장음표시 사용
121쪽
tragoediam esse dentonstrare studeres: iromodo res e eonsilio traetari possit, non resa eo consilio a uinto tractatam esse ostendit. Nam qiiod sano fortunae Musia odi conversiones per niaxim in parie in carminis sese excipiunt, vellen ego quisquani inini ullati rationein excogitaret, qua quisnoc arguinentii ni ex alternantibus vario ritu nerolina aristiis mortiDusque inposituni ita iraciare posset ucillas ortunae mutationes evitaret. Quintum vero nilii de ea sententia cogitasse, et transitiones ostendunt simplicissilite alios post alios venisse reserentes, et luculentus ille de Palladio locus, de quo sit pra , 2, aec alius exposui qui quidem locus Tycn- senio multu in est olli sacessivit Ir. g. XLIV - et, si verrena lateri voluiniis, lolain stati de oeconomiae arte Octrinam evertit. In re manifesta unum exe inpluin sido. Postquam Neoptolemus caeso Eurypylo Trojanos in ruent conapi illi, nillil iam quotanus ea uis capiatur obstare videtur. Sed quid sit 3 πρίν γε Φιλοκrῆσα βίον ἐς ὁμιλον γαιῶν
I x, 324 sqq. Vix pui quidquam mi diu singi posse quam nunc transgressum ita lite euin Tyclisen. f. V ala per computat tolum carinen res gestas coii liuere circiter qua iraginta dieriam, magnopere Vereor ne rationem ponat, de lua posita ipse nunqliai cogitavit. Quis ei in putei elim qui , t veri is καὶ ὀ r Penthesileain, II, 100 verbis οὐ μεια δηρον Melii noliten inulticii consulto praetereo ματα πολλή III, 668 , qui VlI, 148 vκru ι καὶ μαια ορνόωrio simpliciter refert, de corio dieruin uni ero delini eiulo cogitasse Quo re autem Tycnsen. P0Si- illiani riginta et duos dies diserte indicari a poeta vidit, bes non nο- talos sex se plein e uiner fuisse ponti Scilicet ut uuadragenarium
f. 40. Quosdam locos prae celeris excellere proderidem perspexit ibui. Vn , notitiuatim descriptiones et comparationes de quibus jam vidi-inus inodo ne pri plerea p. l. carinen inaeuitabile dixisset. Nam eο- dena notiti ne quod carnien non inae piabile dici possit Causana Ob qua inni loci prae ceteris placeant, supra indicavimus. Praeterea duo tantum loci mediocrena ei illitate in superant Aiacis et Ulixis orationes controversae in iuro quinto, de qui biis in notis scripsi, et Oenones in Parides anior e pietas in libro declino. Sed ille locus et omnino inultuin tractatus erat in sopnistarum scholis, huic contra facem praetulit Apollonii Medea neque hoc arguinentu in a Quinti tempori Dus pronus auenui fuit, cum ladente vero antiquitatis ingenio amoris vis sidusque aruis imagis lagisque celedrari coepit Oenones orationis initium vel nostrali una positarum ainatorio acunilne naud indignum X, 31 sqq. τίπτε μοι εἰλήλοιθας ἐναντίον, νυ πάροιθει
κάλλιπες ἔκ μεχάροισιν ἄσπετα κωκυουσανεῖνεκα Τυνδαριδος πολυκηδέος, , παριατων
τέρπεο καγχαλόων, ἐπει πολυ φερrέρη ἐσrιτος σέο κουρίσιος την γαρ τέτι ς - με, ἀγερω. Alia quae Tyclisen. p. XI, altulit, tantu in dextram Homeri imitationem coulinent, ut Menanonis inodestia, Jacis suror Neo praeterire dedebat alterius Ucis interitum, ex O meae loco naud infeliciter expressum. Uuod hic illic eroicoruin temporiun niores e ressus est, ut cum Peninis ileain equite in et equites ceriantes ad cnillis tumuluin et Graecos lestumne iacia inuros aggredientes secti, ea res per se nec laude nec Vituperio digna est. Scalere poeiana repetitionibus, exaggerationidus Senotonuis et locis communibus inteinpestive intrusis, potio locis languidis
122쪽
e tenuiter enuntialis, versidus otiosis, ii vel auri liis non plane a vero aberret, adeo verbosum dicens, ut, si liosa et superflua ullas, ei ita
hars deceda operi, pluribiis exe lis assulis notavi Tyelis en ibid. f. XlI.
uana quam nonnulla non recte vituperavit. Ita et tisarii in invocalio ante herouin equum ingressorii in enuine rationem et Baec enitineratio ipsa uomerico exemplo lutae sunt; et portenta lI, 503 sqq. non verbose enarrata, sed e Ronianae stiperstitionis cur si late breviter enumerata sunt. Sed in universum recte ea n0lasse Trensent uni, quis neget qui vel lucenos tricenosve uini versus legerit Nec caiisa in ob- scitro est: cum ain unditus pli rases uniericas leniori leneret, iii in liacunque re ex eo sonte pelli plura, quam iij dlis piis esset, succurrerent, laeti, quod vel talescentulis scit benti Diis ludi imagistra accidere vident; ne cturam saceret octilionis Dene usurpatae, bis terve idem vario modo exprimere quani optione influuia aliquid eradere ni alebat, quod uin re lento pejus esse non poterat id cello persuadere. Hinc repetitiones et versuuin idem licentium lini illatione nusqua in he-quenlius depreliendi naus, i iam in epistilodi rebus, quas ei apti l Ηο-na eruin et apud uintum saepius memorari rei natura poscebai, ut in pugnaritui et funeratin relationidus. Contra comparationes illas et deseriptiones, quae uini propriae sunt, ab hoc vili sere liperas videmiis.llis expositis jam non opus est pluridus resuletur ea Tvclisenii pi- sititios e serius illatos esse, cujus opinionis singula exempla ex sene-dis Tycnsentanis in notas meas translusi. In no criticae genere dux et signi se ei ex fluit Hernius, vir summus sed qui magis scriptoribus eleganter accurateque explicandis atque quaestioni Diis istoricis et inrthologicis docte pertractandis itam cris sive alliora sive humiliori exercendae aptus esset. Utrique ad illos ὀβελισμούς instituentas nihil argumenti causaeve erat nisi luna, ut ita dicam, volunt ut poeta Boomodo purgatus bonae, quam de eo conceperant, opinioni naelius responderet. Salis aperte inscius eam iudicanui stationem trulleavit Tyclisen. s. III extri nis vectis: Iino assicinare ausini posse aliquena, cui salis sit audaciae, reseclis aliquot centenis versibus ei paticis conantissurae caiisa inulatis hoc carmen ita juvare, ut et lectu multo lucundius et continuatione Iliadis dignius existat. En habenius insulare ex elnpore salis recenti exeinplum ejus opinionis, qua lini poetas doctrina et sitidio, exercitatione et audicio sileti pii tabani, quasi divina benignioris naturae los ani banausicae instar addisci possul a superstitio, explosa ann midiana in literaturae vernaculae inibiis post Golisenedi cla- cena, quod lain diu nientes nilologoruin obsedit, non linima causa erat thalinoriini poetarii in lupisi admiratio, in quidus, si ab Ennio, Liu- cretio et Elegiacis itiscesseris, lacti subtilisque lasoris pliari inum, ingenii vere podiici paruit invenias. Sed ea opini quasi in contoria in perversi speculi imaginem abiit apud Sehou rum, qui in dissertatione demonstraturus erat, Quinti ,carmen ex variis variorum temporuin atque poetarum stagna eniis consuluna naului etiam seriore demunt aetate ex margine codicuna inserta aut ab eo, qui has assiliquior ii poetarunt rellit uias inter se contexuit, innexa esse V epist erit. p 9 est ad II, 589. Ne nae resulare opus ite quae praeterea Tyclisen. P. M On-Jecit et carminis illam inaedualila lena lanasse cyclicorum quos inutatus sit, inaequaluali tribuenssam esse e carmen ultim an raucioris manu in BD expellitii esse, quod longe aliud exstilurum fuisset, si poetae licuisset liniam ei amnovere. Sed hae sunt amatoruui desideria, noucriticorum iudicia.
g. 50. Oini uinio, si solus per se spectetur, sere ninn, quoad veri positae dignitas ei evenatur, relinqui possit, lamen in epicae rue lisputavimus elarissime apparet. Ille lenii post exquisisai Alexan-rinoruin doctrinam et post Romanae aetatis negligentem lituballone in
123쪽
trinins natu ulli ait Sus est facinus, et argumentum epicae poῆseos et ni in tu ad perenne in Homericoruin sontem revocandi, quod facinus, simnui in ei successit, novant plane ejus artis facient promittere videDatiir. Et qua inquani deficiente poenica indole nec res nec emes tanto saecilloruni intervallo a lli aetate distantes quasi in vitam resuscitare valebat, di Ut lanien maxi ineqii dictione ad pristinum exemplum solute resorinata instrat mentuin paravit, quo licceSSor poeticis vinuli Dus u nignitis dotatus In; jore successu uti politisse l. t naud scio an successores et inulatores invenisset, nisi in Odesta eius atque , inedilina tenenti epici carminis eniendalion victor Prαγωνισrne exstitisset Nonnus . t ingeni prorsus novatore Oinericae formae non solum Diis iii per tot saecul; propagaluui, Sed eliai ustini a uinto renovalitu radicitus evertit et novi versus novaeque dictionis leges carmini Epic scriptas in Mirn exeinplo coninient lavit. Hinc non Inlriini, ios inlitatorii nituma, qua iii aetas illa titulit, postremo Lia et aer uni anticlitaritin ante- quain inorerentur, conatu insignis, non ad Quinti, sed iii Nonni exein-ptuni se applicavit, litam quana illitis ad sontes oniericos redi ni non sine sani effectu mansisse vel Ityphiodoriis et Coluinus pli Dant Notiniano versu uintiana argumenta tractantes. Ita qua ariis suae alte excessuit Quintus, solus inansit, ita laboravit, sectatores suscitavit. Tani veritili est saepe errorisus nostris es lapsibus plus adimirationis et aetiiulationis exoriri, qua ii virtutidus recteque lactis V vero onsolari nos
debet, si iiivili eritaverim iis, non invitare, ut ne ei renius cavere desinamuS, nec Vero movere ut cognitum errorein relineamus. Errare ninitum lantiu numanum est, si e alnus humane noe est venistis, qua insequi nominis est, ludio inllaniniuit.
codicibus. l. I e codiciDus accurale exposuit in commentationis sectionepsint Tyclisenius, ita ut, quae cissusque codicis maxilii propria ement, qtianti in ex collationibus suis posset, e spectinini Du quibus lani leniori-straret et omnino, quam multiplici foedaque caleret vitioruni variorum segete poeta, exeniplis allatis doceret vid. in priniis f. III). Priniunt Quinti codicein a Bessarione in leni plo Sancti Nicola Ilionasterii Cassii-lorum prope Hydruntum inventuin esse supra I. M jam id inius. Ex eo eo uice raptina plura apograpna a pluridus Lacta ex Lascaridis prae- salione docentur, quam intra e codicibus atritensiDus apposui. Sed ea festinatione imagis magisque poeta depravatus est, nec fascaridis iiDrariorunaque coiTectiones Salutem ei attuleriint. Ex uno eoqii deteriore Hydruntini apographo expressa est Aldina, tuus verva passim aut correcta aut eliai corrupta Sequenlidus editioni Dus ante Tycnsennii repetita sunt. Nilna inuo supersit alicubi latens codex Hydruntinus aut quinam ex codicibus, in exstant, proxini ad eum accedat nemo in tanta notitiarunt penuria lixelit Codicem en quini aut lini et ipse Bessarionis erat, quan quani ex Hydruntino exeniplari verivatum, lanien pro linio et fideli ejus apographo non habendunt adeoque vix ulliini codicem superesse, qui Hydriantinum alit ejus priniuna apographum in omnibus reserat, sententia est Tycnseati p. LxXIX. f. 2. Idem V S. VI codices, quoriani alieDa aut integram collationem ill excerpta, ac latilila recensuit et in tres classes distinxit.
124쪽
Eam hic repetere placeti quam uua in secundam et tertiani classem in unam coalescere rivis videt. Nam etiam codice coiTecti ex Hydriin- lino apograpno uxeriant.
Literas aulem addo i quibus in hac editione ad signandos eo vices
usus sum. Codices integre collatos asterisco notavi.
lle in omni uiti plenistinaus.
II. ulices ex Hydriantino exeniplari, a Bessarione reperio, ducti. a. Codice irinouralius descripti saliena pleniores. 1. Cod Venetus VJ, itondam Bessario uis. 2. Escuma tensas prior 'Εi).
4. Cantubi Uensis C). b. Codlices deteriores e quo geniri aliquem Aldus expressit uii dein, ut hi citin Aldina plane congratant.1 Ambrosianus Seu Mediolanensis.
4. Parisinus. 5. Barberinus. 6. T. Diu entianus . Florentinus ut et lue.8 Nonianus, sta irinentu in X verSuuiit.
III. Codices a cor recti. a. Codices a Constantino Lascari enie utili.
b. Codex Vindobonensi s. Caesareus 1 Cl), Constantinopoli intus a Graeco alimio conectus et suppletus. lani ex noc ordine quid de singulis ossicibus notandum sit, reviter exponam, coniunctis iis , tiae apiti Tycliseni una et in Schouufi libelli, cui titillus est Epistolae craticae una ad C. G. fynuιn altera ad h. r. Tychsentiti universitatis Gottingentis Professores noniae apud Antonuit Futgonivm IIDCCXC. altera parie p. 59 sqq. illispersa legit niliri additis, quae ex Diarte de cydicibiis atritensibus suppleri poterant, et quae ipse nain con parare potui, quo praeter codicis Monacensis accuratissi ina in collationen a te ipso actam notitiae itaedain de codicibus quibusdam Italis pertinent Gesebrechti, professoris Beronnensis, et rogetitelari, clarissi uri Saxonum pictoris, benevolentili ad me Scho ius itidem p. 64 codices Italos in quatuor classes disperii verat, ponens
in secunda Caesar. 1 et Vaticann. . . in terlia Latirenti A. B. in quarta Caesar. 2 et BarDerinum. Sed si reni spectantiis, sinipliciorem et veriore in Tyclisenti tisiinctionen habebitilus. innino si quis oriun i Drorii in accurate velit oliginei et cognationen iit lagare, et collationibus illi deberet inuli plenioribus atque ego, et vel tum operam perditiirus esset Missi stimui in re prorsus inutili. Ex illis codicibus igitur Scit ovilis aeceipta odii, quae nania suis locis inseriti. Sed de iis notanduna , prinini in accentibus illi fidei et i,adenduna, deinde inter luti in adscri detulis codi- cuni nolis eum errasse, quod ubic inque ex Iclisenii cnecis conigero potera in seci.3. Incipi inus ab optinio Monacensi. Euni e nia a fide in Tyclisenii iisuin INia tuis aras contulit, Duiliolliecae regiae tu in laesectus, ita ut haec collatio Tycliseniaruui inniunt facile si pilitia, et
125쪽
ego lenim a MDγCXXXII cum Monacni versarer religiosissime contuli, ut vel onanes accentiis, rasuras similesque minutissimas ni inutias notarent. Hanc collationeii integram nolis inseriti, ut optimi codicis pereeclissiluam habeas intaginem, e quid quoque loco praebeat, quid non praebeat ceno cellius scias. Est ille uiner CCLXIV in catalogo notatus sorina quadrata minore, scriptus in naria subflava, solida et salis crassa, lileris unulis quid ein, Sed pinguibus rotundis, perspicuis, nonnisi paticissilia et notissina scri pluiae compendia reserent imis, sollis, ita quidem lueris repleta sunt, constans nonaginta septeni. arti in catalogo saeculi decini quinti eum esse dicit Praecedunt soli vacua septein, itineri non insignita, quorii in in prini pagina priore haec scit pia lini, quae non Sine causa assero , Collatus cum editione Aldina pro . Tychien nova in paraturo.
versus lini paullo ante inediam alterani solus paginaim, ne interpunctione iiden posita, neduin signo aut verbo addito, ii hic sinen esse indicareuir Deinde interjectis soliis tridus vacuis sellitur inde a solio 78-97 liber XII, qui ubi desinit, intra scriptu iii Smus: τέλος. Liderpriinus sic inscriptiis est: olbro εἰς τα μεθ' μηρον πρῶrον, sed in celerorat in libri riina titulis praepositio is niittitur. Singulae paginae accitrale distinctae sunt, lineis ilistrilimento obius inipressis, quo faciunt est, ut et iterae reclo ducti pingerentur, et in unaPiaque pagina quindecim non plus versiis descriderentur Elian noniina piopii literis nititutis scripta sed linea transverse supraducta notata sunt. Di aliqua sententia colunturiis in poetae verDi invenitur, appiciunt Si in iii argille: ν η. Glossae quaedani initio largius, sed rarius postea poetae eruis si prascriptae sunt, incellae pleruinque et per Dia exaraiae, quae munae, inanes et salsis literis pleriinimi scalente Suniniam produnt sciis ae ignorantiant. Invenitiniuristiani glossae perpaucae, latino Sernione, sed non ininus salso conscriptae. niuino auteni ex tota Scribendi ratione apparet, scri Dain, iolaciSino, qui dicitur, perturbatu in literi η, ι, ο, o promiscue usum esse. Itaque equentissumae Sunt narunt literarum commutationes, nec iminus saepe iota subscriptuna salso aut additur aut o inittitur. Multos ta inen in scribendo eri res, quo primuin comitiiserat, idem scriba deinde ait radendo delevit, aut Delo iratisfixit, eo, quod produinest, supra vel ad larginein adscripto. Praeterea lii illic nonnulla ad alia inan satis recenti correcta inveniuntur. At ei si atrantentuin, Quo nae Seripla sunt, atque ierataim ductus comparaveris una verDis Haroli innio codicis scriptis, si consideraveris ipsani aruit correctionunt indolein, quidus Dique ex Aldina tantum aut manifesta menda re- imo vetitur, aut, si quae desunt, adduntur, aut etian Donae scriptiirae vestigia obscuratitur certissuine ex is intelligitur, lianc secundan manum
ipsius esse altati, qui, cui in Tycliseni gratiani uin cod cum Aldina conseriet, inteiduni quin illuni ex ac40rrigere non videtur ie inperare sibi pol utSSe. Lli ei secta codicis notitia ex niueatur, glossas illas nines sed pro
cis exceptis, orba adscripsi, quae iis explicantur.
126쪽
115 sq. ad marg. γνώμη - 119. rελιο - 125. ἐν βουλαις - 126.
129쪽
αυrον ὁδιν. - 553. 'ρ,. μαινομεῖ. - Mi ad inarg. γνώμη.Sed quo magis pnareret ipsa codicis natura pnnao qninoi versiis ei nonnullas ex glosias illis senti barbaris ipsis iteraritim micti-Dus in adula huic libro addita assinii landas citravi. Ex is omnibus alet ovicena quaniquam receniet ex aliquo sonteo inni Dus, iii adhuc nobis palent, puriore et pleniore fluxisse, descriptii in aulem Sse a librario ignorantissiino, quare, linecunqlle in eo li Droaut plenilis aut rectius leguntur, certu ut si ea ab eo librario proficisci non potitisse. .acunas ex solo M has explevit TVclisen. I, 40. 206. III,
S. 4. Transtinus ad Neapolitanum, de ii Scho v. p. 63 naec tiat et , .Parrhasiati iis, iii Neapoli in bibliotlieca Augustinensiuna d. Joannis O Carbonariani adservatur, cliari. in io, saec. t et quide in n. re l31l exulatus. Illinc codiceni integritim consere non polui ; virilii igitur amicissi inlini Paschalem Bal gadain , ut loca nonniilla a in praeteriitissa cum editis conseriet, Iiio vir uinanissi-inus tu Dens in se suscepit, variasqtie lectiones per literas postea mecunicona inunicavit. Ne lallaris is eiras, ut cli in innidiis, quo inspexit,
codici Dus il etiam cuin lantuna , delectunt locoritin p. 4 contulit Scito v. Nec Tychsenio itid piani praeter Scho viana excerpta pudiici juris acta praesto fuit, uod iitagnopere doleii luin, pioniani , ut inferior Monacensi quo opti in palet ex lacunis supra adscriptis , ita celeiis codicidiis superior est oniniDiis et praeter Monacensen uniciis est, ilii ex udrunitu soni non uxit. Trclisen. iani uni citat de eo non leuic bibl. Dibliothecar. p. 232. B. Sed duo 0uinii Simyniae codices in ivliolnec Bomonica Neapoliasservantur. De lis Giesebrecntius ex Graecc collis calatovo, uenia. 1826 et 1832 Salvator Cyrilius duo Dus voluinin iniis edidit, laec in silua ineuiu excet psit: italal. p. 157 Cod. l.xVll. l. . d. 10itientdran in sol cliari na. 228. Pertinuit lini ad nnii in Patinasi una cupis nian notas exilibet inalgini appositas. Nota librati annuui laeserti3ii. Sed ea est codicis cliaria, is habitus, ut facile appareat vel parum petiis ipsunt reserenduin esse ad saeculun XV serui inedivin. Quare
130쪽
coni cio, exemplar, unde cossi sui exscriptus, illani ipsam anni nolatii praetiitisse, quana librarius pelveriti induxit in suu in In eo habes0uinti Sutyriiae libros Positioinericorii in eos ipsos, quos contilli et descripsit l. Tyclisen in editione. - Catal. p. 158 Cod in XVIII. Pl. II. I. 11. cliartac solio ritin 138 in sol saectulo XV inclinante exaratus. Coni- plectilus uuinii Smyrnaei libro XIV de rebus ab Ilo utero inissis , παραλειπόμενα μήρω. Priores libris exhibent quasi integram versione nilatinam inter lineas Lacunae supplentur in ossice, ut supplelae occuliunt in editione Tycliseniana supia memorata, adeo ut inter integriο- res uinti codices vere accensendus noster ni esse videatur. Ex his codicibus uin alteriiter ille Neapolitanus sit a clio vi collatiis, an uterqtie ex illo descripti, nescire ni fateor. Postea ab alio amico haec notitia toruui codicii iii ad in pervenit, ita iii ad vel bum descriDo: hBeide Neapolita neri aiulsclirinen sin aus en ibleuinrnundere; die eine, beZeiclinei 11. Od. 21 nius das ri in a sein aus de die Aldina adgedriicia ist oder veni gflens aus ei ne diuser an ali illi clienΗandschrist). Icti tabe in de ersten 2 Versen Leine AD veicliuia ge-iunden. V. 22 flent ou erster Iland ἐλεγχείρ ni ἐλεγχείησι; dasci istersi vo 2 velle Haii dat uber gescitiaeben. - Die Zive ite udsciti'. be-2eic eι 11. Od. 18, iat fulgetide Abiveicliungen voti de Aldina: Mω- του μεθ' υμηρον πρῶτον. 4. 2 υρή κέκευγε. 3 καrα Πριώμοιο πολ sicl). 9 ὁπόσων ἀπὸ Η μον αφεν 10 ροχοyσι. 1 φευγοντας παίων μέγα τεῖχος 12 και ἀμφ' ειρύσσε πόλD. 16 ἀνιηρον πο- τένηro sicl). 18 εὐρυπόροιο ρεέθρων. 2 καὶ μέγ' ἀλευαμένη. Vides, tunc quidem eo licet prorsus cuin M, si a villis quibus lainscridendi discesseris, in gravissiniis lectionibus conSeiitire, ut inagnopere doleat ens coiiserendi potestatem mini non facta in esse. Sed quaestio de codiculi Neapolitanoruin ratione eo inagis coni plicatur; nain praeterquain uod lii duo coulices rursus alii numeris in uniuntur, Sclio v.
p. 6 ex sit Mad 12: ιιι ομα ἔλυσε πόληων, 16, ubi lectioneuivi adscripsit, ilii adnotavit. Sed de his neuio poterit judicate nisi qui ipsos codices excuSSerit. g. 5. De codice Venelo clio . p. 6 nae habet: ,Cod nis. d.
Marci, in catal Zanelliano sub nuinem C CCCLX, inenoran. eleons, in sol. , olim Bessarionis. Conlinet Iloineri Iliaden et Paraliponiena, quae sol. 218 ita inscribuntur: Νοῖντο ποιοrου Γλιακῶν των μεθ' ομηρον. In marg. adiunctum est vir, rός τις ποιητος αρισrος και μερτ ον ποίησιν - μοιόrατος ἐπιγενόμενος α πο ου θανάro 'Eκrορος μέχρι Τροίας ἁλωσεως ἐν τοις πομένοις ονεγράφατο βιβλίοις. Sequuntur Odyssea, Finui uolneraularuni et Batraclioinyonaacnia, qua codex linitur. Teinpore ac jussu Bessarionis, qui in principio noliten suun et argumentii in codicis propria manu notavit, exaratus esse videtur.
His addo ex epistola quani amicus quidani ad Tychseni uin sit perno codice scripsit, hanc notiliam: .,De Codex is aus Bessario us Kosten vo Iohanne Rhodo, Cretens adgesclinet en de inliner hir Bessario schraeD, uti liat ora aus deni ersten lalte Bessario iis Vappen Donici leo Unad Men toga, Gesandier in Venedici in origeu Iani Ilii n-dert, ies viete codd. voti Bessarion Bibliotliel abschrei Deli, die uim Tnei in Escuria Lamen e lies sellast Bessarioris Vaepen abZeiclinen, alter man ili bescliuidigi nai er a De die Vene2. Bibliothel Desinhien Oli dein scur. Quintus Abscnris vo dieseu ist, an iis dunun an beste vergleichen. aud improbabilem hanc esse suspicio- neni, quod El attinet, ulrnisnue codicis scripturarunt collatio docet. Sed de illo Ilispano ejusque studiis et r. , Drui literar-historisclies Tasclien-buch 1847. p. 242 sq. - Cossi ceu Venetuna in Tycliseni usu in conti illi integrum labenaeesseis, qui tum Venelus legebat, qua collatione nihil quidem quod narioris sit inoinenti neglectuna arbitror sed accentibus prorsus caret, quos in nolis addidi neque praeterea in notandis lileiarum apicibus aut nostiis lenipolibus satisfacere putaverim.