장음표시 사용
71쪽
quisquis Iraec cona posuit, v. 52 naanifesto linitatur Plio cyl. v. 3, v. 53 vi letur ati si in iliti id instin Plio cyl. v. 2 coinpositus, v. 45 possis euin v. 12 quam qua in lioc in stertii in), v. 54 curn v. 106 cona ponere. Iani seqlluntlir versus sat nai alii ex Plio cyli leo poena a te ite scripti, iii in versificator iste re lit, unde deflexerat, V. 149:
Ουτος ἀγων, ταί τ' ἐστὶν ἀεθλια, ταυτα βραβεῖα, λο πύλη ζωῆς καὶ ε ῖσοδος αθανασίης,
'Hν ἔλεος ουράνιος δικαιοτάτοις ἀνθρωποις Κύτησεν νίκης ἐπαέθλιον οἱ δε λαβόντες στέφος ἐνδόξως διελεύσονται διὰ ταυτης.
quae in memoria in revocant epiloguin Plis cyli let carni in is v. 229-30.
Vol. I 185 seqq. I9η medio saecillo quinto p . Ch. n. Con positos es Secenset, Friedlieli iii e litione ora c. Sit,. p. XXI sub sine in saeculi secti niti, Exuald, qui in actis Societatis Gottingensis cle liis oraculis nil perili sputavit Vol. VIII, sub saeculi tertii sinein con litos esse statuit. Noli est hiatis loci liaec ili sceptare, illi ut apparet Plio cyli deos versiis, stililius nulla est omnino necessiti uio cum istis vatici ii iis, inserta esse al, lionii ne Christiano. vii novis firmo te inpore Iiaste vaticinia intei polavit. Ac satis qui leni intempestive liaec praecepta vitae recte instituentiae interveniunt: si cle essent, nemo cliruit quan lesuleraret: licii itenim italantiae liuius versificatoris vorsut 55 statim subiungere v. 149:se i hic iam usi is est carmine Plio cyli leo, quod curia alius an ina alluertisset, poterat centu in sere versu us alienis liae c. oracula anapii fieare. Neque tamen laoc certum: nam iii utraque parte, et in nova liac versu uin Pliocvluleorum recensione, et in versilius qui liatae recensione na vel antecellunt vel subsequuntur, parena infantiana cleprehel ulimus. ut nequa- Iu an a veri specie alilaorreat ei ini ipsi ina, si iii oracula lioru in lil; roruis concinnavit, etia in Pli oculi lis versiis quamvis loco naiiii in e coninio lo interposuisse. Neque quo i in principe e litione lai versus clesiil eranturae postea den ulla aliorum c0 lic uni auctoritate restituti sutit, cert lini in ilici una suppellitat: poterat eni in lilirari iis, clina animail vertisset integrum Pli 0 cyli lis poeina sit perstes esse, ut suo latiori parceret. liaeeo mittere: alii autena religiosiores quani cloetiores silet iter haec ile scripserunt: citius Inodi liliris Suida in iis una esse apparet. Iani vero is, qui liunc Draculo ruua lilbruui ait ornavit, versus Plia cyli leos sero integros in opus suum transtillit: pauca squae iam colis ullo immutavit, spiae ipsi iis instituto non convenire vel etina olas cura essent. emendatione egere videbantur, quema luto stiva etiam uniani alterii nave versum plane omisit: idem alia amplificavit et ile suo a lili lit, sitiae. diaria- vis ne iliae ista Pseudoptio II idea aut nulneror una elegantia aut sernis itis tirliailitate insignia sint, sed ii Oviciae originis pli irinias notas prae se serant, tamen multum illis deteriora stini. Pauca qitia stilani si int, 'laeuiruna ipse mitaverit an sic scripta in suo Plio cyli let carnainis ex eniplo repererit, anil igi potest, lilbro certe usus est, qui lios codices. quos nos usurpamus, virtute liaudquaqua ni superalbat.
72쪽
Camillius primor litini re lilii gravi, restitutis Itonor in liliroriunaiictoritate versi latis dilolii is, sillil iis carent et editiones et colli cunal ars. Berna Is lios versus rursus relegavit, a BὶZantino ali lito graninaatico a liectos esse ratus, secl qtioil dicit me lios versiis liuius carminis seriptori vin licavisse, quoiatiam in nonnullis codicibus nullo intervallo a reliquis ilistincti legantiir, i l ipse contineritiis est: nani nillil ilixi, qiuo ista in suspicionena, quavi cle Ine concepit, posset stat ilire, iustas autem sectitus suin rationes. Sane illii scriptori ipsi derogare velit Ilos versus, iani poterit liti alictoritate coit. Al. ile qlio infra vixi, sed iiiiiii alitullioc proliat, nisi lilirari uin istuna eandein suspicionem fovisse, citiam Bernays exoriravit. At vana omnitio est Ilaec suspicio. Sublatis entinliis ilia obtus versibus iam plane α κεφαλον foret poen)a: prorsus eni in praeposterum foret carnien inclio ari launc in rno litui: μήτε γαμοκλοπέειν. Scriptor si voletnt uiis sis prooetiali aniliagilius statim praecepi;ispiae daturus erat ordine percensere, debebat ordiri versu 8: Πρωταθεον τίμα κτλ. Itieina lino Irim est in P liagoreoruin aureo carnaine Aθανατων μεν πρῶτα θεους νομω ως διακεινται ser. διακειται τίμα. Itaque septeni primores versiis Onanino aut ex ptingendi sunt, aut servanili ). Neque vero incontino luna est prooemii ina, quo scriptor suIuniani praeceptorlim v. 3-7 paucis alisolvit, ill quod ipse Bernar sosten lit: ia in vero si scriptor iste Phoculi lis personana induit, consen-lanetini est, euin in principio veteris poetae Milesii nomen ascivisse,
cuius alictoritate se sita lite tueretur: nam istu in neque suo nomine, neque a despoton e lidisse carmen omnes largiuntur. Congruunt autena duo pri inores versus prorsus cum novissimo ilisticlio, ita ut planuni sit prooenalilloc exuriliu in eius istin holminis esse, qui epiloguin ait licti t. cuius fident nemo ad lulbitavit. Ipsa autern oratio, qhiatu vis exilis sit, et oλβια δῶρα satis sit languit itina, non est postli alien ta epilogo aut plurimis liti ius poeinatis versit us. Nam fluoit tintina ostensioni erat δίκης οσειμι. sive δίκνς οσίησι tala expedivi germana scriptura dίκης οσίοισι restituta. Minime vero eiulpavidus scriptor, iliii Φωκυλίδης ανδρῶν ο σοφωτατος
scripsit, ne die enini verunt est, Pio l Bernays ilicit, lioc modo scripto retri ipsuin frauitem quam Diolitus sit aperte quamvis invitum professiini esse. II Orno Iuilaeus, cuin Graecis hona inflaus Iloe poema destinaret, i iraeci poetae liaud igno ibilis personaIn uiuiuat lis est, quelmadmodum si in gentilium stlorum iis uin scripsisset, Salonaonis noni ine poterat uti: ne lite vero Inala Paulle tistis noviciit in caruien antiqlio poetae subiecit, sed fugit tantuin, se suis veribis Pllucvlidis praecepta explicare, ita lucliauit inconunt Oile veterern poeta in sapientiae lauile exornat. Deni pio Inonenti uin est eum, si ii liuius carininis partein vaticiniis sibyllae inseruit, non s0Iuna v. 3-7 pro ueluti tisurpavisse, se i etiarii ipsuna exor-
ται, Λώσει πλουσια δῶρα, quae ut solet ex versu 2 descripsti.
Alienum fortasso visi ina ost prooemium Bernhardyo Hist. Litt. Gr. II 2 p. XXXI ses. II 1, 452 , sed ambigua utitur oratione. Goram totum
prooemium abiiciendum osse censet p. 103, idem tamen mira inconsta tia carmen germanum v. 3-178 constaro dieit p. 98.
73쪽
Cetii nien Itoc viligo inserit,itui' Φωκυλίδου ποίημα νουθετικόν, sed lit,ri a lino turn variatil. Φωκυλίδου γνῶμαι V3, Φωκυλίδου γνῶμαι ποίησις ωδε του Φωκυλίὁου ορθοποδηγουσα προς το βελτιον
Ρ, Φωκυλίδου αργυρα ἔπη ηρωῖκά V2. Φωκυλίδου φιλοσόφου ποίησις ωφέλιμος MVa. sed Ma Φωκυλλίδου ποίημα, Mi, Φωκυλίδους ποίησις πάνυ ωφέλιμος . τα λεγόμενα αργυρά. Denulue alius co l. Vinit. CLIII sol. 2 Φωκυλλίδου ποίημα. Al prae inittit versus iatrabicos lios, cliuos etiam A2 seil sine iii lice exili laet liἰii iter atque e l. Basileensis scri
ὁ Φωκυλίδης ευπρεπῆ ζήσας βίονώς χριστομύστης, ώς ἀπόστολος μέγας,
ῶς ακροατὴς των θεοί θεσπισμάτων, καὶ μυσταγωγος τῶν ἀρίστων πρακτέων, ευαγγελικῶς ταύτα λαλεῖ καὶ γράφει εὐχρηστα τυγχάνοντα τοῖς ἐν τῶ βίω. Φ
ταυτα δίκης ὁσίησι θεοὐ βουλευματα φαίνει Φωκυλίδης ἀνδρῶν ὁ σοφώτατος ολβια δῶρα.
tum sequitur v. 3 ceteri. Sed A2 liaiie prii ebet inscriptionen στίχοιηρωικοὶ Φωκυλίδους γένος Φωκυλίδους. tu in se piitur v. 1 ceteri. A3Φωκυλίδου ποίημα νουθετικόν. Γνῶμαι ut prae sermoni fecit Stilitas Eudoe. 426) v. Φωκυλίδης' . .. εγραψεν επη και ἐλεγείας, παραινέσεις η τοι γνώμας, ας τινες κεφάλαια ἐπιγραφουσιν εἰσι δ εκ τῶν Σιβυλλιακῶν κεκλεμμένα. In Pliocylidis lioc carinine e detulo praeter Mittinensem su) et Vaticanum Va) collices, quos contulit Bel ker, et Ilaroccianum sn), quein Gais sordus comparavit. et Paris iniim P) n. 1603, piem c0n pat avit Boissona te Aneci . I 415, et Taurinensem T), ii iein eo titulit Pe onNotit. Libr. Valperg. p. 83, ailli ita ui Vinitula onerases tres vel potius cluatuor, primum, qui est inter illius Bibliolli ecae codil. Plii los. Plii lol. CCCXXI VIJ. secun luna CCCXXXI sol. 112 li V2ὶ, iii iiiii biis ilite Irii uicarimen exstat, tertiunt cuti. CLXV, in quo Grinitiis pars pilor his legitii rsol. 88 l, v. 1 81 et sol. 102 v. I-I24. V3 et 4ὶ: potio a lilii, ut Ainbrosianos tres, quos Gntulit Studeniunt l. primu In Alin coitit. Alii bi . u. 22 si1 p. cliart. saec. XV sumna 8, ex bibliotlieca I. V. Pinelli, qui post Pylliagorae χρυσῶ ἐπη continet lioc carmen sol. 76b-8la. tuni iii sequuntur στίχοι σῖβυλλας τῆς ερυθραίας περι του κυρίου ημῶν ἔχοντες ἀκροστιχίδα τῆνδε: ἰησους χριστος θεου υἷος σωτηρ σταυρός. citius vaticinii primus versus est I δρώσει γαρ χθων κρίσεως σημεῖονοτ ἔσται, novissimus σῆρ ημῶν lioc leleluin) αθάνατος βασιλευς ὁ παθων ενεχ' ημῶν. viile Otac. Sibyll. VIII 217-250: coiisentit autem Diuitiges by Corale
74쪽
Ilic codex sere iiiii aliti quis e litioni ibiis: secun litan μη coii l. Alii lir. I 15sup. sorina 4, cliartac. saec. XV. ite in ex litaris I. V. Pinulli, qui praeteri Iesiodilin, Solonis elogiani IV, Deniocratis sententias, Pylliagorae
ἔπη, Tlieognidis elegias, Gorgiae Helenani γεώρ ελένης ἐγκωμιον
etia in Pliocytidea continet, se i est liber proletarius, quare Studennin l. satis liabuit usque ad v. 50 conseri'e, deinceps passi in tantum ii aspexit: teratu in Αδὶ coli I. Ambr. B 52 sup. cliariae. saec. XVl, quarti orilitiis supina minore, qui continet Balbriae salilitas, gnomas ex variis poetis collectas. Catonis clisticlia. Pseu toplaocyli lea, Pylliag0rae versius aureos, Batractioinyomachiana. Illisaci carinen cle uero et Leandro. Euripidis ilecubain. Liber proletarius, contulit Stirilemimi initi uni tarininis, deinde passina inspexit. Denique Mutinenses duos, quos item contulit
ex parte studenati nil, priore in Ma) II D Ib cliariae. sol. iiii n. saeculi XV XVI miscellaneum: post 'Oρφέως ποι οὐ 'Αργοναυτικα litoriam in fine legitii r τέλος του αργοναυτικου corr. τῶν αργοναυτικῶνJγεωργιος Ο ὐ-λλa corr. βαλλαςJπλακεντίνος in .s.ῖνος)ἔγραψε corr. ἐξέγραφεJ Iegitur Solonis elegia tu, quam excipit Φωκυλλίου ποίημα, sinem facit Platonis Epinoinis: alterii in Mi )lIR7cliartac. saec. XV-Xrisorin. 8, qui nitide scriptus post graminatici ars, umenti conamentari una
ακέφαλον continet Φωκυλίδους ποίησις πάνυ ὐφέλιμος : τὰ λεγόμενα
αργυρά. cuin glossis nullius moinenti. Denique codicem Mutinense in . M, si item sit pra dixi lui iiunc est Parisiis Codd. Graeci. Suppl. n. 388, cui L naembraii. saec. XJ quique praeter Tlieo ni dis elegias sol. 74 se l. lioc carmeli continet, denuo diligentissi ina cura contulit cinn Bemiaysii editione II. Nolle initiique lectionis varietatem comiter ira misit, sit nul pro sessius se cle lioc carini ne eiusque aiictore propediem accitratius disputaturum esse. Lectiones oraculorii in Sibyllinorum notavi littera S et cancellis ait litis lectiones triuin codicuin a Frieilliebio collatorum, qui soli hos versus exlii bent, FLR sula ieci. Ceterum plumina alia apost rapita hutiis carminis extant, quilnis non licuit uti, illiae fortasse alii ailla libebunt, velut eo sces tiuos Vin o-laollenses, quos ad v. I significavi, et codiceni Vettielbergensena, cuius coiiseretuli non est copia facta. Praeterea fortassin ilignus est, qui examinetur. cocl. Vindob. CLXIX. ile sitio vixi in praes. Elynaologici Vindo-I,onensis p. 5, Ilain in illo collice insunt praeter alia multa etialia παρεκβολαὶ ἐκ των ποιητικῶν βιβλίων εις γραφην συντελοῶσαι κατα στοιχεῖον παρεκβληθεῖσαιι, in clua in syllogen etiani Pliocvlidis versus recepti sunt.
75쪽
Tαυτα δίκης ὁσίοισι θεου βουλεύματα φαίνει Φωκυλίδης ἀνδρῶν ὁ σοφώτατος ολβια δῶρα μητε γαμοκλοπεειν, μητ' ἄρσενα Κυπριν ορίνειν, μητε δόλους ἐάπτειν, μηθ' αῖματι χεῖρα μιαίνειν b μη πλουτεῖν αδίκως, ἀλλ' ὁσίων βιοτεύειν'
αρκεῖσθαι παρεοῶσι, καὶ ἀλλοτρίων απεχεσθαι
ψεύδεα μη βάζειν, τα δ' ἐτήτυμα πάντ' ἀγορεύειν. 5
Πρῶτα θεον τίμα, μετέπειτα δε σεῖο γονῆας.πῶσι δίκαια νέμειν, μηδε κρίσιν ἐς χαριν ελκε.
δε κρίνε, V. αδίκως - κρῖνε, M λαβη, supra κρῖνε. - πρόσωπον, ου προσώπω. Cum ogo correxisso in pravam distin tionem, Hirsus Bern ab sαδίκως μὴ κρῖνε πρόσωπον rovocavit: at iudex qui respicit προσωπον, semper iniusto agit: ita tuo in Deuteron. 1, 17 plano est ovκ ἐπιγνώσyπρόσωπον ἐν κρισει ct ib. 10, 17: ὁ θεὰς ὁ μέγας . . . ὁστις οὐ θαυμάζει πρόσωπον ουδὲ οὐ μὴ λάβη δῶρον, ποιῶν κρίσιν κτλ. Sed corniptum haud dubio, quod praecossit μὴ ρίφyς, ne quo probabilis Bernaysii coniectura μὴ θλίψης, tunc enim eadem plane foret sententia, quao infra v. 19 μὴ θλῖβε πένητα. Ego conieci μὴ ρ έψης πενίην αδίκως, i. e. iudicenicavero oportet, ne praeter ius atqtio fas pauperis causa sup orior fiat: poeta vel misori oraliam pauperis horninis improbat, si a legis ration otii licis an inium avocet: nam idem praoeipit variatis tantum verbis quod est
in Exod. 23, 3: καὶ πένητα ουκ ἐλεήσεις ἐν κρίσει, quod Philo coin'entatur II 747, adde Levit. 19, 15: ου ποιήσετε ἄδικον ἐν κρίσει, ου λήψη Diuitigod by
76쪽
ην συ κακῶς δικάσχὶς, σὲ θεος μετεπειτα δικασσει. μαρτυρίην ψευδῆ φευγειν, τὰ δίκαια βραβευειν. 10 362 παρθεσιην τηρεῖν, πίστιν δ' ἐπὶ πῆσι φυλασσειν.μετρα νέμειν τα δίκαια, καλον δ' ἐπίμετρον απασιν.lb σταθμον μη κρουειν ετερόζυγον, ἀλλ' ἴσον ελκειν. μηδ' ἐπιορκήσης μητ' ἀγνὼς μήτε εὐντί. ψευδορκον στυγέει θ εος αμβροτος οστις ὁμοσσI. Ibσπέρματα μὴ κλέπτειν' ἐπαράσιμος οστις εληται.
πρόσωπον πτωχου, ουδὲ μὴ θαυμάσνς προσωπον δυνάστου. - V. 11. κακῶς, V3 in m. καλῶς. - δικάσης, M δικάσεις. - δικάσσει, δικασει V124M A12Ma, μετέπειτα θεός σε δικάσειS, δικάσηM13. - V. 12. τὰ δίκαια βραβεύειν Μ VBV34, v. τὰ δίκαι' ἀγορευειν, εpiod S ut, iτα δικαια δ' ἀγ. iit IIbin et Va iii ni. - τὰ δίκαι ἀγρευε ινox correctione Videtur prorseetum, sed nescio an lino e lectio restituenda sit: recto sano dicitiar τὰ
δίκαια βραβευε ν, vellit Iutilo II 7 18: ἄτοπον γὰρ ἁμαρτῆμασιν ἐνόχους εἶναι τους τοῖς ἄλλοις τὰ δίκαια βραβεύειν ἀξιουντας, Or. Sib. II 45:άγνὰς γὰρ χριστὸς τουτοις τὰ δίκαια βραβευσει. At do itidicis ometo
licti IIII v. 9-11, nune de eo dicit, qui in iii licio suam rem agit. Nisi forte hae e varietas scripturixo titilo repote1ula, qtiod duo versus coalueriint, qtior In prior voco βραβευειν, auer vecto ἀγορευε ιν terminabat tir. - V. 13. παρθεσίην Berna ps, conlparans Dioscor. epi . Antia. Pal. VIIII, tibi παρθεσίζ item ex coniectura restitutum, legebatur παρθενίην A1 πὰρ θενίην). Vi letnr poota, clitoniani proprii Vocabuli forma παρ- θῆκd non erat inlisu. maluisso παρθεσίην dicero, similiter loniciis scriptor ap. Stob 28, 18 ἐν παραθε σε ι dixit, deitulo παραθῆκην. - πίστιν
sit spicor illum versiim si uitioni in suo libro reperisse. - , . 18 versiis
difficillimus, libra nihil vitriant. nisi quod B ἐπαρόσιμ' exhibet, P εληταιγρ. αρεῖται. quod exhibent A123, ἄρhται Ma. Ne quo S aliud qui I legit, sed sensit obscura haec osso, itaque hunc in modum supplevit ἐπαρώ- ἄγος, ο στις εληται, Εἰς γενεὰς γενεῶν σκορπισμὸν βιότοιο.ubi διὰ σκορπισμὸν corrigunt: ego hanc balbutioni non intelligo. Satis infeliciter Bernays scripsit τε ρματα μὴ κλέπτειν , nam terminos nemo
77쪽
sinu surtim aufert, dicendum suit τέρματα μὴ κινεῖν, quemadmoduin otiam est Deuteron. 19, 14: Ου μετακινήσεις ορια τοὐ πλησίον, α ἔστ6- σαν Οἴ πρότεροί σου. cf. Plilio II 360. At neque εληταt nequeἀρεῖται Convenit, sed ἀρεῖ, ut est Sib. III 240 ου τε ορους γαίης γελων του γείτονος αἴρει. Commodam sententiam praebet ερμαια μὴ κλέπτειν, ut sit illi ulο μὴ κατέθρκέ τις, ουκ ἀναιρήσεται, do quo es. . etiRIn IOSepli. R IV. APiOII. II 16, Plillo ap. Eugeb. Prae p. Ev. VIII 7; sed Eiusmodi correptio alter uvidetur ab hoo carmina, neque ερματα pro ερμαια quisquana lixisso videtur. Praeterea offertilit παρασιμος se uiuia snlaba correpta: ita- quo laui id scio an Me quoque duorum versuum reliquiae supersint:
έρματα μὴ κλέπτειν ἐπαοιδαῖς' οστις εληΤαι
ut poeta de segete alionii magicis artibus pellicienda dixerit. Deniqrio addo optigium Pibrae Vierverse) 348 lineo ita interpretatilin osse:,,u er Aciversanten stieu. der sei neisuehi aut Erden, Una toer in olati heni nichi dem Tageloeliner febi Den Lohn. den re ver client. - V. 19 anteliu ne versum do stio insorii St
Goram nillil naritandum, sed versum post v. 47 iIasorendum censet: atqtie ipse quoque existit navi olim in margine ait v. 48 iulseripitina fuisse; ipsa autem verba sunt integerrima et satis arguta oratio; lioe cnim dicit: in dicendo pariter atque in tacendo pratilentia esse utendum. Ceteriam de Grae eae gentis moribus iusto iniquius, iudieat Bernays D. XII: inime mororat Homericoriim versuum aerθρος γαρ μοι κεῖνος alioruin quo id genus: nec debebat Iudaeoruna contuni auiam ac pervicaciam tantis praedicare laudibus, quippe miae haudquaqtiam Dalrinem Rut mendacium aspernata
sit. - Denique S lite de suo addit: ὀρφανικοῖς, χήραις ἐπιδεομένοις δε παράσχου quem Versum rectius post v. 19 inseruisset. - 21. ἐθέλοις Ι3V2, ἐθελήσης V3, ἔθελε P. ἐθ ἐλης SMab MΑ13 vulgo, ἐθέλεις Α2. - ω 'ona. MRMVi34S LRὶ. - ἀδικ ντας seripsi, v. ἀδικοῖντα, ο ἀδικοῖντ . Melitis sane scripsisset: μήτ' ἀδικεῖν ἐθέλοις αὐτὸς μήτ' ἄλλον ἰάσyς. Cetermin lite titioque versus qlioniadmodum qui praecedit, ab lioe loco ulienus, ne delendum censent Beriali ardy et Goram. - V. 22. εὐθυ, .MRAI33
suspicatus gum anto hunc Versum ullum intorcidisse, do spicis legendis,cs. Douteron. 24, 19 et Philo II 390. Sibyll. III 245. Deinde S suo periculo hos versus addit:
ος δ' ἐλεημοσυνον παρέχει, θεῶ οἶδε δανείζειν. μεται ἐκ θανάτου ἔλεος, κρίσις ὁππόταν ἔλθy.ου θυσίην, ἔλεος δὲ θέλει θεὸς ἀντὶ θροσίζς. Ἐνδυσον ουν γυμνόν, μετάδος πεινῶντ' ἄρτων σῶν.
78쪽
αστεγον εἰς οἶκον δέξαι καὶ τυφλον οδηγει. 2b ναυηγοὐς οἰκτειρον, ἐπεὶ πλοος ἐστὶν αδηλος χεῖρα πεσόντι δίδου ' σῶσον δ' απερίστατον ανδρα
κοινα πάθη πάντων ' ὁ βίος τροχός' ἄστατος ἴλβος 25
πλουτον εχων σην χεῖρα πενητευουσιν ορεξον ων τοι ἔδωκε θεός, τουτων χρIζουσι παράσχου.
30 ἔστω κοινὸς ἄπας ὁ βίος καὶ ὁμόφρονα πάντα. π ξίφος ἀμφιβαλου μη προς φόνον, ἀλλ' ἐς ἄμυναν αἷμα μη φαγέειν, εἰδωλοθυτων ἀπεχεσθαι. Jεῖθε δε μη χρηγις μήτ' ἔκνομα μή τε δικαίως. 30 363ῆν γὰρ ἀποκτείνῖς ἐχθρόν, σεο χεῖρα μιαίνεις. 35 υγροὐ γειτονεοντος ἀπόσχεο, μηδ' ἄρ' υπερβῆς. πάντων μέτρον ἄριστον, υπερβασίαι δ' ἀλεγειναί. J
post liuno versum intercidisse alium, Pio caverat, ne qtiis alteri adver-BRIn sortunam opprobrio saeorol. or. Isoer. ad Demonicium 29 : Μηδενὶ
σνμφορὰν ονειδίσνς, κοινὴ γὰρ ἡ τυχη καὶ τὸ μέλλον αόρατον. Plii loleragari. T. VI 207 o l. Lipi .r μηδενὶ συμ νορὰν ὀνειδίσης κοινὴ γὰρ ἡ φυσις καὶ τὰ ἐπιόντα ἄδηλα ' μήποτε τοῖς αυτοῖς άλους αὐτοκατάκριτορ εν τψ συνειδότι εὐρεθῆς - V. 27. πάνtων, πάντα V4, κοινὰ τὰ πάντων ' ὁμὰς τρο toς V4. - βιος, M pr. βίον, S βίοτοςo ni SSOD. - V. 28. On .
Mήποτε ἄνδρα πενητα ἰδὼν σκώψης ἐπέεσσιν, Μ δὲ κακῶς γε προσέρπης μωμητον τινα φῶτα. IN ζῆν ἐν θανάτω δοκιμάζεται ' εἴ τις ἔπραξεν Ἐκνομον ὴ δίκαιον, διακρίνεται εἰς κρίσιν ελθών.RIqδε Ψρένας βλάπτειν οἴνω. ρη δὲ πἰνειν ἄμετρα.AIμα δε μὴ φαγέειω, εἰδωλοθυτων δ' ἀπέχεσθαι. - V. 31 om. P. - φόνον, MbS φίλον. - Η ἐπ', VI εἰς, V2 άλχὰ κρῆς.
- αμυναν, II ex corr. ἄγαλμα. - V. 32 ex Va addidi, sed cuncellis sepsi: ost enim ex Sibylliinis oraclitis Aunatiis, ubi recte ante v. si legitur: versus non tantum ab linc loco, sed omnino ab huius poematis iustitiito alienus, cuius scriptor niis itiam aperte Graecae gentis saera
79쪽
p0ETAE ELEGIACI. χρηστος ὀνήσιμός ἐστι, φίλον δ' αδικῶν ἀνόνητος. μηδέ τιν' αυξόμενον καρπον λωβησύ ἀρουρης. Eστωσαν δ' Ομότιμοι ἐπηλυδες ἐν πολιήταις 40 πάντες γὰρ πενίης πειρώμεθα τῆς πολυπλάγκτου 35
χώρη δ' οὐ τι βέβαιον ἔχει πέδον ἀνθρώποισιν.
suo libro reperit, sed in hunc modum immutavit πῶς Ορος ἐστὶ δίκαιος, υπερβασίη δ' ἀλεγεινή. Prius hemisticlitum affertur Bachni. An. II 97. Et . Gud. 658 et s. p. n. a Londino vid. Hopli Rest. P. 139 Od. Gaias.cf. Keil Anal. Gr. 12, 13. Fortasse idem erat in germanis Phoenidis eaminibus cf. otiam supra v. 14 et Pylli agor. Caran. Aur. 38. - ἀλεγει- ναὶ MVAVI 234Τ-Mb Append. Paroemiogr. 461 not. Eustath. II. p. 1318, 8, qui ex Hesiodo citat υπερβασίαι δ' ἀiεγειναί, Is υπερβασίην δ' ἀλεεινε, sed in m. ἡπ. δ' ἀλεγειναί, v. υπερβασίαι δ' ἀλεειναί, AI υπερασίαι δ' ἀλεειναί. Intograim versum affert Stob. III p. 136Sclio , ubi υπερβασίη δ' ἀλεεινή, Append. Paroom. 1 461 not. et Seliol. Lucian. IV 137, qui Cleobulo tribuit sos. Anth. Pal. IX 366ὶ, et no Elegantes homines quid desiit orent, Seliol. Cruq. Πor. Sat. I 1, 106 Plioca l. nomine . - V. 37. solius Va exilibet ita scriptum χρήστης ὀν. l. φίλον δ'. ώ. ανόητος. - χρηστὸς οt ἀνόνητος Scliae ser correxit, idenὶ φίλος
scripsit, ego codicis scripturnin servuVi: nam Rententia est imperfecta; Excidit anton alius versiis, dixerat alite in poeta liaiul dubio de vicino:
γ είτ ων χρηστὰς ὀν. ἐστι, φίλον sivo φίλους) δ' ἀδικων ἀνόνητος.
Reperit etiam S liurio versiain, sed cum non perspiceret, clii id 'sibi vellet,
satis pro ari,itrio thaeo substititit: Rτῆσις ὀνήσιμός ἐσθ' ὁσίων, ἀδίκων δε πονηρά. Goram duaa simul correctiones propositit rροστὰς πλησίος ἐστὶ φιλων, ἀδικων δ' ἀνόνητος vel χρήστhς χρήσιμός εστι τι - λῶν, ἀδικων δ' ἀνόνητος, ita ut Me versiis post v. 83 inserRtur, - V. 38. μηδέ τιν', V2T A 2 μή κε τιν', fortasse et sυ. - λωβήσy MVaV124 PT, λωβησης Aibla, λοβήσηις εἰς Is, λώβησον v. , S inverso ordine 1ωβήση καρπον; deest versus V 3. - V. 39 oin. P. -δ' V134, vulgo deost. ὁμότιμοι, Α2 Ομώνυμοι. - V. 40. A1 πολυπλάκτου, A2 πολυπλακτου. Hunc versum S Variavit et in hunc moduna amplificavit πάντες γὰρ ξε
πενιης recepit, quod Gorani probat, at quilinuis ξένος πολυπλαγκτος recto dicatur, non tamen ad eundoin modum etiam ξενίη ποI. nuncupari poterat: recte vero se habet πενίη πολύπλαγκτος. at ille lianc omni uullibrorum lectionem otiam similiti ido principalis littorae π repetitao satis tuetur. Quid S legorii, ambipto propter seraptoris nimiam insantiam: reperit sortasso ξενίης in suo libro atque ob i l ipsum πολυμό rθου substituit: sed verisimilius illuni πε πειρήσονται scripsisSo, librarios Rutem Prono propter seq. v. orroro ex illi tisse. - V. 41. χωρη, antea χωρὶς scripsi,lχώρης quod probat Goram)MVaV14Ml A1, deest vor. Sus V3. - V. 42-7, qui ne quo ex Prioribus ne quo ex sequentibus apti sunt, cum niIllum omnino Praeceptuin contineant, Sed trint in coin muneri locum illustrent, ab lioc loco manifesto sunt alieni. Atque id otiam Ssensit, nam praemisit liis duos versus:
Ζην ἀπό τῶν Ολίγων, μηδέν τε εχοντα ἄδικον.
Igitur lii sex versus, si ab ipso poematis auctore prosecti sunt nam sanen relivior Ini similitudine aliquantum roco lunt , restituemii sunt in stitim locum th. o. post v. 30. Ceterunt otiam post v. 42 rursus duos versus Buo periculo inseruit:
80쪽
, φιλοχρημοσυνη μήτηρ κακότητος απασης. χρυσος αεὶ δόλος ἐστὶ καὶ αργυρος ἀνθρώποισιν. χρυσέ, κακῶν αρχηγέ, βιοφθόρε, πάντα χαλέπτων,
45 εἴθε σε μη θνητοῖσι γενέσθαι πῆμα ποθεινόν. 40
σευ γὰρ ἔκητι μάχαι τε, λεηλασίαι τε, φόνοι τε, ἐχθρὰ δὲ τέκνα γονευσιν, ἀδελφειοί τε συναίμοις. δ' ἔτερον κευθοις κραδίρ νόον, ἄλλ' αγορευων μηδ', ώς πετροφυης πολύπους, κατὰ χῶρον ἀμείβου. 50 κἀσιν δ' ἀπλόος ἴσθι, τα δ' ἐκ ψυχῆς αγόρευε. . πιστις ἐκών ἀδικεῖ, κακὸς ἀνηρ' εἰ δ' υπ' ανάγκης, 45 οὐκ ἐρεω το τέλος ' βουλὴ δ' ευθύνεθ' ἱκάστου. 364Mη γαυροὐ σοφίρ, μήτ' ἀλκῆ, μήτ' ἐνὶ πλουτω. εις θεός ἐστι σοφός, δυνατός θ ' ἄμα καὶ πολύολβος. 55 Μηδὲ παροιχομένοισι κακοῖς τρύχου τεὸν ἐπαρ'
οὐκ ἔτι γὰρ δυναται το τετυγμένον εἶναι ἄτυκτον. 50 μὴ πόθος εἰς χρυσὰν ἡ εἰς ἄργυρον ' ἐν δ' ἄρα καὶ τοῖς
Ἐσσεται ἀμφήκης θυμοφθόρος ζωθα σίδηρος.
δὲ δόλοος ράπτειν, μὴ πρὸς φίλον ητορ ὁπλίζειν,
εστιν εκῶν ἀδικεῖν κακούς, . similitor Mpr. στιν εκὼν ἀδικεῖν κακῶς αλλ', corr. m. sec. sed ἀλλ' servavit. Gorani permiro seripsit oστις εκωναδικεῖ, κακὸν ἀμήσει' υπ' ἀνάγκης κτλ. 'otorum in v. 51 et 52 i leni Plane cadit, quod supra clo v. 42-7 monui: traiiciendi autem sunt lit luo Versus post v. 21, ubi sententino confirmandae inserviobant.