장음표시 사용
471쪽
Coli veniunt, centruria circilli, citius radius sit aequalis latera trianguli. Iani si latera trian-gilli per celitruria ad circuna serenti an produc initur Et lineae due iiiiiiir a piri ictis A et Bad ea Pu Mia. iii quibus illae lineae productae
cum circulisserentia coli veniti ut, erunt anguli Aq- Γ BΦA: iiani angultis cluein efficiuiit A - - Γ itein utilite angulus qtiein efficii iiii B-FA semicirculo nititur, deinde erat angulus Tm is, quia uter lite nititur ea dein portione earcii Inseruiitiae. Ergo si ae lualia dena lint ii r tua aeqtialibus, erit angulus A B, qtiod erat dei non strantium. Sic omnia optinae Iiabent exceptis iis quae unciliis inclusinius, τὰς ΕΖ; patet Enini aligulos relii illos eos ipsos esse, qlios litterris A et B ii lavimus: nani ista ab iliterprete ilii ollam praepostere addita esse et res ipsa docet et lectionis Varricias quana praebent coita. N et d, quomina ille a vulgari lectioite recedit, Ilic prilis Ita-buit τὰς, quod itatuna videtur ex iis qliae Proxii ne sequuntur, τδ uti de corriiptio liena ortain esse veri stimile est. diesque tanten euin si ostra explicatiotio pii gnat, si mi is servet qliae
vulgo Ieguntur τὰς ΕΖ sed dicen illiin erat his litteris deliotari eos angillos qiii restetit, si ab aligulis Aq-I' et B - - is deni alitur I Et A; nillil culin limpedii qii in aliis litteris notati sitit ab Aristotcle. qiianuiua in re vera iidem sitiit illii A et B, praesertiin quitur ab iiiiiio lion angulis, sed laterilans triangituae iiii lateri litteras A et B apposuerit. Clina iis quae dixinitis convenire videntur quae Itala et Philoponns: dieit eniim sol. 62a
quamquani sgura ut in eod. d) nou eadeni est. Iam singula expoliatu iis, qtio patefiat quod Aristoteles Itoc exemplo ostendere vult Iion fieri det nolistrationem, nisi si mi id suinatur universale. Si quis s interct, ilicit us. Is anguluni A-Γ B - ' is noti iiiii verme adnituens angi uos
Omnes sequales esse quos complectati ir Reniicirculiis, deiiide si poneret I - A lion uti iverse assu inens Gnanes angulos esse
aequales qui cadent portione cireumferentiae nitanti iri denique si ab illis aequalibus aligulis in ii ac figura sola aequales restare sumeret deInus aequali laus, ne lite lanaen univerae Concederet nequalia restare aemialuius demtis ab aequalibus, prin-28 Diuitiaco ny GOost
472쪽
Analyti ea prior .eipli petitionem meret. Quod quo magis et liceat quae modo verbis enuntiavimus. si is Exprimantiis. 'Si qius ponat Aq-Γ
minertiit r. Εtet in ultima coriinitio. quani priorali is dilabiis ad iiiiix inius, iiiiiii aliud postulat sitiana quod demonstrandum est. Si vero siliniis priori hiis istis conditionibus adiuulgatur una sola propositio universalis , nequalia restare aequalibus demtis ab aequalibus . iam noli petitiir quod demonstrandum est, sed
probatur: quod indicet Aristoteles verba ἐὰν μh λάβύ . . . τη. 21 collocavit post verba τὼ ἐξ ἀρχῆς αἰτήσεται et hanculiin ani cotiditioilem, qua sola opus est, ut recte aliquid col
4 Ili 24 καὶ Οἴτως κἀκείνως, sive utraque propositio linivmalis est, ut In tertia figura, sive altera Resa. . 4Ib3I τας ὰλλας κατηγορέας, li. e. τους. εξλλους τρύπους τῆς κατηγορίας varios modos et rationes quibus alterum de altero praedicari possit: quos, vili in nillil proprii liabeant, silentio praeierat. 41l, 33 δυνὰτog lioe loco idem est qtiod ἀτελής t. opponitur enim τῶ τελείω. Namque snlogi imis δυνατος εlicitur cui im cou- elusio' ex propositionibus non recta via provenit et qliasi pponte sua, ut in prima Mura, sed ita occulia est, ut artifieio quodam . elici velit. ' . p. 25. Q odcunquo demonstratμr per tres terminos de monstratur non per plures , 42 a 32 qui bissis ut ipse propos
Gonibus co uinentur. . h 3 Do numero terminorum, proposui num et moncluεionum in syllogismis compositis, 4Ib36 Minnig demonstratio si per tres terinlitos, qvpnaquam Ea- . deni conclusio ' inter Iuni colligi potest et ex propositioni Misossi es in prop itionibus CD: siquident non quaeritiir, num quod demoustretur etiam aliis terna inis sumtis possit Henaolistrari,. v d num, si q i id demousiretur, ex Iribus ternianis utique colligi debeat: nam eritiit plures syllogisimi, hon unus , sl- pli tribus modis idem .den .n8tretur. . 4Ili 39 Revoeavinius Iectionem vulgarem, quam et. Alexander habitu et Pliiloponus euius scholion a Brandisio, non Teceptum est inter scitolia collecta viae iur habuisse. codicenti prius omisisse verba -ὶ ΑΓ faud magni inὀmenil est, quia seq.i-
473쪽
tur καὶ ΒΓ, unde lacile poterat accidere, ut ista praeterinitterenti ir propter similitudineui. Quod eod. A prilis halnierit nescinitis. Sed illiod recepimus et versione Boethiana commendatur et re ipsa: namque quod Aristoteles dicit est hoc. Conclusio E probari potest et propositionibus plane divereis AB
et CD et propositioniblis ita se liabentilaus, ut auera communis sit: qiiod patet noli solum ita fieri, ut propositio B su eadem, sicut in demonstrationi Mis quae sunt per coiitu tiones AB et BC, sed etiam ita, ut maneat propositio A, quod evenit, Mvi conelusio E demonstratur per coniugationem propositionum AC. Verba lotur καὶ ΑΓ servantia sunt, neque tamen cum Alexandro de secunda figura explicanda videntur neque Auaeeipienda erunt de prima neque BC de tertia: nam qua s irasnlogisinus fiat nihil refert. 42 a1 Sili alitem concitisio C ex propositioitibus AB, quae
ipsae colligi intiar ex aliis, ne sic quidem uniis syllogismus phI- rilnis terminis constitui dicendiis erit quam tribiis; sunt ei limplures syllogismi, non iunus, qui fiuiit. De ἐπαγωγη inductioneus. 33 v. GSh15. 42 a s εἰ δ' οὐν . . . Zeli ,, Fenn Ilier aber alio 1 nictit metirere, Schisisse, sondem nur e i n Scillitia ist, so Lanii docti der eine Seli luiasatet veri niueist melli erer Begrisse gebilitet sunV: lnio hoe ipsuin est quod Aristoteles expresse negat. De sorite tamen cum Pacio hoc recte explicat Zellius, qiit, si Aristotelein ita vertere voluit, ut simul explicaret, dicere debebat: is Fenn mandas nun docti nielit inelarere Seliliasse nennen ivit l, gondemelnen, so gebe icti gii, data ein unil dersei be Seli iussinis alis melar ais E vel VordersatZen gesolgeri WErden konneV. Si quis dicat unum s dloosna lini pluriesis propositionibus effici Piam duariis, alit e diversis propositionibus eadem conclusios et aut cogetur per propnlogismos, hoc vero seri nemiit, ut eadem coiiclusio quae e duabus propositionibus proveniat, eadem ratione etiani prodeat ex pluribus namque verbis ῶς δε τι Γ διὰ τ- AB us.7 Aristoteles circumscribere coactus erat,
quod nos uno vertio exprimere possumus Aunmittet bar , q Iam-
qiiani aliis locis aliter hoc expressu, v. qtiae dicemus ad Mi 6 . quod ut probet, Aristoteles lianc viam insistit. Postulat ipsa syllopsnil natura, ut terminorum sit ea ratio quam liabent pars et totum: quare si sit conclusio E ex propositionibus ABCD, ο--, nere debebit In iis terminor 1in ratio quam diximus. Fiet iplar
474쪽
4M Analyriea priora. ullogismis et ex propositionibus AB et ex proposlilonit, is mi quare erit eonclusio quae si ex AB aut E aut C alit D aut sua quaelibet propositio ab liis iuversat item quod concluditur ex CD erit aut E alit A aut B aut alia propositio ab his diverea, aut i hil omnino inde concludatur necesse est. Primum igitur ponamus conelusionem quae fiat ex AB esse E nani lianc conditionem in mente habere debemus Ts. 18 4 conclusionem quae conseiatur ex CD alit esse E alit A aut B. Emini igitur plures syllogismi aut unus non nisi eo sensu, qt O unum ex pluribus fieri posse ostendimus: namque si alit prosyllogismus ex CD aut fit eadem conelusio Ea e diversis propositioni intaeoniunctis - quare non recte Zeli ώς ἐνεδέχετο , Μ as sa glelah- falla statiliaben vann r nam haee verba non victa gunt ut in Parenthegi. ged coniiungenda etini sequelite Tisiar est enim ταμδ ῶς ἐνεδέχετο es. vs. 6 ολω μεν ἐνδέχετm . . . το αὐτοσυμπ. syllogismus eo sensu unus, quo unum esse posse ut l-logismum ex pluribus viam tribus terminis supra expostili rnamque opponuntur ταμδ et πλειους quod praeeessin Deindosi vs. 203 ex AB sit conclusio E, ex CD vero neque E n que A netilie B, sed quaecunque alia, apparet syllogismum non esse linum. Deniqtie si vs. 223 ex CD nulli colligotur, ex Au autem conclusio E, ad ipsum syllogismum nulli eerie Laelii iit propositiones CD. Secundo si vs. 24 ex ΑΗ non concluditur E, sed aliud quid, ex CD vero aut A aut B θου- των θειερον τs. 26 aut alia propositio quaecunque, non tinus illoosnatis erit, sed plures, iteque conclugum id quod demonstrandiim erat. Sin autem vs. 28 ex AB non concluditur E, sed aliud quid, ex CD vero nihil omnino colligitur, neque ne-eessaresae sunt propositiones CD ad conclusionem quam facimus neque concitiditur quod propositum est. Satis plana videtur
scultas, qua Alexander gehol. 174 a 40 - 44 et qui eius vestigia premit Pliiloponus scliol. I 4 a13 - I8, ubi γραφης seri-hendum erit prο γράφεται , et ib. vg. 46 - ,3 liune locum 3 impediri putaverunt: seribi enim voluerunt AB pro O vs. 28, - quia Aristoteles silentio praetermiserit, cur non fiat unus sγNn logismus ex propositionibus ΛBCD, si ex AB nihil cogatur,
475쪽
ex CD vero coii clusio. Respondendum est non sol una hoc Aristotelena praetermisisse, sed etiam non expoRuisse, cur non sat liniis sHlogisimus, si ex An sat conclusio diversa ab E, ex CD vero cogatur C. Caiisa in eo est, qliod ex iis qllae eX- posuit per se patet qtioni odo res se halleat, si Ilaec mitio intercedat inter AB et CD: nain lite nillil faciendum est, nisi ut litterae An in loci ina litterarunt CD sulistituantur et vice Verrear denaonstratio en ina callena via procedet. Bulite Plillo poni auctoritatena secutus Iocuni minus recte intellexit quam Iul. P cius. Qitae disputavit Biese I. p. 158, ut saepius, non satis clara siliit: nani quae brevissinio dixit Aristoteles, ea ille etiam brevius dicere voluit.
42 a 34 εἰ μη προσλωβάνοιτο, nisi confici debeat sad logisimus
propositioni lius conversis. 42 a 3I ἔνια γάρ, de quilius dixit us. I - 5. In liis enim, quitu Etiam concitisiones iquae ex prosnlogisnais colligat itiir itant propositioiles ex quibus ulti uia conclusio conficitiiri propositionum nunteriis utique par erit. 42 a 39 ἐρωταν voeabuli ina artis, , quaerere ita, lit e responFis adversariufi convincatur', c s. quae dixi inus ait 20h22. 263a 4 ἐρωτῶντας τδν Ζήνωνος λόγον, ubi coli iungitur cuni ἀξιουν, - a qilo ita dissert, ut aueruna sit , petere iit aliqii id concellatur, etiana sine interrogatione' eodeni eniin selagii opponitur zoἐρωταν τὸ ἀειοκρίνεσθαι, ita ut lioc non.sit , respondere inter roganti , sed , ,concedere, dareV cs. 66 a 26 et 33), alteraina , non petentena ponere alii lii id ut vertina et certi ini, licet non conce
κεῖος γίνεται συλλογισμύς, Ii. E. ὁ εκ των οἰκείων αὐχῶν. 42b 5 5ταν δε respondent verbis κατὰ μεν vs. I. Naimqtie dixit desina plicibus s3Ποgis nais, ta in agit de iis qui per prosyllogisnios et de soritis iiiii pii tribus inediis terna inis iisque coiitii iiiis cogantur. Melius Ilii lilio ipii dicit . Operarunt peecato excidisse μh vs. 263 in ed. Duvall.V lii l. Pacius locii ni intellexit. Si servati ir μή, de ProsJllogi sinis accipiendii in erit illiod de soritis dictuna esse indicax inius, et ῖ qiiod praecessit ita explicari debebit, ut sit ,sive, quod idena estV. Sed ex iis stilae semiuntur, praesertini e us. II nam quantusci inque est Ituri erus Pro- vllog simoruna, numeriis Propositionunt iiiiibus constituuntur
utique Par erit, teriminoruni numeriis tinpar, non ἐναλλάξ .eι
476쪽
18 Mi. Mus apparet de sortiis esse semonem: quam d. lendii ni erit. Λlexander ced. Iunt. 152 I sol. II 5b in hoo Deo
haec habet: ia , διὰ πλειμων μέσων ,hJ συνεχῶν' ἐστιν,3ταν συνεχεῖς ἐφεξῆς προτασεις πλείονας λαβόντες μηκω τὰ γινύμενα ἐξ αὐτῶν συμπεράσματα ἐκλαμβάνοντες τουτοις - δεικτικοῖς του προκειμἐνου χρησόμεθα leg. χρησώμεθα . Ipsa
Alexandri explicatio ostendii et de sortiis Λristotelem lomu et tollendum esse μή, quod ellam lat. II 6 a bis recte omissum este res enim quae ibi explieatur plane cadem est. Vet. intp. eod. Goua. retinet μή. De pros,logismis autem nihil adiicit, qIloitiam claram est horum eandem esse rationem Qque mi osano in simplicium, de quibus modo dixit istenim. Prinum Prosγllogismus habebit tres terminos In duabus proposuioni, , reliqui autem prout logismi qui adiiciuntur omnes in binis propositionibus binos terminos inserent novos: nam tertius terminus idem esse debebit atque unus corii in qui praecesserant , nisi quis ipsas propositiones ex quibus sorites efficiatur ποοσυλλογισμους ab Aristotele appellari dicat. Restat Igitur, ut explicemus quod de soritis tradit. Si conelusio AB colligitur terminia mediis CD iiiterpositis, poterat terminus D qui nouns adiicitur ὁ παρεμπίπτων δρος collocari aut ex ira ter litos AB, qui per te
minum C eoniuiiguntur, aut littis eos. Sed querneunque t eum oecupat, nitu erus coniugationum quae e binis terminis sunt τὰ διαστήματα) semper unitate minor erit numero te minorum, si ornuia coniugatio iiicipii ab altero termino eoniu tionis praecedentis: siquidem nil merus coniugationum idem
manet, sive dicas AC, CD, DB sive DA, AC, CB. Patet Indoquid intersit inter πρότασιν et διάστομαr namque πωτασις exprimit eertam pracdieandi rationem, διάστημα nihil nisi con
iugationem signorum quae terni inorii iii locog tenerit: quare
τὰ ό AB et Bis diversae sitiit, qtiarnquain Juxστημα AB etBA idem est: 202 a I9 το αὐτο διάστημα Τν προς δύο κιῶ δύο πρὼς εν, καὶ το ὰναντες καὶ το κάταντες ' ταὐτα γὰο ῖν μέν ἐστιν, ὁ μέντοι λόγος οὐχ ε . 0ccurrit etiam διάστημα eo sensu positium, quem habere solet διάστασις v. 208bI4 209 a 4 διαστήματα μὶν οὐν ἔχει τρία, μῆκος καὶ πλάτος καὶ βάθος, ου ὁριοπαι σῶμα παν. - Εrit fortasse qiil explie tionem viam dedimiis hae dissieultate laborare dicat, quod, si Minitimisi ponatur extra teriminos AB, ut eonii igationes sint
DA, AC, CB vel AC, CB, BD, non fiat conclusio AB, vel, si
477쪽
sat, si per acaneiis sit terminus D. Hoc quidem Veriini Egi, sed Aristoteles tibi dicit sus. 9ὶ iiii memini terminoratim iiiiiinio Stiperare nil naeriim Propositionum, iiiiiii dicit de concitisione, num licite Italaeat necne. Nuna emis διαστημάτων, iiiqilli, nem Ille atlgetllr itellii e naiani itiir, ουive terna iniis D ni editi ni totum occilat, sive etiam qiiod in sorite iiii idein 1ion delici fieri primi in vel illitanum.
42b II Dedi in iis citiὶ ex optinais codd. et ilic et 48a 41, quod etiani BL . saepius retinuit, v. 20Ia 3, 6; I333a 21, 29.
42b I3 Alexaniter voceui περιτταὶ οniittendam censitit, Allia In, qu III larei pos,it, invitis codicilius e contextu olicere lion ali fit suInus. 42b 16 τὰ δε συμπεράσματα . . . Concitis tonitim autem non eadem ratio erit utiliae ter litorii in et propositioni ina: tiani nutu erim Iicli istori itin, quae novo teranilio adiecto sititit, linitate minor est quana nitu erus omiti uin termitiorum qui iana alitea dati erant. 42b23 ὁμοίως δε . . . Eodein modo conclusionlini liuna Erus augebitur, si pili res alii ter ini additntur. - καν εἰς το . . . Si noviis terini illis non iii fine adiicitur, sed interlicitur iis qui iam dati erat it, ii umerus coiic basiolii in , quae inde nascuntur, idem erit, ac si in sine adlecti is esset, se i in conclusionibus Itoc discrimen erit, quod lina propositio dena olistratur, qllae antea non demotistrata Si inita erat. Si lii fori te AB, BC, CD post primani propositionena nimicitiir terna tulis 3I, series proposui .
42b25 ωστε πολυ . . . Nii merus conclusionum natiuo niator erit nil mero ter inorunt. IIoe qui dena certuni est, sed miror, quod in ni inierunt conclusioni ini non aniplitis inquisivit. Apparet auteni ex tribus Propositionibus, qliae soritein coiistiti iant, sera tres conclusiones, ex qtiauitor sera sex, ex qii inque decem:
scit igitur intimeriis concilistotilina secundurn nil moros triangulos Trigori algaliten . Sit nunacriis proposition uua Π, nuIuer Isterminorvin n- - 1, erit uii inertis conclusionum
Fient igitur e viginii propositioni Mis quac sorite ni faciunt conclusiones centuna et Iiuli agilita, qtiarunt iiii leviginti a termino Aincipi uiit, octodeciam a temnino B et sic porro.
478쪽
Cap. m. Exp- r quas problemata sint diffriliora et
Wsas facinora prism ad demonstrandum tum ad refriandvin. 43 a16 Puticia repetit quas adhuc psrtractata sane. Edocemur hoc capite et sequemilius quomodo ars dialeetica cohaereat eum demonstrandi arte, Toplea citin Analyticis. Ostendii alitem Aristoteleη cap. 27 seqq. maiorern vel minorem demonstranssi difficultateni noli solii ni ex numero modorum pendere quibus aliquid probari possit, sed praecipue e numero mediorimite inorum et e diffleuliatilius quibus obstructa su eorum i
42b38 πτώσεων, de qitibus v. quae diximus ad 16,1. Quae sequuntur explicatione non indige inint, si conseratur tabula syllogismoruin simplicium, viam dedimus p. 385. 43 a 4 ἀ- ρπαι, inteli. το καθόλου κατηγορικύν, quod comme
- χειν, quod si sibi voluisset Aristotelest, certe dixisset ταυτα. Cap. 27. Ds inventrons et constralesione syllogismoraran. 43 a 25 Alia non praedicantur, alia ita comparata Sunt, ut nihil de iis praedicetur, alia deniqus de quibus Omnis fere est quaestio ita, ut ipsa de alias et alia de ipsis praedicentur.' b I De his igitur quomodo propotitiones habere debeant, ut quid colligatur, e Onituno a 25 Res sinpilares τὰ καθ' ἔκαστα, τὰ μομαθ non praedicantur de aliis, de suminis generibus autem non praedicantur alia: nihil est enim quod guttiniis generibus prius sit inoότε - v vs. 30, de quo v. quae diximus ad I 4am et ad 66bmextr. , sed his continentur omnia iisque subiecta sunt. Hoc fundanaento nititur categoriamini divisio.43 a 34 κατὰ συμβεβηκος dieitur praedicari quod non proprie de aliqua re en intiatur, quod accidit, si iiii od orationi subiectum latius patet qliani quod proedieatur, cuius locuim occupare deberet: κατὰ συμβεβοκος igitur praedicatur id cul, quam- quana non deberet praedicari respectu habito rationis quae litterlpRos terminos obtinet, tamen accidit συμβαίνει ut praedicetur, licet contra naturant; es. quae dicit PIiiloponus schol.
II 5a 27 sqq. Sie 418a 20 κατὰ συμβεβηκος dieitur alimia rea
sentiri, si non ipsa sensum afficit, sed in tausa est, ut seu-Diuitiaco Coosli
479쪽
asus certo modo afficiatur, v. c. tabulam non video ,.sed quum non nisi colorem viil in quein liabet, tabula in ipsana iicii video nisi κατὰ συμβεβρούς : κατα συμβεβηκος igitur dicitur
quod non iii si cuin aliusti quodam vocat illi dicitiir. 102,4
συμβεβζῶς ὁι ἐύειν, δ μηδὲν μενιτούτων ἐστί, μήτε δρος μήτε χων μήτε γίνος, υπάρχει δε το πραγματι, καὶ δ ἐνδίχεται υπαρχειν ὁrposν ενὶ καὶ το αυτο και μὴ υπάρχειν. . . ἔστι δε των του συμβεβηκότος ὁρισμῶν ὁ δεύτερος βελτίων. 4.3a 36, ἐπι το μω opponiti ir το ἐπὶ τὼ κάτω ut 65b23: nanaque res singillares iiiii ino loco positae sunt. genera, de quibus nillil praedicatiir, sumimo. 82a 23 λίγω δ' ὰνω τὐν ἐπι τοκαθόλου μὰλλον, κάτω ο ὲ τυ ἐπὶ τδ κατὰ μέρος : quare dicit 1005 a 34 ἔστιν ἔτι του φυσικου τις ανωτέρω. 999 a 12 ἐν δε τοῖς ἀτόμοις οὐκ ἔστι τὼ μεν πρύτερον τι δ' sστερον:nana res siligulares eii isdem ordinis sunt onaues. 1095 a 3I μhλανθανέτω δ' οὰς δτι διαφἐρουσιν οἱ ἀπδ των αρχῶν λωγοι καὶ οἱ ἐπὶ τὰς ἀρχάς. Praedicandi esse fines, ultra quos progredi non liceat, denuonstrabit Ailat. post. I. cap. 22, uuiic Suinit. Alitini selisit in Italaetit τδ ῆνω et τὁ κάτω In rebus physicis: s94a 19 ἀλλὰ μMi οὐδ' ἐπὶ το κάτω oui τ' εἰς ει- ρον ἰέναι τos dνω ἔχοντος ἀρχαν. Nam ut in logicis illi initimet iii sinit in est iii de filio qiiana pli imina praedicanti ir, quod ita omni litis iiii in Erris determina iiiiii Est, ita pletium et qitast resertit in iit nillil anapii iis admittat et iii se recipiat illiod non- dii ni ilesii ituni sit certa qitalitate, sic in pliysicis insuatina locitui tetient ea. qtiae seculilliina nati irae Ordinem Sittit novissima, s. quae ex Elena entis Cona posita gi illitiir ultima, elementa alitem, utpote siti plicia et priora non tempore solum, sed nati ira sila et Drili ne remitu, appellantur' τὰ ῶνω: qiuare dicit
480쪽
naen ferid potest, quum H ὶν saeptus non exeipimidi vini habeat, sed destilendi et Iimita iidi. quo sensu habuitniis 42b39 es. II9b22 ωται γαρ καὶ ἀναιρεῖν καὶ κατασκευάζειν, πλφὶν ἐκ μὲν τω ὁμοίως ἀμφέτερα. ἐκ δε τοὐ Θτον κατασκευάζειν μένον. Sinulis pleonasmis est Is 34, 19. ἀλλ' η δυνάμει μόνον. - DE ddis v. Biese I. p. 163 notia 4. Aristotel. II 12a 8 δοξάζομεν θ οὐ πάνυ ἴσμεν : qitare quamquam non datur Reientia των ἀορίστων δια το μακτον εἶναι τδ μέσον v. 32 b Is , tamen eorundem datur δόξα. EL Riuer Gese a. d. miit. III. p. 54.
non e nostro arbitrio pendeat, qilippe quae necessario aut vera
sit aut salsa, deinde etiam eo, quod per illam aliquid patianture. e. linientes, liaec Vero imagini talis suis an inium non pertu
hei, cf. 428 a10 sqq.. ib. 22 πάση μεν δόξ)ρ ι κολουθεῖ πί- στις, πίστει δε τι πεπεῖσθαι, πειθοῖ δε λέγος. Η,. 27 δῆλον 5M ota fiλλου τινός ἐστιν η δέξα, ἀλλ' ἐκείνου ἐοτὶν Ου καὶ αἴσθησις. bl το ουν φαίνεσθαί ἐστι τι δοξάζειν ὁπερ αἰσθάνεται μὴ κατὰ συμβεβ κύς. quam arcto vinculo coniunctae sint dύξα et αἴσθησις. quae opponuntii r ipsi veritati, ostendit 43b8 sq. et 3 8li 2I συμβαένει δη κατὰ ὁδξαν καὶ κατ' ἀλήθειαν ὰλλως τὼ γίνεσθαί τε έπλως καὶ τδ φθείρεσθαι ' πνείμαγὰρ καὶ ἀηρ κατὰ μεν την αἴσθησιν ηττον ἐστιν . . . κατὰ δ' ἀλήθειαν μειλον τόδε τι. Apparet αἴσθησι positani effie pro dύξύ, utpote qiuac ex illa nascatur opponuntiir eniim Miset ἀλήθεια ut διαλεκτικὴ et dποδεικτική, τ. 4GaI0.3: 458hI2οὐ γὰρ μύνον το προσιον φαμεν ῆνθρωπον ' λπον εἶναι, ἀλλὰ καὶ λευκδυ η καλήν' ων ῆ δόξα μευ αἰσθήσεως οὐδεναν φήσειεν ολ' ἀληθῶς οὐτε ψευδῶς. 459 a 6 6τε μὲν ηδόξα λέγει ὁτι ψεsδος το ὁρώμενον, ωσπερ ἐγρηγορδοιν, ὁτὲ
δὲ κατἐχεται καὶ ακολουθεῖ τω φαντάσματι. 413b21 τὰ δὲ λοιπὰ μύρια τῆς ψυχῆς φανερον ἐκ τούτων ὁτι οὐκ ἔστι χωριστά, καθάπερ τινές φασιν ' τω δε λύγω δει ἔτερα, φανε-06w αἰσθητικ0 γὰρ εἶναι καὶ δοξαστικο ετερον, εἴπερ καὶ το αἰσθάνεσθαι τοὐ δοξάζειν. Quana rationem habeat δύω ad 6πύληψιν v. 89 a 2, quem locum adscribemus ad 66b I9. 43b 5 OIς δ' αὐτὁ ... Ea de quibus aliquid non praedicatur
non debent sumi, quia eadem sunt aimie ea quae de ipso non praedicati tur: illis Igitur propter convereionem non opus erit. 43b I Invitis eo dieibus melioris notae omlibus Semavimus ώς