Platonis Dialogi secundum Thrasylli tetralogias dispositi ex recognitione Caroli Friderici Hermanni

201쪽

καὶ διαιρετικῆς πραγματείας, ' πῶσαι δεικνυουσι μάλιστα την δύναμιν της ιαλεκτικης τα δε ἐν τω Κρατύλω τοιουτον ἔχει νουν ζητε γαρ, πότερον φυσει τα ονόματα εστιν η θεσει, αρέσκει δε αυτω θεσει παρχειν την ρθότητα τω ονομάτων, ου μην απλῶς ουδεῶς τυχεν, αλλ ωστε την θεσιν γενέσθαιακόλουθον τῆ του πραγματος φυσει μη γαρ αλλο την ρθότητα εἶναι τοί ονόματος η την συμφωνον τῆ φυσει του πράγματος θεσιν μητε γαρ την θέσιν των ὁποιάνποτε του ὀνόματος αυταρκη αν ιναι, και αποχρωσαν προς μοτητα, μητε τηνφυσιν και την πρώτην ἐκφώνησιν, ἀλλα το ἐξ ἀμφοῖν, στεεἶναι παντὸς, νόματος κατὰ το οἰκεῖον τη του πράγματος σώσει

νεῖ το ορθόν, οἷολειπον ει θείμεθα ἀνθρώπω νομα και γάρτοιο λεγειν κολουθία τίς ἐστι των πράξεων, στε Ου ὁ ὁπωσδηποτε λέγων ορθῶς αν λέγοι, αλλ ει τω λέroι, τὶ ταπράγματα πεφυκεπι ἐπειχε του λέγειν μέρος ἐστι νονομάζειν, ω και του λόγου μέρος το νομα, τ ορθῶς και η ορθῶς ὀνομάζειν - κατὰ θέσιν ποιανουν γένοι ἄν, ἀλλα κατὰ την

ὼν - ονοματοθέτης αριστος , ο σημαίνων δι' ονόματος την

διδασκομεν αλληλους τα πράγματα και διακρίνομεν αυτά, ωοτε εἶναι το νομα διδασκαλικόν τι και διακριτικὸν της εκάστου σίας οργανον, ως η κερκις του φάσματος περὶ τὸ διαλεκτικὸν δη και τουτο υπάρξει το τοις ὀνόμασιν ορθῶς χρησθαι

ώς γαρ κερκίοι χρησαιτ' ἀνέφαντικὸς νηρ, εἰδὼς αυτης τὸ

πρ0σηκον εργον, τέκτονος αυτην ημιουργησαντος, υτω καιο ιαλεκτικός, νοματοθλου θέντος ουνομα, χρησαιτ' ἀλαυ-τῶ κατα τροπον και προσφορως και γαρ του τέκτονος μεν τοποιησαι πηdαλιον, κυβερνητου δε το χρησασθαι καλῶς -τω γαρ τοι και αυτος ο νοματοθέτης καλῶς ἀν χρησαιτο φθίσει, εἰῶς διαλεκτικου παρόντος ποιοῖτο την θέσιν, την φυσιν τῶν ποκειμένων ἐπισταμένου.

VII. N μεν η διαλεκτικὸν ἐπι τοσοὐτολυπ0γεγράφθω, ἐξης ὁ περὶ του θεωρητικο λέγωμεν τουτου τοίνυν τὸ μεν. εἴπομεν εἶναι θεολογικόν, τὸ δε φυσικόν, τὸ δε μαθηματικόπι

202쪽

καὶ ὁτι του αεν θεολογικου τελο η περὶ τα πρῶτα αἴτι- καὶανωτάτω τε καὶ αρχικα γνῶσις του δε φυσικου μαθεῖν, τίς - ἐστὶν η του παντος φυσις καὶ οἷόν τι ζῶον ανθρωπος - τίνα χωραν εὐκόσμω ἔχων, και εἰ θεος προνοε των ὀλων νινε αλλοι θεοὶ τεταγμε ι π τουτω, καὶ τις Ἀνθρωπων προς τους θεους σχέσις του δε μαθηματικο τ ἐπεσκέφθαι τηλεπίπεδόν τε καὶ τριχη διεστηκυῖαν φυσιν, περί τε κινήσεως καὶ φορῆς ὀπως ἔχει προκείσθω δε η του μαθλὶαατικου θεωρία ἐπι κεφαλαίων αυτη τοίνυν καὶ προς ξυτητα --ίας παρει

- - ει πράξεως ενεκεν μετον γεωμετρίαν, αλλὰ προ --ενος αὐτῆ - έπὶ τ ον αεὶ ἀνιέναι καὶ - διατρίβειν περὶ γι-μενω καὶ ἀπολλυμενον και μην η στερεομετρια χρη -

έστηκεν, ουτως κο προς το ἐναρμόνιοπι καὶ ωσπερ αστρο νομία τον νουν προσέχοντες απο των ρωμένων επὶ την αορα-

203쪽

ἐκεῖνα α ἔστιν ἰδεῖν μονω τῶ της φυχης λ0γισμῶ εστ γαρητων μαθημάτων ἐπίσκεψις ς α προοίμιον τι προς την τωνοντων θεωρίαν εφιεμεναι γαρ του οντος λαμβάνεσθαι γεωμετρία τε καὶ ριρμητικη καὶ αἱ ταυταις πόμεναι νειρώττουσιμεν περὶ τ ον, παρ αυτο ἀδυνατουσιν ἰδεῖν, ἀγνοουσαι τάς τε αρχας καὶ τα κ των αρχῶν συγκείμενα ουδεν δὲ τον χρησιμώτατα ουσαι τυγχάνουσι κατα τα εἰρημενα. θεν ουδὲ επιστημα ταυτα τα μαθηματα φησεν ὁ Πλάτων η μέντοι διαλεκτικη μέθοδος απο των γεωμετρικῶν ποθέσεων ἐπὶ τα

πρῶτα και αρχικα και ἀνυποθετα ανιεναι πεφυκεν ' θεν την

μὲν διαλεκτικην ἐπιστημην προσεῖπε, τα δε μαθηματα ουτ δοξαν δια το ἐναργεστερα εἶναι τῶν αἰσθητῶν, τε ἐπιστημηνδια το αμυδρότερα εἶναι τῶν πρώτων νοφῶν αλλα δόξαν μεν τῶν σωμάτων φησίν, ἐπιστημην δὲ τῶν πρώτων διάνοιαν δε

τῶν μαθημάτων τίθεται δε τὶ καὶ πίστιν καὶ εἰκασίαν, τουτωνδε την με πίστιν τῶν αἰσθροῶν την δε εἰκασίαν τῶν εἰκόνων και εἰδώλων ἐπεὶ ὁ η διαλεκτικη ἰσχυρότατον τῶν μαθημάτων. τε καὶ περὶ τα θεῖα και βέβαια γινομένη, δια τουτο καιανωτέρω τῶν μαθημάτων τάττεται, σπερ θριγκός τις παρχουσα η φυλακη τῶν λ0ιπῶν , VIII. ετ δε αυτ επομένως περὶ τῶν ρχῶν τε καὶ τῶν θεολογικῶν λέγωμεν θεωρημάτων, ἄνωθεν απο τῶν πρω- των αρχόμενοι καὶ ἀπ αυτῶν κατιόντες και ἐπισκοπουντες τηντο κόσμου γένεσιν, τελευτῶντες δε εἰλανθρωπων γένεσιν καιφυσιν. και πρῶτόν γε περὶ λης λέγωμεν ταύτην τοίνυν εκμαγεῖόν τε καὶ πανδεχες καὶ τιθηνην καὶ μητέρα καὶ χώραν ονομάζει καὶ ποκείμενον ἀπτόν τε μετ' ἀναισθησίας καὶ νοθω λογισμῶ ληπτόν ἰδιότρο δε ἔχειν τοιαυτην, στε πῶσαν γένεσιν υποδέχεσθαι τιθηνης λόγον ἐπέχουσαν τω φέρειν αυτας καὶ ἀναδέχεσθαι μεν αυτην πάντα τα εἴδη αὐτην δε καθ αυτην ἄμορφόν τε υπάρχειν καὶ ἄποιον καὶ ἀνείδεον ἀναματτομένην ὁ τα τοιαυτα καὶ ἐκτυπουμένην καθάπερ ἐκμαγεῖον καὶ σχηματιζομένην υπὸ τούτων, μορδεν ἴδιον σχημα χουσαν μηδεποιότροα ου γαρ γένοιτ' ἄν τι εὐπαρεσκευασμένον προς ποικίλας ἐκτυπώσεις καὶ μορφάς, εἰ μη ἄποιον αυτο παρχοι ηαι ἀμέτοχον ἐκείνων τῶν εἰδῶν δ δε αυτ δεξασθαι ορῶμεν δεκα του τὰ λείμματα ἐξ ἐλαίου κατασκευάζοντα τα ευωδη

204쪽

ανωμοτάτω τούτω χρωμένους, καὶ τους τας μορφὰς δημιουρ- γειν βουλομένους ἐκ κηρο η πηλοῶ προλεαίνοντας ταυτα καὶ ως ἐνδέχεται σχημάτιστα παρέχοντας προσηκε δη καὶ τη παν- δεχειωλη, εἰ μέλλει κατωπῶν δέχεσθαιτα εἴδη, τω μηδεμίαναυ- των φύσιν χειν ἀποκεισθαι, αλ αποιόν τε εἶναι καὶ ανείδεον προς ποδοχην των εἰδῶπι τοιαυτη οὐσὶ τε σῶμα αν ιη τε ἀσώματον, δυναμε δε σῶμα, ως καὶ τον χαλκον ὐπακου

των ἰδεῶν καὶ την του πιαρος καὶ αἰτι- πάντων θεου. ἔστι

μένη ουσία καθόλου χαρ τακτο γειώμενον κατ' ουτίνοιαν πρός τι οφειλε γίνεσθαι, - ωσπερ ει από τινός τι γένοιτο - ἀπἐμου ἐμη εἰκών, δει - παράδειγμα προυποκεῖσθαι εἴτε καὶ

σιν αἰωνιον ουτ γαρ τοῖς πλείστοις των ἀπ- Πλάτωωος αρμ ει πιον τεχνικων ἀναι ἰδέας, οἰον --ος φλύρας, υτε μην--στα- φύσιν, οἷον--ετου καὶ χολέρας -τε --πιιτιι μι- ρος, - Σων-- - Πλάτωνος, αλλ' - τῶν εὐτελῶν τινός, οἷον ἐύστου κοὰ κάρφους, υτε τω πρός τι, οἷον μείζωνος καὶ περέχοντος εἶναι γαρ τας ἰδέας νοησεις θεολαἰωνίους τε καὶ αυτμελεις. δτι δὲ εἰσὶν αἱ ἰδέαι, καὶ ουτω παραμυ- υνται εἴτε γαρ νους Ῥεος πάρχει εἴτε νοερόν, ἔστιν αυτῶν ματα, καὶ ταῶτα αἰώνιά τε και ατρεπτα, εἰ δε τοὐτο, εἰσὶν αἱ δέαι και γαρ εἰ μετρος πάρχει φυλη κατα τον αυτης λόγον, παρ' ετέρου τινος κρείττονος, οὐ ἀύλου, των μέτρωνοφείλει τυγχάνειν ' το-ηγούμενον, το αρα ληγον ' εἰ δὲ τ - το, εἰσὶν αἱ ἰδέαι μέτρα τινα αυλα υπάρχουσαι. ἔτι γε μὰν εἰ κόσμος μη εὐταὐτομάτου τοιουτος ἐστιν, ου μόνον τινός ἐστι γεγονώς, αλλα καὶ υπό τινος, και - μόνον τουτο, αλλὰ

205쪽

το ἔστι - λερα-δοξαντων εἰή αν κῶ προδ τις νοτά, λ καὶ πρωτα αἰσθητά εἰ δε τουτο, εἰσὶν αἱ ἰδέαι αὐλα .. ἡ διαφερει νους δόξης ἀληθους ' στε εἱενῶν αἱ ἰδέαι. X. Eξης δὲ περὶ της τρίτης αρχης ποιητέον τον λόγον,

ην μικρου δεῖν καὶ αρρητον γεῖται ὁ Πλάτω Ἀπαχθείημενδο α περ αυτῆς τουτον τον τρόπον. εἰ εστ νοτε, αὐτα δὲ Ουτε αἰσθητα υτ μαουσι των αἰσθητῶν, αλλα τρωτων τινῶν των νοητῶν , ἔστι πρῶτα νοτ απλα ῶς καὶ πρῶτα αἰ- σθ ά το δ' ηγουμενον - αρα ληγον ανθρωποι - δη ἄτετου της αἰσθησεως πάθους ἐμπιπλάμενοι, - καὶ ο πότε νοεῖν προαιροῖντο το νοητόν, ἐμφανταζόμενον ἔχει το αἰσθητόν, ως καὶ μεγεθος συνεπινοεῖν καὶ σχημα καὶ χρῶμα πολλάκις, ω καθαρῶς τα νοητα νοουσι, θεοὶ ὁ ε απηλλαγμένως των αἰσθη-

ως ο ίζων ταυτα αλλ' - κατα ταντα νος νοουμένοm a αγαθον μέν ἐinu, διότι πάντα εἰς δύναμιν ευεργετει, παντος γωῶντιος - καλον δέ, οτι αυτολυ σχῆμα φύσει τέλεον ἐστι καὶ συμμετροπι λήθεια δε διότι πάσης ἄληθείας ἀρχη-πάρ

χει, - ο λιος παντος φωτός πατηρ δέ εστι τω αἴτιος εἰναι παντων και κοσμειν τον Ουρανιον νουν και την φυχην του

κοσμου προ εαυτον και προς τὰς απιμ νοήσεις κατὰ γαρ

206쪽

ουτε ώς ολον ἐχον τινα μερη, ουτε,στε ταυτόν τι εἶναι η τε- ροπι ουδεν γαρ αυτ συμβεβηκε, καθ ο δύνατα των ἄλλων χωρισθηναι οἴτε κινεῖ ουτε κινεῖται. εσται δη πρωτη μζ αυ- τοὐ νόησις η κατα αφαίρεσιν τούτων, πως και σημειον νοη σαμεν κατα φαίρεσιν απο του αἰσθητos, ἐπιφανειαν νοησαντες, εἶτα γραμμην, και τελευταῖον το σημεῖον δευτέρα δέ εστιναυτου νόησις ω κατὰ αναλ ων ουτω πως ὁ νῶ ἔγει λόγον ηλιος προς την ρασιν και τα ρωμενα, υκ ν αυτος ψις, παρέχων δε τη μεν ο ραν, τοῖς δὲ τ ορασθαι, τουτον χειτον λόγον ο πρῶτος νους προς την ἐν--χῆ νόησιν και τανοούμενα ' οὐ γαρ ων οπερ ἐστὶν η νόησις, παρέχει αυτ το νο- ειν καὶ τοις οφοῖς το νοεισθαι, φωτίζων την περὶ αυτα ἀλφθειαν τρίτη δὲ νοησιε τοιαύτη τις αν -- θεωριο γάρ - ἐπὶ τοις σώμασι καλαγ μετα τωτο --ιν ἐπὶ τ mi M uως, - - ἐν ἐπιτηδεύμασι καὶ νομοις, εἶτα ἐπὶ το πομ-αγος του καλου , με, ο αυτο - ἀγαθον νοεικάὶ Ἀρα καὶ με- ῶσπερ φῶς φανὲν καὶ οἷον ἐκλάμψαν τη -τ- ἀνιούση ψυχὴ τούτω δὲ κώ θεον συνεπινοεῖ δια την

207쪽

ωεται καὶ το ἀσώματον αυτο εἶναι - περ κἀκ τουτων ποδει

-- της λης, εἰ ἐξ υλης υπάρχοι , ατόπων οντων ἀσωματον αὐτο vi H πων καὶ γάρ, εἰ σοφά ἐστι, και φθαρτος ἔσται καὶ γεννη - καὶ μεταβιηρώς λαοτον δὲ τούτων ἄτοπον

καὶ ἐν νη- αἰ ποώπιες τουτων τον τρόπον δειαν-- - οῦν ἀσώματοι παν σῶμα υ κείμενόν ἐμιν, η δὲ ποιοτης οἰ ----όν ἐστιν, ἀλλα συμβεβηκός - αρα σωμα η τοιότης πασα ποιότης ἐν υποκειμέυω, οὐδὲν δὲ σῶμα ἐν ὁπο- αεγενω, - αρα σῶμα , ποιότης ἔτι ποιότης ποιότη ἐν--των - μην καὶ πωμα σωματι σῶμά τε σωματος καθοσον --μα ουδε. διαφέρει ποιότη ι δὲ διαφέρει καὶ ου μυία - μσιν - αρα σωματα αἱ ποιότφες. εὐλογώτατόν τε, ς φιληἄποιος την ποιότητα αυλον εἶναι εἰ δε η ποιότης λλος, ἀσώματος α εχ η ποιότης εἴ γε μην σωματα καὶ αἱ ποιότητες,

του υπάρχοντος εἰ δε αἱ ποιοτητες ἀσώματοι καὶ το δημιουργικον τουτων ασώματον ἔτι τα ποιουντα υκ αν αλλα εἰη τα ασωfατα παθητικα γαρ τα σώματα καὶ ρευστὰ και - ἀεὶ κατα τα αυτα κανώσαυτως ἔχοντα ουδὲ μόνιμα καὶ ἔμπεδα, γε και ἐν οἷς δοκε τι ποιεῖν πολυ πρόσθεν ευρίσκεται πα-

σχοντα ' σπερ υν εστι τι παθροικον εἱλικρινῶς, ουτως αναγκαιον τι εἶναι και τρεκῶς ποιφικόw υκ ἄλλο δε ευροιμεν

αν τουτο Ἀσώματον. ο μεν δη περὶ των αρχῶν λόγος τοιοsτος ἄν τις - θεολογικος λεγόμενος ' πιχε τον καλουμενον -- τόπον ἔξης χωρη-- ἐντελθέν ποθεν ἀέκαμένους. XII. ' πὶ γαρ των κατὰ φύσιν αἰ-φῶν καὶ κατὰ μέρος ισμένα τινὰ δει παραδείγματα ἁναι τὰς ἰδέας, - καὶ τὰς δε- ιας γίνεοθαι καὶ τους ορους παρὰ πάντας γαρ ἀνθρώ-

208쪽

του εἶναι ἔκαστον τοιουτον, οἷον αυτη παρχει αναγκαῖον καὶ το κάλλιστον κατασκευασμα τον κόσμον υπο του θεου δεδημιουργῆσθαι πρός τινα ἰδεα κόσμου ποβλεποντος, παράδειγμαωπάρχουσαν τουδε του κόσμου, αὐαπεικονισμένου ἀπ ἐκει- νης, προλην αφομοιωθεντα πο ου δημιουργου αυτον απειργάσθαι κατὰ θαυμασιοτάτην προνοιαν καὶ δίαιταν ἐλθοντος ἐπὶ το δημιουργεῖν τον κοσμον, διότι αγαθος ν. ἐκ της πάσης ν λης αυτον ἐδημιουργει ην τάκτως και πλημμελῶς κινουμένην προ της Ουρανου γενεσεως εκ της ταξίας αὐαλα-

μων προς την αριστην γαγε α ιν αριθμοις πρεπουσι ταμερηκοσμησας αυτου καὶ σχημασιν, -τε διακρῖναι πως νυν χει- τε καὶ γῆ - αιρα τε καὶ ωδωρ, χνη με τέως ἔχοντα - τὸ δεκτικον της των στοιχείω/ - ε - , αλόγως δε καὶ ἀμέτρως φήμην- τε την λη' κῶ, ταύτης σειόμενα. ἐκάστου, βλου τῶν τε-- αων - χισων ἐγέν- , -- ρός τε παντος κάγγης λαός-καὶ αέρος ουδεν μέρος ουδ

νος απολιπων ουδὲ δυ - ν, διανοηθῶς πρῶτον-- σορματοειδες χρη το γενόμενον ἁναι και πάντως ἀπτόν τε καὶ ορατον, χωρὶς πυρος καὶ γης υχ οἷόν τε Ουτ ορατον τι εἶναι--εάπτόν κατὰ δη - εἰκότα λόγον ἐκ ρος αυτον και πυρος ἐποίησεν ἐπεὶ δὲ σκι- δεσμον ἔδει τινα συναγωγον - τέρων

ἐν μιρο γενέ-αι --- δεσμος ο της ἀναλογίας, ο λυτόν

τε καὶ τα συνδούμενα προκεν 'ν ποιεον, πώς τε - ην οκοσμος - πέχρη γαρ ω ο τ μία μεσότης - σφαιροειδης δέ, δυο ἐδέ ἀενάλω με τητων ς συναρμογην δια τουτοπυρος ἐν μέσφ καὶ γης η τε καὶ ωδωρ ἐτάχθη κατα τὸ της

-- πως τρόπον, στε ως ἔχει - προς έρα, υτως ἔχειν οέρα τε προς δωρ καὶ τουτο προ γην καὶ ἀνῶτι λιν τ' δὲ μηδὲ ἐξωθεν υπολείπεσθαι και μονογενῆ τον κόσμον ποίησε

4 κατα τον αριθμον- ιδέα εἰκασμένον μια υση, πρός τε τουτοις νοσον καὶ γηρω ἄτε αυτω μηδενος προσιόντος του κηραίνειν πεφυκοτος, αυταρκη τε καὶ ουδενος ξωθεν δεόμενον σχῆμα δ αυτ περιέθηκε το σφραροειδές, ευμορφοτατον

209쪽

σχημάτων καὶ πολυχωρότατον καὶ ευκιντότατον καὶ ἐπεὶ -τε οράσεως εδεῖτο υτ ακοης υτε μην αλλου τοιουτου τινός , προσῆUεν αυτῶ τοιαυτα ὀργανα προς πηρεσίαν ανελόμενος ὁ τας λοιπας κινησεις μόνην αυτ δέδωκε την κυκλοφορικν/,ν καὶ φρονησεως οἰκείαν υπάρχουσαν. XIII. M υ δε συνεστηκεν ο κόσμος δυο υπαρχόντων, σώματος καὶ 'in'χης, ἄν το ρο ορατον και απτόν - δε ἀόρατός τε και αναφης ἐκατέρου η δυναμις καὶ συστασις διάφορος ουσα τυγχανει το μεν γαρ σῶμα αυτου ἐκ πυρος ι--γονε καὶ γης υδατός τε καὶ ἀέρος ' ταυτα δη τα τέτταρα αλα- βων ο δημιουργος - κόσμου - - - στοιχείων τάξιν ἐπε--χοντα διεσχηὴμώτισε στυραμίδι καὶ κύβω κοὰ κταέων καὶ κοσαέδρω κοῦ - πασι δωδεκαέων καὶ καθὸ μαυραμίδος

, σχημα απεδίδου, γῆ, στερεαπάτη υπαρχουσ-ἐδρι-- τω δὲ σχηματι τω δωδεκαέδρο προς το πῆν κατεχ - πάντων δὲ τούτω αρχικωτέρα φυσις η των ἐπιπέδων-

- ἔτερον, λέγω - ἰσοσκελές, συστατιμον του κωβου γίνεται' τέτταρα γαρ ἰσοσκελῆ τρίγωνα συνελθόντα τετράγωνον ποιεῖ, ἐξ οποίων, τετραγώνων ο κύβος συνίσταται ' τ δε δωδεκαέδρω εἰς το πῶν ωθεος κατεχρησατο διότι ζώδιά τε ἐν Ουραν*θεωρεῖται δώδεκα ν τω ζωδιακῶ κυκλω καὶ εκαστον αυτῶν εἰς μοίρας τριακοντα διαιρειται παραπλησίως καὶ ἐπὶ του δωδεκαέδρου ε πενταγώνων πιο δώὁεκα, διαιρουμενων εἰς

210쪽

πέντε τρίγωνα, στε--στ, δι τριγωνων εἶναι, ἐν ολ τῶδωδεκαέδρω τριακοσίων ἐξηκοντα ευρισκομενων τριγώνων, οπο- σαι καὶ ἐν τω ζωδιακῶ μοῖρα ουσαι τυγχάνουσι τούτοις υνυστο του θεου λ τυπωθεῖσα ἐκινεῖτο μεν το πρῶτον τοις ιχνεσιν τακτως. εἶτα υπο του θεου προς τάξιν ηχθη, αρμοσθέντων παντων αναλογία προς ἄλληλα ου μένει δε ταυτα διακριβέντα κατα χώραν, παυστον δε εχε σεισμον καὶ τὴ λη

γενέσει ἐστι καὶ ἐμφαίνει της αυτου ποστάσεως αρχικώτερον τι αἴτιον καὶ την φυχην δε αε σαν του κόσμου ουχὶ ποιά θεός, ἀλλα κατακοσμεῖ, καὶ ταυτη λέγοιτ αν και ποιειν, ἐγείρων καὶ ἐπιωρ φων προς αυτον τόν τε νουν αυτῆς καὶ αυτηνωσπερ ἐκ κάρου τινος βαθέος υπνουJ, ὀπως ἀποβλέπουσα προς τα νοητα αυτου δέχηται τα εἴδη και τας μορφάς, ἐφιεμένη των ἐκείνου νοημάτων δηλον - δτι ζῶον, εἴ ο κόσμος καὶ

λο-- και ἔμψυχον αὐτον ποίησε καὶ νοερόπι τό τε γαρ