장음표시 사용
191쪽
αριστερα ἐς Jμεραν πρωτον πλεύσαντες, και αυτούς τε κείνους και στρατιαν ὐλην προσλαβόντες, οἴς - πεί- ίωσι, κατα γην ἐλθωσι. και ἔδοξεν αυτοῖς επι της Ιμέρας πλεῖν, αλλως τε και των ἁττικων τεσσάρων νεων εἴπω παρουσων εν τω Ρηγίω, ας ο Νικίας Φως α νθανόμενος αυτούς εν Λοκροῖς εἰναι λπεστειλε. φθάσαντες δε την φυλακην ταύτην περαιοῖνεαι οια του πορθμου
και σχόντες Ρηγίω και Μεσην , αφικνουνται ες Jμέραν. μεῖ οε οντες, τούς τε Ἱμεραίους επεισαν ξυμπολεμεῖν, και αυτούς τε επεσθαι, και τοῖς εκ των νεων των-ετερων ναύταις ἄσοι μη εἰχον οπλα παρασχεῖν. τας γαρ ναυς ἀνείλκυσαν εν Ιμερα. καὶ τοῖς Σελινουντίους , πέμψαντες εκελευον ἀπανταν πανστρατια ες τι χωρίον. primum peterent, & in illis ipsis Himeraeis, rum etiam
aliis copiis assumtis, ex illorum numero, quos ad hanc expeditionem inducere poni issent, Syracusas itinere terrestra proficiscerentiar. Ipsis autem placisit Himeram proficisci, pretieserti in cimini quamor Atticae naves nondum Rhegiiun appuleram, Pias Nicias, quamvis classem hostilena comen neret, tamen ad eius adveniunt observata luna miserat, cum eos apud Locros esse intellexisset. Sed Gylippus de Pythen hunc istamin navium adventiam, atriue has excissitas praeverteriint, ac per fratrum in Siciliam ocius traieceriint. Et cinna Rhegium ac titile Messanam appulissent, II uneram iveriam. C in alitem illic essent, Himeraeis persuadebant, ut acina consociarent, & se sequerentiar, &nautis suis arma, qtulnis deerant, prael erent. Naves enim Himerae sula inerant. Praeterea Selinuntios, missis ad eos nuntiis, ad querulana lociun ipsis des natatin, sibi ciun Omnissius copiis obviam venire iusseriint. Nonnullas euani
192쪽
πέμψειν δε τινα αυτοῖς ὐπεσχοντο στρατιαν ου πολλην και οι Γελωοι και των Σικελων τινες, ἁ πολυ προθυμότερον προσχωρεῖν ετοιμοι ἐσαν, του 'πιχωνίδου νεωστὶ τεθνηκότος, ος των ταυτη Σικελων βασιλευων τινων, καὶ ων ουκ αδυνατος, τοῖς Αθηναίοις φίλος ην' και του Γυλίππου εκ Λακεδαίμονος προθύμως δεκουντος ηκειν. καὶ ο μεν Γυλιππος, ἀναλαβων των τε σφετερων ναυτων και επιβατων τους ων γενούς επτακοσίους μαλιστα,
Ἱμεραίους δε ὀπλίτας και ψιλους ξυναμφοτερους χι
λίους, καιο εας εκατον, και Σελινουντίων τινὰς ψιλους, και ιππιας και Γελωων - ους, Σικελων τε ἐς χιλίους τους πάντας, εχ ει προς τας Συρακουσας.
β'. οἱ δ' - της Λευκαδος Κορίνθιοι ταις τε αλλαις ναυσιν ὼς εαον τάχους εβοηθουν, και Γογγυλος εις των
copias non magnas se missuros ad ipsos promiseriint &Geloi & Siculariini nonnulli, qui longe alacri , quain an te, ad illor in societatem sequetulam erant parati, trem quod Arcthonides nuper decessisset, qui citin in ea Siciliae parte regnaret, nec pariun potens esset, Allieniensibus amicus
erat: nam eciain quiny Gylippus Lacedaemone ala ter vinnire videretur. Gylippus autem, assuintis, e suoriam nautarrum ac epit alarum numero, quos armaverat, ad septingentos, & Himeraeorum tam gravis quam levis armaturae ex iuriscpie piramiscue ad mille, & equitibus centiam,& Selinuntioriun aliquot laviter acinatis, & equitibus etian Gelooritin paucis, & Siculoriam mille universe militibus, Syracusas per xit. II. Corin thii alitem, a Leucade solventes, cuin reliquis navilius, celeritate Planta maxi tria pomerunt, ad opem Syracusanis feremiam veneriint. Et Gongylus, unus Cori
193쪽
Κομνθίων αρχόντων μια νυ τελευταῖος ὀρμηθεὶς, πρω- τος μεν ἀτικνεῖται ες τας Συρακουσας, ολίγον δε προ
Γυλίπου. κά κατα ίων αὐτους περι απαλλαγυτου πολεμου μελλοντα ς ἐκκλησιάσειν, διεκώλυσε τε, καὶ παρεθάρσυνε , λεγων ἔτι νηες τε ἄλλαι ετι προ πλεουσι, και Γύλιππος ο Κλεανδρίδου Λακεδαιμονίων ἀποστειλάντων αρχων. και οἱ μεν Συρακούσιοι επερρω- σθησάν τε , και - Ι υλί πω εὐθυς πανστρατια ως ἀπαντησόμενοι εξηλθον. ηδη γαρ και εγγυς οντα σο Θά- νοντο αυτον. ρ οε Ιεγας τό, τε τεῖχος εν παρόδω των Σικελῶν ελων, καὶ ξυντα άμενος ως ἐς μάχην, ἀ2ικνειται ες τας Ἐπιπολας' και ἀναβας κατα τον Ευρυη-
λον, ,περ καὶ οἰ 'θηναῖοι τοπρωτον, ἐχωρει μετά των Συρακουσίων επὶ το τείχισμα των Ἀθηναίων. ἔτυχε οε κα- τουτο καιροῖ ἐλθων εν ω επτὰ μεν η οκτω σταδίων
rinthioriam dux, lai postremus cum una navi prosectim fuerat, primus quulem, sed tamen paulo ante Gylippuin, Syracusas appulit. Νactias autem ipsos Syracusanos, qui de bello sedando & cona positione faciendia concionem erant habitiiri, hoc ne facereiit, i inpedivit, ac eoriam animos confirmavit; qmul dixisset, a,ias etiam naves, & Gylippiun Cleandritae filiuiri, ducena a Lacetaeinoniis missum, cuiveritare. uam brem Syracusani animis confirmati sitiat, S confestim Gylippo inim omnibus copiis obviam iniri priritierrunt. Iam enim ipsu in adventare aluserant. Ille v xo, cilin Iegas Siculoriun munitionem oditer cepisset, &aciem ut ad proelium ins axisset, ad Epipolas contendit :& clini per Euryelum ascendisset, qua & ipsi Athenienses prius ascenderant, min Syracusanis adversus Athenien
194쪽
επιτετελεστο τοῖς Αωαίοις ἐς τον μεγαν λιμένα δ-πλων τέλος, πλην κατα βραχύ τι το προς την θάλασσαν τοῖτο δ' ἔτι ω- ουν. - δε αλλω τοῖ κύκλου προς τον Ρωγιλον - την ετεραν Θάλασσαν, λίθοι τε παραβεβλημενοι - πλεοH ηι ησαν, και εσπιν α καὶ ἡμίεργα, τα δε και ' ργα μένα κατελύπετο. παρατο υτον μεν αὶ Συρακουσαι ηλθον κινδύνου. γ.οιδε Αθηναῖοι, αἰφνιδίως του τε Γυλίππου καιτων Συρακουσιών σφίσιν ἐπιόντων, εθορυβηθησαν μεν πρωτον παρετάξαντο α ο δε, Θροενος - ἄπλα ἐγ γὸς, κηρυκα, προπροπιι αὐτοῖς, λεγοντα, c βούλονται - εναι ἐκ της Σικελίας, πεντε ἡμερων, λαβόντες τα
Veis, Pro duplex narurias septem Octove stultioriam longitii sine iam ab Atheniensibus ad magnuin poreum persectus erat, excepta exigua Placiam eius parte, quae mare versus spectabat. nam Athenienses partem istam adhuc aedificabant. Ab altera veris, e te maiore ambicias parte, Trogilum versus, ad alteriam mare, lapides iam comportati iacebant; & opus alibi quidem semiperfectum, alibi vero etiam persectium erat relictum. Eo periculi Syracta
III. Athenienses veri , propter repentinum ac sibi infestuin Gylippi &Syracusanoriina adventrunt, primiam aui- dein riirhati sunt, aciem tamen instriaxerunt. Ille vero iuxta ipsos agmen sistens, caduceatorem ad ipsos praemio tu, qui diceret, si intra quinque dies ex Sicilia viscedere vellent nitis suis rebus, i. paratuna esse ad foediis cuin
195쪽
γωρία τε εποιουντο, και οὐδεν ἀποκρινάμενοι, ἀπεπεμψαν. και μετά τουτο ἀντιπαρεσκευάζοντο ἁλληλοις ώς ἐς μάχην. και ο Γυλιχατος ὀρων τους Συρακουσίους τ ραπιτομενους, και ου ραας ξυντασσομενους, επανηγετο στρατοπεδον ες την ευρυχωρίαν μαλλον. και ἡ Νικίας οὐκ επηγε τοὐς Αθηναίους, ἀλλ' ἡσυχαζε προς - ἐαυ- του τείχει. ως x eγνω ἡ Γύλιππος ου προσιόντας α τους, ἀπηγαγε την στρατιαν επὶ το α αν την Τεμενίτην καλουμενην, και αυτοῖ ηὐλίσαντο. τη δ υστεραία αγων την μεν πλείστην της στρατιῆς παρεταξε προς τατάχη των Αθηναίων, οπως μη επιβοηθῶῖεν ἄλλοσε. μέρος δε τι πεμψας προς το φρουριον το Λαβδαλον, αιρει,
και οσους ελαβεν εν αὐλω, πάντας ἀπεκτεινεν. ην δε οὐκ
επιφανες τοῖς Ἀθηναίοις το χωρίον. και τριηρης τν αυτ'
responso reislito cMuceatorem remiseriint. Postea veri utrique aciem aciei advectam, ut ad proeliuin, instruxerimi Sed Gylippus animadvertens, Syracus mOS periurbari, nec facile in suos ordines restigi, copias in locum patentiorem reduxit. Nicias Vero Athenienses adversus hostem non duxit, sed prope suam munitionem se cum suis copiis conistinuit. Gylippus autem, cum animadvenisset ipsos conti a se non venientes, exemitum abduxit in vereticem nomine Temeniten: ibique castris positis permocharrunt. Postridie vero maiorem suam1in copiarum partem acie instriicta ad Atheniensium nurros duxit, ne alio ad opem suis serendam irent. Quatam autem copiarrum parie ad castellum Liscla Ium inissa, id cepit, & quot tot in eo nactus est, omnes interfecit. Is enim Iociis a ceteris Atheniensibus conspici non poterat. Eodem die triremis etiam Atheniensiuin a SD
196쪽
ημερα ἁλίσκεται των Ἀθηναίων υπὸ των Συρακουσίων. ἐφορμουσα τω λιμενι. δ' . Και μετα ταυτα ετείχιζον οἱ Συρακουσιοι καὶ οἱ
ξυμμαχοι διά των Ἐπιπολων, ἀπο της πόλεως ἀρξά
μενοι ανω προς το εγκαρσιον τεῖχος ἁπλώυν οπως οι ' θηνάοι, ει μη δυναιντο κωλυσαι, μηκετι οζιοί τε ώσιν ἀποτειχίσαι. και οῖ, τε Ἀθηναῖοι ἀναβεβηκεσαν ηδ ανω, το επι Θαλάσση τεῖχος επιτελεσαντες, και ο Γύ
λιππος ην γάρ τι τοῖς Ἀθηναίοις του τείχους ἀσθενες
νυκτος ἀναλαβων την στρατιαν, επνει προς αυτό. οι
Ἀθηναῖοι ετυχον γαρ εἴω αὐλιζόμενοι) ως ηὐοντο.
ὰπεπηεσαν. ἡ δε γνους, κατα τάχος ἀπηγαγε τους στετερους πάλιν. ἐποικοδομησαντες δε αυτο οι Αθηναῖοι υψηλότερον, αυτοι μεν ταυτη ἐφυλασσον, τοὐς δε ἄλ
λους ξυμμάχους κατά το αλλο τείχισμα ηδη διεταξαν
raciisanis capta est, dum ad magnum portum appelleret IV. Postea vero Syracusani & socii murtim exstrruere coeperiint, initio ab urbe facto, eum per Epipolas suriiun verius ducentes ad illum alteriim transversiim ac simpliis icem murrum, a Syraciisanis iam exstructum, ut Athenienses, nisi impedire possent, circumvallare amplius non possent. Athenienses autem, imiro ad mare absoluto , in loca superiora iam se receperam: sed Gylippus, erat enim quaedain illius muri ab Atheniensibus exstriicti pars infirma noctu copiis assum is, ad illum contendit. Amenienses vero, nam exrea valliun stationem habetant in hoc sensissent, obviam ei iverrunt. Ille veli, cum hoc animadvertisset, suos celeriter reduxit. Athenienses autem, hoc muro sublimitis excitato, ipsi quidem hic excubias agebant, reliquos Verro socios in resipiis illius imunitionis
197쪽
ῖπερ εαελλον ἐκαστοι φρουρῶν. τω δε Νικία ἐδόκει το
Πλημμυριον καλουμενον τειχισαι εστι οε α α αντιπερας της πόλεως, ἡπερ προυχουσα του μεγάλου λιμε- νος το στόμα στενον ποιῶ) και G τειχισΘάη, ραων --τω εφαίνετο η σκομι- των επιτηδείων εσεσθαι. δίελασσονος γαρ προς τω λιμενι τω των Συρακουσίων ἐφορμησειν σφῆς, και Ουχ ωσπερ νυν εκ μυχου του λι-
μενος τας επαγωγας ποιησεοαι, ην τι ναυτικω κινων
ται. προσῶιχε τε ηδη μαλλον τω κατα Θἀλασσαν πολεμω, -- τα εκ της γης σφίσιν, μειδη Γυλιππος ηκεν, ἀνελπιστότερα οντα. διακομίσας οὐν στρατιαν καιτας ναῖς, εξετείχιζε τρία φρουρια και εν αὐτοῖς τα τε σκευη τα πλῶσπα εκειτο, και τα πλοῖα η- εκεῖ ταμεγάλα ωρμει, και αἰ ταχεῖαι νηες. ωστε και των πλη- partibus, tibi singuli excistias erant acturi, iam disposum
rant. Niciae vero videbatur nauniendus esse locus, quein Plenanimum vocant. in autem promontorium e regi ne urbis, qIuiu, in magnum porrum p minens, eius fiam ces coarctat. ΗΟc enim munito, commeariis in castra facilius importatum iri ivilicabat. Breviore enim intervallo prope parvum Syracinianoriam portuna se stationem habituros, ne Die quemacinodum tunc lacere cogebantur, ex intimo Inagni portus sinu, atque loni; ore intervallo, se intros contra hostes, si quid illi visse inolirentur. Quamobrem animum ad belliun maritimum iam magis appeti hiat, Piod post adventiun Gylippi minorem spem cierebus tei restribus sibi concipiendam esse videret. Copiis igitur& navissius eo traductis, tria propugnacula exstruxit. Ialiis autem pleraque instriimenta reposita erant; & magna navigia, navem. Veloces illic in statione iam manebant.
198쪽
τε -ο υδατι σπανίω χρωμενοι, και οὐκ εγγυθεν, καιεπι τρυγανισμον ἄμα οπότε εξελθοιεν οι ναυται, υπὸ των ιππεων των Συρακουσίων, κρατουντων της γης, δε- φθείροντο. τρίτον γὰρ μερος των δ εων τοῖς Συρακουσίοις δια τους εν - ΙΠλημμυρίω, ἴνα μη κακουργησα τες ἐξίοιεν, επι πη εν Uλυμπιείω πολίχνη ετετάχατο. επυνθάνετο δε και τὶς λοιπὰς των Κορινθίων να προσπλεο-- ό Νικίας' και πεμπει ἐς συλακην α των εἴκοσι ναυς, αiς εἴρητο περί τε Λοκρους και Ρηγιον και την προσβολην της Σικελίας ναυλοχεῖν αυτάς.ε. D A Γυλιππος ἄμα μεν ετείχιζε το λα των 'ει ολων τεῖχος, τοῖς λίθοις χρωμενος ους οι Ἀθηναῖοι προσπαρεβάλοντο σφίσιν, ἄμα δε παρετασσεν Ἱξάγων
Quamobrem etiam ninc primum maxinia classiario In militum iactura facta est: nain aviae penuria laborabam , &procul a inunitionibus a piari cogebantiir. Praeterea quotieS nautae lignanim pri clibant, ab eqvitaim Syracusano-riun, Pn ter ram obtinebat, excepti plerique interficiebantur. Nam tertia equitatus pars a Syrac sanis in oppidulo,
waod est in Olympi , collocara Herat, propter illos, qui
errant in Plemmyrio, ne ad agrii in inaleficiis insestarulum illinc prodirent. Praeterea Nicias reliquas etiam Corinthi mi a naves adventare aiuliebat. Quare viginta naves misit, iit illariani adventum observarent; laibiis mandatum minrat, ut circa Locros, & Rhegium, & loca, per PIae a cessus ad Siciliani patebat, stationem haberent. V. Gylippus vero simul quidem inuriam, P.iem per Epipolas ducebat, exstriiebat, iuens lapicsibus, o iOS Athenienses in usirin suum aggesserant: simul etiam Syracusa-
199쪽
αεὶ προ του τειχίσματος τους Συρακουσίους, και τους ξυμμαχους' και οι 'Αθηναῖοι ἀντιπαρετάσσοντο. επει-
δε εδοξε Γυλίππω καιρος εἰναι, ηρχε της εφόδου, και ενχερσι γενόμενοι ἐμάχοντο μεταο των τειχισμάτων, - της ,ππου των Συρακουσίων Γ καὶ των ξυμμάχωνJ ἀδε-
μία χρησις ν και νικηθεντων των Συρακουσίων και των ξυμμαχων, και νεκρους υποσπονδους ἀνελομενων, καιτων Αθηναίων τροπαιον στησάντων, ἡ Γυλιππος ξυγκαλεσας το στράτευμα, οὐκ ε*η το αμάρτημα εκείνων
σον εξοντας, τη δε γνωμν, ουκ ανεκτον ἐσόμενον εἰ μηὰ ιωσουσι, ΓΠελοποννησιοί τε οντες και Δωριεῖς, 4ωνων
nos & socios in aciem extra munitionem producebat. Et Athenienses aciem illis oppositam instruetant. Postquam autem Gylippo tempus opportuniina adesse visum est, hostes prior aggressim est. Et cum ad trianus Venissent, pugnarunt in eo spatio, quod inter utro rimae munitiones errat, ubi nulluS erat usus equitatus Syracitanoritin auime
sociorum. Cum autem Syraculani & socii vim fuissent. suorumque cadavera fide pissilica interposita sustulissent, &Athenienses tropaeum erexissent; Gylippus, convocaris piis, non illariun, sed suam culpam fuisse dixit. Se enim equitanis ac velinun usum ipsis emptus , quod inter utrominque munitiones in loco nimis an usto aciem instruxisisti. Nunc alitem se rursus educturiam. Quare bibebat illos ita seciun contare, se Piidem apparatu inferiores non futuros ; animis vero sic esse statuendum, minime seren-
200쪽
και νηπιωτων και ξυγκλύδων ανθρωπων, κρατησαντες, εξελάσασθαι - της χωρας. - . Και μετα ταυτα επει- καιρος ην, αὐθις ἐπηγεν αυτούς. ο δε Νικίας και οι Αθηναῖοι νομίζοντες και εκεῖνοι, ει μη ἐθελοιεν μάχης αρχειν, αναγκαιον εiναι σφίσι μη περιοραν παροικοδομουμενον τὸ τεῖχος' ηδη γ και ἡ νου παρεληλυθει την των Ἀθηναίων του τείχους τελετην ἡ εκείνων τείχισις' και εἰ προελθοι, ταυτον η- εποίειαυτοῖς, νικαν τε μαχομενοις διαπαντος, και μηδε μαχεσθαι. ἀντεπηεσαν ουν τοῖς Συρακουσίοις. και ό Γυ- λιππος τους μεν ὀπλίτας ἐξω των τειχων μαλλον η 'L 'τερον προεξαγαγων ξυνεμισγεν αυτοῖς. τους δ' ι εας και τους ἀκοντιστας - πλαγίου ταξας των Αθηναίων, κατα την ευρ γρίαν, η των τειχων ἀμοτερων αι ἐργα- dum fore, nisi ipsi, mai Peloponnesii & Dorienses essent, Iones & insiliariun imae,ias & convenas homines, superatos, ex sua regione elicere vellem. VI. Postea veto, in tempus opportunum Venisset, eos riusis eluit. Nicias vero & Athenienses, existiniantes ipsi vi ae, quamvis initi uin proelii iacere nollent,
sibi tamen necessarium esse, non pati murum prope aedificam. Iam enim niticiis, qui ab illis S Wacusanis aeclifica-hariar, propemodum vel ultra extremitatem muri si Atheniensibus exstrum processerat. Qui si processisset, iam duplex conatri turn ipsis Syraculanis attulisset, ut & pugnantes assidue vincerent, &, si mallent, proelio iupersederent. In aciem igirur contra Syracusanos prodieriam. Gylippus
Vero, graUIS armaturae militibus extra minitiones longi Plam ante prodiiatis, manus cum ipsis conserruit.