Athenaei Deipnosophistae

171쪽

Pἀντὶ τουτη. τελλίνοιν λεγομένην ἴσως δηλοῖ, ην Ῥωμαῖοι - - ονομαζουσι. μνημονευων ν - στοφάνης γραμματικος ἐν τῶ περὶ της ἀχνυμένης σκυτάλης συγ- γ μματι υμοίας φησὶν εἶναι τὰς λεπάδας ταις καλουμέναις τελλίναις Καλλίας δ ο Μυτιλη-ῖος ἐν τps περὶ της παρ' Ἀλκαί λεπάδος παρὰ τω λκαίω τσας τεκνον. ης ἐπὶ τελει γεγράφθαι ' ἐκ δὲ παίδων Ουνοι φρένας ἁ θαλασσία λεπάς. ὁ Ἀριωτοφάνης γράφει ὰντὶ του λεπὰς χελυς, καὶ νων - -

Θικαίαρχον ἐκδεξάμενον λεγειν - λεπάδας - παι-

i, si lat. δέ, νει - ἐς το στόμα λάβωσιν, αὐλεῖν ἐν ταύταις καὶ παίζειν, καθάπερ καὶ παρ' ημῖν τα σπερμολόγα των παιδαρίων ταῖς καλουμέναις τελλίναις, - καὶ Σώπατρος φησιν ο φλυακογράφος ἐν τω ἐπι- MN--ον δράματι υμυλοθεόμβροτος αλλ' ἴσχε τελλίνης γὰρ ἐξαιφνης μεγ ς

ἀκοὰς μελ-- ηρος εἰς ἐμὰς ε πάλιν ο Ἐπίχαρμος ἐν Πυρρα κῶ Προμαθε φησί

καὶ τελλίναν καναρίταν θῶσαι δη καὶ λεπὰς οσω παρα Σωφρονι δ' οἱ κόγχοι μελαινίδες λέγονται μελαινίδες γάρ τοι νησο τι ἐμὶν ἐκ του μικρου λιμένος.

ἐν δὲ τη ἐπιγραφομένω πι-- τον ἀγροι ταν τηρ-- βας ονομάζει καὶ ρχίλοχος δὲ της χηράμβης μέ b- αι, του ἀναρίτου Ἱβυκος --ται δ' ὁ ἀναρίτης καὶ ἀνάρτης κογχῶδες δὲ ον τ οστρεον προσώχεται τοῖς πέτραις σπερ αἱ λεπάδες. ρώνδας δ' ἐν μνεργαζομέναις προσφυ οπω τις χοιράδων ἀναρίτης.

172쪽

και υρqσιν μυας οστρεα κτένας χήμας ' χιαστοὶ οινδεχ σι λεπάσιν ἐχίνοις ἐσχάραις βελόναις τε τοῖς κτεσίν τε. μ αλεωτε Ῥὲ των κοπτυλίων φηγὶν ἀναι οκλης κύγχας πορφυρα κηρυκας περὶ δὲ τῶν κηρύκων λυρναπος τάδε λέγει 10 κηρυξ θαλάσσης τρόφιμος νως πορφυρας. ευσιππος ἐν δευτέρω μηλίων παραπλωι εἰναι - - πορφυρας στραβηλους κόγχους των στρα- λων μνημονευε καὶ Σοφοκλης ἐν Εα κίοι ς---

δυναίμεθ' υρειν

ω ὁ Σπεύσιππος ἐελ πάλιν ἰδίε καταριθμεῖται χους κτένας μυς πίνας σωληνας, καὶ ἐνώλλω μερειοστρεα λεπάδας. Aραρὼς δε Λαμπυλίωνί φησιν τα κομψὰ μὲν - ταὐτψν δε---, οκόγχαι τε καὶ σωληνες αῖ τε καμπυλαι καρῖδες ἐξήλM ντο δελφίνων δίκην. Σωφρων δ ἐν μίμοις ' τίνες δὲ ἐντι ποκα, φίλα, ταχεταὶ μακραὶ κόγχαι σωληνές πιτν τουτοί γα -- σου πικρε ν κογχυλιον, χηρῶν γυναικῶν λίχνευμα τῶ asa νῶν μνημονευε Κρατῖνος ἐν 'Ἀρχιλόχοις η μὲν δη πίνησι κάνωτροίοισιν - η. Φιλυλλιος φανικος φωριστοφάνης ἐν Πόλεσι -- τωμον τιδάριον κάραβον ἀστακον

οστρειον ο

χψας λεπάδας σωλη-ου μυς πίνας κτένας ἐκ

173쪽

' ίας δὲ καὶ Βερκυλος ἐν Αργολικοῖς τους στρα - λους ἀστραβηλους -- K- , μνημονεύοντες -τῶν 33. α δὲ κόγχας ἔστιν ευρεῖν λεγομενα καἰ λ-ῆς καὶ σενισμῆς Ἀριστοφάνης Βαβυλωνίοις ἀνέχμσκον εἰς ἔκαστος ἐμφερώστατα 1 Tηλεκλείδης δ' εὐώσιόδοις κόγχη φησὶ διελεῖν καὶ Σώφρων πινιακ- - αῖ α μι κόγχαι σπερ αἴ κ' ενος κελνύματος κεχάναντι μῖν πῆσαι, - λάστας ἐξέχει. ἀρσενικῶς δ' Αἰσχύλος ἐν Πο Πια -- κόγχοι μύες - πτροια. Ἀριστωνυμος Ἀχεῖ ' κόγχος ν βαπτῶν ἀλῶν ομοίως καὶ παραπλη- bσίως η είρηκε καὶ Φρύνιχος Σατύροις. δε--ὁ ἐρασιστράτειος των χημῶν φησὶ τὰς μὲν τραχείας λε-

π -- 1ὲ αὐταῖς καὶ δελέασι τους πορφυρευομένους των θλλείων κατα τα μεγέθη καὶ τας διαφορας εἶναι κρατίστας ' ησανδρος δ' ἐν πομνημασι τα τραχείας φησὶ κόγχας -ο μὲν Μακεδόνων κωρυ-- καλεῖσθαι, υπο δε Αθηναίων κριους.

- IL Tὰς δὲ - ας ὁ Λέσως τωι προειρημώων ευε-ρίτους ἀλλον εἶναι, τα δ' οστρεα ἀτροφωτερά τε τούτων καὶ πλήσμια ευεκκριτωτερά τε τούτων ' οἱ δὲ κτένες τροφιμώτεροι μεν εἰσι, κακοχυλότεροι δὲ καὶ δυσεκκριτώτεροι. των δὲ μυῶν οἱ μὲν ἐφεπιοι καιω οἱ τοὐτοις μοροι τῆ --- των --πενων βελτίονες των δὲ χημων λειπόμενοι ἡρητικώτεροι δὲ μἀλλον η ἐπὶ την κοιλίαν τερόμενοι εἰσὶ δ' -τῶν

174쪽

ἔνιοι καὶ φιαλλώδεις κα πυλοί τε καὶ πως την γευων-ρπτικωτεροι μέν εἰσι καὶ ευχυλότεροι τῶ ν ιιλλωοντες τοιοίτοι οἱ δε των κηρυκων τράχηλοι ευστό - κτενῶν, τοῖς δ ασθενη τον στόμαχον χουσι καὶ μηρ δίως ἀποδι- Παγι-ν τροφν εἰς το κώ- της - - λίας χρησιμοι, δυσφθα --τὰ γὰρ ομολογο- ως ευπεπτα κατὰ τουναντίον αλλότρια διαθέ- ο σεώς ταύτης ἐστίν, υχερῶς διαφθειρόμενα δια απαλα καὶ ωδιάλυτα εἶναι -- αἱ μηκωνες αὐτῶν προς μεν τας τῶν στομάχω -υτονίας - ---σι, προς δὲ την της κοιλίας ἀσθένειαν χρησιμα τροφι----ει-εἰσὶ κἀπια, -- ροα- της ποσυρας μηκωνες, πλην σκιλλωδεστεραι πάρχουσι 'γ- μον - κογχύλιον τοι τόν ἐστιν ἰδιον δὲ καὶ ταυται καὶ τοῖς σωλησι παρέπεται το εψομέναις π - τοιχω - ζωμόν. ψόρονοι-το καθ' ἐαυτοὐςtοαι οἱ τράχηλοι των πορφυρῶν - τουσι προς τὰς των στομάχων διαθέσε - μνημονεύει δ' αυτῶν Πο--ιπα- ἐν Αομίαι ἀτως ἄρα περαίνειν ἐγχέλεια καράβους κόγχας ἐχίνους προσφάτου μηκωνια

35. - βάλανοι δ' εἰ μείζονες, Δικριτοι κανευ-

στομοι. τα δ' τάρια , γίνεται δε ταυτα καν τη κατα

,των προειρημένων ἀπαιτων, - ευέκκριτα δέ --τίγονος δ' , ρυστιος ἐν ' περὶ λίξεως το οστρεον ο

175쪽

φα δ' ἐοτὶ καὶ βρωμώδη προσέτι , υτελῆ κατ- γευοιν Ἀριστοτέλης δ' ἐν φ περὶ φων έστρεα, γε φησί, πίνη στρεον μῶς κτεὶς σωλην κογχη λεπος, μους βάλανος πορευτικὰ δὲ κήρυξ πορφυρα δυπορ- στρακος ραβδωτός, το δὲ τῆθος ἀρράβδ-- λειῶν - κον η δὲ πίνη λεπτόστομον, το νοστρεον παν---w - δίθυρον δὲ κάγλει τρια- λεπὰς δὲ μονόθυρον καὶ λειόστρακον, συμφυὲς δε μυς, μονοφυὲς δὲ κάὶ γχη ' τὸ ἐντος της πίνης Ἐπαίνετος ἐν 'Oφαρτυτι- καλε-- φησι φωνα ἐν δὲ πέμπον ζωονα μορίων ο ριστοτέλη, γίνονται, φησίν, αἱ μεν ορ-

περὶ το ἔαρ, ο δὲ κηρυκες ληγοντος τορχεφῶνος. λως δέ, φησί, τλοστρακόδερμα ἐν τῶ ἔαρι φαίνεται ἔχοντα τα καλουμενα - κακτω μετοπώρω δὲ πλην - ἐχ υντῶνἐδωδίμων ουτ δε λι-ὰμ ἐνταὐχ ταις ταῖς ραις ἀείτε ἰσχυοωσι καὶ το πλέον ἐν ταῖς πα- ληνοις καὶ ταῖς ἀλεειν- ημέραις, πληνήτων ἐν τωευρει των Πυρραίων ἐκεῖνοι δ' ἀμείνονες του χει--μῶ - καὶ εἰπὶ μακροὶ πληρεις δὲ φων κυοντες δὲ φαίνονται καὶ οἱ κοχλίαι πάντες μοίως ν αυτην

μὲν ουν πορφύραι του ἔαρος συναθροιζόμεναι εἰς τοαὐτὸ ποι σι την καλουμένην μελίκηραν, ... ἀλλ' 'ουτω γλαφυρόν, σπερ αν εἰ ἐκ λεπυρων ἐρεβίνθων ω λευκῶν πολλα συμπαγείη ἔχει δὲ ανεφγμένον ουδὲν τούτων' ουδε γίνονται ἐκ τούτων αἱ πορφύραι, ἀδεα, φωνται--α καὶ ταλλα οστρακόδερμα α λυος κῶ

176쪽

ίζων τὰ λεπυρωδη-νωτατια - - μὸν ουν αππι/τα διαχεῖται, φιάσι ν ἰχῶρα εἰς την γην κὰ ἐν τουτ' τω -- γίνεται --φ-- πα πυρσυρμα μακρά, α ἔχουσα αλίσκονται αἱ πορφυραι ἐαν δε πρὶν ἐκτε- κειν αλῶσιν, ἐνίοτε ἐν ταῖς φορμίσιν, εἰς δὲ τομο συν- ιο-- δεκαοκα-οῖ, καὶ γίνεται ο&ωεὶ βότρυς - δὲ των πορφυρῶν γενη πλείονα καὶ νιαι μὲν μεγάλαι, οοἷ--περὶ τὸ Σίγευ- κάντο Λώτον, α δὲ μικρο λ89χων ἐν τ-- ίπφ καὶ περὶ Καρίαν καὶ αἱ μεν ἐν τοῖς κολποις με - καὶ τροχχεῖαι καὶ το -- αι

πλεῖσται- έλαν εχουσιν , ἔνιαι δ' ἐρυθρον μικρω. μνωαπι δ' ἐνιαι τῶν μεγάλων καὶ μναῖαῖαι αἱ δ' ἐν Ἀτοῖς αἰγιαλοῖς καὶ περὶ τὰς ἀκτὰς το μὲν μέγεθός εἰσι μιαραί, τὸ δὲ ανθος ἐρυθρον ἔχουσιν ἔτι δ' ἐν μντ- προσβορείοις μέλαιναι, ἐν δε τοῖς νοτίοις ἐρυθραὶ λ ἐπὶ το πλεῖστον. '37. Ἀπολλοδωρος δ' Uuao ἐν τοῖς περὶ ΜΣώφρονος προθεὶς το ' λιχνοτέρα τῶν πορφυρῶν φη- ῶν οτι παμφία ἐστὶ καὶ λέγει, --- ἐπὶ του, βάμματος ου γαλαν προσφαύσν ελκε εφ' εαυτο καὶ τιμ προσπαρατεθειμένοις ἐμποιει χρωματος αυρον αλλοι δ' ἐπὶ του ζωου ' αλίσκονται δέ, φησὶν λυρι ειστοτέλης τολεαρος υπωκύνα δ' οὐχ αλίσκονται Ουγα νέμονται ἀλλα κρυπτουσιν -- καὶ φωλε--σι. τὸ δὲ ανθυς εχουσιν ανὰ μέσον του μηκωνος καὶ του

τραχήλου ἔχουσι δὲ καὶ αὐταὶ καὶ ὁ κήρυξ τα ἐπι--λύμματα, κατὰ τὰ αυτὰ και τὰ αλλα τὰ στρομβώδη ἐκδειγενετης πάντα νέμονται δ' ἐξείροντα τὴν καλουμέ- νν γλῶτταν ὁπο το κάλυμμα το δε μέγεθος της γλώσ-

ATHENAEUs. I. 11

Diuiti red

177쪽

σm χει ἡ πορφυρα μεῖζον δακτηλου, ω νεμεται καὶ μακρόβια δ' ἐστὶ καὶ η πορφυρα καὶ ὁ κηρυξ και ζη

κω - . δὲ κόγχαι καὶ τη- Ma σωλη- καὶ κτένες ἐν τοῖς ἀμμνώδεσι, λαμβάνουσι την σύστασιν.'38. ' αἱ δὲ πυ- ορ- φύοι- ἐκ το βυθου, ἔχ)ωψί τε ἐν αὐταῖς τὸν πινοφυλακα, μὰν καρίδιον dκαρκίνων, ου ---uu - τον διαφθείρονται 1 τουτοχε Πάμφιλος ὁ λεξανδρευς ἐν τοῖς περὶ ὀνο- Σολευς ἐν τω πεμπτωπερὶ του καλοὶκαὶ της δονης η πίνη φησί, καὶ ὁ πινοτη- συνεργὰ ἀλληλοις, πιι τ' ἰδίαν - δυνάμενα συμμένει ν η μὲν - π u οστρεόν ἐστιν , ὁ δ πινοτηρης καρπινος μικρός. και

ἐπεισιόντα ἰχθυδι- ο δε πινοτηρης παρεστώς, ταν

χθεῖσα συμμύει και ουτως - ἀποληφθὲν ενδον κατε----ασι κοινῆ φασὶ δέ τινες καὶ συγ---θαι αὐτααυτοῖς καὶ ῶς αν ἐξ ἐνος σπέρuατος γίνεσθαι πάλιν

δὲ ὁ ωριστοτέλm,mὶ πανταχε τὰ ὀστρακώδη γίνεται καὶ ἐυ τη Hr' ἐν μὲν τη βορβορωδει τα οστρεα, ἐν δὲ ἡ Ἀμμώδει κόγχαι καὶ τα ρηθέντα, περὶ δε--α--γγας των πετρῶν τηθεα κοὰ βάλανοι καὶ τὰ ἐπιπολάζοντα, οἱον λεπάδες καὶ νηριται. ,39. -- αυτον δὲ τρόπον γίνεται τοῖς στρασι δέρμοις καὶ τα μ' ἔχοντα στρακον, καθάπερ αε τεκνίδαι - οἱ σπόγγοι ἐν ταῖς σηρ- των πετρῶν. a. ἔστι δε των κνιδῶν δύο γένη αι μὲν γαρ ἐν τοις κοίλοις - ἀπολύοντ- τῶν πετρῶ - α δὲ ἐν τοῖς λε σι καὶ πλατο μώωσιν ἀπολυόμεναι μεταχωρουσι. τὰς δὲ

178쪽

wκνίδας ὁ Εὐπολ- ἐν Αὐτολύκ' ἀκαλήφας ὀνομάζει,τον --ων ἴφυα φέναι, ἐ- έξῆς τὰς κραναὰς ἀκαλήφας -ο ὶ ἐν Σφηξί. Φερεκράτης δ' ἐν Αὐτομολοις καν ἀκαληφαις τον ἴσον χρόνον ἐστεφανῶμαι - ε ώ - δ' Ο Σίφνιος ἰατρὸς ηπιέκα νη, φησίν, ἐσμευκοίλιος οὐρητικνευστόμαχος κνησμον δε ποιεῖ τοῖς συνά τοι , , ἐπειδὰν μη πρ αείφωνται. οντως γαρ ἀνια τους δ ηρευοντας αυτην - ωὐ κατα παραφθοὶ ραν νυν ἀκαλήφη ονομάζεται ' τάχα ἴσως δια ταυτην καὶ η βοτάνη κατ' ευφημισμὸν γαρ τ' ἀντιφράσεως νόμασται Ου γαρ πραεῖά ἐστι καὶ ἀπαληαφῆ τραχεῖα δὲ καὶ ἀηδης. της μέντοι λαλασγίας --φης μνημονευε καὶ Φιλιππίδης ἐνωμιαρ--τως οστρε δεαλωας καὶ λεπάδας παρέω μοι. οτο δ' ἐι Λυσιστράτη εριστοφάνους πέπαικται

ἀλλ', τηθῶν ἀνδρειοτάτη καὶ μWριδίων ἀκαλη

φων,

σπε τηφε τὰ στρεα μέμικται γαρ κωμ'δικῶς προς την τη- καὶ μητερα - 40. καὶ περὶ των ἄλλων ὀστρέων ὁ Θίφιλος τάδε νυουὶν ' χημῶν δὲ των τραχειων αἱ μικραὶ καὶ λωττηρο

ἔχουσαι την σάρκα στρεα λεγονται καὶ εὐστόμαχοίεω καὶ -έκκριτοι αἱ δε λεῖαι, βασιλικαὶ δε πρός τι-τ- καλούμεναι πελωριαίτε λεγόμεναι, τρόφιμοι - - έκκριτοι υχυλο ευστόμαχοι, καὶ μάλιστα αἱ μείζους. τελώναι γίνονται --ἰν Κανωβω πολλαὶ καὶ --τη του Νείλου ἀνάβασιν πλούουσιν ων λεπτότεραι μενd -ν αἱ βασιλικαὶ διαχωρητικαί τε καὶ κομαι, ει δὲ καὶ τρόφιμοι, αἱ δὲ ποτάμιαι γλυκυτεραι οὐαὶ μυες μέσως εω τρόφιμοι διαχωρφικοὶ ουρπικοί κράτιστοι δὲ ι ἐφέσιοι καὶ τούτων οἱ φθινοπωρινοί. t M

179쪽

Γευχυλοί εἰσι, προσέτι τε καὶ τρόφιμοι. ἰδὲ σωληνες μεν πως τι - καλούμενοι, προς τινῶν δὲ πιὼν αυλῶκαὶ ων-ες κοίνονυχες, πολυχυλοι καὶ κακοχυλοι, κολ- λώδεις καὶ οἱ μὲν αρρενες αυτῶν ραβδωτοί εἰσι καὶ - μονοχρωματοι εἰσὶ δὲ τοῖς λιθιωσι καὶ δελοις δυσ-. NIρουσιν ευθετοι. οι δε θήλεις μονοχρώματοί τέ εισι καὶ γλυκυτειγγι - λ -H--δὲ ἐφθοὶ καὶ τηγοα-τοί κρειττονες ὁ εἰσὶν οι μέχρι του χανειν ἐπ ανθράκων 1 οπτωμενοι σωληροιοτα δ' ἐκαλούντο οἱ συνάγοντες

τα οστρεα ταυτα ἱστορεῖ Φανίας Ἐρέσιος ἐν τω

ἐπιγραφομένω ' τυράννων ἀν*ρεσις κτιμωρίας --φον οw:ως ' Φιλόξενος ο καὶ μενος σωληνιστης ἐκ

φ αγωγου τύραννος ἀνεφάνη, ζῶν το ὲ ἀρτῆς ει αλιευόμιεινος καὶ σωλη νοθήρας - αφορμῆς δὲ λαμ-

μενος και ἐμπορευσάμενος βίον κτησατο. - τῶν κτενῶν - αοτεροι μέν εἰοιν οἱ λευκοί αβρωμοι γαρ καὶ ευκοίλιοι των δὲ μελάνων και πυρρῶν οι με ζονες καὶ μαμω ευστομοι κοινῶς δὲ ποτες ευστῶ

ει μαχοι ευπεπτοι εὐκοίλιοι λαμβανομενοι μετα κυμίνου

και πεπέρεως. μνημονευε δ' -- καὶ Ἀρχιππος ἐν γρουσιν λεπάσιν ἐμνοις ἐσχάραwς βελόναις τε τοῖς κτεσίν τε. αἱ δὲ βάλανοι καλούμεναι - της προς τὰς δρυῖ si v νας ομοιότητος διοι φέρουσι παρὰ τους τόπους αἱ μὲν αἰ πτιαι γλυκεῖ u Araiau ευστομοι θέμπτικῶπολυχυλοι οὐρητικα ευκοίλιοι, αἱ δὲ αλλα ἀλυκώτεραι τὰ δὲ τί δύσπεπτα, τρόφιμα δὲ μἀλλον πανιζόμενα α δὲ φωλάδες εὐστομοι, βρωμωδεις δε καὶ ω κακόχυλοι

41. ' ἐχῖνοι δὲ - ο μὲν ουλοι βρωμωδεκπλωμω εὐφθαρτοι, μετὰ δε ὀξυμελιτος λαμβανόμενοι

180쪽

b ευκοιλιοι προσοὶ νεστεροι δ' αυτῶν οἱ ἐρυθροὶ καὶ οἱ

μήλινοι καὶ οἱ παχυτατοι καὶ οἱ ἐν--ξυεσθιαι τηροσάρκα γαλακτῶδες ἀιιέντες οἱ δὲ περὶ την Κεφαλ- ληροίαν γινόμενοι καὶ περὶ τηρο καρίαν καὶ τον Ἀδρίαν, ετυδες -τῶν καὶ, πικροί εἰοιν ' οἱ δ' ἐαὰ του σκοπέλου της Σικελίας κοιλίας λυτικοί ριστοτέλης δέ-ν των ἐχίνων πλείω γένη εἶναι ἔν μὲν - ω μμενον ἐν ' καλουμενα ἐστιν ψά, αλλα δε δύο, τοτε των σπαταγγων καὶ το των καλουμένω βρυ- μνημονεύει ο, καὶ των σπαταγγῶν Σώφρων, καὶ 'Αριστοφάνης ἐν υλκάσι--τως δάπτοντα, μιστυλλοντα, διαλείχοντά μουτον κάτω σπατάγγην.

φησίκαρκίνοι ἡ Ἱκον, ἐχῖνοι - καθ άλμυραν αλανεῖν μὲν ουκ ἴσαντι, πεζα δ' ἐμπορεύονται μόνοι. μησριος Σκήψιος ἐν κτήκαὶ εἰκοστῆτου

τρωικοὐ διακόσμου Λάκων φησί τινα κληθεντα ἐπὶ Λθοῖναν παρατεθέντων δε εο τράπεων θαλαττίων ἐχίνων ἐπιλαβέσθαι μός, ου εἰδότα την χρησιν του δέσματος, ἀλλ' οὐδὲ προσέχοντα τοῖς συνδειπνουσι πως μαλω -σιν ἐνθέντα δὲ εἰς το στόμα συν τω κελύφει βρυκειν τοις οδουσι τον ἐχῖνον δυσχρηνστου- 25μενον - τη βρώσει καὶ ου συνιέντα τηνά τιτυπίαν της τραχυτητος εἰπεῖν ' φάγημα μιαρόν, ουτ μη νυν σε αφέω μαλθακωθεὶς - απιτις ἔτι λάβοιμι οτι δεο εχῖνοι, λέγω δε τους χερσαίους, ου καὶ τους θαλαττίους, καὶ μυτῶν εἰσι φυλακτικοὶ προς τους θηρρῶν- mxας προβαλλόμενοι τὰς ἀκάνθας σπερ τι χαράκωμα, - ο πιος μαρτυρεῖ ἐν Φοινικι η καινε λέγων ουτ