장음표시 사용
51쪽
E TOT A Σαλαμῖνι ναυμαχίαν περὶ τροπαιον γυροπις ἀληλ μμ
νος ἐχόρευσε μετὰ λύρας ' ονδὶ ἐν ἱματί φασί. καὶ τον Θάμυριν διδάσκων τος ἐκιθάρισεν ἄ-ως
ἐσφαίρισεν, οτε την Ναυσικάαν καθ γε τῆς δὲ Μέμ- φιδος ορχθσεοπήρα καὶ Σώκράτης ο σοφός, καὶ πολλάκις καταλαμβανόμενος ορχουμενος, ως φησι Σενο- φων, ἔλεγε τοῖς γνωρίμοις παντος εἰναι μέλους την 21ορχησιν γυμνάσιον ἔταττον γαρ - ὀρχεῖσθαι ἐπὶ του κινεῖσθαι καὶ ἐρεθίζεσθαι υνακρέων ui καλλίκομοι --αι σῶς δεχησαντ' ἐλαφρως
ἐκ των ἀελπτων ἀλλον η γε φρένας. 38. Ἐρμιππος δέ φησι Θεοφραστον παραγίνε- σθω εἰς τοὐπερίπατον καθ' ωραν λαμπρον καὶ ἐξη- 15 σκημένον, εἶτα καθίσαντα διατίθει-- τον λόγον ουδεμιῆς πεχόμενον κινήσεως οὐδὲ σχηματος νος. και ποτε οψοφάγον μιμουμενον ζείραντα την γλῶσ- bσαν περιλείχειν τὰ χείλη. ἔμελε δε αὐτοῖς καὶ του κοσμίως ἀναλαμβάνεινα την ἐσμα καὶ τους μη--το ποιουντας ἔοκωπτον. Πλάτων ε Θεαιτήτω πάντα δυναμένου ξέως τε και τορῶς διακονείν, ἀναβάλλεσθαι δ' - ἐπιστογένου ἐπιδέξι ἐλευθερίως, ουδ' ἀρμονίαν λόγων λαβοντα ὀρθῶς μνησαι θεῶν τε και ανθρώπων ευδαιμονωνει μου. Σαπφὼ περὶ Ἀνδρομέδας σκωπτει τίς δ' ἀγροιῶτίς τοι θελγε νόον, - ἐπισταμένα τὰ βράκε λ μ ἐπὶ των σφύρων;
ἀμφὶ στέρνοις ἀρος οὐ καθησεις, τάλαν, , μηδ' ἀγροίκως ανω γόνατος ἀμφέξει; Ερμιππος δέ φησι Θεόκριτον τον χνῶς ἀπαίδευτον---πι - Ἀναξ μένους περψο- Καμοτρα--
52쪽
E TO A Tτός τε ὁ ἀριστοφάνειος Αρίσταρχον ἐν συγγράμματι-αος ἀρφων ἐπὶ τήμη ευρυθμως ἀμπεχεσθαι, δεροντός τι καὶ του τοιούτου προς παιδείας ἐξέτασιν. καὶ Ἀλεξις γιν B γα νομίζω τουτο των ἀνελευθέρων εἶναι, το βαδίζειν ἀρρύθμως ἐν ταις ὁδοῖς, ἐξον καλῶς ου μητε πράττεται τέλος
μηδεὶς γαρ μῆς μήτε τιμὴν δόντα δεῖωρων πεῖν, φέρει δὲ τοῖς μ/ν χρωμένοις
δόξης τιν' ογκον τοῖς δ ορῶσιν ἡδονήν, οκόσμον ὁ Ἀω βίω, το τοιοHτον γέρας τίς -κ αν αυτῶ κτῆτο - - νουν ἔχειν; 39. καὶ Αἰσχυλος δε οὐ νον ἐξευρε τὴν της στολης ευπρέπειαν καὶ σεμνότητα, - ζηλωσαντες οἰίεὐοφανται καὶ θαδουχοι ἀμφιεννυνται, ἀλλα καὶ πολ 15λὰ σχήματα ορχηστικα αὐτος ἐξευρίσκων ἀνεδίδου τοις χορευταις χαμαιλέων γουν πρῶτον αυτ ν φησι σχη - ματισαι τους χοροὐ ορχηστοδιδασκάλοις ου χρησάμενοι, ἀλλα καὶ αὐτον τοῖς χοροῖς τὰ σχηματα ποι--ατων ρχήσεων, καὶ λως πῆσαν την της τραγωδίας ποἰκονομίαν εἰς μυτον περιιστἀν υπεκρίνετο γουν μετατο εἰκότος τὰ δράματα υριστοφάνης γου- παρὰ δὲ τοις κωμικοῖς η περὶ των τραγικῶν πόκειται, στις ποιε αὐτονυωχυλον λέγοντα τοισι χοροῖς αυτὸς τὰ σχήμα ἐποίουν ακα ὶ πάλιντους Φρυγας οἶδα θεωρωπι0τε τ' Πριάμ συλλυσόμενοι το παῖδ' ηλον τε εῶτα, πολλὰ τοιαυτὶ καὶ τοιαυτὶ καὶ δ εὐρο σχηματί- ω
καὶπέλεσις δὲ ξ ελέστης ὁ ὀρχηστοδιδάσκαλος πολι a.
53쪽
38 ER TOT A ἐξευρηκε σχηματα, ακρως ταῖς χερσὶ τὰ λεγόμενα δεικνυούσαις Φίλλις ὁ φλιος μουσικὸς πιυς αρχαίους φησὶ κιθαρωδους κινησεις απο μὲν του προσώπου μικρὰς φέρειν , απο ποδῶν δε πλείους, ἐμβατηρίους καὶ χορευτικάς. 'Αραστωλης γοῶν φησιν - δε στη; 22 ὁ Ψισχύλου ορχηστης ουτως ν τεχνίτης στε ἐν τωορχεῖσθαι τους ἔπτα ἐπὶ Θηβας φανερα ποιγα τα πράγματα δι' προεως φασὶ δε καὶ οτι οἱ αρχαῖοι - Η Θέσπις Πρατίνας Καρκίνος Φρύνιχος παi σταὶ ἐκαλουντ δεα, μη μόνον τα εαυτῶν δράματα ἀναφέρειν εἰς ρτησιν - προῶ, ἀλλα καὶ ἐξήτων ἰδίων ποιημάπων διδάσκειν του βουλομένους ὀρχε σθαι μεθύων δὲ ἐποίει τὰς τραγωδίας ἰσχύλος, ως φρονι αμαιλέων Σοφοκλης οὐ μείδιζεν αὐτω στιi εἰ καὶ τὰ δεοντα ποιεῖ, ἀλλ' ου εἰδως γα 40. Ορχήσεις δὲ μι- αῖδε, λακωνικαὶ τροι
νικαὶ ἐπιζεφυριοι κρητικαὶ ἰωνικαὶ μαντινικαί, ας
προκρίνει Ἀριο ξενος δια την των χειρῶν κίνησιν. Ουeως δ' ην ἔνδοξον καὶ σοφον η ὁρχησις ωστε Πίει δαρος τον Ἀπόλλωνα ὀρχροτην καλεῖ ὀρχηστ' ἀγλαεας μάσσων, ευρυφάρετρ' υπολλον.καὶ 'ομηρος δε η των τις ομηριδῶν ἐν τοι εις Ἀπολ- να υμνοις φη γίν
Ἀπόλλωνα φόρμιγγ' ἐν χείρεσσιν ἔχων χάριεν κιθάριζεν καλὰ καὶ μι βιβάς. Εὐμηλος δε ὁ Κορίνθιος φωρκτῖνος τον λ ὀρχούμενον που παράγει λέγων μέσσοισιν δ' ἀρχεῖτο πατηρ νδρῶν τε θεῶν τε ah Θώφραστος δὲ πρῶτόν φηνσιν Ἀνδρωνα τον Καταναῖον
λοειτα μεν σικελίζειν - ὀρχεῖσθαι παρὰ τοῖς πα-
54쪽
μέμνηται Θεοδώρου καὶ ρυσίππου. 41. Uri, μουσεῖον, Φλιωσιος Ἀ- ο σαλο- γράφος τάλαρόν που φησιν ἐπισκώπτων τους ἐν αυτ' τρεφομένους φιλοσόφους, οτι ωσπερ ἐν πανάγρωτινὶ σιτουνται καθάπερ οἱ πολυτ μότατοι ορνιθες '
πολλοὶ μὲν βόσκονται ἐν Αἰγύπτφ πολυφύλ i. βψλιακοὶ χαρακῖτιαι ἀπείριτα δηριόωντες Μουσέων ἐν ταλάρφ. ἔ- αν της λογοδιαρροίας ἀπαλλαγῶσιν -- οἰτραπεζορητορες οῖ πο γλωσσαλγίας ἐπιλελησθαί μοι δοκουσι καὶ του πυθιοιου χρησμου, οὐαναγράφει --, εἴκοσι τὰς προ.κυνος καὶ εικοσι τὰς μετέπειτα
καὶ Μνησίθεος δὲ Ἀθηναῖος ιόνυσον ἰατρόν φησιτν Πυθίαν χρῆ- τιμαν Ἀθηναίοιε. φησὶ ε καὶ Θυῖ - Ο Μυτιληναῖος ποιητης οἰν πνεύμονα τέγγε το γαρ ἄστρον περιτέλ
ωρα χαλεπά, πάντα δὲ δίφαι ὁποκαύματος. καὶ ἀλλαχου πιπίνωμεν - γαρ αστρον περιτέλλεται. Ευπολίς τε τον Καλλίαν φησὶν ἀναγκάζεσθαι ποφωταγόρου πίνειν, ῖνα
πρωτον κυνος τον πνεύμον' ἔκλυτον φορ i.
. Q οὐ μόνον ο πνευμων ἀπεξηρανται, κινδυνεύει οκαὶ η καρδία καίτοι Ἀντιφάνης λέγει το εἰπέ μοι
55쪽
H ἐστίν; B. τι ἐστίν;J τὸ πίνειν φημ' πω. πῆς παρὰ ρειθροισι χειμάρροις οσα 2 δένδρων - την νυκτα καὶ την μεραν βρέχεται, μεγεθος και κάλλος ολ γίγνεται, τὶν ἀνταείνονθ' ίονεὶ δίψα, τυναῆ ζηρασίαν σχόντ' αυτόπρεμν' απόλλυται. ουτω τούτοις, φροί, κυνολογησασιν ἐδόθη πιεικρπα δὲ - βρέχειν καὶ ἐαὰ του πίνειν υντιφάνης
δεῖ γαρ φαγόντας φάρυγή δαψιλῶς βρέχειν.
1ο υβουλος Σίκων εγὼ βεβρεγμένος ηκω καὶ κεκωθωνδεμένος. B. πέπωκας ουτος; . ναὶ μὰ Λία πέπωκ' ἐγὼ γ
is Q. OG - ἀναπιπτειν κυρίως ἐπὶ φυχῆς ἔστιν, οἷον ἀθυμεῖν λιγωρεῖν Θουκυδίδης πρώτ)H νικώμενοι ἐκ λάχιπτον αναπίπτουσι Κρατῖνος ἐπὶ ἐρετῶν χρῆται τη λεξει ' ροθίαζε κἀνάπtπτε καὶ πε- νοφων ἐν ικονοuικω διὰ τί αλυποι ἀλληλοι εἰσὶν ο οἱ ἐρέται η τι ἐν τάξει ι κάθηνται, ἐν τάξει δὲ προνεύουσιν, ἐν τάξει δε ἀναπίπτουσιν ἀνακεῖσθαι δὲ φαμεν ἐπὶ ἀνδριάντος - εν τοὐς ἐπὶ κατακειμένην χρωμένους τῆ λεξει διέουρον. ίφιλος ' ἐγὼ εως τινος μὲν ἀνεκείμην πρὸς ον δυσχεραίνων ο τερος α φησιν ' ἀνάκεισο. Φιλιππίδης ' καὶ δειπνων αεὶ ἀνακείμενος παρ' αὐτόν. καὶ ἐπάγει ' πότερον ανδριάντας εἱστία; κατακεῖσθαι δὲ λέγεται καὶ κατακεχλίσθαι, ώς ἐν Συμποσίοις Σενοφῶν καὶ Πλάτων. Ἀλεξις ώς ἔστι κατακεῖσθαι προ δείπνου συμφορά a τε γαρ υπνος δη--- ουδέν - λάβοι
οὐθ' αν λέγη τις ουδαμῶς μάθοιμεν αν' ὁ νους γαρ ἐπι της τραπέζης πλησίον.
56쪽
E TO A ἔστι δὲ ευρι- καὶ - της ἐννοίας ταύτης σπανίως τοἀνακείσθαι σάτυρος παρὰ Σοφοκλεῖ τοs- φησιν ἐπικιαόμενος τειρακλεῖ ἀνακε μενω μέσον εἰς τον --χεν εἰσαλοίμην 'Αριστοτέλης εν Τυρρηνῶν νομίμοις ἡ Τυρρηνοὶ δειπνολι μετὰ των γυναικων ἀνακεί- βμενοι, Ἀλαυτῶ ἱματίω. Θεόπομπος ἐπίνομεν μετὰ ταλακπιακείμενοι μαλακώτα ἐπὶ τρικλινίφ,Tελαμῶνος οἰμώζοντες αλληλοις μέλη Φιλωνίδης κατάκειμ λ ορει , δεκάπαλαι. Eυρι- id πίδης Κυκλωπι
ἀνέπεσε φάρυγος αἰθέρ' ἐξανεὶς βαρύν. Ἀλεξις
μετὰ ταυτ' ἀναπεσεῖν ἐκέλευ- αυτηὶ ν παρ ἐμέ. 543. υτι το πάσασθαι εὐ του ἀπογευσασθαι τι-
θε ται φησὶ γοῶν Φοίνιε πρὸς Ἀχιλλέα ' ου ἐθέλεσκες - αλλω ενὶ μεγάροισι ---ι. καὶ ἀλλαχου ευθ ο σπλάγχν ἐπάσαντο. των γὰρ σπλάγχνων ἀπογευοωται μόνον, - λίγων πολυς ομιλος καὶ 2ο24 ὁ Πρίαμος ' προς Ἀχιλλέα φησὶ ' νυν δη καὶ σίτου--μανλ' οἰκεῖον γὰρ του τηροικάδε ἀτυχησαντος αππευσασθαι μένον εἰς κόρον γαρ ἐλθεῖν - ελτο πένθος διο καὶ ὁ το συνολον ου γευσάμενος πο- φης κεῖτ' ασιτος απαπτος ἐπὶ δὲ των αποπληρουμέ- εινων ουδέποτε λέγει το πάσασθαι, ἀλλ οπόσα δηλοῖ
κύρ- αὐταρ ἐπεὶ σίτου τάρφθεν καὶ ἐδητύος ἐξ
ἔρον ἐντο οἱ δ νεωτεροι καὶ ἐH του πληρωθηναι l, τιθέασι το πάσασθαι Καλλίμαχος ' μυθου δὲ πασαίμην διον. Ἐρατοσθένης οὀαταλέα κρέα ἐκ τέφρης πἀσαντο, τὰ ἀγρώσσοντες λοντο.
57쪽
πιτι Σέλευκος φησι ν παρ μηρο δαῖτα θάλεια, στοιχείων μεταθώσει δίαιται,ναι -- oτου δαίσασθαι λέγειν βιαιοτερόν ἐστι. - Καρύστως ο Περγαμηνος ἁστορεῖ τὰς Κερκυραίας γυνακας ετι καὶ νυν σφαιριζούσας ψδειν σφαι-
γυναῖκες καὶ δίσκοις δὲ καὶ ἀκοντίοις μετά τινος συμμορίας ἐχρῶντο ' δίσκοισιν τέρποντο καὶ αἰγανέησιν αντες. το γαρ τερπνον την κακοπάθειαν κουφίζει καὶ ἐπὶ κυνηγε σίε δὲ ἐξίασιν οἱ νέοι προς μελέτην των πολεμικῶν κινδύνων καὶ ἐπὶ θηρας παντοίας αφ' ων ἐωμαλεώτεροι καὶυγιεινότεροι διετέλουν, λίτε, - γυον σφέας αυτοὐς ἀρτύνουσι καὶ αντίον ἱστάμενοι ἀκοντίζοin1ιν ἴσασι δὲ καὶ λουτρα ἄκη τονων παντοῖα, κόπον μὲν θαλάττη λυοντες, η μάλιστα τοῖς νεύροις ἐστὶ πρόσφορος ἀναχαλῶντες δὲ ταῖς ἐμβασε τὰς των μυων συντάσεις εἶ ἐπι λείφοντες λίπα, προς δ μη ξηρανθέντος του δατος ἀπεσκληρυμμένα -- νεσθαι - σώμοι- ο γουν ἀπο της σ1-τιῆς ἐπανελθόντες ἱδρῶ πολλον ἀπενίζοντο θαλάσσην κνημας ηδὲ λόφον ἀμνί τε μηρούς - -τως ἀναψύξαντες ἐς
ἀσαμινθους βάντες ευξεστας λούσαντο, καὶ ἀλειφάμενοι λει λα- εί- ωὐανέτην. - καὶ τρόπος ἔτερος καμάτων λύσεως ἐκ των κατα κεφαλης καταιο-
θυμηρες κεράσασα κατα κρατός τε καὶ ωμων. οἱ γαρ ἐμβάσεις περικεχυμένου πανταχόθεν τοῖς πο--
58쪽
ER ΤΟΥ Αροις τολυδατος φράττουσι την των ἱδρωτων ἔκκρισιν,
καθάπερ αν εἰ τις θος εἰς δωρ βληθῆ διαεισι γαρ χυθέν μη τις αυτον μετεωρίσας τοῖς ποροις ἀναψυχην κώ διέξοδον εἰς τὸ ἔξω παράσχη Ἀριστοτέλης εἰ νίεν ἐν τοῖς φυσικοῖς προβλημασι , - διὰ τί οἱ ἱδροὐντες , ἐπὰν ἔλθωσιν εἰς θερμον η --χρὸν δωρ, Οὐκ- ωρ σιν ως αν πάλιν ἐπαυέλθωσιν ἀπο των ἐμβάσεαγμ45. Παρετιθετο δε τοῖς ρωσι δειπνουσι καὶ λά- χανα τι δὲ οἴμοι τὰς λαχα νείας δηλον ἐκ των παραδεο νείατον ορχον κοσμητῶν πρασιῶν ἀλλα μην καὶ τοῖς κακαυροτάτοις σιγμοις χρωντο ' ἐπὶ δὲ κρόμυον ποτω ψον. ἐπιμελουμένους δε αυτους εἰσάγει καὶὶλτων ἀκροδρυων έγχνη γαρ nνύ προ γηράσκεt, 1υκον δ' ἐπὶ σύκω δῶ καὶ των δειδρον τὰ μὲν καρ Ἀποφόρα καλα προσαγορεύει Ἀνθα δένδρεα καλὰ πε--κει πχναι σαὶ μιαὶ καὶ μηλέαι. τα δ' εἰς ξυλείανευθετα μακρά, τοις ἐπιθέτο 1ς τὰς χρησεις διαστέλλων ἔνθα δένδρεα μακρὰ πεφύκει, κλο ρη, αἴγειρος, ἐλάτη τ' ην ουρανομηκης. ἀρχαιοτέρα ν ν καὶ τῶν τρωικῶν η τουτων χροσι τάνταλος γουν ουδὲ θανών απαλλάττεται της, μνl, ἐπιθυμίας εἴπερ ὁ κολάζω, αὐτον θεος προσείων, καθάπερ οἱ τὰ αλπα των ωων τοῖς θαλλοῖς αγοντες,
τους τοιουτους καρπούς, ἀποκι-εται - - ς πο- αλαυσεως, τε της ἐλπίδος ἐγγυς ἔλθοι καὶ Λαέρτην δ' 'Uδυσσευς ἀναμιμνήσκει ἔδωκεν αυτφπιαδὶοντι 'βγχνας μοι δῶκας τρισκαίδεκα καὶ τὰ ἐξης.
46. υτι δὲ καὶ ἰχθυς - ιον λιμηδῶν δῆλον
59쪽
τίνα τῶ Ἀχαιῶν κρέα ' μόνον ἄμπων, ἐπεὶ
ἀλλ' υδεμα αλλην τιάραν εἰοι τις αυτων, μυτους δ' ἔδεφον ἐνιαυτους δέκα. πικρὰν στρατειαν ' εἶδον, οῖτινες πόλιν βψ λαβόντες ευρ ρωκτότεροι πολυτης πολεος ἀπεχώρησαν ης ειλον τότε. οὐδὲ τον ἀέρα δ' οἱχρωες τοῖς ο ισιν εων ἐλεύθερον, παγίδας κάννεφελας ἐπὶ ταῖς κίχλαις καὶ πελει- di άσιν ἱστάντες ἐγυμνάζοντο δὲ προς ὀρνεοθηρευτικην, καὶ την πελειάδα τι μηρ- κρεμάντες ἀπο νηος ἱστου καὶ τοξευοντες κηβόλως εἰς αυτήν , ἐν β ἐπιταφίω λουται παρέλιπε δὲ την χρησιν των --χανων κώ χθέων καὶ των ὀρνίθων διά τε την λι- i χνείαν καὶ προσέτι την ἐν ταῖς σκευασίπις ἀπρέπειαν, ἐλάττω κεκρικὼς ηρωικῶν καὶ θείων ἔργων οτι δεκαὶ φθοῖς ἐχρῶντο κρέασιν εμφανίζει, ἐν οἱ λέγει, ώς δὲ λέβης ζεῖ, κιίαν, ελδόμενος απαλοτρεφέος σιάλοιο. καὶ ὁ κατ υδυσσέως ἀφεθεὶς τους βοος του- a του σημεῖον ' πόδα γαρ βόειον ουδεὲς πτj. καὶ το κρειῶν δὲ κειακας παρέθη εν ἀείρας παντοίων οὐ μόνον την των κρεῶν ἐξαλλαγην δηλοῖ, λορνίθεια χοίρεια ἐρίφεια βόεια θων, αλλα την σκευασίαν ποικίλην ἔχοντα καὶ ου μονοειδη, αλλὰ περιττήν. α - ἀνα-πτειν τας σικελικας καὶ συβαριτικὰς καὶ ἰτα--λικὰς τραπέζας, δη δὲ καὶ χίας μαρτυρουνται γα sκαὶαῖοι Ουκ ελαττον των προειρημένων ἐπὶ ὀψαρτυτικῆ. v γκλης πιο πολὐ, αριστ' ἀνευρηκα νιν ὀψαρτυτικην.κοιμῶνται δὲ μετὰ γυναικῶν παρ' Ομήρω ου μόνου οἱ νέοι, ἀλλα καὶ οἱ γέροντες Φοίνιξ τε καὶ βέστωρ.
60쪽
EΚ ΤΟΥ Α 45 μετην ηρπασμένην ζ στρατείαν πεποιημένω.47. ' Παλαον μὰν οἰνον, ἄνθεα δ υμνων νεωτέρω ' Πίνδαρος ἐπαινεῖ. υβουλος δε φησιν ατοπον γε τον μεν οἶνον ευδοσαμεῖν ἀεὶ παρα ταῖς ταίραις τοκπαλαιόν, ανδρα δὲ μη τον παλαιόν, αλλὰ τον νεώτερον. 26 το αὐλο ἡ καὶ Ἀλεξις σχεων παραλλάκτως, του σφόδρα μόνου κειμενου ἀντὶ του αεί. οντως θὲ πα-
--ς Οἰνος οὐ προ ηδονην μόνον, ἀλλα κά προς πί- id
ει α προσφορώτερος πέσσει τε γα μὰλλον τα σῖτα καὶ λεπτομερης ων ευανάdοτός ἐστι, δυναμίν τε το πώμοιν ἐμποιεῖτο αἷμά τε ἐνερευθὲς καὶ ωαιάδοτον κατασκευάζει καὶ τους πνους ἀταράχους παρέχει. ἐπαινεῖ δὲ 'υμηρος - ἐπιδεχόμενον κανην κρῆσιν Ἀδεως - του Μάρωνος ἐπιδέχεται δὲ πλείω κρῆσιν οὶ παλαῶς οἶνος δια - μἀλλον θερμος γίνεσθπι παλαι
θάλασσαν οἰνοποιιαν σημαίνειν φασὶ πάλαι γνωριγμένην. δυν γαρ εἶναι τον οἶνον, παρεγχεομενης πιθαλάσσης ἐπαινῶν δε υμηρος τον μέλανα οἶνον πολ- λαις αυτον και αἴθοπα καλεῖ δυναμικώτατος γάρ ἐστι καὶ μένωμεν ταις ξεσι τῶν πινόντων πλεῖστον χρόνον Θεόπομπος δέ Ἀψσι ι - λίοις πρώτοις γενέσθαι τον μέλανα οἶνον, καὶ το φυτευειν δε καὶ θερα απλειν ἀμπέδεγυς χυς πρώτους, μαθόντας παρ' O Hνοπίωνος του Λιονύσου καὶ συνωκισε την νῆσον,-- αλλοις ἀνθρωποις μεταδοίναι. ὁ δὲ λευκος οἶνος
--- κοὰ λεπτός. ὁ δὲ κιρρος πέττει μον ξηραν
G Περὶ ἰταλυικῶν οἴνων φησὶν ὁ παρὰ τούτω τω σοφιστα Γαληνός ὁ φαλερῖνος οἶνος ἀπο ἐτῶν δέκα