장음표시 사용
201쪽
ἔνεκεν αφικνεῖσθαι, πολυξεινώτατον εἰπε τον βωμον. Καὶ
τουτον βωμον Αιὸς καὶ Πέλοπος λέγουσιν οἱ ταύrην την ἐξομνησιν ἐκδεξάμενοι, επεὶ πολλοὶ ξένοι εἰσρέουσιν εις zον ΟAυμπιακὸν πῶνα. βωμὸς γὰρ εν Πίσν , ἐφ' ὁν θύουσι παντες οἱ ξένοι. V. . 152. Tηλόθε δεδορκενJ όνους ' τὸ δε της λυμ
ιην παρεστῶσαν ημέραν, ηγουν τὸ ἐνεστώς , κράτιστον ἐπεται, αντι τού δοκεῖ παντὶ ἀνθρώπω. R.
354. Tαχ υτὰς ποδῶνJ πρῶτον γὰρ εὐρέθη δρόμου τὸ
ἴσκημα ' κω. 4 πρώτη θέσις των 'Oλυμπίων, δρόμου ην τὸ σχημα. ταχυτὰς ποδῶν ἐρίζεται ἁκμαὶ τ' ἰσχύος απὸ κοινοῖ τὸ ἐρiγουσιν ἔνθα προς ἰλλήλας ερίζουσι καὶ
202쪽
του, ἔνθα καὶ δρόμοι, και πάλαι, και παροράτια, καὶ πυγμαὶ - τουτο γάρ ἐστι τυ, θρασυπονω ἁκμαὶ ισχύος. V. 15 . V νικῶν δε J ἐξωθεν ἐξακουστέον, τὸν υλυμπιακον αγῶνα. ὁ γουν τούτον νικων, εἴδιον και ηδιστον λοιπὸν ἔχει βίον, ὼς του τελείου των ἁγωισμάτων ἐν τῶ -υ Πιακεύ οντος Θῶνι, και του νικησαντος, ἔχοντος τὁ τέλειον
λλως ' αμφί λον, πότερον ὁ νικῶν τὼ Ῥλύμπια, εις τον μειὰ ταύχα χρόνον ἐν εὐδία ἐστὶν ἔνεκα των ἄθλων, οῖον, ἔνεκα του νικηnαι τὼ υλυμπια ' πολλάκι μέντοι εἴωθε δι' ἐαίρας συμφορὰς λυδεεῖσθαι ' η οἴτως' ο νικήσας τὼ 'Oλύμπι& ἔνεκα τῶν αλλων αθλων ἐν εὐδία ἐστι' οὐκέτι γὰρ φιλο-δ02εῖ , ουδὲ ἐπιθυμεῖ νικησαι ἔτερον Θωτω. χχλως. ὁ νικῶν ἐν ε υδία διάγει, ὴδόμενος ταῖς τί καις. V. .Eυδίαν. ησυχίαν, Σουτέστι, βέλτιστος παρὰ πάνetων νομίζεται. φδίαν δὲ εἱ-πεν ἐκ μεταφοροῦς τῶν ἐν θαλάσση χειμαζομενων και πεπαυμένων ros κλύδωνος. R. 159. Tο δ' αεὶ παράμερον εσλὸνJ οὶ ἄνθρωποι τῶν ἔμπροσθεν πεπραγμένων ὐγαθῶν Ουκ εἰώθασι μνημονεύειν, ἰλλα παρ' ημέραν η κακὸν η καλὸν σκοπούσιν. ἐκάστω οὐν, φησὶ , τῶν ὼνθρώπων τὸ παρ' ημέραν γινόμενον κρίνεται μέ- 'χισtον εἶναι. χλλως. τὸ δὲ τῶν αἰγλων παραγινομενον ἀγαθὸν παρ' εκείνην την σμέραν, την ενεστῶσαν , ἐν θ τις ἐνίκησεν, ἴπατον δοκεῖ καὶ μέγιστον αγαθὸν τψ τετυχηκότε. ' oprω ' τὸ παρ' ημέων γινόμενον. τὰ γ- ενεστῶτα τῶν
μελλόντων προκρίνεται. χλλως. τὸ δέ καθ' ημέραν καὶ ὐδιαλείπτως παρὰ τοῖς ἁνθρώποις ἶροθ ὸν, τούτο δ οχον καὶ υπερ υνθρωπον γίνεχαι ἁγαθόν. η οἱ τω ' τὸ δὲ περὶ την τοῖ στεφάνου ημέραν ἰγαθὸν, ἴπατον γίνεται παnὶ ανθρώ-- δἐ ημέρα , καρο ην τις στέφεται, τιμιωτάτη. χλας. ζάν τις πρότερον ευτον ἐν τῶ ἄλλον βίον, καὶ πάλιν εὐτυχήσας νικηση, ἐν ε κείν' τν ημέρα, ἐν ν ἐνίκησεν, ἐπιλαλησrαι τῶν προτέρων εὐτυχημάrων. χλλως. τὸ γὰρ κατἁ . ποοαίρεσιν συμβαινυν ἶγαθὸν, ἴπατον και μέγιστυν γίνεται
203쪽
νενικηκόω κατὰ νόμους. νενομισμένον γάρ ἐστι μὴ μόνον τοῖς Οικεἰοις ποσὶν Θωνίζεσθυι πεζῆ, αλλὰ καὶ ἱππικως' λέγω δὴ , ἐν κέλητι καὶ δίφρον καὶ τετρώρω. λέγει δε διατον 'ἔέρωνα. το δὲ Αἰολίδι μολπῶ, αντὶ του ποικίλν ' ποικίλοι
ορμόζοντα τοῖς ῖππικοῖς, διὰ μολπῆς, ἐχουν ωδῆς Αἰολίδος,ἡr0υν Θηβαῖκῆρ ὴ Πινδαρικῆς. πέποιδα δἐ μηδεια δελον
φίλον απὸ των νυν κατὰ τὰ αμφότερα, καὶ καλῶν εμπειρον ναὶ καtὼ την ἰσχὐν ἐπικρατέσιερον, κοσμήσειν στροφαῖς -των κλυrαῖς, τουτέστι, μετευ ρωφωνῆ αδομέναις καὶ έξα
164. Αἰολη ἴδι μολπαJ ῆγουν ποικίλν ' ποικίλα γὰρ τὰ λυρικά h Θηβαία. οἱ γὰρ Αἰολεῖς ωκησαν τὰς Θήβας. τινες δὲ φασὶν, ὁτι ἄνωθεν Αἰολευς το γένος ὁ Πίνδαρος- οἱ δὲ, οτι Αἰολίω ρυθμοῖ δῶ τῆς μυουσικῆς χρῶται χων πονημάτων. V. 165. Πίποιθα δὲ ξένον ἐμα οὐ, τον ἰέρωνα, εμ- περιέχοντα καὶ δυο των καλων. υ ίμιν, αγαθὸν και δυνάμε-
204쪽
ou τα δυο. Ἱλλως. πεπέ- - δε καὶ πέπεισμαι ακριβῶς, μηδένα με ἔτι φίλον των νυν ἁνθρώπων ε; κωμιάσαι τοῖς υμνοις, ἁμgότερα εχοντα, και επιστήμονα τα κατὰ ψυχὴν, καὶ σώματος ἰσχύν τούτου ἀνδρειότερον ' δπερ τα δύο i' Ιε ρωτι πάρεστιν. Eνιοι δὲ κατὰ του Πινδὰρ αυτο ἁκούουσιν,
ἐπ αυτο; κενῶν ὁ Πίνδαρος, καὶ ο νους τοιοῖτος ' πιστεύω δε μηδένα Αλλον ποιητὴν επιστήμονα τε εἶναι καὶ ἁνδρεῖον, καὶ Οἴtω δύνασθαι τοῖς φίλους ἐγκωμιάζειν, ὼσπερ ἐμαυτόν. V. Toῖτο καὶ επὶ τοῖ Πινδάρου υπερ εαυτοῖ λέγοντος -ουσι, καὶ επὶ του δέρωνος. καὶ ἐπὶ μὲν τού 'Πρωτος Οἴτω ' πέπονθα δε καὶ δαδρῶ μή τινα ἄλλον ξένον καὶ φιλυν ἐμὸν δαιδαλωσέμεν καὶ κοσμῆσαι εμἐ εν κλυταῖς καὶ ἐνδὀξως πτυχῶς, και περιβολαῖς ἐπαίνων, ἴδριν τε καὶ επιστήμονα καλῶν καὶ δε γαθῶν καὶ δὴ -ὶ κυριώτερον καὶ κρείττονα τῶν νυν ἁνθρωπων κατὰ δύναμιν σώματός τε καὶ πλούτου, ἰμφοτερα ' τουτέστιν ελπίζω, ὼς ουδένα ἄλλον ἴμνησα, ἐμπειρίαν τε Θαθῶν εχοντα καὶ κρείττονα των νυν ἀνθρώπων κατὰ δυναμιν. επὶ δῶ του Πινδάρου οἰ tio ' πέποιθα δἐ μή τινα ξένον δαιδαλωσέμεν καὶ κοσμεῖν εν κλυταῖς πτυχαῖς επαίνων, ἱδριν τε καὶ επιφημονα καλῶν, ξ κυριοπερον καὶ κρείττονα των νυν ἀνθρώπων, κατὰ τὴν του λόγου δύναμιν, δε φλερα ' τοvτέστιν , ελπίζω , ως οὐδεὶς των ὰνθρώπων ἐπίσταται οἴτως ἐrκωμιάζειν τούς φίλους, ἄσπερ ε; A, καλλίστους ἐγ κωμίων τύπους εἰδώς, και κατὰ τὴν τοῖ λόγου δύναμιν πάντας ἡπερέχων. Γστι δἐ το, καλῶν ἱδριν. καὶ τυ, δύναμιν κυριώτερον, ἰσοδυναμοῖντα προς τὰ ἀμφότερα. διὸ καὶ μετ' εκεῖνα τούτο λέγω κατὰ τὴν συνταξιν, εἰ καὶ προηγεῖται κατὰ τὴν φράσισ. Θνοοῖντες δέ τινες ὀντα ἔξωθεν λαμβανουσι. R.
167. IδρινJ ἔμπειρον. Gl. g. r. επιστήμονα. Gl. N. 169r ΛαιδαλωσέμενJ κοσμήσειν πτυχαῖς, ταῖς ποιη- σεσιν ' ἐπεὶ διαιροῖται εἰς στροφὰς καὶ ανrιστροφας καὶ επωδας. 1λλως. ἴμνων πτυχαῖς, τω ἴμνω κατὰ περίφρασM . Oικείως δἐ προς το δαιδαλωσέμεν, καὶ τὁ ποικίλλειν, ῶσπεο επὶ κατασκευάσμαιος τὸ Πτυλαῖς ἐπήγαγεν. V.
205쪽
ScHOLIA 171. Θεὸς επίτροποςJ ὁ μεν φροντιστης της σῆς ευ- δαιμονίας, Α ' Πρων, ἁλίπταιστόν σοι την ευδαιμονέυν φυλαττει. οὶ δε πάλιν επὶ τos Πινδάρου ' ἐπίτροπος ὁ δευς τῶεμου τρόπω ' και λέγει την μουσαν. Θεὸς επόπτης και διοικητὴς τεαῖσι μήδεται μερίμναις, κηδος εχων τουτο, εις τουτοσπουδάζων, τό, σου προνοεῖσθαι. χλως. Θεὸς επίτροπός σου ἄν , ἔχει τε και φυλάσσει τουτο ταῖς σαῖς μερίμναις, Zμπειφόν τε εἶναι, και τῶν καλων δρασrήριον. μήδεται δὴ, επάζεται σε νικητήν. V.
ΘεὸςJ ῆτοι ὁ ' μῆς, ἐὼν και υπάρχων επίτροπος τῆς ἐμῆς τέχνης, μηδεται και βουλεύεται τὰ υπἐρ εμου, ἐν etωῆς
και ἰδίαις μερίμναις, ερον τουτο τὸ βουλεύεσθαι, κῆδος καιφροντίδα. Kαι πάλιν ' ὁ ἐων και ὁ υπάρχων ἐπίτροπος σὸς θεος, εν τεαῖς και ιδίαις μερίμναις, μήδεται και βουλεύεται τὰ υπερ σου. R.
174. Eι δε μὴ ταχυ λίποιJ εἰ δε μὴ ταχέως με ἐπι
λίποι ὴ Μουσα ' και φανερώτερον τον λόγον ἐφ' εαυτοῖν τίθησιν ὁ Πίνδαρος. οὐκ ἡν γὰρ προσῆκον περὶ τοῖ ἐγκωμιαζομμένου λθειν, ε- μή σε ἐπιλίποι ἡ ευδαιμονία, αλλὼ μετριώτερόν ἐστιν αὐτὸ λαμβάνειν επὶ τοῖ Πινδάρου ' εὰν οὐν, φησὶ, μή με ἐπιλίποι ὴ μουσα, δυνήσομαί σοι καὶ αυδις τεθρίππννικήσαντι γλυκύτερον και ὴδύzερον υμνον γράψαι, καὶ εrκωμιάσαι σε, βοηθὸν των ἐμαυτοῖ ποιημάτων ευρίσκων την σὴν νίκην ' σου γὰρ νικήσαντος, ἔσται μοι πρόφασις καὶ ὁδὸς, ἀφ' ἐς με δει ἐγκωμιάσαι. χλλως. ει δε μὴ ταχύ. 'Eνιοι Ουτως συνέθηκαν τον λόγον ' εὰν μή με ὁ βίος ταχέως ἐπιλείψη, αντι τοῖ, εὰν μὴ τελευτήσω, ολλὰ ζῶ , συν τω ταχεῖ τεθρίππω παραγεγονὼς εἰς τον εὐδείελον Κρόνιον, τουτέστι την 'Oλυμπων , ελαίω γλυκυτέραν σοι και ἡδίω τῆς νυν
θρίππω νικήσαντος ἐν τῆ Ῥλυμπίει, καὶ ἐμοῖ ἐπι τοιαυτννῖκη γράφοντος σου τον υμνον. χλως. εἰ μὴ ταχύ λίποι ὁ αιών, ω Ἱέρων, καὶ ἄρματι σε νικήσαντα ελπίζω υμτήσειν. δύναται δε και οδιως ἁκούεσθαι ' εἰ δἐ μὴ λίποι ὁ επίτροπός
206쪽
εἰ μη ταχε,3ς του μου ἀπέλθωμεν, ἔλπομαι καὶ ελπίζω ετι καὶ εἰς τὸ ἐξης, ἐλθὼν παρὰ τον εὐδείελον καὶ τον φανερὸν μόνιον λόφον, ητοι παρὰ την ολυμπίαν, κλε αειν καὶ υμνήσειν σε συν ἴθματι θοῶ, ευρῶν οδὸν καὶ μεταχείρησιν λόγων μυκυτέραν της τυν επίκουρον καὶ βοηθόν. Ου γὰρ ἐάσει τηρο νίκηνυπι λμης δεφανισθῆναι. κρεῖττον δέ εστιν υπἐρ του Πρωνος μόνου ταυτα λέγεσθαι. R. Θεὸς επέτροπος. ὁ θεὸς, ῶ Πρων, επίτροπος ἄν, η γουν την φροντίδα ἄναδεδεγμένος των σῶν μεριμνων , τουτέστι των περί σου, ἄρ εμ δηλονότι φροντίζω περί σου, βουλευεται εχων ταύτην την φροντίδα. εἰ δὲ μη ταχέως λίποι, ετι ἄν ελπίζω δοςάσει ν σε συν ἄρματι ταχεῖ, δι oboυ δηλονότι νικήσεις, ἀπελθὼν διὰ των εγκωμίων παρὰ τον κρόνων λόφον, τον ευδείελον, ἡγουν, τον μετέωρον καὶ καλῶς εχονrα του ηλίου κατὰ τὰ προς εσπέραν, καὶ τὰ περὶ την δεί
ἰσχυρότατα μέλη τρέφει των λόγων, ὼστε βάλλειν καιρίως τοις υμνοις τους νικηφόρους. ζέλλως. εγῶ μἐν επὶ μουσικνπέποιδα. τὸ εμὸν βέλος υπὸ μουσικῆς Μούσης) τρέφεται ' σύ δἐ εν τῶ πλουτεῖν μέγας ει ' τὸ δἐ Κρόνιον, α ρωτήριον τῆς Πίσης ' περὶ γὰρ τον Κρόνιον λόφον αγεται τὰ Γλύμπια. τοδὲ τρέφει, αντὶ του αλκὴν αὐξει. V. Ἐμοὶ μἐν ουν ὴ Μουσα
βέλος, αντὶ του λόγον, τρέφει, τουτέστι διέπει, φυλάTτει, καρτερώτατον καrὰ την ἰσχύν ' επ' ἄλλοις δῶ πράγμασίν ει- σιν ἁλλοι μεγάλοι ' το δἐ μέγιστον των ἄλλων μέγεθος επὶ τοῖς βασιλευσιν εστὼν ηὐξημένον, την εξοχον αὐτοῖ αυξησιν. μη απόβλεπε πόρσιον, ἡγουν περαιτέρω, την βασιλείαν δηλονόzι εχων. εἴθε εἴη σέ τε ταύτην την ἐνισταμένην ζωὴν διέρχεσθαι υ φου, τουτέστιν επι μετεώρου σχήματος, καὶ κράτος απάντων ἔχοντος, και εμἐ τοσάδε, ἁντὶ τοὐ xθάδε, ὁμιλεῖν τοῖς νικηφόροις, προφανῆ ὁντα κατὰ σοφίαν παντα χοῖ, κατὰ τυυς Ελληνας. R.
207쪽
των αλλων μέγεθος επὶ τοῖς βασιλευσιν ἐχει ηυξημένην τηνἐ ξοχον αὐτού. αύξησιν. V. TO ἐξοχώrατον, ηγουν, τὸ της δυνάμεως καὶ εὐδαιμονίας ἰκρότατον οἱ φασιλεῖς εχουσιν B. 182. μηκέτι π άπet αινεJ μηκέτι περίβλεπε καὶ ζήτει της Ουσης εὐδαιμονίας εν σ0ὶ μείγνα ' ἐχεις γαρ τὸ χέλειον μηκέτι περαιτέρω ζήτει τούτων, ων ἴχεις, βασιλευς γετόμε
τόροις ὁμιλεῖν, οἷος εἶ σύ. Σαίρω δὲ γράφων roιάηε, καὶ
208쪽
To ά περιοδικον, ῆrουν εκ δύο ιάμβων, καὶ δύο τροχαίων περιοδικον δε λέγεται, διότι περιοὁεύει τὸ μέτρον, ὼς γίνε-
210쪽
στον υμνησαι, ἶν' ευπορίον προ προς τὸ φανερὰν χην εαυτοῖκαταστησαι γνωμην, εν ἐρωτησει σχηματίζει τον λόγον ' ποιεῖται δε την ερωτησιν προς την ραντού Μουσαν, την συνΤιθωῖσαν τους υμνους. τοὐς υμνους γαρ τέθqσιν ἁ iτὶ τ ς δυνάμεως της συντιθείσης αυτούς. . ε' τα ου γυμνὰ ἐπάγει τὰ
ονόματα των ὐμνηθησομένων , αλλὰ μετὰ των αἰτιων, δι δρ&υτοὐς ὐμνεῖν βούλεται, ἶνα καὶ τὸ προσηκον αποδιδοῖτο τοῖς ἐγκωμιαζομένοις. φησὶ γάρ ' ῶ υμνοι, ανακτες της φόρ- μιπος , τίνα θεὸν μέλλομεν υμνήσει ν , τίνα ηρωα, τίνα δε ἄνθρωπον; η Πισα μεν δ' ἐστι τοῖ Λιὸς ιερὰ, ωσrε υμνητέον ἐστι θεὸν τον ὰ ια' την υλυμπιάδα δε, ηγουν τον ἀγωνα τον εν Πων ὁ φακλης ἐστησε, τουτέστι συγκροτεῖσθαε εποίησεν, ἁκρόθινα πολέμου, αντι τοὐ, ἐξαίρμον