Posthomericorum libri XIV. Recensuit, prolegomenis et adnotatione critica instruxit Arminius Koechly

131쪽

S. 6. scis latensis prior est in bibliotneo S. ILaurentii scuria-Ieiis in pluteo a II 6 et sui olim Matthaei Bandui In sine haec leguntur ad ueram descripta: ύς δύ νηπίοισι μηrρώας πίλει θηλῆς γαλακrύβλυστον έλκειν εὐρίσιν ξένοι βλλειν γονε υσι Παrρίδα

δίδου σπονδενει τεον πολυουον αρωγον τέλος τέλος τέλος Quomodo tertius Versus apio suppleatur nondum inveni. In quatio riaro illuni scribere voluisse perspexit piletneius. Tun μέλι μον μέν conj. Tycns. μόλε μεν pugiter. Sed scripsit ille, ut ex alio Tyclisenua p0grapho prodit, λιμην μεν δύο. Osirena Aρισι σίδου πονέοντι

μονός a Vat. A descriptus est. Cod. IS. Vat. . num. INu signatus, . cnari. in lal. Tempus quo Scriptus est non indicatur Musdein sere cum praecedentidus aetatis

esse videtur.

Ex uis codicibus tantuli excerptaraclio talia inelnus. 8. Cantab iis lam, qui est collegii corporis Christi Cutilabii-gielisis. In eo, queni falso arilesius in laesulione ad Iliaden antiquissimum dixerat, inlei sertiis St 0ii intiis, ut in Venelo inter Iliade in et OdTsSeain. iocos quosdain a Tychsenio indicatos in ejus usu in contulit vii docilis Anglus citrante iii gessio. Is haec de coὸice adnotavit: , ,rriniae paginae inscribitii literis deauratis noui en Theo m; inciliae illa Parvet aliorinnque pillio niijiis codicis antimittate, qui lina ad Aligustinoso antitarietises pertinebat; nunc vero inscriptioneii non deTheo Oro Cantuariensi, sed de alio iiovis elli Mistili uininis, qui lill ill0lige ille astis typographicae inventione ni floruit, illelligendaui SSedocent naracteres et omnis ornatus et nabitus codicis. Quoniam in-

132쪽

smel casu acreidit, in tollationem serius demum inter senedas Trinsentanas invenirem, ad sex priores libros alicas tantum ejus variantes in Tuchsenn coinmentari notatas adnotare potui. Id praetermissum hic

solunt Frει m. se etiam rαλκος sub linea dolitum est. 549. 55 l. 67 ei post Micein desectus. II, 56 ialam desectus sed habet v. 76, quem m. A, et 134 ειλαπίνησιν ἐμοῖσιν. et ad 1. 252 -rίλοχος. Contra II, 28 et 14 easdem lacunas navet IV, 2 βησσησι, sed on . αὐτός. 99 καὶ καέ et nave post eum versiit illum hy - μνειν. 272 et 275 nnio Madas tenet. 24 et 573 aeoisin acunae. 88 oz δ' ἐπι μειδιόων. 49 om. κόνιν et scridit si Goν. ad&v. 502 et 503. VI, 83 eadem lacuna. 8 cum In posterio-ridiis libris lectiones notatas suis locis adscripsimus. 6.9. ,,Unus est in bibl. mororiana Mediolani a me in locisis lectis comparatus. p. XIIX. Neo tanten nusus collatiorus ulliini aut is notis aut in ceteris Tycnsenu scnem vestigium inveni. Neque id in agnopere ostendiim , ut vicetur. Nam eum, D. 328. inscriptum et in

pluteo inferiore servatum chartaceum et recentiorem me comperi., to , Escurialan enariae. solior. 147 ainoris sorinae, numero a II 8 visimitus Scriptus, ut mihi videtur, Constantini Lasearis manu, eadem qua Matritenses seu animadverso statim coepi demus uuluale alae sinistre augurari, neque ne sesellit augurium. Instituta enim accuratiore con paratione eum in omnivus lacunis, trajectionidus, unus cum Aldina prorsus Onsenuentem deprehendi, nisi auod pluridus scate scripturae vitiis. Fol. 1. superne est udrica λυκιανοῶntioένθεσι τὰ του καλαβρου κουτου ποιήματα βιβλίον πρῶτον et eadem manu in solio praecedenti acu φραν σκου οπορrov.

Quae non capio nec perae prelium est se ros venus ad metriini et sensum revocare. Caeterum patet codicem ad Franciscum Dupor oli in pertinuisse Luciani parentneses quae fuerint non reperio. Privatis idoruDrieam geri a listrarii manu: ωτο καλαβρου παραλειπόμενα του μερο βιβλίον πρῶτον, quod ad reliquos libros cum levidus variationidus recurrit. Ad textum adscriptum passim τη- σημειοῖταί et sol. 72. Hiieris columitatini scriptis v ὁλον ω doti Sehostia passim habet interlinearia, ut I ad

f. 11. De odici pus indoomensitis duodus Sono vilis D. 60 sq.haec scripsit , Codex is caesarens vinebbonensis A apud Nesselium secatat. Disi Caes. Pari. IV. p. 5. TYCIIS. su numero V descriptus, chartac., Saec XV. In prima rarta Augerrus de trabeae in Constandinopoli Continet erouisti vitam Homeri, Iliadem, Paralipomena Homeri elio Seam. Cod. u. Caes. Vindob. B, apud NeSSel niun.- , ,Gid. p. M. TYCΗS. , inartae. saec. XV aut XVI. Sola Homeri Parali potnena ex-nidet Fini alungitur Tιμόλαος Λαρισσαῖος η Θετταλός, cujus Iraginentum cum Suida congruit. Ex utroque eo lice excerpta dedit Scn- in epistola et alia ad Tyensen misit, qui et ipse trianaque eontulit, sere nullo eum Ductu . Nam in inepte eorrectus, 2 vitiosissime scriptus St.

133쪽

f. 12. De Paretrino reviter Tyclisen. p. XCVIII Unus est Parisiis, a me inspectus pluribus locis, sed value exiguo eum liuein. Nihil ex eo enotavit. g. 13. Cod nis Barberinus, num ci signatus, bombycinus, in 4io min. In sine: τελειῶν τουτιο ριβλίον ποίησιν περιέχον Κοῖντου του ΚαDβρον ἐπιστρέψαντός μου νξ λβιώνης τος ριrαννικης νησον, ἐν πόλει του Παρισέο ἐν Γαλλία χειρι Γεωργίου ' μωνύμου του Σπαρτιάro πεμφθέντος π ro μεγίσro ἀρχιερέως Σέξσrου τετύρεου ἐπ' ἐλευθερω Οὐ ἀρχιεπισκόπον η πόρκης, γε ἀπδ ρισσου γεννη- σεως ἁ r, qu φθίνοντος καrομβαιῶνος μηνος καr Ἀθηναίοος, ον ἰούνιον ῬωμαῖUr καλούσιν. SCHO V. p. 63. Nec lanientillum ex eo specinae dedit. f. 14. De Laurentianis Seno v. p. 62: , Cod. ias taurentianus A apud Bandinium sub uniero xix, meni brinnaceus, in to nitidus, saec. V. Conlinet styro' Καλαβρου παραλειπόμενα μῆρφ. In sine caiminis: Tέλος κοιντο αρίστου ποιηrov. - Ο Γεώργιος. ριβιρίας, Ἀωνον ενε ιδεο Γραικῶν ἱερευς μετέγραψα τόδε τοπαρον βιβλίον Κουιον ποιητο ἐκ βιβλιον διεφθαρμένον. καὶ τὰ ἐν ιδιώρθουν, το δ - θει- ἀνιέγραφον, οὐ γαρ οἰον τε διορθουν τὰ πάντα, περ σαφῶς ου ο ιδα. Nini loininus pauetorious locis exceptis aeque vitiosus es a textus vulgatus. Cod nis Laurent. . Sud eodem num. cnari in lori elegans. Id enim vini carmen exuidet et a priori parum dissentit. Utriusque excemia dedit Scnonius; praeter quae nini praeterea Tycnsenio ex iis D latui est. S. 15. , Od. nis Nanianus, in Calai collui in anianoritin ingarellusu num. CLXXXIX, nati ac. saec. VI, in principio e sine mutiliis. In prinio solio propita excellentissilii possessoris in an nolinium est: Amistasio uelam locinandis da Urionia ciniine iliadem cunis cholus, viginti priores moώλειπομόρων versus, in uilius lacunae v. 16 nulla adsertur medela sequitur OdIssea in iuus libro penulli in codex

sinitur. A SCHO V. p. 6 sq.16. Matritenses duo diligenter descripsit marte in Didioth. Maint. eodd. Vol. I. p. 24 sqq. et p. 192 sqq. S, quem ut liximus, nullieroes XXVIII, enarlacri in solio, idemque solus constans 200 chariae cum

candore, tum laevore specta dilis, a Constanta Laseari noniiullis locis exaratus, niaxi illam Vero parieni alioritin cona plitrium uanii exarari iussus. - Ante operis initi uiti occurrunt soli duo se te vacua. In prioris adversa pagina superiorique margine Constanlini Lascaris manuscriptuni: Κωνστανείνου του σασκαρέως; paulo inserius eadem manu ronαρον βιβλίου νογκαῖον κώ δυσεύρεrον τυγχάνει. θεν μόλις ευρόν- τες sici ἐν ὀλίγαις μέραις ἐποίησα ἐκγραφοναι Π διαφόρων λα- τίνων υνως ἀνάρμοσιον. inc in opere ex varioru in scribaru in fragilientis concinnato mulla soli apparere literis vacua, sed nillil tamen ex Poeta desiderari triari motiei p. 27. Titulus ni est Metoo v μυρναίου ποιηro uelaro nοίησις εἰς τὰ παραλειπόμενα τος Ἱλιάδος τούπιμηροι βιβλίον πρωτον. Descriptus hic codex videtur ex altero, qui nil ne ero I.VI insigni lus, chartac., in quaris, loliomini 18b candida crassiorique charta, tolus a Mari ipso salis quidem perspicue, licet properanter exaratu eSt, a. 1496, ut ipse in sine testatur: Τέλος η δροσευρέτου ποιήσεως Οὐ κου- του, ν κωνσrανιμο δ λύσκαρις ἐξωραφεν δε ει και ἐξηκοντα Τε- νωνῶς ἐν μεσσήνη ης σικελίσς, ἐξ ανrιγράφων σφαλερωτάτων ταυτατοι διορθωrέον τὰ μη ὀρθῶς γεγραμμένα δεε ἀπο θεογονίας , Θ r. μέρα γ ἐουνίου μηνός. Eandent notam in 12 Minsiisse supra vidimus. Titulus idem est, ut in Mi, nisi quod zμυρναίον πορηνοῆ

134쪽

desunt. In hoo codice sol ra notitia de uini praemittitur, quae cum et liatu disti sons su omni, iae in Aldina Collilli vit; narrantur vid. I, 1, . . et subactum ostenda LM-His Judicium tuo integrani eam

ἐπων των αὐτ γεγραμμένων ἐν τος αυτο ποιῆσεως, ἐν λειτος σμύρνης τὰς μούσας ἐπικαλεῖται ὁrωσὶ λέγων ἐν των ρώων

Seliuntur versus illi noli, in quibus una invenitur varia lectio v. 311

ἐν τοῖς ἄνω χρόνοις γενέσθαι, αλλ' ἐν kῬωμαῖοι λλήνων ἐκράτουν,

γαρ βίντος, 3 uεῖς διαλύονrες κεῖντον λέγομεν, πέμπτον σημαίνεοφωμαῖκῶς οἷος ' αν eod. ηνὶ ποιητὴς αριστος ἐγένετο και μέγιστος ζηλωrὴς του μηρο πάντ' ἐκεῖθεν ἀρυσάμενος, ἄσαν ποιηrικὴν μωησιν, λέξεις, φράσιν, παραβολάς, διαγραφάς, γνώμας καλταλλα, οσα τέλειον ποιητὴν ἀποφαίνει ὁμηρικώτατος δε γενόμενος θέλησε τα τω σμῆ ου παραλελειμμένα ης ἰλιάδος μ ρικῶς ποιῆσαι. nou γαρ ἐκείν τελο η του ἔκrορος ταφῆ , τούτω ἀρχὴ η της πενθεσιaείας ἄφιξις, ηrις αμαμ ονσα και ανδρεία ἡ πολλαῖς ἄλλαις μαζόσι και πλήθειανδρῶν τικτο εἰς τροίαν συμμαχεῖν παρακινήσασα δε οὐ Τρῶας ἐπὶ πόλεμον καὶ πλεῖσrti noστῶσα ἀνδρείως τε πολεμήσασα ἐπ' ἄχιλλέως εοχερῶς Ια γονὴ ἀπεκrάνθ sicli, κα σὐν sυ πλεῖσται ἔνθα και ὁ του τλυάρο ἐκείνου θερσίτου θάνατος π αχιλλέως ἐγένετο καὶ δι' αὐτὸν φιλονεικία ἀολλέω καὶ διομήδοος και καταλλαγή. και μετὰ in 7 Την του μέμνονος ἄφιξιν καὶ θάναχον ἐπ'Ἀχιλλέως, ἀντιλόχοοθάνατον αυτο τοὐ χιλλέως υπὸ ἀπόλλωνος ἀοράτως τρωθέντος, θάνατον Του μνrος του πάριδος και τἄλλα πάντα εξῆς ἀκριβῶς διηγεῖται. καὶ αυτὸν την Ου ἰλίου λωσιν, ν τέλος τῆς ποιήσεως πεποίηκεμ ε μενουν πόθεσις παλαιὰ και ευγενὴς και ρωική, ης τέλος λήθεια ει δέ τι και υνικὀν καrαμέμικται, καὶ Οὐr της ποιητικος ' πιδος γαρ τὸ δεύτερον θεμέλιον, συ τέλος δονὴ καὶ ψυχαγωγία των νέων τ δε

μέτρον ἡρωικδι τὸ σύνηθες μετὰ των οἰκείων παθῶν και ὁμήρ πρέπον. σπερ καὶ τἄλλα. πιγραφὴν δε οὐδεμίαν εἶρον ἐν βιβλίω, iam oti θραφα και ὁ ριθμὸς των βιρλίων δῆλος δεκατέσσαρα γαρεισιν ἐπειδὴ μῶν οἱ παλαίτεροι Οὐκ ου' πως πέβαλον λιγωρησαν. τε τοιούrυ ανδρός, ἐφ' μῶν δὴ ευρέθη μετὰ τὴν ἄλωσιν της κοινος

κοινὴ γενομένη μηκέτι ἀπόλοι- ο γὰρ δίκαιον τα τοῖς ἄλλοις μετὰ πόνου ποιηθέντα π αμελείας η φθόνου λήθης βυθοῖς cod. βουθοῖς, sed ipse Iriarte vertit tura at imi ni παραδοῖναι. iasir τοι ἀναγνωστέον και μεταδονέον τῶν πολλῶ - άριν αναγκαίων. τί γὰρ ν κερδαίνοιμεν φθόν μὴ μεταδιδοντες α καλὰ κρίνεται και μάλισr ἐν του παρόντι δυστυχεστάr καιρν ἐν σπάνις πάντων. θεν καὶ αυτὸς ἐν τε πε.

ριηγησε ἐς μεδιόλανοι ἀφιγμένος καὶ τὰ μέτερα διδάξας αλλα τε πολλὰ και ταύr ν μετὰ δυσκολίας κτησάμενος ἐξέγραρα μετέδωκα και ἐδίδαξα Ἀπερ μαι και τοῖς ἄλλους ποιήσειν φιλανγρωπους ἄνrας

135쪽

CXII

και φιλοσόφοος. ης βίβλου γυμνος ιρεθείσης τὰς ποθέσεις των βιβλέων αυτὸς συνέταξα, και ς οἷόν τε με διώρθωσα ἔρρωσθε οἱ ἁναγινώσκον καὶ ε τι οὐκ Ορθῶς γεγραμμένον, βελrιώσατε. Argumenta, Plae a se ipso concinnata esse ni testatur L. caris,

in uiro mi codie paucis mutatis leguntur. a quae Iriarte ex priore descripta edidit p. 25 - 127, ni describere inutile putavi, quoniatii nihil quod ea opera dignum sit, in iis conline lin . Trcnsen dicit se hos codices selectis locis contulisse; sed nihil iuveni. iami ex Iriari paucas, ita ille notavii variantes suis locis insenti. Sed vel nae sufficiunt ad cognoscendar eonii naturali, Quaedam oblitus sum, ut I, 4 utrilinque riuo addere II, 7, ubi in neutro lacuna notata est, G σrre in M legi IV, 24 - 72 αιει-ύπνος missa esse in a V, 73 2 αλλ' ἔφελον, uinimmi ro

17. Postremo Scnoxv ex Alvinae exeniplari notas marginales excerpsit, de a p. 61 nae vixit: EM AH MNioin Caes. Vindo

notis Ioannis Curiores niss. 20stillata. In prima pag. ωάννου του Nouorηρίon emptum ASSibis MDI.XIV. Iterum in secitnda pag. ωάννης Κουρτηριος. Haec omnia eadem, qua Boiae mammies, manu exarata sunt strum Curterius codices mss. consuluerit, an suas solum alioruinque eniendatione in mirgine olaverit, nescio, ex ipsis entinnotis a de re nini statuere possum ident procul disti Curterius est qui Hieroclen in Prinagorae carmina aurea et Procopium in Esaiain Lailne venit, quod etiana e litissiinis viris Mel. Matini et aratoni prodabile visun est. Sunt sine dubio inendationes, pleriinique clinin hodo mannianis congrirentes latera a insigniri. f. 18. x is apparet, Tyensentanum apparatum paullo'indeni minoren esse, quam fortasse quis Piai exspectaverit, Sed unicere alii enad subiicienduin id emendando uinis hindanaenium, quod in hac codicum qui supersunt indole omnino dari potest. Recte enim judicavit Tvcnsen p. 1 onines secundae et tertiae classis codice pri una tantum auctoritate nabendos, et ubi cisserant, ex variis librariorum aut erroridus aut correctionimis es inparando veram lectionem erilendam, variantes te illae classis lectiones pro Or reclionibus, uuainquat pleruinuue sunt corrupitones, ademias, contra lectiones istin eteriso innidus praeserendas Sse. Itaque nos nulli magnopere doleo, quod ille cuicunque est, nondum accuratius est excussus. Nam ex eo

solo nisi prorsus novi codice delegantur, aliquid rugi aurari poterit. Cun V ei Et salis belle collatos habeamus, vix mutilina, quod et novum ei onum sit, ex V et C plene percuisitis redundaturuin pulaverina. Ex eleris odicibus autem recte alicubi in schedis suis Tycnsen dicit non variantes lectiones, edi in ernendationes, sed tantum scribendi lapsus laedissimaque cujusque generis vilia colligi posse. Sed etianisi

diligentissime perirae latus Sset, lanie vel sic multa remansura fuisse eniendamia, quatuor lidromani meliore eitanam servatorum exemplum docet, ouo movemur, ne unico illi quorundam criticorun subsidio, caecae Optimi tuitis iam odicis servituti, nimium in nostro tribuamus, in quo emendando si ego melioren secutus sum rationen , id me imprimis ermanni

atque pilZneri debere felicissim exemplo grale prouteor.

136쪽

Dis editioni Dus et alias scriptis ad Oli in tu in pertinenti Dup. f. l. Dinnjns si quid rectius prioribus administravero, id non lana ingenii mei, quod probe scio italia sit tenue, melilo, quam coninuini illi luci, quae ex omnicis ad Iler anno stili filiis Graecarum literamini lari asIulsu, triduendum est. Quo iniuiol'talis nominis opere eum Tycnsenio in textu constituendo care dili esset vid. p. XCI , nati magna sane est gloriola plus e sapere. At vero alii tui in post Hermannum

satis mulli exstil8lunt qui in epito II in GrRec Druin legibus et sonsuetudinidus excutiendis ludium collocaveriint, ex quidus iis Gerha mitran,

ramielium et inprimis Lehrnum nominasse sufficit, celeris paullo intran Diuiuatit allatis.

Ac de editionidus quidem celeri te scriptis duintum Spectanlidus, Guae eo priores erant diligenter enuineravit et accurale alijudicavit Τyonsen sect. Iv. p. LXXVIII ICIV. Mi hic repetere eo minus placet, quu i inplu'iser est horrui libroruin ratio timve breviter dicere licet, post Aldinum a. 1504 ex pessinioriani codicunt in descriptam Trcnsen. l. c. g. In seculam esse a. 1569 Basileens id ui. f. IV , ex Aldina expressam atque vitia ejus novis augentem; lini vero Laurentium Modoma in verit ut uinti Ospilalorem exstitisse, mi postquani a. 1577 edilis in Neanssui opere aureo Iapsiae Dras XII, XIII et xl ina-Jori labori proluserit, a. 160 Ilanoviae totum carinen edisti mun ersione lalina et eniendationidiis suis vid Tyclisen. l. o. I , astus, quid solo ingenio accurata lectione ad nilo praestare possit, insigni exelnplo demonstravit. Et vecta poetae, quae ex Basileensi transscripserat, sererintacta reliquit, perinulios vero locos lani feliciter emendavit, ut longe major e; u una emendationuin pars pleninaque codicum postea collatorii ni auctoritate firmata, poetae uult illata sit. Eliana udi erravit, erravit sere ut ex eo errore diseere possis vix uno alterove loco, quod Omnia ferri non posset coiilecti. Sed nodoni uni exemptuni ut insigne iucunicum mansit. Nam ex ejus dilictile, oui a. 16i4 novus titulus praefixus est, verdis positae in Iacob Lecti poetas Gra eos, qui 160 Aureliae Aliodrogum prostierunt lusr Tycns . . Vil , trἔin Stalis, leuium a. 734 uitio 'auaeiana impreSsa est, lypor nelegantia et repetitis Rhodomanni opibus commerulaDilis e r. 1Υ-sen. g. VIIIJ. De ipso editore post inane ramonis paleas Dominuvanno critica excussas in il licere praesint, quum nisi malum nihil dici possit Eunt secutus est Tychsenius KOIψυY OMMON. in Smyrnari Posthomericorum fibra XIV. Nunc primu ad libro n

risiis 1840 in collectione idoliana cuni esiodo, Apollonio Musaeo, Colulno Trypniodoti, Zeleta etiam Ouintum edidit, iis, quae post Tycn- seni curas ab aliis in medium erant prolata, haud infeliciter usus.f. 2. Sed ut danii ad alia scripta transeamus, ita est assi scite Ine B davit Brodaeus in anno lationibus suis Basil. 552 4ilis, quaedam Cantem in novis lectionibus, quae Ani,verp. 157i prodierunt, uuaedam Syl- burgius Falhenburipus, Scalipu' notis sua naan huic vel illi editioniallitis. Sed noruni pleraque et levia sunt et sere etiam a Moulamanno

inventa sunt. Itaque haud scio an saepius inini acciderit, ut solum Riι0ulaniannum exiguae correctionis auctor en nominaverim, di plures poterant alserre sponsores Post eos scripsit Gaudius ausc7ulus RG

Bolamenta sua in Quintum Francos. 1614 dignus ille qui vel a Pau vio

137쪽

CXIV

objurgetur Tycnsen. f. VII . Post uirit in pie Domissio in anno critica 1737 et in Charilone , tersono in Verisi initidus 1752), marte, Meobrio in Specimine emendati in auctores veteres 17863, Scho ousus est Tycnsenius, erinanni Orphica ad notas conscribendas adni-Diturus, quod non vanum ejus suisse pii missum loci ex illo id ro diligentissime laudati testantur. f. 3. Sed ex eo tempore praeter eos, quos supra jam nonoris causa nouunavi, aliosque uinii tum in transcursu tractantes quidam peculiare eidem studium ilicaveriant, in quibus non udit cui primunt locum teneat Francisciss S unems, incredibili lectionis assi sui tale atquesuluili ingenii acumine pariter insinicius. Sed noruin libellos enumerare susticit: 1., 816. De versu Graecorrum eroico maxime nomerico scripsit Franciscis Spitetner etc. Accedunt eiusde ui mantissa observationum criticanina et granimaticarum in Quinti Smyrnaei postliomeri corrum tibiis

XIV etc. Iapsiae tu CCXVI. Mansissa p. 199 268 legitur.

comparare non potui.

3. 1816 sqq. C. L. Strisse Grammatiscne undinritiscne emer-kungen unam. S. si nigsderg. 1816 1818. 1822. qualuorumgrain- mala soliolastica ex quibus duo tantum 18l8 et 1822 nancisci potui. 4. 1836. bonitet Symbolae criticae in uintum Smyrnaeum in Ziintne anni annaliDus arili Pin ejus anni No. 152 - 155, p. 1221 - 244. 5. 1838. m. oech mendationes ei adnotationes in Quintuna Smyriia eunt in Acti. Societ Graec Lips. Vol. I p. 161 - 288.6 , 1839. Franet S rener Observationes criticae et grammaticae in uinii Smyrnaei Posiboni erica Lipsiae. Sunt septem particulae, quariani prima p. 1 - 10 et sec Ma p. 11 - 2M Jani a. 1818, sarta a. 1837 programmatis sonolasticis inclusa promerant, tertia, qua Bonilianarum symbolarum censurana egit, a. 1837 tinnieritianni annalibus

antiq. p. 116 - 1192 inserta legeDatur tres reliquae novae accede Dant. Hic quidem liber quana insi*ni fuerit ad emendandum Quintum usui, sere quaeris meae editionis pagina testatur.

7. 1840. Od. Hemanni de oechi et pilaneri libellis modo

lati datis censura, quae legitur in Zi in merui annianis ens anni annalibus,

No. 31 ei 32, p. 25 - 270. 8. 1841. Mevi de Quinto Leni stano censura, quae ibidem legitur sequente anno O. 8 - 10 p. 68 - M. 9. 1841. Mem*: De aliouot 0. S. locis epistola eritica ad Franc. Spicineriti scripta, uuae ibid. o. 84 et M p. 701 - 12 legi tui 10, 1843. Men*: De lacunis in . . quaestio programma

11. 1843. inendationes et Observationes in . . Positioni erica scripsi et iublice defendet Iacotbras Theodoris Strasve Petropoli. 2. 1846. De argumento carminum epicorum, quae res ab Homero in Iliade narratas longius prosecuta sunt Part. I. Scripsit et--puDlice defendet ac Theod. Struve. Petropoli nos duos libellos patrui studiis et ingenio dignis stinos auctor benigne niihi transmisit.

138쪽

2 minora A, ve M inde Tyens legerat, Aeneid. VI, 228 . Ad eundem

139쪽

δη τότε ρῶες μιμνον ἀνὰ Πριάμοιο πόληαδειδιότες μένος υ θραουφρονος Αἰακίδαο τ ενὶ ξυλοχοισι με βλοσυροῖο λεοντος

ἐλθεμεν ου ἐθελουσιν ναντίαι ἀλλα φεβονται ἰλ δου πτωσσουσα ἀνὰ ρωπήια πυκνά '

cnaonis ossibus sciuini adscript0s legitur etiam H,

absolui et ista sorina hic ani Diguum ubi eo inniodius ponitur librarii ni e- et incongrii uni est Ossa os inta nioriae inliae sit; in eiulationein peremitavit ossa omnia tutum vnt an ei uaeliis quaest. Pic. p. 276 re- hoc sepii iuram indinal Cras cre stulito liis lita inperfecto Vid prae

pii semus abscondat, et ib. 545 Des utraque adverbii larina id.

140쪽

μνησάμενοι προτερων, πόσων - θυμον Ἀψεν,

οππότε ὁ τα πρῶτα φερε ρώεσσιν λεθρον 10

. . . . . .

θυων αίοιο περὶ προχονσι Σκαμάνδρου, υ δύσους φεύγοντος - μέγα τεῖχος λεσσεν, Ἐκτορά θ' ς ἐδάμασσε και ἀμφείρυσσε πόλτ,