Posthomericorum libri XIV. Recensuit, prolegomenis et adnotatione critica instruxit Arminius Koechly

491쪽

λπων ἱεμενων θάνατος δέ μιν αἰνος δαμναεσσυμένως μάστιγα καὶ νέα νόσφι λιπόντα

Πάμμον δ' ἔμπεσε πένθος αφαρ δέ λθῆκεν νάγκηαμφω καὶ βασιλῆα καὶ νιοχεῖν οὐν αρμα καί νύ κεν αυτο κῆρα καὶ λωτον μαρ ἀνέτλη, 70εἰ μη οἱ ρώων τις - κλμον αἱματόεντα

ηνέα δέξατο χερσὶ και εξεσάωσεν ανακτα ηδη τειρόμεει - δηίων ὀλοῆσι χερεύσιμὰντίθεο δ' κάμαντα καταντίον ἀχύοντα

ελκε δ' οὐλομένω στυγερὰς πεδύσατ ανως' χάσσατο δ' εὐπολεμοιο λίπεν δ' ἐτάροισι κυδοιμον δακρυόεντ' - γάρ οἱ τι πτολεμοιο μεμολει.

καὶ τότε ὁ θεράπων ρικυδεος Εὐρυπύλοιο

492쪽

ψυχρὁ ἀπὸ μελέων' και μιν στρεφθέντα φέρεσθαι εἰσοπίσω κατεμαρψε μέγα σθένος υ πυλmo' κόψε δέ οἱ θοα εὐρω πόδες δ' ἀέκοντες ει -- 585αυτου, πν μιν τύψε λίπεν δέ μιν αμβροτος αἰων. ἐσσυμέ- δε Θόας νυξεν Πάριν ὀξέ δουριδεξιτερον κατὰ μηρόν δ δ' δετ τυτθον πίσσω οἰσόμενος θοα τόξα, τά οι μετόπισθε λέλειπτο. Idoμενεὐ δ' - λααν ὁσον σθένε, χερῶν ἀείρας 590 καββαλεν υρυπυλοι βραχίονα του δε χαμῶ κάππεσε λοίγιο εγχος ἄφαρ δ' ἀνεχάσσατ' ὀπίσσω οἰσέμεν ἐγχειρο - γαρ τυχεν ἔκβαλε χειρός.

Ἀτρεῖδαι δ αρα τυτθω ἀνεπνευσαν πολέμοια

τ δε θοῶς θεράποντες ἔβαν σχεδόν, λο ἔνεγκαν 595

ὰαγες δόρυ μακρόν, ο πολλῶν γουνατ' ἔλυσε δεξάμενος δ' γε λαον ἐπωχετο κάρτε θύων, κτείνων ο κ κίποι πολὐν δ' υπιδάμναθ' ὁμιλον. ἔνθ' οὐτ υτ α μένον εμπεδον με τις αλλος αγχεμάχων τ ῶν μάλα γαρ δέος ἔλλαβε παντας 600 ἀργαλεον πῆσιν γαρ ἐπέσσυτο πῆμα κορύσσων Εὐρυπυλος μετόπισθε δ' ἐπισπόμενος κε et 'κέκλετο δ' ὁ μεσσιν δ' ἱπποδάμοις λάροισιν

493쪽

,, φιλοι, εἰ δ' αγε θυμον εν στερνοισι λαβόντες τευξωμεν αναοῖσι φόνον καὶ κῆρ ἀχηλὴ, 605ῶ δ νυν μήλοιοι ἐοικότες ἀπονεσπαινηας επὶ σφετερας ἀλλα μνησώμεθα πάντες υσμένης ὀλοῆς, ης παιδόθεν ἴδμονες ειμεν. ως φάτο τοὶ δ' ἐπόρουσαν ἀολλεες -γεωχιν δε μεγα τρομεοντες ἀπ ἀργαλεοιο κυδοφου 10φευρον τοὶ δ' ἐφεποντο κύνες λαργιόδοντες κεμμάσιν ἀγροτέρησιν ἀν' αγκεα μακρὰ κάὶ λην κολλοῖς δ' - κονίνοι βάλον μάλα περ μεμαῶτας

ἐκφυγεειν ὀλοοῖ φόνου στονόεσσανἈμοκλήν Εὐρυπυλος με ἔπεφνεν ἀμυμονα Βουκολίωνα 615

ωκεο ευκτέανον, τοὶ δ' ἐν Λακεδαίμονι ναιοπιτσυς α θ' ἐγνάριξεν ἀριγνώτους περ εόντας. ἐκ δ' ἡ πληθυος εIλεν ἀάσπετα φυλ' ἀνθρώπων, οσσα μοι οὐ σθενος εστ λιλαιομέν περ ἀεῖσαι, 620 οὐδ' εr μοι στερνοι σι σιδήρεον τορ νείη.Αἰνείας δε Φερφα καὶ Ἀντίμαχον κατεπεφνεν

ἀμφοτερους Κρήτηθεν μ' γδομενῆ κωντας. αυτὰ Ἀγήνωρ δῖος ἀμνονα Μῶλον πεννεν,6σπερ ἀα υργεος ἐλθεν υπὸ Σθενέλω βασιλῆι 625τον βάλεν αἰγανεο νε πεῖ πολλὸν ὀπίσσω

φευγον ἐκ πολεμοι τυχῶν πο νείατα κνημης

σιν ἐνείη, notavit Gethard lacu. Amss. p. 86. Verum hoc; sed caesurain suam ii quoque praetulli. De locutione in ad III, 7b. unde in nonieri locum respexit Nonn.

494쪽

δε τερvς αἰχμ δε δια πλατυ νευρον ἔπιμεν ἀντικρος εμενη παρὰ δ' ἐχρισεν στεα φωτος

ἀργαλέως οδων δε μιρο μόρος, φθιτο δ ανήρ. 630 ἔνθα Πάρις Μόσυνόν- ἔβαλεν καὶ ἀγήνορα Φόσκυν

ααφω ἀδελφειους, ἀτ' - Σαλαμῖνος ἶκον Αἶαντος νήεσσι, καὶ οὐκετι - - ελ--'τοῖσι δ' ἔπι Κλεόλαον ευ θεράποντα πητος

εIλε βαλῶν κατὰ μαζον αριστερόν ἀμφὶ δέ μιν νυξ 635

μάρφε κακή, καὶ θυμος ἀπεπτατο τοὐ δε δαμεντος ενδον - στερνοισιν ἔτι κραδίη λεγειν' ταρφέα παλλομεν πτερόεν πελέμιξε βελεμνον αλλον δ' ὁ ἀφῆκεν ἐπι θρασ-χετίωνα εσσυμένως το δ αιψα δια γναθμοῖο πέρησε 640 χαλκός ο δ' ἐστον γε μέγ' δε λαῖματι δάκρυ.αλλος δ' αλλον πεφνε πολύς δ' ἐστείνετο χῶρος υργείων ληδον ἐπ ἀλλήλοιο πεσόντων. - νυ κε δη τότε με ενεπρησαν πυρι ζας, ει μ' ἡξ πόρουσε βαθυοκι- έρ αγο α 645χάσσατο δ' υρυπυλος, συν δ' αλλοι σωι ἶες νηῶν βαιον απωθε ποτι προχοὰς Σιμόεντος, ἡχί περ αυλιν ἔθεντο γεγηθότες ο δ' ἐν νουσιν Ἀργεῖοι γοάασκον επὶ ψαμάθοιο πεσοντες

verat. runt, infeliciter omnes.

II, MI IIl 366. VIII, 27. XI, 457. fecit. Vel relisenio linposint, qui

495쪽

πολλα μάλ' ἀχνυμενοι κταμενων περ, υνεκ' αρ αυτῶν πολλους ἐυ κονιμι μέλας ἐπιτήσατο πότμος

ἐπὶ νηοσωπvdnaves scripturus erat, 651. Ei primos 4 verens libri postea tamen recte notavit m no seqlientis Ontinuo in sexi eo sis esse vie naves. Id exeniplis nimi. Sed post Huθεν VII, 42 650. Hro A et vulgo. Sed quia πολλὰ μάλ' - πότμος. IIb. Ilnuni in eo loco, quo einebant Aeni incipit u ὀλοον κωέμφε 43 , vi , i. e. in ipsa naviunt talione, ut appareat manifestitii esse emto- mortui ceciderrant, noxa seripsi rem. TYCHS. in eniendati p. ib.

496쪽

6ο δ ουρανος στρα κατέκρυφεν, γρετο δ' ηὼς λαμπρον παμφανόωσα, κνέφας η ἀνεχασσατο νυκτος, ὁ τοα ἀρήιοι δες ἐμανέων Ἀργείωνῶ με ἔβαν προπάροιθε νεῶν κρατερθν ἐπὶ δῆριν

ἀντίον υρυπυλοι μεμαότες, ονὰν ἀπάτερθεν α οὐ παρ ηεσσι Μαχάονα ταρχυσαντο Νιρi θ', ο μακάρεσσιν ἀειγενέεσσιν ἐώκει κάλλε τ' ἀγλαῖν τε βί δ' οὐκ αλκιμος ηεν' ο γαρ μ' ἄνθρωποισι θεά τελέουσ ν απαντα αλλ' ἐσθλεκακον αγχι παρίσταται ἐκ τινος αἴσης' 10ως Νιρq ανακτι παρ' ἀγλαῖν ἐρατεινuκεῖτ' ἀλαπαδνοσύνορ ανα. δέ οἱ οὐκ ἀμέλησαν, αλλά ε ταρχυσαντο κά ἀδυραντ' ἐπὶ τύμβω,οωα Μαχάονα δῖον - θανατοισι θεοῖσιν

ἀλλα καὶ ἀμφοτεροι αὐτὴ περὶ σημα βάλοντο.

ponente. 14. ἀθανάτοισιν ε/ακάρεσσιν .

15. νυκτων; ,κAuris audisvκ-. RH0D. Posterius ut Homericvn praetulit Tycns. oui tamen et ipse Wυκι μή σε α .scit. πράγματα n. e. φάρμακα ' condecit. Etentii Jam PamV. Jure miratus est, cur de Machaonis in arte medendi perivante init escatur. Ejus rei inentionem illaturiis ego olim iit st . ' , , aut . Wri y, - μακα colt A. 74 et Quinto I, 420 coclectadam. Sed jure has conlecturas repressit Hermannus, qui unum versuin excidisse vidit, uno declaraDalur, in sanandis aegris illa πυκνὰ μήδεα versata esse. Haec ni tonui emendare. D. 276.

MM A et vulgo, IJ V vid. ad II, 250. 16. λλὰ γὰρ Α et viileo, quod

Hemitannus in rec. p. 26 imonuit serri non posse nec alid hae particulae apud Quintuin conjuncia re-

497쪽

καὶ τότ' - ἐν πεδέω ἔτι μαίνετο λοίγιος Αρης ἄρτο δ αρ' ἀμφοτέρωθε μεγας κόναβος καὶ αυτη νυμενων λάεσσι καὶ ἐγχείρσι μειῶν καί ' ονμεν πονέοντο πολυκμήτω - m 20 νωλεμεως δ' αρ απαστος εδουος ἐν κονίνοικειτο μεγα στενάχων Ποδαλειριος ουδ' γεγ μαλεῖπε κασιγνήτοιο νόος δε οἱ ὁρμαίνεσκε χερσὶν - σφετερνσιν ἀν λεγέως ἀπολεσθαι κα ρ' τε με βάλε χεῖρας ἐπὶ ξίφος, αλλοτε δ' - 25 δίζετο φάρμακον αἰνόν εο δε μιν εἶπον ταῖροι πολλα παρηγορέοντες ο δ' ου ἀπέληγεν ἀνίης καί νυ κε θυμον ῆσιν υπαι παλάμροιν λεσσεν ἐσθλου ἀδελφειοῖο νεοκμήτω επὶ τύμβω, εἰ μη Νηλεος ἷος επεκλυεν ουδ' ἀμέλησεν 30

αἰνῶς τειρομενοιο κίχεν δέ μιν αλλοτε μεν που ἐκχύμενον περὶ σθμα πολυστονον, αλλοτε ο αυτε

ως καρν χεύοντα κίνιν καὶ στήθεα χερσὶ

θεινόμενον κρατερῆσι καὶ ουνομα κικλήσκοντα οἱ κασιγν οιο περιστενάχοντο δ ανακτα θ

δμῶες ὁμως τάροισι κακὴ δ' χε πάντας Γως και ρ γε μειλιχίοισι μεγ' ἀχνυμενον προσεε πεπι-ἴσχεο λευγαλεοι γόου καὶ πενθεος αἰνου,

rexi .

26. Corie et lilia in nitima taro. Sed recte viilgala. Podaliratis ut tedictis Seculii 'estat cistulam vel sardinultilli variis iste licaiiiinibiis re telain, qua reclusa liaerit inorii- erui veneniin . Sintiliter Medeant

498쪽

τέκος ο γαρ ἔοικε περίφρονα φῶτα γεγῶτα μυρεσθ' Ια γυναῖκα παρ' οὐκέτ ἐόντι πεσόντα ' 40ο γαρ ἀναστήσεις μιν λ ἐς φάος ουνεκ' αῖστος ψυχή οἱ πεπότ αι ἐς θερα, σῶμα δ' -ευθεν - ὀλοὸν κατέδαψε καὶ ὀστέα δέξατο γαῖα αυτως δ', ς ἀνέθηλε, καὶ ἔφθιτο τετλαθι δ'Ἀλγος ἄσπετον, σπερ ἔγωγε Μαχάονος οὐτι χερείω 45

παῖ Ἀλεσας δηίοισιν - ἀνδράσιν ευ μεν κοντιε δε σαοφροσυνύσι κεκασμενον ουδέ τις αλλος αἰζη - φιλέεσκεν ἔ- πατερ ῶς με κεῖνος, κάτθανε δ' εινεκ ἐμεῖο σαωσεμεναι μενεαίνωνον πατερ Ἀλλά οἱ εἶθαρ ἀποκταμενοι πάσασθαι 50 σῖτον ἔτλην καὶ ζωος ς ῆρι γενειαν ἰδέσθαι, ευ ἰως, τι πάντες - 'AMα κέλευθον νισσομεθ' ανθρωποι, πῆσίν, ἐπὶ τερματα κεῖται λυγρὰ μύρου στονόεντος εοικε δε - τον ἐόντα

πάντα φέρειν, ὁπόσ' ἐσθλα διδοῖ θεδς δ' ἀλεγεινά. 55ῶς φάθ' ο δ' ἀχνυμενός μιν ἀμείβετο του δ' ἀλεγεινμ λεν εἰ τι δάκρυ καὶ ἀγλαὰ δευε γενεω - πάτερ, σχετον αλγος ἐμον καταδάμναται φορἀμφὶ κασιγνήτοιο περίφρονος, ο μ' ἀτίταλλεν οἰχομένοι τοκῆος ἐς ουραν , εμ I 60

499쪽

334 ΚΟΙΝΤΟΥ

σφῆσι εν ἀγκοίνησι καὶ ἰητηρια νουσων

τερπόμεθα ξυνοχιν ἰαινόμενοι κτεάτεσσι τω μοι πένθος αλαστον ἐποίχεται -δ' ἔτι κεἰν

τεθναρτος φάος ἐσθλον ελδομαι εἰσοράασθαι. 65ῶς φάτο τον δ' ὁ γεραὰς κηχεμενον προσεειπε ' πῶσι μεν ἀνθρώποισιν ἴσον κακον πασε δαίμων ὀρφανίην, πάντας δε καὶ μεας αἶ καλύψει, - μεν ρ' κτελεσαντας μην βιότοιο κέλευθον,

ουδ ο ν τις καστος ελδεται, ουνεχ' περθεν 70εσθλά τε καὶ τα χερεια θεῶν ἐν γουνασι κεῖται μυρία, εἰς 'ῖν πάντα μεμιγμένα καὶ τα μεν ουτις

ὀρφανίην 12a; ,εοφανί. Vel de pro n. μοίραις. t coii inodirinφανίης, id est: ibitatis malo curi estici sensui postinodo nulladuerit, ct morιales eple sonori sumus si retent gignendi casu subintelli-S ὀρφανίη legatur, sensus est: cmn galu ταμιεῖον Vel σώρευμα veletis a Deo narum alipio movisu' φύραμα aut simile. Et nano le- auod orbita respondeat. RHOD. iionensi ut illi praeserant adducit Ex epica lictione accusativum prae in hoc quod de salo deinceps lo- serendum esse dixi in emendast otiens inpilari numero utitur.

Palavv. Piod Jam a Rhodomarino te Nain sententia remitrit sine dubio: ctum esse ex interpretatione ejus a Parea in unum cornmixta. irinia De φιem unuspui ibi eroptat inin bona qualia mala ante Deoru in siispiceris. Receperunt Tyclis L elars. genua reposita sunt in caelo, non contra quos emendati p. 216 ita seorsim singula, sed confuse cun- disputavi: ,Ninitum videtur apud cia, quae confusio facta a Parca et 0vinluniola rις ἔκαστος, quani tuaii salo apparet ex sequentibus resne ignoro lain Homeruiti A, 44. τὰ μεν eic. Una Parca innia excist Matthiae gr. g. 487 εἷς τις caelo demittit in terram, aut bona dixisse, et Sophoclen Ani 262 his liai mala, uuae antea iniscuit et ipsis verbis oriunctim usum esse in unum conssavii pro arbitrio sito, scio: oriani custodiali ila relinquens Diis, εἷς γάρ τις ην ἔκαστος οεξειργα- ul ante genua illoriim jaceant ibi- σμένος. que itaneant, donec ea ex caelo Exin videtur ominode emi posse ueniitia in letiani non Visa aut exa- .,οχ εις. recepi aliis locis minata a Diis sed occultata et sub-

500쪽

δέρκεται ἀθανάτων, αλλ' ἀπροτιοπτα τέτυκται

ἀχλυ θεσπεσίν κεκαλυμμέωα τοῖς δ' ἐπὶ χειρας

ἐς γαῖαν προχει τα δ' αλλυδις ἄλλα φερονται

tracta eorum cillis atque examini. Quin et ipsa Parca, cui ea miscuerit senael, postea confuse demittit nux la, teque illa videt aut dirigit, sed ire e serra sinit quo velint casusqtie ducat. Atl V. Adscripsi

haec, quia sententia loci in universum bene explicatur. De script a vero placet ea paulliam iniuilitata repetere, quae emendau. p. 2l6 sq.exposita sunt , , emae nodomanni aut auri coniiuenta ferri possunt, nec si quis memor atticipiorum passivonini, ut, substantivi vice sun-gii niur, genitivo iunctoriam est.

Naith. f. 375. Ol. 1. Uunt ad Sopn. nil. v. 3 h. l. Μοίρης μεμιγμένα pendere putaverit. Aliena enim talia ab Epicoriam usu. Unica restat ratio , ut verba a Mia, και τὰ χέρεια jungenda sint una OG

ρης ο sensu: Dona et mala or-Α vero et verboriim collocatio repugnat ne que placet ipsa con-Sirmclio, cum et apiutiomemini nihil ex istis verbis aplum sit. Neque cum Boniti sacere possum, qui resulata et nodoinanni interpretatione et ea , qua quis uπερθεν cum θεῶ pinclo vertere posset 3 ra ipsos deos penes Parcam foris ho-ntinum uri, cum et ex h. l. et ex XI, 27 sqq. conclusisset, sortes non inlina non genes Deos esse, sed a sola Parca omnibus destinari, pio θεῶ p. 226 scriDendum censuit θεης. Id a Lehini receptum. At vero prinimi non credi vile est plane ina nautatam esse illai aDΗο- mero acceptam sententiani θεῶν μγούνασι κεDαι , ita ui lio ille de Dus praedicaverat, iisden verbis ad Solam Parca in referretur. Aliud enim

est Nonn. II, 362:- - - ην δ' ἐνὶ γουνασι

Νίκης σκοπτρα Λιος καὶ θῶκου ἀέθλια

δηιοτῆτος.

Eadem est Spitineri sententia Ob-SerVati p. 4. 0uid quod ipse Quintus VI, 10 eandem formulam retinuit, qui locus Bonitium fugit:

υσυ θών καrὰ δηριν πέρβιον ὴ σαωυ. 0uod ait leni Bonitio sortes enesti eos esse Quintus negare tuetur, id satis jam resul alii iis, quae Pati v explicavit. Sortes jacent qui- dein ui olnerus dicutaverat, ingentibus deorum, nec tamen ab is inter nonii ne distribuuntur, sed a Parca Scribendum igitur u ρέα γ' εἰ ἔ, άνrα μεμιγμένα : sortes

bonae et malae, innumerae, unum in unu n commixtae. Probavit

nosmerinann rec. p. 269, nisi quod particula Mecla veiu, εἰς scribendum monuit. d. 1, 26 sq.

potestate explicanda, quam paullo aliter exposuit insta IX, 49 sqq.,

ante oculos nabuisse videtur o-nieri de duovus inlus Jovis in lanio positis narrationem Q. 527-33. Iuvat etiam con parare Gregorii

christianam nec tamen prorsus adsimileni saetentiani , 470-79. 566

βένθεσι κεῖναι, ὀσσα φέρει σrρεπror βίου παιδευματα θνητοῖς

distriduuntur mortalidus, alia velo temere eveniunt. Itaque re 'pulo esse : illa pse i mere seminrur.