Athenaei Deipnosophistae

141쪽

E TOT 82. INAPA. ταυτην Σοφοκλης ἐν Κολχίσι κυνάρα καλεῖ, ἐν δὲ Φοίνικι κυναρ νκύναρος ἄκανθα πάντα πληθυε ροην. σιον του συγγραφεως - βιβλίον Καλλίμαχος γαρὶν Νησιώτου αυτο αναγράφει οστις οὐν ἐστιν Ο ποιφλ- ολ- περὶ τη- 'καιίην θάλασσαν πιαε μένην οὐρεα υφηλὰ καὶ δασέα υλνγσι, ἐπὶ δ4 τοῖσι οἴ- ανίσχοντα οράσμιοι οἰκέουσι, γην χοντες καὶ πεδία καὶ ο εα ἐν δὲ τοῖσι ουρεσι δένδρεα ἔνι αγρια,ακανθα κυνάρη, η, μυρίκη κοὰ περ γα- γυ- δέ φησι ποταμον γίνεσθαι την κυνάραν. και Σκύλαξ δε

η Πολέμων γράφει ' εἶναι ἡ ἡ τὴν γην δρηλην κρη

νησι καὶ Οχετοισι, ἐν δὲ τοῖσι, ουρεσι πέφυκε κυνάρον καὶ βοαάνη αλ- κάὶ ἐν τοῖς ζης ' ἐντευθεν ὁμορος παρέτεινε του ποταμου του γνδο ἔνθεν καὶ ἔνθεω

Aιδυμος δ' ὁ γραμματικος ἐξηγουμενος παρὰ φοκλεῖ το κύναρος ακανθα μη τοτε Θηροὶ την, γνω- βατον λέγει. διὰ το ἀπι--ες καὶ τραχυ εἶναι - πει καὶ γαρ η Πυθία ξυλίνην κυνα αυτο εἶπεν ογαρ- ρος χρησμον λαβὼν δειε πολ- οἰκίζειν --α dυπο ξυλίνης κυνος δηχθῆ καταμυχ ις την νη-ο κυνοσβάτ- Deus Hipν ἄλιν. ἔστι δὲ ὁ κυνό βατος μεταξυ θάμνου καὶ δένδρου, ως φησι Θεόφρα-- --πιπτον ἔχει ἐρυθρον παραπλησιον τῆήοια ἔχει δὲ καὶ το φυλλον ἀγνῶδες.83. Φανίας δ' ἐν πέμπτωπεῶ φυτῶν κάκτον κελικηρο υνα καλε ἀκαυθῶδες φυτόν, ω καὶ θεῶ

142쪽

ER TO B 27 φραστος ἐνει --τῶν ' η δε κάκτος καλουμένη περὶ Σικελία μονον, ἐν τῆ Ἐλλώι - ἔστι. αφω δ' εμυς πως τη ρίζης καυλους ἐπι γειους τοM φυλλον ἔχει πλατυ - ἀκοαφῶδες καυλους τους καλουμένους κάκτους ἐδωδιμοι εἰσὶ περιλε ιπομενοι καὶ μικρον ἡ πικροι καὶ ἀπ- παυρίζο--τοὐς ἐν δεμη ἔτερ---λον ορθον ἀφίησιν, ναμ σι πέρνικα, καὶ τουτον ἐδώδιμον το δὲ περικάρ-x- ἀνακμέντων τῶν παππωδῶν ἐμφερὲς τω τοὐφοίνικος ἐγκεφάλ' ἐδώ - καὶ τοὐτο καλοωι δ' οαὐτο ἀσκάληρον. δὲ τουτοκουχὶ πει μενος ερῶν, εἴποι την κάκτον εἶναι ταυτην την υπν' -

μων μεν καλουμένν κάρδον, οὐ μακρὰν οντων τῆς Ηώς, περιφανῶς δ' υπὸ των Ἐλλην--δεώραν ονομαζομένην αλλαγῆ γαρ δυο γραμμάτων κάρδος καὶ ι κάκτος ταυτο - εἴν -- - χμῆς διδάσκει καὶ επίορμος μετὰ των ἐδωδίμων λαχάνων καὶ τῆν --

κτον κατα - ουτως

μήκων ...

μάραθα , τραχέες τε κάκτοι, τοὶ σὐν ἄλλοιε μὲν Ἀ

παρατιθρ νιν, ἀδώς - αὐτος δ' ἐπ αυτολχαιρέτω ακὰ κάλιν θρίθακας ἐλάταν σχῖνον Ἀψαφανίδας κάητο καὶ πάλιν ὁ δέ τις ἀγρόθεν ἐοικε μάραθα κι- κάκτους φέρειν,

ἴφυον λάπαθον στόστυλλω σκόλυμ- . . . a. σερίδα δράκτυλον πτεριν κάκτον ὀνοπορδον.

143쪽

128 ΕΚ ΤΟΥ Η είης κάκτου τυμμα φυλο ξαμέρη 84 'πιλα μην καὶ κινάρανωνόμασε παραπληγοίμημιν Σωπατρος ὁ Πάφιος γεγονὼς τοῖς χρ ις κατ'

'Aλέζανδρον τον Φιλίππου, ἐπιβιους δε καὶ ως τ hἐν τινι τῶν συγγραμμάτων αυτου Πτολεμαιος υ

ευεργέτης βασιλευς Αἰγύπτου εἷς - των Ῥέμοτάρχου του γραμματικο μαθητῶν ἐν δευτερω πομνημάτων γράφει ουτως περὶ Βερενίκη ' se Us v η- θων ποταμός, ἐν γίνεται ἰχθυς λάβρα - χρυσοφρυς καὶ ἐγχελεων πλῆθος καὶ των καλουμενων βασιλικων, - των τε ἐκ Μακεδονίας καὶ της Κωπαίδος λίμνης το μέγεθος εἰσιν μιόλιαι, παν τε το δεῖ φυον,-- ἰχθυον ποικίλων-ὶ πλῆρες πολλῆς δ' ἐν τοῖς τόποις κινάρας φυομένη οῖ τε συνακολου -- τες μιν στρατιωται πάντες δρεπόμενοι συνεχρων καὶ ημιν προσεφερον ψιλουντες τωνάκανθῶν οἶδα δε

καὶ Κίναρον καλοπιμέννη νῆσον ης μνημονεύει Σ. 85. ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΦΟΙΝΙΚΟΣ Θεόφραστος περὶ φορνικος του - εἰπὼν ἐπιφέρει η μὲν ουν ἀπο των καρπω ν φυτεία τοιαύτη τις η δ' ἀ- αυτο , τανἀνέλωσι τὸ ἄνω, ἐνέπερ λεγκέφαλος και πινοφῶνον δευτερ-υναβάσεως γράφει τάδε ἐνταμα κάὶ τον ἐγκέφαλον του φοίνικος πρῶτον ἐφαγον οἱ στρατιῶται καὶ οἱ πολλοὶ ἐθαύμαζον τό τε εἶδος καὶ την ἰδιότητα της δονης ην δὲ σφόδρα και τουτο κεφαλαλγές. δὲ φοίνιξ, ταν ἐξαιρεθη ὁ ἐγκέφαλος, ολος ἐξηυαίνετο Νίκανδρος Γεωργικοῖς - καὶ φοίνικος παραφυάδας ἐκκόπτοντες ἐγκέφαλον φορέουσι νέοις ἀππαπτον ἔδεσμα. Θωιλος δ' ο Σίφνιος ἱστορεῖ Ἀντων φοινίκων γα -

144쪽

σπεσεῖν,

ου λαβὼν την κυλικα πρωτος χεται λήρου σωτηρκαὶ παραυνώας πέπωκεν, εἶτα μητηρ δευτερα, εἶτα τηθυπαραλαλει τις, ειτα βαρύφωνος γέρων, τηθίδος πατηρ, ἔπειτα γραυς καλουσα φίλτατον' δ ἐπινευει πω τούτοις, φησὶ Μένανδρος πάλιντης σκιῆς την πορφυραν πρῶτον ἐνυφαίνουσ εἶτα μετα την πορφυραν

του ἔστιν Ουτε λευκον ουτε πορφυρα,

αλλ' ἄσπερ απττης κρόκης κεκραμένη. Ἀντιφάνης τίφης ; αρ'J ἐνθάδ' οἴσεις καταφαγεῖν ἐπὶ την θυραν εἶθ' ωσπερ οἱ πτωχοὶ χαμαὶ ἐνθάδ' ἔδομαι 'γώ, καί τις οψεται;

ευτρεπιζε παῖ Jφυκτηρα, λεκάνην, τριπόδιον, - ρμγον, χυτραν, μων, κάκκαβον, ζωμηρυσιν.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΟΥ ΕΙΛΟΥ - ΑΣΕΩΣ.

87. Θαλης ο Μιλησιος, εἷς των ἐπτὰ σοφῶν -γιφα τοὐς ἐτησίας γίνεοθαι την ἀναπληρωσιν του μί

Diuiti

145쪽

λου πνεῖν γαρ αντους ἐναφων τ' ποταμ' καὶ ταανεμον Ἀξ ἐναντίας πνέοντα κωλυειν την ἐπιρρον

καὶ Ουριον ον ἀνακόπτειν τον ποταμον καὶ την ἀναπληρωσιν οὐτω γίνεσθαι του μίλου Ἀναξαγόρας δε ὁ φυσικός φησιν ἀπο χιόνος τηκομένης την ἀναπλη ' ρωσιν γίνεσθοα του μίλ- ώσαύτως καὶ Εὐριπίδης καὶ ἔταμ τινες των τ γωδι-οων καὶ ω-ξαγόρας μεν αυτ qν την γένεσιν λέγει της ἀναπληρώσεως, κυριώδει δε καὶ τον τόπον ἀφορίζει, λέγων ουτως ἐν δράματι Ἀρχελάω--ος, ὁ πεντηριον- θυγατέρω πατηρ, Νείλου λιπὼν κάλλιστον ἐκ γαίας δωρ, ἐκ μελαμβρήτοιο πληρουται θήρει-οι δεπίδος γης ηνίκ' αν τακη χιών, τέθριππ ἔχοντος ηλίου κατὰ χθόνα. καὶ ἐν Ἐλένοιομοι-- του Νείλου μεν αῖδε καλλιπάρθενοι μαί, - ἀντὶ δίας ψακάδος Αἰγύπτου πεδον λευκῆς τακείσχ3 χιονος γραίνει γύος. καὶ Αἰσχυλος γένος μεν αἰνεῖν ἐκμαθὼν πίσταμαι Αἰθιοπίδος γης, μῖλος ἐνθ' ἐπτάρροος γ νος κυλίνδει πιευμάτων ἐπομβρία, ἔν δ' ηλιος πυρωπος ἐκλάμψας χθονὶ τηκει πετραίαν χιόνα πάσα δ' εμαλὴ Αιγυπτος αγνοὐ νάματος πληρουμένη

φερέσβιον Θωφρος ἀντέλλει στάχυν. Καλλισθένης δ' ὁ ἱστοριογράφος προς α μικρῆ-πρώτερον εἰρημένα - ώναγαγόρου τε καὶ αριπίδου

146쪽

Ε ΤΟΥ Β131 πολλῶν καὶ λαβρῶν γινομένω κατὰ τὴν - ωπέα κατὰ τὰς του κῶνος ἀνατολαὶ ς της ἐπιτολης αρκτου- ρον, ους χρόνους καὶ οἱ ἐτη σίαι πνέουσιν ανε ι' τούτους γαρ φησι τους ἀνεμους μάλιστα τὰ νένη φέρειν προς την Αἰλοπίαν ἄν καὶ προσπιπτοντων προς - ' καταρρήγνυσθαι πολυ πληθυουμπος, αφ' ου ον Νεῖλον ἀναβαίνειν. σημόκριτος λέγει περὶ τὰς χειμερινὰς τροπὰς τους περὶ τα αρκτους πιστους χιονίζεσθαι περὶ τροπὰς δε θερινὰς μεταστάντος του λωυ τηκομένης της χιόνος καὶ ἀνατμι - ζομενης - τῆς το ξεως νέφη γίνεσθαι, διὰ τὸ ω ἐορσίας πολαμβάνοντας φέρειν προς μεσημβρίαν συνωθουμενον δὲ των νεφῶν ἐπὶ Αἰθιοπίαν καὶ την Αιβύην ομβρον γίνεσθαι πολύν, ον καταρρέοντα πλη- ρουν τον μιλον την ουν αἰτίαν της ἀναπληρώσεως

φ μένης δ' ο Μασσαλιώτης φησὶν - πεπλευκως την ἔξω θάλα ψαν ἐπιρρεῖν, ἐπὶ την ι- μην, ἐστραμμένη εἶναι προς βορέαν τε καὶ αρ- κτους καὶ το μὰν αλλον χρονον κερον εἶναι την θάλασσαν, τοῖς δ' ἐτηροίαις ἀνωλχυμένην μο πνευμάτων πληροτσθαι καὶ εἰ ταῖς μέραις ταύταις, παυσαμένων δὲ των ἐτησίων ἀναχωρεῖν εἶναι δε αυτην καὶ γλυκεῖοι καὶ κητη παραπλησια τοῖς ἐν τῶ

Νείλω κροκοδειλοις καὶ τοῖς ἱπποποτάμοις ἔχειν οἰνοπίδης δ' ὁ πιος λέγει του μεν χειμῶνος του ποτα-

μυ ἀναξηραίνεσθαι τὰς πηγάς, ἐν δὲ τω θέρει θερμαινομένας ρεῖν του μεν ουν ἀναπληροsσθαι την γινομενην ξηρασίαν το αἴτιον τῶν Ουρανίων υδάτων ἐπιγινομένων τοῖς χειμῶσι συμβαίνειν . . . τοτε ἐνδεηγινόμενον - συναναφέρειν καὶ δια τουτο του χειμῶνος ῆσοονα αυτον γίνεσθαι του δε θερους πληρη. s.

Diuitia

147쪽

ia et ER TOT B M.ίως δὲ Οἰνοπίδη την μὲν γὰρ, σιν του λου - δε τοιουτην, -τε ἀδε πληρουν τοὐπιγταμόν, τον δε ηλιον του χεφῶνος κατὰ την σπιτν ποιο νε- νον - πορείαν ἀναξηραίνει τον Νεῖλον περὶ τρωθερινὰς μεθιστάμενον προς τῆν ἄρκτον γραμ

νειν.

πιτι Καλλίμαχος ὁ γραμματικος το μέγα βιβλίον πισον ἔλεγεν εἶναι--μεγάλωκακβ. 1 missinis. Νίκανδρος ἐν Γεωργι-ω σπείρειας κύαμον αἰγυπτιον οφρα θερείης ἀ- μω - στεφάνους ἀνυσει, τὰ δὲ πεπυροπτα ακμαίου καρποῖο πιβώρια δαινυμένοισιν ἐς χέρας ηιθέοιο πάλαι ποθέουσιν - ἴς, Μ ίζας δ' ἐν θοίνησιν ἀφεψησας προτίθημι. sic iδε λέγει Νίκανδρος τὰ - Ἀλεξανδρέων κολοκάσια καλουμενα λ ὁ αυτ κυάμου λέψας κολοκάσιον ἐντμηξας τε.ωτι Ἀν Σικυῶνι κολοκασίας Αθυνας ερόω ἔστι δὲ ει καὶ κιβωριον εἶδος ποτηριου. 2 Θεώφραστος δ' ἐν Ο περὶ φυτῶν Ουτω γράφει,

148쪽

τέσσαρας πηχεις, πάχος δε δακτυλια- ' μοιος καλλμω μακρῶ γονάτω διαφυσεις ενδοθεν ἔχει δι' ολου διειλημμένας μία τοῖς κηρίοις ἐπὶ τουτωδ' ιη κωδυα καὶ το ανθυς διπλάσιον ὴ μήκωνος χρῶμα -οι- ω- κατακορές. παμφυεσω δὲ φυλλα μελγάλα η δὲ ρίζα παχυτερα καλάμου του παχυτατου καὶ διαφύσεις μοίας ἔχουσα, καυλω ἐσθίουσι δ' αυτην καὶ ω- - ώμ. Hάπτην καὶ οἱ περὶ ταδεο ἔλη τουτω σίτωχρῶνται γίνεται και ἐν Συρία καὶ κατα Κιλικίαν, ἀλλ' - ἐκπέττωσιν αἱ χῶραι καὶ περὶ ορώνν της αλκιδικη εν λίμνη τινὶ μετρία τω μεγεθει, καὶ αυτη πέττει καὶ τελεοκαρπεῖ' σίφι-73λος δ' ὁ Σίφνιός φησιν του κυάμου του Αἰγυπτίου 1ονας λέγεται κολοκάσιον ευστομός τέ ἐστι καὶ

τρόφιμος , δυσεκκριτος δια το παραστύφειν κρειττου

δ' ἐστὶ το κιστα ἐριῶδες οἱ δὲ γινόμενοι φησὶ )κυαμ ἐκ των κιβωρίων χλωροὶ μέν εἰοι δυσπεπτοι ὀλιγότροφοι διαχωρητικοὶ πνευματικώτατοι, ξηραν--ο θέντες δὲ ηττον πνευματο-ι γίνεται δὲ ὁντως ἐκ τῶν κιβωρίων καὶ ανθος στεφανωτικόν καλουσι δ' Αἰγυπτιοι, ν αὐ- λωτόν, μυκρατῖται δὲ οἱ ἐμοί, λέγει Ουτος ὁ Ῥο παιος, μελίλωτον αφ' ου καὶ μελι--λωτινοι στέφανοι πάνυ ευώδεις καὶ υσωνος -

3 Φύλαρχος δέ φησιν 'ουδέποτε προτερον ἐν σχ' - δενὶ ἀπφ κυάμων αἰγυπτίων ουτ σπαρέντων ουτ εἰ σπείρειέ τις τικτομένων εἰ μη κατὰ Αἴγυπτον. ἐπὶ του βασιλέως Ἀλεξάνδρου τουΠύρρου παρὰ τον-α- μὴ ποταμον της ἐν μείρρο Θεσπρωτίας ἐν λει τινὶ μνέβη φυῆναι δυο μὲν ουνήνεγκέ πως ἔτη καρπον

149쪽

E ΤΟΥ ἐκτενῶ κιὰ ηὐξη γε του δ' Ἀλεξάνδρου φυλακην ἐπιστησι ος καὶ κωλυοντος Ουνοτι λαμβάνειν τον βουλόμενον ἀλλα μηδὲ προσερχεσθαι πρὸς τον τοπον, ἀνεξηραμη - ἔλος, κάντο λοι μουνοτι τον προεμρημέι ον ηνεγκε καρπον αλλ' υδε δωρ ει ποτε ἔσχε φαίνεται. το παραπλησιον ἐγένετο καὶ ἐν Αἰδηψμχωρὶς γαρ τῶν ἄλλωνίδειον ναμάτιόν τι ἐφάνη φυ - χρο-ὐδωρ προαμενον - πόρρω της θαλάσσης. τούτου πίνοντες οἱ ἀρρωστουντες τα μέγιστα φελουντο δῶ πολλοὶ παρεγίνοντο καὶ μακρόθεν τω δατι χρησόμενοι οἱ ουν του βασιλέως Αιαπονου στρατ ργο μυ--λόμενοι οἰκονομικωτεροι εἶναι διάφορόν τι ἔταξαν δι- ωαι τω πί-ωσι, καὶ ἐκ τούτου ἀπεξηράνθη ταναμα. καὶ ἐν 'φάδι δὲ ἐξουσίαν εἶχον οι βουλόμενοι τον προ του χρόνον τον τραγασαῖον αλα λαμβάνειν, Λυσιμάχου δὲ τέλος ἐπιβαλώτος ηφανίσθη θαυμάσαντος δε καὶ ἀφέντος τον τόπον ἀτελη πάλιν τυε ων

4. ΣΙΚΥΟΣ. παροιμίατον σικυὸν τρώγουσα γυναι τη χλαῖναν φαινε

καὶ σικυον εἰδον, γαίης ἐρικυδεODUlον, Θκείμενον ἐν λαχάνοις' ὐδ' ἐπ ἐννέα κεῖτο τραπέζας.

λλίμαχος - δ οτ ἀεξηται σικυὸς δροσερω ἐνὶ χωρs 'Aττικοὶ μεν ουν ἀεὶ τρισυλλάβως Ἀλκαῖος δε ' δακν' φησὶ των σικυι- - ευθείας της σίκυς, - στάχυς στάχυος. Φρύνιχος ἡ ' ἐντραγεῖν φησὶ σικύδιον'

υποκοριστικῶς.

150쪽

5. Θεόφραστος δέ φησι σικυῶν τρία εἶναι γένη, λακων - σκυταλίαν βοιώτιον καὶ Ῥύτων τοὐμὸν ελακωνικονήδρευόμενον βελτίω γίνεσθαι, τους δ αλ-

- , δρους γίνονται δὲ νηοὶ καὶ επιυλότεροι οἱ σικυοί, ἐὰν το σπέρμα ἐν γάλακτι βραχὲν σπαρῆ η ἐν

λιαρά .' ωτορεῖ δὲ ταπιτα ἐν φυτικοῖ αἰτίοις θάττον αυξεσθαι καν ἐν υδατι καν ἐν γάλακτι πρότε 1ορ- η εἰς την γῆν κατατεθηροπι βραχη Α, δημος δ' ἐν τω περὶ λαχάνων εἶδος σικχ ιον εἶναι τους προ- γορευομμους δρακοντίας. νομάσθαι δὲ σικυους φησι

το σευεσθαι καὶ κίειν ορμητικο γαρ πάρχειν λευρακλείδαρ δ' ο αραντῖνος ἐν τΗΣ ποσί η--γεων καλεῖ τον σικυόν. Λωκλης δ' ὁ Καρύστιος τον σικυόν φησι μετὰ σίων ἐν πρώτοις λαμβανομενον ἐνοχλεῖν φέρεσθαι - αν καθάπερ την άφανον τελευταῖον δὲ λαμβανόμενον ἀλυποτερον εἶναι καὶ χοεὐπεπτότερον - οὐδὲ καὶ δυο 'ττιοι - μετρίως υπάρχειν Αίφιλος δε φησιν ο σικυὸς ψυκτμος - - χων δυσοικονομητός - κοὰ δυσυποβίβαστος , ἔτι δὲ φρικοποιος καὶ γεννητικος χολης ἀφροδισίων τε ἐφεκτικός - ζονται δ' ἐν τοῖς κτωις οἱ σιμπιοὶ κατὰ τας αππια εληνους καὶ φανερὰν ἴσχουσι την ἐπίδοσιν, καθαπερ καὶ οἱ θαλάττιοι ἐχῖνοι.6 ΣΥΚΑ. φυκη, φησὶν ὁ Μάγνος ουδενὶ γαραν των περὶ συκων λόγων παραχωρησα μι, καν ἀποῖ κράδης κρέμασθαι δέη, φιλοσυκος γάρ εἰμι διαμονίως, -

λέξω τά μοι προσπιπτονταν συκη, ανδρες φίλοι, γε- μων - καθαρεί- βίου τος ἀνθρ*ποις μένετο