장음표시 사용
81쪽
Ρ0LTAE ELEGIACI. μὴ προπετης ἐς χεῖρα, χαλίνου δ' αγριον αρην. πολλάκι γαρ πληξας ἀέκων φόνον ἐξετελεσσεν. Mτω κοινα πάθη μηδὲν μεγα μηδ' υπέροπλον. 60 Ουδ' ἀγαθὸν πλεοναζον ἔφυ θνοτοῖσιν Ονειαρ ἡ πολλη δὲ τρυφη προς ασέμνους ελκετ' ἔρωτας 55υψαυχεῖ δ' ο πολυς πλοῖτος καὶ υβριν αε ξει. θυμος υπερχόμενος μανίην ὀλοόφρονα τίκτει.
ὀπη δ' ἔρεξις, ἡπερβαίνουσα δὲ μῆνις. 65 ζῆλος τῶν ἐσθλῶν ἀγμεις, φαύλων δ' ἀχηλος.
τόλμα κακῶν ὀλοή μέγα δ' ωφελεῖ ἐσθλὰ πονευντα. 60 σεμνὸς ερως αρετῆς ὁ δὲ Κυπριδος αἶσχος ὀφέλλει ἡδυς ἄγαν ἄφρων κικλήσκεται εν πολιήταις. J
proximi versus novissimam Pariona pro iirbitrio variavit. - V. 66. κακῶν,
quod mihi quistoni a Graeci sermonis proprietate ablaorrere videtur. Ne- quo vero Bernva recte intellexit loeum a me omendatum, nam existi
mat poetam dicere: d ἄγαν ἡδυς κικλήσκεται ατρων, at est 4 ἄγαν ἄφρων κικλήσκεται ὴδύς: es. Timaeus Lex. Plat. t ὴδύς, εὐήθης καὶ ἄφρων. El. M. 420, 42. Sitidas V. 4δύς. Selaol. Plat. Gorg. 49is. Exemplis Platoni eis illustravit hunc usum Illiunicen ad Tim. 131. Verum versus ab laoc Ioco alienus, itaque cancellis sopsi, videtur adseriptus olim fuisso adv. bi sortasse cum alio Vorsu, qui iii tercidit, ut ingenium eortini describeretur, qui veritateni procul habentes vel vitia speciosis noui inibus occultant. Videtur Enim in archetypo una itumque pagina Versuuri soro XUII fuisse, quaequo ibi in margine ima adscripta fueriant, SuePius in alienum locum traiecta.
82쪽
PSEUD0PH YLlDΚΛ. 463μετρω ἔδειν, μετρω δὲ πιεῖν καὶ μυθολογευειν. πάντων μέτρον ἄριστον, υπερβασίαι δ' ἀλεγειναί.70 Μη φαννέοις ἀγαθῶν ετάροις, μη μῶμον ἀν-yς. 65 365 ἄφθονοι Οὐρανίδαι καὶ ἐν ἀλληλοις τελέθουσιν. ου φθονεει μήνη πολὐ κρείσσοσιν ἡλίου αυγαῖς οὐ χθὼν ουρανίοις υφώμασι νέρθεν ἐουσα ου ποταμοὶ πελάγεσσιν ἀεὶ δ' ομόνοιαν ἔχουσιν. 7d εἰ γὰρ ἔρις μακάρεσσιν ἔην, ουκ αν πόλος ἔστη. 70Σωφροσυνην ἀσκεῖν, αἰσχρῶν δ ἔργων απέχεσθαι. μη μιμου κακότητα, δίκρ δ' ἀπόλειψον αμυναν.
πειθὼ μὲν γὰρ ἔνειαρ, ἔρις δ' ἔριν ἀντιφυτευει.
μη πίστευε τάχιστα, πρὶν ἀτρεκέως πέρας οψει. 80 νικῆν ευ ἔρδοντας ἐπὶ πλεόνεσσι καθήκει. 75
V. 69. μέτοω ἔδειν, μέτρω δε πιεῖν scripsi cum II, qui liabet μέτρωεδειν δε , φαγειν μετρω πιειν, Mi μέτρω φαγεῖν, μέτρω δὲ πιεῖν, Va . . . φαγεῖν, μέτρω δὲ πιεῖν, Is μετροφαγεῖν, μέτρω δὲ πιεῖν, V1Α2 in m. adi.) με - τρω φαγεῖν Α2 add. μὲν) μέτρω δε ποιεῖν, Ν 4 μέτρω φαγεῖν μέτρφπιεῖν, Ι' μέτρω φαγεῖν, μέτρω σε πιεῖν, ΑΙ μέτρω μεν φαγέειν καιπιεῖν, Stob. III 135 o l. Solio v μέρτω 'ὲν φαγέειν, πιε , vulgo μέτρωμεν φαγέειν, πίνειν, S ἐν μέτρω φαγεειν, πιέειν κ. μ. - V. 69B. hoc ioco vulgo legitur satis eoinino io, ut Dio ita libri, do quibus dictum est ad v. 36: repetunt lito versi ini M subi δ' orn. et A1 υπερβα-
σίζ δ' ἀλεγεινηὶlΛ2 in m. υπερρασίην δ ἀλεειναί). Atque etiam Sibyl.lioc loco exilibet υπερβασίη δ' ἀλεγεινόν , sed ibi praeterea diuo aliindiecti sunt: Mὴ φθονερός, μὴ ἄπι στος ἔση, μὴ λοίδορος ζσθι, Mηδὲ κακογν ώμων, μὴ ψευδαπάτης ἀ μ ετ ρητ ος, quos manife
stii in est ab ip8O dias euasta Pro laetos osse. Ceteriam lite quoquo versus, Illam vis satis conveniens inStituto, quoniam ex antiquiore poeta petitus videtur, milli suspectiis. - V. 70-75 om. S. - V. 70. ἀγαθῶν, Μpr.
ex conte tura scripsit, falso: neque enim invicti deterrori solent a profession o sua metu, no ipsi aliorum sibi invidiam et odilini concilient, sed sortiter alios vellicant: φθόνος enim et μωμος germani sunt fratres arctissima noeossitudine conitincti: igitur recto se habet reliquorum H hirorum scriptura . - V. 71. ἄφθονοι , 1' corr. ἄτθονοι δ' . - V. 72. μήνη, Π σελήνη. - V. 73. νέρθεν . . . πελάγεσσιν ΟΠ . A3. - νέρθεν, 51pr.
83쪽
p0LTAE ELEGIACI. λον ξεινίζειν ταχέως λιταῖσι τραπέζαις, η πλείσταις θαλίαισι βραδυνουσαις παρα καιρον. μηδέποτε χρήστης πικρος γένη ἀνδρὶ πενητι. μηδε τις ορνιθας καλιης αμα πάντας ελέσθω 85 μητέρα δ' ἐκπρολίποις. D' ἔχης αυ τησδε νεοσσους. 80 δεποτε κρίνειν αδαημονας ανδρας ἐασnς'
την σοφίην σοφὸς ἰθυνει, τεχνας ομότεχνος. 366
προλιπyς, συνεχης σαυτῶ δὲ νεοσσους scripsit. - V. 86. hie desinit V3. Om. h. v. P. - V. 86. 88. 89. 90 affert Stob. IV p. 108. - V. 87 additus ex uno Brunckii codi eo Et V4; πρὶν ἄμφω uterque cod., noluique πρὶν ανἀμφ ιν corrigere. Versum cancellis sepsi, Bernab s delendum confiet, tuetur Goram, qui mavult traiicere: Μηδε δίκην .... M ηδε ποτε κρίvειν .... ΙpSa Sentensia satis quidem conveniens, sed ioco minus commodo interposita, nec traiectio, quam Gorani suasit, admittemi R. Hune versum ut subditicium existimem illud potissimum me movet, quod huius poematis Ructor nou solet alienis versibus operam sua In exoraliure, nisi quod v. 92 legitur apiti Tlieogn. 113 es. 1b. 643, et aliis locis antiquiorum poetarum imitatio deprehemtitiir, velut v. 125 seq. 164-174,201 seq.ὶ: nam si quas praeterea aliunde translata fiunt, non minus sunt suspicioni obnoxiu. Est autem hie versus satis antiquus et populi usu tritus:
quem versum in pro ecdosi retuli ad germana Phoenulis carmina propter Iocum Luciani da calumnia non tena. ore l. c. 8: ποιητην μοι δοκωτον ἄριστον ἐπάγειν τβ λόγω ευ μάλα περὶ τουτων αποφηναμενον, μῶλλον νομοθετησαντα ' φησὶ δὲ μηδε δίκην δικάσης πρὶν ἀμφοιν ἄμφω ADFGPQ Schol. , ἀμνοιν rol. 3 μ. ἀκ. ubi Schol. Φωκυλίδης Vel
Φωκυλίδου, alius τον Φωκυλίδην ποιητην μοι δοκει. Selioliastae illi, nisi prorsus temere coniecerunt, Pseudophoeyli deum eRrmen resPe-Xisse videntur, indeque etiam Ioetio αμφω repetenda, nam qui Prsteterentiline Vorsum sine a Ictoris illi quidem nomine laudant, Plato Demodoc. p. 383 A, Plui. de Stoie. repugn. e. 8, Sela. Aes h. Eumen. 322, Seh. Thuc.
I 44 πριν ἀμφοιν, atque ita addita tamen particula αν ΑristoPh. VeSP. 725 et Schol. ib.: η που σοφὰς ην, οστις ἔφασκεν, πρὶν αν αμφοῖν μυ θον ἀκουσης, ουκ ἄν δικασαις, tibi quidem schol. addit νῶν τὸ ἀμφοῖν κειται, 1d sori. roserendum ad hanc ipsam Pseudopho I tidis lectionem ἄμφω. Iam cum Cicero ad Att. VII 1S dixerit: oni ui etsi illud *ευδησιόδειον, ita enini putatur, observo, μηδε δίκην. probabilis est coniectura Solinolito vini Do Pittheo. Gott. 1842 ad
Xείρωνος υπο θηκας, ῬIns Vulgo Hesiodo tribuebant, reserendum esse hunc versum. Ipsain tamen sententiam alii ad Pitthea resorebant, vid.
Soliol. Eurip. Hipp. 263: ὁ Θεόφραστος, ως τα Σισύφου λεγόμενα καὶ Πιτθεως, οἱον μηδεν ἄγαν, Μοδὲ δίκην δικάσης. I onique logitur
84쪽
465 οὐ χωρει μεγάλην διδαχην ἀδίδακτος ἀκουή 90 Οὐ γὰρ δη νοέουσ' οἱ μηδέπω ἐσθλα μαθόντες.
μηδὲ τραπεζοκόρους κόλακας ποιεῖσθαι εταίρους 85 πολλοὶ γὰρ πόσιος καὶ βρωσιός εἰσιν εταῖροι, καιρον θωπευοντες, ἐπην κορέσασθαι ἔχωσιν. ἀχθόμενοι δ' ολίγοις καὶ πολλοῖς πάντες ἄπληστοι. 95 Λαφ μη πίστευε πολυτροπός ἐστιν ὁμιλος. λαός τοι καὶ υδωρ καὶ πυρ ἀκατάσχετα πάντα. γ δὲ μάτην ἐπὶ πυρ καθίσας μινυθοις φίλον ητορ. μέτρα δὲ τευχε θεοῖσι το φὰρ μέτρον ἐστιν ἄριστον. Γαῖαν ἐπιμοιρῶσθαι ἀταρχύτοις νεκυεσσιν.
l00 μη τύμβον φθιμένων ἀνορυξης, μηδ' ἀθέαταδείξης ηελίφ, καὶ δαιμονιον χόλον ορσIς. 95
ου καλόν αρμονίην αναλυέμεν ἀνθρώποιο '
καὶ τάχα δ' ἐκ γαίης ἐλπίζομεν ἐς φάος ἐλθεῖν
λείψαι' ἀποιχομένων' ὀπίσω θεοὶ τελεθονται.
V4 εἰς φόος, Mpr. ῆς. - V. 104. δὲ, τε Μ a m. f., Oni. Mpr. 1 2B. - ΗΟ ni istichio hoc graviter offensus Bernus scribenditan o dixit oπίσω τε νέοι τελέθονται, ilii od si dicere Voluisset poeta, certo αυθις, non ὀπίσω scriptumis erat: seit Inulto ite tertiis, quo lGornui coinnientiis ost: λείψαν'
ἀποιχομένων ὀπίσω, τὰ θε οὐ τελέθοντ α vel ὀπίσω δὲ θεου τε λέ-
λοντα. Bernays dicit hane Imortuo Nun homini Iin cum diis colitentionein non solum Cliristianomani et Ilulae oriani piae itis advorgari, se 1 et in in ii Graecorum pariter aliquo Romanoruin moribus abhorrere. Scilicet non
goreus philosoplius, iiiii τὰ χρυσῆ μ q. scripsit: hν δ' ὐπολείη ας σῶρ' εἰς αἰθέρ' ἐλεύθερον ἔλθyς, εσσεαι αθάνατος θεὰς ἄμβροτος, ουκετι
θνητός. Cicero autoni Tuqc. Quaest. I 26, 65: ,, Ergo animus, ut ego dico, PORTAE LYR. 30
85쪽
Ρ0ETAE ELEGIACI. 105 ψυχαὶ γαρ μίμνουσιν ἀκηριοι ἐν φθιμένοισιν. πνευμα γάρ ἐστι θεου χρῆσις θνητοῖσι καὶ εἰκων' 100 σῶμα γὰρ ἐκ γαίης εχομεν, κἄπειτα προς αυ γην
λυόμενοι κόνις ἐσμέν' ἀηρ δ' ἀνὰ πνείμα δέδεκται. 367 Πλουέου μὴ φείδου μέμνησ' ὁτι θνητὸς υπάρχεις.
110 Ουκ ἔστ εἰς Αιδην ολβον καὶ χρηματ αγεσθαι. κοινὰ μελαθρα δόμων αἰώνια, καὶ πατρὶς Αιδης πάντες ἴσον νέκυες ψυχῶν δὲ θεος βασιλευει. 105
ξυνὸς χῶρος ἄπασι, πένησί τε καὶ βασιλευσιν. ου πολυν ἄνθρωποι ζῶμεν χρόνον, ἀλλ' ἐπὶ καιρόν
ii5 ψυχη δ' ἀθάνατος και ἀγήρως ζῆ διὰ παντός.
divinis, ut Eur ides dicere avidet deus est. et 33, 76: , tant ira aruem at exi, ut matrian mora sit . . . si quidem vel dii ipsi vel cum diis futuri sumιs. Iinetia in lite Iudaeus honio, si ui non gentilibus suis, sed Graecis poenansiuini destinavit, Graecomina pli dosol'hornan placita sequitur, id que cal- lo instituit. ciuoninin prae id et, at ia ovain liane ito mortuorum restitutione doctrinam, lirana modo Pros SSus eriit, nauuis ostensioni sore. C terram inedia sorIna τελεεινται, Ῥinin illain sacili negotioτελε υσι ηubstitui poterat, legitiir etiam in Sibae d. or. III 264 τελέθοντό τε μέτρα
θεοιο. Sed de proximis versibus 107. 108 anceps liae reo: aratra parat ni apto hi duo versus prioribus subiicii Intur, inprimis incommoda est particilla γάρ. Qui hos versus cona posuit, sequitur pervRgniam Graecori mo piuionem: corpus, ciuili cinis fiat, uti terram, animum ad aettierern, uitilo pro laetus sit, redire: et igitur, qui liane sententiam profitetur, inseri nulli sint, necesse est. At littitis poeirantis nuctor inferorum regna, lihi In Ortuorum homines clogant, satis dilucillo significat v. 105 et 111 so s. rigitiir hominum animae post mortem apitii inferos donee restitutis corporibus laetiorem et divinam sortem nanciscuntur: nam silentio piaetorinis , Rune imireris, animas a deo sula iudicium vocari. II noe igitur eum adversa fronto inter se purenent, credo hos duos versus ab aliena manu insertos esse. - V. 107. γὰρ MVRV124Ρ μ εν Η, αρ vulgo. - ἐκ Om. M pr. - κἄπειτα προς αυ γην geripsi, V1 κἄπειτα . . προς αν γῆν,
PV2 καὶ πάντες προς αυτὴν, TV4VaΑ1 καὶ πάντα προς αυτήν, Β κα- πειτα καὶ πυρος αυγήν, Μ κἄπειτα hio 4 vel 5 luterno erasa c) προς αυτὴν, v. καὶ πάνtες ἐς αυτήν. - V. 108. λυόμενοι κ . ἐσμὲν VnM 124, vulgo λυόμενον κ. ἐστίν, cs. poeta ap. Stob. Eol. I 52, 42: 'Aλλὰ το μὲν λυθέν ἐστι κόνις, ψvχὴ-προς αἴθραν σκιδναται , ad de Porphyrianus
86쪽
ουδεὶς γινώσκει, τί μεταυριον η τί μεθ' ωραν. ἄσκοπος ἐστι βροτῶν θάνατος, το δε μέλλον ἄδηλον. Μήτε κακοῖς ἄχθου, μήτ ουν ἐπαγάλλεο χάρμp. II 0 πολλάκις ἐν βιότω καὶ θαρσαλέοισιν ἄπιστον 120 πῆμα, κώὶ ἀχθομένοισι κακου λυσις ήλυθεν αἴφνης.
καιρῶ λατρευειν, μηδ' ἀντιπλέειν ἀνέμοισιν.
Μη μεγαληγορ* φυσῶν φρένα λυσσωθείης ευεπίην ἀσκεῖν, ῆ τις μάλα πάντας ὀνήσει. IIS οπλον τοι λόγος ἀνδρὶ τομώτερόν ἐστι σιδήρου 12b οπλον ἐκάστω νεῖμε θεός, φύσιν ἡ ερόφοιτον
υρνισιν, πώλοις ταχυτῆτ', αλκὴν δε λέουσιν ταυροις δ' αὐτόφυτ' ἐστὶ κεράατα κέντρα μελίσσαις,
U. 116 et 117 necessera1nt ox U1. non re te ab his duobus versibus novum caput Omlitur: at poeta Singula cupita, ut par est, lin- periis et praeceptis inchoat, γνωμας, quae eonfirinando praecepto imperio inserviunt, stibi ungiur pauci inlatuin loci advorsantur, volui v. 63, et rursus v. 65 olim novi capitis exorilium esse credebatur, partim qM-dem apte: nain omnia arctocolia erent: Ipse Bernays tacitus liOc correxit. Minus facili negotio removeri possunt duo alia exempla v. 42 et 51, sed de his suo loco dictum est. Cotomam lioe logo sentcntiae ei imulata a displicent, et cum v. 116-7 tantum in uno libro extant, larisisse ab aliena manu ad liti sunt; sed potest etiani versus post v. 115 interceptus esse, quo praeceperat poeta, prudenter hac Vita utetulum esse, tunc Iam aptolii diro vorsus stubsequantur. - τι μεταυριον scripsi, Od. τι μεθωριον. - η τι . cod. ητι. - V. 117. θάνατος , HernRys καματος non re te. V. 118. Ovν, αυ T, om. V1. - επαγάλλεο M in rasura. - V. 119.
87쪽
p0ETAE ELEGIACl. ἔμφυτον αλκαρ, ἔδωκε, λόγον δ' ἔρυμ' ἀνθρωποισιν ' 120 368 τῆς δὲ θεοπνευστου σοφίης λόγος ἐστὶν αριστος J130 βέλτερος ἀλκήεντος ἔφυ σεσοφισμενος ἀνηρ ἀγρους καὶ πόλιας σρφίη καὶ νῆα κυβερνα. Ουχ ὁσιον κρυπτειν τον ἀτάσθαλον ἄνδρ' ἀνελεγκτον, ἀλλα χρη κακοεργὸν ἀποτρωπῶσθαι ἀνάγκst. I 25
πολλάκι συνθνήσκουσι κακοῖς οἱ συμπαρεόντες.
135 Φιορῶν μη δέξy κλοπίμην ἀδίκων παραθήκην ἀμφότεροι κλῶπες, καὶ ὁ δεξάμενος καὶ ὁ κλέψας. Μοίρας πῶσι νέμειν ἰσότης δ' ἐν πῆσιν ἄριστον.
Τίρροπον κτλ. Fortasse Empedoclos princeps iiiiiiis sententiae nuctor,
f. Plui. do fort. o. 3: Ἐπεὶ τύχη γε καὶ φύσει γενέσεως ἄμεινον τὰ πλεῖστα τῶν αλόγων κέχρηται ' τὰ μὲν γὰρ λλισται κερασι καὶ ο δουσι καὶ κέντροις, αυτὰρ ἐχίνοις, φqσὶν 'Eμπεδοκλῆς, ὀξυβsλεῖς χαῖται νώτοις ἔπι πεφρίκασι, καὶ ὐποδέσεται καὶ ἡμιρίεσται φολίσι καὶ λάχναις, καὶ χηλαῖς και ὁπλαις αποκρότοις ' μόνος δε ὁ ἄνθρωπος, κατα Πλάτωνα, γυμνὰς καὶ ἄνοπλος καὶ ἀνυπόδετος καὶ αστρωτος ὐπὴ τῆς φυσεως ἀπολελειπται ' ἀλλ' εν διδουσα πάντα μαλθάσσει κακά, τον λογισμόν καὶ τὴν ἐπιμέλειαν καὶ την πρόνοιαν. - . 128. λογον , . Pin, viil noλόγος, VaB λόγον δ' ος ἐστιν ἄριστος, Μ λόγων supra λόγον, δε ος ἐστιν ἄριστον. Similiter ap. Stoli. 'oss. et irino. λόγον δ' ος ἐστιν
ἀλκ. - V. 129, quem omittunt MBΛ2 sed se e. m. n Id. ab lioc loco plano alionus: plerique manifesta et tristianae doctrinao vestigia sibi depreliendisse viilentur, quonia in odiam etiam Beri ab a ab homine Bygantinondiectiim esse existimat. At poterat hie vorsus inseri abliomine Imlneo, qtii Philonis foetam goqi Iemitur. Friistrin vorsium tueri studet Goram,
ΒΜVa. vulgo ἀρίστη. - In iis quae stat sequunt tir, us lite ad V. 152, iuStuSBontentiarum ordo prorsiis desideratur. Iain Scaliger v. 139 anto v. 147 ollo undiam esse perspexit. Berilaus totum locium iii hunc ordinona redegit 137. 138. 143. 144. 140. 141. 142. 145. 139. 147. 148. 149. 150. 151.146. Ib2.
88쪽
Mρχόμενος φείδου πάντων, μη τέρμ' ἐπιδωρ. 130μη κτηνους θνητοῖο βορην κατὰ μέτρον εληαι. 140 Ατῆνος κῆν ἐχθροῖο πέση καθ ' οδόν, συνέγειρε πλαζόμενόν τε βοτον καὶ ἀλίτροπον οὐχ υπα υξεις. βέλτερον ἀντ' ἐχθροί τευχειν φίλον ευμενέ ντα. 'Αρχόμενον το κακὸν κόπτειν, ελκος τ ἀκέσασθαι ' 135 ἐξ ολίγου σπινθήρος ἀθέσφατος αἴθεται υλη 'lq5 Ἐγκρατες φορ ἔχειν, των λωβητῶν δ' ἀπεχεσθαι. φεὐγε κακχῖν φήμην, φευγ' ἀνθρωπους ἀθεμίστους. 369μηδε τι θηρόβορον δαίση κρέας ἀργίποσιν δελείψανα λεῖπε κυσίν ' θῆρες δ' απὀ θηρὸς ἔδονται. φάρμακα μη τευχειν ' μαγικῶν βίβλων ἀπέχεσθαι.
Nilai sio potitis Iaasto digerenda videntur 137. 140 ... 2. 138. 143. .. 5. 139.147. .. 51.146. 152J. Longe aliter Goram 137. . . s. 147. . . . 140. . . 2. 151.
τέρμ' in rasti ra), vulgo ἐπιδευχὶς. - V. 139. κτήνους, Μ κτείνους. ἔληαι, Τ ἔλκε. Versus haud dubie corruptus, sed quod Boama ascripsit, κατὰ λίτραν ἔληαι ot metro refragatur, noc sententias convonit: nani ea 'ne mortuorurn nnimalium omnino abstinondum, non solum si in foro venato prostat, sic eniim interpretatur Bornays id quod coniecit. Ego scribendum piito μὴ κτήνους θνητοῖο βορὴν κενέβρειον ἔληαι. inest anno abundatia quaedam, sed huius verborum copias oxempla alia in hoo carmine extant, velut V. 135. Sin minus placet, fortasso lite versiis tomore ex duobus sest concinnatus. - V. 140. κῆν P a m. pr. V1Va, vulgo δ' ῆν, Μpr. κτεῖνος δ' ην ερροῖο, corr. ἐχθροῖο. - συνέγειρε TV1BM, συνέγειραι Vn, συνεγειρον vulgo. - V. 141. τε ΜvaΑ1,
- V. 149. Σευχειν, T τέυχε, ΑΙ τευχου. - βιβλων, Va βιβλιων. Ber-nnys λήρων coniecit: sit hit apud Aegyptios ningiennim artium antiqua satis consuetudo, ita haud dubio liis saoculis lain dudum libri extabant, quibus artis arcana tradita fuerunt. Ceterum cs. Philo II 315.
89쪽
*εὐγε διχοστασίην καὶ εριν, πολέμου προσιοντος. 140
μὴ κακὸν ευ ἔρξ ρς σπείρειν ἴσον ἐστ' ἐνὶ πόντω. JἘργάζευ, μοχθων ἐξ ἰδίων βιοτεύρς πῶς γὰρ ἀεργος ἀνηρ ζώει κλοπίμων ἀπο χειρῶν.
l55 τέχνη τοι τρέφει ἄνδρας ἀεργον δ' ἐψατο λιμος. μηδ' ἄλλου παρὰ δαιτός εδοις σκυβάλισμα τραπέζης ἀλλ' ἀκο τῶν ἰδίων βίοτον διάγοις ἀνυβρίστως. lεθ
εἰ δέ τις ου δεδαηκε τέχνην, σκαπτοιτο δικέλλst. ἔστι βίος πῶν ἔργον, ἐπην μοχθεῖν εθε Ισθα. 160 ναυτίλος εἰ πλωειν ἐθέλεις, ευρεῖα θαλασσα εἰ δε γεηπονίην μεθέπειν, μακραί τοι ἄρουραι. ουδὲν ἄνευ καμάτου πέλει ανδρασιν ευπετες ἔργον, Ib0 οὐδ' αυτοῖς μακάρεσσι ' πόνος δ' ἀρετην μέγ' ὀφέλλει. μυρμηκες, γαίης μυχάτους προλελοιποτες οἴκους,
βιαίως, ut Vulgo; ceteriam Vet, exhibet hunc versum infra post v. 205. Isminck νηπιαχων απαλῶν μη α φη μη αψη In iis cod.) χειρὶ βιαία. V. 151. διχοστασίην ΡΜ, aVI 2, διχοστασίας Bruncic ex tino eod. - προσιόντος, V1 παριόντος, sed in marg. viil g. - v. 152. V2-ισον, ἴσω Α1. In M versus alia m. adduus, Bar. om. Versun . Hi Ver- sua quem M 1 et Bar. ignorant, ut a reliquorum societate alienus, unnon u carininis auetore profoctus, sed ab alio postea additus videtur, qui volebat quodammodo redar si e praeceptum v. 14 142: itauiae cancellis sepsi; ceterum fortasse nntillii toris est poetae. - V. 153. εργάζευ,
σyς. - V. 154. ζωει, V1Mpr. ζωη. - V. 155 accessit ex V1. - τεχνη τοι SeripSi, eo l. τέχνη. - seripsi, cod. ανδρα. - Cotomim multo commodius lite versus post v. 157 legoretur, quo loco inserendum censet BernnyS: nihil tamen novavi, cum nosciamus, utrum ipso carminis nuctor profectus, nn aliena manti insertus sit. - V. 156. ζδοις, εδης
Vulgo, Brunsili ex uno cod. ανυβριστώ. - V. 158-161 in M Ioguntiir post v. 165, sed littoris in ni. additis iustus ordo restituitur. - εἰ, V2ην. - δεδάηκε, P δεδάηTO. - τέχνην, σκαπτοιτο, Bar. τέχνης σκαπτοιο, τε otiarn MP. Fort. legendum Gκαπτοι-ε δικελλη, Goram απτοιτο
δικέλλης. - V. 159. βίος scripsi, vulgo βίω, V2 βίων. - ἐπὴν PVI,
90쪽
lm ἔρχονται βιότου κεχρημενοι, ὁππότ' αρουραι λήι α κειράμεναι καρπῶν πληθωσιν ἀλωάς οἱ δ' αυτοὶ πυροῖο νεοτριβὲς αχθος ἔχουσιν, 3b5 370η κριθῶν αἰεὶ δὲ φερων φορέοντα διώκει, ἐκ θέρεος ποτὶ χεῖμα βορην σφετέρην συνάγοντες 1 0 ἄτρυτοι ' φυλον δ' ολίγον τελέθει πολυμοχθον. κάμνει δ' ηεροφοῖτις ἀριστοπόνος τε μέλισσα η πέτρης κοίλης κατὰ χηραμον η δονάκεσσιν 160
η δρυος ὼγυγίης κατὰ κοιλάδος ἔνδοθι σίμβλων
νηνεσι μυριότρητα κατ' ἄνθεα κηροδομουσα. 27b - μείνyς ἄγαμος, μή πως νώνυμνος οληαι ως τι φυσει καυτός τέκε δ' ἔμπαλιν, ώς ἐλοχευθης. προαγωγευσyς ἄλοχον, σέο τέκνα μιαίνων ' IGου γὰρ τίκτει παῖδας ὁμοίους μοιχικὰ λέκτρα.
μητρυιῆς μὴ ψαυε τα δευτερα λέκτρα γονῆος 'i80 μητέρα δ' ῶς τίμα την μητέρος ἴχνια βῆσαν. μηδ' ἐπὶ παλλακίοις πατρὸς λεχέεσσι μιγείης. μηδὲ κασιγνητης ἐς ἀπότροπον ἐλθέμεν εὐνήν. 170