Platonis Dialogi secundum Thrasylli tetralogias dispositi ex recognitione Caroli Friderici Hermanni

191쪽

μ καὶ τ των ολων διατάξει αντοφομεθα τα θεια ἐναργῶς. VI. Ἐτι δε τις καὶ κεφαλαίω δυναιτ αν κατιδειν την προσηκουσαν τάξιν των διαλόγων η κατα Πλάτωνα διδασκαλία τω τα Πλάτωνος αἱρουμένω αναγκαίου γαρ ὁντος θεατας γενέσθαι καὶ της εαυτου ψυχῆς καὶ των θείων καὶ των θεῶναυτῶν καὶ του καλλίστου νου τυχεῖν, δεῖ πρῶτον με εκκαθῆραι τὰς ψευδεις δόξας των υποληψεων--δε γαρ ι ατροὶ νενομίκασι, πρότερον της προσφερομένης τροφῆς ἀπολαυσα τοσῶμα δυνασθαι, ει μη τω ποδίζοντα ἐν τουτω τις ἐκβάλλει. μετα δε το ἐκκαθαρα ἐπεγείρειν καὶ προκαλεῖσθαι δει τὰς φυσικας ἐννοίας , καὶ ταυτας ἐκκαθαίρειν και ευκρινεις απο- φαίνεινῶς αρχάς ἐπὶ τουτοις ως προκατεσκευασμένης τῆς ψυχῆς δει αυτ τ οικεια ἐμποιεῖν δόγματα, καθ' α τελειουται, ταυταδε ἐστι φυσικα καὶ θεολογικα καὶ τα θικα καὶ πολιτικά λα

δε τα δόγματα μένη ἐν τῆ ψυχὴ ναπόδραστα, δεησε δεθῆναι τω τῆς αἰτίας λογισμου, να τις βεβαίως πιπαι τοὐπροκειμένου σκοπου. τὰ τούτοις δεῖ πεπορ-- τλωτ αλπιγιστον, λα μη - τινος σοφιστω παρενεχ ιπις τρέφωμεν ἐσἀ τὸ χείρω πλέαυ- 4ιν. Dαουν ἐκβάλλοψε, τὰς ψευδεῖς ωως, λησε ἐντυγχάνει Πλάτωνος τοῖς του πειραστιψῶ χα- ραπιφει διαλόγοις, ἔχουσι - ἐλεγκτικον καὶ τὸ λεγομενον πια αρτιαμ λαχέ τι τας φυσικας ἐννοίας εἰς ως προκα σαιτο, τοὰ - μαιευτικου χαρακτηρος διαλόγοις δεησει ἐντυγχάνειν τουτο γάρ ἐστιν αυτοῖς ῖδιολάνα δέ τις - οἰκ- ω ματα παραλάβη, τοῖς το ὁ νη--ο, ρ- - διαλόγοις ει σε ἐντυγχάνειν τομωγα εο ναυτῶν χιον, ἀγε ἐντού-

192쪽

τοις ἐστὶ μὲν τα φυσικα δογηματα ἐστὶ δὲ καὶ τα μικοι πιῶ ταπολιτικα καὶ οἰκονομικά - - μὸν ἐπὶ θεωρίαν ἀ τον -

οἷς ἔστιν ἐκμα,εῖν σπως τε δει &αχινάων σοφιστῶν καὶ ὐπως πι τοῖς κανοντινα τρόπον προσφέρεσθαι κακοτρο σι περὶ τους

193쪽

I. Tῶν κυριωτάτων Πλάτωνος δογμάτων τοιαύτη ἄν διδασκαλία γένοιτο φιλοσοφία ἐστιν ρεξις σοφίας, -- ς καὶ περιαγωγη φυχῆς ἀπο σώματος, ἐπὶ τα νοητα μῶν ρεπομένων καὶ τα κατ' αληθειαν ὁντα σοφία δέ ἐστι ἐπιστημηθὲιων καὶ ἀνθρωπίνων ποομάτων Φιλόσοτος δέ ἐστινὰ παo ωνυμως νομασμινο απο της φιλοσοφίας, ως ο μουσικος αποτης μουσικῆς πεφυκέναι ὁ τουτον χρη πρῶτον μὲν προς ταμαθηματα, σα δύναται προσοικειου καὶ προσάγειν αυτον

γνώσει της νοητῆς ουσίας καὶ μη πλανωμένης τε καὶ ρευστῆς, ἔπειτα δὲ προς την ἀληθειαν ἔχειν ἐραπικῶς σιρ ι μηδαμῆ προς- δέχεσθαι- ψευδος, ἐπὶ τούτοις δὲ και φυσει πως σώφρονα εLναι καὶ κατα το παμπιαων της φυχῆς φυσικῶς κατεσταλμένον. ο γαρ ἐφιέμενος, μάτων περὶ τα οντα και ἐσἀ ταυτα

194쪽

της προς το θεῖον ομοιώσεως οθεν καὶ προηγουμενον καὶ τ μιον αν εἴη το τοιουτο καὶ ευκταιότατον καὶ οἰκειοτατον ακωλυτόν τε καὶ ἐφ' μιν κείμενον καὶ του προκειμένου τέλους ημῖν αιτιον η μέντοι πρῆξις καὶ το πρακτικον δια του σώματος περαινόμενα κωλυθροα τε δύναται καὶ πράττοιτο αν απαι-τουντων των πραγμάτων, α - τον θεωρητικον βίον ορῆται,

μελετησαι εἰς ανθροωτων θη. ηξε γαρ ὁ σπουδαῖος ἐπὶ τακοινά, οπόταν η κακῶς διοικούμενα προς τινῶν αύτά περιστατικα με Οὐτως ηγούμενος το στρατηγεῖν, το δικάζειν το πρεσβευειν, ἄριστα δ' ἐν πράξει μω και - ἐν ταύτη προηγούμενατο περὶ νομοθεσίας καὶ πολιτείας κατάστασιν καὶ παιδείανωέων πρέπει δε ἐκ τῶν εἰρημένων τω φιλοσόφω μηδαμῶς φ θεω- ἀπολείπεσθοι, αλλ αεὶ ταύτην τρέφειν καὶ αυρειν, πρωτόμενον δὲ και ἐπὶ τον πρακτικον χωρεῖν ερον. III. di του φιλοσόφου σπουδη κατα τον Πλάτωνα ἐν

δεύτερον οἰκονομικόν , το δὲ λοιπον πολιτικόν του δε θεωρητικολτο μὲνπερὶ ταώκωτα και τα πρῶτα ἀτια και ὁσα θεω

195쪽

οντων κριτὴς μι- αν λθοιτο ο φιλοσοφος, ω - τα πραγματα κρίνεται, κριτης δε καὶ λόγος , δι - λαληθες κρίνεται, καὶ ὀργανον φYεν εIναι διττος ὁ ἐστὶν ο λόγος γαρ ἐστι παντελῶς ἄλφιτός τε καὶ ατρεκης, ο δὲ κατα την των πραγμάτων γνῶσιν ἀδιάφευστος, τούτων ὁ ο μεν προτερος θεῶ δυνατος, ανθρώπω δε αδυνατος ο δε δεύτερος καὶ αν-

δε περὶ τα αἰσθητα ων ο μεν περὶ τα νοητα ἐπιστημη τέ ἐστι καὶ ἐπιστημονικὸς λόγος , ὁ δε περι τα αἰσθανα δοξ στικός τε καὶ δόέα. θεν ο μεν ἐπιστημονικος τὸ βέβαιον ἔχει καὶ μόνι--μον, ατ περὶ των βεβαίων καὶ μονίμων πάρχων ο δε πιθα-νος καὶ δοξαστικος πολυ τ εικος δια τὸ μ περὶ τα μόνιμα εἶναι ἐπιστημης δε της περὶ τα νοητα καὶ δ ης της περὶ τααἰσθvτα αρχαὶ νοησίς τε καὶ αἴσθησις. η μεν - αἴσθησίς ἐστιπα θος ψυχης δια σωματος παγγελτικον προηγουμένως της πεπονθυίας δυνάμεως ' πόταν δε εν τῆ ψυχὴ δια των αἰσθητηρίων κατα την αἴσθησιν τύπος ἐγγένηται, περ εστὶν αἴσθη

196쪽

τις μνημην Σωκράτους ἐντυχων Πλατομα οἰηθῆ κα- τι- γοώπια Σωκράτει στά - ἐντυγχάνειν, ἐγαιτα τη- ωὐ Πλάτωνος αἴσθησιν, απο Σωκράτους λαβων συνθείη ἔχει περὶ Σωκράτους μνημη, ψευδης γίνεται δόξα ἐν δε γίνεταιχμνήμη καὶ η αἴσθησις, τομωκηρίνω ἐκμαγείω ο Πλατωνάπεικάζει ὀταν ὁ τα δοξασθέντα, αἰσθήσεως καὶ μνημης ἀναπλάσασα η φυ χη τι διανοία ποβλέπη εἰς ταυτα σπερ εἰς

ἐκεινα, αφ' ω εγένετο, ἀναζωγράφησιν το τοιουτ ο Πλάτωικαλεῖ ἐσθ' οτε δε καὶ φαντασίαν την δε διάνοιάν φησι τον

μντης της φυχῆς προς ἀτην διωλογον, λόγον δε το ἀπ εκει. νης ευμ δια του στόματος χωροῶν μετα φθόγγου νόησις δέ

ἐστι νου ἐνέργεια θεωρουντος α πρῶτα νοητά αυτ διττη ἔοικεν εἶναι η μεν πρ του ἐν τωδε τω σωματι γενέσθαι την χην, θεωρουσης αυτῆς τα νοητά, χε μετατο ἐμβιβασθῆναι εἰς τόδε το σῶμα τουτων δεχ μεν πρ του ἐν σωματι γενέσθαι την φυχην αὐτο τουτο νόησις ἐκαλειτο, γενομενης δ αυτῆς εντω σωματι η τότε λεγομεν νόησις νυν ἐλέχθη φυσικη εννοια, νόησίς τις υσα ἐναποκειμεν φυχῆ δταλον φῶμεν την νόησιν αρχην εἶναι του επιστημονικοὐ λόγου, ουχὶ την νυν λε-

197쪽

δοξαστικος λόγος οὐκ ἄνευ της αἰώθησεως του νοη ἡ φαυό---- του οντος νοητου του δ' αἰ-φω θροίσματος, τον νοητον κόσμον κρινε νοησις μετα λόγου , τουτέστιν -κἄνευ λογου, τον δε αἰσθWονὰ δοξαστικος λόγος ου ανευ αἰσθησεως. υσης δε θεωρίας καὶ πράξεως, ο ὀρθος λόγος ουχομοίως κρίνει τα τη θεωρία υποπίπτοντα καὶ τῶ πρακτά, αλλ' ἐν με τι θεωρία ἐπισκοπει το ληθες καὶ το τουτως ἔχον, ἐν δὲ τοι πρακτοις τι το οἰκεῖον καὶ τί το αλλοτριον καὶ τί το προπτομενον τω γαρ εχειν ἔννοιαν φυσικην καλου καὶ αγαθosτω λόγω χρώμενοι και αναφεροντες ἐπὶ τας φυσικας ἐννοίας ως ἐπι μέτρα τινα-ρισμένα, μομεν εἴτε ο-ος ἔχει τάδε τι- να, εἴτε καὶ σέρως. V. ης διαλεκτικης δὲ στοιχειωδεστατον γειται πρῶτον μὲν το τηλουσίαν ἐπιβλεπειν παντος τουουν, ἔπειτα περὶ των συμβεβηκότων ' ἐπασκοπει δε αυτὸ μεν ο ἔστιν εκαστον η ανωθεν διαιρετικῶς καὶ οριστικῶς η κάτωθεν ἀναλυτικῶς, τὶ δὲ

συμβεβηκότα καὶ --ποντα ταῖς ουσίαις η κ των περιεχομέ- συλλογιστικόν διαίρεσις μὲν τοίνυν ἐστὶν ἡ μὲν,-- εἰς εἴδη x j, χείλου εἰς μέρη λ Ῥάκα τέμαγμεν την φυχην , - - λογιῶν καὶ εἰς το παθητικόν, καὶ - παλιν το παθη τι -- ῶὲ - - θυροκὸν καὶ το ἐπι μητικον - δε φωνης θηεἰς σημήιοώμνα, - ταν, καὶ ταυτον ονομα εἰς αλείω πράγ-

φῶμεν - αγα--- ρ. - - ην, τα δέ πω σῶμα της δὲ ἐμα- ἡ δὲ οὐκειμένων εἰς συμβεβηκότα, - οταν φῶμεν τῶν ἀνθρωπων τοὐς - αγαθους εἶναι , τους δὲ καμους, τους

198쪽

I3 ΕΙΣΑΓΩΓΗ. 157 μέσους ἡ τοίνυν του γένους πρῶτον εἰς εἴδη τομ χρῆσθαι

δει περ του διαγινώσκειν αυτ ἔκαστον ἔστι κατα την -- σίαν τουτο δὲ ανευ ορ- ου αν γένοιτο, oρος ἐκ διαιρέσεως γενναπα τωτον τον τρόπον του μέλλοντος ορω πο-

πίπτειν πράγματος δεῖ το γένος λαβειν, λ του ανθρώπου τομον, ἔπειτα τουτο τέμνειν κατα τὰς προσεχεῖς διαφορας κατιόντας μέχρι των εἰδῶν, οἷον εἰς λογικον καὶ αλπον καὶ θνη- τον και ἀθάνατον, στε εἰ συντεθεῖεν αἱ προσεχεῖς διαφοραὶ

νομως, τ - ο πολυ πέλαγος του καλου, εἶτα Ουτω μοι - αες ἀμφεν λοιπον το αυτ τουτο καλόν - δὲ δεύτερον εἶδος τῆς αναλύσεως τοι-τόν τι ἐστιν υποτίθεσθαι δει το ζητούμενον και θεωρεῖν τινα ἐστὶ πρότερα -του, καὶ ταυτα ἀποδειμ

-ον καὶ ἄφθαρτον, αρχη κινησεως το αυτοκίνη - το αυτ κινητον δὲ φυχη, φθαρτος αρα καὶ πένητος καναθάνατος η υχη. rae v υποθέσεως νάλυσίς ἐστι τοιαύτη - ζητῶν τι oratioαι -το ἐκεῖνο, εἶτα τω υποτεθέντι σκοπεῖ τί ακολου- θει, και μετα τουτο εἰ λόγον δέοι αποδιδόναι της ποθέσεως, αλλην ποθέμενος πόθεσιν ζητει, εἰ το προτερον ποτεθεν πάλι ἐστιν ἀκόλουθον ἄλλη υποθέσει, και τουτο μέχρις ου αν

199쪽

το μὲν κατάφασις, το δὲ ὀιστόφαοις κατωφασις μὲ-- murum' Σωκράτης περιπατεῖ α φασι το τοιουτο Σωκράτης περιπατει της δε αποφάσεως καὶ καταφάσεως η μεν εστι καθ-ολ- η δε ἐπὶ μερους, ἐπὶ μέρους μεν καταφατικὴ η τοιαυτη τὶς ηδονη αγαθόν Ἀποφατικη δε τοιαυτη τὶς ηδονηχυ αγα- θόw καθόλου-καταφατικὴ μεν η τοιαύτη παν το αισχρον κακόπι αποφατικη δε η τοιαύτη ουδεν των αἰσχρῶν γαθόν. των δὲ προτάσεων αἱ μεν κατηγορικαί εἰσιν, αἱ δὲ υποθετικαι κατηγορικαὶ μελαί ἀπλαῖ οἷ- πῶν δίκαιον καλόν- ποθετι- καὶ δε σιν αἱ κολουθίαν δηλοῶσα η μάχην χρηται δὲ Πλάτων καὶ τη των συλλογισμῶν πραγματεία ἐλέγχων τε καὶ

κνυων δὲ δια τινος διδασκαλίας τὰ ἀληθη εστ δε ὁ συλλογισμὸς λόγος ἐν, τεθέντων τινῶν ἔτερον τι - κειμένων δι' ἀτων ων τεθέντω ἀναγκης συμβαίνει των δὲ συλλογι-

Mγύτων ' κατηγοριαοι- καὶ τὸ λημματα καὶ τα συμπε---οι ἡ - - υποθετικοὶ δὲ οἷ ὁποθετικῶν προτάσεων μικτοὶ δὲ οἱ τὰ δύο συνειληπότες χρη - ται διὰ μηρ τοι αποδεικτοιοῖς τοις ροπτικοῖς δι-- λόγοις, ωόξως πως τους σοφιστάς τε καὶ νέους, τοῖς

κατηγορειται, '--στ ιται του δὲ δευτέρου, ἐν Αο κοινος ορος ἀμφοτέρω ν κατηγορεῖται, ἡ δὲ τρίτου, ἔν φ ό κοι-ος

πολλακις ο Πλάτων καὶ κατὰ το δεύτερον καὶ το τρίτον καταμεν το πρῶτον ουτως ἐν Αλκιβιάδη τὰ δίκαια καλά, τα καλααγαθα, τα δίκαια ἄρα γαθά κατα δὲ τ δεύτερον - ἐν Παρμενι'i-τως ωμη εν μέρο ουτ ευ ἐστιν ουτε στρογ-

200쪽

γυλον, το μετέχον σχηματος η υ εστιν ' στρογγυλον, ο αραμη ἔχει μέρη, ουδε σχηματος μετέχει ' καταυλτο τρίτον ουτως ἐν τω αυτω βιβλίω το μετέχον σχηματος ποιόν ἐστι, το μετέχον σχηματος πεπεράτωται, τὶ αρα ποιον πεπεράτωται τους δευποθετικους ἐν πολλοῖς βψλίοις ευρησομεν ἐρωτωμένους παυτου, μάλιστα δ' ἐν τω Παρμενίδη τοιουτους ευροιμεν αὐλόγους ' ει μη χει μέρη το εν, υτ αρχην ουτε μέσον ἴτε τελευ- την χει ει μητε αρχην μητε μέσον μητε τελευτην χει, ουδὲ πέρας ἐχει ' ει μη χει πέρας, ουδε σχηματος μετέχει δε αρα μη ἔχει μέρη το εν ουὁ σχηματος μετέχει κατα δὲ τ δευτερονυποθετικον σχημα - οι πλεῖστοι τρίτον φασί, καθ ο ο κοινος δρος 'φ0τέροις τοις κροις πεται, υτως ἐραπα εἰ μη ἔχει μέρη τ εν, ἴτε ευθυ ἐστιν τε στρογγύλον εἰ μετέχει σχηματος, φευθύ ἐστιν η στρογγυλοπι εἰ αρα μη χει μέρη, υμετέχει σχηματος καὶ μην καὶ κατα το τρίτον σχημα, προ τινῶν δε δευτερον, καθ ο ο κοινος ορος αμφοτέρων ηγεῖται, ἐν τω Φαίδωνι άτως ἐρωτα δυνάμει ει λαβόντες την του ἴσου ἐπιστημη μη ἐπιλελησμεθα, ἐπιστάμεθα, εἰ δε ἐπιλελησμεθα, ἀναμιμνησκόμεθα κα των μικτῶν ὁ μέμνηται, των με ἐξακολουθίας κατασκευαστικῶν ουτως εἰ τ ολον ἐστὶ και πεπερασμένον, τουτο αρχην και μέσα και τελευτην ἐχον και σχη- ματος μετέχει το δε γουμενον το αρα ληγον τῶν ὁ ἐξακολουθίας νασκευαστικῶν Ουτω πως τας διαφοqας κατα του--το θεωρεῖσθαι. ταν ουν τις κριβῶς κατίδη ας της φυχης δυνάμεις και τα τῶν ανθρώπων διαφοράς, και τα εἴδη τῶν

νεται καὶ οποιος π τίνων λόγων κα οποίων πείθεσθαι δυνα- Ταμ υτος, ει προσλάβοι και τον καιρον της χρησεως τον προς-

ηκοντα, τέλεος εσταιέητωρ καὶ Ῥητορικη αὐτοὶδικαίως αν λέγοιτο ἐπιστημη του λέγειν και την τῶν σοφισμάτων δεμέθοδον ευροιμεν αν πο ου Πλάτωνος πογεγραμμένην εντω υθυδημω, εἰ ακριβῶς εντύχοιμεν ω βιβλίω, στε ἐλαυ-τῶ ποδεδεῖχθαι, τινα με παρα την φωνην στι σοφίσματα, τίνα δε παρὰ τα πράγματα, καὶ τα λυσεις αυτῶν. και μην τας δέκα κατηγορίας εν τε τω Παρμενίδη καὶ ἐν ἄλλοις υπέδειξε,,τον τυμολογικόν τε τόπον ολον ἐν τῶ Κοατύλω διεξέοχεται