Oeconomicum

151쪽

ἐγὼ ειπον, Ἐμοὶ μέν, ώ Iσχόμαχε, δοκεῖ κράτιστον 6

εἶναι παντος μετέχειν του σπόρου. πολυ γὰρ νομίζω κρεῖττον εἶναι au αρκουντα σῖτον λαμβάνειν η ποτὲ μὲν πάνυ πolam, ποτε ὁὲ μυ' ἱκανόν. Καὶ τωτο τοίνυν συ γε, ἔπη, ἁ Σώκρατες, ὁμογνωμονεῖς ἐμοὶ ὁ

μανθάνων τφ διδάσκοντι, και ταυτα πρόσθεν ἐμου τqν

γνώμqν αποφαινόμενος. Tί γάρ, ἔφην ἐγώ, ἐν Tὐίπτειν τὸ σπέρμα ποικίλη τέχνο ἔνεστι; Πάντως, ἔφη,

ω Σώκρατες, ἐπισκεψώμεθα καὶ τωτο. οτι μὲν γαρ ἐκ τῆς χειρὸς δεῖ ὐίπτεσθαι τὸ σπερμα, καὶ συ που

g. 7. Viol. ἐιπτεῖν. - G. ἐιπεῖν δέ γε. - A. D. M γε, ἔφην.

forma, quam minus Atticam vo- ne, uni tempori confixinens, quod cant, v. Lobeck. ad Phryn. num ait opportunum, an non, p. 52. , ubi v. etiam de πρώῖμος. futuro demum tempore appare-

τεταγμένωςJ Camerar. : bit, tantam frumenti copiam ,,Etiam deus ipse, inquam ego, operamque perdat. non eodem ordine annos con- g. 6. παντος μετέχειν vertit, sed ita, ut hic conveniat του σπόρουJ Didym. in praecoci et celeri sationi pul- Geopon. II, 14,8: Tινές, ως πεqeherrime, iste mediae, ille pe- ἀσφαλέστερον διανοουμενοι, ονnitus serotinae. ' volat.: ,,Ne- πάντα τον σπόρον πρώῖμνque deus una coeli temperia seu ποιουσιν, ἀλλὰ καὶ δευτερον καὶ ordine semper agit annum. τε- τρίτον καὶ τέταρτ ν καιρονταγμένως est igitur: ,,eodem διαιρουσι, το ἄδηλον του μέλ- ordine, iis tit semper tantum 1οντος φυλαττόμενοι. ZEUN. una quaedam aucturnui pars op- ἀεὶJ unoquoque anno. portuna ait serendo. Ad κάλ- T. kέκτεινJ Herm. ad λιστα iotellige εν, de quo omis- Soph. Αi. v. 239. et Bornem. adso v. ad III, 11. De adverbio Xen. Symp. II, 8. docent 4ίπτει cum verbis εἶναι et γίγνεσθαι esset Iacere, ῆιπτεῖν iactare. iuncto pro adiectivo v. ad VI, Aliud discrimen esse inter utram- 13. que formam multis demonstrat

152쪽

λέγεις; αρά γε τὴν μεν λεπτοτέραν οπεθ ασθενεστέ9αν, τVν δε παχiπέραν οπερ ἰσχa ροτέραν; I im, isq, λέγω, καὶ ἐρωτῶ γέ σε, πότερον ἴσον αν ἐκατέρα τli rus σπέρμα διdοίqς, η ποτέρα αν πλεῖον. TH μὲν οινω, isqv, ἐγώ γε νομίζω τ' ισχυροτέρω πλεῖον ἐπιχεῖν ει , καὶ ἀνθρωπω τῶ lGχυροτέρω πλεῖον βάρος, ἐὰν δέρ τι φέρειν, ἐπιτιθέναι, κῆν ossi τρέφεσθαί τινας, τοῖς δυνατωτέροις τρέφειν δν τους πλείονς προς τάξαιμι. εἰ

post ἐπιχεῖν deesse putabat δεῖν aut rρῆναι. - αν post τρέφειν om. C. - C. D. δε ἀσθενὴς γῆ, unde Reifig. coni. 4 δε ἀσθενὴς γῆ , εἰ ἰσχουρ. - D. εδ τις πλείονα. - C. τουτο δε συ, quod recepit Reisis . I 0. Ex G. A. Vili. Vici. Zelin. dedit εἶπεν Pro vulg. γελ. ἔφη. - vici. ona. ἔφη ante ω Σ. -- C. ἐγώ μινοι. enim haec figura grammatica, quam vocant subiecti vel obie

cti, quod est in enuntiato so-cundario attractionem. Anab. IV,

terrogantem Socratem interrupta oratio Ischomachi continuatur

posthac Verbis καὶ ἐρωτῶ γέ σε

κτλ. Quare nolim cum Dindor fio post παχυτέρα interrogationis signum Ponere. οπερ ἀσθενεστέραν -

here campi, Densa aere; in denso non segnior ubere Bacchus. :,, Hic manifestum fit Socratis

disputationem Virgilii animo insedisse Xen. Oec. XVII, 8-II. 'REI SIG. . 9. νομίζω J ras duco, rectum esse puto. V. ad XX, 29.eρέφεινJ Hunc infinitivum

reseras ad reqoςτάξαιμι, non ad δυνατωτέροις. Quae hic assecun-tiir singula, tantum exemplorum loco esse bene iudicat Volgi Iaen d Er. Idem, si robustioribus graviora onera iniungenda esse praecipitur, per sh intelligi infirmioribus minora debere in

153쪽

γενομένqς απὸ τοὐ σπέρματος καταστρέψύς αiπὸ πάλιν, τουτο γίγνεται σῖτος τῆ γῆ, καὶ ωςπερ υπὸ κόπρου ἰσχυς αυτῆ ἐγγίγνεται' ἐν μεντοι ἐκτρέφειν ἐας την γqν ὁιὰ τελοω ς τὼ σπερμα εἰς καρπόν, χαλεπῖν τῆ ἀσθενεῖ γῆ ἐς τέλος πολυν καρπῖν ἐκφέρειν. καὶ συῖ δὲ ἀσθενεῖ

οεῖν τὀ σπέρμα ἐμβαλεῖν ς Ναι μα AP, isq, ω xl κρατες, και συ γε συνομολογεῖς λέγων, ὁτι νομίζεις τοῖς ἀσθενεστέροις πῆσι μείω προ εατειν πράγματα. T ς 12

oςτάττειν προςτάγματα mavult; A. c. D. προστατεῖν; marg. A. -ςτάττειν. poni recto monet. Quapropter errat S c h n e i d. , qui hilius Ioel sententiam sis, quae dicuntur

II., non consentaneam esse contendit.

terrae conserendae convenit et

iumentis ad praesepia obiecto cibo alendis. S C H N Ε I D. τουτο συJ Inseruissem δέ, si plures et meliores haberent libra. V. ad IV, 8. IX, 10. XV, 8. g. 10. ἔτη, ζσθιJ V. ad I, 18. De omisso δτι v. ad X, II. De εἶπεν - ἔφη - ἔφη V. ad VIII, 2.

ἔπειταJ Ἐπειτα h. I. est: dei nee pa non: tamen, ut I, 18.); sed arcuus nectit cum partimpio verbum finitum. M. Anah. I, 2, 25: υποχει θέντας - ελαπλανωμένους ἀπολέσθαι, ubi εἶτα simul involvit notionem t

adiectivorum usum proleptieum notat Bornem. ad Cyr. IV, 2,

Iatiore accipἱas. Sunt enim onera corporis viribus serenda, alvenegotia cuiuslibet alius generis. Apte comparat Volgil. PIat.

154쪽

tertia, non addita comparatione cum Ricis. SCHNEID. V. su

pra VII, 3.

155쪽

CAPUT XVIII.

ARGUMENTUM.Agitur de frumenti praeparatione, quae remittur in metendo, tritiirando per iumenta et ventilando per ventilatorem. Pra Ptia de his rei, iis auditis, Socrates, sentiena Ea neque priua auai fuisse ignota, facilliinain ad discendum agriculturam esse fatetur.

-- ουν, ἔφην ἐγω, ἐκ τούτου αρα θερίζειν εἰ- 1

μενος. ηι μεν ουν τέμνειν τον σῖτον δεῖ, οἶσθα. II

δ' - μέλλως - ἐγώ. Πότερα ουν τέμνεις, εφq, στὰς ἔνθα πνεῖ ανεμος, η αντίος; ODκ ἀντίος, - , πωγε' χαλεπὸν γὰρ οἶμαι καὶ τοῖς ρομασι καὶ τάῖς χερσὶ γίγνεται ἀντίον αχυρων καὶ ἀθερων θερίζειν. Καὶ ἀκρο- 2

c p. XVIII. g. 1. Α. om. ἄρα. - Reifig. ἐμε καὶ ; Priscian. p. 1174. orn. καὶ. - G. A. C. D. edd. Vett. σῖτον ἀεὶ, quod corr.Cast. Vid. Bast. Append. ad epist. Crit. P. 50. - Α. C. D. τέμνοις , Schneid. coni. πότερον αν τεμνοις; malim, quod praesert Reifig , πότερα αν ουν τέμνοις. - G. τοῖς χερσὶ. - G. edd. vett. ἀνθέ- ρων; in G. corr. αθερων, quod deIt Brod. et est etiam in Viet. . 2. Edd. Vere. On . CAp. XVIII. g. I. εἰς τουτοJ ἀνίσχει δ' ἐντευθεν. De adve quod attinet ad hoc. Hier. hiis, quae locum significam. Com-

aro1ς. V. ad II, 4. habet Hesycn. , quod vocabulum Πότερα ουν τεμνειςJ interpretatur: τα των σταφνων sigii coniectura commendatur ἄκρα - καὶ τὰ ἐν τοῖς σταχυσι

156쪽

IM XENOPHONTIS ἐὰν δὲ an , λῖς ὐ, νομίζω ὀρθῶς αν ποιεῖν μεσοτομῶν,

sjqν ἐγώ;, καὶ βούλομαί γε σκέψασθαι, εἰ καὶ ὁλοῶν

υτο μόνον εἰδέναι, πατεῖν τον σῖτον ἐλαυνόμενα;

1. e. 1i urea Culmos conterentes

sive comminuentes, quod sebat peditnis iuri eratorum, ut quum

aliunde, tum ex S seqq. Patet. Ψ ὁ δ Neetit qui lena TE EDNntitata, e. g. Anula. I, 9, 5: Ἐνθα ρος αἰδημονίστατος μεν πρωτον τῶν ὐλίκων ἐδόκει ειναι, τοῖς τε πρεσβυτέροις - πείθεσθαι. . ad XIII. lv. Sed aliena est talis particula via huius loci sensu. . 3. v π o oι ςJ Per grana maticana rationem uno για ἄλο- ῶσι de nidi potest. V. Krugeri

n o s t. 100. not. 5. , utque haud scio, an uno Zίοις originem duxerit ex vποζυγιοι, quod ortum esse potest ex vπογγια Propter α cum ol saepissime a librariis conta sunt. Si praeserS υποζυγίοις,

intelligo ad ὰλοῶσι οἱανθρωποι, velut g. 2. dicitur: oi ἀλοῶντες.

- γε v. od I, 4. Ad καλουμενα mente repetendiaria est oἶδα e praecedentibus. Haec verba Socratis personae esse trilauenda vel urgu ut i, quae seqq. Ουκουν, ἔφη. g. 5. π ένι τ ο υτο :J Steph. interpretando addit δῆλον, secutulum Leunclavii versionem: , uinam hoc tribuis, nacta. δῶμεν, Zeun. προςήκει.

Postremum verbum sane sensus

postulat; sed inest eius significatio verbo εἶναι , e. e. Syrop. II, 4: Oυκουν νέοις μὲν αν εχ ταυταρ ἐμῆς δὲ τοὐς μηκέτι γυμναζομένους τίνος ἄζειν δεήσει;

Hanc simplicissimam rationem in dicat Be ruta. Synt. p. 90. Dever- Di in by Coostr

157쪽

κμῶντες; Γαὶ λέξον γε μοι, ω Σώκρατες, Θη ὁ Ἱσχύ-

ho εἶναι saepe omisso T. Viger. p. 236. Conseras etiam II o m. I l.

XXI, 360: τί μοι ἔριδος καὶ

ωόν v e i sic. interpretatur: ,,durius modestiusqtie ad conculcandum, qui sensus verbis vix elici potest. O δῖ-ς significat aream circularem, in qua circumeuntes boves triturabant frumentum.

Aelian. Ηist. An in . II, 2b. IV, 25. Κerst. addit H e s i o d. μγ.595. ibique Procl. et Herod. II, 14., quibus locis inveniuntur verba δινεῖν et ἀποδινεῖν. Quod si placuerit, reiicienda videtur alchenarii coniectura -οιεν pro ἀνυτοιεν. Est autem ἀνυτειν triturationern qui significatus latet in eoν δῖνον perficere. g. 6. λικμωντεςJ Ventilandi rationem explicat Columella II, I 0,l4 : ,, Quum acerviis paleis

granisque mixtus in unum suerit Coniectus, paulatim ex eo ventilabras per longius spatium iactetur; quo tacto Pulea, quae levior est, citra decidet: fasa, quae longius emittetur, Pitra eo perveniet, quo ventilator eam iaculabitur. In euirilem sere modum Ischomachus docet ventilationem. Sed tamen sunt in hoc cap. quae Columellae praeceptis non alamussim respondere videantur;

e. F. verba tu g. 8: Σπειδὰν δε κα-- τὸν σῖτον μέχρι του ημίσεως τῆς αλω κτλ. Sed de sinM-lis mox disputabimus.

VII. 9.

158쪽

hos , το υπερενεχθῆναι τα ari)ρα υπὲρ τον σῖτον εἰς τὸ κενὸν τῆς αλω. 'Hν τις, ἔφη, λικμα ἐκ του

Kerst. Cum Leunclavio interpretatur: , Μ ultum scilicet fuerit, inquam, paleas supra frumentum in Partem areae vacuam de serra, ' sive cum Sturaio: ,, nagni laboris est,es gehori vi et da Eii. Eodem redit, quod vertit Cam Erur. :,,Est enim, incitiam ego, spatium Iongiam, quo stupra frumenta paleae ferantur, in vactium ureae

1ocum. Atqui id, ni salior, vel

maxima ventilatoris opera enici non potest, sed potest casu, nimirum vento vehementius stan se.

Equidem illa verba ita inti l ligo r, , Saepe enim fit, ut non solum

in Dii mentum iam purgati In Cadant, sed etiam longius ad vacuum areae Iocum usque serantur paleae. Finge tibi ventilatorem in areae Parte προςηνέμφstantem, i. e. in ea Parte, quae spiranti aurae proxima est, ita ut os conversit in habeat in aream, ventus autem siet versus tergum eius: tum paleae , quas agricola inter acervum paleis granisque mixtum et pura grana decidere vult, aurae spirantis Ope necesse est, ut non solum purgata frumenta usque Perveniant, sed ea etiam supervolantes per vacuam areae partem dissipentur. - πολυest: frequens, vi et ruch. V. Bernia. Synt. p. 334.

tur enim paleue, sed tamen, quO- minus assequuntur grana, Prohibet ventus contrarius, itaque coercentur in certo quodvin spatio, quod h. I. dicitur ἀχυροδόκη. 3 es vch. ἀχυροδόκη ' ἀποθήκη

τῶν αχυρων. Quare sunt, qui Cogitent de sorreo recipiendis paleis destinato; suisse. potius videtur ipsius areae pars quaedam inter purganda et purgata frumentapuululum cavata, vel alio modo

circumscripta.

ma, quam SClaneid. habet pro non Graeca et plerique grammati ei pro inusitata, v. Kruge P. ad Anab. V, 7, 34. , ubi est καθα- ραι, et Lobeo, . ad Pliryn. p. 25 seq.

α imJ Edd. vett. scripturam non esse vitiosam apparebit ex notatis ad IV, 3. Ceterum quaestio existit, quomodo Iscliomachus dicere possit: sequum vero frumenta usique ad dimidiam areae partem ventilaveris, si quidem remita nobis fingimus, ut calamis, postquam pedum bovinorum ictu sunt excussi, remotis , frumenta cum paleis mixta in paulo arctius spatium et quidem ad extremam Rream Congerantur. Quae difficultas sic expedienda esse videtur: Frumenta purganda ita posita cogitaurus , ut, quanquam in unum congesta sunt et uni vel alteri extremae parti propitis coacervata, tamen lineam erectant, quae totam fere areae longitud neni obtineat. Igitur huius lineae

dimidia pars dici potest τo ῆμισυ

τῆς αλω, quod ubi purgatum sit, docet Ischomachus προς τον πό- Diuitiae 1 by Corale

159쪽

m, isq, τον στον μέχρι του ημίσεως της αλω, πότερον εχ λ ς ουτω κεχρομένου του σίτου λικμήσεις τὰ αχυρα τὰ λοιπά, η συνωσας τον καθαρῖν πρὸς τον

λον conserenda esse grana ven- πόλον dici modium areae rotunt Hara, tum demum vel ventilau- due loctim, circa quem in gyrum clam ulteram frumenti partem es- Bgantur iumenta, sicut apuit Var- se progrediendum. Ita haec res ronem axis terrae poliis appelle- enucleatior erit, illiam si cum iii r v. H e s y c h. πόλος ' - ἄξων. Veis kio statuamus : i, non ad ven- Scia Ol. ad Aristoph. Αv. 18 l. intilandum coacervari Ptileas cit in Du , ne Convenit quidem rationi, frumetito ad extremam aream, qua ventilationem itistitui in li- unde thaeo proiiciantur, seci ex cavimus. Quid sit Ii. l. πόλος, ipsa area spi Cas concilicatas ven- monenti hus Porto et Ueishio, di-tilabro halistas proiici,' quae a cimis ex Sui da : πόλος τὀ πε- quomodo cogitanda sitit, vix iu- sit zον απαν. Adde Hesych. Itelligas. πόλος Ουρανός, κόσμος - ' κύ-

est significatio: Primum signis1- καὶ περὶ τον Ουρανόν, ους δῆcut totis in calamum: sS. 2. I κα- πόλους καλοίσι , ubi Helit d. coniux τὰ ἄχυρα, et . l. , cletiit e gra- sere Ari st o p h. Av. 18l : οτι δεna e paleis nori Imri purgata: πολεῖται τοὐτο καὶ διέρχεται

et g. 8: D' ὐπερφέρηταί μοι τὰ πέρας ἄξονος, ἀλλὰ τὸ περιεχον

ἄχυρα εἰς τὸ κενὸν τῆς ἄλω. Ce- ἄπαν. Eυριπίδης Πειρέθω καὶ

τον πόλονJ Zetin. inter- νων. Qitae qui im ita sint, Toνpretatur: arvum, secutulum ser- πόλον cum Porto interpretamur: monis Graeci usum, qui in πο- ,,extrumam lineam, Oram , quae 1εῖν, αναπολεῖν, τρίπολος γη spo- ambit et undequaque terminatctatur. Sed hi Oc esset τὴν πόλον. aream.

Ne lite vero intelligi ir, quem ad ως ἔν ἐαυρωτάτη . Thucyd. I, finem frumetitum, quod ab area 63: ώς ἐς ελάχιστον χωρίον. De- remotum suerit in arvum, coer- most h. περὶ τῆς παραπρεσβείαsceatur etiam in spatium quam mi- P. 423: ώς μετὰ πλεέστης συγ-ninium. Quod Schneid. proponit, γνώμης.Xenoph. Oeco a. II

160쪽

ἴρὰ ἐλελήθειν ἐμαυτὸν ἐπιστήμενος.

h. l. nos ad XVII, T. καὶ πάλαιJ Reserendum est πάλαι ad tempus vix praeteritum, ex quo Fschomachus cum Socrate de soli natura, de serendo et . disputavit. V. g. seq. et XIX, 14.

καὶ τὰς ἄλλας τέτταςJquarum nonnullas, aurificis, tibicinis, pictoris artes, tantum exempli causa, modo commemoravit. Μiranti Socrati, cur alias artes non item atque agriculturam conspiciendo didicerit, praeter haec, quae mox admonet, Ischomachus respondet etiam in-

ἐγὼ ἀεὶ τὰ αὐτὰ λέγω. V. Sa P P. ad II, 2, 2. g. 10. πάλαι Supra XV, ω

interpretantur: εἱεν. σπορονJ Non solum sationem significat, sed omnem seminis sive granorum tractationem. CLXIX, I. ἐπιστάμενος αρα - ἐπιστάμενοςJ Heran. ad Soph.

라틴어 텍스트