Athenaei Deipnosophistae

101쪽

86 ET TOT Pμψε η τῶν ποικίλων φη μάλιστα ἐντέχνων περὶ αυτὰ γενομένων κεσῆ καὶ Ελικῶνος των Κυπρίων.

ως φησιν Πρώνυμος ἐν Π θυ γουν ἐπί τινος ἔρροωτευξ' Ελικὼν Ἀκεσῶ Σαλαμίνιος ω ἐνὶ χερσὶν ποτνια θεσπεσίην Παλλὰς ἔτευξε χάριν τοιουτος ην καὶ Πο θυμίας ὁ Αἰγυπτιος.ώς ἐγὼ σκιρτῶ πάλαι, οπ- ωπνοα στρώμα ἐστὶ καrμυροις φλουμαι ψακαστοῖς, οστις ἐνήδυόσμοις στρώμασι παννυχίζων

την δέσποιναν ερείδεις.

Σώφρων δε στρουθωτὰ λιγματά φησιν ἐντετμημένα. υμηρος δὲ ὁ θαυμασιωτατος των στρωμάπων τὰ κατώτερα λεια εἶναι φάσκει, ητοι λευκὰ καὶ μη βεβαμ- μένα η' ποικιλμένα, τὰ δὲ περιστρώματα πω καλὰ

πορφυρεα.is Il. Πρῶτοι δὲ Πέρσαι, ως φησιν φακλείδης, καὶ 4τους λεγομένους στρώτας ἐφευρον, ῖνα κόσμον ἔχη στρωσις καὶ Ῥάφειαν τον - Κρητα ιμαγόραν η' τον ἐκ Γόρτυνος, ως φησι Φανίας ὁ περιπατητικός, τιμον, - ζο Θεμιστοκλεους ἀνέβη ς βασιλέα, fu, μῶν Ἀρτο ε έρξης, σκηνην τε ἔδωκεν αυτω διαφέρου--σαν το κάλλος και τὸ μέγεθος καὶ κλίνην ἀργυρύποδα, ἔπεμψε δὲ κιὰ στρώματα πολυτελῆ καὶ τὸν υποστρω-

102쪽

καὶ μαλιστα τιμ ηθέντι , τοὐτο οὐχ υήρεε τῶν παρατιοεμένων βασιλεῖ πυτφ τινὰ ἀπο- τραπέζης--ελλων. Ἀνταλκίδα δὲ τω Λάκωνι του αυτου στι - εἰς μυρον βάψας ἔπεμψε τρη 'ντί- τοι- ο αυ - πολλα ἐποίει καὶ ἐπὶ τὸ συγγενικον αριστον δεώ- λει ἐφ' - οἱ Πέρσαι χαλεπῶς ἔφερον, ώς της τε τιμης δημευομινης καὶ πατείας ἐπὶ ταν Ἐλλάδα παλιν -- μένης ἔστεμψε δὲ καὶ κλινην αὐτεἀργυρόποδα καὶ στρωμν καὶ σκηνην οὐρανόρ-----ην καὶ θ - ονον ἀργυρουν καὶ ἐπίχρυσον σκιάδιον καὶ φιάλας λιθα-υαττους χρυσῆς, καὶ αργυρῆς ' μεγάλας ἐκ--καὶ κρατηρας αργυρους καὶ παιδίσκας εκατον καὶ παι-

Αλδας κατόν, χ σου τε ἐξακισχιλίους, χωρὶς τῶν εἰς τὰ ἐπι δεια καθ' ημεραν διδομένω/. 32. ράπεζαι ἐλεφαντόποδες τῶν ἐπιδημάτων ἐκτης καλουμένης σφενδάμνοπι πεποιημένων ματωος γαυριῶσαι δ' ἀναμενουσιν ωδ' ἐπηγλαῖσμεναι μείρακες φαιδραὶ τράπεζαι τρισκελεῖς σφενδά

μνιναι.

εἰπόντος τινος κυνι - τρίποδα τὰν τράπεζαν δυσχεραίνει ό παρὰ φ σοφιστα Οὐλπιανος κά λέγει, τηρ ερον ἐγὼ πράγματα ξω ἐξ ἀπραξίας πόθεν γαρ τούτωὁ τρίπους εἰ μη την ιογένους βακτηρίαν ἡνοιαὶ τὼ πόδε ἀριθμῶν οὐτος τρίποδα προσηγόρευσε, ο, πάντων τραπέζας καλουντων τας παραθέσεις ταύτας.ox. -οδος ἐν κηυκος γάμω καν γαρ γρα- τtr

103쪽

οeως γράφει τριποδες εἰσηνέχθησαν,ἀσιν Ουτοι δε οσον εἴκοσι κρεῶν μεστοὶ νενεμ μνων. κά ἐσμγει

μάλιστα ν αἱ τράπεζαι πια τὰ τους ξένους ἀεὶ ἐτίθεντο με δ' ὁ τρίπους ηρθη κατα χειρῶν τ' εἴχομεν.

Ei βουλος i. τρίποδες -τοι πέντε σοι

τετράπους.

B. ἔστι δ' ονομ αυτ τρίπους, τιτοράς γε μανπόδας. A. Οἰδίπους τοίνυν ποτ' η' α ἴνιγμα τοι νοεῖς.

' ιοτοφάνης τράπεζαν ημν εἴσφερε τρεῖς πόδας ἔχουσαν, τέτταρας δὲ μη χέτα Β καὶ ποθεν ἐγὼ τρίπουν τράπεζαν ληψομαι; 33. ' υτι ἔθος ην ἐν τοῖς δείπνοις τρέστιάτορι κα- α τοκλιθέντι προδίδοσθαι γραμματείδιόν τι περιέχοναναγραφην τῶν παρεσκευασμένων, ἐφ' - εἰδή- ο τι μέλλοι -- φέρεινὰ μάγειρος. ΔAM RHNΑ Θαμασκο της πόλεως ἐνδόξου - - μεγάλης πολλοὶ τῶν ἀρχαίων μέμνvντια., ἐπεὶ δὲ πλεῖστον ἐν τῆ των σαμασκηνῶν ἐστι χώει το κοκκύμηλον καλούμενον καὶ κάλλιστα γεωργεῖ ταμ ρῖδίως κι, τοι το ἀκρόδρυον δαμασκηνόν, ως διά -

104쪽

ουν Ἀ-α ταλα ἄν ἄλλος, μέμφαι καὶ 1πιτ ναστέφανον εἶχον -κκυμηλων καὶ μίνθης. καὶ μην ἐνύπνιον οἰομαι --ιῶν ιέορακέναι. B. λέγ' αυτό. A. - νουν προσεχμην ἐν β σταδίκτων ἀνταγωνιστων μέ τισ

ἐδόκει στεφανουν γυμνος προσελθων . . .

στεφάνωκυλιστῶ κοκκυμήλων. B. φάκλεις ώρωιμήδη πώποτ εσκευασμένον η κοκκυμημων σπυρίδα πεπόνων; τοι τον ἔχει - πον. κανδρος ' μηλον ὁ κόκκυγος καλέουσι. Κλεαρχος ο ὁ περι--ικός, νει --ς καὶ Σικελαώτας βυλα σαλεῖν τὰ οι ἄμηλα , ς καὶ Θεοκροτος ὁ Συρακόσιος ω ορπηκες βραμμοι καταβρίθοντες καὶ πάλιν ' οσον μηλον βραβυλοιο ηδιον. ἔστι δὲ τωτο πι

κυμηλων τῆ δ' ἐδωδῆ το αυτο, πλην ολίγον δριμύτερον Σέλευκος ἐν γλωσσαις βράβυλά φησιν λακοκκυμηλα μά- - τα -- εἶauu τὰ μὲν μάδρυαοὶον μαλόδρυα, τὰ δὲ βράβυλα οτι ευκοίλια καὶ την οβοραν ἐκ -οντα, αμα δὲ οἷ- μῆλα, λ Θωφριος ὁ Iξίων λέγει ἐν ἐτυμολογίε Θεόφραστος δε λέγει 'κοκκυμηλα καὶ σποδιας τουτο δ' ἐστὶν ωσπερ αγ--κκυμηλα. ' Ἀραρὼς δὲ κοκκυμηλέαν καλεῖ το δένδρον, κοκκύμηλον δὲ - ἀκρόδρυον. ιαος δὲ ὁ Σί- ωφνω μέσως φησὶν εἶναι ταυτα υχυλα εὐφθαρταευέκκριτα ὀλιγήτροφα

105쪽

Ἀδων δὲ τη νυσε δέ,δρονἰ κέρασός ἐστι καὶ μεγέθει μέγα καὶ γὰρ εἰς εἴκοσι κα ὶ τέ--πς π πε- αυξεται. φυλλοι δὲ Ῥοιον θῶ τήτης με-λης, σκλm- καὶ παχύτερον, φλο- δ ομοιον φιλυρε, ανθος δὲ συγκείμενον, κηριῶδες. ὁ δὲ καρπος ερυθρος ομοι διοσπυρα τὸ σχημα το δὲ μέγεθος λίκον κύαμος, πλην του διωπυρου μὲν ὁ πυρν σκληρός του δὲ κε- 1 ράσου μαλακός. καὶ πάλιν ' κραταιγος οἱ δὲ κροταμ

γονα καλουσιν ἔχει δε το μεν φυλλον τεταμένον μοι ον μεσπίλη, πλὰν μεῖτον κεῖνος καὶ πλατυτερον προμηκεστερον, τον δὲ χαραγμον οὐκ ἔχει ἄσπερ ἐκεμνο γίνεται δε το δένδρον ουτε μέγα λίαν ουτε παχυ

σωλυ καιρο - δ' ἔχει στρογγυλοα ηλίκον κότινος πεπαινόμ&HN δὲ ξανθός τέ ἐστι καὶ ἐπιμελαίνεται' ἔχει δὲ - γευσιν καὶ τον τυλον μεσπίλου διοπερ 20 αγρία μεσπίλη δόξειε ἀλλον εἰναι. ἐκ τούτων μοι δοκεῖ, φησίν, ὁ φιλόσοφος το νυν κεράδιον καὶ με - ἐμφανίζειν. 35. Ἀσκληπιάδης δὲ Ο Μυρλεανος χαμαικέρασόν τι- καλῶν δένδροω ἔφη -τως ἐν ' anoa γη -- α νεται η χαμαικέρασος, λη μὲν ἐίζα ἐστὶν ου μεγάλη,

τα μὲν αλλα πάντα ομοιος, τους δὲ πλείονι χρησε μένους - τι οἰνος βαρύνει τε κώ ἀλγεῖν την κεφαλη τί ι. ταῶτα ο Ἀσκληπιάδης, φησί, μοι δοκεῖ λέγειν ω περὶ των μιμαικυλων τό τε γαρ δε- αυτὰ δένδρον - του καὶ ο πλέω ---τα-- σι που φαγὼν κεφαλαλγης γίνεται Ἀριστοφάνης

106쪽

E TOT B si ἐφυετο πολλά. τρωγουσι μύρτα καὶ πέπονα μιμαίκυλα.

' φὴς ο συκάμινος συκάμιν ψρες, - , ο πρῖνος ἀκέλοπις, ὁ κόμαρος μιμαίκυλα οΘεόφ οτος ' η κόμαρος η το μιμαίκωλον φέρουσα τοδτι Ἀγηνα σατυρικον τι δραμα ἀμφιβάλλεται ειτε Πυθων ἐποίησεν ο Καταναῖος η Βυζάντιος η καὶ αυ- τος ὁ βασιλεM 'Aλεξανδρος. φησὶν ὁ παρὰ φῬήτορι αρήνσιος, πολλα υμεῖς οἱ Γραι,ο ἐυδι-οιεῖσθε, αυτοὶ φονομάσαντες ηπρωτοι ευρόντες αγνοεῖτε δε δτι Λευκολλος ο Ῥωμαίων bl στρατα πος ὁ τοὐμπιιδειν καὶ ιγράνην καταγωνισάμενος πρῶτος διεκόμισεν εἰς Ιταλίαν το φυτον οτολου- Κερασουντος Ποντικῆ, πόλεως. καὶ οὐτός

ἐστινὰ καὶ τον καρπον καλεσας κέρασον ομωνυμως Γπολει, - ωτπουσιν οἰ ημέτεροι συγγραφεῖς προς--φνος τίς φησιν, ἀλλα μην παμπόλλοις ἐνιαυτοῖς πρεσβυτερος -υκόλλου ἀνηρ ἐλλόγιμος ἰφιλος ὁ α ειφνιος γεγονὼς σατα Λυσίμαχον - βασιλέα, εἷς δὲ Ουτος των Ἀλεξάνδρου διαδόχων, μνημ--ει των κεραοίων λέγων ' τα κεράοια ευστόμαχα υχυλα λι--ὶ τροφα, ἐκ ψυχρολδε λαμβανόμενα εὐστόμαχα καλλίω δὲ - ἐρυθρότερα κρὰ τὰ μιλησια εἰσὶ γαρ δι--ικά D

λούντων αυτ Ἀλεξανδρεῖς μένω μώρα νομο ουσι.

107쪽

ER TOT συκάμινα δὲ υ τα ἀπο της αἰγυπτίας, ης, α τινες συκόμορα λέγουσιν. περ οἱ ἐπιχώριοι ἐπὶ βραχύ κνίσαντες σιδηρίω ἐῶσιν ἐπὶ του φυτου - - τω ἀνεμου κινούμενα ἐντος ἡμερῶν τριῶν οὐτω πεπονα,5 καὶ μωδη γίνονται, μάλιστα δὲ ζεφυρων πνευσάντων, καὶ ἐδωδιμα ς το ἐν αυτοῖς ρεμα ψυχρον καὶ τοῖς πυρεταίνουσι μετὰ δίνου ἐλαίου καταπλαττόμευονἐH του στομάχου ἐπιτιθέσθαι καὶ ουκχλίγα παρηγορεῖσθαι τους νοσοὐντας φέρει δὲ τον καρπον τομον

1 η αἰγυπτία συκάμιος Δῶ του ξυλου κάγους-υ τῶν ἐπικαρπίων μόρα τὰ συκάμινα καὶ παρ' Αἰσχυλφἐυ - Λ ἐπὶ του Ἐκτορος

ἀνηρ- ἐκεῖνος θν πεπαίτερος μόρων. ἐν δ 'σσαις καὶ ἡ τει βάτου

1 λευκοῖς τε γαρ μόροισι καὶ μελαγχίμοις καὶ μιλτοπρεπτοι βρίθεται ταὐτορχρόνου. Σοφοκλης πρῶτον μεν ὀφει λευκὸν ἀνθοὐντα στάχυν, δετειτα φοινίξαντα, γογγύλον μόρον.ει καὶ Νικανδρος δὲ ν Γεωργικοῖς εμφανίζει καὶ τι πρότερον, Ἀλλων ἀκροδρυων φαίνεταμ, μορήν τε καλεῖ - δένδρου αεὶ ως καὶ οἱ λώνδρεῖς και μορέης, ἡ παισὶ πέλει μείλιγμα νέοισι

θείη γράψει δὲ ἀτως ' το μόρον - βατῶδες ξηραν-

θείσπ σφαίρας της συκοφινωδοπις σπερματικας ει εχ ει τὰς συκαμινώδειςJδιαγονὰς καθάπερ ὁποφαινούσας καὶ διαφυὰς ἔχει,--λκH εὐχύμους Παρθενιος δὲ αβρυνά φηροι συκάμινα α καλουσιν ἔνιοι

108쪽

E TO B Uμομα Σαλαμίνιοι - αὐτὰ ταυτα βάτια Θημήτρικγ ὁδεξίων τα αυτὰ συκάμινα καὶ μόρα, οἷον αλμόρροα καὶ συκων ἀμείνω Θίφιλος δὲ ὁ Σίφνιος ἰατρει γράφει ουτως ' τα δὲ συκάμινα α καὶ μόρα λέγεται, ευχ υλα μέν ἐστι μέσως, λιγότροφα δὲ καὶ ευ- στομαχα κα ευέκκριτα. ἰδίως δὲ τούτων τα ἔνωμα b ἔλμινθας ἐκπινάοσει. Πυθερμος δὲ ιπτορεῖ, ως φησιν

Ηγησανδρος, καθ' αυτον τὰς συκαμίνους ου ἐνεγκεῖν καρπον ἐτῶν εἱκοσι, καὶ γενέσθαι ἐπιδημίαν ποδαγρικην τοσαυπη - μη μόνον ανδρας λα- ει ἐνσχε 1οθηναι, ἀλλα καὶ παῖδας και κόρας και ευνουχους, Βιδὲ γυναῖκας περιπεσεῖν δὲ Ουτω - δεινον καὶ αἰπολίω, τα δυο μερη των προβάτων ἐνσχεθναι τρο

38. ΚΑΡΥΑ. οἱ Ἀττικοὶ και οἱ ἄλλοι συγγραφεῖς 15 κοινῶς πάντα τα ἀκρόδρυα κάρυα λέγουσιν, Ἐπίχαρμος δε κατ' ἐξοχην, κὶμεις ' καπυρα τρωγων κάρυ, ἀμυγδάλας. Φιλύλλιος - κάρ ἀμυγδάλαι. 'Hρακλέω δέ φησιν λἘφέσιος κἀμα ἐκάλουν καὶ τὰς

ἀμυγδάλας και - νυν καστάνεια. το δὲ δένδρον κα ει α παρα Σοφοκλεῖ ' καρέα μελίαι τε ' υβουλος φηγους κάρυα καρύστια. καλεῖται δε τινα καὶ μο- στηνα κάρυα.39. AMΥΓΔΑΛΑΙ. τι- νάξιαι ἀμυγδάλαι διαμνημης σαν τοῖς παλαιοῖς καὶ γίνονται οντως ἐν α Νάξω x νησω διάφοροι , ς ἐμαυτόν, φησί, πειθω.

Φρύνιχος τους δὲ γομφω

- ῶν δυναίμ. ναρίαν , ἀμυγδάλην κατάξαι. διάφοροι δ' ἀμυγδάλαι γίνονται κἀν προ- Προ-

109쪽

δὲ - γλυκέα κάμα. Ἀμερίας δέ φησι μύκηρον, '

ἀμυγδάλην καλεῖσθαι ἐπακτικωτατα προς ποτον

ἀμυγδαλα προεσθιομενα. υπολις δίδου μασασθαι ναὶ4ίας ἀμυγδάλας οἰνον τε πίνει--ἐνίων ἀπ αμπέλων. ην δέ τις αμπελος ναξια καλουμενη Πλουταρχος δὲ ο

υν ἰατρόν τινα μερβάντα πάντα τω πίνειν -- ρα-- προ του ποτο προεσθίοντα πικρὰς ἀμυγδάλας ποτε η ἐξ ' ασπερ κωλυθεὶς προσενέγκασθαι -δὲ φ

προς το μικρότατον ἀντέσχε του ποτου αἴτιος ουν τρομ

της πι--τντος δυναμις ξηραντικηδει- δάπανος υγρῶν ουσα κληθῆναι δὲ ἀμυγδάλας φησὶν 'φωδιανος ὁ Ἀλεξα--- παρὰ το ἐν τω μετὰ - χλωρον σπερῶ ἀμυχὰς ἔχειν πολλάς. ὁνος βαδίζεις εἰς ατυρα τραγημ των φησι που Φιλημων ' φηγοὶ Παιος αγαλμα φησὶ Νικανδρος ἐν δευτέρφ Γεωργικῶν. - - οὐδετέρως μύγδαλα λέγεται Θίφιλος τρωγάλια μυρτίδες πλακους μύγδαλα ν40. 'πιτι περὶ της προτορας τυλτονου της ἀμυγδάλης Πάμφιλος μὲν ξιοι ἐπὶ του καρποί βαρύνειν - - - μυγδά- τὸ μέντοι δένδρον θέλει περισπαν, μυγδαλη καὶ δη καὶ Ἀρχίλοχος ' oδης τε καλὸν ἄνθος Ἀρίσταρχος δε καὶ τον καρπον καὶ το βοῦδένδρον ομοίως προφέρεται κατ' ὀξεῖαν τάσιν Φιλόξενος δ' ἀμφότερον περισπῆ. υπολις ἀπολεῖς με, ναὶ - την ἀμυγδαλῆν.

110쪽

EI TOT B Dἄγε νυν τὰς ἀμυγδαλῆς λαβὼν τασδὶ καταξον, κεφαλῆ σαυτου λωφαμυγδαλη τη βηχος ἀγαθον φάρμακον. αλλοι δε ἀμυγδαλα καλάς. ρύφων δὲ ἐν πιτμὴ φ , προσωδία θαμυγδάλην τον καρπον βαρέως, νημεῖς ουδετέρως ἀμυγδαλον λέγομεν, ἀμυγδαλῆ δὲ τὰ

δένδρα τοι - παρα - καφῶν οντος του χαρακτηρος καὶ δια τοsτο περισπωμένου. τι Πάμφιλος ἐν γλωσσαις μουκηρομιταν φησὶ καλε-- τον καρπιο- κατάκτην πο των Λακώνων ἀντὶ του ἀμυγδαλοκατάκτην μυκηρους γαρ Λάκωνες καλουσι τὰ ἀμυγδοαα41. OG ποντικῶν καλουμένων καρυων α λοπι τινες νομάζουσι, μνημονεύει Νίκανδρος Ἐρμῶναξ

καλεισθα το ποντικον κάρυον.

ακλείδης δνο αραντῖνος ζητεῖ πέμ- προ-

παρατίθεσθαι δεῖ τα τραγηματα, καθάπερ εν τισι τόποις των πιαπα ν Ἀσίαν καὶ την Ἐλλάδα γίνεται, του, ἀλλα μετὰ το δεῖπνον. εὰν μὲν ουν μετὰ το δεῖπνον, οσυμβαίνει πλείονος τροφης παρενδυομένης ἐν τῆ κοι- λί καὶ τοῖς ἐντέροις - ἐπεισφερόμενα - α χάριν τῆς προς το πίνειν ορμη εμπλεκόμενα τοῖς σιτίοις ἐμπνευματῶσεις καὶ φθορας της τροφης παρασκε --Dζειν, διὰ το παρακολουθουν αὐτοῖς ἐπιπολαστικον φυ- 25 σε καὶ δυσκατέργαστον ἐξ - απεψίαι γίνονται κοὰ κοιλίας καταφοραί.

42. δὲ ἀμυγδαλα, φησὶ Θωκλης, τρώφιμα μέν

ἐστι καὶ επικοίλι- θερμαντι- δὲ δια το ἔχειν κεγχρῶδες τι λυπεῖ δ' ηττον τὰ χλωρὰ των ξηρῶν καὶ τὰ ωβεβρεγμένα των βρόχω καὶ τὰ πεπρωγμένα των ωμῶν. τὰ δὲ ηρακλεωτικὰ καλουμενα καὶ Λιος βαλα-