρ --αι Φειδαπιδης μεν ουν, πολλα δεηο-ος οὐ πατρός,

66쪽

XLUI PRAEFATIO. εστι ταυτον δερων ἀτέλειαν χειν καὶ λειτουρνων, ἀu' ουτοι το των λειτουργιῶν ονομα ἐπὶ το τῶν ιεοῶν μεταφέρον--τες - παταν ζητουσι, Λεπτίνην μῖν αυτον θω παραπήσομαι μάρτυρα γράφων γαρ ἀπην τον νομον, -τίνης εH. φησιν ὁπως ἄν οἱ πλουσιωτατοι λειτουργωσιν, ἀτελῆ μηδένα ἱνα πλην τῶν αφ' 'Αρμοδίου αἱ Ἀριστογείτονος. καιτοι εἰ ἐν ἱερων ἀτέλειαν ἔχειν ταυτὰ καὶ λειτοουργιῶν τι

τουτο μαθωνπροςέγραφεν; main te Isimal minu est a viris doctis, insolentiore Postium Verboriun sic Irasse morem Pr τί μαθων τουτο προωγραφεν. Pertum est autem, II se ineri id cassis esse factum nam τουτο Voce erigendum esse et res sa docet, et monstrant quae mox inci P. URI. γραψας οπως ἄν οι πλουσιωτατοι λειτουργωσι, μη- εἶναι ἀτελῆ, προ γραφε πλῆντων ἀφυ-μοδίου καὶ Αριστογείτονος. Nec plus Proficiat quis hoc Aristophanis versi Inach. 82s. τι μαθων φαένεις ἄνευ θρυαλλιδος; in quo Vel promerea, M scribenduin est, ista illud τι non

ita usumatur in Atticis, ut sequatur integra sentenua, sed SeParate, nunc ιη solurn, nunc,ιῆ δ', εντι τι δ', vel τι γαρ ov. Quod Vero IIIIunum est, non cit u μαθων, ut id sit de industria, nec patet, quomodo ea in hoc Vmmo is esse Possu. an quod comparat Butiniannus Herodoti III. IIs. ἱνα εχουσα γνωμην, quo modo etiam esurio Iuti

sunt, ut Aristophanes ut . . Is s. . αἱτοι τίνα γνωμην πων φέροις τα θερμὰ λο-ρά; id ii iidem Gginitantum est. Sinulis error Schaeseri est, suconfert τί δρῶν ud Xenophontem Conviv. 4, M. Sic enim XenoPhon: ηρωτων αυτόν, τί ὀρων ἐν τη γελωτοποιῖα μέγα ἐπ'Ἀοτῆ φρονοίη, i. e. Pra spectam in risu captana ea arte moriaretur. Omnino, μαθων non potest aliud mudquam significare, quam pia edoctus Et sic est apud Platonem Lach. p. 82. . ubi quaeritur amorimine alio atque usus in us rebus su quae disci possint: λέγω δὲ ταττα

περναοτο εις τάδε ἀποβλέφας, ἔτι ψαι θω τουτο, υτ η' ι ἀν λεληθέναι Λακεδαιμονίους, οἷς ουδὲν ἄλλο μέλει ἐν β βίω τοττο ζητειν καὶ ἐπιτηδεύειν, ο τι-ἀνμαθοντες ηαι ἐπιτηδευσαντες πλεονεκτοῖεν τῶν ἄλλων περιτον πόλεμον. Et in Pinomicis p. s a. B. ο δὲ μέγιστον,

67쪽

ευρειν τε καὶ πῶν τι ποτε μαθων θνητος ἄνθρωπος σοφὰς ἄν - τούτο υτ ελομεν ουτ ευρομεν. Ab hoc genere recte inscrevi Boemaius hi τί μαθών, Mod, cur, quia mu88 significare creditur. Hoc titur quo tandem nodo lici putabimus p tu similiter, ut illud auertini, videdoctuου, . . qua arte Instructus potatur quis forsitan ad eun laieni illo cola quod memoram exemPlo, Praeseruins adiunMntur reliqua: τί γαρ μαθων ανθρωπε, προς τῶν δα μονων,

βούλει παρασιτεῖν ῆ τί τῶν ἐν β βιφ

ρονηκας εἶπον ἄξιον γαρ εἰδέναι' τινος μαθητης γεγονας; αῖρεσιν τινα

λλοῖς απὰ τίνων δογμάτων ὀρμωμενος

τολμας παρασιτεῖν;

λομαι. At haec explicasio, ut his in locis videri Possu ferenda esse, In caeteris exemplis non potest admus Sed ne in hi qmdem, S quIs accuratius consideret, tueri eam licebit ain Aristo anes, quoniam praecessu τεχνην τιν μαθες, dicere

debuisset, M. μαθών; vel etἱ δ' ἄλλο μαθών; sive ba

deretur accedit, quod quum non cuiusvis hominis esse Ostenda metem exercere parasiticam, Ita IncIpere illam orationis suae

Pari em debet, ut universe quaerat D cpia tibi est, homo, cpuod urs parasuum agere Quod si illud iud edoctus non potest adhiberi ad explicandunt' μαθών, ubi non quid vere quis didicerit, sed unplicue cur agri aliquid dicendum est: non main caeterae interpretationes forinulae Isti possunt au-eο nodari, gare audua, cognita, ni uecta quo argumento pud sepistus qua ratiocinatione usus ne-

68쪽

I, PRAEFATIO.

dum ut siniscetur, quod I illo visum, cur tam stulte, tam temere, Vel quod Buinnamio de industria. Quae quum Ita sint, Vere sisPsisse nuia quiueni ridetur D meus, acuti virilissimi , mistra in si ficationibus disse inclis labor

, ur, Ius ceruoribus exem s constiterit Graeciun esse s,,μανθάνω, ut certe est πάσχω. am, ut credamus, quod Volunt, retilumnus huiuscemodi exemplum: τι ἔμαθες με τουτο ποιησαι; Quod Momnia colligimus, Pro illo μα-

θων stant testes grauunatim et exemplorum satis mina copia; contra an forinulam autem Primo, quod non apparet quomodo explicanda in deinde quod nondum reperi mn est e emplum, In quo non ἱπαθων ssim potucati denique quod in hac sigruficationis amnitate, quae tanta est ut differentia indicari nequeat, libri quoque irver μαθων' παθ o fluctuant, quorum verboriun etiam Praeter hanc forinulam creberi ima Permutatio est. Ex quo consequi Videtur, recte iussicare eos, qvi, ut minckius, Elmsteius, Des meus, umce τι παθων probant. Ad Mammaticos autem quod inmet, eos veri simile est, quum illo Ipso librarioritin enore saeP τι μαθων Ρro τί παθων ptuni invenissent, illud quoque ut usitatum

adnotarisse.

Alteriim, demo in adnotatiorubus ducere clistuli, est de mercede Iussicum ad V. 8s2. De ea disserui mechinius in oecon MIen via. I. P. 25s monuitque confundi solita oδικαστικὰ ει το ἐκκλησιαστικόν : Idque repein Schoema nus in libro de comitiis p. sis. Et concionantibusue udem primo unum datum esse obolum ex Ipso Aristophane constat. Quod

si iussicum quoque mercedem amasse dicunt Mammatim, non videtur id continuo pro vero habendum esse, sed suspicari licet, hac quoque In re eos Iussim et conciom mercedem con

miscuisse. Quare probo, quod Boechiuiis Polluci, quem alias vehementer admiratur, non Putat fidem habendam, quum

is scripsi VIII. II a. και το διδόμενον ἐκαλεῖτο θεωρικόν, περ καὶ τὰ ἐκκλησιαστικὰ και το δικαστικόν ' περ καὶ τριώβολον καὶ λωβολον και ὀβολός. Idem Boecinus recte

hus aliquando datam sit scholiastes ad Ran. I I. quod eo Veri murus est, quia in cod. MV. ονυστερον δὲ ην τριω-

69쪽

PRAEFATIO. -

βολον, sed ηὐει και τριωβολον seriptum est. Nam assiecisse haec alius videtur interpres, eri orem uerius, sed dubitanter, corrigens. Sed quod sibi persuasu Boec ius mercedem illam Iussicum, quae a Pericle instituta est, initio constitisse uno obolo a Cleone auten Obmp. LXXXVIII ad tres obolos auctam esse, Id illis quidem qvibus utitur M'gumentisi quaquam emcnur. Sunt autem, s numeres, quattuor Primo variasse mercedem iudicum auctore ipso Aristotele apud scholiastam ad Vesp. g82. Is ita scribit: τον φόρον λέγει, ἀφ' ων ἐδίδοτο τ τριωβολον τουτο δὲ ἄλλοτε ἄλλως ἐδίδοτο,των δημαγωγῶν τα πλήθη κολακευοντων , ως φησιν ' πριστοτέλης ἐν Πολιτείαις. Aristophauies quidem eo loco de iudicum mercede loquitur: sed schinastam quis ausit non hic quoque quod in concione usitatum erat ad iudicia transtulisse Secundum a mentum In eo est positam, quod Cleo in Equitibus Aristophanis aperte patronum trioboli agat, curaturiunque se Prom uat, ut vicus olim Peloponnesiis Ius in Arcadia dicens Po-Pulus II me obolas accipiat Verba Cleonis haec sunt v. sT.

ἔστι γαρ ἐν τοῖς λογίοισιν ως τουτον δεῖ πο ἐν Αρκαδία πεντωβολον λι-σασθαι, ηνἀνἐχμειναν πάντως δ αυτον θρέφω 'γὼ και θεραπευσω, ἐξευρίσκων εο καὶ μιαρως ὀπόθεν το τριωβολον ξει. Ex his vero nulli aliud, nisi ad summini hoc conuci Potest,

Variasse mercedem iudicum quamquam admodum debilis ra- est, si, si huc maiorem aliquando fore Per oracula Prae-d etiam fingit, minorem olim, quam diu erat, nsisse credendum sit. Quod autem a Mu Cleo, se per fas et nenis PrOVISurim , ut suppetat unde detur triobolim, non maD illuc trahi potest:-m Perinde est, ac I polliceretur numquam desulumini esse d, quo uesce Muderet populus. Quin ne Veri quidem simile mi, a Cleone aliquod mercedis illius incrementum profectum esse mentionem enita faceret huius beneficii paullo ante, ubi merita sua in populum prae seat. Sequitur tertium argum' tum s ad haec adiiciatur testimonium scholiastae ad muti V aas. Pro cereto habendum esse, non alium quam Cisonem fuisse, quo auctore pro uno obola tres coepti essent dari iudacibus nam obser ationem illam, vortuno loco Posuam, ad iudicum naercedem spectare. Hic quidem scholiastes sic

70쪽

LII PRAEFATIO. scribu τουτους ουν του ἐκκλησιαστὰς ἐποίησαν φανερόντι i. e. certum Piad V. Reum glossarium ad Theophil Instulitiones) λαμβάνειν απὰ τῶν της πόλεως προςόδων οἰ δημαγωγοι πείσαντες την πόλιν' δτερον δι- Κλεων ἐποίησεν αυτ τριωβολον. Quum Aristophanes illo loco non dei I sicloriam, sed de concionis mercede loquatur, eamdent uescholiastes quoque dicat, lane pro a ui et me iusta, ac Potius sine ulla caussa sun ptum est, non Ut loco positam esse illam adnotationem, et reserendam esse ad Iudicum me cedem. Immo concionanti uni ercedem quum cerium Su, Hasse, non solum Mul est, quare eum, im id sitis quoque

verbis confirmat, non de illa mercede loqui contendamus, sed confitendum potius erit, maximam si tuaidinem, quae inter hoc scholion est et illud quod ad Uesparum V. 682 scriptum supra posui Is indicio esse, illud quoque, uti incebamus, de concIonis mercede esse Interpretandum. Reliquum liniures quartum argumentum. At ue etsi quae Spantientius ad minum locum disputavit non probat Bo kbius, tamen In eo illum sequitur, quod Strepsiaden de unius oboli mercede loqvi putat unde computas ad Phidippidis pueritiam amus illo tempore unum bolum datum esse iudicibus censet usque ad

Olmp. LXXXVIn quo tempore ires invexerit Cleo. Apparet

Id eum serio dicere.. os, quum suPerioribus argumentis nillil essectum videatur, huic qiudquam tribuamus p Immo ne . si fuisset quidem illo tempore merces iussicum unus bolus, tam sollicite cavisse poetam credimus ne Sceret, quod curiosus aliqvis spectator ut temporibus non Conmum Posset

reprehendere. Quid Hodie si quis filio diceret, demerstengroschen, de ich als richter elanahm den haufeich dirisin wMelchen, numquis Inde colvigeret, unum Mossum sitisse, quem iste accepisset Accedit, quod, I veina Premere Volumus, non ita Strepsiades, , πρῶτον ἔλαβονοβολον λιαστικόν , sed , τρῶτον βολον ἔλαβον ήλιαστικόν, quae non nihil diversa sunt. Itaque his quis alia

ammenia asserat, iudicum merceden semper fuisse triobolum credemus.