장음표시 사용
491쪽
serunt: quod lia prohat Aristoteles, ut dei nonstret, quomodo servatis lifilem termitiis altera ad aueram redi tit r. Exenipli causa, ait, si A Praedicari de iii illo E deductione sacta ad ali-FurituIn demonstratii in est eo, quod fieri non potest, qiiiii B dentiquo E Praedicetur, quia, si lioc det tiri tollatur qiuod ab illitio conces8ilniis: nani lite si A de aliquo H consequitur etia in Bde aliqlio E quod fieri nequit qilla sunt sinauq B Θ 44 a 25 , claruin est decli ictionein iiiii ii sileni propositioitibus, ex qui biis fiat contiitua deniolistretitio: colitii tua ei itin exit, si B de iii illo E et,de Oiniti A praedicara pontinus, dedit cito autem Suinsit seri non posse filii iii B de alii tuo E praedicetur, quod litetu est.
Brevius Itoc ilixit Aristoteles: Est eniim cautus et consideratus in relius exeogitaiulis, sed in dicendo praeceps liaiul raro et . Praeproperus, dum rein ipsam perspectani liabeat. Ut dedit-ctioneni rei lux inius ad continuam dentonstratiouem ii sileni prO- positioni ruis nixam, sic etiam continua demonstratio redigiti irail dei luctionein 45 b 1-33 non nova quadam propositione assuriata, sed ea quae coli clusionein salsam esse dicit.
45b3 τινὶ ante din Oinisinius codices secuti iiiii cuni Boetitio conspirant, quia veri similitis est illuci adiectunt esse illiana praetermissum, si repertum sitisset: neque enini at, Aristotelis usu alienuin est, ut omittat ili ioci postulet quidem orationis perspicuitas, ita tamen, ut ex contrario quoid praecesserit iacile eliciatiir, si non adiectum sit. Sic 53li40 omisit παντί.. Vs. 4 ἐν γασι reete explicat cod. n clini Alexa lidro τοῖς δι' αδυνάτου. 45b5 ὁρ- ῆλλον, iii nostro exemplo terminum B, quena dentiquo E praedicari contendit salsa de lucti otiis eoiicit isto: quae iiiii lena conclii Sio si convertiti irilii propositionem repugnari tein B de ni illo E praedicatur , et si cium liac coniungitur ea leni proposuio AB) qilani etiani it eductio sitinere debebat,
E deductione ait absurdi ini sit continita dena onstratio. 45 h14 Correxinnis ταὐτὰ clina eod. C, qtiod fecissennis, Elian si ne in lino cliti dein libro exstaret: est enitia enaeiulatio et levis et necessaria. Nanritiae apparet Aristotelein lioc loco repetere summam eorum litiae inodo exposuit; omnis alitem displitatioqitae praecessit in eo erat, ut eodeni termino imedio inveniendo et dedi ictionein et continitana demonstrationem niti doceretur.
45 h II Praeter syllogisnios liui sititit Per deductionem ad In possibile aliani speciem s1llogi si nomina lir pollieticomini com-
492쪽
autem κατὰ ποιήτητα alit iidem sunt atque qui dimintvr κατὰ μετάλsin alit ex nitinero eorrum, quia quod Aristoteles dieitvs. 18 ad utrosque pertinet. Nihil elari de iis tradunt veterea Hipp.; videtur alitem ullo simus sesecundum qualitatem' appellari quo aliquid colligitur de gradu qualitatis ait has rel. Nam Pthiloponiis LMhol. I 8 h s eos syllogismos appellat esse dicit κατὰ ποιοτητα, ὁσοι ἐκ του μὰλλον ἐπιχειροὐσιν ἐκ του ἐττον η ἐκ του ὁμοίου. Falsum certe est quod
dicit Zeli p. 266 not. , eosdein syllogismos etiam appellatos esse κατὰ πρόσληψιν: aperte enim contradicu missoponua schol. 178,7, qui a Stoleis sσληψιν eodem sensu dilatarn esse refert quo μετάληψιν a Peripateticis. Quos Iheophrastus a Pellaverit συλλογισμους κατὰ πρdias, videbimus ad 58b8. His istur syllogismis. ait Aristoteles, si quaeritur mediu te
minus, quaestio eadem ratione instituenda est atque in integoricis: nam eategorice etiam in his proseritu medius ierinl-niis, siquidem quaestio non vertitur ἐν τοῖς ἀρχῆς. h. e. non In iis quae cum conditioite enuntiata sunt, sed in lis quae accepta aiunt et concessa tanquam landametitum syllamini sis τοῖς - ειμένοις . - De iis syllogisinis, quomim et utremae propositio et conclusio cum eo itione Prosertur, non cogitavisse videtur Aristoteles et ostendunt certe quae dieit va. 20 quo tempore haec scripgit eum nondum satis Inquisivisse in
naturam syllogismorum laypotheticorum.
45 b 21 Tangit aliam concludendi rationem, qua alteriim de altero univereo praedicari colligitur in tertia figura condiuolis quadam assumta. Etenini si ponimus Γ- Η, praedicabitur A do omini T et E de omni I , unde, si assumimus E non praedicari nisi de solo termino H sive T' , eoli re lic bit A praedicari do omni E: itam quia E de solo C e-- sequutir Γ de onini E. quocum al eoniungitiir A de omni T. consequitur A de omni E. - Reprehendit Philoponus, quod non dixerit μόνον τη. 24, sed reprehendit quod non satis intellexu: etenini si H est aνθρωπος, Ε γελαστικώ, bene habent omnia. - Deinde si est A Η et E de solo es prae- dieatiir, unde etlain H de onini E, eonsequitur A de nullo Et nam a praedicatur de nullo is est is Η) de omni E.
45 b 34 - των ἀλλων κατηγοριῶν. Similiter res se habet, si
493쪽
qliacunqite alia ratione avertim de aliero preti editatur. Exenapla v. 22 a I 2 sq. et quae his glint silmiliar nam de decem generibus eategoriarii in Ilon cogitandiun esse per Re intelligitur. p. m. Demonstrationis inreniendas ratio modo expo- sua ad omnes artes et disciplinas pertinet, quarum una tact- Is evertentia odocta demonstrationis principia suppeditaro debet, ex quibus vinae M nsepuantur patefacere doctrinae Analyticas proposit uni CSt. Docet Iioe capite Aristoteles logicae iis lini esse eundem litonii illius artibus et visciplinis, ei indeni In rebus veris at ille iii salsis vel etiam iii iii eurus. quia logica non res ipsas, sed mitionem et viam expoliati qila progressieniluni sit ab altero ad altemini termino messio litterposito: docet igitur artem logicam noli pertinere ad res quae dentonstrationi subieetae sint ad inateriai ny sed ad ipsa ui dena olistrandi rationem, ad sorina in . a 5 Iiivitis eo licilius B L. dedit lectionem vulgarenae nos eo-dieum auctoritatem secuti praetulliniis εκάτεsom. liam Seri est de subiecto et praedicato conclusiotiis .illiae supra litteris A et E iiotata sitiit. Quae praedicetitiir, insiliit, de stili lecto
et de praedicato conclusionis et de quibus ipsa praedicenturi investiganda sunt. 46 a 8, τῶν κατ' . . h. e. ἐκ των διαγεγραμμένων ωστε κατ' ἀλήθειαν υπάρχειν, ex iis illiae ita deseripta disposita suit ut veritati conveniant. Insilui viis υπάρχειν pendet e διαγεγραμμἐνων : ita in alia ratio est insiliitivi ἐκλέγειν τs. 16, ubi pergit in praeeeptis illiae intenti pit us. 10. Verini in διαγράφει ν a mailiematicis petitiini est: termini eniim et propositi nes τὰ διαστήματά sic orditiari debent et ii iter se eouluit Put postulat deniolistratio qtiae ex iis conficienda est. 46 a10 Qἱ ἀρχάὶ τῶν συλλογισμῶν sunt propositiones ita Coniunctae per medium terruitium, ut ex iis sat syllogismis. 88li4
494쪽
αἰρεσιν κινεῖται τὰ κινούμενα καὶ μεταβάλλει τὰ μεταβάλελοντα . . . ἀρχαὶ λέγονται καὶ αἱ τέχναι και τούτων αἱ - χιτεκτονικαὶ μάλιστα. ἔτι μεν γνωστον τι πρῶγμα πρῶτον καὶ γὰρ αυτ' ἀρχh λέγεται τοὐ πράγματος οἱον τῶν μοδείξεων αἱ μοθέσεις quo sensit voeeni et gnpra hab.inius et hahemus 147h6 θ' ὁλως ἐκ γνωρίμων ποιούμενος τὰς ἀρχάς, ubi dρχαὶ sunt caiisae ex ilitibus aliquid explicatur ἰσαχῶς δὲ καὶ τὰ αἴτια λέγεται ' πάντα γὰρ τὰ αἴτια domi. Idem quod alata significal ἀρχή 360 b 30 ταμα γὰο ἀνάγκη συμβαίνειν διὰ τὰς εἰρημένας ἀρχους. 1002 b 24 αἱ ἀρχαὶ τῶν δντων. 1025 h 3 αἱ ἀρχαὶ καὶ τὰ ἀτια ζητεῖται τῶν οντων. CL 324 a 27 ῆ γὰρ ἀρχὴ πρώτη τῶν αἰτίων, unde patetχb et αἴτιον tua disseris. ut illa sit per se prima et absoluta, hoe autem ex aliis pendere possiti quare dρχh et αἰτία noli sunt eadem, nisi si αἰτlα proprie dicatur de eailsa prima. v.
847h16 πάντων δε τῶν τοιουτων ἔχει τῆς αἰτίας τω ἀρχὴν ὁ κύκλος. 252 b 4 τῶν μέντοι ἁρχῶν οὐκ ἔστιν ἔτερον αἴτιον ἀχίων οὐσῶν. 88 ου 14 τosτο γάρ ἐστι τι ἀρχ, εἶναι ' τοα-hν μεν αἰτίαν εἶναι πολλῶν, ταέ ς δ' ιελλο Ευωθεν μη- θω: euim quibiis conspirant quae dieit 1450 bo doth δ' ἐστὶυδ αὐτο μεν μὴ ἐξ ἀνάγκης μετ' ὰλλο ἐστι μετ' ἐκεῖνο δ' ἔτε- ooν πέφυκεν εἶναι θ γίνεσθαι. IM a 27 δεῖ γὰρ τὰς ἀρχὰς μήτε ἐξ ἀλλήλων εἶναι μήτε εξ Rλλων, και εκ τοέτων πάντα.
Aliis locis ita coniungitur Elim voce στοιχεῖον , mi Mem fere significare appareat, es. 1025 b 5 τῶν μαθηματικων Εων ἀρχαὶ καὶ στοιχεια καὶ αἴτια. 329a5 - μὲν Ο τὰ πρῶτα ἀρ- χὰς και στοιχεῖα καλῶς ἔχει λθειν ἔστω συνομολογοsμεν-
4 ὼν μεταβαλλύντων ' κατὰ σύγκοι σιν καὶ διώρισιν η κατ'
495쪽
dλλην μεταβουὶν συμβαίνει γίνεσιν εἶναι καὶ φθop r ulii uia
verba satis ostendunt de elementis agi et de materia, non do principio movente, cL, I 89 a 30 την δ' ὰρχὴν οὐ καθ' ωοκει-
μενου δεῖ λέγεσθαί τινος. ἔσται γὰρ ἀρχh της αὐχῆς es. 100 b I 6 ' το γαρ υποκείμενον ἀρχὴ και πρύτερον δοκεῖ τοὐ
lat et Alexandrum hahitisse constat ex scitollis: Boethius quo que et vet. iiiii'. cod. Gottian. legit Idιαι.VEtiam vocem εχ ιν post ἐκάστην omisimus Alexandriim secuti, Ex tuitis Explicatione, vox εἰσὶν iii contextilin videtiir irrepsisse. Particula iii δἐ in 7 9 nilitare nolitinatis. quia qnae legimus seliol. Iz9b3Idocent mendum esse , qtiod us. praecedet ite scriptum sit γάρ. 46 a I9 Negligentilis lioc scripsit: Exspectabas en ina, ut pergeret
sie: λέγω δ' OIoν τῆς ἀστρολογικῆς ἐμπειρίας ἐστὶ παρα- δολαιὶ τὰς τῆς ἀστρολογικῆς ἐπιστήμης. Quod dixit sic intelligetidii in videtura λέγω δ' οἱον τὴν ἀστρολογικhν μεν ἐμπειρίαν παραδοὐναι τὰς ὰρχὰς) τῆς ἀστρ. ἐπιστ. . Sententia
clara est. Onanis ars et Onaliis scientia ab experientia hieipitrnam ut ceriae leges litveniantur, qui Mis qliae fiant a iis tricla sint, alite Onania ea ipsa quae sulit riobis coiistare debetit et comperta E8ser postqllam ait term res ipsae qtiae sub sensius cadunt ita obsera atae sunt, ut Iton sol una nillil incerti relivitii insit, sed etia in iiihil non sit alii inadversiim quod obsera ari possit, Dinnia nobis parata fiunt qui Mis scinum scientiae nitulamentiini exstrati Possit. - De ἱστορία, quam coini nemoratus. 24, v. I rilllag. de an lin. p. I87. 49 I a Iaiosτω γὰρ κατὰ φύσιν ἐστὶ ποιεῖσθαι. τὴν μέθοδον μαρχούσης τῆς ἱστορίας τῆς περὶ εκαστον. I 359 h32 ταυτα δ' οὐ μόνον ἐκ τῆς περὶ τὰ ἴδια ἐμπειρίας ἐνδέχεται συνορῶν, ἀπ ἀναγκαῖον καὶ των παρὰ τοῖς ιξλλοις ευρημένων ἱστορικδν εἶναι. 15Ib 35 δήπερ οὐδ' ἱστορικῶς οὐδὲ τ τρ φαίνονται λἐγοντες οἱ φάσκοντες τους ἰχθῶς πάντας εἶναι θήλεις, tibi z58 a 3 ῆ ἀπειρία opponitiir τη ἱστορία. De eo ei. 298 b 2 τὴν πλείοτον συμβαίνει τῆς περὶ φύσεως χτορίας περὶ σωμάτων εἶναι. p. 31. Dct diuisionunt tuu et abu NI in ratiocinando retenim Derunt pιi quid su unaqγa ιs ros dioisionibus factis
496쪽
ρούμενοι cuin coit I. ram. Alexandrunt habitisse 5 ri et qιαι-οουμένους ex scliolus constat: quare locu in interpretatur hoc modo: et inibecilluin quelidani fieri e divisioni lius syllogis inuni et sic fieri posse syllogisniunt per divisIones ut dixtinus, ignorat alii', quod ineptiina est: est enina mera ταμολογία. Quam ob rem erit, opilior, cui arrideat ieetio διαιρούμενοι quae et
optiniorum codicum auctoritate nititur et selisuin habet a nostro loco non alienum: etelliin sensus exit Ilier et quod eo l-ligere licet, quod rion, ignorabatit, quit in dividebant nam e di visionibus iiii id sit res ipsa evincere filii viilebant ii r , et inita cilliini quidem inde fieri posse syllogismum itesciebant'. N
que tanteii linc ab omni parte prohata luna est: nana non solii III lectionis, qliani Alexandriim Itali uisse coiistat, maior est alictoritas qlia in eius qtiam nostri eo lices praebent, sed etiana, si aliam explicati di rationem adoptantiis, sensius exit nostro loco
plane coli veniens. Nenio erit Eniin qui diibitet quin sibi opponantiar οὐτε ξυνίεσων οτι ἐνδiχεται, οὐτε λι οἴτως ἐνοίχεται. Scribenduna erit igitur Oτι Pro 3 τι vs. II, ut quod Aristoteles dicat sit hoc: et ali iiiiii colligi posse invisione sacta ignorabant et sic colligi posse ut dixiniusV, inteli. per Gllogismina qtiendant imbecilliina et per petitionem quaesiit. 46 a 40 Iii snlogisnio sina plici - priniae sp rae inteli. δι' ου
medius terminiis stiperari debet a maiore termino, quo contin
tiir, sed si fit syllogis nius per ili 3 isioneni, a mellio superatur ille. 46b5 ου του λύγον δεῖ λαβεῖν : nana qui ex ipsa vivisiotie ali-iquid colligitiit, quid sit res quam terminiis nainor similicet colligere opinantur. Qilare dilolaus cxeniplis allatis deuionstrat ex ipsa divisione non concitidi liona Inena esse antimal imortale vel etiana. si hoc concedatur, non concitidi Iioinii leni esse antimal pedestre. lim Et sic semper iis accidit, ut dividelites mediunt terni inuit faciant ei ini qui naaxime iiiii versalis sit.
proserunt perspicui quoil necessitatena arguat: etenini totam via in frustra Persequuntur liliae reliqua est ab alia divisione ad alia ni progredientes, qua in re ita occupati fiunt, ut ne cogi- Distrigod by Corali
497쪽
tent qitidem de ratione dein onstranssi a nobis exposita, qtiae doceat Et qtionando corii paratus esse debeat sγllogismus et quomodo Inveniatur. b.34 Nihil dico de ni isera corruptione quam liuic loco et sano Et satis perspicuo Billi litis attulit, ii iii ni iratur, illiod interpretes Milentio elum praeterieritit. I ii luctus est ita errorein salsa iii- terplinctione quam invenit in vet. iiitp. Et interpolatiotie qiuae
verba Gμμετρον η ἀσυμμετρον repetita us. 35 ante dι-ετρος In contexti tua introduxit. p. 32. Reliquum est ut doceatur, quomodo omnis syllogismus redumtur ad unam trium Muraraum. 4Ia I 0 Ac primum quidem propositiones investigandas sunt et 1imm quid desit insis quod requiratur ad syllogismum rus faciendum, vel num Wιid adiectum 4it quod deesse possit e 22 deindes num quid conseqwatur quidem necessario, neque tamen rite conclusum sit.b I Distinguuntur tres Atuas e vinia pιam Wιaegus PraU Ss fori specis, unds cognoscitur Aura quas cuique problemati
niuiis ῆdhaesit lectioni vitigari, illiam respuit us. 2I, quo eam revocandam dii ximis. Nam Aristoteles, quitur de reduetione Ul- Iogismorum ad singulas figi iras loquitiir, non verbo sina plici senis utili ir, sed eona posito ἀνάγειν. Ferendum putarem dγαγεῖν, gladi tum esset εἰς τὰς δυο προτάσεις vel aliud iiii id huiusmodi.υ- τὰ μείζω vs. II propositiones dicit, τὰ ἐλάττω te
47 a II δι' ἁν δ' αυται περαίνονταιr namIue si demonstretitionem admittunt propositiones ex quibus colligitur, Ipsae altis adhi-hius, quibus nituntur, demonstrandae sunt. - De pronomine τὶς quod post v. m omisimiis eodicum auctoritatem g tuu v. tiliae diximus ad 3 h22.4 b I Singularis est ustis verbi κατηγορεῖν v. Ttatbg. Elem. Iog. p. 94 et naniriue verba ῆ αὐτο μεν . . . ἀπαρνῆται dicta esse patet de geliindo gHloismo primae figurae, de cuius Propositione minore aecipienda sunt verba ῆ αὐτο μεν κιαζγο iteraninus medius imiir diei ivr κατογορεῖν, quod apparet hoc loco idem esse qiiω κατηγορημα εἶναι, Praecisau te-
498쪽
Analytio a priora. nere, praedicari . Iam si verbi passivi ea vis est, ut si Isseetali ilieni pati id ab alio qiuod eunt efficere indicavit vertium actimi in , κατVγορεῖσθαι dicetur id illi od patitur ab eo qliod loci impraedicati teneat s. de ipso praedicetur, ut κατογορούμενον.appelletur iiiiod oratiotii subiectuin sit. Ne intilia: κατηγορεῖν .igiti sicat , , praedicato exornare ali iii id ' Et κπιπορεῖσθαι , , exornari praedicato, desiit ira praedicato adiecto e qiii quidem verbo
mim sensi is qitamquani tisiti Plane adversatur, tamen alium sub-
Esse non posse res ipsa aperte docet. Accedit quod us. 4, ubi de tertia figura agitiir, verbian κοπποςεῖσθαι rion anapii iis eum selis uim liabet queni modo Explicitiinus, sed euna quo porti solet.Sintili constraictione verbum intransitivum γίνεσθαι vel εἶναι exspectabas pro transitivo ποιεῖν de coel. 313h3 χει δ' ἐντο ι ἐρι ἔτι μῶλλον τοὐτο ποιεῖν : nam Rubiectuim . orationis
4 la II Cur nio do τωι inodo ποίφ scripserit itescio, nisi ii eoi-getitia in in scribendo argitere liceat. p. 33. Etiam si terminoruni ea ratio est quant tali grumus postulat, ta non interiamia non rite si syllogismira, nisi etiam quantitatis proporitiontran ratio habeatur.
47l 16 διὰ τι ἀναγκαῖον. quod re vera aliquid conelusurn esse
obm Exspectabas ut diceret osci συλλογι εμος οὐτ' ἀναγκαῖον οὐδέν, quia quod itecessariuni est latius patet quam syllogismus. 47, 26 sectionem riiugarem quam eo lices Exhibent of γω Bluc.
humerito reiecit. Butile quamquatri non recepit osκ -α, tamen nielius esse putavit. II illi quidem alterum antileti quum di mellius ait: neque enim repetitum seo habet quod ostendet, quum ter positum sit Ioa 5 -8 sie Θι 74, 18 sqq. ter P nitur . quater Ma 11 -I5, ubi sequente semper orationis membro indieatur causa eius quod in praecedente dicium est, neque improbandum est propterea, quod bis positum diverso sensu. reseratur ad idem orationis membri1m. Scilicet quod dicit eat hoc: non praedicatur de termino C li. e. non si conclusio AI et nam mortalis est Arristomenes: noli sebat enim syllogN smus terminis sic se habentibusV. Una causa quam assert, cur non Praedicetur de termino C, posita est in remam natum - nam A erat ,,aeternum , Γ vero , Aristomenes morialis'' ,
499쪽
alterii petita est e legibus et regillis concili demit: lina est naturalis, altera rationalis, unde factuna est, ut utraque, quilin ad ea iidem rem pertineat, particilla rho expressa sit. CL 673a 2Iἔτι δ' ἐπὶ τῶν ὰλλων ζώων διὰ τίν' αἰτίαν οὐ γίνεται τογαργαλίζεοθωJ; το μεν γὰρ τοὐ γέλωτος πληγεισῶν τῶν φρε- νων εἰκότως ' οὐδὲν γὰρ γελ' τῶν Ελλων. 6IIa I sq. γὰρ
ad diversas orationis partes refertur: nam pri iis γὰρ gententiam Ailaxagorae . Expotiit, alteriim Eiir salsa sit explicat.
πα9ὰ μικριν ωσπερ Ουδεν ἀπέχειν δοκεῖ. p. 34. Aliud vilium pιod . in ratiocinando admittitur in eo est, quod t*rmini non ars sumtimur ut decet. 48a 3 τουτου δὲ ληφθέντος. intcli. του ἐνδέχεσθαι τφνοσοὐντι υπάρξαι το πιαίνειν . Sententia liaee est. Sin autem non sit matur το ἐνδέχεσθαι qilippe qliod maiiifesto salsi ini sit , h. e. si non Elimatur sanum fieri non posse eum qiii aegrotet, sed si suntatur etὁ ἐνοίχεσθαι μh υπάρχειν, h. e. Si sui latur sera posse, iit non hanetur qui ae olet, aut non sisnlogismiis aut sit s)llogisnaiis του ἔνδἐχεσθαι lioc modo cus. 13 - tiuare etiam Alexander sol. 146 a.Explicat us. 10 οὐκ ἔσται συλλογισμύς verbis: δτι του μὲν ἀναγκαίου συλλογισμος οὐκ ἔσται, του δε ἐνδεχομέωου ἴσται. Fieri potest, ut nemo sanetiir qui aegrotet, Onanes hornities aegrotare possunt: conse- qiiittir sieri posse, ut sanitas de nullo homine pretiedicetur. GaIS miter res se habet in tertia figurae nam in prirma et secunda quod admissilui erat vitium in ratiocinando detegi poterat aliis teriminis sumtis illil rei magis convenirent si pri sanitatestimat ir id quod sanum sit, pro morbo quod aevotet ; in tertiasgi ira vero viiiii in nou in eo posuit in est, quod termini non recte sumti sint, sed in eo, quod propositiones, quae kνδεχομένως proferri debebant, υπαρχόντως enuntiatae sunt κατὰ
a 2I τοὐτο δ' ἀνομολπosμενον . . .es Ioe non Congentaneum esse dieii iis quae alitea docuerit: ostendii eniim 39a 4 sqq.seri sγllogisnauni prinio modo tertiae figurae, Si utraque pro positio sit ἐνδεχομενη quod salsum esse argitiint quae hoc loco tradit. Non addit iluoinodo haec dissici tuas Ruperetur, sed
satis liabet indicare quid reliquunt sit ii otii, si quis incepta persequi velit. Ideni fecit 45b20, 41b31, cf. 49 a10, 50 a M.
500쪽
Analyti ea pelora.mb26 , 69b38 et quae habuimus 8bra et Issam. Neque sibi neque allia dissimulat quid in suo opere Iinperseetum alti sed quid deseiat ingenue latetur, ut et ipse et alii bene perspiciant qua via promdiendum sit. p. 35. Singuli termini uno verbo interdum exprisni
a 32 Si quis in omitibus synoseniis mediunt terminum uno verbo complecti velit, peccabit interdum in eo, quod opinabitur fieri posse s llogisnatini τῶν ἀμέσων, h. e. in eo , quod quaeret medium ierintillim, quo concludat quae non possunt concludi per mediiivi lcminum uno verbo expressum, sed eol-digi inon possunt nisi definitione interposita, quae illius Ioeliin
ἴσας εἶναι-, tamen medius ierinlitus qui uno verbo exprimatur non exsistit. Invitis codicibus eum Beukero praetulimis ἀποδεικτos: nam ἀποδεικτικω est huod ad demonstrationem pertinet, quod demonstraitionem conficit, dποδεικτω qiiod d monstraitioiit subleetitui est. 1049 b14 οἷ- λέγω οἰκοδομικωτδ δυνάμενον οἰκοδομεῖν, καὶ ὁρατικω τι ὁρῆν καὶ ὁρατοντο δυνατω ὁρὰσθαι. 438 b 22 δ γὰρ ἐνεργεία η δ ρησις
τωτο δυνάμει τδ dσφραντικήν : non satis aceurale igitur Blege II. p. 142 τὸ αἰσθητinis reddit ,,das ans der Empsindung he-mhende sinullelie Lehen', es. 402 bI3: est enim τι αἰσθητικὸν ipsa sentiendi saeuitas. non vita quae pendeat ex hac. fa- cultate et ex iis quae se ibus subieeta sint. Cap. 36. lis sat syllogisnarus, non necesse est alterum da altiso praedicari casu recto. b Io Aul proponito minor casum