장음표시 사용
211쪽
196 Pτφ Μυρτίλω γε ἀλλα παρ' αλλω τινί, ως ἐπυνθανό-- αυτολπως εἰς τον Μυρτίλον ἐνεπεσεν, ἐφη μοι τα κ Νεοττίδος Ἀντιφάνους τάδει παιῶν μετ' ἀδελφῆς εἰς Ἀθηνας ἐνθάδε ἀφιαόμην ἀχθεὶς υπό τινος ἐμπόρου, Συρος το γένος ων περιτυχὼν δ' ημῖν οδὶ κηρυττομένοις ὀβολοστάτης - ἐπρίατο, ἄνθρωπος ἀνυπερβλητος εἰς πον Τρίαν,1 του-τος οἷ- μηδὲ, εἰς οἰκίαν μηδ' ων ο Πυπαγορας ἐκεινος ησθιεν ὁ τρὶς μακαρίτης εἰσφερειν ἐξαθυμον. 73. - - ουλπιαν- τοιαυτά τινα παίζοντος ὁ πινουλκος ἀνέκραγεν, ἄρτου δεῖ, καὶ ου του --u σαπίων βασιλέως λέγω τῶν ἐν Σαπυγία, περὶ ου καὶ σύγγραμμα ἔστι Πολέμωνι μνημονεύει δ' εὐτου καὶ
Θουκυδίδης ἔν εβδόμην καὶ μήτριος ο-μφδιο ιος ἐν τ' ἐπιγραφομέν-δράματι Σικελίε διὰ τούτων κἀκεῖθεν εἰς την γταλίαν ἀιέμ- is Ma διεβάλομεν το πέλαγος εἰς Μεσσαπίους'
' τος δ' ἀναλαβὼν ἐξένισεν οὐ καλῶς. ξένος χαρίεις γαλην ἐκεῖνος καὶ μέγας
καὶ λ αρύς. ου τούτου-- - -- νυν καιρος ην, ἀλλα των εὐρημένων υπο της σιτους καλουμένης Θωητρος κοὶ λαλίδος ουτως γαρ η θεος παρα Συρακοσίοις τιμα
τια, ς λαυτος Πολέμων ἱστορεῖ ἐν τω περὶ του -- ρου ἐν δὲ τῆ -φ τῶν προς ψαι- ἐν Σκώλφφησὶ τω otonzιακῶ Μεγαλάρτου καὶ Μεγαλομάγvba ἀγάλματα ἱδρῶσθαι ἐπεὶ δὲ ηδη ἄρτοι εἰσεκομίζοντο καὶ πληθος ἐπ' αὐτοῖς παντοδαπῶν βρωμάτων, λω'. βλέψας εἰς αυτὰ ἔφη
212쪽
ἱστῶσι παγίδας οἱ ταλαίπωροι βροτ06φημὶν Ἀλεω ἐν τῆ εἰς το φρέαρ. μεῖς --ἀπωμέν τι καὶ περὶ ἄρτω . 74 Προφθάσας 3 αμον ὁ Ποντιανος ἔφη, 'υ ιφων ο λεξανδρεῖς ἐν τοῖς φυτικοῖς ἐπιγραφομένοις αρτων ἐκτίθεται γένη, εἴ τι κἀγὼ μέμνημαι, ζυμίτη. αγμον σεμιδαλίτην χονδρίτην συγκομιστον τουτον εἶναί φησι και διαχωρητικώτερον του καθαρον τον ὀλυρῶν τον ἐκ τινων τὸν ἐκ μελινῶν γίνεται δέ, is φησίν, ο χονδρίτης ἐκ των ειῶν ἐκ γαρ κρι ς χόνδρον μη γίνεσθαι παρὰ δὲ τὰς πτησεις ονομάζεσθαι ἰπνίτην, ου μνημονευειν Τιμοκλέα ἐν νευδολησταῖς
-τως καταμαθὼν δε κειμένην οθερμην σκάφην θερμῶν ἰπνιτῶν θιον. ἐσχαρίτην τούτου μνημονεύει Ἀντίδοτος ἐν Πρωτο- λαβόντα θερμῶς ἐσχαρίτας, πως γαμου; τούτου ανειλίττοντα βάπτειν εἰς γλυκυν.
καὶ Κρώβυλος ἐν Ἀπαγχροιν' καὶ σκάφην λαβών τινατων ἐσχαριτῶν των καθαρῶν.
ροεως δ' ὁ Σάβυ- ἐν ναρος ιαγόραν ἐπι στολῆσυγκρίνων τα Ἀθηνησι γινόμενα των ἐδωδίμων πρὸς ετα ἐν κω φησίν ἔτι δε σεμυνομένων παρ' ἐκείνοις
των αγοραίων ἄρτων, αρχομενου μὲν του δείπνου καὶ με--τος ουδὲν λειπομένους ἐπιφέρουσιν, ἀπειρη- τον δὲ κάνπεπληρωμενων δίστην πειOάγουσι διατριβην - διάχρηστον ἐσχαρίτην καλούμενον , ο -- τω κέκραται τοῖς μειλίγμασι καὶ τῆ μαλακότητι, κιὰ τοιαυτην ἐνθρυπτόμενος ἔχει προ τον γλυκυν συναυ-
213쪽
Γλων-ομ- προσβιαζύμενος θαυμαστόν τι συν-τεω καθάπερ γαρ ιανηφειν πολλάκις γινεται τον μελύοντα τον αυτον τρόπον πο της ηδονῆς ἀναπειρον γίνεται τοὐμ οντα ἀταβυρίτην Σώπατρος εν Κνιδία
ἀταβυρίτης δ' ἄρτος ην πλησίγνα-
αχαῖνας. τουτου του ρτου μνημονευε Σημος -
ὀγδό Θηλιάδος λέγων ταῖς θεσμοφόροις γίνεοθαι. εἰσὶ δὲ αρτοι μεγάλοι, κὰ ἐορτη καλεῖται μεγαλάρ-
1 τια, ἐπιλεγοντων των φερόντων ἀχαγην στέατος ἔμπλεων τραγον. κριβανίτην τουτου μνημονεύει Ἀριστοφάνης ἐν Γη- ρε ποιεῖ φ λέγουσαν ἀρτοπωλιν διηρπασμένων --της των ρτων πο των το γῆρας ἀποβαλοντων Ἀ τουτὶ τί ην - πραγμα; B. θερμούς, ω τέκνον. A. αλλ' η παραφρονεῖς ῖ1 κριβανίτας, ἀτέκνον. ἐγκρυφίαν τούτου μνημονεύει κόστρατος ἐν Προ- 110φάντη καὶ ὁ σψοδαίδαλος Ἀρχεστρατος , ου κατα και ρον το μαρτύρων παραθησομαι δίπυρον. ἄβουλος α ἐν Γανυμήδει ' διπύρους τε θερμούς. οἱ δίπυροι δ' εἰσίν τινες αρτοι τρυφῶντες. Ἀλκαιος Γανυμηδει λάγανον τουτο ἐλαφρον τ' ἐστὶ καὶ ατροφον, καὶ μαλ- λον αυτ Ἀτι η ἐπανθρακὶς καλουμένη. μνημονεύει
δὲ του μὲν Ἀριστοφάνης ἐν Σωκλησια ζούσαις φάσκωναι λάγανα πέττεται, της δ' ἐπανθρακίδος --λης ὁ Καρέστιος ἐν πρώτη Ῥγιεινῶν λωσὶ λέγων ' η δ' ἐπανθρακίς ἐστι - λαγάνων αὐλαντέρα μικε δὲ καὶ ουτος ἐπ ανθράκων γίνεσθαι, σπερ καὶ ὁ παρ' Ἀττικοῖς ἐγκρυφίας - καὶ Ἀλεξανδρεῖς - oma ἀφιερουντες προτιθέαοιν ἐσθίειν τω βουλομένω ἐν τῆ του Κρόνου ἱερο. '
214쪽
τούτο δὲ τ διμμα διασκευη ἐστι του πιμυιειμένου αρτων ἐκτίθεται γένη ' κριβανιτην ομωρον σταιτίτννkγκρίδα ἀλειφατίτην μαρτιον. - καὶ Σώ-- ἐν γυναικείοις μίμοις μνημονεύει λέγων ουτως ' δεῖπνον οται θειαι κριβανίτας καὶ μώρους κώ ημιάρτιον μααν οἶδα δ Ἀνδρες φίλοι. τι Ἀττικοὶ - διατου ρ στοιχείου λέγουσι καὶ κρίβανον καὶ κριβανίτην, φόδοτος δ' ἐν δευτέρ των μωριῶν ἔφη ' κλιβάνω διαφανέι ' - ὁ Σωφρων δ' ἔφη τίς σταιτίτας λι- οβανίτας φημιάρτια πεσσει; ὁ δ αυτος, μον ἄμκά πλακίτα τινος αρτου ἐν γυναικείοις εἰς νύκτα μ' ἐστιάσειν αρτω πλακί μ' καὶ τυρῶντος δυρτου μνημονεύει ο Σώφρων ἐν πρ ἐπιγραφομένη Πενθερὰ ου-d τως συμβουλευω τ' ἐμφαγεῖν αρτον γάρ τις τυρῶντα τοῖς παιδίοις &ιλε' ίκανδρος δ' ὁ Κολοφωνιος ἐν ταῖς γλώοσαις τον αγμον αρτον καλεῖ δάραtον Πλάτων δ' ὁ --διοπῶς ἐν Νυκτὶ μακρή τους μοὐλους αρτους καὶ ρυπαρους κιλικίους νομάζει διατο-κεθ' ηκεν αρτους πριάμενος. B. - των καθαρυλλων, ἀλλα μεγάλους κιλικίους; ἐν δὲ φ Μενέλεν ἐπιγραφομένω ἀγελαίους τινας αρτους καλεῖ --πυγ δ αρτου μνημονεύει Ἀλεξις
του δ' αυτόπυρον αρτον ἀρτίως φαγων. Φρύνιχος δ' ἐν Ποαστρί- αὐτοπυρίτας, τους -- λων φησιν αυτοπυρίταιο τ αρτοις καὶ λιπῶσι στεμφύλοις.
πί-- δ αρτου μέμνητοα Σοφοκλῆς ἐν δε--λεμφ γητοι του ἐξ ορύζης γινομένου η - του ἐν Αἰθιοπίε
215쪽
βο- δ αρτους Ουριστοφάνης ἐν πτασταῖς λαμβανετε κόλλοψον λαστος. ητριαίαν φερετ δεορ μετὰ κολλάβων γίνονται δ' οἱ αρ- ουτοι ἐά νέ- πυρου, . a vase Loς ἐν Αὐγη παρίστησιν αυτος φέρων πάρειμι πυρῶν ἐκγόνους τρι- πν, γαλακτοχρῶτας κολλάβους θερμούς
μακωνίδων αρτων μνημονεύει πιο μὰν ἐν τῆκέ
κλωπι άν Βατα κάὶ τόσαι τραπεσδαι 1llμακωνίδων ἄρτων ἐπιστέφοισαι λίνωτε σαπά- τε ν πελίχνιας ατο μεσσι χρυσοκόλλα. ἐστὶ βρωμάτιον διὰ μέλιτος καὶ λίνου. της δὲ κουέ- ρας καὶ μένου - του Αριστοφάνης ἐν Εἰρηνηκολλυραν μεγάλην καὶ κόνδυλονίψον ἐπ αὐήκιὰ ἐν υ--καὶ κολλυραν τοῖσι περῶσιν δια του Μαραθῶνι 76. ἰνοβελίας αρτος κέκλητα ητο οτι οβολ- ha πιπράοκεται , ς ἐν Ἀλφανδρε- φῖτι ἐν οβελ--ἀπτῶτα 'AWστοφάνης Γεωργοις εἶτ' αρτον οπτῶν τονάνει τις οβελίαν. Φερεκράτης Κπιλήσμονιωλεν οβελίαν σποδεῖν, αρτου δὲ μη προτιμαν. a. o M oῶντο δε καὶ Μελ- -- οἱ ἐν ταις πομπιας --
216쪽
ρευομενος λεκιθιτας, ως φησιν κράτης πανός, αρ- τος, Μεσηνάπι -- καὶ τὰν πλησμον, πανίαν, καὶ πώνια τα πλησμια, Βλαῖσος ἐν Μεσοτρίβα καὶ Αεινόλον ἐν ηλέφ' Ῥίνθων τε ἐν Ἀμφιτρυωνι. - - ματα δὲ πανατον, - καλουσι ναστος αρτος ζυμίτη καλεῖται μεγας, ῶς φησι Πολέμαρχος καὶ Ἀρτεμί- ωρμ' Ηρακλέων πλακοῶντος εἶδος Νικόστρατος ἐν Κλίνyναστος το μέγεθος τηλικουτος, δμποτα,
λευκός το δὲ πάχος περέκυπτε του κανου.
ανω βάδιζε καὶ μέλιτι μεμιγμένη ἀτμίς τὰς ρῖνας ἔτι γαρ θερμο ην. ciniστος αρτος ποῶς παρὰπωσιν, 'Αρτεμα ρειο ' Lφησιν ἐν ἰωνικοις πομνημασι θρόνος αρτου ἄνομα μά-ης ὁ Κυζικηνος ἐν δευτέρω Ἐλληνικῶν γράφων ουτως ή-Κόδρος τόμον αρτου ον καλούμενον θρόνον λαμβάνει καὶ ως καὶ,φ πρευ τάπφνέμουσι βάκχυλος δ' ἐστὶν ἄρτος σποδίτης παρ' 'Hλείως καλούμενος, - Νίκανδρος ἐν δευτέρ' Γλων-ρσων στορεῖ μνημονεύει δ' -- καὶ Θίφιλος ἐν Μαρτανούσjουτ αρτους σποδίτας κρησερίτας περιφερειν. ἄρτου δ' εἰδός ἐστι καὶ ὁ ἀποπυρίας καλούμενος, ἐπαιθράκων δ οπταται καλεῖται δ' ουτος υπό τινων ζvμίτης Κρατῖνος Μαλθακοῖς χρῶτον ἀποπυρίαν
χω ζυμίταν - - ου πλέον γναφάλλων 77. 'Αρχέστρατος δ' ἐν τη Γαστρονομία περιέλ-φίτων καὶ -των ἀτως ἐκτίθεται πρωτα μὲν συν δώρων μεμνησομαι η--mo
217쪽
ἐστι γαρ - τα, ταντα λαβεῖν βέλτιστά τε
ευκάροπι κριθης καθαρῶς ησκημένα πάντα,
ἐν Λέσβω κλεινῆς τ' ' μου περικυμονι μι-τῶ, λευκότερ' αἰθερως χιονος θεοὶ εἴπερ ἔδουσιν αλφιτ . ἐκεῖθεν ἰων Ερμης αυτοῖς γοράζει. 1l: ἔστιχὰ καν Θήβαις τα Ἀπταπυλοις ἐπιεικηis καν --ἔν ἡ Ἀλλαις πόλεσίν τισιν, ἀλλα, γαρτα φαίνονται προς ἐκεῖνα σαφεῖτάδ' ἐστί--οδόξη. στρογγυλοδίνητος Α τετριμμενος ευ καταχεῖ κολλιξ θεοσαλοιός σοι υπαρχέτω ον καλέουσι u κεῖνοι κρ μνατίαν, οἱ δ' αλλοι χόνδρινον αρτον. bεἶτα τον ἐν πιε σεμιδάλεος υίον ἐπαεν ἐγκρυφίαν τον δ' εἰς ἀγοραν ποιευμενον αPTO αἱ κλειναὶ παρέχουσι βροτοῖς κάλλιστον Ἀθη-H.
ἐν δὲ φερε αφύλοις Ἐρυθραῖς ἐκ κλιβάνου ει ἐλθὼν λευκος ἀβραῖς θάλλων ωραις τέρψει παρα --
ταυτ' εἰπών ο τέ- ης Αρχέστρατος καὶ - τῶν αρτων
a γαρ τοὐς - της Καππαδοκίας ἀρτοποι ς ἀρίστους οντας λέγει δ' ουτως ἔστω δη - ανη Φοίνιξ η υδος ἐν ἀκμοστις ἐπι -- ἔσται σίτοιο κατ μαρπαντοίας ἰδέας τευχειν, λίν συ κελευύς-M 78 των δ' ἀττιοι- αρτων - δώ-- Horim*μον ννύει καὶ Ἀντιφάνης ἐν υμφάλη οἴτως πῶς γαρ αν τις πενει γεγῶς
218쪽
P omῶν μονήρτους λευκοσωμάτους ἰπνονορῶν δὲ μορφην κριβάνοις ηλλαγμενους, ουτος ἐστι Θεαρίων ὁ ἀρτοποιὸς ου μνημονεύει Πλάτων ἐν Γοργίε συγκιαπαλέγων ωw- θαι -- τως γραφων Ἀλινες ἀγαθοὶ γεγόνασιν η εἰσὶ σωμάτων θεραπευταί, ἔλεγές μοι πάνυ σπουδάζων Θεα- 1ορίων ο ἀρτοκοπος κά - ακος ὁ την οφοποιίαν συγ- γεγραφὼς τν σικελικην καὶαρ φει ὁ κάπηλος, ου
χυτοι θαυμάοιοι γεγόναο νωμάτωνθεραπευται Ο μὲν τους θαυμαστους παρασκευάζων , ο δε ψον,
των δε κολλικίων αρτων, οἱ αὐτοὶ δ' εἰσὶ τοῖς κολλά- ει ις. φιππος ἐν Ἀρτέμει μνημονεύει,-- παρ' Ἀλεξάνδρου ἡ ' ἐκ Θετταλίας--- φαγῶν κρίβανος ἄρτων. πτανάνης δ' ἐν Ἀχαρνεωσιω χαῖρε κολλικοφάγε Βοι-ίδιον. R σύτων κῆ... λεχ -- ἔφη τις τῶν πο - η- ωμματικῶν Ἀρριανο ονομα, ταῶτα σιτία κρο-
219쪽
Dνικά ἐστιν, Ἀταῖροι ἡμεῖς γα ουτ' ἀλφίτοισι χαίρομεν, πληρος γαρ αρτων --λις, οὐτετ' --αρ- των τουτων καταλόγ' ἐπῶ δὲ παγκαλμμ κνίππου του ειτνως συγγράμματι τυχον ἐπιγραφομένω
'Αρτοποιικῶ καὶ πεῖραν ἔσχον των αυτοθι ὀνομασθεν-
των παρὰ πολλοωτων φίλων, ἔρχομαι καὶ αὐτος λέξων τι περ αρτων. ὁ ἀρτοπτίκιος αρτος καλουμενος κλιβανικίου καὶ φουρνακίου διαφωει ἐαν ' ἐκ- ' ρῆς ζυμης ἐργάζη αυτόν. ἔσται και λαμπρος καὶ - ' βρωτος προ ξηροφαγίαν εἰ δ' ἐξ ἀνεφένης, ωται μὲ ἐμπρός, οὐλαμπρος- έ κλιβανίσαος δὲ καὶ - νάκιος χαίροWσιν παλωτήρ τῆ ζυμη παρὰ τοῖς πιλησι καλπταί τις αρτος απαλός, ἀρτυόμενος -- λακτι λίγ' καὶ ἐλαίωκαναλήν ἀρκετοῖς δει δε τηνn μοτερία, ἀνειμένη. εἶναι -- Ο ἄμος λέγεται
καππαδόκιος, ἐπειδη ἐν Καππαδοκία κατὰ το πλε στον --- αρτος γίνεται τὸν δὲ τοιομονῶ - οἰχΣυροι λαχμὰν προσαγορευουσι, καὶ ἔστιν ουτος ἐν
Συμε χρηστότατος γινόμενος, δια το θερμοτατος - τρωγε-αι, καὶ ἔστι--θει πιτραπλησιος ὁ δὲ βω- τῖνος καλούμενος αρτος πλάττεται μὰν ως βωλητης, καὶ αλείφεται η μάκτρα υποπασσομένης μηκωνος, ἐφη ἐπιτίθεταιχ ματερία, καὶ ἐν τω ζυμουσθαι οὐκολ- ται ρ καρδόπφ. ἐπειδαν δ' ἐμβλ- εἰς τον υ ν νον, ποπάσσεται - κεράμω χόνδρος τις, καὶ τότ' ἐπιτίθεται ὁ αρτος καὶ ἔλκει χρωμα κάλλιστον, ομοι-τω φουμωσω τυρω ὁ δὲ στρεπτίκιος αρτος συνανα ἐλαμβάνεται γάλακτι λίγ' καὶ προσβάλλεται πέπερι καὶ ἔλαιον ὀλίγ- εἰ δὲ μη, στέαρ εἰς δὲ τὸ ωι μύριε
δ νον ἀρτολάγανον εμβάλλεται Οἰνάοιο ολίγου καὶ πώ
περ γάλα τε καὶ ἐλπιον ὀλίγω/.οτέαρ εἰς δὲ -
220쪽
Ῥωμαίων μεγαλοσοφι-- ω νουλκος ἔφη, Θάματερ σοφίας ουκ ἐτος ἄρα ψαμμακοσίους ἐχει μαθη - ὁ ο θαυμάσιος Βλεψίας καὶ πλουτον ἀπηνέγκατο τοσο-- ἐκ της καλης ταύτης σοφίας περ Γοργίαν καὶ Πρωταγόραν οθεν ὀκνῶ μα τὰς θεὰς εἰπεῖν ποτερον -- τος ου βλέπει, η οἱ εαυτους μαθητας αυτ παραδιδόντες πάντες να ἔχουσιν φθαλμόν, ς μόλις δῶ Dτο πληθος ρει μακαρίους - αυτους, μαλλον δὲ--ρίτας εἰναί φημι τοιαύτας δείξεις των διδασκά- μωπιγιουμένων προς - ὁ Μάγνος, - - -N μκα τὸν γραμματικον τομον περεπαινῶν διὰ τηρο ουτοι ἀνιπτόποδες χαμαιευνάδες ἀεριοικοι, κατὰ τον κωμικον Εωβουλον, ἀνόσιοι λάρυγγες ἀλλοτρίων κτεάνων παραδειπνίδες, οὐχ προπάτωρυμῶν Θιογενης, λα-υντά ποτε ἐσθίων ἐν δείπνφλάβρως, προς - πυνθανόμειαγω ἔλεγεν αρτον οἐσθίειν καλῶς πεποιημενον υμεῖς δ' ὐλοπαδάγχιαμ κατὰ τον αυτὸν ποιητην ἴβουλον, λευκῶν υπογαστριδίων, τέροις ου παραχωροῶντες φθέγγεσθαι, τὰς l4ῆσπιγίας - αγετε λος αν τις μνώς κυνιδίως πιν των φοστέων προσρίφri, πόθεν μῖν εἰδέναι οτι καὶ 2οκύβοι - ους ἀεὶ μεταχειρίζεσθε. αρτοι εἰσὶ τετρά - γωνοι, δυσμένοι ἀνωφ τυρῶ καὶ ἐλα- ῶς φησιν φακλείδη ἐν υψαρτυτι. παρεῖδε δὲ τοsτον ὁ Βλεψίας, σπερ καὶ τὸ θάργηλον ον τινες καλουσι θαλυσιον Κράτης δ' ἐν δευτέρα Ἀττικῆς διαλέκτου, πηλον καλεῖσθ' - τον ἐκ της συγκομιδης πρῶτον γινύμενον αρτον . καὶ τον σηπιαμί- ουχ ορακε δὲ