장음표시 사용
91쪽
τους αλλους τότε πιίσαντες, επει- διηλθεν ὀ λόγος ὁτιε- ει η ἐν τ' Ἐγερον τα χρηματα, πολλην την αιτίανε ιχον υπο των στρατιωτων. οἱ δε στρατηγοι προς ταπαρόντα ἐβουλευοντο. M. Και Νικώυ μεν ην γνωμη πλεῖν ἐπι Σελινουνταπωπη τ' στρατια, εῖ' οπερ μάλιστα ἐπέμφθησαν και
ρο μεν παρεχω τι χρηματα παντι τω στρατευματι Γ.γεσταῖοι, πρὸς ταυτα βουλευε τ9αc ει δε μη, ταις εξηκοντα ναυσχν, ἔσα αρ ντησαντο , - ιουν διδόναι αὐτους τροτην, και παραμείναντας Σελινουντίους η βία η βάσει διαλλάυι αυτῶς, και ουτω πα απλευσαντας τας ἄλλας πόλεις, και ἐπιδείξαντας μεν την δυναμιν της 'Mηναίων πόλεως, δηλωσαντας δε την ες τους φίλους και ξυμμάχους προθυμίαν, ἀποπλεῖν οικαδε, ην
1idem, mai mna ipsi decepti luerant, tiani etiam aliis trunchoc persuaserant, postquam hic riamor climanavit, pecuniaS illas Egestae non esse, graviter a milit his a usabantur. Ihices autem pro praesenti reriim statu consultare coeperiant. XLIII. Et Niciae quidem sententa haec erat, ut cum omninus copiis adversus Selinuntem navigareriar, cuius rei
causa potissimum missi fuissent. Et, si miidem Egestaei pecunias universo exercitui suppeditarent, pro p Inlae summa consistum capereriir. sin ininus, ab ipsis postularetur, ut sexagit ita navilius, mias ipsi petiissent, cibaria lappeditarent; atque sic Athenienses ibi permanerent, donec S linuntios ipsis Egestaeis vel vi vel pactione reconciliassent;& ita ceteras civitates obirent, & isti Atheniensis reipublicae potentiam ipsis ostendissent, & suum in amicos s dioinie sivilium demonstrassent, domum redirent, nisi forte brevi temporis spatio, & ex inopinato aliqua iacul'
92쪽
μη τι Γ ολίγου και ἀπο του ἀδοκητου η Λεοντίνους οἱοίτε ωσιν ωτελησαι, η των αλλων τινὰ πόλεων προ αγαγέσθαι, και τῆ πόλει δαπανωντας τα οικεια μηκινδυνευειν.
m. Ἀλκιβιάδης δε ουκ ετη χρηναι, τοσαυτη δυνά- ,
μει ἐκπλεύσαντας, αισχρως και απράκτως ἀπελθειν, ἀλλ ἔς τε τας πόλεις ἐπικηρυκευεσθαι, πλην Σελινουντος και Συρακουσων, τας αλλας, και πειρασθαι και τους Σικελους, τους μεν, ἀφιστάναι απὸ των Συρακουσίων, τους δε, οίλους ποιεῖσθαι, ἴνα σῖτον καιστρατιὼν ἔχωσι. πρωτον δε πει θειν Mεσσηνίους εν πόρωγ- μάλιστα και προσβολν ειναι αυτους της Σικελίας και λιμένα και εῖόρμησιν τη στρατια ἱκανωτάτην ἔσεσθαι. προσαγαγομένους δετας πόλεις, ειδότας μεθ'
ras offerrenir, qua oblata, vel Montinos iuvare, Vel aliquam aliartim civitatrum sibi adiungere possent) neque suas quique facilitates reipissilicae caula constunentes, rempublicam in periculum adducerent. XLVIII. Alcibiades vero dicebat, non oporiere se cum tantis copiis Athenis enussos, riu piter, ac insecto negotio abire: sed ad onines civitates, praeter Selinuruem &Syracusas, legatos nuttere, & operam dare, in & Sicillos, partim quklem ad desectionen a Syracilianis faciendam sollicitarent, partim vero anticos sibi iacerem, ut& contineatum & copias haberent. Ac primam quidem Metanenses adducendos censebat. ipsos enim potissimum in tritiectu, & opportuno loco, quo ad Siciliam appelli posset, sitos esse, dicebat. & portum atque stationem, quae copias, classeinque commodissime caperet, illic sore denaonstrabat. Civitatibus autem in amicitiam ad-
93쪽
ων τις πολεμησει, ουτως ηδη Συρακουσαις και Σελινουντι επιχειρεῖν μη οι μεν Ἐγεσταίοις ξυμβαίνωσιν,
οι οε Λεοντίνους εωσι κατοικιζειν.
μς. Λάμαχος δε ἄντικρυς εφη χρηναι πλειν επι Συ
ρακουσας, και προς τη πόλει ως ταχιστα την μάχην ποιεισθαι, ἐως ἔτι απαράσκευοι τε εισὶ, και μαλι αμπεπληγμενοι. το γάρ πρωτον παν στρατευμα δεινὴ-
τατον ειναι ῆν δε χρονίση πριν ες ο ιν ελθειν, Π γνωμηὼναθαρσουντας ἄνθρωπους, και τ' ο ει καταφρονεῖν μαλλον. αἰφνίδιοι δε ρο προσπεσωσιν, ἔας ετι περιδεεις προσδεχονται, μάλιστ ει σολ περιγενεσθαι, κἀκατὰ πάντα ἀν αὐτους εκφοβησαι, τη τε οψει πλειστοι γάρ ἀν νυν φανηναιο και τη προσδοκία ων πείσομ
luctis, isti nossent, quos belli socios essent habiniri, ita demtina Syracusas & Selinuntem aggrediendas censebat: nisi hi quulem compositionem cum Egestaeis lacerent, illi vero Leontinos in suas pristinas sedes redire
XLIX. Lamachus vero palam dicebat, adversus Syracusas navigandum esse, & primo qttolle tempore proelium ad urbena commitentam, dum adhuc imparati essent, Sc maxime perierTiti. Onanein enim exemitum primcipio niaxin una ter rem aflar : sol si moram interponat, antevaam in ipsoritin conspectum veniat, honunes ex pavore se colligentes, & ipsum ceri enim, magiS con- . temnere. sed si repente Syracusanos invaserint, dum adlatic metu perculsi hostein exipectarent, assim labat, se superiores illis iacillime fluums, omniusque rebus tei rorem illis incussitros, tuin aspectu, plurinios enim trunc visum iri ritin exspectatione classiunt, quas essent aGeptu
94쪽
ται , eάλιστα δ' αν τω αυτίκα κινδυνω της μάχης. εἰκος δε εiναι και εν τοῖς ἀγροῖς πολλους ἀπολη*θηναιεξω, δια το ἀπιστεῖν σοῦ μη εξειν και εσκομι ομένωναυτων, την στρατιαν κ απορησειν χρηματων, ην προς τη πόλει κρατουσα καθεζηται. τους τε αλλους Σικελιω-
τας ουτως ηδη μἀλλον και μείνοις οὐ ξMμμαχησειν, και σφίσι προσιέναι, και ου διαμελλησειν περισκοπουντας ὀπότεροι κρατησουσι. ναυσταθμον Ιε, επαναχωρησαντας, και εφορμηθεντας, Mεγαρα ετη χρηναι ποιεῖσθαι, α ην ερημα, ἀπεχοντα Συρακουσων ουτε πλουν
ν. Λάμαχος μεν ταυτα εἰ ν, ομως προσέθετο καὶ αυτος τη Αλκιβιάδου γνωμη. μετα δε τουτο, Ἐλκιβιάδης το αυτου νηι διαπλεύσας ες Mε νην, καὶ λ γους ποιησάμενος περι ξυμμαχίας προς αυτους, ως ουκri, praecipue vero sistito proelii conuni uenes periculo. Verasenile autem esse, in agris etiam multos extra urbein intercipi posse, quod miniine crederent se venturos. Qiiodsi isti ex agris in urbem se reciperent, exercitum, si vi ctor uisein obsuleret, satis pecuniarum laesi ituriim. Prω-terea reliquos Sicilienses sic iam & illorum societatem iacilius deserturos. & ad se transitruros, mininaeque ininctaturos, circii inspicientes, utri victores essent futtim. Sibi autem is ustis obfusione reversis, & ad poritam appulsis, navium stationes obtinerulas dicebat ad Megara, quae dein . seria essent , & a Syracusas mari terraque parilin Marent. L. LamachuS autem . quamvis haec dixisset, tamen &ipse in Alcibi assis sententiam ivit. Postea vero Alcissit ades, cum sua navi Messanam traiecisset, & de societate secuin eunda apud Mesianenses verba fecisset, neque rem ipsis
95쪽
επειθεν, αλλ' ἀπεκρίναντο, πόλει μεν ἄν ου δεξεσίλαι, αγορὰν δ' εω παρεξειν, ἀπεπλει ἐς το Ρηγιον. καὶ ε
θυς ξυμπληρωσαντες ε ηκοντα ναυς εκ πασων οι σπρατηγοι, και τα επιτηδεια λαβόντες, παρεπλεον ἐς Νάξον, την ἄλλην στρατιαν εν Ῥηγίω καταλιπόπες, κοενα σψων αυτων. Ναξίων δε δεξαμενων τη πόλει, παρε- πλεον ἐς Κατανην. καὶ ως αυτους οι Καταναιοι Ουκ εδε-
χοντο ἐνησαν γάρ αυτόθι ανδρες τα Συρακουσίων βουλόμενοι θ εκομίσθησαν επι τον Tηρίαν ποταμόν. και --λισάμενοι, τη υσπεραία επι Συρακουσας επλεον, επικερως εχοντες τας αλλας ναυς. δεκα δε των νεων πρου- πεμψαν ἐς τον μεγαν λιμενα, πλευσαί τε και κατα- σκεψασθαι εἴτι ναυτικόν ἐστι καθειλκυσμενον, και κηρύξαι απο των νεων προσπλευσαντας οτι οι Ἀθηναῖοι persuadere potuisset, sed illi respondissent, in ustem qui-
dein se nequaquam recepturos, sortim tamen rerrum Vena- his in ipsis praebitiiros, ad Rhegi uiri rediit. Duces Riuein, Cuin ex omni navi uin niunero sexaginta naves confestim
implevissent, & necessarias res assumsissent, reliquo exer- .citia cuin uno de sitis collegis ad Rhegium relicto, classe praetervecti ad Naxum iverrunt. Cum aluein Naxit eos in urbem recepissent, illinc oram legentes ad Catanam navigariint. sed cum Catanaei ipsos in uitem non recepissent, illic enim aderant quidain, qtu Syraculanor in partibus favebant) in flumen Tetiam delati fiunt. Cum autem illic pernoctassent, posteri die Sriacusas versiis navigariant, agimine longo ceteris navi is instriIctis. Decem vero naves praemiseriint in magnum Syracia seritin portuin, lit&illuc navigarent, & explorarent, si quid navium a Syracusanis deductuoi esset; utque ad Iulem accedentes ex na-
96쪽
ηκουσι, Λεοντίνους ες την εαυτων κατοικιό ντες, καταειμμα αν και ξυγγενειαν τους ουν οντας εν Συρακου- σαις Λεοντίνων, ὼς παρα *ίλους και εὐεργετας Ἀθηναίων ἀδεως απιεναι. επεὶ δ εκηρυχθη, και κατεσκε-6αντο την τε πόλιν και τους λιμενας, και τα περι την χωραν, εξ ης αυτοῖς ορμωμενοις πολεμ εα , --πλευσαν παλιν ες Κατανην. να. Καὶ εκκλησίας γενομενης, την μεν στρατιαν ουκεδευντο οἱ Καταναῖοι, τους δε στρατηγους εσελθόντας εκελευον ο, τι βουλονται εἰπειν. και λεγοντος του Ἀλκιβι αδου, και των εν τη πολει προς το εκκλησίαν τετραμμενων, οἱ στρατιωται πυλίδα τινα ενωκοδομημενην κακως ελαθον λελοπες και εσελθοντες πάρα ν ες τηνvibus per praeconci vocem ipsis significarent, Athenienses venire, ut Leontinos in suas pristinas sedes restimerent, propter societatis audie cognationis ius. Leontinis inir, Piotquot Syracissis essent, dicerent, ut intrepuleuansirent ad Athenienses, ut ad amicos, & de ipsis hena
merit . Postquain autem per praeconis Voccin hoc ipsis denuntiatum est, postquam etain urbis Friuunt lue situm, On nemmae cimiiincii ca regioneni, unde ipsis ad bellum hostibus faciendum prodetin luna esset, contenrplati sunt, Hirsus Catanam redieriint. Caninaei vero, convocata concione, copias quidem in urbem non receperiint; sed duces ingressos clicere iiiD serrunt, si quila vellent. Cuin alitem Alcibiades apud ipsos orationem haberet, & oppi lani in illam concionem essent conversi, milites Athenienses quandam portulam male obstructam nacti, clam chriata aedificii materia aperiamitat:& in lictem ingressi, mercabantire. Otanaei Vero, qui
97쪽
πίλιν. των σε Καταναίων, οἱ μεν τα ταν Συρακουσίν Cρονουντες, ως ειδον το στράτευμα ενδον, εὐθυς περιδεεις γενόμενοι μεξηλθον, ου πολλοί τινες' οἱ δε αλλοι εψη-Cίσαντό τε ξυμμαχίαν τῶῖς Ἀθηναίοις, και το αλλοστρατευμα εκελευον ἐκ Ῥηγίου κομίζειν. μετα δε τουτοπλεύσαντες οἱ Αθηναῖοι ἐς το Ρηγιον, πάση ηδη τηστρατια ἄραντες ἐς την Κατανην , επει- ἀφίκοντο,
M'. Ἐσηγγέλλετο αε αυτοῖς ἐκ τε Καμαρίνης, ως,
ει ελθοιεν, προσχωροῖεν αν, και οτι Συρακουσιοι πλη-
πρωτον μεν επι χυρακουσας και ως ουθεν ευρον ναυτι- κον πληρουμενον, παρεκομίζοντο αὐθις ἐπι Καμαρίνης, και σχόντες ἐς τον αἰγιαλον, επεκηρυκεύοντο. οἱ ν οὐκεδίππο, λέγοντες σφίσι τα ορκια ειναι, μια νηι κατα-
cum Syracilianis sentiebant, cum exercithun in hacte animis adveri issent, consestini terrore percitis, PIOrtina numerita non magnus erat, clana profugerrunt. Ceteri Vero deci everant societatem cum Atheniensibus faciendam, & reliquum exercitiun a Rhegio acciri iusseriant. Postea vero Athenienses ad Riaeglaim reversi, iam coena onanssitis copiis inis de solventes Caratram appuleriant, & postquam eo Perv nerunt, ibi castra feceriant. UI. Ad ipsos autem nuntii Camarina asserebantiar, si illuc proficiscerentiar, Cainarinaeos de scionem faὶIros se& Syracosanos classem instruere. Primum igitiir clun omnibus copiis ac verius Syracusas prosem sent. Et curn nul- Iam classent ab illis instrui conrperissent, riatius Camarinam versiis, Orain legentes se receperiint, & ad liciis appulsi, caduceatorem miserrunt. Illi vero eos non receperimi, sit
98쪽
πλεόντων 'Mηναίων δεχεσθαι, ρο μη αυτοι πλείους μεταπεμπωσιν. απρακτοι δε γενομενοι, ἀπεπλεον' και ἀποβάντες κατά τι της Συρακουσίας, και αρπαγην ποιησάμενοι, και των Συρακουσίων ιππεων βοηθησάντων, και των ψιλων τινας ἐσκεδασμενους διαφθειράντων, ἀπεκομίσθησαν ἐς Κατάνην. νγ. Κάι καταλαμβάνουσι την Σαλαμινίαν ναῖν εκτων Αθηνων ηκουσαν επί τε Αλκιβιάδην, ως κελευσοντας ἀποπλεῖν ἐς απολογίαν ων η πόλις ἐνεκάλει, καεπ' αλλους τινας των στρατιωτων των μετ' αὐτώυ, μεμηνυμενων περι των μυστηρίων ως ἀσεβουντων, των δε, και περι των Ἐρμων. οἱ γάρ Αθηναῖοι, ἐπει- η στρατι ἀπεπλευσεν, οὐδεν ἡσσον ζητησιν ἐποιό ντο των περι μυστηρια κὰ των περι τους Ἐρμας ἀραψεν ν' καὶ
centes, se iurisiurandi reli ione obstrictos esse, in Athenienses cium una tantaina navi appellentes reciperent, nisi ipsi plures ab illis aicessissem. Quantobrem Athenienses re infecta cliscesseriint. Cum amem exstensum e navibus in quartilam agri Syracusani partem secissent, & praedas egis. sent, & Syraculanorum elestes accinrissent, & nonnullos levis armariirae milites Athenienses palatos interfecissent, Catanani se receperiInt. LIII. Illic autem ossendunt Salaminiam navem Athenis missam, nim adversiis Alcibiadem, ut lai in ea veheban-tiir itinerent redire ad respondendiun criminibus, quoriam pissilice insiimilabatur, ni in adversus PIosdam alios utilites, qui rum eo erant: de quibtis italicium delatum fuerat, Uaod impie mysteria pollitissent, pariina vero, qM H Meria curii simulacra violassent. Amenienses enim post classis disicessium, nil illo minus laaestionem habebant de mysteriis
99쪽
ου δοκιμάζοντες τους μηνυτας, ἀλλα πάντας - τως
ἀποδεχόμενοι, δια πονηρων ἀν'ωπων πίστιν, πάνυ χρηστους των πολιτων ξυλλαμβάνοντες κατδυν χρησιμωτερον ηγουμενοι εἰναι βασανίσαι το προῦγμα καὶευρεῖν, η δι- μηνυτου πονηριαν, τινά και χρηστον δεκουν- τα εἶναι, αιτιαθέντα, ανέλεγκτον δια υγίῖν. επισπα-
μενος γάρ ο δημος ἀκόν τρο ΓΠεισιστράτου και των παίδων
τυραννίδα χαλεπην τελευτωσαν γενομενην, και προσετο
ιυδ' ὐI' εα ων και Αρμοδίου καταλυθεῖσαν, ἀλλὐπο των Λακεδαιμονίων, εφοβεῖτο ἀῖ, καὶ πάντα υπόπτως ελάμβανε.
νδ'. ΤΟ -ο Ἀριστογείτονος και Αρμοδίου τόλμημα
λ ερωτικην ξυντυχίαν επεχειρηθη. N ἐγω επιπλέον δηγησάμενος, ἀπο νω ουτε τους ἄλλους, ουτε αὐτους pollutis, & de violatis Mercurii simulacris. Quoniam au
tem non expli rabant indices, sed omnes suspiciose aiuniditebant, ob fidem improbis homini diri habitam, ex civi is optimos comprehenderunt, & in ViΠcula coniecerunt; satius esse nidicantes hac de re quaestionem habere, & reperire, Piam propter titilicis improbitatem, aliquem, licet vir probus esse videretur, accusatum, nulla Uaaestione fictita, evadere. Populus enim, lai fama acceperat, Pisistrati ac filioriam nyrannidem exti cinis ei ita temporibus gravem fuisse, praeterea nelae a se, neqye ab Harin clio, sed a Lacedaemoniis, eversam, semper metuebat, & omnia suspiciose accipiebat. HV. Nam aiulax illini Aristogitonis & Harmodii faci nus, ptopter rei cuiusltun ad amores pertinenti, casum, ab illis susceptiun fuit. Qiram rem ego fusius narrans de motarabo, neque alios, neque ipsos Athenienses de suis
100쪽
Ἀθηναίους προ των σφετέρων τυράννων, ουυὲ περι του γενομενου ἀκριβες ουδεν λεγοντας. ΓIωσιστράτου γάρ γηραιου τελευτησαντος ἐν τη τυραννQ, ουχ Iππαρχος ασπερ οι πολλοι άιονται ἀλλ' Ιππίας πρεσβύτατος οῦν εσχε την αρχην. γενομενου δε Ἀρμοδίου ροα ηλικίας λαμπρου, Ἀριστογείτων ἀνηρ των α των, μεσος πολίτης, ἐραστης ων, εἶχεν αυτόν. πειραθεις δε ἡ Ἀρμόδιος
υπὶ Ἱππάρχου του ΓΙεισιστράτου, και ου πεισθεις, καταγορίυει τω Ἀριστογείτονι. ὀ δε, ερωτικως περια
γησας, και φοβηθεις την Ἱππάρχου δυναμιν, μη βία
προσαγάγηται αυτον, ἐπιβουλεύει εὐθυς, ως ἀπο της υπαρχούσης ἀξιωσεως, κατάλυσιν τη τυραννa. και ιν
τουτω ἡ Ιππαρχος, ῶς αυθις πειράσας ουδεν μἀλλανεπειθε τον Αρμόδιον, βίαιον μεν ουδεν εβούλετο δραν, εν τόπα δέ τινι ἀφανεῖ, ως ου δια τουτο - , παρεσκευάζετο
tyrannis, aut de re gesta PIulquam cerii dicere. Cum enim Pisistrariis iam senex in tyrannide decessisset, non Hipparchus, ut viilgus artatratur sed Hippias, qvila esset narii maximus, obtinuit principatrum. Ciam autem Harmodi iis aetatis flore ininnis esset, Aristogiton, quidam e civibus, mediae conditionis vir, eum adamabat, allae habebat. Hic autem Harino litis ab Hipparcho Pisistrati sisto tentatus, neque ei morem gerens, rem ad Aristogitonem detulit. Hic vero more amatorum ingenti dolore concepto, dc Hipparchi potentam extimescens, ne per vim ipsum Ha modium ad se pertraheret, protinus pro sea auctoritate, tyranni lem per insidias evertere conatur. Interea vero Hip-ParchuS, Ctun Harmodium rursus sollicitasset, de nihilo magis inducere pomisset, nihil quulem violenti intentare destinabat, sed in loco quodam obscuro, velivi non hac