Aristotelis organon graece novis codicum auxiliis adiutus recognovit, scholiis ineditis et commentario instruxit Theodorus Waitz Categoriae, Hermeneutica, Analytica priora

41쪽

no eo dieitiua graecia Organi. Hiis, fesso Philoponi nomen prae se fert. ArIεtotelia vertis Eadem manu scripta sunt, sed in minoritius solita, Ita ut a commentam Iaseparatu aint, qui maioribua continentur. Magetileni coriarn. in Anal. Pr. contextua initium tantum hahel. In sine et iis linec minio acripta occurrnnt: τέλος σὐν θεῶ τῆς του ὀργάνου Ἀριστουλικῆς διδασκαλlας.

quod ad comm. Periinet errore in contextuin minapositum est. Anal. Visti non intemu aunt. Sequuntur folia variuo magnitudinia quae eon-

ient quaedaria ex Isagoge, categoriariun pariena ab init. - Ia a I9 .ν σχήματος ex Anal. Pr., poni quam eontinuantur et finiuntur eat riae. Reliqua libri para ad Anal. pr. pertinet antea Inte

rupta: neque tamen integra insunt. Mitior para codicia male aD secta eat et humore adsperso et marginibus aliseisia. Conamcntarii, de qtithua dixin iis, alia naanti diligentius scripti videntur qtium Cleomedia et Aristotelia opp., quor in ipse i liaraeter incuriam prodit. Ambro a. II, 7 I homi3. 4. aaec. XV. Prima novena solia continent quaedain ad eat. et inag. apectantia sine auctoria normino. Organum integrum esset, niηi elencho ni liona para desceret. Cat. et lib. de intp. ni tua aetiolia habent alia . utruniento alia nilnio acripta, quomina tamen tria a Para legi nequit. In reliqtria gemini rariora sunt. Eodem saeculo omnia, acd Plitriinia Inanibus exarata videntur Eliaractere aut ia diverso. Νain alia Dianua aeripuit initium libri ITop., alia cuiua clauracter magia rotundi a est, contextua a uena ipso

erisendatior videtur finein libri II et niatoreni partem libri IV, librum V VIl , alia initium Λnul. pr. usque nil caput XXIII, alia quod reliquunt erat priorum et post. Anal. , ulla cate 3riua , alia doliique librunt de ini p. Anthro a. M, 89 hointa. 4. Anal. potiti niti. I auee. XIII. ILongen ax Ianain lilbri partem coninaentariuη occupat ulla Innnia saec. XIV acriptua. Et contextus et coniniontarii initi lini vix legi pilleat: totus niti liber inadesactua est, neqii e tanton reliqtia ad legendum dim-cilia sunt. Cliaracter arripturas grandia, fied ad arta In Inior iis 1 niuitiam uirecta eat. Contextus vertia saepiva pallidi tintina sunt. Tituli, quo continentariun inscriptua fuit, tigia apparent uncinis non eircuitidediuiuar Ἱωάννου του Φιλοπε-v-πολασeικαι ἀποσημει ἁσειςI εἰς το πρῶroν τῶν υστερων αναλυeικῶν Ἀριστοτέλους. Prinii iiii codicἱa soliuin notant Iaal 3et recontio rena, quae Alexandri e o hunc eonimentarium do Et, quod quae adlluc superaiint iii fronto libri confrixiare videbantur. Sed qui iiii ipa uti inspex Mem , mox gauditam quod ex invento ceperan dppouul. Non Erat querit inventro sperabam Alexandri conamenturius, sed Philo-Poni, ut indicavi in titulo.

Dissiliam by Coosli

42쪽

De eo die Linus grae eis organi. De codicibiis Romanis, et iis qui in bibl. 'atteant asservantur et ita qui in Angelica, scripsit Hrandis Abhandi. d. Beri. Λkal. von 183I.

Nisi. -pliil K l. p. 473. Qui quuin dixerat non aollina de omnibus, quoavidi, aed etiam de pli tribua, non habeo quod adiiciam. C., dicea ad Ors anon pertinent con plexita est sub nutnema I - I9, 217 et 258. Item in sequentibus ne Bundini catalogi in hibl. ILaurentianae exscriberem do codd. Livii renu. Iiiliit dicere volui nisi quae addendavidola antur.

Laurent. et 2, 5 Bandini III, p. 30). Scholia eadem manu aerapta avni qm1 textua. Litterarum formae similliniae Urb. 35 3. Fol. Ira 49 a 2 auera nianus ineipit eaquo recentior. Fol. IIa 69 h 4 prior nianus redit. Topica et sopli. elenclii manu fieri pu

λοσοφίας, quod non oditum piitavit Buhle Aristot. Opp. I. p. IM , edituin eat normine Gregorii Anci onymi per Voegelinum Aug. inde . 1600. Idem inest in eod. Marc. 591 et 23I fol. 217 - 23ι,

ubi licet recentioro manu lanien recte inscripti m est nomino vovθεολογου Γρηγορiov. quena Morelli bibl. Ima. Gregorium Nazi-Eenum eme monet, qui in cod. Parii . Reg. 2 2 fol. 10si alictor huius eompendii ex ithetiir. Ex eodem Ilibro intelligimila πρός τινα μαθητὴω istum libellum a Gregorio conscripturi se. Laurent. 32, 4. Folia ita tranaposita sunt, ut disscillimum sit invenire quod Atramentuni pallidum. Inserior pars f

Iiorum tam male assecta erat, Praexertina in top. et soph. et . . ut noxa cliaria agglutinata nune resecta quidem sit, aed extremi vera ista charta tecti legi omnino nequeant.

Laurent. 72, 3. In sne alia manu litterae Arme ν forte leg. pro ultero x udacriptae sunt, quaa annuim I dia denotare putaverim, scriptus nit, certe non erit saeculi XII, quod putat Bandini.

Liceat lite adiicero quae script arae codicum, et II 1ae . exarati s int, propria esse observavimus. In liis enim scribi solet avtως, ram αύτως. qiuod non inveni nisi priaece delite ως δ'; ox' αν pro otαν; scribitiir oύτω ante vocalem cum uspira tione sive leni sive asprea et ante vocem tiliae incipit per litteraim sibilantem, iota non suos cribitur, sed et inscribitur. Particulae quae hinis litteris constant ut te, ita dividunt ii r ut altera littera in priore verati habeatuTaltera in seque ute. Praeterea de cod. Λ UrD. 35 notandum est, quod saec. XV vel xvi multa in eo correcta sunt. Prae ceterisv ἐφελκυστικον saepius deletum est, accentus, apostrophi et spiritus pleri lue udiecti sunt manu recentiore. In eodem cod. modi ve borum saepe ita Confusi sunt, ut error manifestus sit. αἰεὶ et αεὶ

sine discrimine ponuntur, semper scribitur ανδρέα , non ἀνδρεία, ν ἐφελκυστικόν omittitur in fine periodi, nisi nova periodus initium sumit a vocali. Unima decem solia codicis perperiini disposita

sunt.

43쪽

Laurent. 72, 8. Perperain notavit Bandini hoe codire Anal. pr. lihelini II contineri. Est commentarius attona rniis in liunc lit,mini, quem e Paris. Reg. I Ma excerpsit Brandia, qtiod iam patet collato fine libri -Hanitini adieeit, cum fine scitolii up. Brutulia. p. Itali 25. Initiuin eum fefellit: prima enim Aristotelis verba interpretationi

priae malin aurit La irent. 72, 22. Manua qua eategori an aeriptae sunt antiquior videtur e-o quam reliqua exaravit. Laurent. I 2, 18 elegantissime exaratiis, notas rari in ae sunt.

Finent liliei VII Topicoruni recte iudicavit Banditii nelioliastae cuiusdam additamenturii, eat enim initiurn libri octavi coli mentarii in Top. uti Alex. Aphr. conrpo.iti, quod villo in uriind. seliol. p. 291 hin 292 a Ia η παρασκευή. Laurent. I 2. 10. ReeentiMinia sunt prinia folia, hent eategoriarum initium usquo ad P. 9 h 22 φυσιν, et Anal. Pr., quae Al. 33 h incipiunt. 24 a I 0-h 12 ἐν τοῖς. Liber II alia manu exaratus. Maior libri para a recenii manu Profecta eat, quae bruin i inperseet unx vel mutilum supplere oluit.

Laurent. 72, IR Aninionio tribuit Philoponi e o dicit Paria. Reg. I843; es. Brundis. acii l. p. 34. Reliqua hut ira cod. Anamonii ccholia eadem alant atque in editia. Contextus nullina pretii est. Laurent. 72, II. In Inedio libro de intp. tria folia antiquiora videntur inesse 20 a 24 ἀποφῆσαι - 23 l, 35 δτι Οὐκ, item Categ. 13 h 27 ἐπὶ - Ι 8 a Iu καί τινες. Plerumquo eum cod. Η Convenit. Laurent. 7I, 35. Manua, quae categ. scripsit, antiquior eat manu qiuae librum do ini p.

De codd. Laurenti. 72, 12; 72, 15; I 2, 20; 87. 16 et II,

2 nihil habui quod ita adiicerem quao dixit Handini in catal. Codex

quem notavit Montriueon Palaeogr. Gr. p. 84 est L. aurent. II, S, Eum vero qliena dixit Buhlo p. 1603 a e. 1 categorina incipere non inveni. Praeter e , quoruni mentionetia fecit, exstant in eadem hil,l. quattuor ulli qui ad organon pertinerit. Laurent. 72, I9. Prima neptetn eapita habet Anal. Prior Ian.Laiieent. 72, 26 fol. 85 - M lib. I Top. Laurent. 31, 37 sol. 2.33 - 262 et 19, 17 fol. 165 176 Categ. Reliquum est tit dicamus de eod. I. urent. 89 auper. 77ouni Gaddiano, in quo fol. 400 - 402 post vi II libras Topieorum

etiam noni initium adiicitur, quod Hiilale cominenturii fragmentuluemi e putavit. Placet hic deacribere quae in cod. invenimus collatia Top. II c. 2 - 4, unde patefiat Peripatetici cuiusdam philosophi fuisse dialecticae Epito I EI .

44쪽

Do eo Hethua graecis organi. κότητα κεχρῶσθαι φήσειεν η τον ἄνθρωπον ἐζωῶσθαι' - απ' οὐδενὀργαργένους παρωνυμαε ε κατηγορία Ου leg. ἀλλὰ. I 09 b 5 μόνον του συμβεβηκότος. εἰ δέ τι πρόβλημα ῆ πάντων η μηδέν. ἐκ διαιρέσεως σκοπεῖν εἰ αληθίς. OIoν Π) εἰ τῶν ἀντικε μένων τις Θη μίαν ἐπιστομην, διαιρετέον εἰς τὰ εἴδη τα ἀντικείμενα καὶ μἐrρι τῶν ἀτόμων 2l , καὶ εἶ εινος τοἡrων ευρῖς μ' ουσαν μίαν ἐπιστήμην ΟIoν γνωστου καὶ ἀγνώστου ἀναιρεῖ τὰ πρόβλημα 24 . ὀμομος δὲ καὶ ει μηδὲ, in zo. δὲ ποιεῖν ὁρισμον καὶ τοὐ συμβεβηκότος καὶ του υποκειμένουω σομβέβηκε η ἀμφοτέρων 30 sq.) , εἰ ἄφανῆ καὶ ἄγνωστα η ταυ- τα, ἡ τοὐ ινός, εἰ το λοιπὰν ἐγνωσμένον. οἷον εῖ τις τον θεὸν ἀδικεῖσθαι 1iγη. εἰ γαρ αδικεῖσθαι τό βλάπτεσθαί ἐστι, δῆλονώς Ουκ τι θεὰν ἀδικεῖσθαι. αν δέ τι εῶν πολλαχῶς η λεγομένων llo a 23 sq. , τιρεται παρά τινος υπάρrειν, δεικνυναι τὸ μην πάρχον leg. υπαρrειν τῶ θάτερον τῶν συμβαινομένων προτερεικολν εἰ τὁ κοιμώμενον οἰσθάνεσθαι λέγει ἐπεὶ πολιωχῶς λέγεται αἰσθάνεσθαι, ἐνεργεία καὶ δυνάμει, δεικνύναι μὴ αἰσθάνεσθαι. ομοίως δὲ καὶ εἰ μῆ ὐπάρχειν τεθῆ, rὀ υπάρχειν δεικνvναι. τοὐτο δὲ ποιητέον καὶ ἐπὶ τῶν λανθανόντων ὁμωνύμων καὶ ἀγνοουμένων est προσδιαλεγομενω τὀ καθόλου τό ἀντικεέμενον ἐπιφέρειν. εἰ δὲ μῆλανθάνει τό τινὶ μὲν υπάρχειν τινὶ δὲ μῆ , λέγειν. Ομοίως δὲ ποιητέον καὶ ἐπὶ τῶν αμφιβόλων b 16 ad qitorii l. cf. Alex. , οἷον εἰ ηἐπιστῆμη fort. εἰ ἐπιστήμην) μίαν πλειόνων τις ἀξιώσειε ῆ γὰρ ἄρ τουJ του τέλους καὶ του προς τὸ τέλος, οἷον ἡ ἰατρικὴ του ἡγιάσω - καὶ του διαιτῆσαι, ἡ ως ἀμφοτέρων καθάπερ ἡ αυτὴ υγιείας καὶ νο- σου, ῆ ώς του καθ' αυτὸ καὶ του κατὰ συμβεβηκὸς ἀς υγιείας 17 22) καὶ ἐμπνοίας. εἰ γὰρ κατὰ μηδέτερον τούτων ἐνδέχεται μίαν εἶναι πλειόνων ἐπιστήμην, δηλονότι οὐδ' ολως ἐνδέχεται. ἔτι δὲ μεταλαμβάνειν εἰς γνωριμώτερον ἔνομα illa S) tὁ τεθέν, οἷον ἀντὶ εῆς πολυπραγμοσύνης τὴν φιλοπραγμοσύνην καὶ ἀντὶ του ἐλευθερίου τό fori. Q. ἄσωτον. πρός δὲ τὸ δεῖξαι ταναντία τῶ αὐτῶ υπάρχοντα σκοπεῖν ἐπὶ γένους, οἷον εἰ ὁ ἄνθρωπος ζῶον, τὸ ζῶον λογικὸν καὶ ἄλογον οῦ καὶὀ-yσται. ὁμοίως δὲ καὶ απὸ του εἴδους τῶ γένει τἀναντία δεικνυται δεικνεῖν eod. ὐπάρχοντα, οἷον ἐπεὶ η διάθεσις γένος τῆς

καὶ διάθεσις ἔσται φαύλη καὶ σπουδαία. τὸ μὲν Ουν πρότερον πρὸς τὸ κατασκευάζειν ψευδής Ieg. ψευδές ' οὐ γαρ ἄσα τῶ γένει οπάρrεε ταῶτα καὶ τῶ Pδει, το δευxερον-οσα γὰρ τω

γὰρ κατὰ μηδέν, δηλονότι οὐ γίνεται. σκοπεῖν δὲ καὶ - του προ-

45쪽

De eo die tua graecia Orgarii. πειM-υ In τινος ἔντος ἀν-γκη τὸ προκείμενον, η τι ἔστιν εἰ τοπροκείμενον ἔστι. καrασκευάζοντι μὲν ουν ληπτέον τίνος ἔντος τό προκειμνον ἔστιν. εἰ γὰρ ἐκεῖνο υπάρroν δειχθῆ, καὶ τὸ προκει,ενον δειχθήσεται. ἀνασκευάζοντι δὲ τι ἔστιν εἰ τὸ προκείμενον Ιστι. ἐαν

γαρ τό ἀκολουθουν τῶ προκειμένω δειχθῆ μη ἄν, ἀναιρεθῆοεται καὶ τὸ προκεέμενον. ἐπιβλέπειν δὲ καὶ - τον χρόνον εῖ που διατωνεῖ, ola. εἰ τὸ τρεφόμενον ἔτησεν ἐξ ανάγκης αἴρεσθαι ' τρεφεται μὲν γαρ ἀεὶ τὰ ζῶα. αύξεται δ' - κ άει--25 .

Simile additanientum in cod. Laur. 72, 5, de quo modo diximus, inveni uitis adiectunt ad snoni Anal. post. Quod quam quani ab hoe loco Plane alienuin easo putet iugit eni in de vi Ioglainis hapothetiacis , lainen valde dignuni inihi visuria est quod h. l. a Mam.'Eν τοῖς υποθετικοῖς συλλογισμοῖς πρῶτοι εἰσιν οἱ ἐκ δυο δρων συνημμένων η διαλελυμενων ' εἶτα οἱ ἐκ τριῶν δυο συνημμένοις οροις γίνονται συλλογὶσμοί. τἐσσαρες δια τῆς ἐπὶ τὸν πρόeερον ἐπανόδου

καὶ τέσσαρες διὰ τῆς ἐπὶ τὰ νέσχατον. λαμβάνονται γὰρ ξ καταφατικῶς οἱ δυο οροι ῆ άποφατικῶς ὀ δευτερος ξ ἡ πρότερος ἀποφατικῶς ὴ ἀμφότεροι ἀποφατικῶς. καὶ ἡ μὲν ἐπὶ τὸν τῶν ma. aetositos

συνημμἐνων ρκτώ μεν συλλογισμοὶ δια τῆς ἐπὶ τὸν πρῶτον ἐπανόδου okeὼ δὲ διὰ τῆς ἐπὶ τὸν τὀ ina. υστερον - συντιθενeαι γὰρ οἱ τρεις

ωστε γίνεσθαι τὴν σύνθεοιν ὀκταrῆ, ouν ώς ἐπὶ ἐνὸς τρόπου τρίτου rna. εἰ τὸ Α, τ4 B εἰ τό B, τὸ Γ εἰ τὸ δὲ Α, ἄρα τὸ Γ. xo si πρῶτον. ὀ γὰρ συνάγων δρος μέσος ἐστι δὶς λαμβανόμενος, λήγωνμὸν ἐν τῶ προτέρω συνημμένφ ήγονμενος δὲ ἐν τῶ δευτερω. διδ καὶ ἀναπόδεικτοι οἱ συλλογισμοὶ ου δεόμενοι ἀναλυσεως πρὸς ἀπόδειξιν. καὶ οἱ ἄλλοι δὲ τρόποι του πρώτου σχῆμα τος ὀμοἰως ἔχουσι συνeιθέμενοι καθάπερ ε*ζται. A τερον δὲ σχῆμα ἐν φ ὁ συνάγων δρος την αὐτὴν ἔχει σχίσιν πρὸς ἐκάτερον τῶν συναγομένων καθὸ ἡγεῖται ἐν ὲκ- - συνημμἐνρο, πλὴν ἐν μὲν τῶ ἐτέρφ, ταφατικῶς, ἐν δὲ εῶ λειρω De syllogismia hypotheticis loquitur, qui duo tantum terminos habent.

46쪽

γόμενοι δύο ἐξ αποτατικῶν τεσσαρες ἀνομοίων μετὰ ὁμοέ- ξά-μοί- τιθεμένου του οννάγοντος. τέλος τῶν Ἀριστοτέλους ἀναλυτικῶν. Neque verit ni hunc Analytico In sine n -e neque omnitio acriptiunal, Aristotele non quod prolieni is sis. qui vel leviter noverint Ariatotelia Analytiea. aed ab hornine cornpouitum mae non a . tum ariis Iogicae periti imo. sed etiam ingenii neum ine praestania et o dicemn genero patere mihi videtur. quod ab actiolluuiarum uarib ilitis alienum est. et ex ipsa re, de qtia nove Clare npte di eruit. Quae alti Aristotelia nau recedant paucis annotare Placet. ἐπά--δoet idem eat quod apud Aristot. μετάληψις vel μεταλομβανόμενον. de quo et dixinitia ad 41 a 39, συνάγων Ορος vocatur μεσos ab Amatotele, συναγόμενοι - τὰ ἄκρα, τὸ συνημμενον - ῆ πρότασι .Prop-itionem autem εἰ eo A. - τὀ B converti posse in Iaane: εἰ τὀ B, Ov τὀ A. non expresse quidem demonstravit Aristotelea, sed s

47쪽

De cod lethua graecla organi. II

Rie eae d. 15 chari. 4. praeter Porphyrii lingogen cum An monii eoinm. habet cat. et librii in de ini p., comm. annnymum in Cat. qui etiana oecurrit iii Laurent II, II fol. 8I-IQ. , identiae scholia exterpta esse ex Ananionio. Sub snem auctor prolixitatem qua antea traiia erat ita cohibuit, ut Aristotelia vecta maiorem folior Im Partem occuPent. Baail. F, II. 2I imenine. 4. saec. XIlxu. Porphyr. isag. et 4-teg. uno tenore acripta sunt. Ultima duo isagog folia et prinia intes oriariam recentiora videntur. Anal Pr. lib. I et Anal. post. scii lia hallent copiosi inia, sed reeentiora aunt ut in Enph. elenclita. In Topicia Ira a G εἶναι - IM a 4 τανθρώπου desunt. Sunt quaedam in eodice non prima manu deleta et mutata. Scholia negligentilis aeripis et partim male asseet

Coia lin. 330 eod. C Blivi AIIa mamis incipit 82 a 2 σκοπεῖν, quae valde nimilis eat ei, qua finia soph. el. exaratua rat inde a Iasib II. In fine eodicia quaedam exempla lespintur aophiamauus I. T Plea, in quibus deauru 132 a I8 καλως - IM h M, alia manu scripta re

fiunt quan reliqlia. Iota aula acripturix omnino negligi m leti mPl . El. contuli inua. ut etiana quae recentiori manu exarata a Belivero neglecta sunt, non negligentiva acripta esse DAtender naua.

Coia lin. IIo queni uel Ic. littera D notavit orgii non non habet; es. eatat hilal. Gisi. . . . De reliquia organi eodd., tiliori ini mentioneni secit Butile, nihil dico . quippe dc qitibus non po-ini nisi relata referro. uuin dixi cui de iis codicillita, qtai m gan Ma ipsuim habent, reat ut dic alii de sis. qui coivinentarion continent. ex qui laua acliolia desunisi ad Brundisii exeni pluiti ex in ditia coluimentarii a Collecta. Reliquos libros, qui graiecos interpretes exilibent. a ine i peet , ex qui lava vel niliti eitioli tinenti liati si vel quod referreni non habui in moratu clignum, nitentio praetcreo.

. Raec. MI. ILogica lial et, niaxime eat. et librum de ini p. apectantia. Ἱωάννης ἐλάχιστος. R ictoae perhibe turi Liber antia eleganter scriptiis, scd nino ordine. Ex plumbua . Consutua videtur; nunt mei libra disiecta. Plus aeniet iidem tituli red uni diversia expositioni laus eiusdeni rei praepositi. Quod notatulli nili fuerit nihil in iis inveni. Marc. App. IV, 49 chare sol. saee. XVII του σοφωτα του κυρίου Θεοτίχου τοὐ Κορυδαuως εἰς απασαν την λογικὴν προγματείαν. Prooen . inc. ov μονον καλῶς, αλλα καὶ 1έ ν ορθῶς τοῖς ἐρωτωσιν. Sunt σχολαστικἄὶ ἀποσημειώσεις in Aristotelia org. eui interiectae sunt Ooiαι et 1ύσεις. . Marc. App. IV, 24 homb. 4. saec. XV. Pertractatio arma I

48쪽

De codicibiis aecis organi. Iare. 25z honili. 4. saee. XV fol. 255 2 5 cominenti muni habet aine auctoria nomine in lib. de inti'. Inc. της καxὰ λέξιν ἐξηγησεως του-ὲρμηνείας βιβλίου ζητήσωμεν τὰ ταὐτα κενά-

M a r c. Λ p p. I V, G2 eliari. roc. brevem artia logicae exposition tu liabet acliolastici cuiusdani pili losoplii bipartito scripturi griaece et

Marc. APp. IV, az cliari. rce. Logicuo epitoine quao initi careti s n. fol. im: ωσυ δις εἶπε to eie, ταυrα δὲ παντα σοφιστικά εἰσι. Alia logicae epitonio tire vior sol. 8i, illi intur quae liubii initis in eod. Mure. 524 fol. - - 45. Deinde alia illia edani de avllogismis sine ordino conscripta. sol. 98 G orgii Si liolarii logica d. Oxon. Ism. Marc. 265 inembr. 4 Inin. saec. XV. cf. catal. p. 130 cod. rh emptus. Manu recentiora in fronte libra adiectuna est: Nάννου του φιλοσότου του μαλου ἀπορίαι καὶ λυσεις. ici laediuiti quod perlegenti hic liber facit. Quae ex eo enotavi hic inserere volui, quia in scholiis, quae colleg , locutii habere vix poterant. Quae in schol. τομος καὶ σαφεστάπιὶ περί τε των δέκα κα ὶ γοριων καὶ των προτά- ἄλλην ἐπισrημην καὶ τέχνην ἐξωρέτως δὲ εἰς Φητορείαν -κολως ω- ἐνοχλοσνων πειρασομαι, sin . rὁ υργανον Α κλμ ομεν τρος θυρας κοραξ

49쪽

nranilisti leguntur p. 94 iiii in ex colletii opere auriata sint non dullito. De Ioanne Italo cs. I. anili . coniiii. ilo lina t. vii doli. . illi. vll iio. 86. Aelii illus sitit Miclitietis Pselli, vixit Coii tantinopoli Raec. XI Mi mitele Diica et ei iis fratrii, iis re gniint ii iis 'Eκδόσεις εἰς διάφορα ζητήματα. Qipitia sunt nolingii ita tria. Inc. εἰς το τίχνουχνῶν καὶ ἐπιστήμη ἐπιστημῶν. Πολλοὶ μὲν πολλαχῶς τῶν ἀρχαίων

τὴν φιλοσοφίαν - -

tolνυν ἐστὶν η πρέπουσα τῶν οντων ἀρχὴ καὶ περὶ ταυτης ῆ φιλοσοφία διαυγεται καὶ ῶσπερ αρχῶν ἀριξ αδτη. ουτω καὶ φιλοσοφία ἐπιστήμη ἐπιστημῶν' περὶ γὰρ τὰ ἄντα ν ἄντα ἐστὶ καταγένεται. τῶν ἀπλῶς ἔντων ν άπλῶς ἐστι μουὰς ἀρχή, καὶ αἱ μὲν ἄλλαι ἐπιστῆμαι ἐκ τῶν τοιουτων ἄρχῶν τὰς ἀφορμὰς λαμβάνουσιν, ἀφ' ων τὰς ἀποδείξεις ποιοῖνται. 4 δὲ φιλοσοφία ἐκ τῆς αληθοῖς μονάδος καὶ πάνtων τῶν ἔντων αρχης - καὶ τουτό ἐστι πρὸς ὀ o Zrανειρίτης ἀποβλέπων τἐχνην τεrνῶν αυτὴν καὶ ἐπιστήμην ἐπιστημῶν

πιρὶ τῶν γενῶν καὶ τῶν εἰδῶν πολλοὶ τῶν ἀρχαίων διαπεφωνῆ-κασι φάσκοντες οἱ μῖν ἄντα τὰ τοιαυτα υπαρrMν, oi δὲ μὴ ὀντα ἀλλὰ ψιλῆ ἐπινοία λαμβανόμενα , ῶσπερ Ἀντισθένης ἔλεγεν. τὀ πεφυκός ἐν σώματι τὸ εἶναι Ἀειν συμπαθές ἐστιν αὐτῶ καὶ σύγχρονον καὶ ωμα ἔντος του σώματος ἔσται καὶ μὴ ἔντος Ουκ ἔσται. καὶ τουτα αν εχ ο ἐν υποκειμένφ ὁ Σταγειρέτης ἐλiγετο. Ari,tot. l6, a, 5 sq τοὐro ovκ ἔστι φυσει τὰ γραφόμενα ἔτι ου παρὰ πῶσι τὰ αυτά, ἔσται διὰ τουτο μὴ φύσει τὰ λεγόμενα διὸ καὶ σημεῖα τῶν παθημάτων ε*ητ ι. παθήματα τolvvν ὀ Αριστοτέλης τὰ νοήματα ἐκάλεσεν ώς τῆς ἡμετέραs ψυχῆς δια πάθους

50쪽

Do eo dicitius graecia organi. δὴ καὶ υλη τοῖς παλαιοῖς προσηγόρευται. ἀλλ' εἰ μὲν ην στέρησις, ἔδει μὴ εἶναι των πρώταντ ουσιῶν ΓουσῶνJ. εἰ μηδαμῆ μηδαμως ὁν, πως αν εχ τανταστὰν η ολως Φητόν; εἰ δ' απαν τ4 αἰσθητόν, τοὐτο καὶ ἔπι εἰ δε τὸ υπεροχῆ λεγόμενον, οέr ἀπλῶς μη ὁν, αλλὰ μῶλλον κρεο-