Oeconomicum

71쪽

l2. Stob. Semri. CXXXVI. ἐάν σοι. - A. Stob. cod. Iunt. Bas. H. διηγήσομαι, sed in A. si pra o est ω scriptum. - ανδρὶ

Stob. καὶ ἀγαθῖς. - Li. Πάνυ, ἔφη, αν ὀ M.; ἄν, ἔφη, βουλοίμην,

μέν μοι αυτου καθῆσθαι. I, 7, 4: τἀλλα και αἰσχυνεσθαι μοιδοκω oravς ημῶν γνώσεσθε τους

ἐν τν χώρα ἔντας ἀνθρώπους.

Qitare Iae 1ν quidem, quod miniis aptam redderet sententiam, R idendi ni vi detur..Ceterum de ακούσειν Soloecismo v. Val-chen. in Plialam deis p. XXII. Scliae s. In l. ad Greg. Cor. I. C. Iacob s. not. Crit. ad Anthol.

dem iure dicitur, quo καλουμαιτο ὀνομα; nam uterque accusativus fieri potest subiectit in inpassiva structura. CL ad IV, 6. Latini eadem ratione dicunt: nomen appellare.

αυτ α J Schiae L. Appar. Crit. Dem. I. p. 328. lineo vecta in exemplum vocat Ioci D eni. Philip p. I. p. 42., ubi ταυτα πάντα item de lionalitibus dicitur.

ἱκανὸς ἱκανῶςJ Vulgatam

male revocavit Reisi g., explicans 1κανῶς ex usu illo, quo cum verbis εἶναι et γίγνεσθαι, tibi Statum aliquem vel eventum sigui sicant, adverbium iungitiir, quum DXSpectaveras adiectivum vid.

ad II, 9. IV, 2 l. Matth. g. 309. c. , quod in hunc locum nullo mo)o quadriat, quia ἐγένετο nillil est nisi copula. Nec magis probanda videtur sententia K e r-s t H, qui ἱκανῶς ad περιελθεῖν

adstringens interpretatur: ,,Per' breve mihi erat tempus ad satis, sufficienter circumeunda et inspicienda ' etc. Igitur significari Putat: Perbreve tantum tempusu me Consumebatur, vel mihi Consumendum erat clivia sussiciebat , quod his quidem verbis: πάνυ ολίγος μοι χρόνος ἐγένετο nequaquam expriimitur.

72쪽

οECONOMICI CAP. VI.αλλα τὰ τοιαυτα, - νυ οχθος μοι χρόνος ἐγένετο ἷκανος ἐκανῶς περιελθεῖν τε καὶ θεάσασθαι τὰ δεδοκροασμένα

καλὰ ἔργα αυτοῖς εἰναι. οπως δὲ δὴ καὶ τους γντας - 14

σεμνὸν ὀνομα τουτο το καλός τε κἀγαθὸς ἐπισκε λαίμην, τί πω ἐργαζόμενοι τουτ ἀξιοῖντο καλεῖσθαι, πανυμον ὴ ψiχὴ ἐπεθυμει αυτῶν τινι συγγενέσθαι. καὶ 15 πρῶτον μέν, οτι προςέκειτο τὀ καλὸς τῶ ἀγαθῶ, οντινα χοροι καλύν, τουτω προδύειν καὶ ἐπειρώμν καταμανθάνειν, ει που ἴδοιμι προςqρτημένον τῶ καλῶ τὸ ἀγα

θόν. ἀλλ' ο ἄρα εἶχεν -τως, ἀλλ' ἐνίους ἐdό-D- 16 καταμανθάνειν τῶν καλῶν τὰς μορφὰς πανυ μονηροῖς

ἱκανῶς ex G. Sesaneid. dedit ἱκανός, 'ixod iam volvit Steph.; ἱκανὸς ἱκανῶς est coniectura Rostli. - Stob. εργα αυτῶν. - Α. αυτοῖς εἱεν. 14. καλός τε κἀγαθὰς e Stob., qui liabet: καὶ ἀγαθὰς, dedit Zetin. pro vulgato καλόν τε κἀγαθὸν. - Stob. τί ποτε ἐργασάμενοι τουτο ἀξιουνται καIεῖσθαι. - C. Stob. πάνυ μοι. . Ib. τὸ κάλλος G. C. D. Stob. δ καλὸς; utrumque praefert Schaes. I. c. vulgatae. - Stobaei ἄν τινα χοιμι requirit Sclineid., εῖ τινα Schaef. - Stob. τρο κάλλει τ4 άγαθόν. . 16. C. Ουκ μο εἶχεν. - L. A. C.D. ἀλλὰ μους.

Optime vero loco nostro consuluit Bostius egregia Coniectu

ra: πάνυ ὀλ. μοι χρόνος ἐγέν. ἱκανὸς ἱκανῶς περιελθεῖν. Vcr- his ita compositis apte sibi op-

Ponuntur : ut variorum a Aificum

opera satis i. e. quoad cupiebam inspicerem, perbreve tempus mihi sufficiebat, et g. 14. : eorum Rutem, qui vocantur καλοί τε κἀγαθοι, facta ut considerarem, frustra circumspiciens diu erravi. Ita apparet etiam, cur Iκα- ωός locum habeat non ante ἐγε- νετο, sed Post hoc verbum.

tia, interpretatur Stepla. Xen.

subaudiri ἔνομα recte monet Sohaes. , minus recte idem subaudiendum esse ad τῶ ἀγαθφ, in qui biis verbis soloecismi in , quem latere putat, equidem non

agnos C O.

ἔν τιναJ Schneiderum, qui praesert ἄν τινα - ἴδοιμι, ut magis Atticum, refellit Reisi g.

chrum corpus habeat, CL seq., in dictione autem καλὸς και ἀγαθός est καλός qui animi decore et candore praeditus sit. cons.Goeren E. Cic. Fin. II, 14, 17. Savpp. Xeo. Comment. IV, 8, 3. g. 16. αλλ' ο υκ εἶχενούx os J ' , qae signincat quidem conclusionem, sed quae anticipetur; nam effici demum Diuiti eo D. COOsi

73쪽

ψεως ἐά αυτῶν τινα ἐλθεῖν τῶν καλουμένων καλῶν τε κἀγαθῶν. ἐπει ουν τον Ἱσχόμαχον ουον προς πάν-τω' και ἀνδρῶν καὶ γυναiκῶν και ξενων καὶ αστῶν καλόν τε κἀγαθῖν ἐπονομαζόμενον, εδοξέ μοι τουτωπειραθῆναι συγγενέσθαι.

ταυἱ ζλεγον κατασκοπῆς ενεκα, quod qii idem postlaac appararit.

του ἄκρου καθορῶντες τα οπισθεν γιγνόμενα qtiae et qtialia sitit, mox narriatur , πάντες ἐπὶ

Sol 1 vido p. in Obs s. orit t. iii Xen. II eli. p. 20. putat κἀγαθόν nunquam ni ud Xen. inserta vocula τε dici. COii traviem G. S a ii p p e in Quaesit. Part. III. p. XIV. Praeter l . l.

narrat LVs i a s p. 646 ed. Rei sic. Iocii pletissimum esse liabitum, di im viveret, et ei septii aginta talenta amplius esse viligo CPeditum esse, sed ei iri, momentem nonnisi viginti reli litisse. Nescio, an idem sit, do quo narrat. Heraclides Ponticus o p. Athen.

XII. p. 537: τὸν δε πικloυ του Περγασῆθεν πλοίτον ἡ του 'Dro-μάχου τίνες ἀπώλεσαν; Ουκ Aυτοκλέης καὶ Ἐπικλέης , οἱ μετ' ἀλλήλων ζῆν προελόμενοι κροὶ κάνου ἐν ἐλάττονι ποιούμενοι τῆς

tocles et Epicles videntur non tam filii Nicilio et iscliomaclii quum generi sitisse. Aphid Plittar clium de Curiositate p. 132 ecl. Ilii Men. exstat narratio de Iscliomacho ab Aristippo philosoplio Olympiae interrogato: τί Σωκράτης διαλεγόμενος Ουτω τοὐς νέους διατέθησι ' καὶ μικρὰ ἄττα τῶν λόγων αυτου σπέρματα καὶ δειγματα λαβών, ουτως ἐμπαθῶς ἔσχεν, ἄρτε τῶ σώματι συμπεσεῖν και γενισθαι παντάπασaν

Ilaec omitia num recte reseranti rad uti uni nostrum Isclio ma Clitim,

dubitat Coi, et. ProSop. Xen. P. 72. ; parum certe veri est simile Ischomachum, qualis a Xenophonte depingitiir, rem familiu- rem Clam Et sensim tantopere int- Inimiisse, eundemque divitem, cum non amplius esset, videri tamen Volitisse. Qitisquis autem suit fise Ischomaclaus, quem O Pu lentissimum fuisse colligendum putat Bornomannus potissimum

ex XV, 3: αυτη ἡ τέχνη τῆς γεωργίας) ἴσως ἐστὶν η ποιουσα

τοῖς μεν ἐπισταμένους αὐτὸν πλουσίους , quibus verbis excitat illum Socrates , ut secum ur tem communicet, cui iis DPEtn

tas divitias ipse collegisset : Placet Prosecto, quod suspicatur Co- laetus, Socrutem, quod in Aspasia et Diotinia saciat apud Plitto item, idem Ilio lucere voluisse in Isclionia ho . viro καλῶ κἀναθφet patre familias prodentissimo.

74쪽

OECONOMICl CAP. VII.

CAPUT VII.

ARGUMENTUM.

Nareat Socrates se casu quondain Isclioniacliuiu lii poriteu Iovis Eleusiemi sedentem conveni Mo; euin interrogatum, quis' Inodo καλου κἀγαθUD noInen nactus esset, vii gera per fore extra domum vereari Videretur, respondisse administrandia rebus domesticia se idonea n hahere uxorem, iamque retuliaso S Iunx Cum illa recens hahi in colloquium; et ita officinni bona mala in milias onine exponens inducitur Ischoniac ius. Explicat coniugiisnem. Postquarn σωφροσύνην et viro et feniinae necestariuIn emo professita est, seminae conditioneni potissimum in eo ponit, quod quaecunque tecto Indis eunt, liberos, cibaria, vestes, hen tileri et curare debeat. Ut uterque officio sito satisfiiciat, naturani non sollim Curvase, sed consuetudine otiam constitui et Iego a diis sancita, eique neminem adhuc in pune repugn se. Praecipii de inde copiosius, ut uxor apum reginae instar semper domi Versetur, aervo et ancillae suum euique opus tribuat, rebus cibariis et v stimentis cauto provideat, servoriam Valetudinem curet, rea a viro domum comportaina ad ministret, et sanxitiam, si opua ait, doceat. Quas functionea si Peragat Prudenter onines, lare, ut, quo Provectior fiat aetate, eo maiorem apud suos nanciscatur dignitatem.

γδών ποτε αὐτὸν ἐν του σιὰς του πιευ- 1θερίου στοα καθήμενον, ἐπεί μοι ἔδοξε σχολάζειν, προς-

Cta quotannis memorat Lysias orat. in Evamir. p. 438. ed. Taul. Plutarch. in Demosth. p. 859. D e ni o st h. pro ena. P. 63. Eundem Σωτῆρα dictum fuisse censebant ii, quos narrat Scitat. Graecus Aristoph. Plui. v. 176. Porticum templo adiunctam

men dicuntur aedificasse ab Hyperide apud Harpocrationem. Prope sortim suis se ex hoc loco apparet. SCHNEl D. Hanc porticum, quippe quae sita suerit in

laro, accommodatam fuisse Socratis sermonibus , igiturque Praeter hiilio multos ibi a Socrate sermones habitos Commemorari, V. C. cum Theage, quem Plato in dialogo huilis nominis mandavit memoriae, item elim,

quem Aeschines Dial. 2. Pro li-dit, monet Bach. Diuitiam Cooste

75쪽

so XENOPHONTISῆλθον αυτῶ, καὶ παρακαθιζόμενος ειπον, TI, A DU- μαχε, ου μάλα εἰωθὼς σχολάζειν κάθοσαι; ἐπεὶ τά γε πλειοτα η πράττοντά τι ὁρῶ σε η - πανυ σχολάζοντα 2 ἐν τύ ἀγορῆ. OMὲ αν γε νυν, ὁ Ἱσχόμαχος, ω Σώκρατες, ἐώρας, εἰ μὴ ξένους τινὰς συνεθέμην ἀνα-

τῶν θεῶν, - ἐγώ, που διατρίβεις, καὶ τί ποιεῖς; ἐγὼ γάρ τοι πάνυ βούλομαί σου πυθέσθαι, τί ποτε πράττων καλός τε κἀγαθὰς κέκλqσαι, ἐπεὶ -κ ἔνδον γε διατρίβεις, ουὁὲ τοιαυτη σου ὴ ἐξις του σωματος 3 καταφαίνεται. καὶ ὁ υχόμαχος γελήσας ἐπὶ τῶ τί ποιῶν καλὸς κἀγαθὸς κέκλησαι και γ σθείς, γ' ἐμοὶ χοξεν,

εἶπεν, υλλ' εἰ μεν, ὁταν σοι διαλεγωνται περὶ ἐμου τινες, καλουσί με τοὐτο τὸ δνομα, Oida. ου γ δη, αν γε με εἰς ἀντίδοσιν καλῶνται τριγαρχίας η χ

quis de si natus trierarciliis alium quam se ditiorem ostendisset, ut ipse vacaret: quoci si ille trierarchiam obire recusaret, ut is cum altero opes suas Permutaretque ita triremi praeesset. Atque adeo per untidosin omnes etiamnactiones ad altera in transibant.

tiqq. Gr. 6. 162, 18. πατρόθενJ Addito patris

nomine, inquit Brodaeus, V. C.

loquendi consuetudinem a Graecis servatum nemo ignorat. D e

, ,Αddito patris nomine ' vertit etiam C amerar. I rectiris, ni fallor, Leunc Iave , , Sed Perspicite me Isclion actium, nomine putris appellatum, arcessunt , item Strebaeus; nam aliam significationem ex πατρόθεν elicero non licet.

βειν, quae a Zetinio proponitur significatio : ,,assidue esse aliqtio iii loco, Xeii optioniis certe libris non confirmatur.

Secundas partes in oeconomiasgere seminam expressum vide-

76쪽

μένγ αυτὴν παρελαβον, ῆ Dq μὲν ουπω πεντεκαίδεκα γεγονυῖα πρὸς ἐμέ, τον θ' εμπροσθεν χρόνον Qq υπὐ πολλῆς ἐπιμελείας, οπως ώς ἐλάχιστα μεν ἄροιτο, ἐλάχιστα ὁ' ἀκουσοιτο, ἐλάχιστα δ' εὐοιτος ου γὰρ ἀγα- 6πητόν σοι δοκεῖ εἶναι, εἰ μόνον φθεν ἐπισταμενο ερια

εἰ μὴ μόνον.

mus iam versu Hesiodeo Opera v. 375. : οἶκον μὲν πρώτιστα, γυναῖκά τε βρυν τ' αροτῆρα. . 5. xl - ἐπισταμένηνJo pendere ab ἐπεστ. non IΠΟ-nerem, nisi Stur g. Lex. IV. p. 307. a. xl vertere: isquomodo , viderem.

πεντεκαίδεκα τεγονυῖαJHic mos Athenis fuisse videtur, etsi Arist. Polit. VII, 16. ante annum aetatis duodevicesimum Tecte conitigium phellas inire posse neget. SCHNEID. De tern-Pore, quo in matrimonium duci solebatit virgines Atticae, plura v. apud Becherum in Cliaricle Tom. II. p. 449 sq.

De vitae conditione, qua virgines Atticae utebantur ante matrimonium, v. Becher. in Charicleis

ditione, qua utebantur mulieres Graecae, maxime Ionicae stirpis, plura asseri H a a s. ad Bem p. I.ac.

σιν, οὐτω και τὰς κόρας οἱ αλ-

εἰ μόνονJ Haud scio, an genuinum sit: εἰ μὴ μόνον. oratio sic procedere debebat: εἰ μῆμόνον ῆλθεν ἐπισταμένη ἔρια παραλαβουσα - , ἀλλἀ καὶ τὰ ἀμφὶ γαστέρα - ῆλθε πεπαιδευμένη. Sed quia in victu temperantia maxinii aestimatur ab Ischomacho, suod declaratur verbis : οπερ μεγιστον κτλ., de-

77쪽

ΘΗ, πανυ καλῶς, ω Σωκρατες, ηλθε πεπαιὁευμένu 'oπερ μεγιστον ἔμοιγε δοκεῖ παίδευμα εἰναι και ανδρὶ

ου πρίν γε καὶ ἔθυσα καὶ εὐξάμην ἐμέ τε τυγχάνειν διδάσκοmα καὶ ἐκείνqν μανθίνουσαν τὰ βελτιστα ἀμ-

ὁ Υσχόμαχος, πολλὰ ἡπισχνουμένη μεν προς το ς θεολγενέσθαι οἱ αν δεῖ, καὶ ευδηλος ἰν, οτι οὐκ ἀμελήσει

vum exorditur Ischomaclaus enun

tiatum: ἐπεὶ τά γε κτλ. Sic enim significantius liaec primaraa

uxoris virtus me in oratur. Bro-

daeo , qui τά γε ἀμφὶ γαστέρα

πεπαιδευμέν η tuterpretutus est:,,rei cillinariue peritu , adstipularer, nisi additum esset o περμεγιστον κτλ.

. T. οὐ πρίν γε καὶ ἔθυσαJ Omnia lare negotia impre

catione deo im esse uuspica trita

saepe Praecipit Xenoplion. llip parcit. VII, 1. 3. IX, 3. XI. fin. Venat. VI, II. alibi. τυγχάνεινJ Schneid. τυγχάνειν eoilem sensit accipit, quem habet ἐπιτυγχάνειν, interpretans : , ,et meum esse doctrinam sortunatam , de quo illius vel biusu delegat ad Heind. ad Eu-illyd. p. 327. Rectius iudicasset, si verborum striicturam pernovisset, quae thaec est: ἐμέ τε xvγχάνειν διδάσκοντα τὰ βέλτιστα ἀμφοτέροις ήμῖν, καὶ ἐκείνην τυγχάνειν μανθάνουσαν τὰ βέλτιστα ἀμφοτέροις ήμῖν. g. 8. ὐπισχνουμένη ΙGueli et bytani codicis auctoritatem non tanti iaciam, ut omnino relicium sποσχομένη. Immo Pera lucre Graecorum ingeniti In CO-gitare licet fieri, qualis deberet, iam pollicitam suisse uxorem, ante litana finita esset precatio. Reisi g. in Coniectan. ad Aristoph. I. p. 334. censet γενέσθαι Pemlere a stibaudieii Io συνεύχετο. Simplicior est ratio H ei ait o x ri i ad Plat. Phaed. p. 67. b., qua γενέσθαι reseramus ad

78쪽

ουκ απορία ην, μεθ' οτου αλλου ἐκαθευδομεν αν, οἶδ' οτι καὶ σοὶ καταφανες τουτ ἐμέ. βουλευμ

τίν αν κοινωνὸν βέλτιστον οικου τε και τεκνων χωοι-

Εandem vere vim liabet ac τί δή,

Per grammaticam rationem referre licet pluralem ad linum Iscliomachum. V. ad I, II. Sed iis bene consideratis, quae uni cedunt: εἰπέ μοι, - γυναι, κτλ. , iisque, qui e Si l Se luuntur: βου

gitur ἐκαθευδομεν noli minus spectare ad uxorem Ischomaclii quam ad ipsum, ita ut interpretatio thaec prodeat: Non deficie-

hat neque me x eque te, quo Cum alio uterque nostrum dormiret, sed eo consilio iii matrimonium

te duxi, ut ego tibi et in initii auxilio esses. De conditione paulo liberiore, qua Is Chonia clii uxor tuitur, v. infra ad VIII, 4.vποσχόμενος αυτοις - μὴ πρόσθεν παύσασθαι, πρὶν αυτους καταγάγοι οῖκαδε, ubi pli ira hu-

aias generis assert Κrsiger. CLetiam Sc linei de r. in cens. OeC. Κuster. l. c. ceteriam recte vertit C am e rar. : ,,testibus diis studioso promittens. V De signi

II, 3, 4. vertit: Quid igitur, pro

deum immortalium, primim eam docebas, quaeso 7 Miror Borne-

Π annum, qui ad Symp. VII, 3. et intellecto dia explicat. Diuiligo i by Cooste

79쪽

μεν, hQ τε σὲ ἐξελεξάμην καὶ ώὶ σοὶ γονεῖς, ώς AD

12 κασιν, ἐκ τῶν δυνατῶν ἐμέ. τέκνα μὸν ουν ην θεός ποτε διδω ῆμῖν γενέσθαι, τότε βουλευσόμεθα περὶ αυτῶν,οπON O τι βέλτιστα παιδεύωμεν αὐτά ' κοινὸν γὰρ ημῖν καὶ τωτο ταγαθόν, συμμάχων καὶ γqροβοοκῶν ο τι βελ- 13 τίστων τ 1γχάνει νυν δὴ οἶκος ὴμῖν οδε κοινός ἐστιν. ἐγώ τε γὰρ δοα μοι ἔστιν απαντα εἰς τὸ κοi-ναποφαίνω, σύ τε οσα ήνέγκω πάντα εἰς τὀ κοενὸν κατέθνας. καὶ ου τολο δεῖ λογίζεσθαι, πότερος αρααριθμῶ πλείω συμβέβλη αι ημῶν, ἄλλ' ἐκεῖνο δει ευεμεναι, οτι, οπότερος αν ημῶν βελτίων κοινωνὸς ἡ 14 Ουτος τὰ πλείονος αξια συμβάλλεται. απεκρίνατο δέ

μοι, ω Σώκρατες, πρὸς ταλα ῆ γυνῆ, Tr o' αν ἐγώ σοι, ἔφη, δυναίμην συμπραξαι; τίς δὲ η ἐμὴ δυναμις;

ἐκ τῶν δυνατῶνJ Sententiae parum apta est Hellandia interpretatio : e divitibus, Potentibus, coli. XI, 10. Cum Leuncta vio Belsi g. : ,, ex quibuscunque, ut videtur, poterant. V Μelius Solinei de r. : , pro eo Rique licuit. V V. Bernis. Synt. P. 230. Savpp. ad Hipparch. Vs II, 14. asseri similia: ἐκ τῶν ἐνόντων, ἐκ τῶν παρόντων, ἐκ τῶν υπαρχόντων. Stura. Lex. II. P. 86. R. g. 12. βε λτ ιστα παιδευ-σ o μ ενὶ Ι. e. oγετε βέλτιστα γίγνεσθαι. Xen. Conament. IV, I, 2: τους γὰρ τοιουτους ηγεῖτο παιδευθέντας - ευδαίμονας εἶ - ται. V. ad IV, 7. I. I s. νυν δεJ Η. e. quum liberis nondum gaudeamus.

ἀριθμῶ πλείω J Usitati as

dictum esset: ἀριθμον πλείω.Sed v. Μa h. 424, 4. not. I.

cf. g. 400, 6. Bern h. SIul. p. 118. Hari. g. 598. g. 14. ἐν σοὶJ I. e. Peneate. Cyr. VIII, 7, 1I : εσον ἐν ἐμοί. Quod dicendi genus poetis

maxime est usitatum. Soph.

σωφρονεῖνJ H. e. prudentem esse. Sed Ischomaonus hoc verbum accipit sensu ampliora et Diuiti eo Cooste

80쪽

καὶ ἀνδρὸς καὶ γυναικὀς ουτως ποιεῖν, οπως τά τε οντα ῶς βελτιστα ἐξει καὶ ἄλλα ο τι πλεῖστα ἐκ του καλου τε καὶ δικαίου προπενησεται. Καὶ τί δέ, ε , ὁρας, ὴ γυνή, ο τι αν θω ποιουσα συναυξωμι τον

σε δυνασθαι καὶ ὁ νόμος συνεπαινεῖ, ταυτα πεt

βέλτιστα ποιεῖν. Καὶ τί δὴ ταυτά ἐστιν; ἔφη Δείν' οἶμαι μω θωγε, Θρο, ου τὰ ελαχίστου ἄξια, .εἰ μή πέρ γε καὶ η ἐν τῶ σμήνει ηγεμων μελιττα ἐπ' ἐλαχίστου ἀξίοις ἔργοις ἐφέστηριεν. ἐμοὶ γάρ τοι, isq

φάναι, καὶ ώὶ θεοί, ω rvrat, δοκουσι πολυ διεσκεμμένως μάλιστα τῖ ζευγος τοὐτο συντεθεικέναι, δ κα-

sero in Ind. Homer. p. 180. Sclinei l. in cena. Oec. ed. Κuster. P. 457. - A. ἐφυτευσάν τε ἔ C.D. ἔφησάν τε; edd. veit. ἔφησάν σε; L. G. Vict. ἔφυσάν σε. II. xl δη L. G. A. C. D. inarg. Stepli. Vili. Vict. Dind. Kers ., idem sagitat Heran. ad Viger. p. 848. I vulg. τί δαί. - A. ἔργοις συνέτυχεν. . 18. G. ἐμοὶ μεν γάρ τοι. - L. διεσκεμμένος scriptum habet, sed non clare, ita ut esse Possit - μένως.graviora, in philosoplaica Socra

tis doctrina perquam usitato. V. Praefat. P. III.

ratio, quam exprimi aiunt sormula τί δαί, inesse videtur his verbis c Herm. I. c. SauPP. Xen. Comment. IV, 2, 33.), tamen librorum scriptorum consensui obsequendum putabam.

ἐφεστοκασιν. Comment. III, 5,2i i ἐφ' οἷς ἐφεστῶσι.

g. I S. Cicero apnd Columellam, praes. ad lib. XII: Xenophon Atheniensis in eo libro,

qui Oeconomicus inscribitur, prodidit maritale coniugium sic comparatum esse natura, ut non solum iucundissima, verum etiam utilissima vitae societas iniretur: nam primum, quod etiam Cicero ait, ne genus I umanum temporis Ionglia lilitate occideret, Propter hoc marem cum semina esse coniunctum, deinde ut ex hac eadem societate mortalibus adiutoria senectutis nec minu1 Propugnacula praepararentur.